Deutsche Bank: Νέα παγκόσμια οικονομική κρίση προ των πυλών

Όλα τα στοιχεία και οι ενδείξεις δείχνουν ότι η Deutsche Bank βρίσκεται σε δεινή θέση και κινδυνεύει με χρεοκοπία εντός του 2016. Πιο συγκεκριμένα:
Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε ζημιές €6 δισ. για το 2015
Το κόστος των προβλέψεων για διαγραφή «τοξικών» στοιχείων του ενεργητικού της αγγίζει τα €10 δισ.
Σχεδιάζει να εφαρμόσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με σταδιακή αποχώρησή της από τις αναδυόμενες χώρες και όχι μόνο
Η έκθεση της στις αναδυόμενες αγορές (Βραζιλία, Μεξικό, Ρωσία, Κίνα κ.αλ.) είναι τεράστια. Μόνο σε παράγωγα προϊόντα (derivatives) η συνολική αξία της θέσης της σήμερα ανέρχεται σε €55 τρισ.!!! Σημειωτέον, το ΑΕΠ της Γερμανίας είναι €2,7 τρισ. και όλης της Ευρώπης €14 τρισ.
Μετά το πρόστιμο μαμούθ $2,5 δισ. που της επιβλήθηκε τον περασμένο Απρίλιο από τις Αμερικάνικες και Βρετανικές αρχές για χειραγώγηση των επιτοκίων LIBOR, το Αμερικάνικο δημόσιο πριν λίγες ημέρες προέβη σε αγωγή εναντίον της για μη κάλυψη των υποχρεώσεών της προς ενυπόθηκα δάνεια ύψους $3,1 δισ.
Η μετοχή της έχει μειωθεί κατά 50% μέσα σε 3 μήνες. Κυμαίνεται σήμερα σε $15 δολάρια έναντι $30 τον Οκτώβριο 2015. Η σχέση τιμή μετοχής προς λογιστική αξία τράπεζας ανέρχεται σε μόλις 0,34. Δηλαδή οι επενδυτές υποθέτουν ότι τα 2/3 του ενεργητικού της είναι επισφαλή.
Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s υποβάθμισε την πιστοληπτική της ικανότητα από A- σε ΒΒΒ
Τα ασφάλιστρα κινδύνου (τα περίφημα CDS) έχουν εκτοξευτεί για την περίπτωση της
Όλα αυτά μας θυμίζουν έντονα την ιστορία της Lehman Brothers.

Αν η Deutsche Bank χρεοκοπήσει θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Lehman και των Ελληνικών τραπεζών, δηλαδή θα κρατικοποιηθεί και το κόστος θα το αναλάβουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο αντίκτυπος για την Γερμανική αλλά και την παγκόσμια οικονομία θα είναι τεράστιος.

Η συγκυρία μάλιστα δεν είναι καθόλου ευνοϊκή:
Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Νιγηρία κ.αλ.
Η οικονομία της Κίνας εμφανίζει σημάδια κόπωσης, ενώ ερωτηματικό αποτελεί η αξιοπιστία του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, επίσημου και σκιώδους
Το προσφυγικό πρόβλημα σε συνδυασμό με την τρομοκρατία του ISIS και τη γεωπολιτική αστάθεια στην ευρύτερη γείτονα περιοχή τείνει να εξελιχθεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης.
Οι περισσότερες μεγάλες διεθνείς τράπεζες αντιμετωπίζουν επίσης δυσκολίεςμε τις μετοχές τους να χάνουν σημαντικό έδαφος στις αρχές του 2016
Τα μεγάλα χρηματιστήρια έπειτα από ένα διαρκές ράλι ανόδου τους προηγούμενους μήνες, έχουν υποχωρήσει το τελευταίο διάστημα από 7% έως 11%.
Είναι λοιπόν ορατός ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ντόμινο αρνητικών εξελίξεων και να ξεσπάσει οικονομική κρίση παρόμοια ή και μεγαλύτερη με αυτή του 2008.
Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα και για την Ελλάδα, η οποία από κάθε άποψη είναι ο αδύναμος κρίκος:
Η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές είναι ανοιχτή
Επικρατεί κοινωνικός αναβρασμός λόγω του ασφαλιστικού και του φορολογικού
Προβλέπεται εκ νέου ταμιακή ασφυξία λόγω της καθυστέρησης της αξιολόγησης και της είσπραξης της δόσης των €5,7 δισ. (εκκρεμεί από το Νοέμβριο).

Μέχρι τον Ιούλιο λήγουν δάνεια προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ συνολικού ύψους σχεδόν €8 δισ.
Η Γερμανία ως ο μεγαλύτερος δανειστής της χώρας μας μέσω του ESM (με σχεδόν €60 δισ.) αν βρεθεί σε δύσκολη θέση θα σκληρύνει ακόμα πιο πολύ τη στάση της, ώστε να δικαιολογηθεί απέναντι στους πολίτες της.

