Ο Έλον Μασκ "χτίζει" έναν κόσμο επιστημονικής φαντασίας και είμαστε παγιδευμένοι σε αυτόν

Γράφει η Jill Lepore*
Από τον Άρη στο metaverse οι μεγιστάνες της τεχνολογίας δημιουργούν ένα νέο είδος καπιταλισμού: μια ακραία, εξωγήινη εκδοχή του. 

Την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου, ο Μπιλ Γκέιτς (με περιουσία 138 δισ. δολ.) γιόρτασε τα 66α γενέθλιά του κάπου στα παράλια της Τουρκίας, μεταφέροντας τους προσκεκλημένους του από το ενοικιασμένο σκάφος του σε ένα παραλιακό θέρετρο με ιδιωτικό ελικόπτερο. Μεταξύ των καλεσμένων, σύμφωνα με τοπικά μέσα, ήταν και ο Τζεφ Μπέζος (με περιουσία 197 δισ. δολ.), ο οποίος μετά το πάρτι επέστρεψε στο δικό του σκάφος, όχι όμως στο σούπερ γιοτ που κατασκευάζει, κόστους άνω των 500 εκατ. δολαρίων.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, Έλον Μασκ, (με περιουσία 317 δισ. δολ.), δεν έδωσε το "παρών". 

Πιθανότατα βρισκόταν στο Τέξας, όπου η εταιρεία του Space X ετοιμαζόταν να εκτοξεύσει έναν ακόμη πύραυλο στο διάστημα. 

Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ (με περιουσία 119 δισ. δολ.) επίσης δεν παρευρέθηκε, αλλά την επομένη του πάρτι, ανακοίνωσε το σχέδιό του για το metaverse, έναν "κόσμο" εικονικής πραγματικότητας, όπου κάποιος φορώντας ειδικά ακουστικά και εξοπλισμό, μπορεί να περάσει την ημέρα του ως avatar, κάνοντας πράγματα ανάλογα με αυτά που κάνουν οι κροίσοι, όπως να πηγαίνει σε πάρτι σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου, να ταξιδεύει με γιοτ ή να πετάξει με πύραυλο.
Το metaverse αποτελεί ταυτόχρονα μια απεικόνιση αλλά και παραπλάνηση από την ευρύτερη και πιο ανησυχητική στροφή στην ιστορία του καπιταλισμού. 

Οι δισεκατομμυριούχοι της τεχνολογίας δημιουργούν ένα νέο είδος καπιταλισμού: τον "Μασκισμό”. 

Ο Μασκ, που του αρέσει να τρολάρει τους ανταγωνιστές του, χλεύασε το metaverse του Ζούκερμπεργκ. 

Αλλά από τις αποστολές στον Άρη και τη Σελήνη έως το metaverse, όλες αυτές οι εξελίξεις αποτελούν χαρακτηριστικά του Μασκισμού: ενός ακραίου, εξωγήινου καπιταλισμού, όπου οι τιμές των μετοχών καθοδηγούνται λιγότερο από τα κέρδη και περισσότερο από τις φαντασιώσεις επιστημονικής φαντασίας.
Ο όρος του metaverse προέρχεται από ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1992 του Νιλ Στίβενσον, αλλά η ιδέα είναι πολύ παλαιότερη. 

Μια εκδοχή του, το holodeck (δωμάτιο εικονικής πραγματικότητας), το γνωρίσαμε μέσω του "Star Trek", την τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας με την οποία ο Μπέζος είχε εμμονή ως παιδί. 

Τον περασμένο μήνα εξάλλου, έστειλε στο διάστημα τον Ουίλιαμ Σάτνερ, τον ηθοποιό που ενσάρκωσε τον ρόλο του Κάπτεν Κερκ στην τηλεοπτική σειρά. 

Οι δισεκατομμυριούχοι, έχοντας διαβάσει ιστορίες οικοδόμησης νέων κόσμων ως παιδιά, άνδρες πλέον, είναι αρκετά πλούσιοι ώστε να χτίσουν νέους κόσμους. 

Οι υπόλοιποι είμαστε παγιδευμένοι σε αυτούς.
Παραδόξως, ο Μασκισμός, μια ακραία εκδοχή καπιταλισμού, εμπνέεται από ιστορίες που κατακρίνουν τον... καπιταλισμό. 

Στα στούντιο της Amazon ο Μπέζος προσπάθησε να μεταφέρει στο γυαλί της τηλεόρασης τη διαστημική σειρά "Culture” του Σκωτσέζου συγγραφέα Ίαν Μπανκς (από τους πολύ αγαπημένους του Μπέζος). 

Ο Ζούκερμπεργκ κατατάσσει το έργο στα βιβλία που πιστεύει ότι όλοι πρέπει να διαβάσουν κάποτε, ενώ και ο Μασκ έγραψε παλαιότερα στο Twitter: "Αν θέλετε να ξέρετε, είμαι ένας ουτοπικός, αναρχικός του στυλ που περιγράφεται καλύτερα από τον Ίαν Μπανκς.
Όμως ο Μπανκς δήλωνε σοσιαλιστής. Σε συνέντευξή του το 2010, τρία χρόνια πριν από το θάνατό του, περιέγραψε τους πρωταγωνιστές της σειράς "Culture” ως "χίπιδες κομουνιστές με υπερ-όπλα και βαθιά δυσπιστία για την Αγορολατρεία (Marketolatry) και την Απληστία". 

Ο ίδιος εξέφρασε επίσης την έκπληξή του για το γεγονός ότι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι τα βιβλία του προωθούν τον φιλελευθερισμό της ελεύθερης αγοράς, διερωτώμενος: "Ποιο σημείο από την έλλειψη ιδιωτικής ιδιοκτησίας και την απουσία χρημάτων στα μυθιστορήματα του Culture έχουν αγνοήσει αυτοί οι άνθρωποι;".
Ομολογουμένως, είναι πιθανό ο θαυμασμός αυτών των ανθρώπων για την επιστημονική φαντασία να αποτελεί μια "φλύαρη” ανάγκη δημόσιων σχέσεων, αλλά πρόκειται για πολύ έξυπνους ανθρώπους και υπάρχει η αίσθηση ότι έχουν πράγματι διαβάσει αυτά τα βιβλία. 

(Ο Γκέιτς, που έχει στραφεί στη φιλανθρωπία, δεν ασχολείται πολύ με όλα αυτά. Εχει διαβάσει πολλά βιβλία επιστημονικής φαντασίας ως παιδί, αλλά τα έχει αφήσει πίσω του, ενώ κάποτε έβαλε ένα βιβλίο μου σε λίστα με βιβλία δώρων για τις γιορτές, οπότε δεν είμαι σε θέση να αμφισβητήσω το γούστο του.) 

Ο Μασκισμός, όμως, φαίνεται να στηρίζεται σε παρερμηνείες.
Ο Μασκισμός έχει τις ρίζες του στη Silicon Valley της δεκαετίας του 1990, όταν ο Μασκ παράτησε το διδακτορικό του στο Stanford για να ξεκινήσει αρχικά την πρώτη του και στη συνέχεια τη δεύτερη εταιρεία του, X.com. 

Καθώς το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγάλωνε όλο και περισσότερο, οι διεκδικήσεις των startups της Silicon Valley έγιναν όλο και πιο μεγάλες. 

Η Google δημιούργησε ένα τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης ονόματι "X”, στόχος του οποίου είναι "να λύσει ορισμένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα του κόσμου".
Οι τεχνολογικές εταιρείες άρχισαν να μιλούν για την αποστολή τους και η αποστολή τους ήταν πάντα εντυπωσιακά "παραφουσκωμένη”: Να μεταμορφώσουν το μέλλον της εργασίας, να διασυνδέσουν την ανθρωπότητα, να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, να σώσουν ολόκληρο τον πλανήτη. 

Ο Μασκισμός είναι ένας καπιταλισμός στον οποίο οι εταιρείες ανησυχούν -δημόσια και έντονα- για κάθε είδος καταστροφής που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο, για την -πραγματική- καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, αλλά πιο συχνά για μυστηριώδεις "υπαρξιακούς κινδύνους", συμπεριλαμβανομένης της εξαφάνισης της ανθρωπότητας, από τους οποίους μόνο οι τεχνολογικοί δισεκατομμυριούχοι, προφανώς, μπορούν να μας σώσουν.
Αλλά ο Μασκισμός έχει επίσης παλαιότερες ρίζες, συμπεριλαμβανομένου του βιογραφικού του ίδιου του Μασκ. Μεγάλο μέρος του Μασκισμού προέρχεται από το τεχνοκρατικό κίνημα που άκμασε στη Βόρεια Αμερική τη δεκαετία του 1930 και είχε ως ηγέτη τον παππού του Μασκ, Τζόσουα Ν. Χάλντεμαν, ένθερμο αντικομμουνιστή. 

Όπως ο Μασκισμός, η τεχνοκρατία εμπνεύστηκε από την επιστημονική φαντασία και στηρίχθηκε στην πεποίθηση ότι η τεχνολογία μπορεί να λύσει όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. 

