Αιωνία η μνήμη των επιθεωρητών Περιβάλλοντος;

Ενώ το Σώμα Επιθεωρητών υποβαθμίζεται και αποδυναμώνεται, αυξάνονται οι φόβοι ότι η λειτουργία του θα ατονήσει ακόμα περισσότερο

Πώς μιλάς για σεβασμό στους περιβαλλοντικούς νόμους όταν κανένας δεν ελέγχει τις παραβιάσεις και το περιβαλλοντικό έγκλημα; Πώς καλλιεργείς την περιβαλλοντική νομιμότητα ως αξία μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής σημασίας, όταν οι έλεγχοι συνέχεια αποδυναμώνονται και οι καλές πρακτικές παραμένουν αόρατες και δίχως επιβράβευση;

Από τότε που ξεκίνησε στην Ελλάδα, ο θεσμός των επιθεωρητών Περιβάλλοντος πέρασε από πολλά κύματα. Η αρχή έγινε το 2001 με την ίδρυση της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που είχε αμιγή ευθύνη τον έλεγχο της περιβαλλοντικής νομιμότητας. Στη συνέχεια, το 2010, εξελίχθηκε σε Ειδική Γραμματεία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και το 2014 σε Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, Δόμησης, Ενέργειας και Μεταλλείων.

Τα τελευταία χρόνια, η σημαντική αυτή ελεγκτική υπηρεσία δεν σταμάτησε να υποβαθμίζεται: αποδυνάμωση στελεχική, αδιαφάνεια σε σχέση με τα πρόστιμα, πολιτικές παρεμβάσεις και πιέσεις.
Μπορεί να μην τιμήθηκε ποτέ με την απαραίτητη ανεξαρτησία από πολιτικές πιέσεις και αλχημείες, όμως η υπηρεσία περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων έφερε πολύ σημαντικά αποτελέσματα για το περιβάλλον ως ζωτικής σημασίας κοινό αγαθό.
Σημαντικά πορίσματα και προγράμματα επιθεωρήσεων σε περιοχές όπου ανθεί η περιβαλλοντική ανομία, όπως ο Ασωπός, και έγκαιροι έλεγχοι για τη διαπίστωση παρανομιών, όπως συμβαίνει σε διυλιστήρια και εγκαταστάσεις παράνομης διάθεσης αποβλήτων, είναι μερικά από τα πολλά «παράσημα» στη 15χρονη ιστορία των επιθεωρητών Περιβάλλοντος.

Από τον Οκτώβριο 2017, με το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η περιβαλλοντική επιθεώρηση καταπνίγεται σε ένα βαθύ πηγάδι άσχετων με την προστασία του περιβάλλοντος αρμοδιοτήτων που περιλαμβάνουν ακόμα και τον έλεγχο του λαθρεμπορίου καυσίμων.
Η νέα υπηρεσία ονομάζεται Ειδική Γραμματεία Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών ΥΠΕΝ.
Η αφαίρεση από τον τίτλο της Υπηρεσίας κάθε αναφοράς στο περιβάλλον δεν είναι τυχαία.
Αυτή η διάπλατης ευθύνης υπηρεσία ελέγχων όχι απλώς δεν παρέχει καμία εγγύηση ενίσχυσης των ήδη αποδυναμωμένων περιβαλλοντικών ελέγχων, αλλά, αντίθετα, διασπά την κρίσιμης σημασίας συγκρότηση της αρμοδιότητας των περιβαλλοντικών ελέγχων και τη σκορπίζει σε ασυντόνιστες μεταξύ τους οργανικές μονάδες.

Κάτω από τη νέα Ειδική Γραμματεία συνενώνονται δύο υπηρεσίες που είναι άσχετες μεταξύ τους ως προς την αποστολή και το αντικείμενο: το περιβάλλον και η φοροδιαφυγή.
Από τη μια το Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, μια αμιγής υπηρεσία περιβαλλοντικής επιθεώρησης με κυρία αποστολή την προαγωγή της εφαρμογής του περιβαλλοντικού δικαίου, και από την άλλη τα κλιμάκια ελέγχου διακίνησης και αποθήκευσης καυσίμων, τα οποία έχουν ως αντικείμενο τους ελέγχους τελωνειακού και φορολογικού χαρακτήρα για τον περιορισμό της λαθραίας διακίνησης και της νοθείας καυσίμων και τον περιορισμό της απώλειας φορολογικών εσόδων.
Με δεδομένη την ιδιαίτερη πολιτική προσοχή στα ζητήματα της φοροδιαφυγής, ο φόβος ότι η λειτουργία των περιβαλλοντικών ελέγχων θα υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο είναι πολύ έντονος. Ειδικά, καθώς είναι μάλλον βέβαιο ότι της Ειδικής Γραμματείας θα προΐσταται πολιτικό πρόσωπο επιλογής του κάθε υπουργού.

Από το 2008, το WWF Ελλάς έχει ζητήσει την ίδρυση ανεξάρτητης αρχής περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων, με αναφορά στη Βουλή.
Ανεξάρτητη, ώστε οι περιβαλλοντικοί έλεγχοι να μην εξαρτώνται από υπουργικές υποδείξεις και κομματικές παρεμβάσεις.
Αρχή, επειδή είναι απαραίτητο αυτός ο κρίσιμος μηχανισμός ελέγχου να έχει αυτοτέλεια και να έχει συντονιστικό ρόλο προς κάθε υπηρεσία που πραγματοποιεί ελέγχους σε περιφερειακό επίπεδο.
Σε αυτό το αποτελεσματικό και πολιτικά ανεπηρέαστο πλαίσιο, είναι σημαντικό να αναπτυχθούν και οι απαραίτητοι μηχανισμοί έμμεσου ελέγχου που περιλαμβάνουν εθελοντικές αρχές και πρότυπα υπεύθυνης επιχειρηματικής συμπεριφοράς, σύμφωνης με την εφαρμοστέα νομοθεσία (έκδοση κατευθυντηρίων οδηγιών και συστάσεων, επεξεργασία κωδίκων τηρητέας στάσης και καλών πρακτικών κ.λπ.) ή και μέσα επιβράβευσης και δημοσιοποίησης των καλών επιδόσεων και απαξίωσης αντίστοιχα των κακών πρακτικών.
Κράτος δικαίου χωρίς μηχανισμούς ελέγχου και προαγωγής της νομιμότητας δεν μπορεί να υπάρξει, είναι κράτος αδειανό.

Η κυρία Θεοδότα Νάντσου είναι επικεφαλής πολιτικής του WWF Ελλάς
wwf.gr
tovima.gr

Ο σφραγιδόλιθος που ανακαλύφθηκε στην Πύλο και άφησε άφωνους τους επιστήμονες

Ένας σφραγιδόλιθος από αχάτη που βρέθηκε στον τάφο του πολεμιστή στην Πύλο, έχει αφήσει άφωνους του επιστήμονες.

Η 7η Νοεμβρίου θα μείνει στην ιστορία της Τέχνης ως η ημέρα αποκάλυψης ενός ακόμη αριστουργήματος της ανθρώπινης δεξιοτεχνίας.
Μόνο που η αποκάλυψη αυτή αφορά ένα αντικείμενο που τα ανθρώπινα χέρια έπλασαν πριν από 3.500 χρόνια σε κάποιο εργαστήριο της μινωικής Κρήτης.
Το αντικείμενο αυτό δεν έχει όμοιο του, διότι αν κανείς το παρατηρήσει φευγαλέα, θα μπορούσε να σκεφτεί πως πρόκειται για ένα ανάγλυφο της εποχής της Αναγέννησης.

Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό εύρημα, σε έναν τάφο της αρχαίας Πύλου που το άπειρο μάτι ενός κοινού ανθρώπου, θα το εκλάμβανε ως άλλη μια πετρούλα γύρω από την αρχαιολογική ανασκαφή. Οι έμπειροι αρχαιολόγοι ωστόσο, αν και τους διέφυγε στην αρχή η σπουδαιότητα του ευρήματος, μετά από 2 χρόνια αφού καθάρισαν την πετρούλα, ανακάλυψαν ένα ανάγλυφο πάνω σε αχάτι, χρώματος καστανού. 

Και τότε, ήλθε η έκπληξη: Τίποτε παρόμοιο δεν είχε ως τότε ανακαλυφθεί και που να είχε σχέση με την καλλιτεχνική παραγωγή της Μινωικής Κρήτης.

