Πες το με ένα ποίημα - Το στερνό παραμύθι!

Πήραν στρατί στρατί το μονοπάτι

βασιλοπούλες και καλοκυράδες,

από τις ξένες χώρες βασιλιάδες

και καβαλλάρηδες απάνω στ’ άτι.

Και γύρω στης γιαγιάς μου το κρεβάτι,

ανάμεσ’ από δυο χλωμές λαμπάδες,

περνούσανε και σαν τραγουδιστάδες

της τραγουδούσαν -ποιος το ξέρει;- κάτι.

Κανείς για της γιαγιάς μου την αγάπη,

δε σκότωσε το Δράκο ή τον Αράπη,

και να της φέρη αθάνατο νερό.

Η μάνα μου είχε γονατίσει κάτου·

μα πάνω -μια φορά κι έναν καιρό-

ο Αρχάγγελος χτυπούσε τα φτερά του.

                  Λάμπρος Πορφύρας

dr Δημήτρης Κούβελας:Τελικά ο μόνος τρόπος επιβίωσης Αγάδων είναι η ύπαρξη ραγιάδων και ρουφιάνων.

Από το χρονολόγιο του dr Δημήτρη Κούβελα
Ο dr Δημήτριος Κούβελας είναι Καθηγητής Φαρμακολογίας & Κλινικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης - https://www.facebook.com/dimitrios.kouvelas/posts/10159465553543374

Γενικής φύσεως φιλοσοφική αναζήτηση. 
Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι τυχαία!
Που μπορεί να κρύβεται τόσο μίσος σε μια χώρα; 
Απέχθεια για κάθε μορφης ελευθερία, κάθε μορφής σκέψη, έκφραση και ανοχής; 
Τελικά ο μόνος τρόπος επιβίωσης Αγάδων είναι η ύπαρξη ραγιάδων και ρουφιάνων. 
Η φανατική  προσήλωση στο κυρίαρχο δόγμα των φανατικά δουλοπρεπών, κάθε τύπου προσκυνημένων, είναι κεντρική ιδεολογία των θλιβερά βολεμένων. 
Είναι μόνο ο φόβος; 

Είναι τα 400 χρόνια Οθωμανικής κυριαρχίας; 

Είναι η απουσία διαφωτισμού; 

Είναι η έλλειψη κλασικής παιδείας; 

Είναι η αποκοπή από τις παραδόσεις και τις αξίες; 

Είναι ο ωχαδελφισμός; 

Είναι απλώς έλλειψη καλού γούστου;
Ίσως να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα μια μέρα. 
Ελπίζω μόνο να ζούμε μέχρι τότε!

Επειδή μου αρέσουν και τα γλυκά - Σιροπιαστό κέικ καρύδας χωρίς αυγά και βούτυρο

Υλικά

1,5 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1,5 κούπα τριμμένη καρύδα και λίγη ακόμη για το γαρνίρισμα

½ κούπα ελαιόλαδο πολύ καλής ποιότητας

1 κούπα ζάχαρη

3 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν

½ κουταλάκι του γλυκού σόδα

1 κούπα χυμό πορτοκαλιού

½ κούπα γάλα ή γάλα αμυγδάλου ή καρύδας (σε περίπτωση νηστείας, δείτε και 3η

παρατήρηση)

Ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού

2 σωληνάκια βανίλιας

Για το σιρόπι:

1,5 κούπα ζάχαρη, 1,5 κούπα νερό , φλούδα λεμονιού ή πορτοκαλιού

Επί το έργον

Φτιάχνουμε πρώτα το σιρόπι: 

Βάζουμε τα υλικά του σε κατσαρόλα και τα βράζουμε για 7

λεπτά από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός. 

Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με την καρύδα και το μπέικιν. 

Σε άλλο μεγαλύτερο

μπολ χτυπάμε το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη , μέχρι να έχουμε μια ομοιογενή κρέμα.

Προσθέτουμε το γάλα , το ξύσμα και τις βανίλιες και συνεχίζουμε το χτύπημα.

Ανακατεύουμε τη σόδα στο χυμό πορτοκαλιού (πάνω από το μπολ ανάμειξης) και τον

αδειάζουμε στο μείγμα.

Προσθέτουμε και το μείγμα του αλευριού- καρύδας και ανακατεύουμε απαλά. 

Αδειάζουμε

το μείγμα σε καλολαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα κέικ με διάμετρο 26 cm (κατά

προτίμηση με σούστα) ή σε φόρμα σιλικόνης αντίστοιχου μεγέθους. 

Αφήνουμε το κέικ

να περιμένει και ανάβουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. 

Όταν σβήσει το φωτάκι, το

ψήνουμε για μια ώρα περίπου ακολουθώντας

Όταν είναι έτοιμο το βγάζουμε από το φούρνο και περιμένουμε 10 λεπτά. 

Το

ξεφορμάρουμε και το ξαναβάζουμε στη φόρμα. 

Το περιχύνουμε εκεί με το κρύο σιρόπι και

περιμένουμε να απορροφηθεί εντελώς. 

Ξεφορμάρουμε οριστικά και πασπαλίζουμε με

καρύδα.

Το διατηρούμε σκεπασμένο εκτός ψυγείου. 

Δεν έχει αυγά και διατηρείται για μέρες...

read more:https://www.cretangastronomy.gr/2015/02/keik-karydas/

dr. Παντελής Οικονόμου:Ανεξάρτητα από δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας και στον κόσμο, η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζεται με αισιοδοξία, φτάνει να επικεντρώνουμε σε ότι μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητά μας.

από το χρονολόγιο του dr. Παντελή Οικονόμου - 

https://www.eyewideopen.org/?p=2109

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες στην ΕΕ, στη Σουηδία δεν υπήρξε λοκντάουν.

Δεν υπήρξε υποχρεωτικότητα στις μάσκες, δεν υπήρξε η ανάγκη για τεστ ή απόδειξη εμβολιασμών για να συμμετάσχει κάποιος σε δημόσιες δραστηριότητες.

Υποβάθμισε το ρόλο του ασυμπτωματικού φορέα, των παιδιών ως πιθανών πηγών λοίμωξης, των αερολυμάτων και της χρήσης μάσκας.

Την 1η Απριλίου, ενώ άλλες χώρες έκλειναν τα σχολεία, η Σουηδία τα άνοιγε [1].

Ανάλογα με τον αριθμό των θετικών ατόμων, προσαρμοζόταν ο αριθμός των επιτρεπόμενων ανθρώπων σε δημόσιες εκδηλώσεις και κοινωνικές συγκεντρώσεις και στα εστιατόρια υπήρχαν συγκεκριμένοι περιορισμοί, αλλά ήταν ανοιχτά.

Οι ανώτατη αρχή Υγείας στη Σουηδία συνέστησε κυρίως προληπτικά μέτρα, όπως συχνό πλύσιμο των χεριών, φτέρνισμα και βήξιμο στον αγκώνα, αποφυγή αγγίγματος των ματιών, της μύτης και του στόματος με τα χέρια και παραμονή στο σπίτι σε περίπτωση αδιαθεσίας [2]. Σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες που εφάρμοσαν λοκντάουν και περιορισμούς, αυτά τα μέτρα απαγορεύονται από το Σύνταγμα της χώρας, καθώς θεωρείται παραβίαση της ελευθερίας της κίνησης των πολιτών και επιτρέπεται καραντίνα μόνο σε άτομα και σε κτίρια [3].

Ο κορυφαίος Σουηδός επιδημιολόγος Johan Giesecke, ήταν παλαιότερα μέλος του ECDC (Ευρωπαϊκός οργανισμός αντίστοιχος με το CDC) και του ΠΟΥ, και διατελεί ενεργός σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας της Σουηδίας κατά την περίοδο του COVID. Την άνοιξη του 2020 έκανε ορισμένες προβλέψεις.

"Τα λοκντάουν μπορούν απλώς να μειώσουν την θνησιμότητα προσωρινά και να τη μεταθέσουν στο μέλλον.

Στο τέλος σε χώρες με λοκντάουν θα πεθάνουν όσοι και στη Σουηδία.

Ο πόλεμος εναντίον της εξάπλωσης μιας ασθένειας είναι χωρίς νόημα.

Ακόμα και με τα πιο αυστηρά μέτρα, ο ιός θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.

Οι χώρες που με βίαιο τρόπο θα περιορίσουν τη δημόσια ζωή, θα υποστούν μεγαλύτερες οικονομικές επιπτώσεις από την Σουηδία" [4].

Σε διάφορες συνεντεύξεις του, επισήμανε τότε ότι μόνο δύο μέτρα για την αντιμετώπιση πανδημίας έχουν επιστημονική βάση.

Το πλύσιμο των χεριών και η διατήρηση αποστάσεων μεταξύ των ατόμων.

Καταδίκασε τα κάθε είδους κλεισίματα, τις μάσκες και την εθελοντική παραμονή στο σπίτι, καθώς ο κίνδυνος λοίμωξης είναι μεγαλύτερος εκεί σε σχέση με τους εξωτερικούς χώρους. Ενάμισυ χρόνο μετά, στα περισσότερα έχει δικαιωθεί.

Η μόνη σοβαρή ένσταση που έχω, αφορά τον τρόπο που η Σουηδία αντιμετώπισε τα κρούσματα μέχρι τον Ιανουάριο του 2021.

Χωρίς σχέδιο ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας υγείας με την χρήση θεραπευτικών σχημάτων στο σπίτι, που είχαν προταθεί από ιατρούς από την άνοιξη του 2020, υπήρξαν σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, ιδίως στο δεύτερο επιδημικό κύμα του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2020, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν σε μεγάλο ποσοστό.