άρθρο του Δημήτρη Γκιόκα

το διάβασα στη:huffingtonpost.gr

David Bowie:totem

David Bowie

Γεννήθηκα στο Λονδίνο το 1947, ένα αληθινό μωρό του πολέμου.

Πήγα σχολείο στο Brixton και έπειτα μετακόμισα στο Yorkshire, όπου έζησα σε μια φάρμα.

Κείμενο: Γιάννης Παπαϊωάννου

Διάσημος για τις αμέτρητες μεταμορφώσεις του σε μια πολυετή καριέρα, αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της μουσικής αλλά και των τεχνών:

Δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται και να μελετά κάθε μορφή σύγχρονης τέχνης και να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών, όχι συμβιβαζόμενος με τα κλισέ τους, αλλά πάντα μέσα από την ανατροπή όλων των στερεοτύπων.

Τι ώθησε έναν άνθρωπο να ξεκινήσει να γράφει τσουχτερά και καυστικά τραγούδια για ακραίες δυσκολίες και κοινωνικές ασθένειες;

Γεννήθηκα στο Λονδίνο το 1947, ένα αληθινό μωρό του πολέμου.

Πήγα σχολείο στο Brixton και έπειτα μετακόμισα στο Yorkshire, όπου έζησα σε μια φάρμα.

Οπότε έχω ζήσει και τις δύο πλευρές της αγγλικής ζωής, από την παραγκούπολη του Brixton με τον «βαρύ» μαύρο πληθυσμό της, μέχρι τις γεωργικές εκτάσεις της Βόρειας Αγγλίας.

Και ήμουν παιδί και στις δύο περιπτώσεις, χωρισμένο σε δύο διαφορετικά μέρη, πράγμα που παρήγαγε μέσα μου μια σχιζοειδή στάση ζωής.

Και αυτό μου προκάλεσε μια σύγχυση, διότι έχοντας δει όμορφα πράγματα κι από τις δύο πλευρές, δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τα προβλήματα γύρω μου.

Η Αμερική, βέβαια, τα άλλαξε όλα.

Aπό την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εκεί, όλα αυτά φάνταζαν γραφικά.

Εαν κάποιος Αγγλος μαθητής ο οποίος μελετά σύγχρονη βρετανική ποίηση δοκιμάζε να αναλύσει τους στίχους σας θα έχανε το χρόνο του;

Οχι, επειδή νομίζω ότι αυτές τις μέρες υπάρχουν τόσες αναφορές στο έργο μου που θα τον οδηγούσαν από τον James Joyce μέχρι στον William S. Burroughs.

Προέρχομαι από ένα παραδοσιακό σχολείο διάλυσης και ανασύνθεσης των φράσεων, εκείνο που θεωρήθηκε «τυχαία μέθοδος».

Αλλά σ’ αυτή την τυχαία διαδικασία υπάρχει κάτι που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα –ότι η ζωή μας δεν είναι τακτοποιημένη, ότι δεν έχουμε τακτοποιημένη αρχή και τέλος.

Ως έφηβος ήμουν αρκετά παραδοσιακός σε αυτά που διάβαζα– στομφώδη Nietzsche και όχι πολύ στομφώδη Kerouac.

Αυτοί ήταν οι άνθρωποι στους οποίους ήθελα να μοιάσω.

Και μετά, ήρθε ο Burroughs. Αντλησα πολλή ικανοποίηση από εκείνο τον τρόπο με τον οποίο «σκαρφάλωνε» τη ζωή, και δεν γινόταν αισθητό πλέον ότι σκαρφάλωνα κι εγώ διαβάζοντάς τον.

O χαρακτήρας του Ziggy, σαν ένα εξωγήινο καρτούν, άλλαξε για πάντα την ιστορία της ροκ μουσικής.

Το αστείο είναι ότι εκείνη την εποχή ποτέ δεν ένιωσα σαν ροκ τραγουδιστής ή ροκ σταρ. Και σήμερα συνειδητοποιώ ότι από το 1972 μέχρι το 1976 ήμουν ο απόλυτος ροκ σταρ.

Για μένα ο Ziggy ήταν σαν να είχε βγει ο μισός από μια ροκ ιστορία επιστημονικής φαντασίας και ο άλλος μισός από το παραδοσιακό γιαπωνέζικο θέατρο.

Κανένας, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε δει κάτι παρόμοιο.

Αλλά, βέβαια, όπως είναι γραφτό, όλοι οι θρυλικοί ροκ χαρακτήρες έχουν μικρή διάρκεια ζωής.

Ετσι και ο χαρακτήρας του Ziggy δημιουργήθηκε για ένα ή δύο άλμπουμ, μέχρι να καταλάβω ότι δεν μπορούσα να γράψω κάτι άλλο, παραπάνω γι’ αυτόν.

