Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πετιμέζι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πετιμέζι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023

από τις κουζίνες του ελληνικού κόσμου - πετιμέζι από σύκα και ριτσέλι

...με αξιοθαύμαστη επινοητικότητα και φαντασία έστηναν κάθε μέρα την κατσαρόλα, με ανέσεις σχεδόν ανύπαρκτες…
...έπρεπε όμως καθημερινά να ετοιμάσουν καλό, θρεπτικό και νόστιμο φαγητό για την, κατά κανόνα, πολυμελή τους οικογένεια....
...να αβγατίσουν τα λιγοστά υλικά, άριστα πάντα αφού η αγροτική τους κουζίνα βασιζόταν στην αυτάρκεια, για να χορτάσουν τα πολλά πεινασμένα στόματα...
...στα τέλη καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου μάζευαν τα σύκα και τα έλιαζαν για το χειμώνα. ...όταν ήταν έτοιμα, τα διάλεγαν χωρίζοντάς τα σε αυτά που ήταν 1ης ποιότητας και προορίζονταν για φάγωμα και στα 2ης ποιότητας, τα απόσυκα, όπως τα έλεγαν, με τα οποία έφτιαχναν βράσμα/πετιμέζι...
...το βράσμα το χρησιμοποιούσαν με πολλούς τρόπους, περιέλουζαν φρέσκια μυζήθρα, 
το έριχναν στους λουκουμάδες, 
έκαναν σιρόπι για τα φοινίκια/μελομακάρονα...
​θεωρώ σημαντικό να ανακαλύπτω τρόπους να αξιοποιούμε τα τρόφιμα που έχουμε στα χέρια μας, παράγοντας προϊόντα από υλικά που πετάμε ή ανακαλύπτοντας τεχνικές προγενέστερων γενεών που αξίζει να διασωθούν και να αναβιώσουν στην εποχή μας. 
Τεχνικές των Ελλήνων ή οποιουδήποτε άλλου λαού, γιατί όσο διαβάζω και αναζητώ, κατανοώ πως το φαγητό είναι ένα δίχτυ που ενώνει όλο τον κόσμο.
Τα τοπικά υλικά και οι συνήθειες κεντούν με μαεστρία κάθε τοπικό κομμάτι αυτού του διχτυού, όμως η βάση είναι ίδια. 
Η ανάγκη να προστατέψεις τα προϊόντα που έχεις διαθέσιμα και να δημιουργήσεις με αυτά φαγητό για να θρέψεις την οικογένεια.
Οι τεχνικές, όσο παλαιότερα ταξιδεύουμε στους αιώνες, είναι πιο απλές. 
Στις σύγχρονες κοινωνίες είναι όσο εξελιγμένες είναι οι αξίες τους.
​...αλλά η πιο ωραία παρασκευή τους ήταν το ρετσέλι, ένα γλυκό φτιαγμένο από βράσμα μαζί με το οποίο βράζονται φρούτα και λαχανικά, όπως κολοκύθι, 
φλούδες πορτοκαλιού, 
μελιτζάνα, το οποίο φύλαγαν μέσα σε κουτρούπια πήλινα με καπάκι και το σέρβιραν όπως τα γλυκά κουταλιού!!!
η λέξη πετιμέζι δεν ορίζει μόνο το πετιμέζι σταφυλιού αλλά περιγράφει την τεχνική να συμπυκνώνεις ένα χυμό με σάκχαρα τόσο που να μοιάζει με σιρόπι σε σύσταση, χωρίς να προσθέτεις καθόλου ζάχαρη.
Ρετσέλι
Το ρετσέλι είναι από τα πιο ιδιαίτερα γλυκά του κουταλιού, αφού κάνει στην άκρη τη ζάχαρη, αντικαθιστώντας την με πετιμέζι ή μούστο. 
Εδώ επιλέξαμε να “παντρέψουμε” την κολοκύθα με το πετιμέζι, δημιουργώντας ένα σπάνιας νοστιμιάς γλυκό.
Διαδικασία
1. Διαλύετε τον ασβέστη στο νερό, περνάτε το ασβεστόνερο από σήτα στρωμένη με τουλπάνι και βυθίζετε μέσα τα κομμάτια της κολοκύθας. Αφήνετε να μείνουν εκεί για 8 - 10 ώρες και μετά τα ξεβγάζετε με άφθονο κρύο νερό.
2. Βράζετε τα κομμάτια της κολοκύθας σε φρέσκο νερό για λίγη ώρα, μέχρι να αρχίσει να μαλακώνει η σάρκα τους. Τα σουρώνετε και τα αφήνετε σε πετσέτα να στεγνώσουν.
3. Κατόπιν βράζετε το πετιμέζι για λίγα λεπτά και ρίχνετε μέσα την κολοκύθα και την αρμπαρόριζα. Συνεχίζετε να βράζετε μέχρι να δέσει το σιρόπι και να αποκτήσει την πυκνότητα των γλυκών του κουταλιού.
4. Αφήνετε την κατσαρόλα ξεσκέπαστη να μείνει το ρετσέλι για 24 ώρες περίπου. Δοκιμάζετε το σιρόπι και, αν χρειάζεται λίγο ακόμα δέσιμο, ξαναβράζετε το ρετσέλι για μερικά λεπτά.
5. Μεταφέρετε το ρετσέλι καυτό σε αποστειρωμένα βάζα, τα σκεπάζετε και τα αναποδογυρίζετε μέχρι να κρυώσουν.
Πετιμέζι  δεν είναι μόνο η συμπύκνωση του μούστου, όχι, διότι πετιμέζι κάνουμε και από το χυμό των ροδιών,
των μήλων,
των μούρων,
των σύκων,
των αχλαδιών και πολλών άλλων φρούτων.

Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε στο πετιμέζι σταφυλιών χρησιμοποιούμε όλο το φρούτο. Στο πετιμέζι με τα σύκα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλο το φρούτο ή μόνο τη σάρκα ή μόνο τις φλούδες!
Η τεχνική με τη φλούδα ζητά να βράσουμε τα φλούδια με νερό και όποια μπαχαρικά ή αρωματικά θέλουμε, σιγά σιγά μέχρι να μαλακώσουν. 
Τότε σουρώνουμε σε γάζα ή λεπτό πανί, παίρνουμε το χυμό και τον συμπυκνώνουμε στην πυκνότητα μελιού. 
Τα σάκχαρα που περιέχει το φρούτο δίνουν την γλυκιά γεύση τους!
Το πετιμέζι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε όπου χρειαζόμαστε γλυκαντική ύλη
Πετιμέζι σύκου με φλούδες φρέσκων σύκων
Αξιοποιούμε τις φλούδες των σύκων μαζί με τα σύκα που δεν μας αρέσουν να φάμε, τα οποία δίνουν ένα εξαιρετικά νόστιμο πετιμέζι.
1 κιλό φλούδια από σύκα ή υπερώριμα σύκα τα οποία δεν έχουν ξινίσει
Αρωματικά:
3 λωρίδες φλούδες πορτοκαλιού
1 μπαστουνάκι κανέλας
1/2 αστεροειδή γλυκάνισο (και ό,τι σας αρέσει)
Μέθοδος
Βάζετε τα φλούδια σε μια κατσαρόλα, μαζί με τα αρωματικά και νερό να τα σκεπάζει κατά 2 δάχτυλα. 
Βάλτε το να βράσει σε δυνατή φωτιά και μετά χαμηλώστε στο ελάχιστο, σκεπάστε με καπάκι και αφήστε να μαλακώσουν πολύ τα φλούδια για 1 ώρα, φροντίζοντας το νερό να τα καλύπτει πάντα (αυτά πίνουν το νερό και φουσκώνουν στην αρχή, μετά χάνουν τον όγκο τους).
Σβήστε τη φωτιά και αφήστε τα να κρυώσουν (ακόμα και μια νύχτα). 
Βάλτε το σουρωτήρι πάνω από ένα μπολ, απλώστε ένα πανάκι και σουρώστε το ζωμό με τα φλούδια. 
Πιάστε τις τέσσερις άκρες και στύψτε τα φλούδια να βγάλουν κάθε ζωμό. 
Πετάξτε τα φλούδια.
Βάλτε το ζωμό σε πλατιά κατσαρόλα και σε δυνατή φωτιά για μερικά λεπτά, μέχρι να βγάλει αφρούς στην επιφάνεια και να τους καθαρίσετε. 
Αυτό βοηθά το πετιμέζι να γίνει διάφανο και όχι θολό. 
Όταν τελειώσετε με το ξάφρισμα, χαμηλώστε τη φωτιά στο ελάχιστο και αφήστε να συμπυκνωθεί. 
Θέλουμε να εξατμιστούν τα περιττά υγρά γι’αυτό δεν βάζουμε καπάκι στην κατσαρόλα. 
Σε χαμηλή φωτιά, για να μην καούν τα σάκχαρα. 
Ένα πετιμέζι που έχει δέσει σε δυνατή φωτιά μας κάνει να νοιώθουμε κάψιμο στο λαιμό όταν το καταπίνουμε.
Γεμίζετε αποστειρωμένα βάζα, βάζετε ετικέτες και αποθηκεύετε στο ντουλάπι σας. 
Διατηρείται εκτός ψυγείου.
Να έχετε το νου σας, το πετιμέζι πήζει πολύ γρήγορα στο τελείωμά του και καίγεται. 
Είναι έτοιμο όταν καλύπτει με ελαφρύ στρώμα το πίσω μέρος ενός κουταλιού. 
Να σκέφτεστε πως όταν κρυώσει θα πήξει κι άλλο. 
Οι 4 κούπες ζωμού δίνουν 1 κούπα πετιμέζι.
*ασβεστόνερο
Είναι νερό που παίρνουμε από τον ασβέστη. 
