Κανείς δεν επιλέγει να είναι άρρωστος.

Ο θυμός εκφράζεται μέσα στο σώμα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Μέσω της ασθένειας, κατά κάποιον τρόπο, δικαιολογούμε τον εαυτό μας.
Επιβεβαιώνουμε ότι έχουμε δίκιο να νιώθουμε τα συναισθήματα αυτά που νιώθουμε, ότι τα συναισθήματα δεν είναι ένα κατασκεύασμα του μυαλού μας, αλλά μια αντικειμενική πραγματικότητα. Μέσω της ασθένειας έχουμε αποδείξεις για την οδύνη μας, χωρίς όμως να έχουμε συνείδηση όλων αυτών.
Και το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε, είναι βαρύ.
Βάζουμε το σώμα μας να μαρτυρήσει τι νιώθουμε και μέσω του σώματός μας χρησιμοποιούμε σαν μάρτυρες και τους ανθρώπους του περίγυρού μας....
Είμαστε άρρωστοι και οι κοντινοί μας άνθρωποι πρέπει να το "ανεχτούν".
Μετατρέποντας την προσωπική μας οδύνη σε σωματική πραγματικότητα αφαιρούμε από τους γύρω μας την δυνατότητα να την αγνοήσουν ή να αποστασιοποιηθούν από αυτήν.
Εντούτοις, εμείς πρώτοι από όλους υποφέρουμε και η αδυναμία των άλλων να μας ανακουφίσουν, μας κάνει να νιώθουμε μόνοι...
Θα θέλαμε να απαλλαγούμε από την ασθένεια που μας προκαλεί τον πόνο, όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Πού να το φανταστούμε ότι, στην πραγματικότητα, μέσω της οδύνης δικαιολογούμαστε για κάτι;
Μέσα από τις ασθένειες, μιλάμε στον εαυτό μας.
Μόνο που λέμε τα πράγματα στον εαυτό μας χωρίς πραγματικά να τα λέμε.
Λες και θέλουμε να τα πούμε με τρόπο που να μην τον καταλαβαίνουμε απόλυτα, λες κι αυτή η αμφισημία μας επιτρέπει να διαφυλάξουμε κάτι.
Και όλα αυτά βεβαίως συμβαίνουν εν αγνοία μας.
Κανείς δεν "επιλέγει" να είναι άρρωστος.
Docteur Philippe Dransart

πηγή αναφοράς:renakomninou.blogspot.gr

n.convergences.free.fr

clipartoday.com

Οι φωτογραφίες που κατέγραψαν ένα από τα πιο σκοτεινά περιστατικά στην ιστορία της Αμερικής

Το 1942, ακόμα κλονισμένη από την επίθεση στο Pearl Harbor, η αμερικανική κυβέρνηση διέταξε χιλιάδες Ιάπωνες Αμερικανούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να εγκατασταθούν σε απομακρυσμένους καταυλισμούς κράτησης. Περίπου τα δύο τρίτα εξ αυτών, ήταν πολίτες των Η.Π.Α.

Ο πιο διάσημος από αυτούς τους καταυλισμούς, βρισκόταν στην Owens Valley της Καλιφόρνια και ονομαζόταν Manzanar War Relocation Center.
Ο φωτογράφος Ansel Adams ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1943 να καταγράφει με το φακό του την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που κρατούνταν στο Manzanar. Βαθιά θλιμμένος από το γεγονός πως οι ζωές Αμερικανών πολιτών είχαν ξεριζωθεί με τέτοιο τρόπο, προσπάθησε να αιχμαλωτίσει στο φιλμ την ανθρωπιά των κρατουμένων ενόσω αντιμετώπιζαν τόσο απάνθρωπες συνθήκες. «Τίποτα δεν είναι πιο μόνιμο στο Manzanar από την σκόνη που έχει κατακαθίσει πάνω στους γεμάτους πίσσα στρατώνες, εκτός από το ανεξίτηλο αίσθημα που χαράχθηκε στις ζωές χιλιάδων κατοίκων του», γράφει ο Adams.

Ο Adams έμεινε γνωστός κυρίως για τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του, αυτό όμως που δεν θυμάται πολύς κόσμος είναι η δουλειά του πάνω στη ντοκιμαντερίστικη φωτογραφία κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Οι φωτογραφίες που τράβηξε τότε εκτέθηκαν το 1944 στο Museum of Modern Art (MoMA) και δημοσιεύθηκαν ως λεύκωμα με τον τίτλο «Born Free and Equal: The Story Of Loyal Japanese-Americans». Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο Adams έγραφε:

«Αυτό το βιβλίο δεν επιχειρεί σε καμία περίπτωση να κάνει κοινωνιολογική ανάλυση των ανθρώπων και του προβλήματός τους. Απευθύνεται στον μέσο Αμερικανό πολίτη και επινοήθηκε έχοντας ως αρχή μια ανθρώπινη, συναισθηματική βάση, δίνοντας βάρος στις πραγματικότητες του ατόμου και του περιβάλλοντός του και όχι αντιμετωπίζοντας τους πιστούς Ιάπωνες Αμερικανούς ως μια αφηρημένη, άμορφη μειονότητα. Μέσα από αυτό το βιβλίο θέλω να κάνω τον αναγνώστη να νιώσει σαν να βρισκόταν μαζί μου στο Manzanar, σαν να γνώρισε κάποιους από τους ανθρώπους και να ένιωσε το κλίμα του Κέντρου και του περιβάλλοντός του, αντλώντας έτσι τα δικά του συμπεράσματα, και όχι να του επιβάλλω κάποιο δόγμα ή να τον κατευθύνω υπέρ κάποιας κοινωνιολογικής δράσης».

Στην πορεία η Αμερική ζήτησε τελικά συγγνώμη για τον εγκλεισμό των Ιαπωνοαμερικάνων το 1988, και παραδέχθηκε πως κίνητρο για αυτή την κίνηση ήταν «σε μεγάλο βαθμό η φυλετική προκατάληψη, η υστερία εν καιρώ πολέμου και η αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας». Σήμερα, περισσότερα από 70 χρόνια μετά την επίσκεψη του Adams στο Manzanar, μπορούμε ακόμα να κάνουμε μια ξενάγηση στο ιστορικό αυτό στρατόπεδο, μέσα από τον φακό του.

 Calisthenics

 Entrance To Manzanar

 Louise Tami Nakamura

 Mess Line, Noon

 Michael Yonemetsu, [i.e., Yonemitsu] X-Ray Technician

 Nurse Aiko Hamaguchi, Patient Tom Kano

 Pictures And Mementoes On Phonograph Top, Yonemitsu Home

 Mrs. Kay Kageyama

 Monument In Cemetery

 Farm Workers, Mt. Williamson In Background

 Baton Practice, Florence Kuwata

 In Biology Class, High School, Kiyo Yoshida, Lillian Wakatsuki, Yoshiko Yamasaki

 Tom Kobayashi

Mrs. Nakamura And Her Daughters
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost