Πώς οι μνήμες μας σταθεροποιούνται ενώ κοιμόμαστε

Επιστήμονες στο Κέντρο για τη Διαθεματική Έρευνα στη Βιολογία (CNRS/Collège de France/INSERM) έδειξαν ότι τα κύματα δέλτα που εκπέμπονται ενώ κοιμόμαστε δεν είναι γενικευμένες περίοδοι σιωπής κατά τη διάρκεια των οποίων ο φλοιός αναπαύεται, όπως έχει περιγραφεί για δεκαετίες στη επιστημονική βιβλιογραφία. 

Αντί αυτού, απομονώνει ομάδες νευρώνων που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στο σχηματισμό της μακροχρόνιας μνήμης. 
Τα αποτελέσματα της έρευνας που οδήγησε σε αυτό το σημαντικό εύρημα, δημοσιεύθηκαν στο Science, 18 Οκτωβρίου 2019.
Ενώ κοιμόμαστε, ο ιππόκαμπος απανενεργοποιείται μόνος του αυθόρμητα παράγοντας δραστηριότητα παρόμοια με αυτή που υπάρχει όταν είμαστε ξύπνιοι. 
Στέλνει πληροφορίες στον φλοιό, ο οποίος στη συνέχεια αντιδρά. 
Αυτή η ανταλλαγή συχνά ακολουθείται από μια περίοδο σιωπής που αποκαλείται "κύμα δέλτα" μετά με ρυθμική δραστηριότητα αποκαλείται "άτρακτος ύπνου". 
Αυτό συμβαίνει όταν τα φλοιϊκά κυκλώματα αναδιοργανώνονται για να διαμορφώσουν σταθερές μνήμες. 
Ωστόσο, ο ρόλος των κυμάτων δέλτα στη διαμόρφωση νέων αναμνήσεων είναι ακόμη ένα αίνιγμα: γιατί μια περίοδος σιωπής διακόπτει την ακολουθία των ανταλλαγών πληροφορίας μεταξύ του ιππόκαμπου και του φλοιού και την λειτουργική αναδιοργάνωση του φλοιού;
Οι συγγραφείς εδώ ερεύνησαν πιο επισταμένα αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των ίδιων των κυμάτων δέλτα. 
Ανακάλυψαν, με έκπληξη, ότι ο φλοιός δεν είναι τελείως σιωπηλός αλλά ότι λίγοι νευρώνες παραμένουν ενεργοί και σχηματίζουν ομάδες, με άλλα λόγια μικρά, συν-ενεργά σύνολα που κωδικοποιούν πληροφορίες. 
Αυτή η απρόσμενη παρατήρηση υποδηλώνει ότι ο μικρός αριθμός των νευρώνων που ενεργοποιούνται όταν όλοι οι άλλοι μένουν σιωπηλοί μπορεί να πραγματοποιεί σημαντικούς υπολογισμούς ενώ προστατεύεται από πιθανές διαταραχές.
Και οι ανακαλύψεις από αυτή την εργασία πάνε ακόμη παραπέρα! 
Αυθόρμητες επανενεργοποιήσεις του ιππόκαμπου προσδιορίζουν ποιοι φλοιϊκοί νευρώνες παραμένουν ενεργοί κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα και αποκαλύπτουν μεταφορά πληροφορίας μεταξύ των δυο εγκεφαλικών δομών. 
Επιπροσθέτως, οι ομάδες που ενεργοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα διαμορφώθηκαν από νευρώνες που έχουν συμμετάσχει στη εκμάθηση μιας ειδικής χωρικής μνημονικής εργασίας κατά τη διάρκεια της ημέρας. 
Μαζί, αυτά τα στοιχεία, υποδεικνύουν ότι αυτές οι διεργασίες εμπλέκονται στην εδραίωση της μνήμης. 
Για να το επιδείξουν, σε αρουραίους, οι επιστήμονες προκάλεσαν τεχνητά κύματα δέλτα για να απομονώσουν είτε νευρώνες που σχετίζονταν με επανενεργοποιήσεις στον ιππόκαμπο ή τυχαίους νευρώνες. 
Αποτέλεσμα: Όταν οι σωστοί νευρώνες ήταν απομονωμένοι, οι αρουραίοι κατάφερναν να σταθεροποιούν τις αναμνήσεις τους και επιτύγχαναν στα χωρικά τεστ την επόμενη ημέρα.
Αυτά τα αποτελέσματα αλλάζουν ουσιαστικά το πώς αντιλαμβανόμαστε τον φλοιό. 
Τα κύματα δέλτα είναι έτσι ένα μέσο της επιλεκτικής απομόνωσης ομάδων επιλεγμένων νευρώνων, που στέλνουν κρίσιμες πληροφορίες μεταξύ των περιόδων του διαλόγου μεταξύ ιππόκαμπου και φλοιού, και την αναδιοργάνωση των φλοιϊκών κυκλωμάτων, για να διαμορφώσουν μακροχρόνιες μνήμες.