Οι τεχνοκράτες, όπως αποκαλούσαν τους εαυτούς τους, δεν εμπιστεύονταν τη δημοκρατία ή τους πολιτικούς, τον καπιταλισμό ή το νόμισμα. 

Επίσης, διαφωνούσαν με τη χρήση προσωπικών ονομάτων: ένας τεχνοκράτης παρουσιάστηκε σε μια συγκέντρωση ως "1x1809x56". 

Ο μικρότερος γιος του Έλον Μασκ ονομάζεται X Æ A-12.
Ο παππούς του Μασκ μετακόμισε με την οικογένειά του από τον Καναδά στη Νότια Αφρική το 1950, δύο χρόνια μετά την άνοδο του καθεστώτος του απαρτχάιντ. 

Στη δεκαετία του 1960, η Νότια Αφρική στρατολόγησε μετανάστες χαρακτηρίζοντας τον εαυτό της ως πλούσιο και ηλιόλουστο παράδεισο αποκλειστικά για λευκούς. 

Ο Έλον Μασκ γεννήθηκε στην Πρετόρια το 1971. 

(Ο Έλον Μασκ ήταν παιδί του απαρτχάιντ. Έφυγε από τη Νότια Αφρική στα 17 του για να αποφύγει την υποχρεωτική στρατολόγηση).
Ως έφηβος, είχε διαβάσει το "The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy" του Ντάγκλας Άνταμς• σχεδιάζει μάλιστα να δώσει στον πρώτο πύραυλο της SpaceX που θα πάει στον Άρη με το όνομα του διαστημοπλοίου του βιβλίου, το "Heart of Gold”. 

Το "Hitchhiker's Guide" δεν έχει metaverse, αλλά έχει έναν πλανήτη ονόματι "Magrathea”, του οποίου οι κάτοικοι κατασκεύασαν έναν τεράστιο υπολογιστή για να του κάνουν μια ερώτηση σχετικά με τη "ζωή, το σύμπαν και τα πάντα". 

Ο Μασκ λέει ότι το βιβλίο τού δίδαξε ότι "αν μπορείς να διατυπώσεις σωστά την ερώτηση, τότε η απάντηση είναι το εύκολο μέρος". 

Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο δίδαγμα του "Hitchhiker's Guide", το οποίο επίσης δεν ξεκίνησε ως βιβλίο. 

Ο Άνταμς το έγραψε για το BBC Radio 4 και, ξεκινώντας το 1978, μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο — ήτοι και στην Πρετόρια.
"Πίσω στα αρχαία χρόνια, στις μεγάλες και ένδοξες μέρες της πρώην γαλαξιακής αυτοκρατορίας, η ζωή ήταν άγρια, πλούσια και, συνολικά, αφορολόγητη", τονίζει ο αφηγητής στην αρχή ενός από τα πρώτα επεισόδια. 

"Πολλοί άνδρες, φυσικά, έγιναν εξαιρετικά πλούσιοι, αλλά αυτό ήταν απολύτως φυσικό και δεν έπρεπε να ντρέπεται κανείς, διότι κανείς δεν ήταν πραγματικά φτωχός, τουλάχιστον, κανείς για τον οποίο αξίζει να μιλήσουμε". 

Το "Hitchhiker’s Guide" αποτελεί μια εκτεταμένη και πολύ, πολύ αστεία κριτική για την οικονομική ανισότητα.
Η πρώιμη επιστημονική φαντασία εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας εποχής ιμπεριαλισμού: Οι ιστορίες για ταξίδια σε άλλους κόσμους ήταν γενικά ιστορίες για τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Όπως είπε και ο ίδιος ο Σέσιλ Ρόουντς, "θα προσαρτούσα τους πλανήτες αν μπορούσα". 

Η καλύτερη πρώιμη επιστημονική φαντασία αποτελούσε κριτική στον ιμπεριαλισμό. 

Ο Γουέλς ξεκίνησε το μυθιστόρημά του "War of the Worlds" το 1898, στο οποίο οι Αρειανοί εισβάλλουν στη Γη, σχολιάζοντας τη βρετανική αποικιακή επέκταση στην Τασμανία, γράφοντας ότι οι Τασμανοί, "παρά την ανθρώπινη ομοιότητά τους, εξαφανίστηκαν εντελώς σε έναν πόλεμο εξόντωσης από τους Ευρωπαίους μετανάστες, σε διάστημα 50 ετών. 

Είμαστε τέτοιοι ‘Απόστολοι’ του ελέους που παραπονιόμαστε για το αν οι Αρειανοί πολέμησαν με το ίδιο πνεύμα;". 

Ο Γουέλς δεν δικαιολογούσε τους Αρειανούς, κατηγορούσε τους Βρετανούς.
Ο Ντάγκλας Άνταμς ήταν για τη Νότια Αφρική ό,τι ο Χ. Τζ. Γουέλς για τη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατήγγειλε το απαρτχάιντ ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου το 1973. 

Τρία χρόνια αργότερα, αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον χιλιάδων μαύρων μαθητών κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στο Σοβέτο, ένα περιστατικό που μεταδόθηκε εκτενώς από το BBC.
Ο Άνταμς έγραψε το "Hitchhiker's Guide" για το BBC το 1977. 

Στοχοποιεί σε αυτό τους βαθύπλουτους, με τους ιδιόκτητους πυραύλους τους, που δημιουργούν αποικίες σε άλλους πλανήτες. 

"Για αυτούς τους εξαιρετικά πλούσιους εμπόρους, η ζωή τελικά έγινε μάλλον βαρετή και φαινόταν ότι κανένας από τους κόσμους στους οποίους εγκαταστάθηκαν δεν ήταν απολύτως ικανοποιητικός", σημειώνει ο αφηγητής.

"Είτε το κλίμα δεν ήταν πολύ καλό αργά το απόγευμα είτε η μέρα ήταν κατά μισή ώρα μεγαλύτερη ή η θάλασσα ήταν απλώς στη λάθος απόχρωση του ροζ. Και έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για μια εκπληκτική νέα μορφή βιομηχανίας: ειδικά κατασκευασμένοι, πολυτελείς πλανήτες".
Αυτό ακριβώς φαίνεται να επιχειρούν οι Μπέζος και Μασκ, με τα σχέδιά τους για τη Σελήνη και τον Άρη, να προσαρτήσουν τους πλανήτες, αν μπορούσαν να το κάνουν. 

Και ο Ντάγκλας Άνταμς; Έγραψε το "Hitchhiker’s Guide" σε μια γραφομηχανή Hermes και είχε κολλήσει πάνω της ένα αυτοκόλλητο το οποίο έλεγε "ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ".
Πώς αυτοί οι άντρες έχουν τόσο σοβαρά παρερμηνεύσει αυτά τα βιβλία; Ίσως οφείλεται στην επιστημονική φαντασία που φαίνεται να αγνοούν, ως επί το πλείστον: το νέο κύμα, τον αφροφουτουρισμό, τη φεμινιστική και μετα-αποικιακή επιστημονική φαντασία, το έργο συγγραφέων όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ, η Βαντάνα Σινγκ, η Οκτάβια Μπάτλερ και ο Τεντ Σιάνγκ.
Η Ούρσουλα ΛεΓκoυίν έγραψε κάποτε ένα δοκίμιο, βασισμένο σε ένα δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ, για το πώς το θέμα όλων των μυθιστορημάτων είναι ο συνηθισμένος, ταπεινός, ελαττωματικός άνθρωπος. 

Η Γουλφ τον αποκάλεσε "Mrs. Brown". 

Η ΛεΓκουίν πίστευε ότι η επιστημονική φαντασία του μεσαίωνα - το είδος που εκφράζουν τα έργα του Ισαάκ Ασίμοφ και του Ρόμπερτ Χαϊνλάιν, δύο ακόμη συγγραφείς που θαύμαζαν οι Μασκ και Μπέζος- είχε χάσει τα ίχνη της Mrs. Brown. 

Αυτή η εκδοχή της επιστημονικής φαντασίας, ανησυχούσε ότι φαινόταν να είναι "παγιδευμένη βαθιά στα υπέροχα, αστραφτερά διαστημόπλοιά μας, που εκτοξεύονται σε όλο τον γαλαξία", σκάφη που περιέγραψε ως "ικανά να διαθέτους ηρωικούς καπετάνιους με μαύρες και ασημένιες στολές" και "ικανά να ανατινάζουν άλλα, εχθρικά πλοία και να μεταφέρουν πλήθος αποίκων από τη Γη σε άγνωστους κόσμους, και τελικά "σκάφη ικανά για οτιδήποτε, για τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα: δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τη Mrs. Brown".
Το μέλλον που οραματίζεται ο Μασκισμός και το metaverse -οι πραγματικοί και εικονικοί κόσμοι που χτίζουν οι δισεκατομμυριούχοι της τεχνολογίας- επίσης δεν περιέχει την Mrs. Brown. 

Παρερμηνεύοντας τόσο την ιστορία όσο και τη μυθοπλασία, δεν μπορούν καν να την φανταστούν.

Νομίζω ότι κάποιος ίσως θα έπρεπε να φτιάξει ένα αυτοκόλλητο το οποίο θα έλεγε "ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ Το METAVERSE".
* Η Jill Lepore, καθηγήτρια ιστορίας στο Χάρβαρντ, είναι η συγγραφέας του "If Then: How the Simulmatics Corporation Invented the Future" και η παρουσιάστρια του podcast του BBC/Pushkin "Elon Musk: The Evening Rocket", από το οποίο αυτό το δοκίμιο είναι διασκευασμένο.

Πρωτοχρονιά, πρωτομηνιά πρώτη γιορτή του χρόνου

Πρωτοχρονιά, πρωτομηνιά πρώτη γιορτή του χρόνου και στο μυαλό μας μέσα φτερουγίζει το χιόνι – τη μύτη μας κοκκινίζει η παγωνιά και εικόνες μας έρχονται με κάτασπρα βουνά και…

…Χιονοπόλεμος

Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση.
Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.

Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα
άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.

Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι.
Όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.

Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι.
Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.

Φράπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι.
Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.- Στέλιος Σπεράντσας

Ο Jean-Marc Sabatier, μαζί με τους συναδέλφους του καθηγητές Jacques Fantini, Patrick Guérin, Nouara Yahi, Fodil Azzaz et Henri Chahinian συμμετέχει σε ένα νέο κύκλο Ερευνητικών Μελετων και μοντελοποίησης που αφορούν τις νέες μεταλλάξεις του Sars cov2, την αποτελεσματικότητα των εμβολίων απέναντι στις μεταλλάξεις και τις ανοσολογικές αποκρίσεις κυτταρικές και χυμικές.

Φωτό +κείμενο Sissie Bara από το χρονολόγιο Juliette Georgiades:https://www.facebook.com/thomas.gata.5/posts/1808465456018629

Ο Jean-Marc Sabatier, είναι Διευθυντής Έρευνας στο γαλλικό Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών CNRS.

Είναι διδάκτωρ μοριακής βιολογίας και μικροβιολογίας και εργάζεται αποσπασμένος στο ινστιτούτο νευρο φυσιοπαθολογίας του παν/μιου της Aix-Marseille.

Μαζί με τους συναδέλφους του καθηγητές Jacques Fantini, Patrick Guérin, Nouara Yahi, Fodil Azzaz et Henri Chahinian συμμετέχει σε ένα νέο κύκλο Ερευνητικών Μελετων και μοντελοποίησης που αφορούν τις νέες μεταλλάξεις του Sars cov2, την αποτελεσματικότητα των εμβολίων απέναντι στις μεταλλάξεις και τις ανοσολογικές αποκρίσεις κυτταρικές και χυμικές.

Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών παρουσιάζει σε μια συνέντευξη που θα τη βείτε εδω: https://www.francesoir.fr/.../jean-marc-sabatier...

Τη προδημοσίευση της μελέτη τους θα τη βρείτε στα αγγλικά εδώ: https://www.authorea.com/.../10.../au.163638609.95446888/v1

Η συνέντευξη αυτή που παρουσιάζει τα συμπεράσματα της μελέτης είναι εξαιρετικά σημαντική. Τινάζει στο αέρα όλη την εμβολιοκεντρκή διαχείριση της πανδημίας εφόσον η μελέτη αποδεικνύει την Επκινδυνότητα των mRNA εμβολίων Μεταφράζω:

Δημοσιογράφος: Η μελέτη σας αφορά τις νέες μεταλλάξεις του ιού, την αποτελεσματικότητα των εμβολίων έναντι αυτών των μεταλλάξεων, και τις ασονοσολικές αποκρίσεις τόσο της κυτταρικής όσο και της χυμικής ανοσίας εκείνης δλδ που παράγεται απο τα λεμφοκύταρα Β. Σε ότι αφορά τις τελευταίες μορφές ανοσίας, αυτό το οποίο ονομάζουμε ισορροπία μεταξύ εξουδετερωτικών αντισωμάτων της λοίμωξης και διευκολυντικών αντισωμάτων της λοίμωξης, ειναι μια παράμετρος άγνωστη στο κόσμο. Οταν μιλάμε συνήθως για αντισώματα, έχουμε κατά νου τα εξουδετερωτικά, αυτα δλδ που εξουδετερώνουν τους ιους. Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τί συμβαίνει με όλα αυτά τα διαφορετικού τύπου αντισώματα, όταν προσβληθούμε απο μια λοίμωξη, ή μετά απο έναν εμβολιασμό;

Jean-Marc Sabatier: Οταν μπει στον οργανισμό ενός ξενιστή πχ ενός ανθρώπου, ένα αντιγόνο, ( δλδ ένα μόριο, μια μοριακή δομή που μπορεί να είναι τμήμα ενός μακρομορίου που βρίσκεται στο εξωτερικό μέρος ενός παθογόνου μικροοργανισμού και προκαλεί ανοσοαπόκριση), ή ένα εμβόλιο που θα παράξει το αντιγόνο, όπως είναι τα ΜRNΑ (pfizer moderna) ή τα εμβόλια αδενοϊού (astrazeneca johnson), που θα παράξουν τη πρωτεϊνη Spike, συμβαίνει το εξης: παρουσιάζεται στο ανοσοποιητικο σας σύστημα το αντιγόνο, η πρωτεϊνη Spike. Το ανοσοποιητικο σας σύστημα κινητοποιείται για να εξολοθρεύσει αυτό το αντιγόνο. Μαθαίνει να το αναγνωρίζει ως εχθρό μέσω του εμβολιασμού.

Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει δύο πυλώνες: Ο 1ος είναι η χυμική ανοσία που βασίζεται στα αντισώματα. Ο 2ος είναι η κυταρική ανοσία. Αυτοί οι 2 πυλώνες προχωράνε απο κοινού.

Τη πρώτη φορά που ένας οργανισμός συναντά ένα αντιγόνο η έναν ιό μπαινει σε λειτουργία η έμφυτη γεννετήσια ανοσοπροστασία. Αυτή είναι καταρχήν άμεση δλδ απο τη στιγμή που έρθουμε σε επαφή με ένα μικρόβιο είτε αυτό ειναι ιός, είτε βακτήριο, είτε παράσιτο ή μύκητας. Ονομάζεται επίσης μη ειδική ανοσία, γιατί γενικά θα παραμείνει η ίδια ανοσοπροστασία όποιο και να είναι το μικρόβιο που έχει απέναντι της.

Αυτή η ανοσοπροστασία περιέχει έναν συγκεκριμένο αριθμό τυποποιημένων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος τα οποία είναι και κυρίως κυκλοφορούντα μονοκύταρα, που λέγονται μακροφάγοι, και δενδριτικά κύτταρα που λεγονται κοκκιοκύτταρα. Μέσα στα κοκκιοκύταρα, υπάρχουν τα ωσινόφιλα κοκκιοκύτταρα, τα ουδετερόφιλα, τα βασεόφιλα και τα μαστοκύτταρα. Και μετά υπάρχουν επίσης τα κύτταρα ΝΚ που σημαίνει Natural Killer δλδ τα κύτταρα δολοφόνοι, τα οποία βρίσκονται στο όριο μεταξύ της έμφυτης γεννετικής ανοσίας και της προσαρμοστικής ή επίκτητης ανοσίας. Αυτή η έμφυτη ανοσία είναι άμεση και πολύ ισχυρή, ειδικά στα παιδιά.

Σε ότι αφορά την προσαρμοστική ή επίκτητη ανοσία, αυτή αποκτιέται 4 περίπου ημέρες μετά την ενεργοποίηση της έμφυτης γεννετήσιας ανοσία. Είναι εξειδικευμένη στο μικρόβιο που μας απειλει κάθε φορά και έχει διάρκεια στο χρόνο. Βασίζεται στα λεμφοκύταρα Β που παράγουν αντισώματα (χυμική ανοσία) όταν ενεργοποιούνται σε πλασματοκύτταρα, καθώς επίσης βασίζεται και σε κυτταροτοξικά CD8 Τ λεμφοκύτταρα, τα οποία εκφράζουν τον υποδοχέα CD8. Και αυτα τα τελευταία είναι κύτταρα που εμπλέκονται επίσης στην αναγνώριση μικροβιακών αντιγόνων όταν αυτά τα αντιγόνα εμφανίζονται στην επιφάνεια μολυσμένων κυττάρων, στην προκειμένη περίπτωση στην αναγνώριση της πρωτεΐνης Spike και άλλων ιικών αντιγόνων στο πλαίσιο μιας φυσικής μόλυνσης.

Δημοσιογράφος: Εάν πάρουμε το παράδειγμα του ιού Sars-CoV-1 που εμφανίστηκε το 2002, τα άτομα που μολύθηκαν απο αυτόν παρέμειναν με φυσική ανοσία για 17 χρόνια.

Jean-Marc Sabatier: Μα φυσικά! Κι αυτό συνέβει χάρη σε αυτή την προσαρμοστική επίκτητη ανοσία ( των λεμφοκυταρων T CD8+ και των λεμφοκυτάρων B ) που έχει το χαρακτηριστικο να είναι εξειδικευμένη. Μπαίνει σε λειτουργία πιο αργά απο την έμφυτη γεννετήσια ανοσία, μερικές μέρες αφότου ένα άτομο μολυνθεί απο τον ιό.

Δημοσιογράφος: Αυτό το οποίο ονομάζουμε χυμική ανοσία, που εντοπίζεται με εξετάσεις αίματος, είναι τα αντισώματα, οι ανοσοσφαιρίνες G, A και M (τα IgG, τα IgA και τα IgM). Αυτή η χυμική ανοσία μειώνεται σε μερικούς μήνες κι αυτός είναι και ο λόγος που ζητείται να γίνουν αναμνηστικές εμβολιαστικές δόσεις. Σε αυτη τη χυμική ανοσία υπάρχουν, λέγεται, τριών ειδών αντισώματα.

Jean-Marc Sabatier: Ναι πράγματι υπάρχουν τριών ειδών αντισώματα, αν επικεντρωθούμε βεβαια στη χυμική ανοσία, δλδ στη παραγωγή αντισωμάτων. Οταν ο οργανισμός δει ένα αντιγόνο θα παράξει γενικά τριών ειδών αντισώματα. Θα παραξει αρχικά τα ουδέτερα αντισώματα. Δλδ τα αντισώματα εκείνα που μπορούν να προσδεθούν στη πρωτεϊνη Spike χωρίς όμως απριόρι να κάνουν κάτι. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι αυτά τα αντισώματα δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Δεν προστατεύουν απο τη μόλυνση, παράγονται μεν αλλά δεν εξουδετερώνουν.

Ο δεύτερος τύπος αντισωμάτων είναι τα εξουδετερωτικά αντισώματα. Αυτά τα αντισώματα είναι και τα πλέον σημαντικά για ένα εμβολιαστικό προγ/μα. Είναι αυτά ακριβώς που επιδιώκουμε να παράξουμε με τις αναμνηστικές δόσεις των εμβολίων. Προσπαθούμε να έχουμε ένα μέγιστο αριθμό εξουδετερωτικών αντισωμάτων, γιατί είναι αυτά ακριβώς τα αντισώματα που προσκολώνται στους ιούς, τους εμποδίζουν το να μολύνουν τα κύταρα και εξουδετερώνουν την μόλυνση.

Ο τρίτος τύπος αντισωμάτων είναι τα διευκολυντικά αντισώματα: Αυτά κάνουν την ακριβώς αντίστροφη δουλειά απο τα εξουδετερωτικά. Διευκολύνουν δλδ την μόλυνση των κυττάρων απο το ιό. Επομένως είναι ποβληματικά και δεν τα θέλουμε καθόλου στα εμβολια μας.

Δημοσιογράφος: Σήμερα υπάρχουν προβλήματα με το εμβόλιο που σχεδιάστηκε με βάση το αρχικό στέλεχος της Wuhan. Ο ιός μεταλάσσεται αδιάκοπα και όταν οι μεταλλάξεις είναι πολύ σημαντικές μιλάμε για στελέχη. Εδώ και περίπου δύο χρόνια υπάρχουν στελέχη και υποστελέχη. Η μελέτη στην οποία συμμετείχατε δείχνει ότι με αφορμή τα νέα στελέχη εμφανίζονται στον οργανισμο των ανθρώπων περισσότερα διευκολυντικά της μόλυνσης αντισώματα απ΄οτι εξουδετερωτικά.

Jean-Marc Sabatier: Ναι αυτό ακριβώς συμβαίνει. Οταν εκχύσετε ένα ΜRNΑ εμβόλιο ή ένα εμβόλιο αδενοϊού, βάζετε τον οργανισμό σας να παράξει ο ίδιος και με τα δικά του κύτταρα τη πρωτεϊνη Spike. Αυτή η πρωτεϊνη που παρουσιάζεται στο ανοσοποιητικό σύστημα έχει έναν ορισμένο αριθμό τομέων στο εσωτερικό της που το ανοσοσποιητικο σύστημα θα αναγνωρίσει Πρόκειται για τα Επίτοπα.

Οταν το ανοσοποιητικό σύστημα δει τη πρωτεϊνη Spike, δεν θα την αναγνωρίσει σαν σύνολο. Aν φανταστείτε για παράδειγμα τη πρωτείνη Spike σαν ένα κολιέ απο μαργαριτάρια όπου κάθε μαργαρτάρι, είναι ένα υπόλλειμμα αμινοξέως, έχετε λοιπόν ένα κολιέ με 1 273 μαργαριτάρια που αντιστοιχούν σε 1 273 υπολλείμματα αμινοξέως της πρωτεϊνης Spike. Ωστόσο το ανοσοποιητικό σύστημα δεν θα αναγνωρίσει όλες τα μαργαριτάρια του κολιέ. Θα αναγνωρίσει ομάδες απο μαργαριτάρια. Πρέπει επίσης να ξέρουμε ότι υπάρχουν συνολικά 20 τύποι απο διαφορετικά μαργαριτάρια που επιτρέπουν να φτιαχτεί ένα κολιέ και κάποια από αυτά τα μαργαρτάρια μπορεί να είναι τροποποιημένα. Καθώς πρόκειται για αλυσίδα απο μαργαρτάρια το ανοσοποιητικό θα αναγνωρίσει ένα τομέα του κολιέ όπου για παράδειγμα υπάρχουν 6 μαργαριτάρια, έναν άλλο τομέα με 7 ή 8 μαργαριτάρια. και αυτοί οι τομείς κατανέμονται κατά μήκος του κολιέ.

Το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί επίσης να αναγνωρίσει συστοιχίες απο μαργαριτάρια μέσα στο χώρο. Δλδ μπορεί να έχετε μέσα στο κολιέ μαργαριτάρια που είναι απομακρυσμένα το ένα απο το άλλο στο εσωτερικό του κολιέ αλλά βρισκονται κοντά στο χώρο, εξαιτίας του ιδιαίτερου σχήματος του κολιέ.

Και μπορείτε να έχετε ένα αντίσωμα που να κατευθύνεται εναντίον πολλών μαργαριταριών τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία του κολιέ, αλλά στο χώρο είναι σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Αυτά τα μαργαριτάρια συνιστούν ένα Διαμορφωτικό Επίτοπο. Ετσι σε επίπεδο πρωτεϊνης Spike, υπάρχουν τομείς που ονομάζουμε Διαμορφωτικά Επότοπα τα οποία θα αναγνωριστούν απο το ανοσοποιητικό απο τα αντισώματα που κατευθύνονται ενάντια σε συστοιχίες μαργαριταριών που κανονικά βρίσκονται απομακρυσμένα στο εσωτερικό του κολιέ.

Για παράδειγμα, το αντίσωμα ενδεχομένως θα αναγνωρίσει το μαργαριτάρι που είναι στη θέση 1 και το μαργαριτάρι που είναι στη θέση 100 ή το μαργαριτάρι της θέσης 250. Με λίγα λόγια, το αντίσωμα αναγνωρίζει είτε γραμμικά επίτοπα, δλδ αλυσίδες απο διαδοχικά μαργαριτάρια, όπως για παράδειγμα θα αναγνωρίσει το μαργαριτάρι της θέσης 7 μέχρι το μαγαριτάρι της θέσης 14 ( δλδ θα αναγνωρίσει όλα τα μαργαριτάρια στη σειρά το 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14). Και υπάρχουν και άλλα αντισώματα Διαμορφωτικά τα οποία κατευθύνονται σε Διαμορφωτικά επίποπα που θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν για παράδειγμα τα μαργαριτάρια των θέσεων 10, 12, 120, 250. Ομως άραγε όλα αυτά τα μαργαριτάρια βρίσκονται σε πολύ κοντινη απόσταση μεταξύ τους; Και αν ναι πώς γίνεται; Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί το κολιέ έχει πάρει ένα ειδικό τρισδιάστατο σχήμα στο χώρο, δλδ έχει μια συγκεκριμένη τρισδιάστατη δομή που φέρνει κοντά τα μαργαριτάρια αυτά. Και τότε ακριβώς έχετε ένα ανοσοποιητικό σύστημα που μπορεί να αναγνωρίσει ένα τέτοιο τομέα.

Ετσι υπάρχουν περιοχές στη πρωεϊνή Spike — ή σε άλλες πρωτεϊνες— που είναι ανοσολογικά σιωπηρές, δλδ που το ανοσοποιητικό δεν βλέπει. Οταν κάνετε τον οργανισμό σας να παράγει πρωτεϊνη Spike με τα ΜRNΑ εμβόλια για παράδειγμα (αυτα της Pfizer/BioNTech, ή της Moderna), ο οργανισμός σας θα παράξει αυτο το μακρύ κολιέ των 1273 μαργαριταριών και το ανοσοποιητικό σύστημα θα αναγνωρίσει αυθόρμητα τους τομείς, δλδ τις ομάδες των μαργαριταριών είτε πρόκειται για μαργαριτάρια που διαδέχονται το ένα το άλλο δλδ αλληλουχικά, ή για μαργαριτάρια που βρίσκονται κοντά μεταξύ τους στο χώρο. Και τα αντισώματα που παράγονται θα αναγνωρίσουν ορισμένους τομείς που λέονται επίτοπα B και αναγνωρίζονται απο τα λεμφοκύταρα B. Αυτοί είναι τομέις οι οποίοι θα προκαλέσουν τη παραγωγή αντισωμάτων που μπορεί να είναι είτε ουδέτερα είτε εξουδετερωτικά είτε διευκολυντικά.

Δημοσιογράφος: Εχετε γράψει στη μελέτη σας ότι τα εξουδετερωτικά αντισώματα εντοπίζονται με τρόπο ιδιαίτερα τυχαίο, ανάλογα με τις μεταλλάξεις, ενώ τα διευκολυντικά αντισώματα του οργανισμού διατηρούνται σε όλες τις μεταλλάξεις που κυκλοφορούν. Εάν ξαναπάρουμε την ιστορία με όλα τα μεγάλα στελέχη που είχαμε και τα αντιπαραθέσουμε με τον εμβολιασμό, γνωρίζουμε άραγε μέχρι ποια μετάλλαξη δούλεψε ο εμβολιασμός τελικά;

Jean-Marc Sabatier : Είναι μια σταδιακή μετατόπιση. Η μετάβαση δεν είναι προφανής. Πρόκειται για προγνωστική ανάλυση. Δλδ δεν βασίζεται σε πείραμα δεν είναι διαπιστώσεις φαινομένων διευκόλυνσης που παρατηρήθηκαν με το ένα ή δε παρατηρήθηκαν με το άλλο στέλεχος του ιού. Είναι προβλέψεις σε σχέση με θέσεις αντιγόνων, δλδ με διαφορετικά επίτοπα που περιγράφηκαν στις μεταλλάξεις.

Για τον ιό Sars-CoV-1 της επιδημιας του 2002, υπάρχουν μελέτες που έφεραν στην επιφάνεια ορισμένα διευκολυντικά επίτοπα. Αυτό υποδηλώνει ότι προκειται για περιοχές της πρωτεϊνης Spike του Sars-CoV-1, του παλαιότερου κορωναϊού, οι οποίες ειναι γνωστό ότι προκαλούν τη παραγωγή αντισωμάτων τα οποια αντί να εξουδετερώσουν τη μόλυνση θα τη διευκολύνουν. Αυτά είναι λοιπόν τα λεγόμενα διευκολυντικά επίτοπα τα οποία ακολουθούν το φαινόμενο Antibody-Dependent Enhancement (ADE ) που σημαίνει διευκόλυνση της μόλυνσης μέσω των αντισωμάτων.

Δημοσιογράφος: Συνάδελφος απο την ερευνητική σας ομάδα εξήγησε το γιατί, το αρχικό στέλεχος της Wuhan έκανε βαρύτερη νόσηση απο ότι αλλού σε άλλες περιοχές του κόσμου. Κάποια άτομα στη Κίνα είχαν ήδη μολυνθεί απο τον Sars-CoV-1 τη περίοδο 2002-2003. Και όταν ο Sars-CoV-2 έφτασε στη Wuhan στα τέλη του 2019, η μόλυνση ήταν πιο βαριά εξαιτίας των διευκολυντικών αντισωμάτων που υπήρχαν με το νέο κορωναϊό

Jean-Marc Sabatier: Ναι γα να σας εξηγήσω σχηματικά τα πράγματα, όταν παρουσιάζετε έναν ιό, για παράδειγμα τον ιό . Sars-CoV-2 της Wuhan, στο ανοσοποιητικό σας σύστημα, θα παράξετε αντισώματα εναντίον της πρωτεϊνης Spike του αρχικού στελέχους της Wuhan. Πρόκειται για τη δομή του ιού του 2019. Αυτός ο ιός έχει επίτοπα καθορισμένα σε επίπεδο πρωτεϊνης Spike, εφόσον η ρίζα του έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Κατά συνέπεια υπάρχουν τομείς που είναι διευκολυντικοί, άλλοι που είναι εξουδετερωτικοί, και άλλοι που είναι ουδέτεροι.

Επομένως έχετε επιτοπα B που είναι ουδέτερα, Επίτοπα B που ειναι εξουδετερωτικά και επίτοπα B που είναι διευκολυντικά. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποκρίθηκε με κλασσικό τρόπο και δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα σε αυτό το στάδιο. Το πρόβλημα μπορεί να προκύψει, αργότερα, όταν μολυνθείτε από ένα άλλο ορότυπο ιό, δλδ απο κάποιο άλλο στέλεχος του Sars-CoV-2 που θα ακολουθήσει το φαινόμενο ADE, δλδ στέλεχος το οποίο θα ακολουθήσει το φαινόμενο διευκόλυνσης της μόλυνσης απο τα αντισώματα ADE. Σε αυτή τη περίπτωση υπάρχει πρόβλημα γιατί θα έχετε αντισώματα που διευκολύνουν την μόλυνση. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα που εμβολιάστηκαν με εμβόλια που σχεδιάστηκαν με βάση το αρχικό στέλεχος του Sars-CoV-2 της Wuhan, και μολυνθούν στη συνέχεια απο άλλο στέλεχος όπως η Δέλτα, η Ομικρον ή κάποιο άλλο, μπορεί να νοσησουν πολύ σοβαρά ακριβώς επειδή, αυτά τα διευκολυντικά αντισώματα βρίσκονται εκεί.

Κι αυτα τα διευκολυντικά αντισώματα θα προσδεθούν στον νέο στέλεχος/ ορότυπο του ιού. Αυτά τα συμπλέγματα που αποτελούνται απο το νέο ιό και τα διευκολυντικα αντισώματα θα αναγνωριστούν απο την έμφυτη γενεντήσια ανοσία και ιδιαίτερα απο τα μονοκυταρα, τους μακροφάγους, και τα δενδριτικά κύτταρα γιατί αυτά τα κύταρα έχουν στην επιφάνεια τους έναν υποδοχέα που ονομάζεται Fc-gamma R2A (βλέπε ακόμα έναν άλλο υποδοχέα τον Fc-gamma R2B), ο οποίος έχει την ιδιαιτερότητα να αναγνωρίζει το συνεχές κλάσμα των αντισωμάτων.

Τα αντισώματα παρουσιάζουν μια σχηματική δομή Y. Εχετε δυό ραβδους του Y που περιέχουν στα άκρα τους τα Παράτοπα. Αυτά τα παράτοπα είναι και τα δύο ακριβως όμοια και αναγνωρίζουν τα επίτοπα, δλδ τις περιοχές της πρωτεϊνης Spike εναντίον των οποίων κατευθύνονται. Και η ράβδος του Y, το συνεχές κλάσμα του αντισώματος, θα αναγνωριστεί απο τον υποδοχέα Fc-gamma R2A (βλέπε Fc-gamma R2B). Τα κύταρα του έμφυτου γενεντήσιου ανοσοποιητικού συστήματος (τα μονοκύταρα, τα μακρόφαγα, τα δενδριτικά κύταρα) που εκφράζουν αυτοί οι υποδοχείς, θα αναγνωρίσουν τα δυαδικά σύμπλοκα (ενώσεις) του διευκολυντικού αντισώματος που έχει προσδεθεί στον ιό και θα εξολοθρεύσουν αυτά τα σύμπλοκα με στόχο να εξουδετερώσουν τον ιό. Μέσα απο αυτή τη διαδικασία τα κύταρα μολύνει το ένα το άλλο, με το νέο στέλεχος του Sars-CoV-2.

Με άλλα λόγια, αυτά τα διευκολυντικά αντισώματα θα κάνουν την αντίστροφη δουλειά απο αυτή που θέλουμε και που κάνουν τα εξουδετερωτικά αντσώματα : Βοηθούν τον ιό να μολύνει αυτά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και ευνοούν την μόλυνση των δενδριτικών κυτάρων των μονοκυτάρων και των μακρόφαγων. Ολα αυτά επεκτείνουν περισσότερο κυτταρικό τροπισμό του ιού δλδ την τάση των κυττάρων στα οποία στοχεύει ο ιός να του διευκολύνουν την είσοδο, εφόσον το φαινόμενο ADE βοηθά επίσης τον ιό να μολύνει νέους τύπους κυττάρων. Το φαινόμενο αυτό καθιστά τον ιό πιο επικίνδυνο γιατί διευκολύνει την μόλυνση.

Δημοσιογράφος: Σε αυτή τη περίπτωση, εάν σκεφτούμε ότι ο εμβολιασμός μπορεί να έχει μια δράση προστασίας απέναντι στο αρχικό στελεχος και σε μερικές μεταλλάξεις που ήρθαν αμέσως μετά, τί γίνεται με τα νέα στελέχη του ιού;

Jean-Marc Sabatier: Το Ισοζύγιο ανάμεσα στα εξουδετερωτικά και τα διευκολυντικά αντισώματα ήταν θετικό για τις μεταλλάξεις Αλφα, και Βήτα του Sars-CoV-2. Για τα τελευταία στελέχη όπως η Γαμα η Δελτα η Λάμδα η Μι παρατηρείται η αντίστροφη τάση με το ισοζύγιο των εξουδετερωτικών και διευκολυντικών αντισωμάτων να είναι αρνητικό. Αυτό σημαίνει ότι ευνοούνται τα διευκολυντικά αντισώματα έναντι των εξουδετερωτικών, ενώ αρχικά στο πρώτο στέλεχος και τις δύο πρωτες μεταλλάξεις άλφα και βήτα η ισορροπία τω αντισωμάτων ευνοούσε κατά πολυ τα εξουδετερωτικά αντισώματα έναντι των διευκολυντικών. Δλδ για το αρχικό στέλεχος και αυτές τις δύο μεταλλάξεις το εμβόλιο ήταν αποτελεσματικό με όρους εξουδετέρωσης του ιού. Υπάρχει μια σταδιακή απόκλιση η οποία οδήγησε και στη δυσμενή ισορροπία μεταξύ των εξουδετερωτικών και διευκολυντικών αντσωμάτων.

