Γιάννης Σκαρίμπας - ζων ‘‘αεί -μη- διδασκόμενος’’...

 Ο Γιάννης Σκαρίμπας αυτοσυστηνόταν, με το αγέρωχο προσωπικό ύφος που τον χαρακτήριζε, ως:
... συνταξιούχος τελωνειακός, διασαφιστής και τάχα λογοτέχνης αλλά και
Ανάξιος απόγονος ορεσίβιων προγόνων αναφερόμενος στην καταγωγή του από την Φωκίδα
Σε ιδιόγραφο βιογραφικό σημείωμά του γράφει:
    Γεννήθηκα το 1893 στο χωριό Αγια-Θυμιά της Παρνασσίδος – πρώην Δήμου Μυωνίας. 

Το δημοτικό μου σκολειό το πέρασα στην Ιτέα των Σαλώνων. 

Το Σχολαρχείο στο Αίγιο και το Γυμνάσιο στην Πάτρα. 

Εδώ (στη Χαλκίδα) ελθόντας για στρατιώτης (κληρωτός) το 1914 παντρεύτηκα (... εξ’ έρωτος). Έκτοτε, σχεδόν δεν ‘‘το κούνησα’’ από την πόλη ετούτη = τη Χαλκίδα. 

Έκανα οικογένεια (παιδιά, νύφες κι εγγόνια) και μνέσκω ακόμα, γράφοντας Λογοτεχνία και Ιστορία. Αλλά και Ποίηση και Θέατρο.
    Τώρα υπέρ τα 84 μου χρόνια γεγονώς, εφησυχάζω (σχεδόν μόνος) στο σπιτάκι μου, ζων ‘‘αεί -μη- διδασκόμενος’’, εν αναμονή του ‘‘εσχάτου-μου-μαθήματος’’, ευχαριστώντας εκείνο που ονομάζουμε Θεό, ‘‘για τα βουνά και για τα δάση που είδα...’’ (του Ζαχ. Παπαντωνίου).
    Και για το ακριβές των παραπάνω αυτών μου ασημάντων, υπογράφομαι,
    ο ταπεινότατος
    Γιάννης Σκαρίμπας

Είμαι ογδόντα οχτώμισι ακριβώς.
Από φαγητά τρώω απ' όλα. Και ούζο
μπορώ να πιω ίσαμε ένα μπουκάλι
την ημέρα.
Είχαμε κάποτε ένα οικογενειακό γιατρό.
Θεός σχωρές τον.
Ταξιδεύαμε από την Αθήνα στη Χαλκίδα
με τρένο.
Εγώ εδώ, ο γιατρός απέναντί μου
και δίπλα μου μία κυρία.
Κουβεντιάζαμε γόνα με γόνα με την κυρία,
που κάποια στιγμή σκύβει και με ρωτάει:
- Κυρ Γιάννη, ο κύριος είναι γιατρός;
- Ναι, της λέω.
- Και είναι καλός;
- Θαύμα είναι. Μου έχει σώσει τη ζωή.
Κάποτε αρρώστησα βαριά,
αλλά έλειπε στο Παρίσι κι έτσι σώθηκα.
Έβαλε τα γέλια η γυναίκα
και γέλαγε σε όλο το ταξίδι.
Γιάννης Σκαρίμπας
Σαν σήμερα, το 1984, έφυγε από τη ζωή.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων κρύβει και άλλα πολύτιμα μυστικά

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα και θεωρείται ως ο πρώτος γνωστός υπολογιστής στον κόσμο, καθώς είναι το πιο πολύπλοκο δείγμα μηχανικής που έχει βρεθεί από τον αρχαίο κόσμο.

Κάθε μέρα που περνάει οι επιστήμονες έρχονται και πιο κοντά στην κατανόηση του μυστηριώδους μηχανισμού των Αντικυθήρων που αμφισβητεί ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για την αρχαία τεχνολογία

Το 1900 ο δύτης Ηλίας Σταδιάτης, ντυμένος με χάλκινο και ορειχάλκινο κράνος και βαριά στολή από καμβά, βγήκε από τη θάλασσα τρέμοντας από φόβο και μουρμουρίζοντας για έναν "σωρό νεκρών γυμνών ανθρώπων". 

Ήταν ανάμεσα σε μια ομάδα Ελλήνων δυτών από το νησί Σύμη της Ανατολικής Μεσογείου που αναζητούσαν φυσικούς σπόγγους. 

Είχαν καταφύγει από μια σφοδρή καταιγίδα κοντά στο μικροσκοπικό νησί των Αντικυθήρων, ανάμεσα στην Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα. 

Όταν η καταιγίδα υποχώρησε, βούτηξαν για σφουγγάρια και έπεσαν τυχαία πάνω σε ένα ναυάγιο γεμάτο ελληνικούς θησαυρούς - το σημαντικότερο ναυάγιο από τον αρχαίο κόσμο που είχε βρεθεί μέχρι τότε. 