Οι μισοί θάνατοι συνέβησαν σε γηροκομεία. Το πρώτο κύμα Μαρτίου-Απριλίου 2020 ήταν έντονο με αρκετούς θανάτους, αλλά εκ των υστέρων αναμενόμενο, αφού το 1/10 των Σουηδών εκείνη την περίοδο έκανε ταξίδι στο εξωτερικό, εκμεταλλευόμενο τις επίσημες διακοπές 4 εβδομάδων μεταξύ Φεβρουαρίου-Μαρτίου [5].

Συνολικά και συγκριτικά, ενώ η Φιλανδία είχε 0,7% θνησιμότητα και η Νορβηγία 0,4%, η Σουηδία είχε 1,3%.

Παρ’ όλα αυτά, στους συνολικούς θανάτους ανά εκατομμύριο στη διάρκεια της πανδημίας, η Σουηδία είναι η δεύτερη καλύτερη χώρα, σε 4 Σκανδιναβικές χώρες και τη Γερμανία [4], κάτι που δείχνει πόσο λίγο, η αυξημένη αυτή θνησιμότητα, επηρέασε τα συνολικά στατιστικά.

Το ίδιο δείχνει και ένα άλλο διάγραμμα με τους θανάτους στη Σουηδία ανά χρονιά την εποχή της δραστηριότητας του ιού της γρίπης [4].

Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις χρονιές του COVID και τις προηγούμενες χρονιές.

Σε σύγκριση με την Ελλάδα που έχει τον ίδιο πληθυσμό και μέχρι στιγμής τον ίδιο αριθμό θανάτων, σήμερα στην Σουηδία η εικόνα είναι πολύ θετική, ενώ εμείς συνεχίζουμε στο κύμα του Αυγούστου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης, βγαίνει το συμπέρασμα ότι πιθανόν η Σουηδία να έφτασε ήδη (7/2021) στην ανοσία της αγέλης [6].

Στην Ελλάδα μεταξύ 12/7 και 13/9 καταγράφηκαν 169.719 θετικοί στον SARS-CoV-2 (2.828 ανά ημέρα) και 1541 θάνατοι (26 ανά ημέρα) [7] ενώ στη Σουηδία 51.218 θετικοί (850 ανα ημέρα) και μόλις 138 θάνατοι (2 την ημερα) [8].

Διαπιστώνουμε σημαντικά αυξημένα περιστατικά και θνησιμότητα με COVID στην Ελλάδα. Στην Σουηδία έχει βρεθεί θετικός ο ένας Σουηδός στους 9, ενώ στην Ελλάδα των λοκντάουν, αλλά και της μεγαλύτερης κοινωνικότητας, ο ένας στους 16.

Η οικονομική δραστηριότητα διατηρήθηκε σε σχετικά ικανοποιητικά επίπεδα στη Σουηδία [9] , ενώ η Ελλάδα υπέστη καθίζηση, όπως έγινε και σε αντίστοιχες χώρες (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν και επιβάλλονται [4].

Η επόμενη υπόθεση που θα κάνει κάποιος είναι ότι η Σουηδία έχει μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιασμών από την Ελλάδα και είναι σωστό, αλλά οι διαφορές είναι μικρές.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η Σουηδία έχει εμβολιάσει περίπου το 70% (πλήρως το 63,8% και μερικώς το 6,3%), ενώ η Ελλάδα το 62% (πλήρως το 58,4% και μερικώς το 3,5%) [10].

Όμως σε αντίθεση με την Σουηδία, στις γειτονικές Σκανδιναβικές χώρες που έχουν υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμών, όπως η Νορβηγία (75%) και η Φιλανδία (74%), παρατηρείται το ίδιο υψηλό επιδημικό κύμα του Ιουλίου-Αυγούστου-Σεπτεμβρίου, υψηλότερο του χειμώνα 2021 όπως και στην Ελλάδα, το Ισραήλ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που επέβαλαν περιορισμούς.

Να σημειώσω ότι σε αντίθεση με την Σουηδία, θετικός με τεστ έχει βρεθεί μόλις ο ένας στους 29 Νορβηγούς [11] και ο ένας στους 40 Φιλανδούς [12], πιθανή ένδειξη της ανεπαρκούς ανοσίας της αγέλης, που δεν καλύπτεται με τα εμβόλια και τους περιορισμούς, και επιτυγχάνεται μόνο με την φυσική επαφή με τον ιό.

Επομένως φαίνεται ότι οι άλλες δύο Σκανδιναβικές χώρες έχουν αρκετό δρόμο να διανύσουν ακόμα, παρότι η Νορβηγή πρωθυπουργός Erna Solberg ανακοίνωσε στις 24 Σεπτεμβρίου τον τερματισμό των περιορισμών σε σχέση με τον covid μετά από 561 μέρες [13] και πλέον ο covid συγκρίνεται με την εποχική γρίπη [14]. Το επόμενο διάστημα θα δείξει πού είναι η αλήθεια.

Όσο για το αν η μείωση των θανάτων οφείλεται στους εμβολιασμούς, την απάντηση την δίνει το ίδιο το διάγραμμα [7].

Η σοβαρή πτώση των θανάτων ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2021 και πριν την ουσιαστική ανάπτυξη των εμβολιασμών [15], ενώ στο επόμενο επιδημικό κύμα του Μαρτίου-Απριλίου-Μαϊου, δεν παρατηρήθηκε αύξηση των θανάτων, όπως σε άλλες χώρες.

Άρα το λογικό συμπέρασμα είναι ότι λειτούργησε η έλλειψη περιορισμών και η προηγούμενη επαφή του πληθυσμού με τον ιό.

Ως συμπέρασμα από τα ανωτέρω στοιχεία, φαίνεται ότι, σε αντίθεση με άλλες χώρες, με την επιλογή της ανοιχτής κοινωνίας και την έλλειψη περιοριστικών μέτρων, και ανεξάρτητα από ποσοστά εμβολιασμών, η Σουηδία δεν ακολούθησε τη συνηθισμένη σε άλλες χώρες πορεία του COVID-19 και δείχνει το δρόμο για την πρόωρη λήξη του.

ΥΓ. Επικεντρώνομαι σε θετικά παραδείγματα, όπως η Σουηδία και η Ινδία, που προσφέρουν μία διαφορετική ερμηνεία και λύση.

Ανεξάρτητα από δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας και στον κόσμο, η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζεται με αισιοδοξία, φτάνει να επικεντρώνουμε σε ότι μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητά μας.

Οι πληροφορίες που έρχονται από πολλές πηγές, δείχνουν ότι η κατάσταση πραγματικά αλλάζει στο επίπεδο της κοινωνίας, η αφύπνιση συνεχίζεται με γρήγορο ρυθμό, όσο και αν κάποιοι έχουν αποφασίσει να περιορίσουν την ελεύθερη έκφραση με την επίκληση απειλών, γυρίζοντάς μας στις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.

Τους κατανοώ όμως.

Έχουν πανικοβληθεί, γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν πλέον την πληροφορία και την αλλαγή που έρχεται, όσα μέσα και να χρησιμοποιήσουν.

Επιπλέον, με τις ενέργειές τους, καταφέρνουν το αντίθετο, επιταχύνουν την αφύπνιση και δυναμώνουν τον αγώνα για πραγματική ενημέρωση.

Τους ευχαριστώ και αυτούς.

Το αυγό μπορεί να προκαλέσει άραγε πυρετό; Μύθος ή αλήθεια;

Dr Susanna Kemper Ολιστική Παιδίατρος:

Κάποιοι πιστεύουν πως το αυγό μπορεί να ανεβάσει πυρετό στα παιδιά, και με ρώτησε μια αναγνώστρια τη γνώμη μου επί του θέματος. 

                     

Κωνσταντίνος Φαρσαλινός: «Επιστρέφουμε ολοταχώς σε περιόδους άσκησης εξουσίας από εγκληματίες-ανθρώπινα απόβλητα»

Από το χρονολόγιο του dr. Κωνσταντίνου Φαρσαλινού:https://www.facebook.com/konstantinos.farsalinos/posts/1960228424128899

Πανδημία και “νομιμότητα”

Μετά από 18 μήνες επιτυχημένης διαχείρισης (μην γελάτε, έτσι μας λένε να λέμε) βασισμένης στα σκληρότερα περιοριστικά μέτρα και lockdown στην Ευρώπη, έχουμε και πάλι πόλεις που μπαίνουν σε lockdown.

Πόσες φορές ακόμη θα γίνουμε μάρτυρες του ορισμού της εμμονής, της εμπάθειας και της ανικανότητας;

Η πρώτη φορά είναι άγνοια, η δεύτερη σύμπτωση, η τρίτη ατυχία (με μεγάλη επιείκεια), στην συνέχεια πλέον μιλάμε για ανικανότητα που θέτει και ζητήματα αντίληψης της πραγματικότητας. Η λογοδοσία και η απόδοση ευθυνών αγνοούνται.

Οι ανεξέλεγκτοι έχουν εξασφαλίσει δια της “νομιμότητας” το ακαταλόγιστο.

Αυτά όμως είναι πταίσματα.

Εδώ και καιρό έχουμε μετατρέψει τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας, τα δικαιώματα και το σύνταγμα σε κουρελόχαρτα.

Μεγαλοσχήμονες ειδικοί, ακόμη και πολιτειακοί παράγοντες, ανακάλυψαν ότι η στρεβλή και υποκειμενική ερμηνεία ενός άρθρου του συντάγματος σημαίνει αυτόματα ότι μπορούν να καταργηθούν άλλα άρθρα του συντάγματος.