Κι όταν κάνουμε αναμνηστικές δόσεις εμβολίων, 3η 4η 5η κλπ η σχέση όφελους/κινδύνου απο τον εμβολιασμό θα είναι όλο και πιο δυσμενής. Με το να επιδιώκουμε να προστατεύσουμε τους ανθρώπους, παράγοντας εξουδετερωτικά αντισώματα τελικά΄καταφέρνουμε το αντίστροφο. Αυξλανουμε δλδ την αναλογία διευκολυντικών αντισωμάτων έναντι των εξουδτερωτικών, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην έχουμε εμβολιαστική προστασία, αλλά αντιθέτως να έχουμε έναν διευκολυντικό στη μολυνση εμβολιασμό ο οποίος θα ευνοεί και θα διευκολύνει τη κυτταρική λοίμωξη. Ετσι τα εμβολιασμένα με τα αρχικά εμβόλια άτομα, που θα μολυνθούν απο νέα στελέχη του ιού μπορεί να νοσησουν πιο βαριά απ΄ότι θα νοσούσαν εάν δεν είχαν εμβολιαστεί.

Ευτυχώς η υπερμεταδοτική ομικρον που μεταδίδεται στις μέρες μας σε ολο το κόσμο είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνη, με καταγεγραμμένη θνητότητα μέχρι στιγμής 7 φορές μικρότερη απο αυτή της δέλτα, η οποία εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη, και η οποία με τη σειρά της ήταν κατά 4 φορές λιγοτερο θανατηφόρα απο το αρχικό στέλεχος της Wuhan. Η Εμφάνιση στελεχών του Sars-CoV-2 που είναι ολό και λιγότερο θανατηφόρα, αν και πιο μεταδοτικά, καθιστά το φαινόμενο ADE λιγότερο προβληματικό.

Δημοσιογράφος: Εσείς και οι συνάδελφοι σας αποφασίσατε να προδημοσιεύσετε μια μελέτη, προκειμένου τα διαθέσιμα εμβόλια να επικαιροποιηθούν το συντομότερο, εφόσον δημισουργουν σοβαρά προβλήματα αποτελεσματικότητας και ασφαλειας.

Jean-Marc Sabatier : Ακριβώς, επιδιώκοντας να βελτιώσουμε την ανοσοπροστασία των ατόμων απέναντι στο Sars-CoV-2 με τις αναμνηστικές δόσεις απαρχαιωμένων εμβολίων που βασίζονται σε μια ξεπερασμένη πρωτεϊνη Spike, (ξεπερασμένη γιατί προέρχεται απο το γεννετικό υλικό του αρχικου ιού της Wuhan που δεν κυκλοφορεί πλέον εδώ και 18 μήνες περίπου,) κάνουμε το αντίθετο. Δλδ εμβολιάζοντας με αυτους τους όρους τους ανθρώπους τους κάνουμε πιο ευάλωτους. Τα άτομα που έχουν μολυνθεί απο ορισμένα στελέχη θα μπορούσαν έτσι να κάνουν πολύ βαριά ή και θανατηφόρα νόσηση.

Δημοσιογράφος: Συμφωνα με όσα είπαμε και με βάση τις ιδιότητες αυτού του ιού που μεταλλάσσεται γρήγορα, ο εμβολιασμός είναι ένα κατάλληλο εργαλείο; Ακόμα και αν η παρασκευή νέου εμβολίου μπορεί να γίνει πιο γρήγορα με την ΜRNΑ τεχνική, η ταχύτητα των μεταλλάξεων του ιού δεν οδηγεί τον εμβολιασμό σε αποτυχία;

Jean-Marc Sabatier : Υάρχουν δύο πράγματα. Εχουμε μια σχετική τύχη με τον Sars-CoV- 2. Παρατηρούμε μια κλασσική εξέλιξη στην ιολογία, εφόσον αυτοί οι ιοί γίνονται όλο και πιο μεταδοτικοί αλλά όλο και λιγότερο τοξικοί. Τα νέα στελέχη Δέλτα και Ομικρον μπορούν να μολύνουν πιο εύκολα τα κύτταρα και διαδίδονται πιο γρήγορα χάρη σε μια μεγαλύτερη, αναβαθμισμένη μεταδοτικότητα.. Εξελίσσονται για να είναι πιο μεταδοτικά. Ομως παράλληλα βλέπουμε ότι τα νέα στελέχη που εμφανίζονται όπως η όμικρον, είναι όλο και λιγότερο τοξικα και θανατηφόρα. Τα νέα στελέχη εμφανίζονται με αυξανόμενο ρυθμό εξαιτίας των πιέσεων που ασκει ο εμβολιασμός, ειδικά σε περίοδο πανδημίας.

Δημοσιογράφος: Πράγματι το είδαμε με τη Δέλτα, που ήταν πολύ περισσότερο μεταδοτική. Εάν πάρουμε το δείκτη μεταδοτικότητας Τ που υπολόγισε ο καθηγητής Jacques Fantini για την Ομικρον, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ομικρον θα είναι πρακτικά 3 φορές λιγότερο μεταδοτική απο τη δέλτα. Σε αυτή τη περίπτωση, εάν είναι λιγότερο μεταδοτική αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι είναι περισσότερο επικίνδυνη; Για την ώρα δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Επειτα ο Jacques Fantini προσθέτει σε μια τελευταία μελέτη του ότι η Ομικρον δεν θα μπορούσε να επικρατήσει παρα τοπικά, και ότι η Δέλτα θα παραμείνει κυρίαρχη εφόσον ο δείκτης Τ της δέλτα είναι 10,67 και εκείνος ης όμικρον 3,90. θα ήθελα λοιπόν τη δική σας άποψη για το τί συμβαινει σήμερα εφόσον αυτή η μελέτη έχει ήδη μερικές μέρες που δημοσιεύτηκε και τα πράγματα πάνε πολύ γρηγορα. Επισης θα ήθελα να δανειστώ την σκέψη του καθηγητή Bernard la Scola που λέει ότι ένας ιός για παράδειγμα η δέλτα είναι πολύ μεταδοτικός αρχικά. αλλά αυτό μπορεί στη πορεία να αλλάξει όταν τερματίσει τη κούρσα. Ομως η Δέλτα έχει ήδη μολυνει πολλούς ανθρώπους.

Jean-Marc Sabatier Πράματι η δέλτα παραμένει αυτη τη στιγμή ιδιαίτερα παρούσα σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά βρισκεται σε μεταβατικό στάδιο, πρόκειται να τη διαδεχτεί η ομικρον

Τα δεδομένα που έχουμε σήμερα υποδεικνύουν πολύ έντονα ότι η όμικρον θα αντικαταστήσει τη δέλτα στο άμεσο μέλλον. Η προέλαση της σε διάφορες χώρες είναι εντυπωσιακή και πρέπει να πουμε ότι επικρατεί περισσότερο στις χώρες με πολύ υψηλό δείκτη εμβολιασμού. Αυτή η μετάλλαξη είναι ιδιαιτέρως ανθεκτική στα εμβόλια και η βλεννογονική της τροπικότητα στις ανώτερες οδούς του αναπνευστικού, τη καθιστά λιγότερο προσπελάσιμη απο το ανοσοποιητικό σύστημα. Την καθιστά όμως επίσης και λιγότερο επικίνδυνη και πιο μεταδοτικη από άλλες μεταλλάξεις και στελέχη.

