Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Οι θαυμάστριες του Leonardo DiCaprio δωρίζουν τα κοσμήματά τους για να του φτιάξουν ένα Όσκαρ

Τα Όσκαρ είναι κοντά και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν (ή θέλουν να πιστεύουν) ότι φέτος θα είναι η χρονιά που ο Leonardo DiCaprio θα κερδίσει- επιτέλους- το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι.
Τι θα γίνει αν, όμως, τελικά ο DiCaprio δεν είναι ο νικητής του Όσκαρ για τον Α' Ανδρικό ρόλο;
Οι θαυμάστριες του διάσημου ηθοποιού έχουν προετοιμαστεί για κάθε πιθανό σενάριο.
Συγκεκριμένα, οι θαυμάστριές του από την Ρωσία δωρίζουν χρυσά και ασημένια κοσμήματα και άλλα πολύτιμα αγαθά προκειμένου να τα λιώσουν και να του φτιάξουν ένα αγαλματίδιο.
Σύμφωνα με την Metro, η καμπάνια ονομάζεται «Oscar for Leo» και ήδη πάνω από 100 άνθρωποι έχουν δωρίσει μέρος από τα πολύτιμα αγαθά τους για αυτόν τον ιερό (;;) σκοπό.

Το αγαλματίδιο υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 100.000 ρούβλια (1.300 δολάρια) και μπορεί να μην είναι αληθινό Όσκαρ, αλλά σύμφωνα με τις θαυμάστριες του ηθοποιού θα είναι ένα «βραβείο για την προσπάθεια του Leo στην ταινία “The Revenant”»
......................
το διάβασα στη:huffingtonpost.gr

The X-Files, 'Founder's Mutation': The Κids Αren't Αlright

Όσα είδαμε στο δεύτερο επεισόδιο της επιστροφής των X-Files.
Το κείμενο περιέχει spoilers που μπορούν να ταράξουν την ισορροπία σε πάνω από έναν πλανήτη.
Θα ήταν σκληρό να την πούμε απογοητευτική, αλλά υπήρξαν σημεία όπως οι ατέλειωτοι μονόλογοι του Tad O'Malley και οι άψυχοι διάλογοι μεταξύ Mulder and Scully που δεν είναι ότι μας εκτόξευσαν από τον καναπέ. Χαράς ευαγγέλια όμως!
Το δεύτερο επεισόδιο θύμισε X-Files από τα παλιά με μια αυτοτελή ιστορία που μας έκανε να στενοχωρηθούμε που η μίνι σειρά έχει μόνο άλλα τέσσερα επεισόδια ζωή.
Ο Mulder φοράει ξανά κοστούμι και η ραστώνη του μένει πίσω στο πρώτο επεισόδιο.
Έχουμε δουλειές πλέον, τα μανίκια έχουν σηκωθεί.
Το 'Founder's Mutation' μάς μεταφέρει με το καλημέρα στη Nugenics Technology όπου ένας δόκτωρ ονόματι Sonny Sanjay υποφέρει από ημικρανίες που κυριολεκτικά τον γονατίζουν.
Τα αυτιά του τρυπάει ένας διαπεραστικός -και κάμποσο creepy- ήχος τον οποίο δεν ακούει κανένας τριγύρω.
Μόνος του σε αυτό το μαρτύριο, ο Sanjay επιλέγει να δώσει τέλος στον ήχο και στη ζωή του βυθίζοντας έναν χαρτοκόπτη στο δεξί του αυτί και σπρώχνοντας τον όλο το δρόμο μέχρι τον εγκέφαλο.
Υπέροχα πραγματάκια από το X-Files, ήδη το δεύτερο επεισόδιο είναι καλύτερο από το πρώτο.
No school like old-school
Όταν οι αγαπημένοι μας πράκτορες φτάνουν στον τόπο της αυτοκτονίας, ένας πολύ σοβαρός κύριος από το Υπουργείο Αμύνης τους απαγορεύει να πάρουν το σκληρό δίσκο του Sanjay. Κάτι τέτοιες απαγορεύσεις χρειάζονται αφενός για να γίνει παιχνίδι και αφετέρου για να ακούσουμε ξανά διαμάντια από το στόμα του Mulder και της Scully.
