κωπηλατώντας, ταξιδεύω μαζί με τη γαλέρα μου σε αχαρτογράφητα νερά, προσαράζω σε ξεχασμένα λιμάνια και συλλέγω θησαυρούς...
βλέπω πολλά, διαβάζω άλλα τόσα, καταγράφω ότι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και έχω μότο μου πως - το μονοπάτι της ζωής σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
Κι οπού ‘χει στην ψυχή φτερά, τ’ ανοίγει και γλιτώνει!!!
τα νέα της γαλέρας λοιπόν...
το αδύνατο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί... ...ωστόσο άν κάτι συμβεί,
σημαίνει ότι υπήρχε λόγος να συμβεί! ...το να καταλάβεις γιατί αυτό που συνέβη, συνέβη ...και για ποιους λόγους ένα γεγονός έλαβε χώρα εκεί και όχι αλλού... ...τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι κάποια άλλη, είναι ιδιαίτερα λεπτό θέμα... ...σελ 217...από το θεώρημα του παπαγάλου του Ντένι Γκέτζ μετφ Τεύκρος Μιχαηλίδης εκδ ΠΌΛΙΣ ntina
...είναι αυτό που εγώ λέω αιωνιότητα... λέω στον εαυτό μου... όλοι εμείς που ζητάμε πάρα πολλά κι έχουμε περισσότερες από μία διαστάσεις δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε καθόλου σε αυτόν τον κόσμο, αν δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε κάποιον άλλο, διαφορετικό αέρα, που υπάρχει πέρα από τον αέρα του κόσμου τούτου, αν δεν υπήρχε η αιωνιότητα πέρα από τον χρόνο.... και αυτό είναι το Βασίλειο της Αλήθειας... εκεί ανήκει η μουσική του Μότσαρτ και η ποίηση των μεγάλων ποιητών... ...και είναι από τον Λύκο της Στέπας και βέβαια του Ερμαν Εσσε...
Αγαπητοί μας φίλοι, Συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από την κήρυξη της «πανδημικής» εκτάκτου ανάγκης (και δύο από το «σφύριγμα» της λήξης της). Ακόμα μετράμε τα ερείπια που άφησε πίσω της, τόσο στο επίπεδο της συλλογικής υγείας όσο και στο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Δεν είναι άκαιρη η στιγμή, νομίζουμε, να ανασκοπήσουμε αυτή τη συλλογική εμπειρία στο φως των υπόλοιπων δραματικών εξελίξεων, εγχώριων και διεθνών, που έκτοτε ακολούθησαν. Γι' αυτό και καλούμε όσους ενδιαφέρεστε στην παραπάνω εκδήλωση-συζήτηση, Παρασκευή 11 Απριλίου και ώρα 7 μμ. στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όροφος). Όταν η ιστορία ξεχνιέται, ως γνωστόν, είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνεται.
................
Ομιλητές:
Σαμικού Ερη-Λάζαρος Τεντόμας, συγγραφείς του βιβλίου "Πήραμε τις ζωές μας πίσω;Μια ανθρωπολογική μελέτη για τον μεταπανδημικό λόγο στην Ελλάδα. Εκδόσεις ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ
Σέργης Νίκος - συγγραφέας του βιβλίου "Ο πολιτικός ανθρωπισμός σε κίνδυνο, η διαχείρηση μιας επιδημίας" εκδόσεις ΙΣΝΦΙ
Τερζάκης Φώτης συγγραφέας του βιβλίου Ιατρική / Πολιτική
Μια ανθρωπολογική - φιλοσοφική ματιά στις αντιμαχόμενες θεραπευτικές προσεγγίσεις στον σύγχρονο κόσμο: Εκδόσεις ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ
Συντονίζει ο Γιώργος Ηλιόπουλος, ΕΔΙΠ, Τμήμα φιλοσοφίας ΕΚΠΑ
Θα προβληθεί ένα απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουν η Νέλλη Ψαρρού και ο Ιωάννης Λαζάρου, "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ" που αφορά την περίοδο του covid-19
Ο αληθινός Ήλιος είναι ο πραγματικός Ήλιος όπως τον βλέπει ένας παρατηρητής ευρισκόμενος στην επιφάνεια της Γης. Ο αληθινός ηλιακός χρόνος ή αληθινή ηλιακή ώρα βασίζεται στην αληθινή κίνηση του πραγματικού Ήλιου. Βασίζεται στην έννοια της αληθινής ηλιακής ημέρας, που είναι το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών επιστροφών του Ήλιου στον ουράνιο μεσημβρινό του συγκεκριμένου τόπου. Η αληθινή ηλιακή ώρα είναι αυτή που δείχνουν τα ηλιακά ωρολόγια, και αυτά πάλι όχι με μεγάλη ακρίβεια... read more:https://botanologia.blogspot.com/2025/03/blog-post_31.html
Το μεγάλο ενδιαφέρον για το μηδέν, αυτό το στρογγυλό τίποτα, τη σκοτεινή πύλη προς το άγνωστο, "το Ο χωρίς πρόσωπο", όπως το αποκάλεσε ο Σαίξπηρ, συνεχίζεται αμείωτο και επανέρχεται, κατά καιρούς, με διαφορετικούς τρόπους.
To μηδέν υπήρξε και το θέμα του ενδιαφέροντος βιβλίου του Robert Kaplan "Το Υπαρκτό Τίποτα"
Μια ιστορία του μηδενός" (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).
Ο συγγραφέας αφηγείται τη διαδρομή του μηδενός μέσα στο χρόνο, χωρίς να στερεί από το θέμα του την επιστημονική, τη φιλοσοφική και την υπαρξιακή του διάσταση.
Το μηδέν δεν αντιμετωπιζόταν πάντοτε ως αριθμός.