Δημοσιογράφος: Ο δείκτης μεταδοτικότητας Τ της Ομικρον είναι μόλις 3,90. Ειναι λοιπόν κατά πολύ μικρότερος του δείκτη Τ της Δέλτα που είναι 10,67 και που σημαίνει λοιπόν ότι η Δέλτα έχει μεταδοτικότητα 3 φορές μεγαλύτερη απο την όμικρον. Ομως παρά το γεγονός αυτό, δεδομένου ότι η δέλτα είναι παρούσα ήδη πολλούς μήνες σε όλο το κόσμο, μπορούμε να φανταστούμε ότι η δέλτα είναι στο τέλος της κούρσας της και ότι η Ομικρον μπορεί να πάρει τη σκυτάλη και επιβληθεί ως το νέο κυρίαρχο στέλεχος;

Jean-Marc Sabatier Ναι η όμικρον θα πάρει γρήγορα τη σκυτάλη απο τη Δέλτα. Το σημαντικό, είναι ότι η επικινδυνότητα της όμικρον είναι μικρότερη απο αυτήν της δέλτα και φυσικά πολύ μικρότερη απο την επικινδυνότητα της αρχκής ρίζας του ιού της Wuhan. Η Δέλτα είναι περίπου 4 φορές λιγότερο επικίνδυνη απο το στέλεχος της Wuhan το οποίο εξαφανίστηκε μέσα σε λίγους μήνες και δεν κυκλοφορεί πλέον εδώ και περίπου 18 μήνες. Το στέλεχος της όμικρον δεν φαίνεται επικίνδυνο με όρους θνητότητας. Μεταδίδεται με μεγάλη ταχύτητα εδω και μερικές εβδομάδες αν και η ρίζα του είχε ήδη ανιχνευτεί εδω και μήνες. Η χαμηλή θνητότητα της όμικρον αυτη τη στιγμή δείχνει καθαρά ότι προκαλεί ελαφριά νόσηση απο Covid-19. Ετσι η όμικρον ξεκάθαρα δεν είναι χειρότερη απο τη Δέλτα σε ότι αφορά την επικινδυνότητα. Οι ρίζες της γίνονται όλο και πιο μεταδοτικές αλλά παράλληλα γίνονται όλο και λιγότερο επικίνδυνες.

Δημοσιογράφος: Καθώς έχουν λανσάρει την εμβολιαστική καμπάνια εξίσσου στην Αγγλία και εάν λάβω υπόψη όλη την ανάλυση σας σχετικά με τα διευκολυντικά αντισώματα που κυριαρχούν στο νέο αυτό στέλεχος του ιού, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Ομικρον θα επιβληθεί και η επικράτηση της θα διευκολυνθεί απο τη 3η δόση;

Jean-Marc Sabatier : Ναι, γιατί όσο περισσότερο εμβολιάσουμε και πολλαπλασιάσουμε τις αναμνηστικές δόσεις, τοσο περισσότερο θα επιλέξουμε τα στελέχη που αντιστέκονται στα εμβόλια, δλδ αυτά που θα εμφανιστούν από τον εμβολιασμό. Καθώς η όμικρον δεν είναι τοξική αυτή η εξέλιξη δεν ειναι στα αλήθεια ενοχλητική

Αντίθετα, αυτό που θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά σε σχέση με τον εμβολιασμό και το οποίο με ανησυχεί πιο πολύ απ΄όλα, δεν είναι άμεσα το φαινόμενο ADE, αλλά η τοξικότητα που συνδέεται με τη πρωτεϊνη Spike των εμβολίων. Αν θέλετε ένα εμβόλιο να είναι ένα πολύ καλό εμβόλιο, θα πρέπει να ανταποκρίνεται σε δύο πράγματα: Αρχικά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικό απέναντι στο μικρόβιο εναντίον του οποίου κατευθύνεται και που στη προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να είναι αποτελεσματικό στην εξουδετέρωση του Sars-CoV-2. Αποτελεσματικό τόσο στην εξουδετέρωση της κυτταρικής μόλυνσης, όσο και στο να μπλοκάρει τη μεταδοση του ιού απο το ένα μολυσμένο σε άλλο μη μολυσμένο.

Το δεύτερο σημείο το οποίο είναι πραγματικά πολύ σημαντικό, ειναι ότι ένα εμβόλιο θα πρέπει να είναι ασφαλές. που σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είναι επικίνδυνο για τον οργανισμό που το δέχεται συνολικά. Με άλλα λόγια, για να είναι καλό ένα εμβόλιο δεν πρέπει να προκαλεί ανεπιθύμητες παρενέργειες. Θα πρέπει να είαι σίγουρο, ασφαλές, και μη επικίνδυνο για τον οργανισμό που εμβολιάζεται. Και προφανώς σε ότι αφορά τα διαθέσιμα εμβόλια δεν ισχύουν οι παραπάνω προϋποθέσεις.

Δημοσιογράφος: Παρατηρούμε υπερβολικά πολλά περιστατικά ανεπιθύμητων παρενεργειών σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, βλέπουμε μυοκαρδιτιδες, περικαρδίτιδες σύνδρομα Guillain-Barré.

Jean-Marc Sabatier: Θρομβώσεις, θρομβοκυταροπενίες, μυοκαρδίτιδες, και περικαρδίτιδες, αυτοάνοσες ασθένειες όπως οι διάφοροι διαβήτες, η επίκτητη αιμοφιλία, οι Θυροειδίτιδες τύπου Hashimoto, οι σκληρύνσεις κατάπλάκας, οι Σκληροδερμίες, οι Ρευματοειδείς πολυαρθρίτιδες, και άλλες παρενέργειες, Με τον εμβολιασμό πολλές αυτοάνοσες ασθένειες εμφανίζονται ή επιδεινώνονται. Το ίδιο ισχύει και για τους καρκίνους ή τις νευρολογικές διαταραχές.

Εαν επιστρέψω στο παράδειγμα με τους διαφορετικούς διαβήτες, θα αναφέρωτα εξής: Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται στην μη ανεκτικότητα του οργανισμού απέναντι στη Γλυκοζη ενώ η διαβήτης τύπου 1 έχει αυτοάνοση προέλευση. Βλέπουμε ότι και οι δύο τύποι διαβήτη εμφανίζονται απο τον εμβολιασμό. Προσωπικά η εμφάνιση όλων αυτών των παρενεργειών είναι αυτή που με κινητοποίησε και που με έκανε να κρούσω το κώδωνα του κινδύνου. .

Οι επαναληπτικές δόσεις έχουν υψηλό κίνδυνο για την υγεία των ατόμων που τις κάνουν, στο να εμφανίσουν προβλήματα σε μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάσημα. Γιατί; Διότι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι πλέον κατά πολύ ξεπερασμένη. Εγινε σχεδόν παρωχημένη ενώ οι ορατές ή ακόμα οι μη ορατές επιβλαβείς επιπτώσεις τςη πρωτεϊνης Spike παραμένουν ιδιαιτέρως παρούσες και ενισχύονται όσο αυξάνονται οι δόσεις. Εαν στην αρχή λοιπόν, και είναι αλήθεια αυτό, τα εμβόλια ήταν ικανά να εξουδετερώσουν τον ιό, σήμερα η αποτελεσματικότητα τους καταρρέει. Η πραγματική αποτελεσματικότητα των εμβολίων αγγίζει το 20 με 30 %. Πολύ σύντομα, σε λίγους μήνες, θα έιναι μηδενική. Δλδ δεν θα προστατεύει ούτε απο τη νόσηση κάθε είδους, ούτε φυσικά απο τη μετάδοση. Το βλέπουμε ήδη αυτό. Λένε ότι τα εμβόλια προστατεύουν απο τη βαριά νόσηση, απο τους θανάτους, κι αυτό ειναι πιθανό φυσικά, αλλά αυτή η προστασία εξανεμίζεται στο χρόνο γρήγορα.

Δημοσιογράφος: Λένε ότι τα εμβόλια προστατεύουν απο τις σοβαρές μορφές νόσησης. Εαν ξαναδούμε τις κλινικές δοκιμές της Pfizer, διαπστώνουμε ότι δεν υπήρχε κανενας θάνατος στην ομάδα του placebo και κανένας θάνατος στην ομάδα που της χορηγήθηκε το εμβόλιο. Και έμαθα ότι στην επιδημιολογία, ορίζουμε ως σοβαρές μορφές σε σχέση με τους θανάτους. Πώς μπορούμε λοιπόν σε αυτή τη περίπτωση να επιβεβαιώσουμε ότι το εμβόλιο προστατεύει πράγματι απο τις σοβαρές μορφές νόσησης;

Jean-Marc Sabatier : Αυτο δεν είναι ξεκάθαρο, γιατί πρόσφατα, είδα ότι στις δοκιμές τους υπήρχαν θάνατοι και στις δύο ομάδες. Οι δοκιμές αυτές παίρνουν κάποιο χρόνο, και καθώς υπήρχαν άτομα αρκετά ηλικιωμένα ή με υποκείμενα νοσήματα, είναι φυσιολογικό να υπήρχαν θάνατοι. Και προφανώς, υπήρχαν ελαφρώς περισσοτεροι θάνατοι στις ομάδες των εμβολιασμένων παρά σε εκείνες των μη εμβολιασμένων ατόμων, που πήραν δλδ το placebo. Το πρόβλημα είναι ότι έκτοτε, εμβολίασαν όλα τα άτομα εκείνα που θα χρησίμευαν για έναν έλεγχο, δλδ τους μη εμβολιασμένους ανθρώπους. Προκατέλαβαν τον έλεγχο του εμβολίου λέγοντας ότι έπρεπε να προστατεύσουν τα άτομα που δεν είχαν εμβολιαστεί. Αυτά τα άτομα λοιπόν, εμβολιάστηκαν με τις δόσεις του εμβολίου της Pfizer. Και αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα γιατί δεν μπορούμε πια να συγκρίνουμε επίσημα τους πληθυσμούς, τις ορδές των εμβολιασμένων σε σχέση με τα ανεμβολίαστα άτομα γιατί τελικά όλος ο κόσμος εμβολιάστηκε

Δημοσιογράφος: Στη αρχή υπήρξε μια ομάδα ατόμων που πήραν το placebo και μια ομάδα εμβολιασμένων και λίγο αργότερα εμβολίασαν ολο το κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι μακροπροθεσμα δεν μπορούμε πια να συγκρίνουμε;

Jean-Marc Sabatier : Ναι και προσωπικά θεωρώ ότι αυτό έγινε εσκεμμένα γιατί πλέον δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω σε αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Και όλο αυτο δεν θα πει τίποτα γιατί δεν μπορούμε πλέον να μελετήσουμε το θέμα απο κοντά.

