5 ισχυρότατα βότανα για την φυσική αντιμετώπιση της κατάθλιψης

Jonathan Benson, naturalnews.com

Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που πλήττει εκατομμύρια Αμερικανούς, πολλοί από τους οποίους έχουν πεισθεί από τον κλάδο της ψυχιατρικής ότι οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) και διάφορα άλλα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι οι μόνες τους επιλογές για θεραπεία.

Υπάρχουν μια σειρά εναλλακτικών λύσεων από βότανα, που μπορούν να αντικαταστήσουν τα επιστημονικά αποδεδειγμένα επικίνδυνα φάρμακα, για να βοηθήσουν στην φυσική αντιμετώπιση της κατάθλιψης, περιορίζοντας κατά πολύ τις αρνητικές παρενέργειες.

Rhodiola rosea

Η Rhodiola rosea (Crassulaceae) είναι ένα αιώνιο φυτό που φυτρώνει στο κρύο, στις αλπικές περιοχές του Βόρειου Ημισφαιρίου. 

Οι ρίζες του περιέχουν χυμό που χρησιμοποιείται καιρό τώρα για τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής αντοχής, την ανακούφιση των συμπτωμάτων της ανησυχίας και του στρες και άρει τη διάθεσή και ανακουφίζει τα συμπτωμάτων της κατάθλιψης.

http://cms.herbalgram.org/herbclip/342/review45139.html

Θεωρείται ότι είναι προσαρμογόνο βότανο, το οποίο βοηθά στην ομαλοποίηση της αντίδρασης του οργανισμού στο στρες και διατηρεί άριστη την ομοιόσταση ισορροπώντας το ανοσοποιητικό σύστημα και τις ενδοκρινικές ορμόνες.

Πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας που διεξάχθηκε και καταρτίστηκε από τον Dr. Zakir Ramazanov, αποκάλυψαν ότι η Rhodiola Rosea μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για να μειωθεί ο χρόνος αποκατάστασης μετά την άσκηση, τη βελτίωση της προσοχής και της μνήμης, για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και απόδοσης, και την ενίσχυση της ψυχοκινητικής λειτουργίας, και να ανακουφίσει την κατάθλιψη και το άγχος.

http://rhodiolarosea.org/rhodiola-benefits/

Βαλσαμόχορτο

Το βαλσαμόχορτο- Hypericum perforatum, ένα ισχυρότατο βότανο, το οποίο χρησιμοποιείται από πολλούς πολιτισμούς για τη θεραπεία της κατάθλιψης. 

Πολυάριθμες ερευνητικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε το 2008 ως μέρος της Cochrane Systematic Review, διαπίστωσαν ότι το βαλσαμόχορτο είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικό με τα κλασικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα στη θεραπεία των ήπιων έως μέτριων καταθλιπτικών διαταραχών, αλλά με λίγες  επιβλαβείς παρενέργειες.

Το εκχύλισμα του βαλσαμόχορτου έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει στην φυσική ανακούφιση των διαταραχών του ύπνου, στην προώθηση της χαλάρωσης και στην βελτίωση της ποιότητας των επίπεδων ενέργειας με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι απότομες αλλαγές που συνήθως συνδέονται με την κατανάλωση καφεΐνης και άλλων διεγερτικών ουσιών. 

Το βαλσαμόχορτο θεωρείται ένα ασφαλές και φθηνό φυτικό φάρμακο που μπορεί να βοηθήσει στην βελτίωση της ψυχικής υγείας συνολικά.

 http://www.sciencedaily.com/releases/2008/10/081007192435.htm

Camu camu

Το Camu camu (Myrciaria dubia) είναι ένα φυτό του τροπικού δάσους του οποίου τα μούρα έχουν τα υψηλότερα γνωστά επίπεδα φυσικής βιταμίνης C στον κόσμο. 

Ο καρπός του βοτάνου, το οποίο είναι φυσικά γλυκό και πικάντικο, περιέχει μια σειρά από θρεπτικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης C, που καταπολεμούν τις αρνητικές επιπτώσεις του ιού του έρπητα, προωθούν την υγεία του ανοσοποιητικού, καταπραΰνουν τη φλεγμονή και καταπολεμούν τα βακτήρια και ιούς. 

Το Camu camu έχει επίσης προσαρμογόνες ιδιότητες που ομαλοποιούν τις σωματικές διεργασίες κατά τη διάρκεια του στρες, και βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης.

Ο αναγνωρισμένος διατροφολόγος και ερευνητής dr Gary Null, Ph.D., αναφέρει ότι το camu camu είναι το δεύτερο πιο γνωστό δραστικό βότανο που περιέχει φυσικές αντικαταθλιπτικές ουσίες και δεν έχει απολύτως καμία γνωστή παρενέργεια.

Ashwagandha

Το Ashwagandha, Withania somnifera, είναι ένα ινδικό βότανο, που χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στην ιατρική της αγιουβέρδας, περιέχει ισχυρές προσαρμογόνες ενώσεις που είναι γνωστές για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του άγχους και της κατάθλιψης. 