Με μια ντρίμπλα που θα ζήλευε κι ο Ντενίλσον, αυτός ο Βραζιλιάνος ακροβάτης της πλάγιας γραμμής, ο Mulder παίρνει το κινητό του Sanjay, το τσεπώνει και σχεδόν ζητάει συγγνώμη από τον πολύ σοβαρό κύριο για την αναστάτωση. “Wow, πώς το 'κανες αυτό;”, ρωτάει η Scully.
Είμαι old-school”, απαντάει ο Mulder.
Ψαχουλεύοντας τις τελευταίες κλήσεις, ο Mulder εντοπίζει πολλές φορές το όνομα Gupta.
Η Scully του λέει ότι 'gupta' σε μια ινδική διάλεκτο σημαίνει 'μυστικό'. “Wow, πώς το 'ξερες αυτό;”, ρωτάει ο Mulder.
Είμαι old-school”, του απαντάει η Scully. “Pre-Google”.
ΦΙΛΑΚΙΑ.
Ο James Wong που σκηνοθετεί αυτό το επεισόδιο έχει κάνει όλη τη δουλειά που χρειάζεται για να ελευθερώσει τη γνωστή σαγήνη του πινγκ πονγκ μεταξύ Mulder και Scully. 'Ξεπαγώνοντας' αυτή τη σχέση, ο Wong ξαναζεσταίνει το δωμάτιο των Χ-Files στην καρδιά μας.
Από μόνη της η εικόνα της Scully που εξετάζει τον Sanjay στο νεκροτομείο φέρνει πεταλούδες στο στομάχι.
Η δε στιγμή στην οποία τραβάει τον χαρτοκόπτη από το κεφάλι του επιστήμονα είναι instant classic και προκαλεί το χειροκρότημα.
Την ίδια ώρα, ο Mulder συναντάει αυτόν τον Gupta σε ένα μπαρ και μαθαίνει ότι ο Sanjay ζούσε κρυφή ζωή.
Και σε κρυφό διαμέρισμα.
Ο αρχετυπικός κακός επιστήμων, Augustus Goldman
Από τα Scooby-Doo μέχρι τα X-Files που αγαπήσαμε, τα αυτοτελή επεισόδια άρχιζαν και τελείωναν με άξονα την υστερόβουλη δράση ενός κακού που πρέπει να παταχθεί.
Σε αντίθεση με την πρεμιέρα της σειράς που οι αναλύσεις επί αναλύσεων διέχυσαν το Κακό σε ένα σωρό κατευθύνσεις, στο δεύτερο είμαστε πολύ πιο συγκεκριμένοι.
Οι αναφορές στον Snowden ή το Obamacare φωνάζουν 2016, αλλά το πρόβλημά μας εδώ είναι ο Αύγουστος Γκόλντμαν, ο οποίος επιβλέπει στην κλινική του έναν αξιοσέβαστο αριθμό μικρών παιδιών με μεγάλες δυσμορφίες.
Το γιατί γεννήθηκαν έτσι αυτά τα παιδιά μυρίζει εξωγήινο dna από χιλιόμετρα με τον Goldman να δείχνει ο νούμερο ένα ύποπτος να έχει 'μπερδέψει' επίτηδες τον γενετικό τους κώδικα.
Επιπλέον, το 'Founder's Mutations' που έγραψε ο Sanjay στο χέρι του πριν αυτοκτονήσει είναι μια τεράστια φωτεινή επιγραφή που παραπέμπει προς τα κει.
Για φαντάσου.
Το Υπουργείο Αμύνης ζητά από τον Skinner να σταματήσουν οι έρευνες των Mulder και Scully, άρα...
ΑΡΑ ΚΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΛΑΘΟΣ εδώ πέρα.
Ευτυχώς ο Skinner δεν είναι κάνας χθεσινός.
Α ναι.
Η πρώτη φορά που βλέπουμε τα παιδάκια με τις καραμπινάτες δυσμορφίες είναι σε φωτογραφίες στο μυστικό διαμέρισμα του Sanjay.
Ο Gupta είχε μιλήσει στον Mulder γι' αυτά.
Τα είχε χαρακτηρίσει 'παιδιά του Sanjay'.