Βέβαια, το ασβεστόνερο δεν πρέπει να έχει υπολείμματα ασβέστη.
Για να φτιάξουμε ασβεστόνερο χρειαζόμαστε ασβεστοπολτό.
Μπορούμε είτε να φτιάξουμε εμείς ασβεστοπολτό, σβήνοντας ασβέστη, είτε να αγοράσουμε έτοιμο.
Για την παρασκευή του, παίρνουμε ασβέστη (που είναι κομμάτι σαν πέτρα) και του ρίχνουμε λίγο νερό ώστε να μετατραπεί σε πολτό. 
Η διαδικασία θέλει προσοχή γιατί το νερό αρχίζει να βράζει και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.
Ανακατεύουμε όταν σταματήσει το βράσιμο και τον αφήνουμε κάνα δυο μέρες να ολοκληρωθεί πλήρως η μετατροπή του.
Το πιο εύκολο, είναι να αγοράσουμε έτοιμο ασβεστοπολτό. 
Πωλείται σε σακουλάκια σε οποιαδήποτε μάντρα οικοδομών. 
Δεν χρειαζόμαστε και μεγάλη ποσότητα. 
Ένα κιλό είναι αρκετό.
Παίρνουμε τον ασβεστοπολτό, του ρίχνουμε 2 - 3 λίτρα νερό, ανακατεύουμε και το αφήνουμε κάνα δυο μέρες να ηρεμήσει. 
Παίρνουμε το πάνω μέρος, το νεράκι σκέτο.
Πρέπει να είναι διάφανο, με ένα τόνο προς το πράσινο
Ο ασβέστης σε κάποια παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού ήταν πολύ συνηθισμένο υλικό, που ακόμη συναντάμε σε τοπικές συνταγές ή "συνταγές απ’ το τεφτέρι της γιαγιάς" και σίγουρα ξενίζει τους νεότερους. 
Ας γνωριστούμε μαζί του.
Σύκο, 
βερίκοκο, 
κεράσι και μελιτζανάκι γλυκό του κουταλιού ανήκουν στις συνταγές που είναι πολύ πιθανό να δείτε στα υλικά τους να σας ζητούν και …ασβέστη. 
Ουσιαστικά τον θέλουν για να φτιάξουν ασβεστόνερο και να αφήσουν τα φρούτα για κάποια ώρα μέσα σε αυτό. 
Ο λόγος είναι ότι το ασβεστόνερο έχει την ιδιότητα να σφίγγει το φρούτο -κι ένα σφιχτό, κρουστό φρούτο επιτρέπει στη διαδικασία του βρασμού να ολοκληρωθεί χωρίς να χάσει το σχήμα, πράγμα που αναβαθμίζει την τελική εικόνα του γλυκού.
Γενικά ο ασβέστης και το ασβεστόνερο χρησιμοπούνται σε μαλακά κι ευαίσθητα φρούτα, που αλλιώς δε θα άντεχαν την κατσαρόλα.
Πού θα βρείτε ασβέστη για γλυκά του κουταλιού. 
Τον ασβέστη θα τον προμηθευτείτε κανονικά από μαγαζιά με οικοδομικά υλικά -δεν πρόκειται για μια ειδική κατηγορία. 
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ζητήσετε συγκεκριμένα "σβησμένο ασβέστη".
Υπάρχει διαδικασία να σβήσετε μόνοι τον ασβέστη στο σπίτι, αλλά δε συντρέχει κανένας λόγος να μπλέξετε μ’ αυτό απ’ τη στιγμή που πωλείται έτοιμος στο εμπόριο.
Για να φτιάξετε ασβεστόνερο για γλυκά του κουταλιού, θα ανακατέψετε καλά 2 κουταλιές της σούπας σβησμένο ασβέστη/ασβεστοπολτό σε 2 λίτρα νερό και στη συνέχεια θα σουρώσετε από την πιο λεπτή σίτα που έχετε. 
Ανάλογα τη συνταγή σας, τα φρούτα θα χρειαστεί να μείνουν σ’ αυτό το ασβεστόνερο από 1 έως 4 ώρες, πριν συνεχίσετε τη διαδικασία.