Το βότανο είναι επίσης γνωστό ότι βοηθάει στην καταπολέμηση των εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου όπως το αλτσχάιμερ και το πάρκινσον, και για τις αντικαρκινικές του ιδιότητες, αναστέλλει την ανάπτυξη και την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων.

http://www.lef.org/magazine/mag2006/jun2006_report_ashwa_01.htm

Maca

Το Maca, Lepidium meyeni) είναι γνωστό και ως “Περουβιανό τζίνσενγκ,” είναι μια ισχυρότατη ρίζα με πλήθος αμινοξέα, φυτοθρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα. 

Μαζί με τα άλλα βότανα η Maca χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική για να αυξήσει την ενέργεια και την αντοχή, 

να βελτιώσει την λίμπιντο, 

να ενισχύσει το ανοσοποιητικό, τα επινεφρίδια και το ενδοκρινικό σύστημα.

Σε μια μελέτη του 2008 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Menopause - εμμηνόπαυση, http://drtorihudson.com, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το Maca βοηθάει στη μείωση του άγχους και των συμπτωμάτων της κατάθλιψης σε γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. 

Και άλλη μελέτη  που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BMC Complementary and Alternative Medicine, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το Maca παρουσιάζει σαφώς γενική αντικαταθλιπτική δράση σε όλους τους ανθρώπους που το καταναλώνουν

 

     Εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε υποφέρετε από κατάθλιψη ή συμπτώματα κατάθλιψης, ίσως θελήσετε να εξετάσετε αυτές και διάφορες άλλες φυσικές φυτικές θεραπείες που περιέχουν ισχυρές αντικαταθλιπτικές ενώσεις και θρεπτικά συστατικά. 

Όπως πάντα, φροντίστε να συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε νέα θεραπευτική αγωγή.

ntina

πηγή:

naturalnews.com

naturalnews.com

Τι είναι Ενσυναίσθηση και ποια η δύναμή της

Τι είναι Ενσυναίσθηση και ποια η δύναμή της

Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του

Τα συστατικά της λέξης αποτελούνται από τις λέξεις εν, συν και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του.

Δεν είναι απαραίτητα το ίδιο με τη συμπάθεια, η οποία μπορεί να περιορίζεται μόνο στη συναισθηματική αναγνώριση, και γενικά να είναι επιφανειακή και μη αντικειμενική

ή τη συμπόνια -αν και ταυτίζεται πολύ συχνά με αυτή- η οποία υποδηλώνει πως πέρα από τη συναισθηματική ταύτιση το άτομο επίσης εκδηλώνει συμπαράσταση με την κατάσταση του άλλου ατόμου.

Η δυσκολία ή απουσία ενσυναίσθησης και συναισθημάτων -όπως η Αλεξιθυμία-, ή και η παρουσία χαράς για τον πόνο του άλλου ατόμου -όπως ο σαδισμός-, ενδέχεται να υποδηλώνει παρουσία ψυχοπάθειας. 

Διαφέρει επίσης από τη διαίσθηση, η οποία περιορίζεται στο ίδιο το άτομο όταν αναλογίζεται την πιθανότητα να συμβεί κάποιο ενδεχόμενο, καθώς και από την περιγραφή των ιδιοτήτων της τηλεπάθειας -μη αποδεδειγμένη θεωρία της παραψυχολογίας- η οποία προυποθέτει απομακρυσμένη επικοινωνία.

Το αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι συχνά η εμπάθεια, η οποία υποδηλώνει προκατάληψη και αρνητική στάση. 

Στις περισσότερες ξένες γλώσσες η λέξη εμπάθεια (empathy) χρησιμοποιείται με την έννοια της ενσυναίσθησης, προερχόμενη από την αρχαία ελληνική λέξη εμπαθής, η οποία είχε τη σημασία του έντονου πάθους.

Δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία για να επιτευχθεί ενσυναίσθηση, η οποία μπορεί και να έρθει μέσω του συνδυασμού της οπτικής και ηχητικής παρατήρησης ενός ατόμου, γενικότερη γλώσσα του σώματος και παρουσία εκφράσεων, και τον τρόπο που αντιδρά.