Τη στιγμή που ανακαλύπτει τις φωτογραφίες, ο Mulder ακούει τον ίδιο creepy ήχο που έκανε τον Sanjay να αυτοκτονήσει, και λυγίζει από την ένταση.
William, it was really something
Παρότι ενθουσιασμένοι με το αυτοτελές του επεισοδίου, δεν γίνεται να μην εστιάσουμε στον πραγματικό πυρήνα του, που δεν είναι άλλος από τις σκέψεις των δύο πρακτόρων για το δικό τους παιδί, τον William με το αμφιλεγόμενο dna, τον οποίο έδωσαν μωρό ακόμη για υιοθεσία. Για να τον προστατέψουν.
Γιατί αυτό κάνουν οι γονείς.
Πέφτοντας πάνω σε μια νεαρή έγκυο γυναίκα, την Agnes, η οποία φαίνεται πως θέλει να το σκάσει από το νοσοκομείο με το καλύτερο όνομα στον κόσμο (--> Our Lady of Sorrows), φοβούμενη για το πού θα καταλήξει το μωρό που κυοφορεί, η Scully βουτάει σε ένα φαντασιακό περιβάλλον, στο οποίο ο William είναι πια μαθητής κι εκείνη τον πηγαινοφέρνει στο σχολείο.
Στο τέλος του ονείρου, η Scully μπαίνει στο δωμάτιο του William και τον βλέπει να μεταμορφώνεται σε εξωγήινο, σε μια σκηνή που προσωπικά, μου πάγωσε το αίμα.
Λίγο πριν χαθεί στις σκέψεις της, η Scully είχε ψιθυρίσει στον Mulder., “θα είναι 15 χρονών πια κι εγώ έχω χάσει κάθε χρόνο της ζωής του”.
Προς το τέλος του επεισοδίου, θα δούμε και το όραμα του Mulder με τον γιο του.
Θα τον δει δίπλα του στον καναπέ ενώ παρακολουθούν την Οδύσσεια του Διαστήματος του Κιούμπρικ, και πίσω του στον κήπο ενώ στέλνουν έναν 'χειροποίητο' πύραυλο στο διάστημα.
Ούτε το όραμα του Mulder παρέα με τον William θα τελειώσει ευχάριστα.
Τόσο οι δύο αναφορές της πρεμιέρας στον William, όσο και τα δύο οράματα των γονιών του στο δεύτερο επεισόδιο κάνουν όλο και πιθανότερη την εμφάνιση του 15χρονου πια γιου τους κατά τη διάρκεια αυτής της μίνι σειράς.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα γυρίσει.
Ζει; Έχει πεθάνει; Είναι στη γη;
Είναι σε άλλον πλανήτη;
Πώς θα αντιδράσει μαθαίνοντας ποιοι είναι οι πραγματικοί του γονείς;
Έχει μάθει από τι 'υλικό' είναι φτιαγμένος;
Καλά, ας γυρίσει ο William και θα δούμε τι θα κάνουμε με όλες αυτές τις απορίες.
Πίσω στα παιδιά του Augustus Goldman
Και μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Μετά τον τραγικό θάνατο της Agnes σε τροχαίο(;) και το μωρό που κάποιος πρόλαβε να αφαιρέσει από την κοιλιά της ενώ κείτονταν νεκρή στην άσφαλτο, οι πράκτορες επισκέπτονται την πρώην σύζυγο του Goldman που είναι κλεισμένη σε ψυχιατρείο εδώ και 17 χρόνια. 
Εκείνη τους μιλά για τη γενετικά μεταλλαγμένη κόρη τους, Molly, αλλά και τον 'αγνοούμενο' γιο της, με τον οποίο πίστευε πως επικοινωνούσε μέσω ήχων υψηλής συχνότητας.
Μετά από ένα τροχαίο (ναι, τροχαίο και η κυρία Jackie), η πρώην σύζυγος του Goldman άνοιξε μόνη της την κοιλιά της και άφησε το μωρό να δραπετεύσει.
Οι πράκτορες συνειδητοποιούν ότι ο γιος του Goldman είναι ζωντανός και πιθανότατα ο 'ένοχος' πίσω από το θάνατο του Sanjay.
Πράγματι, ο Kyle, ο 17χρονος γιος που δραπέτευσε από την κοιλιά της μάνας του είναι ζωντανός και δουλεύει ως καθαριστής στη Nugenics Technology.