Η περιπέτεια της μεταμόρφωσής του στον αριθμό που γνωρίζουμε δεν ήταν εύκολη και ακολούθησε αρκετούς ελιγμούς.
Σήμερα είναι αριθμός, αλλά και αριθμητικό ψηφίο που δίνει αξία σε άλλους αριθμούς, χρησιμοποιείται ως σύμβολο κράτησης θέσης σε θεσιακά συστήματα, ενώ περισσότερο γνωστή είναι η χρήση του στους υπολογιστές, τις τηλεοράσεις και τα τηλέφωνα που λειτουργούν με αριθμούς εκφρασμένους στο δυαδικό σύστημα με 0 και 1.
Κλειδί της κατανόησης της έννοιάς του, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η μελέτη της ιδέας του μηδενός, της λειτουργίας και της συμπεριφοράς του.
Στο σύντομο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε, συνοπτικά, την πορεία του μηδενός μέσα στον χρόνο, από την εποχή που ο άνθρωπος δημιούργησε την τέχνη της μέτρησης μέχρι σήμερα.
Νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις: «Η υπόγεια πόλη στην Γκίζα κατασκευάστηκε πριν από… 38.000 χρόνια»! Ισχυρίζονται ότι χτίστηκε από έναν προηγμένο πολιτισμό που χάθηκε εδώ και καιρό - Η Ατλαντίδα από μύθος γίνεται... Ιστορία; Την περασμένη εβδομάδα, ερευνητές στην Ιταλία (οι Corrado Malanga από το Πανεπιστήμιο της Πίζας της Ιταλίας, ο Filippo Biondi από το Πανεπιστήμιο Strathclyde στη Σκωτία και ο αιγυπτιολόγος Armando Mei) παρουσίασαν έρευνα βόμβα με βάση την οποία υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν μία τεράστια υπόγεια πόλη κάτω από την πυραμίδα Khafre . Στη συνέχεια αποκάλυψαν ότι οι πυραμίδες δεν κτίστηκαν από Αιγύπτιους αλλά από κάποιους που ήρθαν από την… Νουβία και τώρα ισχυρίζονται ότι η υπόγεια αυτή πόλη κατασκευάστηκε πριν από 38.000 χρόνια από έναν αρχαίο προηγμένο πολιτισμό που χάθηκε στο απώτατο παρελθόν! Advertisement Με λίγα λόγια ισχυρίζονται αυτό που κυκλοφορούσε ως θρύλος εδώ και κάποιες δεκαετίες ότι οι πυραμίδες της Αιγύπτου κατασκευάστηκαν, ή τουλάχιστον συνδέονται με την θρυλική Ατλαντίδα! Αυτή για την οποία είχαν μιλήσει οι ιερείς της Σάϊδας στον Σόλωνα κατά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο! Οι πυραμίδες της Γκίζας πιστεύεται ότι χτίστηκαν πριν από περίπου 4.500 χρόνια και θεωρούνται αξιοσημείωτο επίτευγμα δεδομένης της τεράστιας κλίμακας και της ακρίβειας κατασκευής τους, η οποία παραμένει μυστήριο για την εποχή καθώς τότε οι τεχνολογίες των ανθρώπων θεωρείται πως ήταν… πρωτόγονες. Ωστόσο, οι ερευνητές πίσω από τη νέα μελέτη ισχυρίζονται ότι οι κρυφές κατασκευές, που εκτείνονται σε 4.000 πόδια, είναι περίπου 38.000 ετών — κάτι που προηγείται της παλαιότερης γνωστής τεχνητής κατασκευής του είδους της κατά δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Η ομάδα έχει βασίσει αυτούς τους ισχυρισμούς σε αρχαίο αιγυπτιακό κείμενο που ερμήνευσε ως ιστορικά αρχεία ενός προϋπάρχοντος πολιτισμού που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια ενός κατακλυσμικού γεγονότος. Ο καθηγητής Lawrence Conyers, ειδικός στα ραντάρ στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ που επικεντρώνεται στην αρχαιολογία και δεν συμμετείχε στη μελέτη, είπε στο DailyMail.com: «Αυτή είναι μια πραγματικά περίεργη ιδέα». Πρόσθεσε ότι εκείνη την εποχή στην ανθρώπινη ιστορία οι άνθρωποι «ζούσαν κυρίως σε σπηλιές» πριν από 38.000 χρόνια. «Οι άνθρωποι δεν άρχισαν να ζουν σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε πόλεις πριν από περίπου 9.000 χρόνια», είπε. «Υπήρχαν μερικά μεγάλα χωριά πριν από αυτό, αλλά αυτά πηγαίνουν μόνο μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω από εκείνη την εποχή». Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι έχουν εντοπίσει στοιχεία μιας πόλης κάτω από την πυραμίδα Khafre (αριστερά), η οποία είναι μία από τις τρεις του συγκροτήματος.