Νιώθετε ποτέ ότι σας παγιδεύουν τα έργα σας;

Οχι, ποτέ δεν έχω νιώσει ότι με περιορίζουν.

Αντιθέτως, η αλήθεια είναι ότι νιώθω σαν να τα χάνω από κοντά μου μόλις κυκλοφορήσουν.

Σαν να παίρνουμε διαζύγιο και να χωρίζουμε.

Μόλις έχω γράψει κάτι, αμέσως αυτό τείνει να φύγει από μένα.

Και μοιάζει σαν να μην έχω κανένα μερίδιο από αυτό, σαν να μην είναι πια δικό μου.

Σας πληγώνει η ιδέα ότι κάποιοι στην πατρίδα σας μπορεί να σας χαρακτηρίζουν ως έναν «επιτηδευμένο μαλάκα»;

Δεν ξέρω αν σε οποιαδήποτε εποχή μου μπορεί να ειπώθηκε κάτι τέτοιο.

Αλλά ποια είναι η σημασία;

Είναι σαν να μου λες ότι φοράω ένα διαφορετικό χρώμα παλτό από τους άλλους.

Οχι, καθόλου.

Στην Αγγλία ξέρεις ότι αν προσπαθήσεις κάτι διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έκανες την τελευταία φορά, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που θα περπατούν ολόγυρα λέγοντας ότι είσαι ένας επιτηδευμένος μαλάκας, όμως έπειτα από λίγο χρειάζεται να το αποδεχθείς, όπως χρειάζεται να αποδεχθείς ότι είσαι καλός σε αυτό που κάνεις.

H ιστορία οποιασδήποτε καλλιτεχνικής φόρμας υπαγορεύθηκε από τους άλλους καλλιτέχνες και από όσους επηρεάστηκαν, όχι από τους κριτικούς.

Ετσι, για μένα η ματαιοδοξία μου ξεκινάει από μια καθαρή ευχαρίστηση.

Το να είμαι τραγουδοποιός, μουσικός, εκτελεστής, ζωγράφος και γλύπτης, δεν μπορώ να περιγράψω πόσο εκπληκτικό είναι.

O ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ  
Οι μεταμφιέσεις του, οι ήρωές του, οι θεατρικές φωνές των χαρακτήρων του, τα μεγαλειώδη άλμπουμ των ’70s μαζί με την αξεπέραστη τριλογία του Βερολίνου, τον καθιστούν από τους σημαντικότερους Βρετανούς καλλιτέχνες όλων των εποχών.

PHOTOS: Helmut Newton, David Bowie Monte Carlo 1983, copyright Helmut Newton Estate, DPA images/Aurion

Δημοσιεύτηκε στο HOMME, τεύχος 113 – Ιούνιος 2015

........................

το διάβασα στο:hommemagazine.gr

Ταξίδι στον χρόνο: 7 Φεβρουαρίου

Σαν σήμερα 7 Φεβρουαρίου αρχίζει να πωλείται το εξαιρετικά δημοφιλές επιτραπέζιο παιχνίδι Monopoly, οι Beatles φτάνουν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ και υπογράφεται η συνθήκη του Μάαστριχτ…

Monopoly

Το 1935 αρχίζει να πωλείται το εξαιρετικά δημοφιλές μέχρι σήμερα επιτραπέζιο παιχνίδι «Monopoly». Από τότε που ο Τσαρλς Ντάροου το πατένταρε το 1935, το έχουν παίξει περίπου 750 εκατομμύρια άνθρωποι, καθιστώντας το έτσι το μεγαλύτερο σε αριθμό παικτών (εμπορικό) επιτραπέζιο στον κόσμο.

Οι Beatles στις ΗΠΑ

Το 1964 οι Beatles φτάνουν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Οι εμφανίσεις τους σε τηλεοπτικές εκπομπές τις επόμενες εβδομάδες απογειώνει τη φήμη τους και παγιώνει τη δύναμη της μουσικής «Βρετανικής Εισβολής».

Κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης

Το 1990 καταρρέει η Σοβιετική Ένωση. Η Κεντρική Επιτροπή του κομουνιστικού κόμματος συμφωνεί να παραδώσει το μονοπώλιο της εξουσίας που κατείχε εδώ και 73 χρόνια.

Συνθήκη του Μάαστριχτ

Το 1992 τα 12 μέλη της ΕΟΚ υπογράφουν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Με τη συνθήκη η ΕΟΚ μετονομάζεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τσαρλς Ντίκενς

Το 1812 γεννιέται ο Τσαρλς Ντίκενς, κορυφαίος Βρετανός συγγραφέας, που διακρίθηκε για τα ρεαλιστικά μυθιστορήματά του που άσκησαν κριτική στην κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του («Όλιβερ Τουίστ», «Μεγάλες Προσδοκίες» κ.ά.)