https://www.tastefull.gr/recipe/petimezi-sikou-floudes-fresko-siko/
otoposmas.gr
https://www.olivemagazine.gr/recipe/retseli-me-kolokytha/
https://www.syntages.me/syntages/asvestonero/

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023

Τρύγος - μια πανάρχαιη γλυκιά τελετουργία

Τρύγος - μια πανάρχαιη γλυκιά τελετουργία!!!
θέρος- τρύγος - πόλεμος!
Αυτή την εποχή, από τα τέλη Σεπτεμβρίου ως και τα μέσα Οκτωβρίου σε όλη, όπου έχουν αμπέλια και σταφίδες, Ελλάδα μας ξεκινάει ο τρύγος. 
Καλλιέργεια του αμπελιού και της σταφίδας - από τα βάθη των αιώνων και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, η καλλιέργεια του αμπελιού, με την λατρεία του Διονύσου.
Και οι ποιητές μας δεν θα μείνουν ασυγκίνητοι από τον κόπο και τη χαρά του τρύγου!
"Το λέει ο πετροκότσυφας στο δροσερό τ’ αυλάκι,
το λεν στα πλάια οι πέρδικες, στην ποταμιά τ’ αηδόνια,
το λεν στ’ αμπέλια οι λυγερές, το λεν με χίλια γέλια,
το λέει κ’ η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι
-Αμπέλι μου, πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο,
δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω,
να κάμω αθάνατο κρασί, μοσκοβολιά γιομάτο.
Μες στα κατώγια τα βαθιά σαν μόσχο να το κρύψω,
να το φυλάξω ολάκαιρες χρονιές, ακέριους μήνες,
ώσπου να ρθεί μιαν άνοιξη, νάρθει ένα καλοκαίρι,
να γύρει από τη μακρινή την ξενιτιά ο καλός μου.
Να κατεβώ μες στην αυλή, να πιάσω τ’ αλογό του,
να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα,
να τον κεράσω, αμπέλι μου, τ’ αθάνατο κρασί σου,
της ξενιτιάς τα βάσανα να παν, να τα ξεχάσει",  γράφει σε ένα από τα ποιήματά του, ο Κώστας Κρυστάλλης.
Ακόμα και ο μήνας που γίνεται ο τρύγος, ο Σεπτέμβρης, γίνεται ο τρυγητής. 
Ο τρύγος, 
ο θέρος, 
η σπορά, 
το όργωμα της γης είναι η ζωή των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με το αμπέλι και με τη σταφίδα!
Τα παλιότερα χρόνια ο τρύγος είχε και την μορφή πανηγυριού.
Αλλά και σήμερα, για όσους θαρραλέους και τυχερούς έχουν αμπέλια, ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών, 
η ζύμωση του κρασιού, η απόσταξη του τσίπουρου είναι μια ευχάριστη διαδικασία, παρά τους κόπους που έχει η γλυκιά αυτή “τελετουργία”.
Γιατί μη νομίζετε πως όλα αυτά είναι δουλειές τεμπέλικες,
δουλειές του ραχατιού και σήμερα δουλεύω, αύριο δεν δουλεύω!
Όχι!
Εδώ θέλει αγάπη,
εδώ θέλει κόπο,
θέλει ιδρώτα,
θέλει γνώση,
θέλει ξελάκομα,  
θέλει σκάψιμο - τον "Γενάρη", γιατί όπως λέγαν "τον Γενάρη κλάδευε και φεγγάρι μην κοιτάς", 