Αφού τον εντοπίσουν στο σπίτι της θετής οικογένειας που τον μεγάλωσε και αφού ο Kyle βομβαρδίσει με το γνωστό ήχο τον Mulder, ο Kyle μεταφέρεται ενώπιον του πατέρα του που εικάζεται ότι κρατάει έγκλειστη τη Molly.
Θα γίνει το φοβερό reunion των δύο αδερφών;
Θα γίνει και θα προκαλέσει κρότο.
Με τη δύναμη του μυαλού (δηλαδή με το μεταλλαγμένο dna της), η Molly θα απωθήσει σαν ωστικό κύμα τους πράκτορες και ο Kyle θα σκοτώσει τον κακό πατέρα του με αυτόν τον ήχο που θα άκουγα κι εγώ αργότερα στον ύπνο μου.
(Βιάστηκα να τιτλοφορήσω το review του πρώτου επεισοδίου 'Όταν την άκουσε ο Mulder'. Στο δεύτερο είναι που την άκουσε για τα καλά).
~~~
Είναι προφανές ότι γίνονται πραγματάκια.
Το δεύτερο επεισόδιο είναι μια αυτοτελής ιστορία, χωρίς να καταργεί καμία στιγμή το κουβάρι σχετικά με τον William που αρχίζει δειλά να ξετυλίγεται από την πρεμιέρα και κρατώντας πάντα ζωντανό το πλαίσιο. Το 2016.
Τις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τις ΗΠΑ του Ομπάμα, του Snowden και του Obamacare.
Όπως φάνηκε από τα 'προσεχώς' μετά το τέλος του επεισοδίου, οδεύουμε για άλλο ένα χορταστικό αυτοτελές επεισόδιο.
Μάλιστα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πια ότι τα X-Files επέστρεψαν.
Προς το παρόν, η Anderson είναι σαφώς πιο ζεστή από τον Duchovny. Και ναι, αυτό είναι ένα μικρό παράπονο.
Μην ξεχνάς ότι τα επεισόδια του X-Files προβάλλονται αποκλειστικά στο Foxκάθε Τρίτη στις 06.15 ταυτόχρονα με την προβολή στην Αμερική και στις 21.50 σε επανάληψη. Η αλήθεια είναι εκεί έξω. Η αλήθεια είναι στην επόμενη Τρίτη.





















































































































Γυναικεία «Φυσική» διάνοια και προκατάληψη


Στοκχόλμη 10 Δεκεμβρίου 1903, Απονομή Νόμπελ Φυσικής στους Ανρί Μπεκερέλ, Πιερ Κιουρί, Μαρί Κιουρί.

«Τη νύχτα της απονομής, ο Μπεκερέλ εμφανίστηκε μόνος για να παραλάβει το βραβείο.
Στις ομιλίες που ακολούθησαν,ο Χ.Ρ.Θόρνμπλαντ, ο πρόεδρος της Ακαδημίας επιστημών έδωσε τα εύσημα στον Μπεκερέλ για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας.
Στους Κιουρί αναγνώρισε δευτερεύουσα σημασία για την έρευνά τους.
Το τελευταίο χτύπημα ήταν όταν αναγνώρισε την επιτυχία των «Καθηγητή και Μαντάμ Κιουρί».
Ο Πιέρ ήταν καθηγητής, οπότε του άξιζε ο τίτλος, το ίδιο όμως ήταν και η Μαρί.
Απευθυνόμενος σε εκείνη ουσιαστικά ως κυρία Κιουρί αντί για καθηγήτρια Κιουρί, την υποτίμησε και της έδωσε τον τίτλο με τον οποίο θα έμενε γνωστή στην ιστορία*».
Το νόμπελ που απονεμήθηκε στην Κιουρί ήταν το πρώτο από τα δύο νόμπελ Φυσικής που έχουν απονεμηθεί σε γυναίκες (το δεύτερο έχει απονεμηθεί στην Μαρία Γκέπερτ-Μάγιερ το 19632).