Αλλά δεν φτάνει η πολιτική εργαλειοποίηση και γελοιοποίηση της επιστήμης, συμβαίνει πλέον το ίδιο και με τη δικαιοσύνη.

Αποφάσισαν όχι μόνο να αδιαφορήσουν για τα ηθικά και πραγματικά εγκλήματα κατά της κοινωνίας, αλλά να προστατεύσουν το σύστημα καταργώντας την κανονικότητα δια νόμου και αποφάσεων της δικαστικής εξουσίας.

Ο υπουργός Θεοδωρικάκος ζήτησε έρευνα για την ταυτότητα ιστοσελίδων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης “που προτρέπουν τους πολίτες σε πράξεις που στρέφονται ενάντια στη δημόσια υγεία, στην ασφάλεια και στο κράτος”.

Ο Διοικητής της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, Άγγελος Μπίνης δηλώνει δημόσια ότι "Η ομάδα μας συλλέγει συστηματικά ό,τι βρίσκει στα social media, ακόμα και σε viber και whatsapp, τα στέλνουμε στην αστυνομία, φτιάχνουν τον φάκελο, ο οποίος πρέπει να είναι σφιχτός, να έχει τεκμήρια, έτσι ώστε η εισαγγελική αρχή να μπορέσει να κάνει την δουλειά της γρήγορα". Μιλάμε για όργιο διαφάνειας και προστασίας προσωπικών δεδομένων και συνομιλιών από την Εθνική Επιτροπή Διαφάνειας.

Οι νόμοι αρχίζουν να εφαρμόζονται κατά το δοκούν, ανάλογα με το αν ο εκάστοτε Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζει αυτόν που αναζητά δικαιοσύνη ως “προ-εμβολιαστή” ή “αντι-εμβολιαστή” (Πηγή: Ναυτεμπορική https://tinyurl.com/3nrfxnkz). Κι όχι μόνο αυτό, όποιος τολμά να αναζητά το δίκιο του, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης (Πηγή: Καθημερινή https://tinyurl.com/425hr5kb)

Είχαμε μέχρι τώρα το Αρχιεπίσκοπο Ιατρικής και Πάσας Επιστήμης Fauci και τους επίδοξους μιμητές του στην Ελλάδα, που βλέπουν φαντάσματα να τους κυνηγάνε επειδή “τολμούν” να αμφισβητούν τις γελοιότητες που έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς.

Τώρα πλέον αποκτούμε και Αρχιεπισκόπους Αληθείας για τη Δημόσια Υγεία.

Το ακαταδίωκτο, που ετοιμάζεται να “απονεμηθεί” στο σύνολο των υγειονομικών ολοκληρώνει το κράτος “νομιμότητας”.

Διότι όποιος θέλει να μάθει τι συνέβη με τον ίδιο ή με συγγενή του σε ένα νοσοκομείο, είναι αρνητής και μέλος εγκληματικής οργάνωσης που στρέφεται κατά του κράτους.

Καθεστώς καθολικής ασυδοσίας, και η ιστορία έχει διδάξει σε τι πράξεις οδηγεί αυτού του είδους η αναρχία.

Θεσμοθετείται λοιπόν, με κάθε επισημότητα, δημοσιότητα και υπερηφάνεια, η δίωξη όσων διαφωνούν με το αφήγημα της νομενκλατούρας, για να προστατευθεί η απάτη των διαταγμάτων προστασίας της δημόσιας υγείας που ζούμε αυτούς τους 18 μήνες.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για την εξυπνότερη νομιμοποίηση της λογοκρισίας και του Νόμου της Σιωπής (ομερτά) στην ιστορία, μέθοδος που θα ζήλευαν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι σκληρότερες μαφίες.

Ο εμβολιασμός, μια κορυφαία κατάκτηση της επιστήμης, γίνεται πλέον η αφορμή και το εργαλείο εκτροπής του πολιτισμού και του τρόπου ζωής μας, όπως είχα γράψει λίγους μήνες πριν (The Press Project: https://tinyurl.com/vhtp9kkf).

Επιστρέφουμε ολοταχώς σε περιόδους άσκησης εξουσίας από εγκληματίες-ανθρώπινα απόβλητα, που γράφτηκαν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του 20ου αιώνα.

Η ιστορία δεν καταγράφεται απλά για να μας θυμίζει γεγονότα.

Γράφεται για να μας διδάξει ΠΩΣ οδηγηθήκαμε σε καταστάσεις που κατέληξαν σε τραγωδίες για την ανθρωπότητα, και πως θα αναγνωρίζουμε στο μέλλον τις περιστάσεις που οδηγούν σε επανάληψη της ιστορίας.

Θα φτύσει η κοινωνία αυτό το έκτρωμα;

Δύσκολο ερώτημα, και δύσκολη απάντηση.

Σχεδόν στο σύνολό του, το υπάρχον πολιτικό και δικαστικό σύστημα συμμετέχει ενεργά στην εκτροπή των αυτονόητων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας πουλώντας "προστασία".

Επίσης, πολλοί πιστεύουν ότι μας προστατεύουν και μας σώζουν όσοι χαρακτηρίζουν δολοφόνους του Σουηδούς που σύντομα θα ξεπεράσουμε σε αριθμό COVID θανάτων.

Δεν μπορεί λοιπόν να είναι κανείς αισιόδοξος, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Μάλλον θα έχουμε και συνέχεια, όπως έχει διδάξει η ιστορία.

Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος:"Αν θες φίλε νομοθέτη να καταδικάσεις το ψεύδος, πρέπει να ορίσεις τις πηγές αλήθειας"

από το χρονολόγιο του Παναγιώτη Αποστολόπουλου Πέρρου:https://www.facebook.com/panagiotis.perros/posts/10226731863505181
Στο μπουζουκοκρατικό εμιράτο που ζούμε, υπάρχει νόμος που θεωρεί αδίκημα τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, χωρίς να υπάρχει ορισμός της αληθούς ή της ψευδούς ειδήσεως. 
Αν θες φίλε νομοθέτη να καταδικάσεις το ψεύδος, πρέπει να ορίσεις τις πηγές αλήθειας. 
Πού θα πρέπει να ανατρέχει ο δικαστής για να εξακριβώνει την εγκυρότητα μιας είδησης; 
Η Βόρεια Κορέα έχει απάντηση: υπάρχει ο «Μέγας Φιλόσοφος» σε ένα δωμάτιο της κρατικής βιβλιοθήκης, τον οποίο ρωτάς και σου δίνει αμέσως την επίσημη σωστή απάντηση. 
Οτιδήποτε συμφωνεί με τον Μέγα Φιλόσοφο είναι αληθές. 
Αν ο νομοθέτης δεν ορίζει την αλήθεια και το ψεύδος, τότε η νομοθεσία όχι μόνο είναι ηλίθια, αλλά και καταφανώς επικίνδυνη για τους πολίτες καθώς δίνει λευκή επιταγή στο κράτος να διώξει οποιονδήποτε ιδιώτη για οποιονδήποτε λόγο.
Η αλήθεια και το ψεύδος είναι ένα εκκρεμές ζήτημα σε φιλοσοφικό επίπεδο εδώ και 2500 χρόνια, από την εποχή του Σωκράτη. 
Οι Έλληνες πολιτικοί του 21ου αιώνα όμως, μετά φυσικά από τη Βόρεια Κορέα, φαίνεται να το έχουν λύσει! 
Εικάζουμε ότι ο Μέγας Φιλόσοφος θα είναι είτε ο Κυριάκος, είτε ο Χαρδαλιάς, είτε ο Άρχων Οφικιάλιος, είτε τα πολύχρωμα πουλερικά των πρωινάδικων. Τι αριστεία. Τι πολιτισμός.
Υ.Γ. Όταν ο πρωθυπουργός και τα ΜΜΕ αναρτούν παραπληροφόρηση και προπαγάνδα βέβαια, βρίσκονται υπεράνω του νόμου. 
Ούτε αυτό διατυπώνεται ρητά, αλλά εννοείται.

"Εμείς περιμέναμε το τραμ και ένας άνθρωπος περίμενε το θάνατο"

Ίων Δραγούμης:Μέσ' στὴν πατρίδα δὲν εἶμαι ἁπλὸς ταξιδευτής, γιατὶ ἡ στιγμὲς εἶνε πολύτιμες· μέσ' στὴν πατρίδα ταξιδεύω δουλευτής· μέσ' στὴν πατρίδα θυμοῦμαι περασμένα, τωρινὰ κ' ἐρχόμενα καὶ πρέπει νὰ εἶμαι δεσμὸς τῶν παλιῶν μὲ τὰ μελλούμενα.