Τι ακριβώς είναι η “Ενσυναίσθηση”;
Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. 
Πρώτα απ’ όλα, η ενσυναίσθηση θεωρείται μια βασική διάσταση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (Emotional Intelligence). 
Βασική παραδοχή για την σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει ενισχυθεί η άποψη ότι μονάδες μέτρησης των ικανοτήτων και της ευφυΐας των ανθρώπων, όπως το γνωστό IQ, δεν είναι πλέον επαρκείς. 
Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναλύονται και άλλες παράμετροι. 
Αυτές μπορεί να επηρεάζουν και τελικά να καθορίζουν τη συμπεριφορά ενός ατόμου τόσο όσον αφορά στον εαυτό του όσο και στις σχέσεις του με άλλους.
Μια από αυτές τις παραμέτρους είναι η δυνατότητα που έχουμε να αναγνωρίζουμε και να κατανοούμε τα συναισθήματα των άλλων, ακόμα κι αν (ιδίως τότε) διαφωνούμε μαζί τους. 
Η ενσυναίσθηση, επομένως, αποτελεί μια βασική ικανότητα ατόμων που είναι ανεκτικοί και ανοικτοί στη διαφορετικότητα.
Βασικές παραδοχές
Ταυτόχρονα, όμως, είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι η ενσυναίσθηση δεν συνεπάγεται με μια ταύτιση συναισθημάτων, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται από κάποιους. 
Περισσότερο πρόκειται για μια βαθιά επικοινωνιακή διαδικασία, μέσα από την οποία, προσπαθούμε πραγματικά να ‘ακούσουμε’ τον άλλο. 
Να αισθανθούμε τι πραγματικά λέει και τι θέλει να μας πει, τα κίνητρα, τις επιθυμίες του, καθώς και τους λόγους για τους οποίους συμπεριφέρεται, όπως συμπεριφέρεται.
Η ενσυναίσθηση, ως έννοια, είναι ιδιαίτερα γνωστή, χρόνια τώρα, στην επιστήμη της Ψυχολογίας. 

Ένας από τους γνωστότερους ψυχολόγους, ο Carl Rogers, την θεωρεί σημαντικό στοιχείο σε θεραπευτικό επίπεδο. 
Λέει, λοιπόν, ότι ο θεραπευτής ‘βιώνει μια διαδικασία ενσυναίσθησης και κατανόησης του εσωτερικού πλαισίου αναφοράς του πελάτη και προσπαθεί να επικοινωνήσει αυτή την εμπειρία στον πελάτη’.
Ο Daniel Goleman (2009) είναι ο Αμερικανός ψυχολόγος και δημοσιογράφος που έκανε την έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης γνωστή στο ευρύ κοινό. 
Θεωρεί ότι η ενσυναίσθηση αποτελεί το κοινωνικό μας ραντάρ, που διαβαθμίζεται σε τρία επίπεδα:
στο πρώτο, το άτομο μπορεί και ‘διαβάζει’ τα συναισθήματα των άλλων,
στο δεύτερο επίπεδο το άτομο μπορεί και αισθάνεται και αντιδρά στα συναισθήματα ή σε μη ρητούς προβληματισμούς των άλλων,
ενώ στο υψηλότερο επίπεδο η ενσυναίσθηση συνδέεται με την έννοια της κατανόησης των προβληματισμών και των ανησυχιών που υπάρχουν πίσω από τα συναισθήματα κάποιου.
Διάκριση ενσυναίσθησης από συμπάθεια/συμπόνια
Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο μια αναφορά στη διάκριση που είναι απαραίτητο να γίνεται με την έννοια της συμπάθειας και της συμπόνιας. 
Στην αγγλική βιβλιογραφία, ως ενσυναίσθηση χρησιμοποιείται η λέξη empathy, η οποία όμως στα ελληνικά παραπέμπει στην εμπάθεια, κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από την ενσυναίσθηση, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμαστε. 
Από την άλλη, οι λέξεις sympathy και compassion σχετίζονται με τη συμπόνια, δηλαδή με την τάση που έχουμε να δείχνουμε τη λύπη μας στο πρόβλημα που κάποιος έχει.
Υπό αυτή την έννοια, ο όρος sympathy είναι πιο κοντά στην έγνοια και το ενδιαφέρον που έχουμε για κάποιον. 
Συχνά συνεπάγεται μια αίσθηση κοινών ομοιοτήτων που έχουμε μαζί του και συνοδεύεται από την ευχή να τον δούμε σύντομα καλύτερα. 