......................

το διάβασα στο:flowmagazine.gr

Νέες φήμες ότι τα βαρυτικά κύματα έχουν εντοπιστεί

Τα βαρυτικά κύματα μπορεί να έχουν εντοπιστεί για πρώτη φορά, αλλά εμείς δεν θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα μέχρι τις 11 Φλεβάρη 2016, 

όταν οι επιστήμονες θα πρέπει είτε να επιβεβαιώσουν ή να διαλύσουν τις φήμες.
Η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων θα είναι άνευ προηγουμένου.

Όποιος τα βρει είναι επίσης πιθανό να πάρει το βραβείο Νόμπελ,

δεδομένου ότι το φαινόμενο αυτό θα επιβεβαιώσει ένα από τα τελευταία κομμάτια της διάσημης θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Επιβεβαιώνοντας ότι υπάρχουν θα πει ότι είμαστε ακόμα στο σωστό δρόμο για την κατανόηση του πώς λειτουργεί το σύμπαν.

Αν αποτύχει η ανακάλυψη τους ύστερα από την αναζήτηση τους,

όλα αυτά τα χρόνια,

θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε για μια καλύτερη εξήγηση για τη βαρύτητα, ή να ξανασκεφτούμε να κάνουμε πιο ευαίσθητα πειράματα, ή ότι απλά δεν έχουμε ψάξει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
«Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον ιστό του χωροχρόνου, από βίαια κοσμικά φαινόμενα και διαδίδονται στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός και που προβλέφθηκαν από τον Αϊνστάιν πριν από 100 χρόνια," 

είπε ο Szabi Marka, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στο Tech Insider.

"Μπορούν να δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια της γέννησης και σύγκρουσης των μαύρων τρυπών, και μπορεί να μας φτάσει από μακρινούς γαλαξίες."
Οι μαύρες τρύπες είναι τα πυκνότερα, πιο ισχυρά βαρυτικά αντικείμενα που υπάρχουν - έτσι, μια σπάνια αλλά βίαιη σύγκρουση μεταξύ δύο τρυπών, θα πρέπει να προκαλέσει μια έκρηξη των βαρυτικών κυμάτων που θα μπορούσε να ανιχνευτεί εδώ στη Γη.
Τα συγκρουόμενα άστρα νετρονίων και τα τεράστια άστρα που εκρήγνυνται, που ονομάζονται σουπερνόβα, θεωρούνται ότι δημιουργούν ανιχνεύσιμα βαρυτικά κύματα, επίσης.
Ωστόσο, οποιοδήποτε είδος σήματος έχει διαφύγει από τα φωτεινότερα μυαλά του πλανήτη και τα πιο προηγμένα πειράματα για δεκαετίες.
Μέχρι τώρα - ίσως.
Ο τελευταίος που ρίχνει τροφή στις φήμες των τελευταίων μηνών είναι ο Κλίφορντ Μπέργκες, θεωρητικός φυσικός του διάσημου Perimeter Institute στο Γουοτερλού του Καναδά και του γειτονικού Πανεπιστημίου McMaster.

O Μπέργκες έστειλε email στους συναδέλφους και φοιτητές του, ενημερώνοντάς τους ότι η επίσημη ανακοίνωση της ανακάλυψης μάλλον θα γίνει στις 11 Φεβρουαρίου στην επιθεώρηση «Nature».

Ο ίδιος το έμαθε από «κατασκόπους» που έχουν δει το κείμενο της δημοσίευσης, λέει ο καθηγητής, κλείνοντας το μήνυμα με ένα ενθουσιώδες «Ζήτω! (ελπίζω)».

Το email σύντομα διαδόθηκε, καθώς αναρτήθηκε στο Twitter από συνάδελφο του υπό τη μορφή συνημμένης εικόνας.
Όπως γράφει ο Μπέργκες, οι ερευνητές του LIGO θα αναφέρουν ότι η στατιστική αξιοπιστία της ανακάλυψης φτάνει τα «5,1 σίγμα», πάνω από το όριο των 5 σίγμα που θεωρείται συνήθως το στάνταρτ για την επιβεβαίωση ανακαλύψεων στο χώρο της σωματιδιακής φυσικής.
«Αν είναι αλήθεια, τότε έχουμε 90% πιθανότητα ότι θα κερδίσει το φετινό Νόμπελ Φυσικής.