Απ’ τη γωνία της οδού Παπαδιαμαντοπούλου ο Ρώσος ακόλουθος παρακολουθούσε σαστισμένος τη σκηνή: "Είδα τους στρατιώτες να στήνουν τον άνθρωπο με το άσπρο κοστούμι εμπρός σε ένα τοίχο. Ύστερα έκαναν τέσσερα βήματα πίσω. Τότε μόνο κατάλαβα ότι ετοιμάζονταν να τον εκτελέσουν. Εμείς περιμέναμε το τραμ και ένας άνθρωπος, εκατό μέτρα πιο κάτω, περίμενε το θάνατο"
Ο Λεμπέντιεφ δεν ήταν ο μόνος αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας. 
Άλλωστε γύρω η ζωή της Αθήνας του 1920 συνεχιζόταν κανονικά: "Λίγα δευτερόλεπτα πριν τον στήσουμε στον τοίχο είχε περάσει μια μοτοσυκλέτα" θα θυμόταν αργότερα ένας απ’ τους στρατιώτες. "Ένα δευτερόλεπτο μετά πέρασε ένα τραμ"
Ακριβώς απέναντι απ’ το σημείο που είχε σταθεί το απόσπασμα, ένας εργάτης απ’ την Πρέβεζα, ο Κυριάκος Κούλης, περίμενε ένα κάρο με πέτρες. 
Κοίταζε, τώρα, αποσβολωμένος τους στρατιώτες να ταχτοποιούν τον μελλοθάνατο στο χώρο της κάθαρσης. 
Δέκα μέτρα αριστερά του, εμπρός στο εστιατόριο "Ηλύσια", λαγοκοιμόταν ένας κουλουράς.
Στην απέναντι γωνιά μια γυναίκα πουλούσε γκαζόζες. 
Κοίταζε κι αυτή, με ορθάνοιχτα μάτια, τη σκηνή.
Ο λοχίας έσκυψε και είπε κάτι στο αυτί του Δραγούμη. 
Ίσως να τον ρώτησε: "Έχεις καμιά τελευταία επιθυμία;" 
Ο Δραγούμης δεν απάντησε. 
Έβγαλε μόνο απ’ την τσέπη του και φόρεσε το δεύτερο μονόκλ του – πάντα φύλαγε ένα δεύτερο μονόκλ, για την περίπτωση που θάσπαγε το πρώτο.
(…)
"Επί σκοπόν" διάταξε ο λοχίας.
Ο ιδρώτας κυλούσε ζεστός στα μέτωπα όλων, του Δραγούμη, του λοχία, των φαντάρων. 
Αυτό το απομεσήμερο ήταν σίγουρα το πιο πυρωμένο απομεσήμερο του 1920.
"Πυρ".
Κανένας δεν πυροβόλησε. 
Λες κι ήταν κι οι οχτώ συνεννοημένοι. 
Ίσως και νάταν. 
Αυτά τα οχτώ άγουρα παλληκάρια είχαν έρθει απ’ την Κρήτη για να προστατέψουν τον Βενιζέλο, όχι για να σκοτώνουν ατσαλάκωτους άντρες.
"Ρίχτε, ρε!" φώναξε ο λοχίας.
Κι έριξε πρώτος στον Δραγούμη. 
Η σφαίρα τον βρήκε στο στήθος – το τράνταγμα έκανε τον Δραγούμη να στριφογυρίσει επί τόπου. 
Την ίδια ώρα έπεσαν και οι οχτώ σφαίρες του αποσπάσματος, δύο – τρεις τον βρήκαν στο στήθος και οι άλλες πίσω, την ώρα που είχε γυρίσει πια κι έπεφτε κάτω, στο καυτό χώμα του πεζοδρομίου, με την πλάτη γυρισμένη προς το απόσπασμα. 
"Ευρέθηκαν πέντε έως έξι τραύματα εκ των όπισθεν" θα έγραφε στην έκθεσή του ένας νεαρός ανθυπίατρος που θα εξέταζε πρώτος το κουφάρι του όταν το μετέφεραν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Όταν ο λοχίας πλησίασε, πάνω απ’ το πεσμένο κορμί, ο Δραγούμης ζούσε ακόμα. 
Το αριστερό του πόδι, μονάχα, έκανε μερικές σπασμωδικές κινήσεις. 
Ο λοχίας πυροβόλησε ξανά, αυτή τη φορά στο κεφάλι.
Το αριστερό πόδι έμεινε ακίνητο.

από το βιβλίο του φρεντυ γερμανου "η εκτελεση" εκδόσεις κακτος

     Μαρίκα Κοτοπούλη: Όταν κατάλαβε ο Ίων ότι επρόκειτο να τον εκτελέσουν, έκανε μια χειρονομία σαν να έλεγε: "περιμένετε μια στιγμή". 

Από την κακοποίηση που είχε υποστεί μέχρι τότε είχε σπάσει το μονόκλ του μα, όπως όλοι οι κομψοί άνδρες της εποχής του, είχε ένα εφεδρικό. Τ

ο φόρεσε και είπε: - Είμαι έτοιμος.

     Α. Χριστοδουλάκης (στρατιώτης που συμμετείχε στην εκτέλεση του Ι. Δραγούμη): 

Άλλοι μας βάλανε… 

Δεν είπε λέξη (ο Δραγούμης). 

Στη θέση του σπασμένου μονόκλ έβαλε ένα άλλο. 

Μας κοίταγε στα μάτια και περίμενε. 

Πυροβολήσαμε, όταν ο λοχίας μας απείλησε ότι θα μας τουφεκίσει…

από το βιβλίο του φ. ηλιαδη «μαρικα κοτοπουλη» εκδόσεις δωρικος

logomnimon

Βασίλης Ραφαηλίδης: Η ψυχολογία του φασίστα

Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοεληνικού κράτους" - σελ.171-172 
Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας.
Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. 
Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. 
Ο φασισμός είναι λαϊκισμός- και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν.
Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. 
Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. 
Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. 
Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. 
Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.
Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο απ’ το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. 
Και τα πλήθη ουρλιάζουν “ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας”! 
Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ’ τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.
Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”. 
Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. 
Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι αυτούς. 
Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. 
Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. 
Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.
Το Φολκσβάγκεν ( το Λαϊκό Όχημα) είναι δημιούργημα του Χίτλερ. 
Αλλά υπάρχει ακόμα. 
Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), αυτό το εκπληχτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας λαϊκό σύμβολο, που δίνει φτερά στο σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, θα δώσει και στο χριστιανισμό τη δυναμική που του λείπει. 
Τώρα πια δεν είναι αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός. 
Και ο Μεταξάς, όπως και ο Μουσολίνι άλλωστε, ξέρουν καλά τι κάνουν όταν υιοθετούν σα σύμβολο το διπλό πέλεκυ. 
Που κόβει κεφάλια και από τα δεξιά και από τ’ αριστερά.
Κάτω απ’ αυτές τις ιδιάζουσες στο φασισμό συνθήκες ψυχολογίας της μάζας, και με το πρόσθετο πραγματικό κίνητρο της απειλής της περιουσίας απ’ τον καταχτητή, που βέβαια δεν καταχτά μια χώρα για να κάνει περίπατο υπό το σεληνόφως στις ακρογιαλιές αλλά για να επωφεληθεί υλικά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Έλληνες έτρεξαν με τέτοια προθυμία στο μέτωπο και πολέμησαν τόσο καλά τους Ιταλούς.
Όχι όμως και τους Γερμανούς.
Που είχαν ισχυρότερα σύμβολα, ισχυρότερα κίνητρα και κυρίως ισχυρότερη μικροαστική τάξη απ’ αυτή των μεσογειακών λαών. 
Που ακόμα και τον πόλεμο τον αντιλαμβάνονται σαν λαϊκή γιορτή.

Στο βιβλίο του αυτό ο Βασίλης Ραφαηλίδης καταγράφει την ιστορία της Ελλάδας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους το 1830 έως και την πτώση της χούντας το 1974. 

Ο συγγραφέας δίνει έμφαση περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα. 

Δεν εξιστορεί κατορθώματα ηρώων, αλλά επικεντρώνεται σε ανθρώπους που θεωρεί πατριδοκάπηλους και δωσίλογους. 

Παράλληλα προσεγγίζει με χιουμοριστική διάθεση τα γεγονότα, διακωμωδώντας καταστάσεις και πρόσωπα. 

Η προσέγγιση αυτή δεν έχει ως σκοπό την μεμψιμοιρία ή την απαξίωση, μα την έκθεση γεγονότων που ο συγγραφέας θεωρεί ότι δεν αναφέρονται στα σχολικά ιστορικά βιβλία. 

Σκοπό έχει να μας διδάξει να περιορίσουμε τον εθνικισμό μας ως έθνος.

Σύμφωνα με το σημείωμα του ίδιου του συγγραφέα - "Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. 

Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. (...) 

Το ανάγνωσμα αυτό δίνει μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δωσίλογους όλων των περιόδων και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σ' αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας. (...) 

Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα. 

Και γι αυτό δεν την κολακεύει. 

Λέει τα σύκα, σύκα και τους προδότες, προδότες και όχι εθνικούς ήρωες. 

Θα μπορούσε να έχει τίτλο "Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας" , αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση".

Πες το με ένα ποίημα - Η ανορεξία της ύπαρξης

Δεν πεινάω, δεν πονάω, δε βρωμάω
ίσως κάπου βαθιά να υποφέρω και να μην το ξέρω
κάνω πως γελάω
δεν επιθυμώ το αδύνατο
ούτε το δυνατό
τα απαγορευμένα για μένα σώματα
δε μου χορταίνουν τη ματιά.

Τον ουρανό καμιά φορά
κοιτάω με λαχτάρα
την ώρα που ο ήλιος σβήνει τη λάμψη του
κι ο γαλανός εραστής παραδίνεται
στη γοητεία της νύχτας.

Η μόνη μου συμμετοχή
στο στροβίλισμα του κόσμου
είναι η ανάσα μου που βγαίνει σταθερή.

Αλλά νιώθω και μια άλλη
παράξενη συμμετοχή∙
αγωνία με πιάνει ξαφνικά
για τον ανθρώπινο πόνο.

Απλώνεται πάνω στη γη
σαν τελετουργικό τραπεζομάντιλο
που μουσκεμένο στο αίμα
σκεπάζει μύθους και θεούς
αιώνια αναγεννιέται
και με τη ζωή ταυτίζεται.