Οι άλλοι δύο είναι ο Khufu (κέντρο) και ο Menkaure (δεξιά). Όχι μόνο οι ισχυρισμοί έχουν επικριθεί από επιστήμονες, αλλά και το ίδιο το κράτος της Αιγύπτου. Ο Δρ Zahi Hawass, πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, είπε στο The National ότι ολόκληρη η μελέτη ήταν «εντελώς λάθος» και δεν είχε καμία επιστημονική βάση. Η εργασία του Corrado Malanga από το Πανεπιστήμιο της Πίζας της Ιταλίας, του Filippo Biondi με το Πανεπιστήμιο Strathclyde στη Σκωτία και του αιγυπτιολόγο Armando Mei δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό για την αξιολόγηση ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων. Η ομάδα πραγματοποίησε δύο συνεντεύξεις τύπου στην Ιταλία για να συζητήσει την έρευνα. Ισχυρίζονται ότι έχουν ταυτοποιήσει τις κρυμμένες δομές χρησιμοποιώντας παλμούς ραντάρ για να δημιουργήσουν εικόνες υψηλής ανάλυσης βαθιά στο έδαφος με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιείται το σόναρ για να χαρτογραφήσει τα βάθη του ωκεανού. Ανεξάρτητοι επιστήμονες είπαν ότι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι επιστημονικές, αλλά τα αποτελέσματα είναι μη επαληθεύσιμα λόγω του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζονται τα δεδομένα. «Χρησιμοποιούν κάθε είδους φανταχτερό ιδιωτικό λογισμικό ανάλυσης δεδομένων», είπε ο καθηγητής Conyers. Ο ειδικός στα ραντάρ σημείωσε επίσης ότι δεν είναι δυνατό η τεχνολογία να διεισδύσει τόσο βαθιά στο έδαφος, καθιστώντας την ιδέα μιας υπόγειας πόλης «μια τεράστια υπερβολή». Ωστόσο, ο καθηγητής Conyers πρότεινε ότι είναι πιθανό να υπάρχουν μικρές κατασκευές, όπως φρεάτια και θάλαμοι, κάτω από τις πυραμίδες, αφού υπήρχαν πριν από την κατασκευή των πυραμίδων, επειδή η τοποθεσία ήταν «ειδική» για τους αρχαίους ανθρώπους. Τόνισε πώς «οι Μάγια και άλλοι λαοί στην αρχαία Μεσοαμερική έχτιζαν συχνά πυραμίδες στην κορυφή των εισόδων σε σπηλιές ή σπηλιές που είχαν τελετουργική σημασία για αυτούς». Η ομάδα είπε στην DailyMail.com ότι χρησιμοποίησε καθοδήγηση από αρχαία κείμενα όχι μόνο για να βρει τις δομές, αλλά και για να τις χρονολογήσει σε έναν προϋπάρχοντα πολιτισμό. Αυτό που υποστηρίζουν είναι πολύ σημαντικό καθώς σημαίνει ότι μέσω αυτών των αρχαίων γραφών βρήκαν που έπρεπε να ψάξουν για τις δομές! Δηλαδή οι γραφές αυτές είναι αξιόπιστες! Τώρα, η ομάδα είπε ότι οι δομές είναι περίπου 38.000 ετών. Οι πυραμίδες χτίστηκαν πριν από περίπου 4.500 χρόνια Η ομάδα εντόπισε οκτώ κατερχόμενα πηγάδια με διάμετρο περίπου 33 έως 39 πόδια, που εκτείνονται τουλάχιστον 2.130 πόδια κάτω από την επιφάνεια. Είπαν ότι το κεφάλαιο 149 του Βιβλίου των Νεκρών περιγράφει 14 κατοικίες του θείου, τις οποίες η ομάδα ερμηνεύει ότι περιγράφει τα απομεινάρια ενός προηγμένου πολιτισμού που υπήρχε πριν από τη δυναστική Αίγυπτο. Η Niccole Ciccolo, εκπρόσωπος της ομάδας είπε ότι χρησιμοποίησαν επίσης την Royal Canon, που είναι ένα αρχαίο αιγυπτιακό έγγραφο που περιέχει τα ονόματα των βασιλιάδων, συμπεριλαμβανομένων θεών και ημίθεων, που υποτίθεται ότι κυβέρνησαν την Αίγυπτο πριν από τις πρώτες καταγεγραμμένες δυναστείες. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο θεοί και οι ημίθεοι ήταν στην πραγματικότητα ζωντανοί βασιλιάδες πολύ πριν από τους πρώτους καταγεγραμμένους Φαραώ. Η Ciccolo είπε ότι αυτά τα αρχαία κείμενα «παρέχουν μια ολόκληρη σειρά από αναφορές ότι ένας προϋπάρχων πολιτισμός έζησε στην περιοχή πριν από «ένα κατακλυσμικό γεγονός». Το γεγονός είναι μια θεωρία ότι ένας τεράστιος αστεροειδής χτύπησε τη Γη, προκαλώντας παγκόσμια κλιματική αλλαγή και εξαφάνιση παγκοσμίως. Ενώ οι πυρήνες πάγου στη Γροιλανδία και άλλα γεωλογικά δεδομένα στον Ατλαντικό Ωκεανό δείχνουν ένα τέτοιο γεγονός, οι επιστήμονες το έχουν απορρίψει σε μεγάλο βαθμό επειδή δεν βρήκαν ποτέ κρατήρα αστεροειδούς. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχουν και άλλες κατασκευές που φτάνουν πάνω από 4.000 πόδια κάτω από την επιφάνεια. Για τη διεξαγωγή της νέας μελέτης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια νέα μέθοδο για να «βλέπουν» κάτω από την πυραμίδα Khafre. Χρησιμοποίησαν παλμούς ραντάρ από δύο δορυφόρους στο διάστημα μέχρι την πυραμίδα και ανέλυσαν πώς τα σήματα αναπήδησαν πίσω. Τα σήματα στη συνέχεια μετατράπηκαν σε ηχητικά κύματα για να δημιουργήσουν τρισδιάστατες εικόνες κρυφών υπόγειων κατασκευών, συμπεριλαμβανομένων οκτώ κατερχόμενων πηγαδιών διαμέτρου περίπου 33 έως 39 πόδια που εκτείνονται τουλάχιστον 2.130 πόδια κάτω από την επιφάνεια. Τα αποτελέσματα κατέγραψαν επίσης δομές που μοιάζουν με σκάλες που τυλίγονται γύρω από καθένα από τα οκτώ πηγάδια, τα οποία η Ciccolo είπε ότι «χρησιμεύουν ως σημεία πρόσβασης σε αυτό το υπόγειο σύστημα». Στο τέλος των πηγαδιών υπήρχαν τεράστιοι ορθογώνιοι περίβολοι, το καθένα με ύψος περίπου 260 πόδια ανά πλευρά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε ένα από αυτά τα περιβλήματα περιέχει τέσσερις άξονες που εκτείνονται από την κορυφή και κατεβαίνουν προς τα κάτω. Οι ερευνητές είπαν επίσης ότι ένα σύστημα ύδρευσης εντοπίστηκε κάτω από την πλατφόρμα, που βρίσκεται πάνω από 2.100 πόδια κάτω από την πυραμίδα Khafre, με υπόγεια μονοπάτια που οδηγούν ακόμη πιο βαθιά στη γη. Η ομάδα πιστεύει ότι υπάρχει «ένας ολόκληρος κρυμμένος κόσμος πολλών δομών» σε βάθος πάνω από 4.000 πόδια κάτω από την πυραμίδα. «Όταν μεγεθύνουμε τις εικόνες [στο μέλλον], θα αποκαλύψουμε ότι από κάτω κρύβεται αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως αληθινή υπόγεια πόλη», είπε ο Corrado Malanga από το ιταλικό Πανεπιστήμιο της Πίζας. Ωστόσο, ο Δρ Hawass είπε: «Ο ισχυρισμός της χρήσης ραντάρ μέσα στην πυραμίδα είναι ψευδής και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται δεν είναι ούτε επιστημονικά εγκεκριμένες ούτε επικυρωμένες». Η ομάδα είπε ότι ενώ «τρέφουν τον μέγιστο σεβασμό για τους Αιγυπτιολόγους», «τα ευρήματά τους βασίζονται σε αντικειμενικές μετρήσεις που λαμβάνονται μέσω προηγμένης επεξεργασίας σήματος ραντάρ». «Τα δεδομένα ελήφθησαν χρησιμοποιώντας προηγμένη τομογραφία Doppler, μια τεχνική που αναδομεί τις υποεπιφανειακές εικόνες [με βάση την αλλαγή στη συχνότητα των διάσπαρτων σημάτων]», είπε η Ciccolo. Αυτή η μέθοδος έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στην ανίχνευση κάθετων αξόνων και στον εντοπισμό δομικών ανωμαλιών.
Τα πάντα ρει, έλεγε ο Ηράκλειτος στην αρχαιότητα. Και είχε δίκιο σ΄ ότι αφορά τις αλλαγές που συνεχώς δημιουργούνται τόσο στη δική μας ζωή, όσο και σ’ ολόκληρη τη φύση γενικότερα. Μόνο που οι νεότερες γνώσεις μας δείχνουν πως δεν πρόκειται για μία ήσυχη ροή αλλά για μία ταχύτατη συνεχή κίνηση. Ο ήλιος μας τρέχει με μεγάλη ταχύτητα μέσα στο σύμπαν παρασύροντας τους πλανήτες που γυρίζουν γύρω από αυτόν σε μία σπειροειδή κίνηση. Ολόκληρος ο γαλαξίας μας "τρέχει" μέσ’ το σύμπαν με 225 km/sec!!! Κι εμείς κολλημένοι σαν μικρόβια πάνω στον πλανήτη γη περιορίζουμε οι περισσότεροι την κίνησή μας σε μία μικρή ακτίνα γύρω από το σπίτι μας, και τρέμουμε από φόβο στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε αλλαγής που δεν έχει προγραμματιστεί από το μικρούλι μας μυαλό… Μέσα σ’ ένα σύμπαν με απεριόριστες πιθανότητες που δονείται συνεχώς, αρνούμαστε να «κλείσουμε έστω και για λίγο στο κομπιούτερ του εγκεφάλου μας τον σταθμό με τον οποίο συνηθίσαμε να συντονιζόμαστε και να προσπαθήσουμε να συντονιστούμε με κάποιον άλλο, του οποίου οι ειδήσεις και η μουσική μπορεί να μας αρέσουν περισσότερο. Φοβόμαστε κάθε αλλαγή και χάνουμε το θαύμα της ζωής που μας χαρίστηκε… Αυτή είναι η ουσία της α-μαρτίας. Δεν είμαστε «μάρτυρες» αυτού που βιώνουμε. Με λίγα λόγια δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, δυστυχώς… Κι όμως… Είμαστε κι εμείς, ο καθένας μας, ένας γαλαξίας με τρισεκατομμύρια αστέρια και πλανήτες (τα κύτταρά μας και ότι αυτά περιέχουν) ο οποίος δονείται ανταλλάσσοντας συνεχώς ενέργεια με το σύμπαν. Ο φόβος μόνον είναι ικανός να μας ακινητοποιεί και να μας καταστρέφει (στρες). Και όσοι έχουν στα χέρια τους την εξουσία, γνωρίζοντας καλά τα πιο πάνω, φροντίζουν με πάθος από γενιά σε γενιά να μην μας αφήσουν να απαλλαγούμε από αυτόν. Αντίθετα, κάνουν το παν για να μας τον ενισχύουν, γιατί μόνον έτσι μπορούν να εξασφαλίσουν την εξουσία τους… Ως πότε θα το πετυχαίνουν; Πότε θα ξυπνήσουμε;;;
dr. Suzanne Humphries, συν-συγγραφέας του διάσημου βιβλίου "Διαλύοντας τις Ψευδαισθήσεις: η Ξεχασμένη Ιστορία των Εμβολίων", διηγείται πώς άλλαξε η αρχική της θετική πεποίθηση για τα εμβόλια.
dr. Suzanne Humphries
Μπορεί να μοιάζει περίεργο ότι μια γιατρός με 19 χρόνια εμπειρίας έχει απομακρυνθεί με πάθος από την πρακτική του εμβολιασμού.
