από τον http://www.imerodromos.gr
Το σκηνικό έχει στηθεί, γνώριμο από το πρόσφατο παρελθόν.
Οι δανειστές απαιτούν, πιέζουν, εκβιάζουν.
Τα μέσα ενημέρωσης (διεθνή και εγχώρια) διαμορφώνουν το κλίμα μιας επερχόμενης καταστροφής.
Η κυβέρνηση με μισόλογα στο εσωτερικό και επίδειξη καλής θέλησης προς τους συνομιλητές της, συντηρεί το αίσθημα της ανασφάλειας.
Αποδέκτης όλης αυτής της κατάστασης ο πολίτης, ο εργαζόμενος που καλείται (για μια ακόμα φορά) να αποφασίσει αν πρέπει να «θυσιάσει» κάτι ακόμα για να αποφύγει τα …χειρότερα.
Θα διακινδυνεύσουμε μια πρόβλεψη, στηριγμένοι στην αποκτημένη κοινή εμπειρία.
Η αγωνία για την έκβαση των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» θα κρατήσει για μερικά ακόμη εικοσιτετράωρα, κατά πάσα πιθανότητα συνοδευόμενη από ένταση της καταστροφολογίας.
Και μετά,… ανακούφιση.
Με μια συμφωνία που θα οδηγεί στη «σωτήρια» εκταμίευση της δανειακής δόσης.
Μια συμφωνία με μπόλικες κυβερνητικές υποχωρήσεις, που θα δικαιολογηθούν ως αναγκαίες για την αποτροπή της «καταστροφής».
Εξάλλου, η ίδια η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει ότι η «κόκκινη γραμμή» της βρίσκεται εκεί όπου απειλείται η συμμετοχή της χώρας στο ευρώ.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το διάστημα των τελευταίων εβδομάδων με κορύφωση την τελευταία, σε επίπεδο αρχηγών, συζήτηση στη Βουλή, η κυβέρνηση επιχείρησε τη μεταφορά του πεδίου της αξιολόγησης των χειρισμών της από τις προεκλογικές εξαγγελίες και τις προγραμματικές δηλώσεις, στο ασαφές και απροσδιόριστο πλαίσιο ενός «συμβιβασμού», η εντιμότητα του οποίου θα προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες…
Έτσι, στο βαθμό που αυτή η προσπάθεια έχει αποτέλεσμα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να δικαιολογηθεί ένα αρνητικό (για τους εργαζόμενους) αποτέλεσμα.
Αφού, η κυβέρνηση δεν θα κριθεί βάσει των όσων υποσχέθηκε, ή εξήγγειλε, αλλά βάσει εκείνων που απέτρεψε με τις υπαναχωρήσεις της.
Με δυο λόγια, θα κριθεί γιατί απέτρεψε την ενδεχόμενη στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων και όχι για το ότι εγκατέλειψε τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες της.
Θα πει κανείς ότι μια τέτοια ανάλυση είναι ηττοπαθής, μοιρολατρική και άδικη για την κυβέρνηση.
Πράγματι, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί από την «εξίσωση» λείπει ένας παράγων, ο οποίος θα μπορούσε να είναι καθοριστικός και να οδηγήσει στην άρση του σημερινού αδιεξόδου, είναι ο λαϊκός παράγων.
Και για την απουσία αυτή δεν ευθύνεται ο γράφων, αλλά όσοι (μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση) έχουν τη δυνατότητα να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν το λαό για την αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης, αλλά δεν το κάνουν.