Πηγή: egno.gr
Πηγή: CNRS (National Centre for Scientific Research)
Περισσότερα στη δημοσίευση: Isolated cortical computations during delta waves support memory consolidation. Science.

Nassim Haramein: H προέλευση της μάζας και η φύση της βαρύτητας προέρχονται από την διακύμανση του κβαντικού κενού.

Πριν από κάποιο καιρό δημοσιεύθηκε μία μελέτη με έναν τολμηρό τίτλο.

Εξηγεί πώς η προέλευση της μάζας και η φύση της βαρύτητας προέρχονται από τη διακύμανση του κβαντικού κενού!

Εγώ δεν είμαι φυσικός και δεν έχω τις ικανότητες να κατανοήσω τις εξισώσεις που παρουσιάζονται, ωστόσο πιστεύω ότι η εργασία αυτή πρέπει να κινητοποιήσει την προσοχή όλων μας, διότι αν οι εξισώσεις αυτές αποδειχθούν σωστές, όπως διατείνονται οι μελετητές επιστήμονες, αυτό θα μπορούσε όχι μόνο να φέρει επανάσταση στην κατανόηση του σύμπαντος αλλά και να αποτελέσει την απαρχή εφαρμογών με πολύ θετικό αντίκτυπο για όλη την ανθρωπότητα.

Ελπίζω ότι θα βρείτε αυτό το θέμα ενδιαφέρον γιατί οι απλοί άνθρωποι, βασίζονται στη γνώμη της επιστημονικής κοινότητας, προκειμένου να αποτιμήσουν την ακρίβεια αυτής της θεωρίας, αλλά και πολλών άλλων θεωριών!

Και όπως λένε κάποιοι άλλοι επιστήμονες - "η προσέγγιση του Haramein, υποδηλώνει ένα σύμπαν όπου το ίδιο το κενό είναι ένας ωκεανός ενέργειας που βράζει, που δημιουργεί μάζα και τις δυνάμεις της φύσης μέσω της δυναμικής του. 

Μια τέτοια άποψη θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για το κενό, όχι ως κενό χώρο αλλά ως το θεμέλιο όλων των φυσικών φαινομένων. 

Ωστόσο, ενώ η εργασία είναι διανοητικά διεγερτική και παρουσιάζει μια όμορφα ενοποιημένη εικόνα της φυσικής, είναι απαραίτητο να προσεγγίσουμε αυτές τις ιδέες με μια υγιή δόση σκεπτικισμού. 

Η επιστημονική κοινότητα θεωρεί, και σωστά, πως οποιαδήποτε θεωρία, ανεξάρτητα από το πόσο κομψή ή ελκυστική είναι, πρέπει να αντέχει στη δοκιμασία της πειραματικής επαλήθευσης και της αξιολόγησης από ειδήμονες"

       Σας ευχαριστώ!