Συμπληρωματικά, ο όρος compassion είναι ακόμα πιο έντονος σε σχέση με τον όρο sympathy και ακολουθείται από μια ισχυρή επιθυμία να απαλύνουμε τον πόνο του άλλου. 
Αυτό συχνά μπορεί να οδηγεί σε συμβουλή, υποστήριξη συμπεριφοράς ή ακόμα προσπάθεια να ‘σώσουμε’ τον άνθρωπο που βρίσκεται στη δύσκολη κατάσταση, κάτι που απέχει από την έννοια της ενσυναίσθησης.
Σε καθημερινό, πρακτικό επίπεδο η σημασία της ενσυναίσθησης αρχίζει και απαντάται ολοένα και περισσότερο στην πραγματική ζωή, στον χώρο των επιχειρήσεων και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω παράδειγμα.
Ενσυναίσθηση: πώς ο νους μας ιδιοποιείται τα αλλότρια πάθη 
Ολοι γνωρίζουμε πόσο εξαιρετικά δύσκολο, και ενίοτε βασανιστικό, μπορεί να είναι το να περιγράψουμε με λέξεις όχι αυτό που σκεφτόμαστε αλλά αυτό που νιώθουμε. 
Γιατί άραγε ένα απίστευτα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης επικοινωνίας βασίζεται και τελικά συντελείται με μη λεκτικά επικοινωνιακά μέσα (όπως π.χ. με τη «γλώσσα» του σώματος);
Παρά τις «λογοκεντρικές» προκαταλήψεις μας, ο ανθρώπινος λόγος -προφορικός ή γραπτός- ίσως αποτελεί εν τέλει ένα ιδιαίτερα φτωχό και συχνά παραπλανητικό μέσο επικοινωνίας. 
Ακριβώς γι' αυτό όταν μιλάμε με κάποιο πρόσωπο δεν περιοριζόμαστε μόνο στο «τι λέει» αλλά και στο «πώς το λέει». 
Πολύ συχνά, μάλιστα, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι πραγματικά «θέλει να πει» από το πώς το λέει: στο αδιαφανές παιχνίδι της ανθρώπινης επικοινωνίας η γλώσσα του σώματος αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύγλωττη.
Πρόσφατες έρευνες στον χώρο της νευροψυχολογίας επιβεβαιώνουν και εξηγούν επιστημονικά αυτό που ανέκαθεν γνωρίζαμε ή μάλλον διαισθανόμασταν εμπειρικά: οι ανθρώπινες σχέσεις -διαπροσωπικές και κοινωνικές- βασίζονται και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνονται από «μη λεκτικούς» και εν μέρει μη συνειδητούς κώδικες επικοινωνίας. 
Από τις ανεπαίσθητες αλλαγές στον τόνο της φωνής, στη στάση του σώματος, αλλά και από τις χειρονομίες ή από τις εκφράσεις του προσώπου του συνομιλητή μας καταλαβαίνουμε πολύ περισσότερα από όσα ο ίδιος μάς λέει ή, ενδεχομένως, από όσα θα ήθελε να καταλάβουμε.
Για να εξηγήσουν αυτή τη «μαγική» ικανότητα να ταυτιζόμαστε ή να εισδύουμε απρόσκλητοι στις «εσωτερικές» νοητικές καταστάσεις των άλλων προσώπων οι ειδικοί χρησιμοποιούν την έννοια «empathy», όρο που ορθά αποδίδεται ως «ενσυναίσθηση» και όχι βέβαια ως «συμπάθεια» ή ακόμη χειρότερα ως «εμπάθεια». 
Το γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι, όπως εξάλλου και τα περισσότερα θηλαστικά, είμαστε σε θέση να «συναισθανόμαστε», να «αντιλαμβανόμαστε» βιωματικά τα αισθήματα ενός τρίτου προσώπου αποτελεί κοινότοπη διαπίστωση. 
Η εξήγηση ωστόσο του γιατί και του πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό το καθημερινό «θαύμα» αποδεικνύεται, όπως θα δούμε, λιγότερο κοινότοπη.
Η μέχρι χθες κοινωνικά υποτιμημένη και παραμελημένη από την επιστήμη βιολογική μας ικανότητα για ενσυναίσθηση έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε αντικείμενο συστηματικής διερεύνησης τόσο των νευροεπιστημών όσο και της εξελικτικής ψυχολογίας. 
Κοινός στόχος αυτών των ερευνών είναι να αποκαλύψουν τις βιολογικές (εξελικτικές και εγκεφαλικές) προϋποθέσεις και τους νευροψυχολογικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν την εμφάνισή της.

