Θέλετε να πετύχετε; «Ξυπνήστε το γίγαντα μέσα σας»

enikos.gr

Πάνω από ένα εκατομμύρια αντίτυπα έχει πουλήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το βιβλίο «Ξυπνήστε το γίγαντα μέσα σας» του συμβούλου ψυχολογίας Άντονι Ρόμπινς.

Ο συγγραφέας θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς ειδικούς στη μεγιστοποίηση των επιδόσεων είτε πρόκειται για απλούς ανθρώπους είτε αφορά προέδρους, ηγέτες, ακτιβιστές, γενικούς διευθυντές, στελέχη πολυεθνικών επιχειρήσεων, αρχηγούς του στρατού, αθλητές, αστέρες της ψυχαγωγίας.
Τα βιβλία του είναι ευπώλητα σε 100 χώρες του κόσμου και ο ίδιος ένας περιζήτητος ομιλητής για δασκάλους και γονείς.

Και τι συμβουλεύει αυτός ο «γκουρού» της επιτυχίας; Στις 469 σελίδες του βιβλίου, με ύφος φιλικό και σε πρώτο πρόσωπο, συνδυάζοντας τα πορίσματα της νευροεπιστήμης αλλά και των προσωπικών εμπειριών του, μιλάει για τα όνειρα του καθενός και την αντίληψη περί πεπρωμένου, για τη δύναμη που διαμορφώνει τη ζωή, για τις αντιφάσεις της δημιουργίας και της καταστροφής, για το πώς μπορεί η αλλαγή στην πορεία του καθενός να αλλάξει σε μια στιγμή, για το ψυχικό και σωματικό πόνο, για το κώδικα συμπεριφοράς ακόμα και την ξεκούραση και τη διασκέδαση αφού, όπως λέει χαρακτηριστικά «και ο Θεός πήρε μια μέρα ρεπό».

Όλο αυτό το αφηγηματικό πόνημα διαπερνάται από την αντίληψη για την απεριόριστη δύναμη που κρύβεται μέσα στον άνθρωπο και την οποία οι περισσότεροι αφήνουν να κοιμάται. Τον πρακτικό τρόπο μιας αφύπνισης έρχεται να αναπτύξει ο Ρόμπινς ο οποίος έχει ιδρύσει ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που συνεργάζεται με 2.000 σχολεία, 700 σωφρονιστικά καταστήματα και 100.000 κοινωνικούς οργανισμούς συμβουλεύοντας περίπου 2 εκατομμύρια ανθρώπους για το πώς θα υπερβούν τις αναστολές τους. Εν αρχή ην οι ερωτήσεις.

«Πιστεύω ότι οι νέες ερωτήσεις προηγούνται οποιασδήποτε ανθρώπινης προόδου» υπογραμμίζει, τονίζοντας ότι ακόμα και στην εποχή της νανοτεχνολογίας, όπου οι υπολογιστές απαντούν σε νανοδευτερόλεπτα (δισεκατομμύρια του δευτερολέπτου) η αποθηκευτική ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι ασύλληπτη.

Σε ειδική ενότητα προσφέρει μια λίστα πέντε απλών ερωτήσεων για μικρά ή μεγάλα προβλήματα:

1. Τι θετικό έχει ένα πρόβλημα;
2. Τι δεν έχει τελειοποιηθεί στη ζωή μου;
3. Τι είμαι διατεθειμένος να κάνω για να γίνουν τα πράγματα όπως θέλω;
4. Τι είμαι διατεθειμένος να σταματήσω να κάνω για να γίνουν τα πράγματα όπως θέλω;
5. Πως μπορώ να απολαύσω τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω για να γίνουν τα πράγματα όπως θέλω;

Αφού επεξηγεί όλα τα παραπάνω, προχωρεί στο κεφάλαιο για τα συναισθήματα δύναμης παραθέτοντας το δεκάλογο προτροπής για :
1. Αγάπη και στοργή
2. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη
3. Περιέργεια
4. Ενθουσιασμό και πάθο
5. Αποφασιστικότητα
6. Ευελιξία
7. Αυτοπεποίθηση
8. Ευθυμία
9. Ευεξία
10. Προσφορά.