Ναι, τώρα θέλω να κλάψω
αλλά στέρεψε ως και των δακρύων μου η πηγή.
(2011)
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ - "Κάτι χειρότερα από τα γερατειά, η χώρα τούτη κατοικείται από νιάτα αμεταχείριστα"

Γιατί οι αποταμιεύσεις είναι τόσο κρίσιμες για τη βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου

Για να παράγουμε κεφαλαιουχικά αγαθά, και επομένως περισσότερα καταναλωτικά αγαθά, πρέπει πρώτα να αφήσουμε στην άκρη την τρέχουσα κατανάλωση. Δηλαδή, πρέπει να κάνουμε οικονομίες τώρα, για να έχουμε περισσότερα αγαθά αργότερα.

Άρθρο του Fabrizio Ferrari, που δημοσιεύτηκε στις 10/7/2020 από το Mises Institute. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 5.

Μεταξύ των βασικών εννοιών που αναλύει και πραγματεύεται ο Mises στο βιβλίο του Human Action (Ανθρώπινη Δράση, 1949), υπάρχει η έννοια του κεφαλαίου. Ο Mises αντιλαμβάνεται το κεφάλαιο ως έναν συντελεστή παραγωγής εγγενώς διαφορετικό από τη γη και την εργασία. Στην πραγματικότητα, το κεφάλαιο δεν παρέχεται από τη φύση -το συνολικό ποσό του αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τις ανθρώπινες επιλογές και τις προτιμήσεις τους στο πέρασμα του χρόνου- και η συσσώρευσή του είναι ο μόνος τρόπος που συντελεί στην τεχνολογική πρόοδο, την υψηλότερη παραγωγικότητα της εργασίας, και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Τέλος, το κεφάλαιο γίνεται κατανοητό στην Ανθρώπινη Δράση ως αυστηρά συνδεδεμένο με το στοιχείο του χρόνου -δηλαδή, τον χρόνο εργασίας που αποθηκεύεται και μεταφέρεται στο μέλλον προκειμένου να επιτευχθεί μια μεγαλύτερη, ή πιο εξελιγμένη, παραγωγή.
Μέσα και διάρκεια παραγωγής
Η ανθρώπινη δράση συνεπάγεται την παραγωγή με σκοπό την εξάλειψη της δυσφορίας, και τη βελτίωση της ευημερίας των δρώντων ανθρώπων. Προκειμένου να παράγουν, οι δρώντες άνθρωποι μπορούν -και χρειάζεται- να χρησιμοποιήσουν τους συντελεστές της παραγωγής: γη, εργασία και κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών, ωστόσο, μόνο η γη και η εργασία είναι φυσικοί (δηλαδή, πρωτογενείς) συντελεστές της παραγωγής. Το κεφάλαιο, αντίθετα, πρέπει να δημιουργηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους -δεν μπορεί να υπάρξει διαφορετικά- και μπορεί να θεωρηθεί ως ένας παραχθέντας συντελεστής παραγωγής. Όπως γράφει ο Mises, οι κλασικοί οικονομολόγοι
έσφαλαν  στην ταξινόμηση του «κεφαλαίου» ως ανεξάρτητου συντελεστή της παραγωγής μαζί με τους φυσικούς πόρους και την εργασία. Τα κεφαλαιουχικά αγαθά -οι συντελεστές της επαυξημένης παραγωγής, οι οποίοι παρήχθησαν στο παρελθόν- δεν αποτελούν ανεξάρτητο παράγοντα .... Είναι αντιθέτως εργασία, φύση, και χρόνος που αποθηκεύθηκαν. (Mises [1949] 1998, σ. 490)
Το κεφάλαιο είναι ένας όρος που περιλαμβάνει οποιοδήποτε μέσο παραγωγής διαφορετικό από τους φυσικούς πόρους (δηλαδή τη γη) και την εργασία. Ως εκ τούτου, περιλαμβάνει τόσο μηχανές (πάγιο κεφάλαιο) όσο και ενδιάμεσα προϊόντα (κεφάλαιο σε κίνηση). Γενικότερα, το κεφάλαιο είναι συσσωρευμένη παραγωγή, που δεν έχει καταναλωθεί ακόμη, επιτρέποντας τη μεταφορά της γης, της εργασίας, και του χρόνου της εργασίας στο μέλλον - διευκολύνοντας έτσι την παραγωγική διαδικασία στο μέλλον.
Η μεταφορά εργασίας, γης, και χρόνου εργασίας στο μέλλον -δηλαδή, η διαδικασία συσσώρευσης και δημιουργίας κεφαλαίου- ισοδυναμεί με την επιμήκυνση της παραγωγικής δομής που θα συμβεί στο μέλλον. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι μια εργασία που χωρίς συσσωρευμένο κεφάλαιο θα απαιτούσε έναν σχετικά μεγαλύτερο χρόνο εκτέλεσης (ή θα ήταν εντελώς ανέφικτη), χάρη στο συσσωρευμένο κεφάλαιο καθίσταται δυνατή σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Όπως εξηγεί ο Mises,
Η διαφορά μεταξύ της παραγωγής χωρίς τη βοήθεια κεφαλαιουχικών αγαθών, και εκείνης που υποβοηθείται από την αξιοποίηση των κεφαλαιουχικών αγαθών, είναι ο χρόνος…. Αγοράζοντας μια μηχανή [δηλ. κεφάλαιο] αγοράζει [ο παραγωγός] τους αρχικούς συντελεστές της παραγωγής… συν τον χρόνο, δηλαδή, το διάστημα του χρόνου κατά το οποίο μειώνεται ο χρόνος της παραγωγής. (Mises [1949] 1998, σ. 490)
Ως εκ τούτου, το κεφάλαιο είναι εγγενώς διαφορετικό από τη γη και την εργασία -πηγάζει από τις αποφάσεις των δρώντων ατόμων σχετικά με την αποταμίευση και την κατανάλωση. Με άλλα λόγια, το κεφάλαιο δημιουργείται όταν οι δρώντες άνθρωποι αποφασίζουν να παραιτηθούν από την κατανάλωση -δηλαδή, την ικανοποίηση των άμεσων επιθυμιών τους- υπέρ της αποταμίευσης. Όταν τα άτομα επιλέγουν να αποταμιεύσουν, ενεργούν σύμφωνα με την δυνατότητά τους να περιμένουν περισσότερο χρόνο για να απολαύσουν την κατανάλωση.
Αποταμίευση και παραγωγικότητα
Η ίδια η πράξη της αποταμίευσης είναι αυτό που επιτρέπει στο κεφάλαιο να υπάρξει. Με τα λόγια του Mises,
Η απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επιμήκυνση [δηλαδή, συσσώρευση κεφαλαίου] των διαδικασιών παραγωγής που υιοθετείται, είναι η αποταμίευση, δηλαδή, ένα πλεόνασμα της τρέχουσας παραγωγής σε σχέση με την τρέχουσα κατανάλωση. (Mises [1949] 1998, σελ. 487)
Τι συγκεκριμένα σημαίνει αυτό; Πώς δημιουργείται το κεφάλαιο εξοικονομώντας; Ένα παράδειγμα μπορεί να αποσαφηνίσει ορισμένα περίπλοκα σημεία.
Σκεφτείτε μια υποθετική φυλή ανθρώπων, που αποφασίζουν να εγκατασταθούν σε μια συγκεκριμένη περιοχή: ως πρώην περιπλανώμενοι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, οι μόνοι συντελεστές παραγωγής που έχουν στη διάθεσή τους είναι η δική τους εργασία και οι φυσικοί πόροι που τους περιβάλλουν (δηλαδή, η γη).
(Ας υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι αυτοί οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες δεν έχουν κατασκευάσει ακόμη κυνηγετικά εργαλεία, πραγματοποιώντας τα κυνήγι τους μόνο με πέτρες, ξύλα, κ.λπ., δηλαδή πόρων και εργαλείων που έχουν δοθεί από τη φύση και δεν έχουν κατασκευαστεί –και που ταξινομούνται ως ‘’γη’’).
Με άλλα λόγια, αυτοί οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, για όλη τους τη ζωή κατανάλωναν ολόκληρη την καθημερινή παραγωγή τους, χωρίς να αποταμιεύσουν κανένα τμήμα της - και ως εκ τούτου χωρίς να βελτιώνουν την καθημερινή παραγωγικότητά τους, ή να καταφέρουν να αποκτήσουν ένα ποιοτικά καλύτερο θήραμα (δηλαδή, παραγωγή).
Ωστόσο, ας υποθέσουμε ότι μια μέρα ένα μέλος της φυλής κατανοεί το πώς να κατασκευάζει δόρατα συναρμολογώντας ξύλα, τένοντες ζώων και ακονισμένες πέτρες. Τα δόρατα θα ήταν ένα είδος κεφαλαιουχικού εργαλείου, επιτρέποντας στους ιθαγενείς να σκοτώνουν περισσότερα ζώα την ημέρα (αυξάνοντας έτσι την καθημερινή παραγωγικότητα της φυλής) και να κυνηγούν μεγαλύτερα ζώα, των οποίων το μέγεθος θα τα έκανε σε διαφορετική περίπτωση απρόσιτα (βάζοντας έτσι τη φυλή σε θέση να κατορθώνει μια ποιοτικά ανώτερη απόδοση, που διαφορετικά θα ήταν ανέφικτη).
Αλλά τα δόρατα δεν αποκτούνται δωρεάν. Δεν χαρίζονται στους ιθαγενείς από τη φύση, όπως οι φυσικοί πόροι (δηλαδή η γη) και η εργασία. Για να κατασκευάσουν δόρατα, οι ιθαγενείς μας θα χρειαστούν -εκτός από τη γνώση για το πώς να κατασκευάζεται ένα δόρυ- πρώτα, τον απαραίτητο χρόνο για να συνδυάσουν την εργασία τους με τους φυσικούς πόρους. Δεύτερον, αποταμιευμένα αγαθά, που θα τους συντηρούν ενώ θα είναι απασχολημένοι στην κατασκευή δοράτων και δεν θα μπορούν να αφιερώσουν το χρόνο τους στο καθημερινό κυνήγι. Όπως γράφει ο Mises,
Οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να ξεκινήσουν διαδικασίες που έχουν μια μεγαλύτερη περίοδο παραγωγής, πρέπει πρώτα να συσσωρεύσουν, μέσω της αποταμίευσης, την ποσότητα των καταναλωτικών αγαθών που απαιτείται για να ικανοποιήσουν, κατά τη διάρκεια του χρόνου αναμονής, όλες εκείνες τις ανάγκες, την ικανοποίηση των οποίων θεωρούν πιο επείγουσα από την αύξηση της ευημερίας που αναμένεται από την πιο χρονοβόρα διαδικασία. (Mises [1949] 1998, σελ. 488)
Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία και κατασκευαστούν τα δόρατα, οι φυλές ανακαλύπτουν ότι είναι πλέον πιο κοντά στην επίτευξη πιο χρονοβόρων στόχων -όπως περισσότερες μονάδες κυνηγιού ανά ημέρα ή/και ένα είδος κυνηγιού που διαφορετικά δεν είναι διαθέσιμο, ας πούμε, λόγω του μεγέθους του- από ό,τι πριν. Με τα λόγια του Mises,
Τα κεφαλαιουχικά αγαθά είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί στο δρόμο που οδηγεί από το ξεκίνημα της παραγωγής στον τελικό της στόχο, την δημιουργία των καταναλωτικών αγαθών. Αυτός που παράγει με τη βοήθεια κεφαλαιουχικών αγαθών απολαμβάνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του ανθρώπου που ξεκινά χωρίς κεφαλαιουχικά αγαθά. Είναι χρονικά πιο κοντά στον τελικό στόχο των προσπαθειών του. (Mises [1949] 1998, σελ. 490)
Χάρη στο συσσωρευμένο κεφάλαιο, η φυλή μπορεί τώρα να συλλέξει την ίδια ποσότητα θηραμάτων σε μικρότερο χρονικό διάστημα -δηλαδή, είναι τώρα πιο παραγωγική. Οι εργασίες που θα απαιτούσαν προηγουμένως περισσότερες ώρες εργασίας ή/και την συνεργασία άλλων φυλών, είναι πλέον πιο διαχειρίσιμες. Όπως εξηγεί ο Mises,
Η επιμήκυνση της περιόδου παραγωγής [δηλ. η συσσώρευση κεφαλαίου] μπορεί να αυξήσει την ποσότητα της παραγωγής ανά μονάδα εισερχόμενων πόρων, ή να παράγει αγαθά που δεν μπορούν να παραχθούν καθόλου σε μια μικρότερη περίοδο παραγωγής. (Mises [1949] 1998, σελ. 526)
Έτσι, χάρη στο κεφάλαιο που δημιουργήθηκε, οι ιθαγενείς μας συνειδητοποιούν δύο πράγματα. Πρώτον, η καθημερινή τους εργασία είναι πλέον πιο παραγωγική. Δεύτερον, μπορούν τώρα να επιτύχουν μια ποιότητα παραγωγής που προηγουμένως ήταν ανέφικτη με δεδομένη τη γη και την εργασία που είχαν στη διάθεσή τους.
Συμπέρασμα
Εδώ είναι η ουσία της, κατά Mises, οντολογίας του κεφαλαίου: το κεφάλαιο προέρχεται από την αποθηκευμένη παραγωγή -δηλαδή, από προηγούμενες χρονοβόρες συσσωρεύσεις γης και εργασίας που δεν έχουν καταναλωθεί ακόμη- και είναι ένα μέσο για την αποθήκευση του χρόνου παραγωγής και τη μεταφορά του στο μέλλον. Η μεταφορά του χρόνου της παραγωγής στο μέλλον αποτελεί μια επιμήκυνση της παραγωγικής δομής -δηλαδή επιτρέπει την παραγωγή αντικειμένων που δεν θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί διαφορετικά ή/και την αύξηση της ποσότητας των αντικειμένων που παράγονται ανά μονάδα εργασίας. Με άλλα λόγια, το κεφάλαιο είναι ο γίγαντας, στους ώμους του οποίου στέκονται οι σημερινοί παραγωγοί.