Υπερβαίνοντας τα αυτιστικά μας όρια
Τι ακριβώς συμβαίνει «μέσα» μας όταν βλέπουμε ένα γνωστό ή και άγνωστο πρόσωπο να σφαδάζει από τον πόνο ή ένα παιδάκι να κλαίει απαρηγόρητο; 
Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιλαμβανόμαστε απλώς τις εκδηλώσεις χαράς ή λύπης των άλλων, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε προσωπικά και σχεδόν σωματικά τέτοια αλλότρια συναισθήματα. 
Για να περιγράψει την αινιγματική ικανότητά μας να μοιραζόμαστε από κοινού και να βιώνουμε σε πρώτο πρόσωπο τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου η σύγχρονη νευροψυχολογία καταφεύγει στην έννοια της «ενσυναίσθησης».

Η ενσυναίσθηση δεν είναι απλώς ένας επιστημονικός νεολογισμός αλλά μια θεμελιώδης νοητική λειτουργία: αναφαίρετο συστατικό στοιχείο των σχέσεών μας με τους άλλους και με τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Η πιο πρόσφατη γενεαλογία αυτής της έννοιας θα μπορούσε να αναζητηθεί στα κείμενα των ρομαντικών συγγραφέων του δέκατου ένατου αιώνα Herder και Novalis, οι οποίοι θεωρητικοποίησαν την υπερβατική εμπειρία ενότητας της υποκειμενικής ψυχής με την αντικειμενική Φύση. 
Ωστόσο, μόνο μετά το 1906, με τη δημοσίευση της μονογραφίας του Γερμανού φιλόσοφου-ψυχολόγου Theodor Lipps με τίτλο «Ενσυναίσθηση και αισθητική απόλαυση», η έννοια αυτή θα αρχίσει να κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή της στα φιλοσοφικά σαλόνια της κεντρικής Ευρώπης. 
Για τον Lipps η ενσυναίσθηση αποτελεί την αναγκαία συνθήκη όχι μόνο κάθε αισθητικής εμπειρίας αλλά και της βαθύτερης ενότητας του υποκειμένου με τον κόσμο.
Το επόμενο αποφασιστικό βήμα στην εξέλιξη αυτής της έννοιας θα πραγματοποιηθεί με την πρωτοποριακή φαινομενολογική προσέγγιση της Edith Stein, νεαρής μαθήτριας του μεγάλου φιλόσοφου Ε. Husserl. 
Το 1916 στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Περί του προβλήματος της ενσυναίσθησης», η Stein καταφέρνει να μετατρέψει σε φιλοσοφικό πρόβλημα ό,τι μέχρι τότε ήταν ένα «βασανιστικό αίνιγμα», όπως ο ίδιος ο Χούσερλ περιέγραφε την ενσυναίσθηση. 
Για τη νεαρή φιλόσοφο, αντίθετα, η ενσυναίσθηση αποτελεί την εμπειρία «που βρίσκεται στη βάση όλων των μορφών μέσω των οποίων προσεγγίζουμε ένα άλλο πρόσωπο». 
Είναι, σύμφωνα με τη Stein, το παράδοξο ενέργημα μέσω του οποίου η αλλότρια πραγματικότητα, ό,τι εμείς δεν είμαστε, ό,τι δεν έχουμε ακόμη βιώσει ή δεν θα βιώσουμε ποτέ και ό,τι μας μεταθέτει αλλού, στο ανοίκειο, μετατρέπεται σε συστατικό στοιχείο της βαθύτερης και διευρυμένης εμπειρίας μας αυτού που υπάρχει πέρα και έξω από εμάς. 
Και αποτελεί ασφαλώς ειρωνεία ότι η σημαντικότερη ερευνήτρια της ενσυναίσθησης θα πέσει η ίδια θύμα της ανεπαρκούς ενσυναίσθησης των ναζί: λόγω της εβραϊκής καταγωγής της θα μεταφερθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου θα εξοντωθεί σε ένα θάλαμο αερίων.
Η φαινομενολογία της ενσυναίσθησης
Πολλές δεκαετίες αργότερα, οι πρωτοποριακές διαισθήσεις, που τόσο πρόωρα διατύπωσε στο έργο της η Stein, θα επιβεβαιωθούν από την επιστημονική μελέτη του φαινομένου της ενσυναίσθησης, και ειδικότερα από τις σχετικές ψυχολογικές, ηθολογικές και νευροβιολογικές έρευνες.
Σε ό,τι αφορά το πεδίο των ψυχολογικών ερευνών, τα τελευταία χρόνια έγινε απολύτως σαφές ότι η ικανότητα να βιώνει κανείς σε πρώτο πρόσωπο, δηλαδή να «ταυτίζεται» με τις νοητικές καταστάσεις, τις υποκειμενικές εμπειρίες ή τα προσωπικά συναισθήματα των άλλων, είναι μια νοητική ικανότητα που εμφανίζεται πολύ νωρίς, ήδη από το δεύτερο ή τρίτο έτος της ζωής ενός παιδιού! 
Σύμφωνα με τον John Bowlby, διάσημο Βρετανό ψυχαναλυτή, αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της ικανότητας της ενσυναίσθησης παίζει η ψυχολογική «προσκόλληση» του νεογέννητου στους γονείς του ή σε όποιον το φροντίζει καθημερινά.
Αλλά και πλήθος ηθολογικών ερευνών (η ηθολογία μελετά τις βιολογικές προϋποθέσεις και τα αίτια της συμπεριφοράς των ζωών) επιβεβαιώνουν ότι το φαινόμενο της προσκόλλησης αποτελεί τη βάση για τη μετέπειτα ανάπτυξη της ενσυναίσθησης τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους. 
Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι τα δελφίνια, οι ελέφαντες, διάφορα άλλα θηλαστικά και όλα ανεξαιρέτως τα πρωτεύοντα αποκρίνονται ενσυναισθητικά στον πόνο των άλλων, ειδικότερα όταν με αυτόν που υποφέρει υπάρχει κάποια συναισθηματική προσκόλληση, π.χ. όταν γνωρίζονται από καιρό.
Με άλλα λόγια, τόσο στους ανθρώπους όσο και στα περισσότερο εξελιγμένα ζώα, «χωρίς συναισθηματική προσκόλληση δεν υπάρχει ενσυναίσθηση», όπως υποστηρίζει ο Boris Cyrulnik, ο επιφανής ηθολόγος που διευθύνει το Κέντρο Ηθολογικών Ερευνών στην Τουλόν της Γαλλίας. 
Οσο λοιπόν μεγαλύτερη είναι η συναισθηματική προσέγγιση και οικειότητα τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η ενσυναισθητική απόκριση. 
Παράλληλα όμως, η ικανότητα εξοικείωσης και συνταύτισης με τους άλλους εξαρτάται, με τη σειρά της, σε μεγάλο βαθμό από την ενσυναισθητική μας ευαισθησία. 
Όπως το θέτει και ο διάσημος ψυχολόγος Daniel Coleman, «η ενσυναίσθηση οικοδομείται πάνω στην αυτεπίγνωση. 
Οσο περισσότερο ανοιχτοί είμαστε στις ίδιες μας τις συγκινήσεις τόσο περισσότερο ικανοί θα είμαστε στο να αντιληφθούμε τα συναισθήματα» (βλ. «Η συναισθηματική νοημοσύνη», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 148).
Πρόκειται, ωστόσο, για μια νοητική ικανότητα που, προφανώς, εξαρτάται από την οργάνωση και την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου που την παράγει. 
Όμως για τα νευρωνικά ριζώματα της ενσυναίσθησης καθώς και για τις βιολογικές-κοινωνικές προϋποθέσεις αυτής της ικανότητας θα πούμε περισσότερα στο επόμενο άρθρο μας σχετικά με τους «κοινωνικούς» νευρώνες-κάτοπτρα.
Σε μια εποχή κοινωνικής βαρβαρότητας όπως η σημερινή, όπου ο τυφλός οικονομικός ανταγωνισμός συνοδεύεται από τον ακραίο και ανερυθρίαστο εγωτισμό, ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ατόμων οδηγείται σε μια ναρκισσιστική ή, ακριβέστερα, αυτιστική κωφότητα απέναντι στον πόνο και τα δεινά των συνανθρώπων μας. 
Σήμερα, αυτή η εσωστρεφής και αυτάρεσκη αναζήτηση του «πραγματικού» μας εαυτού αποδεικνύεται ολότελα μάταιη, αφού το αίτημα της «εγωτικής αυτογνωσίας» δεν έχει κανένα απολύτως νόημα εκτός της κοινωνίας και εκτός της Ιστορίας. 
Αντίθετα, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης μόνο ενισχύοντας την αλτρουιστική ενσυναίσθηση ίσως καταφέρουμε να διασφαλίσουμε το μέλλον μας ως κοινωνικών πλασμάτων.