Η βιολογία είναι ο μηχανισμός ανατροφοδότησης του σύμπαντος για να μάθει περισσότερα για τον εαυτό του - Nassim Haramein

Nassim Haramein: Η πρόσφατη επιστημονική έρευνα, και ιδιαίτερα η πρωτοποριακή εργασία μας "The Origin of Mass and the Nature of Gravity/η προέλευση της μάζας και η φύση της βαρύτητας"/https://zenodo.org/doi/10.5281/zenodo.8381114, αποκαλύπτει μια βαθιά αλήθεια για τη φύση της ύπαρξης: η πραγματικότητα αναδύεται μέσω της συλλογικής αλληλεπίδρασης. 
Η εργασία αποδεικνύει ότι η μάζα του πρωτονίου προκύπτει από τη συγχρονισμένη συμπεριφορά των κβαντικών διακυμάνσεων του κενού, προσφέροντας ένα μικροσκοπικό μοντέλο που φωτίζει μακροσκοπικές αρχές.
Αυτό το φαινόμενο σε κβαντικό επίπεδο χρησιμεύει ως μια κομψή μεταφορά για την ανθρώπινη εμπειρία. 
Ακριβώς όπως οι ιδιότητες ενός πρωτονίου προκύπτουν από συλλογικές κβαντικές αλληλεπιδράσεις, οι ατομικές μας πραγματικότητες δεν προκύπτουν μεμονωμένα, αλλά μέσω μιας περίπλοκης αλληλεπίδρασης με το σύμπαν. 
Κάθε στοιχείο στο περιβάλλον μας -από τους συνανθρώπους μας μέχρι τη χλωρίδα, την πανίδα και τους γεωλογικούς σχηματισμούς- συμβάλλει στο μωσαϊκό της προσωπικής μας εμπειρίας.
Η αντίληψη ότι είμαστε οι μοναδικοί αρχιτέκτονες της πραγματικότητάς μας απαιτεί αναθεώρηση. 
Αντίθετα, συμμετέχουμε σε μια μεγάλη συνεργατική δημιουργία, όπου κάθε συνείδηση συνεισφέρει τη μοναδική της προοπτική σε ένα ευρύτερο σύνολο. 
Η ατομική μας εμπειρία αντιπροσωπεύει ένα νήμα σε μια απείρως πολύπλοκη πλέξη συμπαντικής συν-δημιουργίας.
Η έρευνά μας τεκμηριώνει αυτή τη διασύνδεση, αποδεικνύοντας τη συμπαντική εμπλοκή πρωτονίων. 
Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο δίκτυο που εκτείνεται από την κλίμακα Planck έως την κοσμική κλίμακα, διευκολύνοντας την ανταλλαγή πληροφοριών σε όλες τις διαστάσεις της ύπαρξης. 
Η ανακάλυψη αυτή παρέχει ένα επιστημονικό πλαίσιο για την κατανόηση της θεμελιώδους διασυνδεσιμότητας που επιτρέπει τη δημιουργία συλλογικής πραγματικότητας.
Αυτή η κατανόηση μετατρέπει την προοπτική μας από μια απομονωμένη δημιουργία σε μια συμμετοχική συν-δημιουργία, όπου κάθε άτομο υπάρχει τόσο ως συνεισφέρων όσο και ως αποδέκτης της συμπαντικής δημιουργικής διαδικασίας.
Ο Nassim Haramein** ηγείται των ομάδων του ISF*, που βρίσκονται ακόμη στο μέσον της έρευνας και της φυσικής μελέτης, οι οποίες έχουν υψηλές φιλοδοξίες, δεδομένης της σημασίας του έργου τους. 
Για την ακρίβεια, μελετούν τρόπους αύξησης της βιολογικής παραγωγής ενέργειας των συστημάτων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους οργανισμούς να αυτοθεραπεύονται, να γίνονται πιο ανθεκτικοί σε παθογόνους μικροοργανισμούς, ακόμη και να επιβραδύνουν τις συνέπειες του γήρατος. 
Με αυτόν τον τρόπο, το ISF θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στην κατανόηση του σύμπαντος και να προσφέρει καινοτόμες λύσεις για ένα μέλλον που θα συγκλονίσει τη γη.
**Ο Nassim Haramein είναι Ελβετός βετεράνος φυσικός με πάνω από 35 χρόνια ερευνητικής εμπειρίας στους τομείς της φυσικής, 
της κβαντομηχανικής και της κοσμολογίας. 
Έχει αφιερώσει την καριέρα του στην αντιμετώπιση μιας από τις πιο σύνθετες προκλήσεις της επιστήμης: την ενοποίηση της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, γνωστή και ως Θεωρία της Ενοποίησης. 
Μέσω της εκτεταμένης έρευνάς του, ο Haramein έχει αναπτύξει πρωτοποριακές θεωρίες που έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικές εργασίες και έχουν οδηγήσει σε αρκετές εφευρέσεις που έχουν κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Η "προέλευση της μάζας και η φύση της βαρύτητας" αποδεικνύει ότι οι δυνάμεις και η ενέργεια στη βάση της δημιουργίας είναι το αποτέλεσμα των κβαντικών διακυμάνσεων του κενού και ότι ο πυρήνας του ατόμου είναι μια μίνι μαύρη τρύπα που εκπέμπει ενέργεια και είναι η πηγή της μάζας που συνθέτει όλα τα σωματίδια που αποτελούν τον υλικό κόσμο.-Nassim Haramein 

 - . μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia - https://botanologia.gr/o-egkefalos-mas-i-syneidisi-mas-o-ichos-kai-to-sympan/

*Διεθνής Διαστημική Ομοσπονδία/International Space Federation/ISF
Nassim Haramein
https://spacefed.com/
https://quantumuniversity.com/faculty/nassim-haramein/
https://zenodo.org/records/10125315

https://www.gaia.com/person/nassim-haramein

Μια νέα δομή DNA βρέθηκε μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα

Οι επιστήμονες εντόπισαν την ύπαρξη μιας νέας ολοκαίνουργιας δομής του DNA  μέσα σε ζωντανά κύτταρα, που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ πριν - κάτι διαφορετικό από τη διπλή έλικα.

Ονομάζεται intercalated motif (i-motif) και προσθέτει πολυπλοκότητα στην κατανόηση του DNA πέρα από τη γνωστή διπλή έλικα. 

Αυτός ο "συστρεφόμενος κόμπος" του DNA, που είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990 μόνο σε εργαστηριακές συνθήκες μέχρι πρόσφατα, επιβεβαιώθηκε από ερευνητές του Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών Garvan στην Αυστραλία.

Βαθιά μέσα στα κύτταρα του σώματός μας βρίσκεται το DNA μας. 

Οι πληροφορίες στον κώδικα του DNA - και τα 6 δισεκατομμύρια γράμματα A, C, G και T - παρέχουν ακριβείς οδηγίες για το πώς χτίζονται και πώς λειτουργούν τα σώματά μας.

Το εμβληματικό σχήμα της "διπλής έλικας" του DNA έχει "αιχμαλωτίσει" τη φαντασία του "κόσμου" από το 1953, όταν οι James Watson και Francis Crick ανακάλυψαν τη δομή του DNA. 

Ωστόσο, είναι πλέον γνωστό ότι μικρά τμήματα του DNA μπορούν να έχουν και άλλα σχήματα, τουλάχιστον στο εργαστήριο - και οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι αυτά τα διαφορετικά σχήματα μπορεί να παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο και τον χρόνο "ανάγνωσης" του κώδικα του DNA.

Και το νέο σχήμα μοιάζει εντελώς διαφορετικό από τη διπλή έλικα του δίκλωνου DNA.

"Όταν οι περισσότεροι από εμάς σκεφτόμαστε το DNA, σκεφτόμαστε τη διπλή έλικα. 