***

Ο Fabrizio Ferrari είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στα οικονομικά.

 https://liberty-express.blogspot.com/

dr. Κωνσταντίνος Φαρσαλινός:Μέσα σε 18 μήνες, κατάφεραν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τι σημαίνει “κανονικότητα”, πουλώντας προστασία…

Από το χρονολόγιο του dr. Κωνσταντίνου Φαρσαλινού:https://www.facebook.com/konstantinos.farsalinos/posts/1958659707619104

Η "ελευθερία" του πιστοποιητικού εμβολιασμού και το σοκ της επιστροφής στην πραγματική κανονικότητα.
Μετά από σχεδόν 18 μήνες ατελείωτων διαδικτυακών συναντήσεων και υποχρεωτικής εξοικείωσης με κάθε εφαρμογή τηλε-παρουσιάσεων, έφτασε η ώρα για το πρώτο επιστημονικό συνέδριο με φυσική παρουσία, στο Λονδίνο.
Περίμενα λοιπόν να απολαύσω τις ελευθερίες που διαφήμιζαν ότι θα προσφέρει ο πλήρης εμβολιασμός στα ταξίδια. Η ελευθερία λοιπόν που μου προσέφερε ήταν:
- Διαγνωστικό τεστ πριν το ταξίδι, ως απολύτως ασυμπτωματικός που δεν είχα ιστορικό ύποπτης επαφής.
- Passenger Locator Form (PLF) με όλα τα προσωπικά στοιχεία.
- Υποχρέωση να έχω κλείσει ραντεβού για διαγνωστικό τεστ 2 ημέρες μετά την άφιξη μου στην Αγγλία, και να συμπεριλάβω απόδειξη ότι το έχω οργανώσει ΠΡΙΝ ταξιδέψω για Αγγλία.
- Μια ωραιότατη ουρά στο αεροδρόμιο για όλους, ώστε να παραδώσουμε όλα τα πιστοποιητικά απόδειξης της υγείας ενώ είμαστε απόλυτα υγιείς.
- Φυσικά, η πραγματοποίηση του τεστ στην Αγγλία, διότι αν δεν επαναλάβεις το τεστ πως θα βεβαιώσει ο κάθε υγιής ότι είναι υγιής?
Να μην ξεχάσουμε και το PLF της επιστροφής στην Ελλάδα, και την πιθανότητα επιλογής για άλλο ένα τεστ, διότι η ασφάλεια απαιτεί όλοι να θεωρούνται επαναλαμβανόμενα άρρωστοι μέχρι αποδείξεως της υγείας, όπως “ένοχοι μέχρι αποδείξεως της αθωότητας”.
Το δόγμα “είσαι ασθενής μέχρι αποδείξεως της υγείας” καλά κρατεί, ακόμη και σε όσους προχώρησαν στη μοναδική προληπτική ιατρική παρέμβαση που είναι διαθέσιμη για την πανδημία.
Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Η κατάσταση μοιάζει με την ελευθερία φυλακισμένου όταν λαμβάνει 5νθήμερη άδεια μετά από εξαντλητική εκτίμηση της καλής του συμπεριφοράς στη φυλακή.
Μόνο που βρίσκεται στη φυλακή ενώ είναι αθώος.
Και άντε να πέσεις σε ένα από τα εκατομμύρια ψευδώς θετικά αποτελέσματα, και να πρέπει να αποδείξεις ξανά ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Στην Ελλάδα έχουμε πραγματοποιήσει 37 εκατομμύρια self-tests, με 2 εκατομμύρια θετικά και 100.000 πραγματικά θετικά.
Ποσοστό επιτυχίας 5% (Πηγή: ΕΟΔΥ - https://tinyurl.com/3c5pbvw4).
Αυτό το ποσοστό σίγουρα συμπεριλαμβάνει και άτομα με συμπτώματα, οπότε φανταστείτε την αποτυχία σε ασυμπτωματικούς.
Κλάψτε ελεύθερα λοιπόν.
Κι μην νομίζετε ότι τα επαναλαμβανόμενα, τυφλά και οριζόντια rapid test είναι πολύ καλύτερα. Το άχρηστο των τυφλών διαγνωστικών ελέγχων διδάσκεται σε φοιτητές, δεν χρειάζεται να είσαι Νομπελίστας για να το καταλάβεις.
Είναι ηθικά δύσκολη η παραδοχή της αποτυχίας και της ανεπάρκειας της ανθρωπότητας και της επιστήμης να εξαφανίσει ένα πρόβλημα.
Αντί αυτού, παριστάνει πως το αντιμετωπίζει προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας, ταλαιπωρώντας τις ζωές μας και καταστρέφοντας κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά, ψυχικά και σωματικά αρκετούς πολίτες.
Αποκορύφωμα, έχει
Για να απολαύσεις λοιπόν τέτοια “ελευθερία“, θα πρέπει ή να έχεις σταματήσει να σκέφτεσαι, έχοντας χάσει πλέον κάθε επαφή με την κανονικότητα, ή να είσαι ψυχικά διαταραγμένος, ή να έχεις εκπαιδευτεί σαν τους σκύλους στα πειράματα του Pavlov ώστε να σου τρέχουν τα σάλια με το καμπανάκι, είτε έρχεται το φαγητό είτε όχι.
Πάντως η ζωή στο Λονδίνο μοιάζει σα να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη (όπως δείχνουν και οι εικόνες).
Μπήκα στο ξενοδοχείο με μάσκα, και με κοιτούσαν όλοι σαν εξωγήινο.
Κανένας δεν φορούσε μάσκα σε κλειστό χώρο, ούτε οι εργαζόμενοι, και πουθενά δεν έβλεπες διαχωριστικά Plexiglas.
Εκδηλώσεις σε κλειστό χώροι με πάνω από 250 άτομα, χωρίς κανένα απαξιωτικό έλεγχο υγειονομικών πιστοποιητικών, χωρίς κανένας να φορά μάσκα (ούτε οι εργαζόμενοι), με μουσική (!!), και με όλους να βρίσκονται στον κλειστό χώρο όρθιοι.
Όταν τα συγκρίνεις αυτά με τις γελοιότητες της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας όταν περπατάμε στο δρόμο, επειδή μάλλον ο ιός κυκλοφορούσε στην ατμόσφαιρα και στα σύννεφα, αισθάνεσαι για άλλη μια φορά την προσβολή της νοημοσύνης από τους “άριστους ειδήμονες”.
Βέβαια, πριν συμβούν όλα αυτά, ο παγκοσμίως διάσημος μοντελίστας προέβλεπε ότι η Αγγλία θα έφτανε τα 200.000 κρούσματα ημερησίως, ενώ άλλοι αδιαμφισβήτητοι ειδικοί προειδοποιούσαν την ανθρωπότητα για το έγκλημα που ετοιμάζονταν να διαπράξει ο Johnson τζογάροντας με την υγεία. (πηγή: https://tinyurl.com/nc5yrj3p).
Οι δικοί μας μοντελίστες προέβλεπαν 8000 κρούσματα (https://tinyurl.com/xvxvb4ye) έως 20.000 κρούσματα (https://tinyurl.com/2ee3d2ja) για τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο. Τρομοκρατία δίχως τέλος από ανεξέλεγκτους.
Εν τω μεταξύ, κανείς δεν απαιτεί από τον άλλον να βρεθεί σε κλειστό χώρο με κόσμο ή να συμμετάσχει σε δραστηριότητες τέτοιου τύπου.
Όποιος αισθάνεται απειλή ή ακόμη και όποιος πάσχει από COVID ψύχωση που άλλοι του επέβαλλαν, προστατεύει τον εαυτό του όπως κρίνει και ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ. Δεν περιορίζει τους άλλους επιβάλλοντας τη φοβία και την ευαλωτότητά του (δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη) στην κοινωνία ως μια “κανονικότητα”.
Μέσα σε 18 μήνες, κατάφεραν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τι σημαίνει “κανονικότητα”, πουλώντας προστασία…
Πρέπει να ζήσεις έστω και μια μέρα το σκηνικό επιστροφής στην κανονικότητα για να αντιληφθείς πόσο κορόιδο είσαι (λυπάμαι για τη λέξη – αλλά έτσι ακριβώς αισθάνεσαι) να πιστεύεις ότι κάποιοι σου προσφέρουν ελευθερία με όσα κάνουν στην Ελλάδα τόσους μήνες. Στην Αγγλία η επιστροφή στην πραγματικότητα συμβαίνει ενώ καθημερινά καταγράφονται 25.000 έως 45.000 θετικοί στον ιό (σε πληθυσμιακή αντιστοιχία, σα να είχαμε στην Ελλάδα 3500-6500 θετικούς στον ιό ημερησίως).
Όσοι δεν αντέχουν το πλήγμα στον εγωισμό να αντιληφθούν ότι πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης ως δέσμιοι των διαταγμάτων προστασίας του λαού και του κράτους, θα τους πρότεινα να μην επιχειρήσουν ταξίδι σε χώρα που έχει επιστρέψει (σε μεγάλο βαθμό) στην κανονικότητα.
Έχουν αφαιρέσει 1,5 χρόνο από τη ζωή μας, και σε κάποιους έχουν αφαιρέσει χρόνια από το προσδόκιμο ζωής τους.
Σε λίγες ημέρες, ξεπερνάμε τους δολοφόνους Σουηδούς σε θανάτους.
Ποιος ανεξέλεγκτος είναι υπεύθυνος, και ποιος λογοδοτεί για όσα έχουν συμβεί;

