Ο φυσικός του Princeton University, Hong Qin, δημιούργησε έναν αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης που μπορεί να προβλέψει φυσικά γεγονότα, και ίσως να μπορεί να αποδείξει και την υπόθεση του ότι ζούμε σε μια προσομοίωση.
Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει το δρόμο για μεγάλης κλίμακας ανακαλύψεις σε σχέση με την ενέργεια.
Ο αλγόριθμος χρησιμοποιεί μια διαδικασία τεχνητής νοημοσύνης που λέγεται μηχανική μάθηση, η οποία βελτιώνει τη γνώση με τρόπο αυτόματο, μέσω της εμπειρίας.
Ο αλγόριθμος αυτός αναπτύχθηκε για να προβλεφθούν οι τροχιές των πλανητών στο ηλιακό σύστημα, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τις τροχιές του Ερμή, της Γης, της Αφροδίτης, του Άρη και του Δία.
Μέσα από αυτά τα δεδομένα δημιουργήθηκε ένας αλγόριθμος που μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τις τροχιές άλλων πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορεί να κάνει ακριβείς προβλέψεις χωρίς να λαμβάνει παραμέτρους όπως τους Νόμους του Νεύτωνα περί κίνησης, ούτε το νόμο της παγκόσμιας έλξης. Συμπεραίνει τους νόμους μέσα από τα νούμερα.
Ο Qin τώρα προσαρμόζει τον αλγόριθμο για να προβλέψει και ακόμη να ελέγξει άλλες συμπεριφορές, όπως στα μόρια πλάσματος του Ήλιου και των άστρων.
Επίσης σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τον αλγόριθμο για να μελετήσει κβαντική φυσική.
Ο Qin εξηγεί την ασυνήθιστη μέθοδο που ακολουθεί στη δουλειά του:
«Συνήθως στη φυσική, κάνεις παρατηρήσεις, δημιουργείς μια θεωρία με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, και μετά χρησιμοποιείς τη θεωρία για να προβλέψεις νέες παρατηρήσεις. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι να αντικαθιστούμε αυτή τη διαδικασία με ένα είδος μαύρου κουτιού, το οποίο μπορεί να αναπαράγει ακριβείς προβλέψεις χωρίς να χρησιμοποιεί την παραδοσιακή θεωρία ή κάποιο νόμο. Στην ουσία, προσπερνάμε όλα τα θεμελιώδη συστατικά της φυσικής. Πηγαίνουμε κατευθείαν από τα δεδομένα στα δεδομένα. Δεν υπάρχουν νόμοι της φυσικής στη μέση.»
Ο Qin εμπνέεται από το έργο του Σουηδού φιλοσόφου Nick Bostrom, ο οποίος σε σύγγραμμά του το 2003 υποστήριξε ότι ίσως να ζούμε σε μια εικονική προσομοίωση πραγματικότητας.
Ο Qin πιστεύει ότι, με τον αλγόριθμό του, έχει καταφέρει να βρει ένα λειτουργικό παράδειγμα μιας τεχνολογίας η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει την υπόθεση μιας εξομοίωσης, όπως την περιγράφει το Bostrom.
Ο Qin αναφέρει: «Ποιος είναι ο αλγόριθμος που ‘τρέχει’ στον υπολογιστή του σύμπαντος; Αν ένας τέτοιος αλγόριθμος υπάρχει, πιστεύω ότι είναι σχετικά απλός. Η περιπλοκότητα και ο πλούτος του Σύμπαντος προέρχονται από το τεράστιο μέγεθος μνήμης του υπολογιστή, αλλά ο ίδιος ο αλγόριθμος μάλλον είναι αρκετά απλός.»
Βέβαια, η ύπαρξη ενός τέτοιου αλγορίθμου, αν και μπορεί να κάνει αρκετές προβλέψεις για φυσικά φαινόμενα με βάση δεδομένα, δε σημαίνει ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε την ικανότητα να προσομοιώσουμε την πραγματικότητα.
