Δευτέρα 10 Ιουλίου 2023

Η τεχνική που σώζει ζωές - τεχνική ΚΑΡΠΑ με περιγραφή διαδικασίας

Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση, πλήρης ανάλυση ΚΑΡΠΑ!
ΚΑΡΠΑ Ή Πως να σώσουμε μια ζωή
Η καρδιοπνευμονική ανάνηψη (CPR ή ΚΑΡΠΑ) είναι μια τεχνική Α’ Βοηθειών που είναι πολύ χρήσιμη για τη επιβίωση του θύματος σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, κατά τις οποίες έχει σταματήσει η αναπνοή ή ο καρδιακός παλμός. 
Η “Βασική Υποστήριξη της ζωής” περιλαμβάνει τη βασική γνώση και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την αντιμετώπιση απειλητικών για τη ζωή καταστάσεων. 
Αυτές μπορεί να είναι: 
μια απειλητική καρδιακή προσβολή, 
αιφνίδια κατάρρευση, 
σοβαρή αιμορραγία και πνιγμονή, σταμάτημα της αναπνοής από ξένο σώμα, που αποφράζει τη δίοδο του αέρα προς τους πνεύμονες. 
Πρέπει να γνωρίζετε πότε και πώς θα καλέσετε ένα ασθενοφόρο ή άλλη ιατρική βοήθεια οπουδήποτε και αν βρίσκεστε.
Συνιστάται σε αυτές τις περιπτώσεις να ξεκινήσετε διαδικασία ΚΑΡΠΑ (CPR) με εξωτερικές θωρακικές συμπιέσεις.
Να θυμάστε είναι πολύ καλύτερο να κάνετε κάτι από το να μην κάνετε τίποτα, εάν φοβάστε ότι οι γνώσεις ή οι ικανότητές σας δεν είναι 100% πλήρεις, θυμηθείτε απλά, οτί η διαφορά ανάμεσα στο να κάνετε κάτι και να μην κάνετε τίποτα, μπορεί να είναι να σωθεί μια ζωή. 
Αυτό μπορεί να σημαίνει να πάρετε το 112 (Ευρωπαική γραμμή ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ) και να ακολουθήσετε οδηγίες, ή απλά να καλέσετε το 166 και να ακολουθήσετε τις εντολές που θα σας δώσουν μέχρι να καταφτάσουν. 
ΚΑΝΤΕ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ! 
Κάθε χρόνο στην Ευρώπη χιλιάδες άνδρες και γυναίκες πεθαίνουν από καρδιακή προσβολή. Ο θάνατος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν είχε ξεκινήσει άμεσα καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση. 
Αν μη τι άλλο αν το συγκεκριμένο άρθρο σας ωθήσει να αναζητήσετε διαπιστευμένα εκπαιδευτικά πρόγραμματα Α' βοηθειών, θα έχει πετύχει τον σκοπό του.
Η ΚΑΡΠΑ αποτελείται από δύο βασικές ενέργειες: τις θωρακικές συμπιέσεις  (για να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν η κυκλοφορία του αίματος) και τις εμφυσήσεις διάσωσης (για να μεταφερθεί οξυγόνο στους πνεύμονες).
Πότε κάνουμε ΚΑΡΠΑ;
ΚΑΡΠΑ κάνουμε όταν το θύμα ΔΕΝ ΑΝΑΠΝΕΕΙ και αυτό μπορούμε να το ελέγξουμε με τρεις τρόπους
1. ΒΛΕΠΩ εάν υπάρχει κίνηση του θώρακα
2. ΑΚΟΥΩ για ήχους αναπνοής, σκύβοντας κοντά στο στόμα του θύματος
3. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ την αναπνοή του στο μάγουλό μου
10 δευτερόλεπτα αρκούν για να αποφασίσετε ότι το θύμα δεν αναπνέει. 
ΔΡΑΣΤΕ ΑΜΕΣΑ!!!
Πριν από την παροχή ΚΑΡΠΑ
1. Ελέγξτε την τοποθεσία ώστε να διασφαλίσετε την δική σας ασφάλεια και την ασφάλεια του ανθρώπου που θέλετε να βοηθήσετε.
2. Πιέστε το άτομο στον ώμο αν φαίνεται αναίσθητο και φωνάξτε "Είστε εντάξει;" για να βεβαιωθείτε αν έχει τις αισθήσεις του. Σε τροχαίο ή πτώση από ύψος, κουνάμε μόνο το χέρι, όχι τους ώμους για να ελέγξουμε την συνείδηση.