Μελέτη απο τη Σκωτία αποδεικνύει: Τα παιδιά δεν αποτελούν κίνδυνο – μάλιστα μας προστατεύουν

Από την άνοιξη του 2020, οι μελέτες έχουν επανειλημμένα δείξει ότι ούτε τα παιδιά ούτε τα ανοικτά σχολεία με δια ζώσης διδασκαλία αποτελούν ή διατρέχουν κάποιον κίνδυνο. Τουλάχιστον όχι για λοιμώξεις από τον SARS-CoV-2. 
Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα στη γρίπη. 
Όμως η γρίπη είναι διαφορετικός ιός από τον ιό SARS. Μια νέα μελέτη αποδεικνύει και πάλι τα αυτονόητα.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal (BMJ) στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
Το συμπέρασμα, εν συντομία, είναι ότι οι εκπαιδευτικοί και τα μέλη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος δεν διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο νοσηλείας με Covid-19 σε καμία στιγμή κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2020-21, σε σύγκριση με παρόμοιους ενήλικες σε εργάσιμη ηλικία, ακόμη και σε περιόδους κατά τις οποίες τα σχολεία ήταν πλήρως ανοικτά.
Αξιολογήθηκαν όλα τα περιστατικά Covid-19 σε ενήλικες ηλικίας 21 έως 65 ετών (n=132.420) και ένα τυχαίο δείγμα ελέγχου που αντιστοιχούσε σε ηλικία και φύλο (n=1.306.566). 
Οι ενήλικες προσδιορίστηκαν ότι διδάσκουν ενεργά σε σχολεία της Σκωτίας από το Γενικό Συμβούλιο Διδασκαλίας της Σκωτίας και τα μέλη του νοικοκυριού τους ταυτοποιήθηκαν με μοναδικό αριθμό αναφοράς. 
Οι ομάδες σύγκρισης ήταν ενήλικες που εργάζονταν στις υπηρεσίες υγείας στη Σκωτία, τα μέλη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος και ο υπόλοιπος γενικός πληθυσμός σε εργασιακή ηλικία.
Το πρωταρχικό κριτήριο ήταν η νοσηλεία με covid-19. 
Ως σοβαρότητα ορίστηκε η εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας ή ο θάνατος εντός 28 ημερών από θετικό αποτέλεσμα τεστ.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ήταν νέοι (μέση ηλικία 42 ετών), γυναίκες (80 %) και δεν είχαν συννοσηρότητες (84 %). 
Ο κίνδυνος (αθροιστική επίπτωση) νοσηλείας με Covid-19 ήταν μικρότερος από 1% για όλους τους ενήλικες εργάσιμης ηλικίας στο γενικό πληθυσμό.
Το συμπέρασμα της μελέτης: Σε αντίθεση με τους ενήλικες εργάσιμης ηλικίας που είναι κατά τα άλλα συγκρίσιμοι, οι εκπαιδευτικοί και τα οικογενειακά μέλη τους βρέθηκε ότι δεν έχουν αυξημένο κίνδυνο νοσηλείας με covid-19 και χαμηλότερο κίνδυνο σοβαρής νόσου covid-19. 
Τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να καθησυχάσουν όσους διδάσκουν στις μαθητικές αίθουσες.
Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από το National Records Scotland (NRS) δείχνει μια ακόμη πιο σαφή εικόνα. 
Για όλους τους εργαζόμενους, το τυποποιημένο ποσοστό θνησιμότητας με/απο Covid είναι 23,4, ενώ για τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς είναι μόνο 7,3. 
Πιθανώς χάρη στη σταθερή θεμελιώδη ανοσία που αποκτήθηκε από προηγούμενη συχνή επαφή με άλλους κορονοϊούς. 
Σε αντίθεση με τη γρίπη, η επαφή με τα παιδιά έχει ακόμη και προστατευτική λειτουργία για τους ενήλικες όσον αφορά τους ιούς SARS.
 https://www.eyewideopen.org/?p=2080

Πες το με ένα ποίημα - Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Ἠλιογέννητης

Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Ἠλιογέννητης

Κάποια ρόδα εἶν᾿ ἕτοιμα ν᾿ ἀνθίσουν
ἐδῶ κάτου κ᾿ ἐδῶ πέρα
μὲ τ᾿ ἀρχαῖα τὰ ροδοκάλια
καὶ προσμένουν τὰ καινούργια ἀηδόνια
νὰ τοὺς γλυκοκελαιδήσουν
μέσ᾿ στὸν ὁλογάλανον ἀέρα.

Κωστής Παλαμάς - Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα.

Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα"

Το πείραμα του Stanford, οι «ειδικοί» και μια δημόσια πρόταση!

από: Βασίλης  Πολυζώης

Η πτυχιακή μου διατριβή και η μετέπειτα ειδικότητά μου στην επιστήμη που επέλεξα ήταν η «Μη λεκτική επικοινωνία» (No verbal communication).  

Παρατηρώντας προσεκτικά, τόσο καιρό πιά, τους «ειδικούς» γυρολόγους μας στα κυβερνητικά ακριβοπληρωμένα κανάλια από τις τσέπες των φορολογουμένων, είχα την ευκαιρία να τους «μελετήσω». Κινήσεις κεφαλής και χεριών, θέση χεριών, βλέμμα, κίνηση ματιών, συσπάσεις προσώπων (όσο γίνεται από την τηλεόραση) κλπ. και σε συνδυασμό δε με τα λεγόμενά τους και τον τρόπο με τον οποίο τα εκθέτουν, κατέληξα σε μερικά συμπεράσματα, τα οποία παραθέτω. 