Μπορεί να φαίνεται ακόμη πιο παράξενο ότι, με μια επιτυχημένη καριέρα ως νεφρολόγου, θα συσκεύαζε τα ιατρικά της μπαγκάζια και θα έφευγε από το νοσοκομείο χωρίς να κοιτάξει πίσω. Βρισκόμενη στην κορυφή της επιτυχίας, άφησε πίσω της μια πολύ προσοδοφόρα ιατρική πρακτική και μια λαμπερή φήμη.
Θα ήθελα να μοιραστώ την ιστορία μου για το πώς συνέβη αυτό και για το πώς κατέληξα αποκλεισμένη από το συμβατικό ιατρικό σύστημα.
Θα ήταν αναληθές αν έλεγα ότι είχα οποτεδήποτε πλήρη πίστη στην αναγκαιότητα και την ασφάλεια του εμβολιασμού.
Είχα προ πολλού μια διαισθητική απώθηση προς τα εμβόλια.
Όπως οι περισσότεροι γιατροί, έλαβα [κατά την εκπαίδευσή μου] μια σύντομη περίληψη του εμβολιαστικού προγράμματος για παιδιά και ενηλίκους και μου ειπώθηκε ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά και να τα δίνω σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Κατά τη διάρκεια της νοσοκομειακής μου εκπαίδευσης στην ιατρική, είδα πολλές αυτοάνοσες ασθένειες και σιωπηλά αναρωτιόμουν αν τα εμβόλια θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο.
Αλλά αποκοίμισα τον εαυτό μου για λίγα ακόμη χρόνια και συνέχισα την εκπαίδευσή μου.
Η διαίσθησή μου, με την οποία είχα προικιστεί αντικαταστάθηκε προσωρινά από την υποτιθέμενη "τεκμηριωμένη ιατρική" και από άμυαλους κανόνες, πρωτόκολλα και οδηγίες.
Μα αυτά κατέρρευσαν μετά από προσεκτικό έλεγχο.
Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες όπου χόρευα στον ιατρικό σκοπό, συχνά εκτός συγχρονισμού, διάφορα πράγματα συνετέλεσαν στο να "ανοίξουν" οι παρωπίδες μου και να ξεκινήσω έναν νέο τρόπο σκέψης.
Ποτέ δεν είχα προβλέψει ότι το ιατρικό καθεστώς θα μου παρουσιαζόταν ως κατάφωρη παραβίαση της ζωής ή θα συγκρουόταν με τις ηθικές και πνευματικές μου αρχές. . . κι όμως το έκανε.
Το πιο αξιομνημόνευτο γεγονός ήταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2009, όταν το εμβόλιο γρίπης H1N1 χορηγούνταν ως ξεχωριστή ένεση από το εμβόλιο εποχικής γρίπης.
Πολλοί γιατροί ήταν δύσπιστοι προς την πρακτική του εμβολιασμού της γρίπης και πολλοί από τους νοσοκομειακούς μου συναδέλφους υπέγραψαν τη φόρμα εξαίρεσης και απέφυγαν το εμβόλιο για τον εαυτό τους.
Ωστόσο, υπήρχαν ευπειθείς ασθενείς που δεν είχαν τη διάκριση να αρνηθούν και στη συνέχεια εγώ είδα τη δυνητική επίπτωση του εμβολιασμού στα νεφρά τους.
Εκείνο το χειμώνα, τρεις ασθενείς μεταφέρθηκαν διαδοχικά στο δωμάτιο επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μου με πλήρη νεφρική ανεπάρκεια [αναστολή της λειτουργίας των νεφρών].
Όταν έφτασα για να τους μιλήσω, ο καθένας τους μου είπε από μόνος του:
"Ήμουν εντάξει μέχρι που έκανα αυτό το εμβόλιο"
Και οι τρεις είχαν φυσιολογική νεφρική λειτουργία πριν το εμβόλιο, σύμφωνα με τον ιατρικό τους φάκελο.
Και οι τρεις απαιτούσαν οξεία αιμοκάθαρση, οι δύο τελικά ανέκαμψαν και ο ένας πέθανε από επιπλοκές αρκετούς μήνες αργότερα, υποτίθεται από άλλες του ασθένειες.
Μετά από αυτή τη σειρά των γεγονότων, άρχισα να παίρνω το εμβολιαστικό ιστορικό σε καθέναν από τους ασθενείς μου και με εξέπληξαν οι συνδέσεις που μπορούσαν να γίνουν απλά και μόνο ρωτώντας:
-. Πότε ήταν το τελευταίο σας εμβόλιο;
Κατά τη γνώμη μου, πολλές περιπτώσεις υποτιθέμενης ιδιοπαθούς (ιατρικός όρος που σημαίνει "άγνωστης") νεφρικής νόσου δεν είναι καθόλου ιδιοπαθείς.
Κατά τη διάρκεια των εβδομάδων αιμοδιάλυσης των τριών ασθενών με νεφρική ανεπάρκεια, διασταυρώθηκα στο διάδρομο με τον διευθυντή του Παθολογικού Τμήματος.
Ήταν κάποιος με τον οποίο είχα πάντα καλή σχέση.
Με ρώτησε το συνηθισμένο:
-. Τι κάνεις; Πώς πηγαίνει η πρακτική της νεφρολογίας;
Αποφάσισα να του πω τι συνέβαινε και πώς νόμιζα ότι το εμβόλιο της γρίπης προκαλούσε προβλήματα.
Αφού του μετέφερα ένα μικρό μέρος από ό,τι είχα παρατηρήσει, έγινε άκαμπτος, το πρόσωπό του σφίχτηκε, η γλώσσα του σώματός του άλλαξε και με ρώτησε γιατί κατηγορούσα το εμβόλιο.
-. Απλά μόλις τότε έπαθαν γρίπη και το εμβόλιο δεν πρόλαβε να λειτουργήσει - ήταν η κοφτή του απάντησή.