read more:

ενσυναίσθηση: Ο καλύτερος τρόπος να κάνεις έναν άνθρωπο να νιώσει καλύτερα

Ενσυναίσθηση : Κοιτάζοντας μέσα από το παράθυρο του ασθενούς

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=245943

gametree.gr

Επειδή μου αρέσουν τα εκλεκτά εδέσματα: Σύκο - Το απόλυτο καλοκαιρινό φρούτο και μια ολόγλυκη λιχουδιά

Σύκο - Το απόλυτο καλοκαιρινό φρούτο που μας συνοδεύει πάντα στα μπάνια μας και τις διακοπές μας, που  εκτός από γευστικό είναι και άκρως ωφέλιμο για την υγεία μας.
Αν και στους πιο βόρειους λαούς, δεν είναι και τόσο... διάσημα, στη Μεσόγειο τα σύκα κάνουν θραύση και αποτελούν το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού, ενώ οι πραγματικοί λάτρεις τους, τα καταναλώνουν όλη τη χρονιά στην αποξηραμένη τους μορφή.
Λόγω της απαλής τους φλούδας, τον τραγανών σπόρων και της γευστικής σάρκας τους, τα σύκα έχουν πλούσια υφή και γεύση. 
Περιέχουν θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη Α, 

βιταμίνη Β1,

βιταμίνη Β2 και μέταλλα, όπως ασβέστιο, 

σίδηρο, 
φώσφορο, 
μαγγάνιο, 
νάτριο, κάλιο κ.ά. 
Μπορούμε να τα καταναλώσουμε σκέτα, αλλά και να τα προσθέσουμε στο επιδόρπιο ή τη σαλάτα μας για να της δώσουμε έξτρα γεύση, αποκομίζοντας ταυτόχρονα όλα τα οφέλη που οι ειδικοί υπόσχονται ότι μας προσφέρει η κατανάλωσή τους.
Ας ετοιμάσουμε μια ολόγλυκη λιχουδιά
Τα υλικά μας:
- ½ κιλό σύκα μικρά και ώριμα
- 50 γραμμάρια μαύρη υγρή ζάχαρη
- 4 κουταλιές μέλι
- καρυδόψιχα
- γαρίφαλα - μοσχοκάρφια
- 2 μπαστουνάκια κανέλας
- 2 κομμάτια αστεροειδές γλυκάνισο
- τη φλούδα από μισό πορτοκάλι
- τη φλούδα από μισό λεμόνι
- μπράντυ
- 1 ποτηράκι του λικέρ κουαντρώ
Και 
Πλένουμε τα σύκα προσεκτικά, τα σκουπίζουμε απαλά και τα αφήνουμε, προστατευμένα με ένα τούλι, για μισή ώρα στον ήλιο να στεγνώσουν. 
Παίρνουμε κάθε σύκο χωριστά, κάνουμε μια μικρή σχισμή και βάζουμε ένα κομμάτι καρυδόψιχα στο εσωτερικό του. 
Ενώνουμε τη σχισμή με ένα μοσχοκάρφι. 
Σ’ ένα πλατύ γυάλινο βάζο τοποθετούμε μια στρώση από σύκα. 
Τα περιχύνουμε με ένα μέρος από τη ζάχαρη και το μέλι. Τοποθετούμε από πάνω 1 μπαστουνάκι κανέλας, 1 αστεροειδή και μέρος από τη φλούδα των εσπεριδοειδών. 
Τοποθετούμε τα υπόλοιπα σύκα και τα υλικά με τον ίδιο τρόπο σε στρώσεις. 
Περιχύνουμε τα φρούτα με το λικέρ. 
Γεμίζουμε το βάζο με το μπράντυ μέχρι να καλυφθούν καλά όλα τα φρούτα. 
Τοποθετούμε το βάζο σε σκοτεινό μέρος για 3-4 εβδομάδες.
Τα σύκα μας μπορούμε να τα σερβίρουμε μόνα τους, αλλά και με γιαούρτη, 
με παγωτό βανίλια ή με ανθότυρο.