3. Καλέστε το 166 αμέσως για βοήθεια αν είστε μόνος ή ζητήστε από έναν παρευρισκόμενο να το καλέσει. Στη συνέχεια στείλτε κάποιον να βρει απινιδωτή. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμος απινιδωτής (ο οποίος έχει πάντα προφορικές οδηγίες) παραμείνετε με το θύμα και ξεκινήστε την παροχή βοήθειας ανάλογα με το επίπεδο γνώσεων σας. Προσέξτε, για ενήλικα, τηλεφώνηστε πρώτα στο 166 και μετά άρχιστε CPR. Για παιδί κάτω των 8 ετών, πρώτα κάντε ένα λεπτό τουλάχιστον CPR και μετά ειδοποίηστε το 166.
4. Ελέγξτε για αναπνοή όπως ειπαμε πριν. Ακούστε προσεκτικά κοντά στο στόμα, δείτε τον θώρακα αν ανεβοκατεβαίνει , αισθανθείτε αν υπάρχει αναπνοή για 10 δευτερόλεπτα. 
Οι περιστασιακοί ήχοι εξαερισμού δεν εξισώνουν την αναπνοή.
Εάν δεν υπάρχει ένδειξη αναπνοής, ξεκινήστε την διαδικασία ανάνηψης.
5. Κάντε 30 εξωτερικές θωρακικές συμπιέσεις/ μαλάξεις) και δύο αναπνοές - 1 κύκλος
παρακολουθείστε το βίντεο
Εάν δεν είστε εκπαιδευμένοι σε CPR, τότε παρέχετε μόνο θωρακικές συμπιέσεις. 
Αυτό σημαίνει συμπίεση θώρακα από 100 έως 120 συμπιέσεις το λεπτό, έως ότου φθάσει η βοήθεια. 
Χρησιμοποιήστε όμως όλο το σωματικό σας βάρος, όχι μόνο τα χέρια και με τεντωμένους τους αγκώνες συμπιέστε προς τα κάτω το στήθος, τουλάχιστον 5 εκατοστά. 
Το βάρος του σώματός σας πρέπει να ασκείται με τεντωμένους τους αγκώνες έτσι ώστε ολόκληρο το άνω άκρο, ώμοι -αγκώνες - καρπός σε ευθεία γραμμή, να είναι κατακόρυφο πάνω στο θώρακα του θύματος όπως φαίνεται στην εικόνα 
Πιέστε με ένα ρυθμό 100 έως 120 συμπίεσεις ανά λεπτό μέχρι να έρθει βοήθεια.
Για να μάθετε σωστά την τεχνική,  φροντίστε οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε ένα διαπιστευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Α' βοηθειών, συμπεριλαμβανομένου και του τρόπου χρήσης ενός αυτοματοποιημένου εξωτερικού απινιδωτή (AED). 
Αν είστε σε κατάσταση σοκ καλέστε το 166  πριν ξεκινήσετε οτιδήποτε. 
Κάποιος ειδικός στην γραμμή, μπορεί να σας καθοδηγήσει στις σωστές διαδικασίες μέχρι να φτάσει η βοήθεια. 
Γενικότερα οι οδηγίες που περιγράφονται απευθύνονται σε ανθρώπους που γνωρίζουν την εφαρμογή τους, σε κάθε άλλη περίπτωση παρακαλείσθε να απευθύνεστε σε ειδικούς επαγγελματίες υγείας για κατεύθυνση.
Εάν είστε εκπαιδευμένος μετά από 30 συμπιέσεις, με το θύμα να βρίσκεται ξαπλωμένο προσεκτικά στην πλάτη του, γυρίστε το κεφάλι προς τα πίσω ελαφρά (προσοχή για υπερέκταση) για να σηκώσετε το πηγούνι. 
Πάρε μια βαθιά εισπνοή και εφαρμόστε τα χείλη σας όσο πιο στεγανά γίνεται, γύρω από το στόμα του θύματος. 
Κλείστε την μύτη του και φύσηξτε σταθερά για 2 περίπου δευτερόλεπτα και σχετικά αργά στο στόμα του θύματος και παρακολούθηστε για την ταυτόχρονη ανύψωση του θώρακα. 
Οι θωρακικές συμπιέσεις πρέπει πάντα να συνδυάζονται με αναπνοές, έτσι ώστε μετά από 30 συμπιέσεις να δίνονται 2 αποτελεσματικές εμφυσήσεις και εναλλάξ.