"Η σημασία της ανακάλυψης είναι τεράστια, πέρα από κάθε κλίμακα" σχολίασε ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο της επιθεώρησης «Science».
 Οι δύο γιγάντιοι ανιχνευτές LIGO -ένας στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και ένας ακόμα στη Λουιζιάνα- αναβαθμίστηκαν πρόσφατα, και θεωρητικά μπορούν να ανιχνεύσουν αμυδρές παραμορφώσεις του χωροχρόνου που πηγάζουν από απόσταση περίπου 88 εκατομμυρίων ετών φωτός.
Τον Μάρτιο του 2015, η ερευνητική κοινότητα είχε αναστατωθεί από φήμες για ανακάλυψη ενός ιδιαίτερου είδους βαρυτικών κυμάτων, τα οποία πρέπει να εμφανίστηκαν μια στιγμή μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Η μελέτη όμως τέθηκε υπό αμφισβήτηση, και ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων μένει ανεπιβεβαίωτη.

Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Τι είναι τα βαρυτικά κύματα και οι ανιχνευτές LIGO
Με τις φήμες να φουντώνουν και πάλι για την πρώτη, ιστορική ανίχνευση των λεγόμενων βαρυτικών κυμάτων, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτήν την ανεπιβεβαίωτη πρόβλεψη του Αϊνστάιν,

αλλά και τα γιγάντια μηχανήματα που προσπαθούν να τον δικαιώσουν.

Κοντολογίς, τα βαρυτικά κύματα είναι ρυτιδώσεις στην ίδια την υφή του χωροχρόνου -κύματα που πηγάζουν από βίαια κοσμικά φαινόμενα και διαδίδονται στο Σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός.
Η ύπαρξή τους είχε προβλεφθεί το 1916 από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν ως συνέπεια της Γενικής Σχετικότητας.

Ο μεγάλος φυσικός είχε υπολογίσει ότι η επιτάχυνση σωμάτων μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων που πέφτουν σπειροειδώς το ένα προς το άλλο και τελικά συγκρούονται, πρέπει να δημιουργούν ομόκεντρα κύματα στο χωροχρόνο.

Ονομάστηκαν βαρυτικά κύματα (και δεν έχουν καμία σχέση με τα κύματα βαρύτητας της φυσικής ρευστών) επειδή παραμορφώνουν το χωροχρόνο όπως η βαρύτητα.

Τα βαρυτικά κύματα, εφόσον υπάρχουν, ουσιαστικά τεντώνουν το χώρο σε μια διάσταση (ας πούμε κατά μήκος) και τον συμπιέζουν σε μια άλλη (ας πούμε κατά πλάτος).
Αυτό είναι το φαινόμενο που προσπαθούν να καταγράψουν οι δύο ανιχνευτές LIGO, ένας στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και ένας στη Λουιζιάνα. 

Φήμες που πρωτοκυκλοφόρησαν το περασμένο φθινόπωρο, και συνεχίζουν τώρα να σκανδαλίζουν τον ακαδημαϊκό κύκλο,

θέλουν τους ερευνητές του LIGΟ να ετοιμάζονται να ανακοινώσουν τη μεγάλη ανακάλυψη.

Καθένας από τους δύο ανιχνευτές αποτελείται από δύο σωλήνες τοποθετημένους κάθετα ο ένας στον άλλο, μέσα στους οποίους υπάρχουν δέσμες λέιζερ που μετρούν το μήκος των σωλήνων με εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια.
Τα βαρυτικά κύματα θα γίνονταν θεωρητικά αντιληπτά από μικρές μεταβολές στο μήκος των δύο σωλήνων λόγω της παραμόρφωσης του χώρου.

Οι σωλήνες έχουν μήκος 4 χιλιόμετρα, όμως η πειραματική διάταξη μπορεί να μετρά μεταβολές τουλάχιστον 1.000 φορές μικρότερες από τη διάμετρο ενός ατόμου.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ανεπιβεβαίωτες αναφορές, οι ερευνητές του LIGO ανίχνευσαν ένα περαστικό βαρυτικό κύμα που δημιουργήθηκε καθώς δύο μακρινές μαύρες τρύπες, η μία με μάζα 29 φορές και η άλλη 36 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, κινήθηκαν σπειροειδώς η μία προς την άλλη και τελικά συγχωνεύτηκαν.
Το σήμα που έφτασε τελικά στη Γη, κινούμενο με την ταχύτητα του φωτός, φέρεται να καταγράφηκε και από τους δύο ανιχνευτές με τη χρονική διαφορά που θα αντιστοιχούσε στην απόσταση που χωρίζει τα δύο συστήματα.
Οι φήμες ξεκίνησαν λίγο μετά την αναβάθμιση των ανιχνευτών LIGO, έπειτα από μια δεκαετία άκαρπης αναζήτησης. Ισχυρότερα λέιζερ και νέα οπτικά θεωρητικά επιτρέπουν τώρα την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από απόσταση περίπου 88 εκατομμυρίων ετών φωτός.