Η πλαστικότητα, η αίσθηση των τριών διαστάσεων, η απίστευτη μικρολεπτομέρεια, το πάθος για τελειότητα ως προς την απεικόνιση της μακράς κόμης του πολεμιστή, όλα αυτά θα θύμιζαν στον αρχαιολόγο που το επεξεργάστηκε τα αριστουργήματα της ιταλικής Αναγέννησης.

Υπήρχε όμως μια διαφορά. Ήταν κατασκευασμένα 3.000 χρόνια πριν από ανθρώπους που έζησαν σε έναν πολιτισμό αλλά και που ήταν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες μορφές καλλιτεχνημάτων. 

Πρόκειται συγκεκριμένα για μικροσκοπικό αντικείμενο που βρέθηκε στον διάσημο πια τάφο του «Γρύπα Πολεμιστή» στην Πύλο το 2015 ,όμως μόλις τώρα οι αρχαιολόγοι κατάλαβαν τι έχουν στο εργαστήριο τους.

Είναι ένας σφραγιδόλιθος από καστανό αχάτη, μήκους περίπου 3 εκατοστών που απεικονίζει έναν γυμνό ήρωα με μακριά, ελεύθερα μαλλιά, να έχει ακινητοποιήσει τον αντίπαλο, πιάνοντάς τον από την περικεφαλαία και να βυθίζει το μακρύ ξίφος στο στέρνο του.

Ο αντίπαλος εκπνέει για τελευταία φορά.

Πεσμένος στο έδαφος, νεκρός, υπάρχει ακόμη ένας πολεμιστής του εχθρού, με γυρισμένη πλάτη και πρόσωπο στον κάτω κόσμο.

Οι λεπτομέρειες των σωμάτων, οι κινήσεις, η ρυθμολογία της σύνθεσης, ο παλμός της σκηνής, η χορογραφία της ισχύος και το πάθος του γυμνού ήρωα επί του θωρακισμένου αντιπάλου, αποδίδονται με τρόπο πρωτοφανή για την εποχή του και ανεπανάληπτο για πολλούς αιώνες!

Ο σφραγιδόλιθος μπορούσε να φορεθεί σαν κόσμημα στον καρπό του πολεμιστή.

«Οι αρχαιολόγοι ελάχιστα ασχολήθηκαν με το μικροσκοπικό αντικείμενο, που όμως έμελλε αυτό να αποτελεί τον «θησαυρό του τάφου». Δύο χρόνια αργότερα και σε εργασία ενός αρχαιολόγου-συντηρητή, αποκαλύφθηκε ότι πάνω στον συγκεκριμένο σφραγιδόλιθο έχει χαραχτεί, με πηλό ή κερί, μια εικόνα που ίσως αλλάζει την ιστορία της τέχνης όπως την ξέρουμε έως σήμερα!  

Η εικόνα απίστευτης λεπτομέρειας δείχνει έναν πολεμιστή να μάχεται με δύο εχθρούς, ενώ ο ένας έχει εξοντωθεί, κι έχει το πρόσωπο προς το έδαφος και το ξίφος αφημένο.

Ο βαθμός της λεπτομέρειας είναι απίστευτος, αν αναλογιστούμε το ελάχιστο μέγεθος του λίθου - μικρότερος από 3 εκατοστά - ενώ κάποιες λεπτομέρειες δεν είναι εύκολα ορατές δια γυμνού οφθαλμού.

«Ο ενθουσιασμός μας έφτασε στο απόγειο, μετά τη διαδικασία του καθαρισμού και της φωτογράφισης, όταν σταδιακά καταλάβαμε ότι έχουμε βρει ένα αριστούργημα», σχολίασαν σε αρχαιολογικό περιοδικό οιαρχαιολόγοι Jack L. Davis και Sharon R. Stocker, που πραγματοποιούν ανασκαφές στην Πύλο τα τελευταία 25 χρόνια.

«Η λεπτομέρεια είναι απίστευτη, ειδικά αν αναλογιστούμε το μέγεθος. Αισθητικά, πρόκειται για αριστούργημα της μικρογλυπτικής», σχολιάζει ο John Bennet, διευθυντής της Βρετανικής Σχολής Αθηνών, ενός από τα 17 ξένα αρχαιολογικά ινστιτούτα που λειτουργούν στην Ελλάδα.

«Η καθηλωτική σκηνή μάχης πάνω στην πέτρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της τέχνης στον κόσμο του Αιγαίου, και συγκρίνεται με μερικά από τα αναγεννησιακά έργα  του Μιχαήλ Άγγελου που εκτίθενται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης», αναφέρει ο Malcolm H. Wiener, ειδικός στην Προϊστορία του Αιγαίου. 

Το μυστήριο της σπουδαίας ανακάλυψης

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν σχετικά με αυτή τη φανταστική ανακάλυψη είναι δύο.

Πρώτον, το πώς και το γιατί σχεδιάστηκε με τέτοια λεπτομέρεια.

Δεύτερον, το τι απεικονίζει: Πρόκειται για μια σκηνή μάχης που σχετίζεται με τα έπη του Ομήρου, και εάν ναι, συνεισέφερε στην προφορική παράδοση πίσω από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια;

Πάντως πρόκειται για ένα γεγονός γνωστό στη μινωική αλλά και μυκηναϊκή κουλτούρα. 

Ο Γρύπας Πολεμιστής θάφτηκε περίπου το 1.450 π.Χ., περίοδο κατά την οποία ο μινωικός πολιτισμός διαδίδονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Οι τοπικοί οπλαρχηγοί χρησιμοποιούσαν συχνά πολύτιμα αντικείμενα από την Κρήτη, ώστε να πιστοποιήσουν έτσι ότι αποτελούν μέρος της «ελίτ» της εποχής. 

Οι αρχαιολόγοι δηλώνουν βέβαιοι ότι το έργο έγινε στην Κρήτη, καθώς σε καμία άλλη περιοχή δεν μπορούσε να παραχθεί έργο τέχνης τέτοιας υψηλής ποιότητας, εκείνη την εποχή.

Θεωρούν μάλιστα ότι για να καταφέρει ο καλλιτέχνης να επιτύχει τέτοια λεπτομέρεια, θα πρέπει να χρησιμοποίησε κάποιου είδους μεγεθυντικό φακό, αν και δεν έχει βρεθεί ποτέ κάποιο τέτοιο αντικείμενο της εποχής στην Κρήτη.

Με αυτή την άποψη ταυτίζεται και ο Fritz Blakolmer, από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ειδικός στην αρχαία τέχνη του Αιγαίου, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι η εικόνα αποτελεί «αντιγραφή» μιας μεγάλης τοιχογραφίας, η οποία πιθανότατα κοσμούσε το παλάτι της Κνωσσού»...

zougla.gr

κάποιες πληροφορίες ακόμα από το tovima.gr

Η ανασκαφή του τάφου του «Γρύπα Πολεμιστή» στην Πύλο

Το καλοκαίρι του 2015 η σκαπάνη των Τζακ Ντέιβις και Σάρον Στόκερ έφερε στο φως έναν ασύλητο, πλούσια κτερισμένο, λακκοειδή τάφο, πλησίον του μυκηναϊκού ανακτόρου του Νέστορα, στον Ανω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος. Όπως είχε αναφέρει τότε το ΥΠΠΟΑ, τάφος, ο οποίος ανήκε σε πολεμιστή, χρονολογείται περίπου το 1500 π. Χ. (Υστεροελλαδική ΙΙ περίοδος) και αποτελεί την πιο εντυπωσιακή περίπτωση επίδειξης προϊστορικού πλούτου σε ταφικά μνημεία της ηπειρωτικής Ελλάδας, που έχει έρθει στο φως τα τελευταία 65 χρόνια.

Ένας χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2016, οι ανασκαφείς δημιούργησαν πάλι αίσθηση, όταν κατά τη διάλεξή τους στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας είχαν παρουσιάσει το πρόσωπο του «ενοίκου» του τάφου, όπως είχε ανασυσταθεί από τα οστά του κρανίου του: Ένας όμορφος άνδρας, με μακριά μαύρα μαλλιά, περίπου 30-35 ετών. «Τον έχουμε αποκαταστήσει με μακριά μαύρα μαλλιά, με βάση την αναπαράσταση πολεμιστή που βρέθηκε σε μία σφραγίδα στον τάφο και η οποία θα δημοσιευτεί του χρόνου», είχε αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τότε η κ. Στόκερ, προαναγγέλλοντας την εντυπωσιακή ανακάλυψη.