Είναι απίθανο ο σφυγμός του θύματος να επιστρέψει άμεσα χωρίς άλλες πιο εξειδικευμένες τεχνικές (ειδικότερα αυτή της απινίδωσης· γι’ αυτό μη χάνετε χρόνο σταματώντας την ΚΑΡΠΑ για να επανελέγξετε την κυκλοφορία. 
Σταματήστε για επανέλεγχο, μόνο εάν το θύμα δείξει σημεία ζωής (κίνηση ή αναπνοή). Διαφορετικά συνεχίστε μέχρις ότου φτάσει το ασθενοφόρο ή αν κάποιος άλλος διασώστης μπορεί να συνεχίσει ή εάν είστε πολύ εξουθενωμένοι για να συνεχίσετε.
Σημείωση:
Εάν το στήθος δεν ανεβαίνει με την αρχική αναπνοή , επανατοποθετήστε το κεφάλι πριν από την εκτέλεση της δεύτερης αναπνοής. 
Εάν το στήθος δεν σηκώνεται και με την δεύτερη αναπνοή, αναζητήστε αν κάποιο αντικείμενο φράζει και αν το δείτε, αφαιρέστε το.
Συνεχίστε να κάνετε κύκλους θωρακικής συμπίεσης και αναπνοής (ΚΑΡΠΑ) 2 αναπνοές και 30 μαλάξεις, έως ότου το άτομο εμφανίσει σημάδια ζωής, όπως αναπνοή,
σφυγμός ή εώς απινιδωτής να καταστεί διαθέσιμος ή εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό να φτάσει στον τόπο.
Αυτές οι συμβουλές ισχύουν για ενήλικες, παιδιά και βρέφη που χρειάζονται ανάνηψη/ΚΑΡΠΑ, αλλά όχι για νεογνά - βρέφη ηλικίας έως 4 εβδομάδων).
Ποιές οι διαφορές στην διαδικασία της καρδιοπνευμονικής ανάνηψης (ΚΑΡΠΑ) σε ένα παιδί ηλικίας μέχρι 8 ετών;
Οι διαφορές είναι :
• Χρησιμοποιείτε το ένα μόνο χέρι ή τα δάχτυλα σε περίπτωση που τι θύμα είναι βρέφος ενός μηνός και πάνω.
• Αναπνέετε πιο απαλά.
• Πιέζετε το θώρακα του παιδιού τριάντα φορές και μετά αναπνέετε δύο. 
Ξεκινάτε καρδιοπνευμονική ανάνηψη αμέσως, πριν καλέσετε τις πρώτες βοήθειες. 
Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία συστήνει να προβείτε σε καρδιοπνευμονική ανάνηψη για δύο λεπτά πριν καλέσετε το 166. 
Όπως και με τους ενήλικες επαναξιολογείτε την κατάσταση του παιδιού κάθε λίγα λεπτά.
τo βίντεο του SurvivingInfancy για ΚΑΡΠΑ σε βρέφη, όχι νεογνά και παιδιά εώς 8 ετών.[/caption
                      
Στις περιπτώσεις των νεογέννητων μωρών ο αερισμός είναι η πιο αποτελεσματική δράση στη νεογνική αναζωογόνηση και επειδή οι θωρακικές συμπιέσεις είναι πιθανό να ανταγωνίζονται με τον αποτελεσματικό αερισμό, το ιατρικό προσωπικό θα πρέπει να διασφαλίσει ότι ο υποβοηθούμενος αερισμός παρέχεται βέλτιστα, πριν ξεκινήσουν οι θωρακικές συμπίεσεις οι οποίες προτείνεται να γίντονται με δύο αντίχειρες.
Η τεχνική ανάνηψης σε νεογνά εφαρμόζεται σε νεογέννητα που υποβάλλονται σε μετάβαση από ενδομήτρια σε εξωμήτρια ζωή κατά τη γέννηση ή οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της πρώτης εισαγωγής στο νοσοκομείο από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. 
Υπολογίζεται ότι περίπου το 10% των νεογέννητων χρειάζονται κάποια βοήθεια για να αρχίσουν να αναπνέουν κατά τη γέννηση. 
Περίπου το 1% απαιτεί εκτεταμένα μέτρα ανάνηψης.
πληροφορίες από το tsagiannidis.gr
πληροφορίες για το άρθρο αυτό :
δες τε δύο πολύ-πολύ κατατοποστικά βίντεο
                      
                      

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της σύγχρονης ιατρικής...