θέλει ράντισμα με γαλαζόπετρα,
θέλει θειάφισμα,
θέλει σκαλίσματα, 
θέλει βλαστολόγημα,
θέλει κορφολόγημα,
θέλει ξεφύλλισμα - αφαιρούσαμε τα φύλλα για να αναπνέει το σταφύλι ή η σταφίδα για να μη σαπίσουν και όχι από το πάνω μέρος που θα τα έκαιγε ο ήλιος, αλλά από κάτω.
θέλει χαράκωμα - μόνο οι γνώστες έκανα "χαράκωμα" - θυμάμαι το θείο μου! Ήταν ιεροτελεστία για αυτόν το "χαράκωμα" και...
δεν το έκανε όποιος-όποιος !
Όοοοχι - μόνο οι "μύστες"
...για να φτάσουμε τελικά στον Αύγουστο, στις αρχές, και να αρχίσουν να ροδίζουν οι ρόγες στα τσαμπιά!
Και ερχόμαστε στον τρύγο!
Και ήταν γιορτή!
Το επιστέγασμα των κόπων όλων!
Βούιζαν οι πλαγιές από το τραγούδι των τρυγητών!
Άνδρες, 
γυναίκες, 
μικροί, 
μεγάλοι, 
όλοι στη γιορτή του τρύγου.
Και για τους έχοντες αμπέλια, τα σταφύλια στο πατητήρι και
ο μούστος στα βαρέλια ώσπου να ωριμάσει και να μεταμορφωθεί σε κρασί!
Και μετά άλλο πανηγύρι - η απόσταξη!
Το τσίπουρο ή η ρακή, ανάλογα την περιοχή!
Απόσταξη - το αποκορύφωμα της όλης διαδικασίας!!
Και βέβαια το μοσχοβόλημα των σπιτιών από τη γιορτή της μουστιάς!
Παλάτια τα αγροτόσπιτα!
πετιμέζι,
μουσταλευριά, 
σουτζούκια
μουστοκούλουρα και τόσα άλλα που παρασκεύαζαν οι νοικοκυρές από το μούστο!
Και για τους έχοντες σταφίδα*, το άπλωμα στα αλώνια, - πως να ξεχάσω το ερωτικό, σατιρικό, δίστιχο δεκαπεντασύλλαβο  που περικλείει όλη την ομορφιά αυτής της τελετουργίας: 
"Όσες σταφίδες λιάζονται τον Αύγουστο στ’ αλώνια, 
τόσα βυζιά χαϊδεύονται το βράδυ στα σεντόνια!
το γύρισμα για να ολοκληρωθεί
η ξήρανση,
το τρίψιμο για να φύγουν τα φρύγανα/τσίπουρα και να μείνει καθαρή η σταφίδα,
η συλλογή και
το σάκιασμα! - η συσκευασία σε σακιά!
Και στο ενδιάμεσο - όσο η σταφίδα ήταν απλωμένη στα αλώνια  - αν έπιανε βροχή - εκεί να δείτε τρέξιμο, είτε μέρα ήταν είτε νύχτα, έπρεπε η σταφίδα να σκεπαστή εν ριπή οφθαλμού - γιατί αλλιώς δεν μπορούσε πια να πουληθεί, θα γινόταν κρασί!!!
*Ο Ιπποκράτης στα βιβλία του 2ον και 3ον "Περί Νουσών", αναφέρεται σε λευκές και σε μελανές σταφίδες.
Επίσης,  αναφορές  για  τις  σταφίδες  κάνουν  ο  Ηρόδοτος,  
ο  Πλάτων,  
ο Αθηναίος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς. 
Ο Ξενοφών στην «Κύρου Ανάβαση» αναφέρει ότι οι σταφίδες αποτελούσαν σημαντικό μέρος του συσσιτίου των στρατιωτών. 
Κατά τη διέλευση των στρατευμάτων από την Αρμενία γίνεται αναφορά για οίνους ευώδεις και σταφίδες από διάφορες  ποικιλίες.