Κατ’ αρχήν υπάρχει μία σκανδαλώδης ομοιότητα με το πείραμα του Στάνφορντ. Για όσους δεν το γνωρίζουν, περιγράφω με 2 λόγια: 

Το Πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ ήταν ένα πείραμα πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου σε φυλακισμένο ή δεσμοφύλακα. Το πείραμα διεξήχθη το 1971 από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή ψυχολογίας Φίλιπ Ζιμπάρντο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. 

Είκοσι τέσσερις φοιτητές επιλέχθηκαν από 70 για να παίξουν τους ρόλους των φυλακισμένων και των δεσμοφυλάκων και να ζήσουν σε μια υποτιθέμενη φυλακή που είχε δημιουργηθεί για τους σκοπούς του πειράματος στο υπόγειο του κτιρίου της Επιστήμης της Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση την απουσία ψυχολογικών και ιατρικών προβλημάτων, αλλά και το καθαρό ποινικό μητρώο, έτσι ώστε να αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για την επιστημονική παρατήρηση. Οι ρόλοι μοιράστηκαν μετά από ρίψη κέρματος (κορώνα ή γράμματα).  

Οι φυλακισμένοι και οι δεσμοφύλακες μπήκαν κατευθείαν στους ρόλους τους προχωρώντας τους ρόλους τους όμως πέρα από τις προβλέψεις, οδηγούμενοι σε επικίνδυνες και ψυχολογικά καταστροφικές καταστάσεις. Το ένα τρίτο από τους φρουρούς κρίθηκε ότι επέδειξαν “γνήσια” σαδιστικές τάσεις, με αποτέλεσμα αρκετοί φυλακισμένοι να τραυματιστούν ψυχολογικά και δύο από τους φοιτητές να αποχωρήσουν νωρίς από το πείραμα. Μετά την κατάρρευση ενός φοιτητή από τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στη φυλακή, και συνειδητοποιώντας ότι είχε παθητικά επιτρέψει ανάρμοστες συμπεριφορές να λάβουν χώρα κάτω από την εποπτεία του, ο Ζιμπάρντο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο οι φυλακισμένοι όσο και οι δεσμοφύλακες είχαν ταυτιστεί υπερβολικά με τους ρόλους τους, με αποτέλεσμα να τερματίσει το πείραμα μετά από έξι μέρες. 

Ανατρέχοντας στα βιβλία μου ξαναδιαβάζω τον καλύτερο ορισμό του σαδισμού που μας έδωσε ο Εριχ Φρομ: Πυρήνας του σαδισμού, κοινός σ’ όλες του τίς εκφράσεις, είναι το πάθος να έχει κανείς απόλυτο και απεριόριστο έλεγχο πάνω σ’ ένα ζωντανό πλάσμα, είτε ζώο είτε παιδί, είτε άντρα είτε γυναίκα. Το ν’ αναγκάσουμε κάποιον να δοκιμάσει πόνο ή εξευτελισμό χωρίς να μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του είναι μια εκδήλωση απόλυτου ελέγχου άλλα όχι και η μοναδική. Το άτομο πού ασκεί απόλυτο έλεγχο πάνω σ’ ένα άλλο ζωντανό πλάσμα κάνει αυτό το πλάσμα αντικείμενο του, ιδιοκτησία του, ενώ ταυτόχρονα γίνεται Θεός γι’ αυτό το πλάσμα. 

Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι «ειδικοί» έχουν αναλάβει τον ρόλο του δεσμοφύλακα, με το κατάπτυστο «ακαταδίωκτο» που τους παραχώρησε το αφεντικό τους, ενώ ο λαός έχει τον ρόλο των φυλακισμένων. Ο σαδισμός, όμως, συνοδεύεται πάντοτε από τον μαζοχισμό και επομένως οι σαδιστές έχουν ανάγκη από τους μαζοχιστές και αντίστροφα.  Το ρόλο των μαζοχιστών τον παίζουν οι εμβολιασμένοι, οι πραγματικά «φυλακισμένοι», που αποδέχονται αυτά τα πειραματικά εμβόλια με όλες τις σοβαρές παρενέργειές τους, χωρίς δεύτερη σκέψη, θεοποιώντας τους σαδιστές τους. Θα υποχρεώνονται περιοδικά να  ανανεώνουν την «ελευθερία» τους με συνεχή «τσιμπήματα» αλλά ακόμα δεν το έχουν καταλάβει! Οι ανεμβολίαστοι απλά αντιστέκονται μη θέλοντας να λάβουν μέρος στο «πείραμα». 

Οι σαδιστικές τους τάσεις είναι μπροστά στα μάτια μας, πολλούς μήνες τώρα. Τις έζησαν και τις ζουν τα παιδιά μας με τις μάσκες στα σχολεία, τα παντελώς άχρηστα lockdown, την έγγραφη άδεια στον εαυτό μας για να πάμε στον μανάβη, τους ωμούς εκβιασμούς, τις αναστολές άνευ αποδοχών σε οικογενειάρχες που δεν υποτάσσονται κλπ. 

Δεν δέχονται καμία γνώμη και γνώση διαφορετική από τη δική τους. Ακόμη και συνάδελφοί τους διώκονται και εκβιάζονται για τις ιδέες τους! Μεσαίωνας!!! 

Η παρατήρησή τους και η εφαρμογή της «Μη λεκτικής επικοινωνίας» μου επέτρεψαν να «σκιαγραφήσω» την προσωπικότητα, τις αδυναμίες, τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες αυτών των γυρολόγων. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιον απ’ αυτούς προσωπικά. Λέω «δυστυχώς» γιατί από επιστημονικής άποψης θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Από κοινωνικής άποψης, όμως, λέω «ευτυχώς» που τέτοιοι άνθρωποι δεν ανήκουν στον κύκλο των φίλων μου. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε.   

Δεν θα αναφερθώ ειδικά σε κάποιον, για ευνόητους λόγους αλλά ο σαδισμός, σε διάφορες μορφές του είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους. Διαθέτουν ένα «πακέτο» ψυχικών διαταραχών αποτελούμενο από σχιζοειδείς συμπεριφορές, διάφορα είδη ψυχώσεων έως και ίχνη νοητικής στέρησης! 

Αυτή η επιτροπή αποτελείται από 30-32 άτομα. Εμείς γνωρίζουμε, λόγω της καθημερινής τους τηλε-πώλησης, μόνο 7-8 από αυτούς. Ανάμεσα στους υπόλοιπους, υποθέτω, θα υπάρχουν και άλλοι που έχουν διαφορετική γνώμη στη λήψη των αποφάσεων που είναι κατά πλειοψηφία. Γι’ αυτό δεν δίνονται στη δημοσιότητα τα πρακτικά των συνεδριάσεων. Η μόνιμη μειοψηφία είναι πάντα φιμωμένη και άγνωστη. 

Χθες, κατ’ ομολογία των «ειδικών», ο στόχος του ποσοστού εμβολιασμού που είχε θέσει η κυβέρνηση, ΑΠΕΤΥΧΕ! Τα εμβολιαστικά κέντρα αδειανά και τα διαγνωστικά κέντρα γεμάτα. Οι «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι τραβούν τα μαλλιά τους και ψάχνουν το γιατί. Ούτε αυτό βλέπουν!  

Προσωπικά πιστεύω ότι αν οι ειδικοί δεχόντουσαν να κάνουν μια συζήτηση με επιστημονικές βάσεις, μελέτες και επιχειρήματα με άλλους επιστήμονες, διεθνούς φήμης και αναγνωρισμένους, θα είχαμε άλλα αποτελέσματα. Ψάχνουν μόνο καμιά νοικοκυρά, κάποιον συνταξιούχο της Νέας Δημοκρατίας ή κάποιον γονιό την ώρα που τρέχει για το μεροκάματο.  

Με την ευκαιρία, κάνω μια δημόσια πρόταση: Αναλαμβάνω τα έξοδα μεταφοράς και παραμονής στην Αθήνα του Dr. Luc Montagner, Ιολόγου (βραβείο Νόμπελ Ιατρικής), του Dr. Sucharit Bhakdi Ιολόγου – Μικροβιολόγου, του  Dr. Montanari Νανοπαθολόγου και του Dr. Δημήτρη Κούβελα Καθ. Κλινικής Φαρμακολογίας ΑΠΘ. Καλέστε τους στη δημόσια τηλεόραση ή σε όποιο κανάλι θέλετε. Να καθίσει απέναντί τους ο  

κ. Βασιλακόπουλος, η κ. Παγώνη, ο κ. Σύψας και ο κ. Τσιόδρας με ανεξάρτητο συντονιστή (όχι Ευαγγελάτο, Κοσιώνη ή Πορτοσάλτε), για να μπορέσουν να μιλήσουν οι άνθρωποι.  

Έτσι ο κόσμος μπορεί να σχηματίσει μια πιο ξεκάθαρη ιδέα για το τι πρέπει να κάνει και πόσο γρήγορα. Τώρα βέβαια, φαντάζομαι την κ. Παγώνη και τον κ. Βασιλακόπουλο να ξεδιπλώνουν τις μελέτες τους στον κ. Montagner και στον κ. Bhakdi. Θα ήθελα να το ζήσω αυτό και μετά ας με …διασωληνώσουν!!! 

Βασίλης Πολυζώης -  triklopodia.gr