Με αφορμή ένα βιβλίο...ένα άρθρο παλιό, έχει γραφτεί στις 11 Αυγούστου 2016, αλλά τόσο επίκαιρο...
Δεν είναι ασύνηθες να αντιλαμβάνονται οι πολίτες πως οι γιατροί και όσοι ασχολούνται με την παροχή υπηρεσιών υγείας παραμελούν την βασική αποστολή τους, που είναι η προστασία των ασθενών, ωθούμενοι από μία αρκετά διαδεδομένη σ΄ αυτούς τους κύκλους αμαρτία: την απληστία. 
Σε βιβλίο του Γερμανού χειρουργού Michael Imhof με τίτλο "Η καταπάτηση του όρκου των γιατρών, αυτοί που κάνουν δουλειές και η χαμένη τιμή των ασθενών", που εκτενώς παρουσιάζει το περιοδικό Focus, επισημαίνονται επτά θανάσιμα αμαρτήματα της σύγχρονης ιατρικής:
Αμάρτημα 1ον: Η εμπορευματοποίηση της ασθένειας και του πόνου.
Η οικονομική θεώρηση της υγείας έρχεται ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο, είτε αφορά εξοικονομήσεις ή κέρδη νοσοκομειακών φορέων, είτε αφορά ενδείξεις για επεμβάσεις/ π.χ. τοποθέτηση προσθέσεων σε αρθρώσεις, που θα μπορούσαν να μην γίνουν, αλλά γίνονται χάρη του κέρδους. 
Πιο αποκρουστική εκδοχή αυτής της πρακτικής: ο διαχωρισμός των ασθενών ανάλογα με το εισόδημα τους. 
Και στην Ελλάδα έχουμε παρόμοια φαινόμενα. 
Η αρθροπλαστική ισχίου σε κατάκοιτο 90άρη δεν είναι ανέκδοτο. 
Ο αυξημένος αριθμός τοποθέτησης stent, επίσης. (Ενδεικτικές αναφορές)
Αμάρτημα 2ον : Η απληστία των φαρμακευτικών εταιρειών.
Υψηλές τιμές σε φάρμακα που δεν έχουν ανταγωνισμό. 
Διαφορετικές τιμές από χώρα σε χώρα, διακίνηση φαρμάκων για μεγιστοποίηση του κέρδους, αποφυγή μεταρρυθμίσεων που θα εξορθολόγιζαν το κύκλωμα του φαρμάκου, είναι μόνο μερικές από τις εκφάνσεις αυτής της εκμεταλλευτικής πρακτικής εις βάρος ασθενών και ασφαλιστικών ταμείων. 
Αποσύρσεις φτηνών φαρμάκων, περιορισμένος αριθμός χαπιών ανά συσκευασία, εξαγωγή φαρμάκων από τις ελληνικές σε ξένες αποθήκες, δυσφήμιση του καλού γενόσημου φαρμάκου, θα ήταν πρακτικές που θα μπορούσε να επιλέξει ο Γερμανός γιατρός αν ζούσε στην Ελλάδα.
Αμάρτημα 3ον: Η απληστία των γιατρών.
Εδώ ο συγγραφέας αναφέρεται μόνο σε μία πρακτική που έχει βρει μεγάλη διάδοση στην Γερμανία: να προσφέρουν οι γιατροί – συχνά ως διαμεσολαβητές- πρόσθετες υπηρεσίες, πέρα απ’ αυτές για τις οποίες πληρώνει το ταμείο των ασθενών ( όπως π.χ. πρόσθετες προληπτικές εξετάσεις, «φυσιολογικές» θεραπείες κ.λ.π.). 
Πολλές από αυτές τις παροχές, που πληρώνουν οι ασθενείς από την τσέπη τους, είναι άχρηστες. 
Το σύνολο του τζίρου αυτών των εξετάσεων ή πρόσθετων υπηρεσιών ξεπέρασε το 2012 τα 1, 3 δις ευρώ στην Γερμανία!
Αμαρτία 4η: Η διαφθορά στο χώρο της υγείας.
Εδώ αναφέρει τις παραπομπές ασθενών σε συγκεκριμένες κλινικές ή παρόχους ιατρικού εξοπλισμού, με οικονομικό όφελος αυτού που παραπέμπει.