Λίγα λόγια για το σύκο, νωπό ή αποξηραμένο.
Το σύκο νωπό ή αποξηραμένο, αποτέλεσε συστατικό της διατροφής όλων των μεσογειακών λαών από την αρχαιότητα.
Υπήρξε σημαντική πηγή εσόδων του αρχαίου αθηναϊκού κράτους.
Στην κλασική Ελλάδα το σύκο ήταν ο τρίτος σε σπουδαιότητα καρπός, μετά την ελιά και το σταφύλι.
Τα ζώα που εξέτρεφαν για το νόστιμο συκώτι τους, συνήθως χήνες, τα τάιζαν με σύκα. 
Έτσι προέκυψε η ετυμολογική συγγένεια των λέξεων σύκο και συκώτι.
Tο σύκο είχε από την αρχαιότητα και ερωτική σημασία, μιας και σήμαινε το γυναικείο γεννητικό όργανο.
Ρίχνουν την αρτηριακή πίεση
Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν καταναλώνουν φρούτα και λαχανικά – τουλάχιστον όχι τόσα όσα θα έπρεπε – ενώ την ίδια στιγμή ακολουθούν διατροφή υψηλή σε αλάτι και επεξεργασμένες τροφές που δεν περιέχουν επαρκή ποσότητα καλίου. 
Μια τέτοια διατροφή, όμως, μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα στο δρόμο της… υπέρτασης και στα παρελκόμενα αυτής. 
Τα σύκα έρχονται να σώσουν την κατάσταση, καθώς αποτελούν πλούσιες πληγές καλίου, το οποίο βοηθάει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. 
Μελέτες, μάλιστα, έχουν δείξει ότι όσοι καταναλώνουν περισσότερο κάλιο έχουν χαμηλότερη πίεση σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Εμποδίζουν τη δυσκοιλιότητα
Λόγω της δράσης τους σαν ήπια καθαρτικά, τα σύκα μπορούν να δώσουν τη λύση σε ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας και θέλουν να δοκιμάσουν μια φυσική μέθοδο βοήθειας. 
Η καθημερινή κατανάλωση τριών σύκων, βοηθάει στην ανακούφιση του προβλήματος και αν αναρωτιέστε αν θα επιλέξετε φρέσκα ή αποξηραμένα, οι ειδικοί τονίζουν ότι έχουν την ίδια επίδραση.
Έχουν βοηθητικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους
Τα καλοκαιρινά αυτά φρούτα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, οι οποίες όσο περισσότερο συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή μας διατροφή, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε όσον αφορά την επίτευξη του επιθυμητού βάρους. 
Ο λόγος είναι ότι επιβραδύνουν την πέψη και καθυστερούν την αποβολή των τροφών από το στομάχι μας, διατηρώντας για περισσότερη ώρα το αίσθημα του κορεσμού. 