Οι "νεκροί γυμνοί άνθρωποι" ήταν μαρμάρινα γλυπτά διάσπαρτα στο βυθό της θάλασσας, μαζί με πολλά άλλα αντικείμενα. 

Λίγο αργότερα, η ανακάλυψή τους προκάλεσε την πρώτη μεγάλη υποβρύχια αρχαιολογική ανασκαφή στην ιστορία.

Ένα αντικείμενο που ανακτήθηκε από την περιοχή, στο μέγεθος ενός μεγάλου λεξικού, αρχικά διέφυγε της προσοχής εν μέσω συναρπαστικότερων ευρημάτων. 

Μήνες αργότερα, ωστόσο, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, το αντικείμενο  έσπασε και αποκάλυψε χάλκινους οδοντωτούς τροχούς ακριβείας στο μέγεθος νομισμάτων. Σύμφωνα με τις τότε ιστορικές γνώσεις, γρανάζια όπως αυτά δεν θα έπρεπε να είχαν εμφανιστεί στην αρχαία Ελλάδα, ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, μέχρι πολλούς αιώνες μετά το ναυάγιο. 

Το εύρημα προκάλεσε τεράστια αναστάτωση αλλά και μεγάλη διαμάχη.

Το αντικείμενο έγινε γνωστό ως ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, ένα εξαιρετικό αντικείμενο που έχει προκαλέσει σύγχυση στους ιστορικούς και τους επιστήμονες για περισσότερα από 120 χρόνια. 

Με την πάροδο των δεκαετιώντο αρχικό αντικείμενο διασπάστηκε σε 82 θραύσματα, αφήνοντας στους ερευνητές ένα διαβολικά δύσκολο παζλ για να το συναρμολογήσουν. 

Η συσκευή φαίνεται να είναι μια γραναζωτή μηχανή αστρονομικών υπολογισμών τεράστιας πολυπλοκότητας. 

Σήμερα έχουμε μια λογική αντίληψη για ορισμένες από τις λειτουργίες της, αλλά υπάρχουν ακόμη άλυτα μυστήρια. 

Γνωρίζουμε ότι είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο και το ναυάγιο στο οποίο βρέθηκε, το οποίο έχει χρονολογηθεί μεταξύ 60 και 70 π.Χ., αλλά άλλα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να κατασκευάστηκε γύρω στο 200 π.Χ.

Τον Μάρτιο του 2021 η ομάδα μου-μιλάει ο Tony Freeth- στο University College του Λονδίνου, γνωστή ως UCL Antikythera Research Team, δημοσίευσε μια νέα ανάλυση του μηχανισμού.

Η ομάδα περιλαμβάνει εμένα - Tony Freeth/μαθηματικό και κινηματογραφιστή, 

τον Adam Wojcik/επιστήμονα υλικών, 

τη Lindsay MacDonald/επιστήμονα απεικόνισης, 

τη Μυρτώ Γεωργακοπούλου/αρχαιομεταλλουργό και δύο μεταπτυχιακούς φοιτητές, τον David Higgon/ωρολογοποιό και τον Άρη Δακανάλη/φυσικό. 

Η εργασία μας θέτει μια νέα εξήγηση για το γρανάζι στο μπροστινό μέρος του μηχανισμού, όπου τα στοιχεία ήταν προηγουμένως αδιευκρίνιστα. 

Τώρα έχουμε μια ακόμη καλύτερη εκτίμηση για την πολυπλοκότητα της συσκευής - μια κατανόηση που αμφισβητεί πολλές από τις προκαταλήψεις μας σχετικά με τις τεχνολογικές δυνατότητες των αρχαίων Ελλήνων.

                    

Γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν ικανοί αστρονόμοι με γυμνό μάτι. 

Είδαν τον νυχτερινό ουρανό από γεωκεντρική σκοπιά - κάθε βράδυ, καθώς η Γη περιστρεφόταν γύρω από τον άξονά της, έβλεπαν τον θόλο των άστρων να περιστρέφεται. 

Οι σχετικές θέσεις των άστρων παρέμεναν αμετάβλητες, γι' αυτό και οι Έλληνες τα ονόμαζαν "σταθερά άστρα". 

Αυτοί οι πρώτοι αστρονόμοι έβλεπαν επίσης τα σώματα να κινούνται στο φόντο των άστρων: 

- η σελήνη κάνει μια περιστροφή σε σχέση με τα άστρα κάθε 27,3 ημέρες- 

- ο ήλιος χρειάζεται ένα χρόνο....

read more:https://www.scientificamerican.com/article/an-ancient-greek-astronomical-calculation-machine-reveals-new-secrets/