Αξίζει να σημειωθεί το έντονο παρασκήνιο που προγήθηκε της απονομής, καθώς στις αρχικές προτάσεις δεν είχε συμπεριληφθεί, το όνομα της Μαρί, κάτι που ισοδυναμούσε με ολοκληρωτική απαξίωση του έργου των γυναικών επιστημόνων.
Μάλιστα, υπήρχε υποψία ακόμη και για ανάμειξη Μπεκερέλ στη μη αναφορά της Μαρί*.
Όταν ο σύζυγος της Πιερ, ενημερώθηκε για όλα αυτά απείλησε πως δε θα δεχόταν ούτε και ο ίδιος το βραβείο αν δεν ήταν υποψήφια η Μαρί.
To ίδιο τυχερή δε στάθηκε η Αυστριακή φυσικός Λίζα Μάϊτνερ η οποία είχε πρώτη διατυπώσει** (μαζί με τον ανιψιό της Ότο Φρις) την υπόθεση,
πως ο πυρήνας ουρανίου σχάζεται όταν συλλαμβάνει ένα βραδύ νετρόνιο.
Ο χρόνια συνεργάτης της Ότο Χαν ήταν τελικά αυτός που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Χημείας το 1944 για την ανακάλυψη της σχάσης των βαρέων πυρήνων,
ενώ η Μάϊτνερ παραγκωνίστηκε από την επιτροπή απονομής του βραβείου.
Πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται πως η απόφαση της σουηδικής ακαδημίας ήταν άδικη και το νόμπελ άξιζε να δοθεί από κοινού στους Χαν και Μάϊτνερ.
Πέρα από το φύλλο της η Μάϊτνερ που ζούσε στο Βερολίνο, πλήρωσε και για την εβραϊκή της καταγωγή.
Μετά την άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία δεν είχαν θέση στη φυσική επιστήμονες που δεν ανήκαν στην Αρία φυλή και έφτασαν να επιτίθενται** ακόμη και στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν αποκαλώντας την «εβραϊκή φυσική».
Τα παραπάνω γεγονότα ρίχνουν νερό στο μύλο αυτών που διαμαρτύρονται για διάκριση μεταξύ των φύλων στις θετικές επιστήμες και ειδικότερα στη Φυσική.
Θεωρούν πως και σε άλλες περιπτώσεις κοινών απομονομών υπήρχαν γυναίκες που θα' ταν δίκαιο να προταθούν, το φύλο τους όμως αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα.
Ακόμη και για τον Αλβέρτο Αϊνστάιν*** υπάρχουν ορισμένοι ιστορικοί που έχουν διατυπώσει την άποψη πως μερικές από τις θεωρίες του
τις ανέπτυξε από κοινού με την πρώτη σύζυγό του Σέρβα Φυσικό Μιλέβα Μάριτς και ίσως να έπρεπε και αυτή να προταθεί για το βραβείο.
Η απόψη αυτή, βέβαια, παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενη μιας και δεν έχει αποδειχθεί το αν και κατά πόσο βοήθησε πραγματικά το σύζυγό της στη διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας.
Η Μιλέβα δε δημοσίευσε ποτέ μόνη της έργο πρωτότυπο και ίσως η μόνη συνεισφορά της να είχε μείνει στο επίπεδο κάποιων συζητήσεων στο σπίτι με τον Αϊνστάιν.
Συνοψίζοντας, η γενικότερη διαπίστωση είναι ότι ελάχιστος αριθμός φυσικών θηλυκού γένους έχουν βραβευτεί.
Οι απόψεις για τις αιτίες διίστανται:
Είτε όντως οι γυναίκες αποτελούν θύματα προκαταλήψεων και δε λαμβάνουν την αναγνώριση που τους πρέπει είτε ότι η Ακαδημία κρίνει μεν αξιοκρατικά αλλά, απλά, λόγω της αριθμητικής τους μειοψηφίας σε σχέση με τους άντρες φυσικούς δεν έχουν υπάρξει ως τώρα αξιόλογες υποψηφιότητες, κάτι που πιθανότατα να αλλάξει στο μέλλον.
.................