Όμορφα πράγματα,
απλά, 
αριστοτεχνικά, 
με κόπο, 
με αγάπη αλλά με απέραντη γνώση, πολύτιμη, "αμόρφωτων" ανθρώπων!
Καταγεγραμμένα στο κύτταρό τους, στο δέρμα τους το ίδιο!!!
Και αναρωτιέμαι - που πήγαν όλα αυτά!
Γιατί τόση λήθη.
Που χάθηκε η γνώση;
Ο άνθρωπος από πολύ νωρίς διαπίστωσε ότι οι καρποί της αμπέλου, όταν αποξηραίνονται επάνω στα φυτά, αποκτούσαν πολύ γλυκιά γεύση. 
Η πιο σημαντική διαπίστωση όμως ήταν ότι. οι αποξηραμένοι καρποί της αμπέλου και της σταφίδας διατηρούνταν  για  πολύ  μεγάλο  χρονικό  διάστημα  και  μπορούσαν  να καταναλωθούν σε εποχές, όπου η  εξεύρεση  τροφής ήταν δύσκολη. 
Έτσι οι αποξηραμένες  σταφυλές  ήταν  γνωστές  από  την  αρχαιότητα  και  μάλιστα αναφέρονται και σε αρχαία κείμενα ως ασταφίδες, σταφυλίδες ή σταφίδες
Γιατί τόση απαξίωση;
Kai θυμάμαι, όλοι στα χωριά που είχαν αμπέλια και σταφίδες κάθονταν και υπολόγιζαν πόσα κοφίνια θα χρειάζονταν,
πόσα γαϊδουράκια ή μουλάρια και πόσους "εργάτες"
Σήμερα μας ξενίζουν όλα αυτά, αλλά τότε έτσι  κυλούσε η ζωή!!!
Βλέπετε τότε, σε πολλά μέρη της χώρας μας πολλοί κάμποι ήταν γεμάτοι αμπέλια και σταφίδες, σήμερα λίγα από λίγους τολμηρούς και θαρραλέους!!!
Πάλι ο Κώστας Κρυστάλλης στο "Τραγούδι του Τρυγητού", γράφει: 
Το λέει η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι: /
Αμπέλι μου πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο / 
δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω / 
να κάνω αθάνατο κρασί, μοσχοβολιά γεμάτο / 
να γύρει απ` τη μακρινή την ξενιτιά ο καλός μου / 
Να κατεβώ μες στην αυλή, να πιάσω τ` άλογό του, / 
να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα, / 
να τον κεράσω αμπέλι μου, τ` αθάνατο κρασί σου, / 
της ξενιτιάς τα βάσανα να παν, να τα ξεχάσει. 
και το χαρούμενο τσιριτρό του Ζαχαρία Παπαντωνίου που τόσο μου άρεσε όταν ήμουν παιδί!!!
Σέ μια ρώγα από σταφύλι 
έπεσαν οχτώ σπουργίτες 
και τρωγόπιναν οι φίλοι. 
Τσίρι - τίρι, τσιριτρό, 
τσιριτρί, τσιριτρό!
Έχτυπούσανε τις μύτες 
και κουνούσαν τις ουρές 
κι είχαν γέλια και  χαρές. 
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 
τσιριτρί, τσιριτρό!
Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα 
φαγοπότι και φωνή! 
την αφήκαν αδειανή. 
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 
τσιριτρί, τσιριτρό!
Και μέθυσαν κι ολημέρα 
πάνε δώθε, πάνε πέρα, 
τραγουδώντας στον αέρα: 
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 
τσιριτρί, τσιριτρό!