Ολοκληρώνοντας την ανάπτυξη των συμβουλών του, καταλήγει:
«Πιστεύω πως όλοι έχουμε την έμφυτη ικανότητα να δείξουμε ηρωισμό, να κάνουμε θαρραλέα και ευγενή βήματα για να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων, ακόμη και όταν βραχυπρόθεσμα φαίνεται να ζημιωνόμαστε εμείς.Η δυνατότητα να κάνετε το σωστό, να τολμήσετε να αλλάξετε τον κόσμο, βρίσκεται ήδη μέσα σας. Το ερώτημα είναι το εξής:
«Όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή θα θυμηθείτε ότι είστε ήρωας;».
Και παραθέτει την απάντηση του Τζον Φ. Κένεντι όταν ρώτησαν πως είχε καταφέρει να γίνει ήρωας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
«Δεν ήταν σκόπιμο, αλλά βούλιαξαν το πλοίο μου»…

Πρόκειται για ένα ακόμη…
«θαυματουργό» αμερικανικό βιβλίο συμβουλών συμπεριφοράς , που κερδίζει τώρα και τον μεσογειακό αναγνώστη.
Αν και, τέτοιες ενάρετες συμβουλές τις έχει ακούσει από γιαγιάδες ή κάποιον δάσκαλο

Κυκλοφορεί η “Μαριάννα η Βρωμόστομη”

από http://info-war.gr

Όλα τα επεισόδια του κόμικ που είχαν δημοσιευθεί στο μπλογκ http://bigmouthmarianna.blogspot.gr/ , την περίοδο 2012-2014. 

Περιέχει πέντε αδημοσίευτα επεισόδια και έξτρα αδημοσίευτο υλικό.

Κείμενα & σχέδια: Νάσος Βασιλακάκης

Εκδόσεις: Πυγμαλίων

Διαστάσεις: 15,6 x 24 cm

Σελίδες: 80

Τιμή: 10 €

ISBN: 978-960-87843-4-5

Οι κωμικές περιπέτειες της Μαριάννας, φοιτήτριας και σερβιτόρας που έχει την τύχη και την ατυχία να δουλεύει full time εν μέσω εποχής μνημονίου σε κεντρικό εστιατόριο όπου συχνάζουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, και μεγαλοεπιχειρηματίες.

Παρ’ ότι αποφασίζει να συγκρουστεί ανοιχτά με όλους και όλα, το αφεντικό της δεν τη διώχνει καθώς διαπιστώνει πως η αυθάδεια της μετατρέπεται σε ατραξιόν του μαγαζιού, διότι σε αρκετούς πελάτες αρέσει να βλέπουν τους άλλους να ταπεινώνονται μπροστά τους.

Όμως η κατάσταση στο μαγαζί δεν αργεί να εκτροχιαστεί, καθώς αφεντικό και Μαριάννα συνειδητοποιούν όλο και πιο έντονα πως βαδίζουν με αντίπαλη φορά πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Έγραψαν για τη Μαριάννα:

«Δουλεύει σερβιτόρα σε εστιατόριο με “υψηλή πελατεία”.

Και τα λέει έξω από τα δόντια, τόσο στους μεγαλοδημοσιογράφους και πολιτικούς πελάτες του μαγαζιού όσο και και στο αφεντικό της.

Είναι η “Μαριάννα Η Βρωμόστομη” και ο δημιουργός της Νάσος Βασιλακάκης δημοσιεύει κάθε Δευτέρα τις ιστορίες της στο blog BigMouthMarianna.

Όσοι έχουν δουλέψει σερβιτόροι – και κυρίως όσες έχουν δουλέψει σερβιτόρες- θα τη συναισθανθούν πραγματικά, αλλά και οι υπόλοιποι μέσα από τα σκίτσα και τα “μπαλονάκια”-προκηρύξεις θα διαβάσουν τα πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι…»
(Μιχάλης Καλαμαράς, eanagnostis.gr)

«Μερικοί άνθρωποι είναι συνεχώς τσαντισμένοι… και έχουν τους λόγους τους.

Η Μαριάννα δουλεύει σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο όπου συχνάζουν πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και διάφορα άλλα λουλούδια.

Αυτές είναι οι περιπέτειες της…
Με αυτές τις γραμμές μπαίνεις στον κόσμο της Μαριάννας.

Που σου θυμίζει πολύ τον εαυτό σου ή τις φίλες σου.

Είναι αυτή που δουλεύει χωρίς να ξέρει τι θα φέρει η επόμενη μέρα, αυτή που ήταν γενιά των 700 και τώρα είναι γενιά των 340, που είναι γυναίκα γι΄αυτό και πρέπει να είναι χαριτωμένη αλλά δεν θέλει να παίξει το παιχνίδι τους, που δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει τους άλλους να πατήσουν πάνω της και που δεν κάνει τη χάρη στο αφεντικό της να  φοβάται.
Βλέπει γύρω της το παράλογο και προσπαθεί να επιβιώσει προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να παραμείνει λογική χωρίς να υποκύψει.