*John Monahan,Με λέγατε τρελό!,Εκδόσεις Πουκαμισάς.
**Helge Kragh,Οι γενιές των Κβάντων,Εκδόσεις Κάτοπτρο.
***Πατρίτσια Φάρα,Ιδιοφυείς ανώνυμες γυναίκες που άλλαξαν την επιστήμη, Εκδόσεις Μελάνι.

........................

Rachmaninov Symphony No. 1 - IV Allegro con fuoco

Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ (1 Απριλίου 1873  28 Μαρτίου 1943) ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα, εξ αιτίας των εξαιρετικών τεχνικών δυνατοτήτων του.
Υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις με τον ίδιο να εκτελεί έργα δικά του αλλά και άλλα σημαντικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου.
Στην τελευταία συνέντευξη της ζωής του, έχοντας γευτεί καταξίωση και καλλιτεχνικές εμπειρίες όσο λίγοι στη σύγχρονη ιστορία της μουσικής συνοψίζει τις απόψεις του περί σύνθεσης στις ακόλουθες φράσεις:
«Η αδιάκοπη μου θέληση να συνθέσω μουσική είναι μια εσωτερική παρό­τρυνση του να εκ­φράσω μουσικά τα συναισθήματά μου, όπως η ομιλία για να προφέρω τις σκέψεις μου.
Αυτή πρέπει να είναι και η λειτουργική σημα­σία της σύνθεσης στην ζωή κάθε συνθέτη.
Κάθε άλλη, είναι δευτερευούσης σημα­σίας.
Δε συμπαθώ τους συνθέτες που γράφουν με βάση προκαθορι­σμένες θεωρίες ή υιοθετούν ένα στυλ, μόνο και μόνο επειδή είναι στη μόδα.
Οι μεγάλες σελίδες της μουσι­κής ποτέ δε γράφτηκαν με αυτό τον τρόπο και τολμώ να πω πως ούτε πρό­κειται.
Η μουσική οφείλει –σε τε­λική ανά­λυση- να είναι η έκφραση της προσωπικότητας του συνθέτη, οφείλει να αντικατοπτρίζει τη χώρα γέννησής του, αγαπημένα συναισθή­ματα, τη θρησκεία του, τη γλώσσα του, τα βιβλία και τις εικόνες που αγάπησε και τον επηρέασαν, οφείλει να είναι το σύνολο των εμπειριών του.
Μελετή­στε τα αριστουργήματα των μεγάλων συνθετών και θα βρείτε κάθε πτυχή της προσωπικότητας και του περιβάλλοντός τους στη μουσική τους.
Ο χρόνος μπορεί να αλλάξει τις τεχνικές που χρησιμο­ποιούνται στη μου­σική, δε θα αλλάξει όμως ποτέ την αποστολή της...»
ας τον χαρούμε...

Ο Κολοκοτρώνης...

Στις 13 Νοεμβρίου 1838 ο σχεδόν 70χρονος Κολοκοτρώνης μίλησε στην Πνύκα προς τους μαθητές του Γυμνασίου της πρωτεύουσας.

«Άδικα θα πάτε», τους φώναξε πειρακτικά. «Τα είπα, δεν θα με βρείτε πια εκεί».

Η κυβέρνηση, όταν έμαθε για τις προθέσεις του Γέρου, φοβήθηκε μήπως από τα λεγόμενά του ξεσηκωθεί ο κόσμος.
Έστειλε λοιπόν ένα απόσπασμα χωροφυλακής για να τον εμποδίσει.
Δεν πρόλαβαν όμως και συνάντησαν τον Κολοκοτρώνη κατά την επιστροφή.
«Άδικα θα πάτε», τους φώναξε πειρακτικά. «Τα είπα, δεν θα με βρείτε πια εκεί».
Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το έθνος δεν θα τον έβρισκε πουθενά, πουθενά αλλού εκτός από τη μνήμη ενός ολόκληρου λαού.
Ποιες ήταν οι τελευταίες στιγμές του Γέρου 
Λίγους μήνες πριν κλείσει τα μάτια του, το ένστικτό του τον ειδοποίησε πως το τέλος βρισκόταν κοντά.
Περιόδευσε σε όλον τον Μοριά.
Παντού από όπου περνούσε, φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση.