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Πετιμέζι ,ανασκόπηση του θαυμάσιου και εξαίσιου γλυκαντικού

Πετιμέζι το θεσπέσιο και συνταγές για να το γευτούμε
Σταφύλια τα νόστιμα,
τα θρεπτικά,
τα πολύτιμα.
Σταφύλια της ποικιλίας των  χρωμάτων και των γεύσεων!
Τα συλλέγουμε – τα τρυγάμε – από τον Αύγουστο μέχρι και τον Οκτώβριο και χαιρόμαστε και γευόμαστε το κρασί τους,
το μούστο τους,
τη μουσταλευριά τους,
τα μουστοκούλουρά τους,
το πετιμέζι τους αλλά και τα χαιρόμαστε σαν φρούτα,μόνα τους ή σε φρουτοσαλάτες ακόμα και σε υπέροχους φρέσκους χυμούς.

Διαβάστε περισσότερα:https://botanologia.gr/petimezi-anaskopisi-toy-thaymasioy-kai-exaisioy-glykantikoy/

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

υγεία και διατροφή,τηγανίτες με πετιμέζι-μιά εξαίσια λιχουδιά!

τηγανίτες με πετιμέζι-από τις ξεχασμένες λιχουδιές του τόπου μας!

τηγανίτες,και μη νομίζετε ότι είναι μιά λιχουδιά των μεταγενέστερων Ελληνικών χρόνων...όχι...
οι τηγανίτες,αυτό το επίπεδο, στρογγυλό και λεπτό σε πάχος έδεσμα το οποίο παρασκευάζουμε με ένα είδος χυλού φτιαγμένο από αλεύρι και νερό είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων!
τις πρώτες βεβαιωμένες γραπτές μαρτυρίες τις βρίσκουμε στους αρχαίους Έλληνες και στα έργα ποιητών του 5ου αιώνα όπως του Κρατίνου και Μάγνη.
τις ονόμαζαν τηγανίτες ή ταγηνίες λέξεις που προέρχονται από τη λέξη τάγηνον-το γνωστό μας τηγάνι!
οι πρώτες ύλες και για τις αρχαϊκές τηγανίτες ήταν
το αλεύρι,
το νερό,
το λάδι,
το πετιμέζι ή και
το μέλι!
στην αρχαία ελλάδα βρίσκουμε ακόμα και τους σταιτίτες,που ήταν ένα είδος τηγανίτας,που το ζυμάρι τους γινόταν αποκλειστικά από αλεύρι ποικιλίας σιταριού-σταῖς-σιτάρι-σταίτινος!
και βέβαια τα περίφημα pancake,δεν είναι τίποτα άλλο, παρά οι τηγανίτες των βόρειο-ευρωπαίων και εμφανίζονται ως λέξη στην αγγλική γλώσσα τον 15ο αιώνα!!!
και εμείς σε συνέχεια
του πετιμεζιού ας δούμε πως μπορούμε να κάνουμε τηγανίτες με πετιμέζι με τα πιό απλά υλικά,
όπως έχει φτάσει η συνταγή σε μας σήμερα από πολύ παλιά!!!
ας ξεκινήσουμε:
και θα χρειαστούμε
• 1 ποτήρι νερού σκληρό αλεύρι στάρινο
• 1 ποτήρι νερού χλιαρό νερό
• λίγο αλάτι,και
• λάδι για το τηγάνισμα
και συνεχίζουμε
-κοσκινίζουμε το αλεύρι σε ένα σκεύος που να μας βολεύει και
ρίχνουμε σιγά- σιγά το νερό ανακατεύοντας με δυό πιρούνια ή με τον αυγοδάρτη έως ότου το μείγμα μας γίνει ένας ομοιόμορφος χυλός,
-προσθέτουμε το αλάτι.
-σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι μας και
ρίχνουμε μέσα το μείγμα κουταλιά - κουταλιά...
-αφήνουμε τις τηγανίτες μας να ροδίσουν για 2 με 3 λεπτά από την κάθε πλευρά
και
- όπως είναι ζεστές τις βάζουμε σε μιά πιατέλα και τις περιχύνουμε  με άφθονο πετιμέζι!
τις σερβίρουμε ζεστές,αλλά και κρύες είναι πολύ-πολύ νόστιμες!!!
λίγα λόγια ακόμα
για την παρασκευή του χυλού μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και αλεύρι για όλες τις χρήσεις,αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουμε είναι πως το στάρινο αλεύρι δεν απορροφά πολύ λάδι και αυτό το κάνει ιδανικό για ζύμες και χυλούς που θα χρειαστούμε τηγάνι!
τις τηγανίτες μπορούμε να τις γευτούμε όποια ώρα της ημέρας θέλουμε!!!
ο συνδυασμός της τηγανίτας με το πετιμέζι είναι μοναδικός!!!
το γευστικό αποτέλεσμα του συνδυασμού θα μας ξαφνιάσει ευχάριστα και θα μας χαρίσει τη γλύκα του!!!

πηγή του άρθρου:botanologia.blogspot.gr