Ο Qin πιστεύει ότι απέχουμε «αρκετές γενιές» πριν να μπορούμε να αποδείξουμε τέτοιους ισχυρισμούς.
Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει το δρόμο για μεγάλης κλίμακας ανακαλύψεις σε σχέση με την ενέργεια.
Ο αλγόριθμος χρησιμοποιεί μια διαδικασία τεχνητής νοημοσύνης που λέγεται μηχανική μάθηση, η οποία βελτιώνει τη γνώση με τρόπο αυτόματο, μέσω της εμπειρίας.
Ο αλγόριθμος αυτός αναπτύχθηκε για να προβλεφθούν οι τροχιές των πλανητών στο ηλιακό σύστημα, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τις τροχιές του Ερμή, της Γης, της Αφροδίτης, του Άρη και του Δία.
Μέσα από αυτά τα δεδομένα δημιουργήθηκε ένας αλγόριθμος που μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τις τροχιές άλλων πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορεί να κάνει ακριβείς προβλέψεις χωρίς να λαμβάνει παραμέτρους όπως τους Νόμους του Νεύτωνα περί κίνησης, ούτε το νόμο της παγκόσμιας έλξης. Συμπεραίνει τους νόμους μέσα από τα νούμερα.
Ο Qin τώρα προσαρμόζει τον αλγόριθμο για να προβλέψει και ακόμη να ελέγξει άλλες συμπεριφορές, όπως στα μόρια πλάσματος του Ήλιου και των άστρων.
Επίσης σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τον αλγόριθμο για να μελετήσει κβαντική φυσική.
Ο Qin εξηγεί την ασυνήθιστη μέθοδο που ακολουθεί στη δουλειά του:
«Συνήθως στη φυσική, κάνεις παρατηρήσεις, δημιουργείς μια θεωρία με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, και μετά χρησιμοποιείς τη θεωρία για να προβλέψεις νέες παρατηρήσεις. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι να αντικαθιστούμε αυτή τη διαδικασία με ένα είδος μαύρου κουτιού, το οποίο μπορεί να αναπαράγει ακριβείς προβλέψεις χωρίς να χρησιμοποιεί την παραδοσιακή θεωρία ή κάποιο νόμο. Στην ουσία, προσπερνάμε όλα τα θεμελιώδη συστατικά της φυσικής. Πηγαίνουμε κατευθείαν από τα δεδομένα στα δεδομένα. Δεν υπάρχουν νόμοι της φυσικής στη μέση.»
Ο Qin εμπνέεται από το έργο του Σουηδού φιλοσόφου Nick Bostrom, ο οποίος σε σύγγραμμά του το 2003 υποστήριξε ότι ίσως να ζούμε σε μια εικονική προσομοίωση πραγματικότητας.
Ο Qin πιστεύει ότι, με τον αλγόριθμό του, έχει καταφέρει να βρει ένα λειτουργικό παράδειγμα μιας τεχνολογίας η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει την υπόθεση μιας εξομοίωσης, όπως την περιγράφει το Bostrom.
Ο Qin αναφέρει: «Ποιος είναι ο αλγόριθμος που ‘τρέχει’ στον υπολογιστή του σύμπαντος; Αν ένας τέτοιος αλγόριθμος υπάρχει, πιστεύω ότι είναι σχετικά απλός. Η περιπλοκότητα και ο πλούτος του Σύμπαντος προέρχονται από το τεράστιο μέγεθος μνήμης του υπολογιστή, αλλά ο ίδιος ο αλγόριθμος μάλλον είναι αρκετά απλός.»
Βέβαια, η ύπαρξη ενός τέτοιου αλγορίθμου, αν και μπορεί να κάνει αρκετές προβλέψεις για φυσικά φαινόμενα με βάση δεδομένα, δε σημαίνει ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε την ικανότητα να προσομοιώσουμε την πραγματικότητα.
Ο Qin πιστεύει ότι απέχουμε «αρκετές γενιές» πριν να μπορούμε να αποδείξουμε τέτοιους ισχυρισμούς.