Αποκρίθηκα επισημαίνοντας το γεγονός ότι, στην καριέρα μου ως νεφρολόγου και παθολόγου, δεν είχα δει ποτέ κρούσμα γρίπης που να παρουσιάζει νεφρική ανεπάρκεια, εκτός κι αν ο ασθενής είχε σοβαρά αφυδατωθεί ή/και είχε λάβει άφθονη ποσότητα ιβουπροφαίνης, αμφότερα απ' τα οποία δεν ίσχυαν σε οποιονδήποτε από αυτούς τους ασθενείς.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν το ότι οι υπό συζήτηση ασθενείς δεν είχαν συμπτώματα γρίπης πριν από την ανάπτυξη της νεφρικής ανεπάρκειας.
Η συζήτηση συνεχίστηκε.
Καταλήξαμε να συζητάμε για το πρόβλημα της μηνιγγίτιδας σε εφήβους και φοιτητές.
Πρότεινα ότι τα φάρμακα, τα εμβόλια, η έλλειψη ανάπαυσης και η κακή διατροφή αυτών των παιδιών ίσως τα κάνουν ευάλωτα σε βακτήρια προς τα οποία διαφορετικά θα μπορούσαν να αμυνθούν.
Εξάλλου, ήξερα ότι τα μηνιγγιτιδοκοκκικά βακτήρια συχνά παρατηρούνταν σε εντελώς υγιείς ανθρώπους.
Κάτι άλλο πρέπει να συμβάλλει στην κατάσταση σε εκείνους που αρρωσταίνουν.
Γέλασε μαζί μου και είπε: -. Πιστεύεις λοιπόν ότι η διατροφή προκαλεί μηνιγγίτιδα;
Συνέχισε θυμίζοντάς μου ότι "η ευλογιά εξαλείφθηκε με τα εμβόλια και ότι η πολιομυελίτιδα εξαλείφθηκε στις ΗΠΑ με τα εμβόλια"
Εκείνη την εποχή αγνοούσα την ιστορία της ευλογιάς και της πολιομυελίτιδας, εκτός τού ότι, έξι χρόνια νωρίτερα, μου είχε ζητηθεί να εμβολιαστώ για ευλογιά για να γίνω διασώστρια.
Οι διασώστες θα ήταν έτοιμοι σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης ή εάν ένα άτομο πάθαινε ευλογιά από το εμβόλιο.
Όσο για την πολιομυελίτιδα, οι εικόνες των ανάπηρων παιδιών, των συσκευών τεχνητής αναπνοής και των τρομερών ημερών των προσβολών πολιομυελίτιδας είχαν χαραχτεί στη συνείδησή μου όπως στων περισσότερων άλλων.
Νόμιζα ότι ο Τζόνας Σαλκ [εφευρέτης του πρώτου εμβολίου πολιομυελίτιδας] ήταν ένας μεγάλος Αμερικανός ήρωας.
Είναι αστείο το πώς τα γεγονότα του 1954 είχαν προγραμματιστεί μέσα μου, δεδομένου ότι γεννήθηκα το 1964.
Δεν θα ήμουν σε θέση ούτε καν να σκεφτώ την πολιομυελίτιδα μέχρι το 1969 το νωρίτερο. Όταν λοιπόν αυτός ο γιατρός μού έκανε τα τελευταία του σχόλια, έμεινα άφωνη και ανίκανη να απαντήσω.
Αισθάνθηκα στηλιτευμένη.
Αργότερα, αρκετοί ασθενείς έγιναν δεκτοί με φυσιολογικά νεφρά και η υγεία τους εξασθένησε εντός 24 ωρών από τον εμβολιασμό.
Ακόμη και για αυτές τις καλά καθορισμένες και τεκμηριωμένες περιπτώσεις οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου απέρριψαν ότι είχαν προκληθεί από το εμβόλιο.
Πού και πού, σπάνια, ένας γιατρός συμφωνούσε μαζί μου, στα σκοτεινά και ανώνυμα, ή μια νοσοκόμα ερχόταν και με ευχαριστούσε και συμφωνούσε μαζί μου ενώ κανείς δεν άκουγε. Ήταν μια μοναχική εποχή, και σίγουρα μια σκοτεινή νύχτα για την ψυχή μου.
Τους επόμενους μήνες, προτεραιότητά μου ήταν να ανακαλύψω ό,τι μπορούσα για τις μελέτες ασφάλειας των εμβολιασμών σε νεφροπαθείς.
Σοκαρίστηκα όταν διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν μελέτες σε αυτούς τους τύπους ασθενών.
Μου ειπώθηκε ότι ο οργανισμός τους μπορούσε να ανεχθεί τα εμβόλια επειδή αυτά είναι "ασφαλή και αποτελεσματικά"
Βλέποντας ότι η ασφάλεια των εμβολίων στους ανθρώπους με οξεία ασθένεια (ενεργή καρδιακή ανεπάρκεια, σήψη, καρκίνο, αυτοάνοσα) και στους ασθενείς με χρόνια νεφροπάθεια ήταν μύθος, αποφάσισα να ερευνήσω τους ισχυρισμούς του διευθυντή του Παθολογικού Τμήματος σχετικά με το εμβόλιο γρίπης, την ευλογιά και την ιστορία της πολιομυελίτιδας.
Αυτά που συνάντησα με αναστάτωσαν και τελικά με οδήγησαν στο να γίνω ακτιβίστρια για την αλήθεια σχετικά με τα εμβόλια.
Συνειδητοποίησα ότι οι οδηγίες, οι αποδείξεις και οι απόψεις των ηγετών είναι αβάσιμες και ΔΕΝ οδηγούν τις "αγέλες" σε αυθεντική υγεία.
Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο ήταν η αντιμετώπιση προς εμένα, όταν προσπάθησα να προστατεύσω τους δικούς μου νεφροπαθείς ασθενείς από τον εμβολιασμό – ιδιαίτερα όταν ήταν άρρωστοι.
Μετά από μια απόπειρα να πείσω το νοσοκομείο να αναβάλει τον εμβολιασμό για πνευμονία και γρίπη έως την ημέρα της εξόδου αντί της εισόδου στο νοσοκομείο, μου είπαν να μην παρεμβαίνω στο εμβολιαστικό πρωτόκολλο.
Ακόμα πιο εξωφρενικά, μου έλεγαν συνεχώς ότι αν ήθελα να κάνω τις απόψεις μου αξιόπιστες, θα έπρεπε να κάνω τη δική μου μελέτη για να αποδείξω ότι τα εμβόλια προκαλούσαν νεφρική ανεπάρκεια.
Κατά κάποιον τρόπο τέθηκε στους δικούς μου ώμους η ευθύνη να παράσχω αποδείξεις για να λάβω νοσοκομειακή έγκριση για να πραγματοποιήσω μια μελέτη που θα επιδείκνυε στατιστικώς σημαντικά αποτελέσματα που θα έπειθαν όσους αμφισβητούσαν τα αποδεικτικά στοιχεία που παρείχα για την πρόκληση βλαβών.
Δεν θα έπρεπε το βάρος των αποδείξεων να το έχουν οι κατασκευαστές εμβολίων και όσοι μας διαβεβαιώνουν για την ασφάλειά τους;
Στο κάτω-κάτω, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι τα εμβόλια δεν προκαλούν νεφρική ανεπάρκεια.
Σε μένα ήταν προφανές ότι κανένας δεν εξέταζε την υπόθεση και για αυτό οι συσχετισμοί δεν γίνονταν.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δεν έγινε σεβαστή η άποψή μου για τη νεφρική ανεπάρκεια.
Οποιαδήποτε προηγούμενη φορά είχα επισημάνει ότι αυτό το φάρμακο ήταν υπεύθυνο για τη νεφρική βλάβη, αυτό το φάρμακο είχε διακοπεί αμέσως – χωρίς ερωτήσεις.
Αυτό συμβαίνει κατά σύστημα με ορισμένα φάρμακα αρτηριακής πίεσης, αντιβιοτικά, παυσίπονα κλπ.
Μερικές φορές τα νεφρά αντιδρούν στο φάρμακο με αλλεργικό τρόπο – οποιοδήποτε φάρμακο, οποιαδήποτε στιγμή – και αυτό το φάρμακο διακόπτονταν.
Μερικά φάρμακα προκαλούν άμεση τοξικότητα στα νεφρά, και στο παρελθόν αν πρότεινα να τα σταματήσουν ή να τα αποφύγουν, πάντα το έκαναν.
Αλλά τώρα δεν είχα τη δυνατότητα να προστατεύσω τους ίδιους μου τους νεφροπαθείς ασθενείς από εμβολιασμούς μέσα στο νοσοκομείο.
Η αμφισβήτησή μου των εμβολίων φάνηκε να ανοίγει ένα ολόκληρο Κουτί της Πανδώρας που προφανώς είχε κίτρινη εγκληματολογική ταινία πάνω από την κλειδαριά, μαζί με το μήνυμα: "Μην ανοίγετε".
Δέχθηκα διττά μηνύματα.
Μου επιτρεπόταν να γράψω μια εντολή για να σταματήσω τη διεξαγωγή ενός εμβολιασμού αν έφτανα εκεί εγκαίρως, αλλά μου ειπωνόταν επίσης ότι το έκανα υπερβολικά συχνά και ότι δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνω στην εμβολιαστική πολιτική του νοσοκομείου.
Όταν επεσήμανα τη σχέση μεταξύ εμβολίων και επιδείνωσης ή επανεμφάνισης της νεφρικής ανεπάρκειας, σε μερικούς ανοιχτόμυαλους συναδέλφους, κατάλαβαν και άρχισαν να παίρνουν το εμβολιαστικό ιστορικό και είδαν τι συνέβαινε.
Ωστόσο, παρέμειναν σιωπηλοί.
Οι περισσότεροι γιατροί συνεχίζουν να ασκούν την πρακτική τους με άνετη αδιαφορία.
Μερικοί βλέπουν τα λάθη, τις βλάβες και τους περιορισμούς της, μα εξακολουθούν να περπατούν ευθυγραμμισμένα με το κοπάδι και να προστατεύουν την αδελφότητα.
Δεν ξέρω τι θα χρειαζόταν για να αντισταθούν στις επιταγές που τους κυβερνούν.
Είχα πολύ μεγαλύτερη επιτυχία μιλώντας λογικά με γονείς και νοήμονες ανθρώπους που δεν ήταν προσκολλημένοι σε παραδόσεις επιζήμιες και αντιεπιστημονικές.
Αυτό το βιβλίο είναι για όσους θέλουν να διαβάσουν ό, τι έχω ανακαλύψει, μέσα από χρόνια έρευνας, ως μια πολύ πιο επακριβή απεικόνιση της ιστορίας των εμβολίων.
Ο μαγευτικός πέτρινος κύκλος - το Δαχτυλίδι του Brodgar - είναι αναμφισβήτητα το πιο εμβληματικό σύμβολο του προϊστορικού παρελθόντος του Orkney. Είναι ένας τόπος απίστευτα όμορφος. Το Ring of Brodgar είναι ένας αρχαιολογικός θησαυρός. Βρίσκεται σε ένα μαγευτικό τοπίο που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Ο δακτύλιος καλύπτει έκταση σχεδόν 8.500 τετραγωνικών μέτρων και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πέτρινος κύκλος στα Βρετανικά Νησιά - μόλις που τον ξεπερνούν το Avebury και το Stanton Drew. Βρίσκεται μέσα σε ένα φυσικό αμφιθέατρο λόφων και περιβάλλεται από τάφρο.