Το ανασκαφικό πρόγραμμα στην Πύλο, υπό τους δυο ανασκαφείς, διεξήχθη από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών κατόπιν άδειας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Όλες οι εργασίες διενεργήθηκαν υπό την άμεση εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 45 αρχαιολόγοι, εξειδικευμένοι επιστήμονες και φοιτητές διαφόρων εθνικοτήτων από πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού.

https://www.facebook.com/ancientelleniccivilization/posts/pfbid02CppmspKUZ7ZhQs3G8G955HKpgSm1AjmkmmPghEG93o6aLJtQk1Mv65aZhB4inYRel

http://www.sci-news.com/archaeology/pylos-combat-agate-minoan-sealstone-05403.html

Ο πολεμιστής του τάφου της Πύλου ήταν όμορφος με μακριά μαύρα μαλλιά

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 6 Οκτωβρίου 2016, 09:59
zougla.gr
Ένας όμορφος άνδρας, με μακριά μαύρα μαλλιά, ήταν πιθανόν ο «Γρύπας Πολεμιστής», όπως αποκαλείται ο «ένοικος» του τάφου του 1.500 π. Χ., που αποκαλύφθηκε πέρυσι στον Άνω Εγκλιανό της Πύλου, δίπλα στο μυκηναϊκό ανάκτορο του Νέστορος.

Το πρόσωπό του, που ανασυστάθηκε από τα οστά του κρανίου του, όπως και τα νέα ερευνητικά δεδομένα, θα παρουσιαστούν σήμερα στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, στις 19.00, από τους αρχαιολόγους Τζακ Ντέιβις και Σάρον Στόκερ από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, οι οποίοι το καλοκαίρι του 2015 βρήκαν κάτι μοναδικό: έναν ασύλητο, λακκοειδή τάφο με τον σκελετό άνδρα, ηλικίας 30 με 35 ετών, καθώς και περισσότερα από 1.400 μοναδικά αντικείμενα ως κτερίσματα για τη μετά θάνατο ζωή του.

«Από ό,τι φαίνεται, ήταν ένας όμορφος άνδρας. Τον έχουμε αποκαταστήσει με μακριά μαύρα μαλλιά, με βάση την αναπαράσταση πολεμιστή που βρέθηκε σε μία σφραγίδα στον τάφο και η οποία θα δημοσιευτεί του χρόνου.
Θα δείξουμε την εικόνα του κατά τη διάρκεια της ομιλίας μας» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ Στόκερ, η οποία μαζί με τον άνδρα της, καθηγητή Τζακ Ντέιβις, θα δώσει διάλεξη με θέμα «Lord of the Gold Rings: The Grave of the Griffin Warrior of Pylos» («Ο Άρχοντας των Χρυσών Δαχτυλιδιών: Ο Τάφος του Γρύπα Πολεμιστή της Πύλου»). Η ανασύσταση του προσώπου του έγινε από τους Lynne Schepartz και Tobias Houlton του Πανεπιστημίου του Ουιτγουότερσραντ στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Πέρυσι, η συγκλονιστική ανακάλυψη είχε χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ως «η πιο εντυπωσιακή περίπτωση επίδειξης προϊστορικού πλούτου σε ταφικά μνημεία της Ηπειρωτικής Ελλάδας, που έχει έρθει στο φως τα τελευταία 65 χρόνια».
Τα ευρήματα συνηγορούσαν και με το παραπάνω σε αυτό: χρυσά σφραγιστικά δαχτυλίδια και κύπελλα, ένα χάλκινο σπαθί με επιχρυσωμένη ελεφαντοστέινη λαβή, μια σπάνια χρυσή αλυσίδα, ασημένια κύπελλα -ορισμένα με χρυσά χείλη-, χάλκινα αγγεία και κύπελλα, ένας χάλκινος αμφορέας, χάλκινες πρόχοι και λεκανίδες, 50 και πλέον σφραγιδόλιθοι, περισσότερες από 1.000 ψήφους από πολύτιμους λίθους και άλλα εντυπωσιακά.

