Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Ο λεπρός της ευρώπης και οι μαζί τους φάγαμε

.....................
Μα υπάρχει λύση? Ποιος θα προτείνει ρεαλιστικά μέτρα? Κι εσύ δηλαδή τι προτείνεις? Να πάρουμε περισσότερα τεστ, να κάνουμε περισσότερες προσλήψεις, πες κάτι ρε μαλάκα μέχρι να περάσει κι αυτό, να το ξεχάσουμε και να συνεχίσουμε τις ζωές μας. Πες κάτι ο,τιδήποτε, ακόμα και να γίνουμε κούβα· αυτό θέλεις ρε μεγάλε, κούβα να γίνουμε? Χαλάλι, πάρε από πάνω μας το κακό και κάνε μας ακόμα και κούβα.
Υπήρχαν εποχές που πίστευα ότι η κατάληψη της εξουσίας από ένα λιγότερο εχθρικό κρατικό μηχανισμό, θα επέτρεπε σε μικρές κοινότητες ανθρώπων σαν κι αυτές των κίτρινων γιλέκων, των δεν πληρώνω, των κοινωνικών ιατρείων, των ντοπιοπερίφανων να ορίσουν την μοίρα τους. Όμως νομίζω πως ο σύριζα, οι ποδέμος και οι πεντάστεροι μας έπεισαν πέρα από πάση αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να συμβεί έτσι. Πράγμα που μας αφήνει μόνο το δύσκολο δρόμο· το να κοιτάξουμε ξανά τους δίπλα μας και να προσπαθήσουμε να βρούμε τον εαυτό μας μαζί τους· αυτούς τους ίδιους δίπλα μας που δεν αντέχουμε γιατί είναι μάτσο άντρες, υστερικές φεμινίστριες, MAGAις, μακεδονομάχοι, γκρέτες και θεούσες. Κι από αυτούς να βρούμε τους βλαχοδήμαρχους (οι ιντελέ το λένε φυσικές ηγεσίες) που δεν αντέχουν να βάλουν κώλο κάτω μέχρι να ικανοποιήσουν τους πάντες για τη ματαιοδοξία του ευχαριστώ, αλλά οι πάντες αυτή τη φορά δεν θα είναι βολικά οι τρανς της ταϊλάνδης, ο βουκεφάλας ή κάποια άλλη αναξιοπαθής ομάδα που χρίζει της ελεημοσύνης μας· αλλά οι πάντες δίπλα μας κι επιτέλους κι εμείς οι ίδιοι. Αν δεν σας κάνει η αρχή της καλοσύνης μου, υπάρχουν σίγουρα καλύτεροι από εμένα· δείτε το gran torino του κλίντ ίστγουντ, διαβάστε την αριάγνη του τσίρκα ή το διπλό βιβλίο του χατζή.
Αν αυτό μας είναι αβάσταχτο και αδύνατο, τότε -όπως μας λέει σκληρά αλλά ειλικρινά ο ουελμπέκ- ας το βουλώσουμε κι ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τους καραγκιόζηδες ελπίζοντας πως αυτή τη φορά δεν θα μας πάρει η μπάλα και ο αλγόριθμος θα μας λυπηθεί. Πώς σε αυτή την κρίση θα είμαστε τυχεροί επειδή δεν καπνίζουμε και δεν έχουμε άσθμα, στην επόμενη γιατί είμαστε κομπιουτεράδες, στην προηγούμενη γιατί είμασταν τραπεζικοί και στην παρα-επόμενη γιατί θα γίνουμε μουσουλμάνοι σαν τον ήρωα της υποταγής.
Είναι κι αυτό μια ενήλικη στάση ύπαρξης. Να επιλέξεις αν θα είσαι ο ακαδημαϊκός της υποταγής, ο χαμάλης του χατζή, ο μισάνθρωπος MAGA ίστγουντ ή ο ναμπουλιόν της αριάγνης. Κι αυτή είναι η πραγματική μας ευθύνη, όχι το να μην ακουμπάμε το πρόσωπό μας και να κρατάμε την αναπνοή μας.
Κάθε κρίση είναι μια χαραμάδα κι αν μη τι άλλο εμείς δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μας δίνονται αρκετές ευκαιρίες για να αφήσουμε το φως να μπει.