Αυτή η νέα έρευνα, μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν εντελώς διαφορετικές δομές DNA - και θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σημαντικές για τα κύτταρά μας" λέει ο αναπληρωτής καθηγητής Daniel Christ, ο επικεφαλής του Εργαστηρίου Θεραπευτικών Αντισωμάτων, Garvan, ο οποίος ήταν επικεφαλής της έρευνας. 

"Το i-motif είναι ένας τετράκλωνος κόμπος του DNA.

Στη δομή του κόμβου, τα γράμματα C στον ίδιο κλώνο του DNA συνδέονται μεταξύ τους -- έτσι αυτό είναι πολύ διαφορετικό από μια διπλή έλικα, όπου τα 'γράμματα' σε αντίθετους κλώνους αναγνωρίζουν το ένα το άλλο, και όπου τα Cs συνδέονται με τα Gs/guanines" λέει ο αναπληρωτής καθηγητής Marcel Dinger, επικεφαλής του Κέντρου Κλινικής Γονιδιωματικής Kinghorn, Garvan, ο οποίος ήταν επικεφαλής της έρευνας μαζί με τον συν συγγραφέα.

Αν και οι ερευνητές έχουν δει το i-motif και στο παρελθόν και το έχουν μελετήσει λεπτομερώς, είχε παρατηρηθεί μόνο in vitro -- δηλαδή υπό τεχνητές συνθήκες στο εργαστήριο και όχι μέσα στα κύτταρα.

Βέβαια οι επιστήμονες, όλο και  συζητούσαν αν οι "κόμποι" του i-motif θα μπορούσαν να υπάρχουν μέσα στα έμβια όντα - ένα ερώτημα που τελικά λύθηκε από τα νέα ευρήματα.

Για την ανίχνευση των i-motifs στο εσωτερικό των κυττάρων, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα ακριβές νέο εργαλείο!

Με το νέο εργαλείο, οι ερευνητές αποκάλυψαν τη θέση των "i-motifs" σε μια σειρά από ανθρώπινες κυτταρικές σειρές. 

Χρησιμοποιώντας τεχνικές φθορισμού για να εντοπίσουν πού βρίσκονται τα i-motifs, εντόπισαν πολυάριθμες κηλίδες πράσινου χρώματος μέσα στον πυρήνα, οι οποίες υποδεικνύουν τη θέση των i-motifs.

"Αυτό που μας ενθουσίασε περισσότερο είναι ότι μπορούσαμε να δούμε τις πράσινες κηλίδες - τα i-motifs - να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται με την πάροδο του χρόνου, οπότε γνωρίζουμε ότι σχηματίζονται, διαλύονται και ξανασχηματίζονται", λέει ο dr. Mahdi Zeraati, η έρευνα του οποίου στηρίζει τα ευρήματα της μελέτης.

Οι ερευνητές έδειξαν ότι τα i-motifs σχηματίζονται κυρίως σε ένα συγκεκριμένο σημείο του "κύκλου ζωής" του κυττάρου -- την ύστερη φάση G1, όταν το DNA "διαβάζεται" ενεργά. Έδειξαν επίσης ότι τα i-motifs εμφανίζονται σε ορισμένες περιοχές του DNA που ελέγχουν αν τα γονίδια ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται και στα τελομερή, τα "ακραία τμήματα" των χρωμοσωμάτων που είναι σημαντικά στη διαδικασία γήρανσης.

Ο dr. Zeraati λέει: 

"Πιστεύουμε ότι το πηγαινέλα των i-motifs είναι ένα στοιχείο για το τι αυτά κάνουν. 

Φαίνεται πιθανό ότι είναι εκεί για να βοηθούν στην ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση γονιδίων και να ρυθμίζουν το αν ένα γονίδιο είναι ενεργό ή όχι.