Πολλά ήταν έργα μινωικής τεχνοτροπίας, που σε συνδυασμό με την εποχή τους οδήγησε τους ανασκαφείς στην υπόθεση ότι μπορεί να αποτελούσαν προϊόντα λεηλασίας από επιδρομή στην Κρήτη.
Σε άρθρο, όμως, που δημοσιεύουν στο περιοδικό «Hesperia» εστιάζουν σε κάτι διαφορετικό. «Αυτό που προτείνουμε στο Hesperia δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που αποκτήθηκαν αυτά τα αντικείμενα αλλά με το γιατί.
Δηλαδή ισχυριζόμαστε ότι τα συγκεκριμένα αντικείμενα που βρέθηκαν στην ταφή επιλέχθηκαν σκοπίμως και τοποθετήθηκαν στον τάφο για να μεταφέρουν ορισμένα νοήματα, τα οποία σχετίζονται με τα συμβολικά συστήματα που υπήρχαν ήδη στη Μυκηναϊκή κοινωνία» αναφέρει η αρχαιολόγος.

Ποια, όμως, είναι αυτά τα μινωικά θέματα που απεικονίζονται στα ευρήματα και δη στα χρυσά σφραγιστικά δαχτυλίδια; «Είναι πολλά» απαντά η κα Στόκερ. «Έχουν να κάνουν με τελετές που σχετίζονται με μία θεά και με την εμφάνισή της, ενώ συχνές είναι και οι σκηνές με τα ταυροκαθάψια» συμπληρώνει.
Η εύρεση τεσσάρων χρυσών σφραγιστικών δαχτυλιδιών με εικονογραφία τέτοιου τύπου είναι κάτι ιδιαίτερα σπάνιο και ασυνήθιστο. Ή μήπως μοναδικό; «Ειδικά το μεγαλύτερο χρυσό δαχτυλίδι έχει χαραχτεί με τέτοια λεπτομέρεια που δεν υπάρχει πουθενά παράλληλό του μεταξύ των χρυσών σφραγιστικών δαχτυλιδιών που γνωρίζουμε ως σήμερα.
Οι σκηνές των γυναικών σε αυτό το δαχτυλίδι επαναλαμβάνονται και σε άλλες γνωστές σφραγίδες της Κρήτης, όμως το δαχτυλίδι της Πύλου συνενώνει μικρότερες γνωστές παραστάσεις σε μια μεγαλύτερη και πιο σύνθετη τελετουργική σκηνή» σημειώνει η ομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Στον τάφο υπήρχαν κι άλλα απρόσμενα ευρήματα, όπως χτένες και ένας καθρέπτης. Ποια η σημασία τους σε έναν τάφο άνδρα; «Χτένες και καθρέπτες έχουν μια γενικότερη σχέση με τις ταφές πολεμιστών» απαντά η κα Στόκερ, η οποία συμπληρώνει ότι ίσως αντανακλούν ένα έθιμο στολίσματος πριν από τη μάχη.
Και το νόημα που υπάρχει πίσω από την απεικόνιση γρύπα σε δύο από τα ευρήματα (κομμάτια ελεφαντοστού, με το ένα να απεικονίζει γρύπα με μεγάλα φτερά και το άλλο λέοντα που επιτίθεται σε γρύπα), τα οποία έδωσαν και την ονομασία στον πολεμιστή; «Ο γρύπας αντανακλά ένα πολύ γνωστό σύστημα εξουσίας, που πλαισιώνει τον θρόνο της Πύλου, όπως και του Μίνωα της Κνωσού» απαντά.

Όσο για τη σημασία των ευρημάτων, πέρα από την τέχνη και τον πλούτο τους, η αρχαιολόγος τονίζει ότι «σε όρους χρονολόγησης, η ανακάλυψη τόσων διαφορετικών τύπων αντικειμένων μέσα σε έναν τάφο με μία μοναδική ταφή είναι ύψιστης σημασίας», αναφερόμενη προφανώς στην εξαιρετική ευκαιρία που δίνει μια τέτοια αδιατάρακτη ταφή τόσο για τη μελέτη των ταφικών εθίμων στην Πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή όσο και για τη σχέση του φύλου με τα κτερίσματα και την ταφική γνώση, που δεν θα μπορούσε να αποκτηθεί μέσα από τη μελέτη περισσότερων τυπικών ομαδικών τάφων.