Από τις αρχικές 60 πέτρες σώζονται σήμερα 27 Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα, τι ακριβώς εξυπηρετούσε ο δακτύλιος, γεγονός που προσθέτει στη μυσταγωγία του. Σε κοντινή απόσταση, η μοναχική πέτρα του κομήτη/Comet Stone, κρατάει άγρυπνο μάτι, ενώ μόλις ένα μίλι από την τοποθεσία οι μόνιμες πέτρες του Stenness μαγεύουν. Τέσσερις γιγάντιοι μεγάλιθοι, ύψους έξι μέτρων, χρονολογούνται από το 3100 π.Χ. και αποτελούν έναν από τους παλαιότερους κύκλους λίθων στη Βρετανία. Σε κοντινή απόσταση, ο οικισμός Barnhouse αποκαλύπτει μια ανασκαμμένη ομάδα κατοικιών.
Το σπάρτο το κόβαμε με το δρεπάνι από χαμηλά μετά το θέρο.
Τότε ήτανε τρυφερά τα σπάρτα γιατί τα κόβαμε κάθε χρόνο και δε μεγαλώνανε να ξεραθούνε όπως γίνεται τώρα.
Αφού το κόβαμε, το δέναμε ματσάκια με το ίδιο το σπάρτο και το βάναμε στη θάλασσα.
Το πλακώναμε στην άκρη να το σκεπάζει η θάλασσα.
Το αφήναμε έτσι οχτώ ημέρες και μετά το βγάναμε.
Βρίσκαμε μια πέτρα, αγριωπή αμμουδέρα και έτσι όπως τα είχαμε ματσάκια μικρά, τα τρίβαμε να φύγει η πράσινη πέτσα.
Μείνεσκε η κλωστή, το άσπρο από μέσα.
Το φέρναμε τότε αυτό και το απλώναμε να στεγνώσει.
Μετά τραβάγαμε το ξύλο (το εσωτερικό) και έμενε πια το μαλλί.
Αυτό το ξέναμε (το αναφουφουλιάζαμε ) και μετά το κάναμε τουλούμπα, το βάναμε στη ρόκα και το γνέθαμε με τη δρούγα.
Φτιάχναμε προικιά,
λιόπανα,
ράσινα,
κουπωτές, που τις στρώναμε αντί για σεντόνια – δεν είχαμε σεντόνια και σακιά σπάρτινα είχαμε για το αλεύρι.
Τα στρώματα που κοιμόμαστε (αυτά που τα γεμίζαμε σάλμη, την αλλάζαμε κάθε χρόνο) και τα τσουβάλια τα φτιάναμε από λινάρι*
Το βάφαμε το σπάρτο κι έπαιρνε ένα ωραίο χρώμα.
Και είχαμε δυο κουπωτές***
Μια τρανταφυλλιά και μια πράσινη.
Την πράσινη την είχε μαργελώσει** με τρανταφυλλί αζούρι και την τρανταφυλλιά με πράσινο.
Ο σκώρος δεν το τρώει το σπάρτο.
*λινάτσες-σακιά από λινάρι
**μαργελώνω - στριφώνω, ρελιάζω
***κουπωτή-ιδιαίτερο σχέδιο κουβέρτας από πρόβειο μαλλί με μάλλινο υφάδι και ειδικό λεπτό βαμβακερό νήμα για στημόνι και ανάγλυφα σχέδια.
~~~~~~~~~~~~~
Το σπάρτο ή σπάρτος (επιστημονική-λατινική ονομασία Spartium junceum = σπάρτιον το βουρλοειδές) είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη κυαμώδη και στην οικογένεια χεδρωπά ή κυαμοειδή, η οποία χαρακτηρίζεται από τα πενταμερή ζυγόμορφα άνθη με μορφή πεταλούδας.
Αποτελεί το μοναδικό είδος του γένους του και είναι θάμνος με καταγωγή από τη Λεκάνη της Μεσογείου, που φθάνει σε ύψος μέχρι τα τρια μέτρα.
Έχει μακριούς, λεπτούς, μυτερούς στην άκρη βλαστούς, που είναι σχεδόν γυμνοί, χωρίς φύλλα.
Τα άνθη του είναι κίτρινα, αρωματικά και σχηματίζουν βότρυες. Ανθίζει από τα μέσα Απριλίου μέχρι τον Ιούνιο, αν και πολλές φορές η ανθοφορία μπορεί να παραταθεί μέχρι και τον Αύγουστο.
Ο καρπός του είναι χέδρωπας, όταν ωριμάσει, σκορπίζει τους σπόρους.
Απαντά αυτοφυές σε όλη την Ελλάδα.
Τα φυτά βρίσκονται διάσπαρτα σε πεδινές και ημιορεινές περιοχές, και είναι από τα πιο κοινά θαμνώδη είδη στην Ελλάδα.
Χρησιμοποιείται συχνά ως καλλωπιστικό για τα εύοσμα και εντυπωσιακά του κίτρινα άνθη, σε πάρκα, κήπους, κατά μήκος των εθνικών οδών, και αλλού.
Τα σπάρτα καλλιεργούνται επίσης ως καλλωπιστικά για τα εύοσμα και εντυπωσιακά τους κίτρινα άνθη και τοποθετούνται κατά μήκος των δρόμων αλλά και, λόγω του δυνατού ριζικού συστήματος τους, για την συγκράτηση των διαβρωμένων εδαφών.
Οι βλαστοί τους χρησιμοποιούνται στην κατασκευή καλαθιών και ψάθινων καπέλων.
Παλαιότερα χρησιμοποιούταν για την παραγωγή γνέματος, που είχε την ιδιότητα να μη προσβάλλεται από κανένα έντομο, και υφαντών εξαιρετικής αντοχής.