Αν ζούσε στη χώρα μας ως παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς θα ανέφερε στην πρώτη θέση την παραπομπή για εξετάσεις, κυρίως απεικονιστικές, που δεν είναι απαραίτητες, τις παραπομπές από γιατρούς σε άλλους γιατρούς, κυρίως για χειρουργικές επεμβάσεις κ.λ.π.
Αμάρτημα 5ον: Τα ηθικά προβλήματα.
Εδώ αναφέρει την περίπτωση του μεγάλου αριθμού μελετών που δημοσιεύονται και οι οποίες λίγο ή καθόλου δεν εξυπηρετούν τους ασθενείς. Κάνει αναφορά στις ελάχιστες ανεξάρτητες μελέτες, οι περισσότερες που δημοσιεύονται έχουν την στήριξη φαρμακευτικών εταιρειών, π.χ. στον καρκίνο 1 στις 3 έρευνες υποστηρίζεται από φαρμακοβιομηχανίες.
Μια άλλη πρακτική είναι η απόσυρση παλαιού φαρμάκου, η ελαχιστότατη αλλαγή στο μόριο του, που δεν επιδρά στη βελτίωση της υγείας του ασθενούς και η εισαγωγή του στην αγορά ως νέο φάρμακο με άλλη ονομασία και με πολύ πιο ακριβή φυσικά τιμή. 
Δεν πρόκειται για γενόσημα, αλλά για μαϊμού πρωτότυπα. Και αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα. Επίσης για τις μελέτες αξίζει να αναφερθεί το πόσο εύκολο ήταν, και πιθανώς είναι, το να διεξάγεις μία έρευνα για κάποια φάρμακα, οι Έλληνες επιστήμονες έχουν συγκριτικά μεγάλο τέτοιο αριθμό δημοσιεύσεων.
Αμάρτημα 6ο: Η έλλειψη συμπόνιας από τους γιατρούς.
Αντί να στηρίζουν και να ανακουφίσουν τους ασθενείς, π.χ. τους καρκινοπαθείς, στα τελευταία στάδια, οι γιατροί προτιμούν να τους χορηγούν επιθετικές θεραπείες που τίποτα δεν προσφέρουν, εκτός κάποιου οικονομικού οφέλους στους συνταγογραφούντες. 
Οι γιατροί δεν έχουν μάθει να συμπάσχουν, αλλά το αποφεύγουν κιόλας, για να μην εξουθενωθούν με την πάροδο του χρόνου. 
Και η ελληνική εμπειρία, ιδίως στην ογκολογία, είναι παρόμοια. 
Θα πρέπει, όμως, να αναφερθεί ότι στο θέμα της άχρηστης θεραπευτικής παρέμβασης εμπλέκονται και οι συγγενείς που ζητούν φορτικά να κάνει κάτι ο γιατρός στον ασθενή, όταν αυτό το κάτι δεν έχει πια νόημα.
Αμάρτημα 7ο: Η τρέλα της ιατρικής ότι όλα είναι γι’ αυτήν δυνατά.
Όλοι αρρωσταίνουμε. 
Αρρώστιες υπάρχουν άφθονες. 
Και αν δεν υπάρχουν, τότε συνηθισμένες παρεκτροπές από ένα αυστηρά και συχνά αυθαίρετα καθορισμένο φυσιολογικό, μπορούν εύκολα να προπαγανδιστούν ως παθήσεις και ανάλογα να αντιμετωπιστούν ιατρικά. 
Δηλαδή και ο υγιής με τέτοιες μεθόδους μπορεί να μετατραπεί σε ασθενή. 
Μία καθόλου κακή επένδυση. 
Αν περάσουμε την αντίληψη ότι και ο άνδρας περνά κλιμακτήριο, σκέφτεστε πόσο χρήμα θα καταναλωθεί γύρω απ’ αυτό.
Το ίδιο που συμβαίνει με τις οστεοπενίες και την έλλειψη βιταμινών. 
Η αρρωστοποίηση της ζωής είναι μία νέα τρέλα στο πλαίσιο της απληστίας στο χώρο της ιατρικής. 
Ελπίζω το βιβλίο να μεταφραστεί στα Ελληνικά και να δώσει αφορμή για περαιτέρω "ελληνική" συζήτηση.
@Ευάγγελος Φιλόπουλος, χειρουργος – ογκολόγος, δ/ντη κλινικής μαστού στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Ο Αγ.Σάββας»  ygeia-sos
Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και του πνεύματος. 
Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα μπορεί να βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει.
Ο θυμός και η πικρία θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. 
Μάθετε να αγαπάτε , να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. 
Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στην διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. ygeia-sos