Τελικός στόχος είναι η αύξηση αυτής της απόστασης στα 650 εκατομμύρια έτη φωτός -αυτό σημαίνει ότι οι ανιχνευτές θα μπορούν να σαρώνουν μια σφαίρα στο Διάστημα 1.000 φορές μεγαλύτερη από ό,τι η αρχική μορφή των συστημάτων.
Οι εργασίες αναβάθμισης, για τις οποίες χρειάστηκαν πέντε χρόνια και 200 εκατ. δολάρια, περιλάμβαναν μεταξύ άλλων τη βελτίωση των συστημάτων απόσβεσης κραδασμών -οι ανιχνευτές επηρεάζονται ακόμα και από τρένα που περνούν σε απόσταση χιλιομέτρων ή ακόμα και το γδούπο ενός δέντρου που πέφτει.

Στην Ευρώπη λειτουργούν στο μεταξύ οι ανιχνευτές GEO600 και Virgo, ενώ ανάλογο ερευνητικό πρόγραμμα, με την ονομασία Indigo, ανακοίνωσε και η Ινδία.
Η ανίχνευση του ίδιου σήματος από ανιχνευτές σε διαφορετικές ηπείρους θα επέτρεπε στους ερευνητές να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την προέλευση των φευγαλέων κυμάτων.

Τον Μάρτιο του 2014, διεθνής ερευνητική ομάδα προκάλεσε σάλο όταν ανακοίνωσε ότι εντόπισε ίχνη μιας ιδιαίτερης κατηγορίας βαρυτικών κυμάτων, τα οποία πρέπει να εμφανίστηκαν μια στιγμή μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Η μελέτη όμως τέθηκε υπό αμφισβήτηση, και ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων παραμένει ανεπιβεβαίωτη.
Όταν ρωτήθηκε γιατί έστειλε ένα email σε ολόκληρο το τμήμα του, o Burgess είπε στο Science ότι ήθελε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό του για την είδηση με τους μαθητές του, ειδικότερα.

"Είναι ένα από εκείνα τα μεγάλα γεγονότα, όπου οι μαθητές μπορούν να έχουν βαρεθεί στην τάξη, αλλά μπορούν να διεγερθούν από αυτό», είπε.
Φαίνεται ότι θα πρέπει να γνωρίζουμε με βεβαιότητα από την επόμενη εβδομάδα, αν οι φήμες είναι αληθινές.

Ή ίσως το LIGO είναι τρολάρει  και θα ανακοινώσει ένα μηδενικό αποτέλεσμα.
Η ανακάλυψη θα ανακοινωθεί στο περιοδικό Nature στις 11 Φεβρουαρίου.

.....................

το διάβασα στο:thecuriosityofcat.blogspot.gr

Το μυστικό της Γερμανίας

Πώς τα καταφέρνει αυτή η φοβερή χώρα και γιατί η οικονομία είναι ένα παιγνίδι, που όπως το ποδόσφαιρο, κερδίζουν στο τέλος οι Γερμανοί;Η απάντηση είναι έκπληξη και οδηγεί σε δρόμους ανεξερεύνητους και εντυπωσιακούς.Οι μεγάλοι μισθοί, η «απαγόρευση» των απολύσεων και το γήτεμα της… Ισπανίας είναι τα συστατικά της μαγικής φόρμουλας της επιτυχίας.

του Άρη Βασιλά

Ποιο είναι λοιπόν το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας, της χώρας πρότυπο και ζηλευτού ειδώλου και καταπιεστή μας;

Γενιές Γερμανών κοινωνικών επιστημόνων και οικονομολόγων προσπάθησε να απαντήσει στο καυτό ερώτημα.

Και βέβαια όπως λέει και το εθνικό στερεότυπο, οι Γερμανοί όταν προσπαθούν είναι επίμονοι και τα καταφέρνουν.

Η πλέον σεβαστή απάντηση φαίνεται πώς δόθηκε από τον θρυλικό διευθυντή του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Κολονίας, Βόλφγκαγκ Στρέεκ:

Είναι τα πανίσχυρα συνδικάτα μας και οι κλαδικές συμβάσεις με τους μεγάλους κατώτατους ανά ειδικότητα μισθούς που επιβάλλουν, αποφάνθηκε ο σημαντικός καθηγητής! Μαα, πώς, θα αναρωτηθείτε;

Είναι λογικό αυτό;

Χμ, όταν το βρίσκει απολύτως λογικό ο πλέον αρμόδιος κριτής και συνάμα «αντίπαλος» του Στρέεκ, Πήτερ Χολ, κορυφαίος ειδικός του Χάρβαρντ στον τομέα των παραλλαγών του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού, τότε μάλλον πρέπει να το πάρουμε κι εμείς πολύ σοβαρά.

Το μυστικό είναι ότι το άκαμπτο σύστημα υψηλών κλαδικών μισθών, βάζει στους Γερμανούς επιχειρηματίες και εργοδότες δύσκολα!