Και τα καταφέρνει.

Με μια σκέτη από τσαγανό, θάρρος όταν χρειάζεται με τις απαραίτητες δόσεις θράσους, γελώντας με τα χάλια τους και τρίβοντας τους στη μούρη τα ψέματα και τις απίστευτες αστειότητες που έχουν ξεστομίσει, που στηρίζουν ,  και που σαν να μην έφτανε αυτό, σου ζητάνε να αποδεχτείς και σαν αυτονόητα. Και από καρέ σε καρέ περνά από μπροστά σου όλος αυτός ο κόσμος που μέσα του μεγάλωσες, η αγορά, η τηλεόραση, το κιτς, η κατανάλωση, τα στερεότυπα, οι αυτοματισμοί, οι ανάγκες, οι ανασφάλειες, η δουλειά και η καθημερινότητα τους αλλά και η δύναμη, η αυτοπεποίθηση, η μάχη, η ομορφιά, οι απαιτήσεις και οι απαντήσεις οι δικές μας… μαζί βέβαια με γέλιο,  έτσι για να ανησυχούν.»
(Jaquou Utopie, parallhlografos.wordpress.com)

«Τα διαδικτυακά κόμικς και ιδιαίτερα τα στριπς διανύουν μέρες άνθησης, διαρκούς ανάπτυξης και διάδοσης.

Αυτό ισχύει και στη χώρα μας, καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί επιλέγουν το διαδίκτυο για να κοινοποιήσουν τα έργα τους και να επικοινωνήσουν με το κοινό που τους ακολουθεί και τους διαβάζει. Ενας από αυτούς είναι ο Νάσος Βασιλακάκης, που από το 2012 δημιουργεί με περιοδικότητα και συνέπεια την εξαιρετική χιουμοριστική και έντονα πολιτική σειρά «Μαριάννα η Βρωμόστομη» (bigmouthmarianna.blogspot.gr). 

Πρωταγωνίστρια είναι μια αθυρόστομη σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο, όπου οι καταστάσεις που εκτυλίσσονται με τους αντιπαθητικούς και ενοχλητικούς πελάτες αλλά και με τα αφεντικά τής επιτρέπουν ή, καλύτερα, της επιβάλλουν να ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο της σε φαρμακερές ατάκες, αιχμηρές ειρωνείες, σαρκαστικές πληρωμένες απαντήσεις.

Και μαζί να κατευνάσει τη δικαιολογημένη οργή της για την κατάσταση των πραγμάτων και να ξεθυμάνει μέχρι την επόμενη σελίδα.

Με πελάτες εφοριακούς, τηλεοπτικούς εκφωνητές, τα μέλη της κυβέρνησης, εσχάτως και νεοναζιστές πιθήκους, οι αφορμές για να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό «βρομόστομη» δεν έχουν τέλος.»
(Γιάννης Κουκουλάς, Εφημερίδα των Συντακτών)

Ο Μακιαβέλι για τον Έρωτα

Τη δύναμή σου την τρανή

Έρωτα, όποιος δε σε γνωρίζει

μάταια ελπίζει

να ιδεί τι μέγα κρύβουν οι ουρανοί.

Μακιαβέλι, τραγούδι στο θεατρικό έργο «Μανδραγόρας»

Γράφει ο Ερανιστής στο http://eranistis.net/

Τον Δεκέμβριο του 1513, ο Μακιαβέλι βρίσκεται εκτοπισμένος στο Σαν Κασιάνο της Ιταλίας, αφού φυλακίστηκε με την κατηγορία της συμμετοχής σε συνωμοσία εναντίον της ισχυρής οικογένειας των Μεδίκων. Περνάει τον καιρό του στην ύπαιθρο με χασομέρια, σχεδόν άπραγος, κυνηγώντας τσίχλες και παίζοντας χαρτιά σ’ ένα χάνι, παρέα με τους χωρικούς. Στα γραπτά αυτής της περιόδου φαίνεται καθαρά η απογοήτευση και η αγωνία του να τον καλέσουν «οι αφεντάδες» στην υπηρεσία τους, ας είναι και «για να κυλάει μια πέτρα». Ζει με την οικογένειά του στην επαρχία και δύσκολα τα φέρνει  βόλτα. Την ίδια χρονιά, προαναγγέλλει τη συγγραφή του Ηγεμόνα και διατηρεί αλληλογραφία με κάποιους φίλους του, ανάμεσά τους και ο Φραγκίσκος Βεττόρι, που βρίσκεται επίσης εξόριστος. Οι συναναστροφές στην ιταλική επαρχία είναι πάντα μια ευκαιρία να στοχαστεί πάνω στις συνήθειες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Σ” ένα γράμμα προς τον Φραγκίσκο Βεττόρι διαβάζουμε:

«Ύστερα, τραβάω από το δρόμο κατά το χάνι, μιλάω με τους περαστικούς, ρωτώ τα νέα από τον τόπο τους, μαθαίνω διάφορα και παρατηρώ τα χίλια γούστα και τις διαφορετικές φαντασίες των ανθρώπων»

Οι άνθρωποι μαλώνουν κυριολεκτικά για ένα φραγκοδίφραγκο, δηλαδή για το τίποτα: «Μόλις αποφάω, ξαναγυρίζω στο χάνι· εκεί είναι ο χανιτζής και συνήθως κι ένας χασάπης, ένας μυλωνάς και δυό φουρναραίοι. Μαζί με δαύτους βουτιέμαι όλη μέρα σε πράματα τιποτένια, παίζοντας κρίκα και τρικ-τρακ, ώσπου στο τέλος απ’ τα παιχνίδια γεννιούνται χίλιοι καυγάδες κι αμέτρητες βρισιές με λόγια βαριά· ένα φραγκοδίφραγκο παίζουμε τις πιο πολλές φορές κι οι φωνές μας ακούγονται μέχρι το Σαν Κασιάνο. Έτσι, βουτηγμένος μέσα σε τέτοιες ψείρες, δεν αφήνω το μυαλό μου να μουχλιάσει και χορταίνω την κακία της μοίρας μου, αφήνοντάς την μ’ όλη μου την καρδιά να με σέρνει σε τούτη τη στράτα, για να ιδώ μήπως και ντραπεί καμιά φορά.» (1)

Το ύφος της αλληλογραφίας είναι ανάλαφρο, κάποτε συνθηματικό και χιουμοριστικό, με πολλές προσωπικές αναφορές σε πραγματικά περιστατικά: «Όποιος θα ΄βλεπε τα γράμματά μας, τιμημένε μου σύντεκνε, θ’ απορούσε πολύ, γιατί τη μια φορά θα του φαινόταν πως είμαστε άνθρωποι σοβαροί, δοσμένοι ολάκερα σε πράγματα τρανά, που δεν μπορεί στα στήθια μας να ξεπηδήσει κάποια σκέψη χωρίς να ‘χει απάνω της ευπρέπεια και μεγαλοσύνη. Στερνά όμως, μόλις γύριζε φύλλο, θα του φαινόταν πως οι ίδιοι εμείς είμαστε επιπόλαιοι, άστατοι, λάγνοι και δοσμένοι σε πράγματα κούφια. Τούτος ο τρόπος να πορευόμαστε, αν φαίνεται σε κάποιους ντροπιαστικός, σε μένα φαίνεται αξιέπαινος, γιατί μιμούμαστε τη φύση που είναι άστατη· κι όποιος μιμείται τη φύση δεν μπορεί να κατηγορηθεί.» (1)

Για πολύν καιρό, ο ίδιος ο Μακιαβέλι διατηρούσε σχέσεις με την Μπάρμπερα, μια τραγουδίστρια και θεατρίνα ελευθερίων ηθών, που μνημονεύεται σε πολλές επιστολές του:

«Κι επειδή ξέρω πόσο σε τέρπουνε παρόμοιες σκέψεις, καθώς και η γνωριμιά με παρόμοιους τρόπους ζωής, στενοχωριέμαι που δε σ’ έχω εδώ για να γελάσεις, άλλοτε με τους στεναγμούς κι άλλοτε με τις χαρές μου· κι όλη τη χαρά που θα ‘παιρνες τώρα τη σηκώνει ο φίλος μου ο Δονάτος, που του λόγου του, μαζί με τη φιλενάδα που σού ‘λεγα την άλλη φορά, είναι τα μοναδικά λιμάνια και καταφύγια για το καράβι μου, που απ’ την ασταμάτητη τρικυμία ξέμεινε δίχως τιμόνι και πανιά. Κι ακόμα δεν έκλεισαν δυό βραδιές από τότε που μού ΄λαχε να πω κι εγώ, σαν το Φοίβο στη Δάφνη:

Παρακαλώ σε, στάσου Νύμφη του Πηνειού· εχθρός δεν είμαι

Νύμφη, στάσου· τ’ αρνί απ’ το λύκο κι απ’ το λιόντα τ’ αλάφι,

κι απ’ τον αητό με τρεμιστό φτερό τα περιστέρια,

Έτσι ξεφεύγουν, τ’ είν’ εχθροί τους.