Δημοσιογράφος: Είναι σχεδόν απάτη;

Jean-Marc Sabatier:Κατά μια έννοια κι αν αποδειχθεί, τότε ναι έχει στοιχεία απάτης αυτή η ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα με αυτά τα εμβόλια δεν είναι καθαρά. Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι με όλα αυτά τα προβλήματα των παρενεργειών που αναφέρθηκαν εάν ήταν " κανονικά εμβόλια", δε θα είχαν ποτέ πάρει την έγκριση να χρησιμοποιηθούν για μαζικο εμβολιασμό σε πλανητικό επίπεδο και με αναμνησικες δόσεις επιπλέον. Θέλω να πώ με αυτό, ότι αυτά τα εμβόλια, θα είχαν ήδη σταματήσει να κυκλοφορούν εξαιτίας των σοβαρών παρενεργειών, οι οποίες είναι δεκαπλάσιες συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο υπάρχει. Εχουμε δεκαπλάσια αύξηση των παρενεγειών των γενεντικών αυτών εμβολίων σε σχέση με κλασσικά εμβόλια που χρησιμοποιούνται εδώ και 20 ή 30 χρόνια, ενώ το συγκεκριμένο εμβόλιο δε χρησιμοποιείται παρά απο τα τέλη του 2020 μέχρι το 2021. Επιπλέον, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι ανεπιθύμητες παρενέργειες των εμβολίων είναι εξαιρετικά υποτιμημένες. Υπάρχει σαφώς μεγάλο πρόβλημα δυνητικής επικινδυνότητας του εμβολίου, ειδικά σε ότι αφορά την έμφυτη γεννετήσια ανοσοποστασία των εμβολιασμένων ανθρώπων

******. *******

Αυτό ήταν το 1ο μερος της συνέντευξης.

Απο τη μια η κατάρρευση της εμβολιαστικής πολιτικής του μακρόν στην χώρα και η προεκλογική περίοδος απο την άλλη έχουν σαν αποτέλεσμα όλο και περισσότερος κόσμος απο τα παν/μια και το χώρο ης Ερευνας να κινητοποιείται εναντίον της εμβολιουστερικής διαχείρισης της επιδημίας που αποκτά εγκληματικές διαστάσεις.

Ολη αυτή η περίοδος της πανδημίας χαρακτηρίστηκε απο την υπερπροβολή, τηλεοπτική και ηλεκτρονική της μίας και μόνης άποψης για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Κι αυτό φυσικά δεν συνεβει μόνο στη Γαλλία αλλά παντού. Επειδή ακριβώς ήταν και εξακολουθεί να είναι άποψη της εξουσίας η συγκεκριμένη διαχείριση βαφτίστηκε επιστημονική

. Αν προσέξει κανείς και καμιά όμως ποιοι/ες είναι οι "επιστήμονες" που ταύτισαν τον εαυτό τους με τις κυβερνήσεις, με αφορμή την επιδημία και ρίξει μια ματιά στο βίο και το έργο τους καταλαβαινει ότι όλο αυτό που μας συμβαίνει με αφορμή το κοβιντ δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιδημία αλλά ούτε και με την Επιστήμη.

Στο όνομα αρχικά των lock down και ύστερα των υποτιθέμενων εμβολίων, πνίγηκε κάθε φωνή που άρθρωνε διαφορετικό λόγο, ακόμα κι αν προέρχονταν από τα πλέον ηχηρά επιστημονικά ονόματα με Νόμπελ και διακρίσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση λογοκρισίας που επέβαλε το youtube μεταξύ άλλων και στο νομπελιστα Luc Montagnier, διεθνούς φήμης βιολόγου και ιολόγου, που το 1983 μοιράστηκε με τους Françoise Barré-Sinoussi et Harald zur Hausen,το Νόμπελ ιατρικής για την ανακάλυψη του ιού HIV του γνωστού σε όλες και όλους μας ιού του AIDS.

Ολα του τα βίντεο εξαφανίστηκαν απο το διαδίκτυο όταν στάθηκε απέναντι στη γαλλική κυβέρνηση για τη διαχείριση της επιδημίας και το μαζικο εμβολιασμό με τα γνωστα γεννετικά σκευάσματα που ονομάζουν εμβόλια.

Παρότι όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί, συμπεριλαμβανομένου και του μαζικού de facto υποχρεωτικού εμβολισμού έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά, με τρανη απόδειξη την υπερθνησιμότητα στη γαλλία να φτάνει το 7% απο τη περίοδο έναρξης του εμβολιασμού μέχρι σήμερα, παραμένει απορίας άξιο το πως ο κοσμος και η αριστερά συνολικά, με εξαίρεση κάποιες μικρές δυνάμεις που αντιστέκονται, εξακολουθεί να ανέχεται τη καταπάτηση όλων των πολιτικών και ατομικών δημοκρατικών ελευθεριων. να ανέχεται να κυβερνιέται η χώρα απο άνα σκιώδες Συμβουλιο εθνικής ασφάλειας με άγνωστα μέλη χωρ΄ς δημοσιευμένα πρακτικά, κι ένα επιστημονικό σύμβουλιο για το κοβιντ για την εντιμότητα και το ποιόν των μέλων του οποίου πέρα απο τις προφοικές εγγυήσεις του προέδρου του δεν ξέρουμε τίποτα

Για τις κυβερνήσεις και τις φαρμακοβιομηχανίες βέβαια, είναι σαφές ότι αυτό που δεν κατάφεραν στη περίπτωση της δήθεν επιδημίας Η1Ν1, το πέτυχαν αναμφίβολα με το Sars Cov2: Αντιεργασιακά νομοσχέδια, κανονικοποιημένη καταστολή χωρίς μαζικές αντιδράσεις κι ο κόσμος κλεισμένος σπιτια του να ζεί υπο το φόβο της ασθένειας και του θανάτου.

Οι κοινωνίες σε όλο το πλανήτη και ειδικά στην Ευρώπη, όπου υπήρχαν ψίγματα κράτους πρόνοιας, παρακολουθουν τη διάλυση των νοσοκομείων και των συστημάτων υγείας, όχι απο την επιδημία αλλά απο τις κυβερνήσεις τους.

Αρωγοί αυτης της κατάστασης και με το αζημείωτο φυσικά, οι απο καιρό ξεπουλημένοι κάτοχοι παν/κών τίτλων, που όλο αυτό το διάστημα δεν κάνουν τίποτε άλλο απο τα επαναλαμβάνουν υστερικά με μια φωνη το ένα και μοναδικό αφήγημα όλων των δυτικών κυβερνήσεων, του μαζικού εμβολιασμού με πειραματικά αδοκίμαστα στο χρόνο σκευάσματα, ως μόνη λύση για την επιδημία. Κι αυτη την ομερτά βαφτίζουν επιστημονική γνώση και αλήθεια

Κατα τη γνώμη μου η θέση των επιστημόνων δεν είναι στα τηλεπαράθυρα. Δεν ήταν ποτέ εκεί. Είναι στα βιβλία στα πειράματα στα πεδία. Ο ρόλος τους δεν είναι να ξεπλένουν κυβερνήσεις ούτε να ιαφημίζουν τα προϊόντα των φαρμακευτικών, αλλά να προάγουν την επιστήμη ο κάθενας κι η καθεμια απο το δικό της μετερίζι.Μόνο έτσι μπορούν να κοιτάζουν τη κοινωνία κατάματα. Είναι γνωστό και γι αυτό θλιβερό, σε όποιον άνθρωπο ασχολείται με την επιστημονική έρευνα ότι η επιστήμη δεν ήταν ποτέ ένας μακρόσυρτος μονολογος. Επιστημονική Ομοφωνία δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει εξορισμού. Μονο Ομερτά υπάρχει. Η προβολή μιας και μόνης άποψης που προβάλλεται παντού θα έπρεπε απο μόνη της να είχε ψυλιάσσει, ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή την ιστορία. Τώρα τα στόματα σιγα σιγά ανοίγουν και τα πληκτρολόγια παιρνουν φωτιά https://undebtedworld.wixsite.com/.../%CE%BC%CE%B9%CE%B1...

Επειδή Επιστήμη σημαίνει διάλογος διαφωνία με επιχειρήματα πάνω σε μεθοδολογίες και δημοσιοποιημένα δεδομένα και πηγές σε καθεστώς πλήρης διαφάνειας

Paolo Veronese, Disputa con los doctores vers 1560 Museo del Prado