Αυτό που μας ενθουσίασε περισσότερο είναι ότι μπορέσαμε να δούμε τις πράσινες κηλίδες - τα i-motifs - να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται με την πάροδο του χρόνου, οπότε ξέρουμε ότι σχηματίζονται, διαλύονται και ξανασχηματίζονται!

Πιστεύουμε επίσης ότι η παροδική φύση των i-motifs εξηγεί γιατί ήταν τόσο πολύ δύσκολο να εντοπιστούν στα κύτταρα μέχρι τώρα" προσθέτει.

Και ο Marcel Dinger, συν-συγγραφέας λέει:

 "Είναι συναρπαστικό να αποκαλύπτουμε μια εντελώς νέα μορφή DNA στα κύτταρα - και αυτά τα ευρήματα θα θέσουν τις βάσεις για μια εντελώς νέα ώθηση στην κατανόηση του τι πραγματικά εξυπηρετεί αυτό το νέο σχήμα DNA και αν θα έχει αντίκτυπο στην υγεία μας και στις ασθένειές μας!

"Ενώ υπάρχουν πολλά ακόμα να μάθουμε για το πώς λειτουργεί η δομή i-motif, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τα παροδικά i-motif σχηματίζονται γενικά αργά στον "κύκλο ζωής" ενός κυττάρου, που ονομάζεται συγκεκριμένα όψιμη φάση G1, όταν το DNA "διαβάζεται" ενεργά .

Τα  i-motifs τείνουν επίσης να εμφανίζονται σε περιοχές που είναι γνωστές ως "προαγωγείς" - περιοχές του DNA που ελέγχουν εάν τα γονίδια είναι ενεργοποιημένα ή απενεργοποιημένα και στα τελομερή, γενετικούς δείκτες που σχετίζονται με τη γήρανση.

Πιστεύουμε ότι η έλευση και η έξοδος των i-motif είναι μια ένδειξη για το τι κάνουν.

Φαίνεται πιθανό ότι υπάρχουν για να βοηθήσουν στην ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση των γονιδίων και να επηρεάσουν αν ένα γονίδιο διαβάζεται ενεργά ή όχι" -  dr. Zeraati

μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:ntina

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/search/research-news/1704/
https://www.sciencealert.com/scientists-have-confirmed-a-new-dna-structure-inside-living-cells-i-motif-intercalated
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/04/180423135054.htm
https://www.nature.com/articles/s41557-018-0046-3
https://www.nature.com/articles/s41557-024-01552-7
https://www.facebook.com/ScienceNaturePage/posts/a-new-dna-structure-found-inside-human-cellsscientists-identified-the-existence-/1055941365986732/

Μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν τα υγιή από τα άρρωστα άτομα και αν ναι, με ποιες ενδείξεις;

Μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν υγιή από τα άρρωστα άτομα και αν ναι, με ποιες ενδείξεις; 
Προκειμένου να μελετήσουν αυτά τα σημαντικά ερωτήματα, σε μια πρόσφατη μελέτη, ο John Axelsson και η ομάδα του άφησαν 62 μη εκπαιδευμένους κριτές να αποφασίσουν για 32 φωτογραφίες προσώπου αν το άτομο στη φωτογραφία ήταν υγιές ή άρρωστο. 
Οι απλοί αυτοί παρατηρητές έκριναν ότι οι σοβαρά άρρωστοι άνθρωποι είχαν πιο χλωμά χείλη και δέρμα, 
πιο πρησμένο πρόσωπο, 
πιο πεσμένες γωνίες του στόματος, 
πιο πεσμένα βλέφαρα, 
πιο κόκκινα μάτια, 
λιγότερο γυαλιστερό,
δέρμα με κηλίδες και πως φαίνονταν πιο κουρασμένοι. 
Έτσι, τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι οι ενδείξεις του προσώπου που σχετίζονται με το δέρμα, 