Τους ζορίζει δηλαδή να σπάσουν το κεφάλι τους, να δοκιμάσουν τα πάντα, ώστε να βρουν προϊόντα και υπηρεσίες εξαιρετικά υψηλής προστιθέμενης αξίας, γιατί μόνο με τέτοια θα μπορούν να καλύψουν το ανελαστικό τους κόστος.

Ουσιαστικά τους απαγορεύει να βολευτούν στην φτήνια και τους οδηγεί να ξεχωρίσουν κάθετα τον εργάτη από τη μηχανή:

Ο εργάτης είναι τόσο ακριβός, που πρέπει να κάνει μόνο τις πιο… «ενδιαφέρουσες» εργασίες, οι υπόλοιπες συμφέρουν ΜΟΝΟ αν γίνονται αυτόματα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η βιομηχανία της χώρας κατευθύνεται αναγκαστικά προς μια πολύ ανταγωνιστική παραγωγή, αυτήν που ο πόλεμος τιμών και οι κρίσεις αγγίζουν δυσκολότερα.

Ναι, θα μου πείτε αλλά μετά από την επανένωση των Γερμανιών και ειδικά μετά από το νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» Σρέντερ, τα συνδικάτα εκβιάστηκαν και δέχτηκαν να αυτοπεριοριστούν και να συμφωνήσουν σε πάγωμα μισθών: Πώς λοιπόν η μαγική φόρμουλα συνέχισε να δουλεύει;

Η απάντηση βρίσκεται στον όρο που έβαλαν τα συνδικάτα:

Όχι μειώσεις σε πρώην ανατολικογερμανούς ή ξένους και κυρίως όχι απολύσεις.

Η απαράβατη συνθήκη ήταν ότι η ανεργία θα έπρεπε ολοένα να μειώνεται.

Κι άλλο!

Αλλιώς οι εργαζόμενοι απείλησαν ότι θα τίναζαν την κοινωνική ειρήνη στον αέρα.

Ακόμα κι αν οι Γερμανοί μετέφεραν εργοστάσια σε Σλοβακία, Σλοβενία, Πολωνία, οι εργάτες θα έμεναν στη χώρα και θα συνέχισαν να δουλεύουν! Νέα άσκηση για ισχυρούς λύτες για τους Γερμανούς βιομήχανους.

Έπρεπε να μηχανευτούν λύσεις χωρίς το εύκολο πασπαρτού του downsizing, χωρίς το no-brainer  να πληρώνουν τους «πρόθυμους» πρώην ανατολικογερμανούς λιγότερο και χωρίς τα «άλλα» τα εξοργιστικά ή παράνομα ατού των βολεμένων Ελλήνων συναδέλφων τους.

Οπότε, πρόσω ολοταχώς, έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία, έβαλαν τις μηχανές της παραγωγής στο φουλ, διάλεξαν προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και είπαν... βουρ και τους φάγαμε! Και μας έφαγαν…

Ναι, μας έφαγαν είναι ο σωστός τεχνικός όρος, γιατί οι δύο παραπάνω συνθήκες που αναλύσαμε, δεν έφταναν από μόνες τους.

Χρειάστηκε και μία τρίτη.

Αυτή την κατάλαβαν στο πετσί τους οι Γερμανοί βιομήχανοι τη διετία 1992-93, όταν μια υποτίμηση του Ισπανικού νομίσματος πλημμύρισε τη Γερμανική αγορά με ελκυστικά ισπανικά προϊόντα και τους ρήμαξε εξ αδοκήτω τα προσδοκώμενα κέρδη.

Έντρομοι οι εκπρόσωποί τους, έσπευσαν να βάλουν τις φωνές στη Γερμανική κυβέρνηση και έθεσαν έναν μη διαπραγματεύσιμο όρο:

Δεν ξέρουμε τι θα κάνετε αλλά, πάση θυσία, δεν πρέπει η Ισπανία να είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έξω από το κοινό νόμισμα.

Από τότε η Γερμανική πολιτική ήξερε ποιος είναι ο στόχος και οι Γερμανικές κυβερνήσεις έμαθαν καλά που εδράζεται η δύναμή τους.

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί δεν κατάλαβαν ποτέ τη δική τους δύναμη οι Ισπανικές κυβερνήσεις…

.................

το διάβασα στο:www.thepressproject.gr/

Ένας περίπατος στη φύση μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή μας

http://background-download.com/

Μια βόλτα στο πάρκο μπορεί να αλλάξει το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλός μας με τρόπο ο οποίος βελτιώνει την ψυχική υγεία, σύμφωνα με νέα μελέτη.Είναι επαρκώς τεκμηριωμένο ότι οι κάτοικοι των αστικών κέντρων περνούν πολύ λίγο χρόνο στη φύση και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης και άλλων προβλημάτων ψυχικής υγείας, σε σύγκριση με όσους ζουν εκτός πόλεων.

Αυτά τα δύο ως φαίνεται συσχετίζονται, σύμφωνα με αρκετές πρόσφατες μελέτες, αλλά έως τώρα παρέμενε άγνωστο με ποιον ακριβώς μηχανισμό μπορεί το πράσινο να επηρεάσει την ψυχική υγεία, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Το θέμα διερεύνησε ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ με επικεφαλής τον μεταπτυχιακό φοιτητή Γκρέγκορι Μπράτμαν.

Σε προγενέστερη μελέτη τους, ο κ. Μπράτμαν και οι συνεργάτες του είχαν αναφέρει πως όταν ομάδα εθελοντών έκανε έναν σύντομο περίπατο στο καταπράσινο τμήμα του campus του Στάνφορντ, τα μέλη της ένιωθαν πολύ πιο τονωμένα και ευτυχισμένα από ό,τι όταν έκαναν την ίδια βόλτα δίπλα στον μποτιλιαρισμένο δρόμο.

Στην παρούσα μελέτη τους που δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), οι ερευνητές εξέτασαν προσεκτικά τις επιδράσεις που θα μπορούσε να έχει αυτός ο περίπατος στη συνήθεια να «αναμασάμε» νοερώς ό,τι στραβό κι ανάποδο συμβαίνει στη ζωή μας, με συνέπεια να αισθανόμαστε ολοένα χειρότερα για τον εαυτό μας.

Αυτού του είδους ο νοσηρός μηρυκασμός, όπως αποκαλείται από τους ειδικούς, σχετίζεται ισχυρά με αυξημένη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του εγκεφάλου που λέγεται υπογονάτια περιοχή προμετωπιαίου φλοιού (subgenual prefrontal cortex).

Επιπλέον, θεωρείται μια «δηλητηριώδης» εσωτερική διαδικασία που συχνά αποτελεί πρόδρομη κατάσταση της κατάθλιψης.

Οι επιστήμονες του Στάνφορντ σκέφτηκαν πως αν εξέταζαν το συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου πριν και έπειτα από έναν περίπατο, θα εξακρίβωναν αν και κατά πόσον επηρεάζει τον εγκέφαλό μας η επαφή μας με τη φύση.

Ετσι, ζήτησαν από 38 υγιείς αστούς να συμπληρώσουν ειδικά ερωτηματολόγια, για να καταγράψουν την ψυχική τους διάθεση και τα επίπεδα του νοσηρού μηρυκασμού που κανονικά επιδείκνυαν.

Στη συνέχεια τους υπέβαλαν σε τομογραφίες εγκεφάλου για να ελέγξουν την παροχή αίματος – και επομένως τη δραστηριότητα – στην υπογονάτια περιοχή.

Τέλος, τους χώρισαν σε δύο ομάδες, ζητώντας από τους μισούς να περπατούν για 90 λεπτά στο πάρκο του Στάνφορντ και από τους άλλους μισούς να κάνουν μια ίσης διάρκειας βόλτα δίπλα σε μια πολύβουη λεωφόρο. Στη διάρκεια των περιπάτων έπρεπε να είναι μόνοι και να μην ακούν μουσική.

Μόλις πέρασαν τα 90 λεπτά, οι εθελοντές επέστρεψαν στο εργαστήριο για να επαναλάβουν τη συμπλήρωση των ερωτηματολογίων και τις τομογραφίες εγκεφάλου.

Αποτέλεσμα:

όσοι είχαν περπατήσει δίπλα στα αυτοκίνητα, διατήρησαν την ίδια παροχή αίματος στην υπογονάτια περιοχή, το ίδιο επίπεδο νοσηρού μηρυκασμού και την ίδια πάνω - κάτω ψυχική διάθεση.

Οσοι όμως είχαν περπατήσει στο ήσυχο καταπράσινο πάρκο, είχαν μικρή αλλά ουσιαστική βελτίωση της ψυχικής διάθεσης, σημαντική μείωση στην αιμάτωση της υπογονάτιας περιοχής και χαμηλότερο νοσηρό μηρυκασμό.

Τα ευρήματα αυτά «υποδηλώνουν ισχυρά ότι μια βόλτα στη φύση μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο για να βελτιώνουν άμεσα και εύκολα οι κάτοικοι των αστικών κέντρων την ψυχική τους διάθεση και ίσως να καταπολεμήσουν το άγχος και την κατάθλιψη» δήλωσε ο κ. Μπράτμαν. 

Οσον αφορά το πόσο πρέπει να διαρκεί η βόλτα αυτή, η ακριβής διάρκεια δεν είναι γνωστή, αλλά έως ότου αποσαφηνιστεί, ο κ. Μπράτμαν συνιστά να διαρκεί όσο μπορείτε.

.....................

το διάβασα στην::http://www.healthierworld.gr