Αυτό αναπόφευκτα μας οδηγεί στο να μην πεινάμε σύντομα και να μην τσιμπολογάμε κάθε μισή ώρα ό,τι βρούμε στο ψυγείο.
Προστατεύουν τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού
Έρευνα 8 χρόνων που διεξάχθηκε σε περισσότερες από 50 χιλιάδες εμμηνοπαυσιακές γυναίκες στη Σουηδία, έδειξε ότι όσες κατανάλωναν τις περισσότερες φυτικές ίνες από φρούτα (τα πλουσιότερα των οποίων είναι τα σύκα, τα μήλα, τα αχλάδια, τα δαμάσκηνα) μείωσαν τον κίνδυνο κατά 34% σε σχέση με αυτές που κατανάλωναν τις λιγότερες.
Προλαμβάνουν τις καρδιακές παθήσεις
Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ζώα έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση του λαχταριστού αυτού φρούτου μπορεί να ρίξει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων στο αίμα και κατ’ επέκταση να αποτρέψει μακροπρόθεσμα την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων. 
Τα τριγλυκερίδια είναι η κύρια μορφή λίπους που κυκλοφορεί στο αίμα και όσο πιο αυξημένα είναι τα επίπεδά τους, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας και καρδιακών παθήσεων.
Τα φύλλα της συκιάς, σύμφωνα με μελέτες, φαίνεται πως έχουν αντιδιαβητική δράση και μπορούν να μειώσουν την ποσότητα ινσουλίνης που λαμβάνουν οι διαβητικοί μέσω ενέσεων. 
Πώς μπορείτε να καταναλώσετε τα φύλλα συκιάς; 
Βράστε τα και πιείτε τα σαν τσάι ή προσθέστε το εκχύλισμά τους στο πρωινό σας γεύμα- Παρουσιάζουν αντιδιαβητική δράση
Συμβάλλουν στη διατήρηση της πυκνότητας των οστών
Η πλούσια περιεκτικότητά τους στο μέταλλο που δυναμώνει τα οστά μας, το ασβέστιο, όπως και το κάλιο, το οποίο εμποδίζει την απώλεια ασβεστίου στα ούρα που προκαλείται από μεγάλη κατανάλωση αλατιού, καθιστά τα σύκα συμμάχους μας ενάντια στην οστεοπόρωση.
Βελτιώνουν τη σεξουαλική μας ζωή
Όλοι ξέρουμε ότι τα σύκα αποτελούν ένα φυσικό… αφροδισιακό, αναστατώνοντας τις ορμόνες μας – με την καλή έννοια! 
Μάλιστα, από τα πιο παλιά χρόνια, τα σύκα χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις που παρουσίαζαν σεξουαλική αδυναμία, γι’ αυτό αν δεν περνάτε και την καλύτερη σεξουαλική σας φάση, δοκιμάστε λίγα σύκα και απελευθερωθείτε.
Ανακουφίζουν τον πονόλαιμο
Η κολλώδης ουσία των σύκων βοηθά πολύ στην περίπτωση που έχουμε ερεθισμένο λαιμό και αισθανόμαστε «πεσμένοι». 
Η ουσία αυτή όταν αναμειγνύεται με νερό διογκώνεται και θεωρείται ότι προστατεύει το λαιμό, μειώνει τον ερεθισμό και μαλακώνει τον πόνο.
Πώς μπορείτε να τα απολαύσετε;
- Αναμείξτε τα αποξηραμένα σύκα με μέλι και καρύδια.
- Προσθέστε τα στα σπιτικά σας κέικ και μάφιν στην αποξηραμένη τους μορφή ή ακόμη και στη βρώμη ή τα δημητριακά του πρωινού σας.
- Όταν είναι φρέσκα μπορείτε να τα δοκιμάσετε στη σαλάτα σας.
- Προσθέστε τα σε διάφορα επιδόρπια ή στη φρουτοσαλάτα σας.
- Φτιάξτε μαρμελάδα σύκο με ζάχαρη και χυμό λεμονιού ή ακόμη και γλυκό του κουταλιού σύκο.
Προσοχή στην κατανάλωση
Παρά τα οφέλη τους, αν το παρακάνετε με τα σύκα, υπάρχει πιθανότητα διάρροιας, ενώ θα πρέπει να τα αποφεύγετε αν έχετε πρόβλημα στα νεφρά ή την χοληδόχο κύστη.

Αποξηραμένα σύκα
Τα αποξηραμένα σύκα είχαν σπουδαία θέση στη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων, καθώς συχνά τα απολάμβαναν ως επιδόρπιο, τα λεγόμενα “τραγήματα”. 
Μέχρι σήμερα συνεχίζουμε να τα λατρεύουμε, καθώς αποξηραμένα στον ήλιο, 
γεμισμένα με ξηρούς καρπούς, 
βρασμένα σε ελαφρύ σιρόπι με μέλι, αλλά και στο φαγητό ή τις σαλάτες, τα ξερά σύκα είναι ένας πραγματικός θησαυρός για την υγεία.
Τα πρώτα ξερά σύκα βρέθηκαν σε ανασκαφή μινωικής έπαυλης, στις Στέρνες Ακρωτηρίου Χανίων, και χρονολογούνται το 1340-1190 π.Χ. Από τότε μέχρι και σήμερα η παραγωγή τους συνεχίζεται χωρίς διακοπή και με την ίδια σχεδόν μέθοδο. 
Τα ξερά σύκα, ασκάδες ή ισχάδες, στην αρχαιότητα και το Βυζάντιο, ήταν πάντα το πρόχειρο χειμωνιάτικο κέρασμα – τα έβαζαν σε μεταλλικό τάσι και μετά στη φωτιά για να μελώσουν.

Τα αποξηραμένα σύκα είναι διαθέσιμα σε πολλές μορφές:

Ολόκληρα για αυτούσια κατανάλωση

Συμπυκνωμένα

Με τη μορφή πάστας, 

σκόνης, 

συμπυκνώματος ή σε κύβους για βιομηχανική χρήση

Στα ξηρά σύκα προστίθεται σορβικό κάλιο για να ανατρέψει την αλκοολική ζύμωση και την ανάπτυξη μούχλας. 

Τα ξηρά σύκα επεξεργάζονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να περιέχουν υγρασία από 14-20% έως 30%. 

Συγκριτικά με άλλα αποξηραμένα φρούτα, όπως βερίκοκα ή μήλα, για να σταθεροποιηθεί το χρώμα τους προστίθενται χαμηλά επίπεδα διοξειδίου του θείου.

πηγές:

olivemagazine.gr

clickatlife.gr

mednutrition.gr

mynewblogtest2.blogspot.com