Πες το με ένα ποίημα - μικροί γαλαξίες

τ' άστρα το βλέπουνε, ότι:
δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον
κατοικούμε τη γη!
     πόσο μου αρέσει αυτός ο στίχος του Βρεττάκου...
ntina

Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ.

Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας

ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους.

Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν

σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται.

Ὅμως, ἐσύ,

δὲ λόξεψες, βάδισες ἴσα, προχώρησες

μὲς ἀπὸ μένα, κάτω ἀπ᾿ τὰ τόξα μου,

ὅπως κι ἐγώ: προχώρησα ισα, μὲς ἀπὸ σένα,

κάτω ἀπ᾿ τὰ τόξα σου. Σταθήκαμε ὁ ἕνας μας

μέσα στὸν ἄλλο, σὰ νάχαμε φτάσει.

Βλέποντας πάνω μας δυὸ κόσμους σὲ πλήρη

λάμψη καὶ κίνηση, σαστίσαμε ἀκίνητοι

κάτω ἀπ᾿ τὴ θέα τους –

Ἤσουν νερό,

κατάκλυσες μέσα μου ὅλες τὶς στέρνες.

Ἤσουνα φῶς, διαμοιράστηκες. Ὅλες

οἱ φλέβες μου ἔγιναν ἄξαφνα ἕνα

δίχτυ ποὺ λάμπει: στὰ πόδια, στὰ χέρια,

στὸ στῆθος, στὸ μέτωπο.

Τ᾿ ἄστρα τὸ βλέπουνε, ὅτι:

δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες καὶ πλέον

κατοικοῦμε τὴ γῆ.

Πες το με άνα ποίημα - ''Ωδή στον ήλιο''

...λίγο ακόμα...

άς ακούσουμε λίγο ακόμα τον λυρικό και ευγενή αυτόν ποιητή...
....τον ακαδημαϊκό που τελικά δεν προτάθηκε ποτέ για το Νόμπελ Ποίησης...
Νικηφόρος Βρεττάκος...
και ...
''Ωδή στον ήλιο''
Περνάς απάνω από μια μάχη, ή πάνω από ένα γκέτο
και νομίζει κανείς ότι στέκεσαι λίγο.
Περνάς από τις φυλακές και ρίχνεις από τα κάγκελα
μέσα τους ένα σιωπηλό βλέμμα και οι ποιητές,
ξέροντας πως δεν έχεις χέρι ούτε φωνή,
οι γραμματείς σου είναι. Αλληλούια!
ntina