Πέρασε στις Σπέτσες και στην Ύδρα και συμφιλιώθηκε με τον Κουντουριώτη.
Επιγραφή στο κενοτάφιο του Κολοκοτρώνη.
Συγχώρεσε και αυτόν ακόμη τον Σχινά, τον υπουργό δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του.
Όλους τους αποχαιρετούσε σαν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα μακρινό ταξίδι.
Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά.
Ο γάμος αυτός ήταν από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας.
Στο μυστήριο και στο γλέντι που επακολούθησε παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι καθώς και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες.
Ο Γέρος του Μοριά ζούσε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του, διασκέδασε με απίστευτη ζωτικότητα.
Δύο ημέρες αργότερα παραβρέθηκε στον μεγάλο χορό του παλατιού, όπου παρουσιάσθηκε και πάλι πολύ ευδιάθετος.
Κάποια στιγμή παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους  μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς.
Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού.
Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του.
Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές.
Γύρω στα μεσάνυχτα, επέστρεψε στο σπίτι του.
Με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι του, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση.
Στις τρεις το πρωί η σύντροφός του κατάλαβε ότι ο Γέρος δεν ήταν καλά. Ειδοποιήθηκαν αμέσως οι καλύτεροι γιατροί της εποχής Γλαράκης, Ρέζερ και Οικονόμου.
Έπραξαν το ανθρωπίνως δυνατό.
Τον φλεβοτόμησαν, του τοποθέτησαν βδέλλες, χιόνι στο κεφάλι, μάταια όμως.
Εν τω μεταξύ ειδοποιημένοι, βρέθηκαν κοντά του τα παιδιά του, οι συγγενείς, οι φίλοι του και πολλοί από τους παλαιούς συμπολεμιστές του.
Η περίφημη περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη την οποία φορούσε κατά τη διάρκεια της θητείας του στον Βρετανικό Στρατό στα Επτάνησα
Όμως, η φήμη ότι ο Γέρος  ήταν άρρωστος  διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την πρωτεύουσα.
Ανάστατοι οι πολίτες έκλειναν τα καταστήματά τους, άφηναν τις εργασίες τους και έτρεχαν στο σπίτι του.
Δεν πίστευαν ότι ο ήρωας των ηρώων της Επανάστασης ήταν δυνατόν να «φύγει» από κοντά τους.
Γύρω στις 11.00 το πρωί η καρδιά του Κολοκοτρώνη σταμάτησε να χτυπά.
Τα τελευταία του λόγια ήταν προς τον γιο του τον Γενναίο.
Μέσα σε έναν σπαρακτικό θρήνο, του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού και τα τσαρούχια του, τον έζωσαν με το σπαθί με το οποίο ξεκίνησε τον Αγώνα, τοποθέτησαν μια τουρκική σημαία στα πόδια του να την πατάει συμβολικά και τον έβαλαν στο φέρετρο.
Μέσα σε αυτό τοποθέτησαν επίσης την περικεφαλαία και τη στολή που φορούσε ο Γέρος στα Επτάνησα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας διέκοψε την προγραμματισμένη συνεδρίασή του και το σώμα έσπευσε στο σπίτι του νεκρού για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του.
Το υπουργικό συμβούλιο καθόρισε το πρόγραμμα της κηδείας και διέταξε τριήμερο εθνικό πένθος.
Η νεκρώσιμη πομπή διέσχισε τη σημερινή οδό Ερμού, έστριψε στην Αιόλου και έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
Το πλήθος που έσπευσε να αποχαιρετίσει τον Γέρο ήταν τεράστιο. Όλα τα μάτια ήταν βουρκωμένα.
Ο Κολίνος κάποια στιγμή λιποθύμησε, ο Γενναίος, παρά την αρχική του ψυχραιμία, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς κατά τη διάρκεια του εμπνευσμένου λόγου του εκκλησιαστικού ρήτορα Οικονόμου εξ Οικονόμων.
Ο τόσο γνώριμος ήχος των κανονιοβολισμών ήταν το τελευταίο «αντίο» προς τον στρατηγό των Ελλήνων.
Ο Γέρος του Μοριά πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843... 
Νίκος Γιαννόπουλος, ιστορικός... 
............................