Κι όπως το Φοίβο λίγο τον ωφελήσανε τούτοι οι στίχοι, έτσι και μένα τα ίδια λόγια καθόλου δεν πιάσανε σε κείνη που μου ‘φευγε.»

Η φύση είναι απρόβλεπτη, άστατη κι επιπόλαια· ο ερωτευμένος είναι ένας άνθρωπος παραδομένος στη φύση και τη δύναμη της· όποιος δεν ερωτεύτηκε στ’ αλήθεια «δεν ξέρει τι είναι ζήση αντάμα και θανή,  πώς πέφτεις στο κακό και στο καλό το χάνεις / πως σου ξεσκίζουν την καρδιά / φόβος μαζί κι αποθυμιά / και πως μπορείς για κάποιον άλλο να πεθάνεις.» Σχετικά με την ηθική, ο Έρωτας παρουσιάζεται ως φυσικός, δηλαδή μάλλον ουδέτερος από ηθική άποψη: η φύση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, το περιεχόμενο ορίζεται από τους ανθρώπους.  Με αφορμή τους έρωτες του Φραγκίσκου, γράφει ο Μακιαβέλι: «Στο δικό Σου γράμμα άλλο δεν έχω να Σου πω παρά ν’ ακολουθείς τον Έρωτα μ’ όλα τα χαλινάρια Σου λυτά, γιατί τη χαρά που παίρνεις σήμερα αύριο δε θα την έχεις· κι αν η υπόθεση είναι όπως μου τη γράφεις, πιότερο ζηλεύω Εσένα παρά το βασιλιά της Αγγλίας. Παρακαλώ Σε, ακολούθα το αστέρι Σου και μην αφήνεις ούτε γιώτα να σου ξεφύγει από τα πράγματα του κόσμου, γιατί πιστεύω, πίστευα και πάντα θα πιστεύω πως είναι αλήθεια αυτό που λέει ο Βοκκάκιος: ότι καλύτερα να κάνεις και να μετανιώνεις παρά να μην κάνεις και να μετανιώνεις.» (1)

Η μόνη επιλογή, αυτό τουλάχιστον συμβουλεύει ο Μ. στον ερωτευμένο Φραγκίσκο,  είναι να καλοπιάσουμε τον Έρωτα, να δεχτούμε τα καπρίτσια και τα παιχνίδια του:

«Όσο για τον Έρωτά σου, σου θυμίζω πως απ’ τον έρωτα ξεσκίζονται όσοι πάνε να του ψαλιδίσουν τις φτερούγες ή να τον δέσουν όταν τους πέφτει στην αγκαλιά. Σε εκείνους, όντας παιδί και άστατος, βγάνει τα μάτια, τα συκώτια και την καρδιά. Μα όσοι, κάνουν μαζί του χαρές, και τον χαϊδεύουν, όταν τους έρχεται, τον αφήνουν να φύγει, όταν τους φεύγει, και τον καλοδέχονται όταν ξαναγυρίζει, αυτοί πάντα έχουν τιμές και καλοπιάσματα από δαύτον και θριαμβεύουνε κάτω απ’ τις προσταγές του. Για τούτο, καλέ μου σύντεκνε, μη δοκιμάσεις να βάλεις σε τάξη κάποιον που πετάει, ούτε και να ψαλιδίσεις κάποιον που για καθένα φτερό ξεπετάει χίλια· και τότε θα ευτυχείς.» (1)

Ο στοχαστής που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη των ανθρώπινων πραγμάτων παραδίδεται αμαχητί μπροστά στη μαγεία και τις προσταγές του Έρωτα· ακόμα κι αν ήθελε να ξεφύγει από τα δίχτυα του, είναι αμφίβολο αν θα το επέλεγε: «…Κι αν είναι τόσο δυνατές οι αλυσίδες που μου φόρεσε, ώστε ολότελα απελπίστηκα για τη λευτεριά μου κι ούτε μπορώ να σκεφτώ τρόπο για να λυθώ· κι αν όμως η μοίρα ή κάποια ανθρώπινη πονηριά μού ανοίξουνε κάποιο δρόμο για να φύγω, ίσως και να μην ήθελα, τόσο μού φαίνονται άλλοτε γλυκιές, άλλοτε ελαφριές κι άλλοτε βαρειές τούτες οι αλυσίδες, και φτιάνουν ένα τέτοιο αμάγαλμα, που κρίνω πως αν δε ζω έτσι, δεν μπορώ να ζω μ’ ευχαρίστηση στην καρδιά. »