το στόμα και τα μάτια μπορούν να βοηθήσουν στην ανίχνευση σοβαρά ασθενών και δυνητικά μεταδοτικών ατόμων.
Μία νέα έρευνα υποστηρίζει την ιδέα ότι έχουμε αναπτύξει μια σειρά μηχανισμών συμπεριφοράς ώστε να ανιχνεύουμε κάποια μόλυνση πολύ σύντομα μετά την εμφάνισή της.
Σίγουρα, και να θέλει κάποιος είναι δύσκολο να μη προσέξει έναν άνθρωπο με κόκκινη μύτη που βήχει και φτερνίζεται. 
Φαίνεται όμως ότι οι ικανότητες μας στην ανίχνευση είναι πολύ πιο ευαίσθητες καθώς μπορούμε να εντοπίσουμε σημάδια στους άλλους πριν ακόμα καταλάβουν ούτε οι ίδιοι ότι είναι άρρωστοι.
Μάλιστα, οι άνθρωποι μπορούν να "διαβάζουν" μια σειρά από σωματικά σημάδια στο πρόσωπο ενός ατόμου που νοσεί, λίγες μόνο ώρες μετά την έναρξη της μόλυνσης, έτσι ώστε να προφυλάσσονται από τις μεταδοτικές ασθένειες.
Σε ένα πιλοτικό πείραμα, ερευνητές έδωσαν σε υγιείς εθελοντές είτε εικονικό φάρμακο είτε λιποπολυσακχαρίτη/LPS, μόριο που λαμβάνεται από βακτήρια. 
Τα μόρια LPS είναι στείρα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν εγχέονται ζωντανά βακτηρίδια, αλλά προκαλούν μια ισχυρή ανοσοαπόκριση και συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη που διαρκούν λίγες ώρες.
Στη συνέχεια, φωτογράφησαν τα πρόσωπα των συμμετεχόντων μόλις δύο ώρες μετά τη λήψη της ουσίας και μετά από εξετάσεις αίματος που έδειχναν ότι είχε αρχίσει η φλεγμονώδης αντίδραση.
Η ομάδα έδειξε έπειτα τα πορτρέτα σε 62 παρατηρητές, οι οποίοι στη πρώτη φάση κλήθηκαν να κρίνουν αν το εικονιζόμενο άτομο ήταν άρρωστο ή υγιές, με κάθε φωτογραφία να εμφανίζεται για μέγιστο διάστημα πέντε δευτερολέπτων.
Σε μια κλίμακα από 0 έως 1, με 0.5 να είναι καθαρή τύχη, οι παρατηρητές σημείωσαν 0.62, πράγμα που σημαίνει ότι η ικανότητά τους να ανιχνεύουν ένα άρρωστο άτομο από μια ματιά δεν ήταν τυχαία.
Στη δεύτερη φάση, ζητήθηκε από τους παρατηρητές να υποδείξουν τα συγκεκριμένα σημάδια προσώπου που τους οδήγησαν στην απάντηση τους.
Με βάση τις απαντήσεις τους, οι άνθρωποι που έλαβαν LPS φάνηκαν να έχουν πιο χλωμά χείλη και δέρμα, πιο πρησμένο πρόσωπο, οι γωνιές του στόματος ήταν πιο πεσμένες, είχαν πεσμένα βλέφαρα, κόκκινα μάτια και λιγότερο λαμπερό δέρμα. 

Από αυτά, τρία ξεχώρισαν περισσότερο.
Χλωμό δέρμα
Η ερυθρότητα υποδηλώνει μια υγιή και ελκυστική εμφάνιση σε ανθρώπους και ζώα. 

Αντίθετα, οι περισσότεροι πιστεύουμε, όπως τα άτομα/παρατηρητές τις μελέτης, ότι όσοι έχουν χλωμό δέρμα είναι άρρωστοι. 
Βέβαια η ωχρότητα μπορεί να οφείλεται και στην απλή κόπωση. 
Γι’ αυτό μια κουρασμένη εικόνα συνδέεται συχνά στενά με την εμφάνιση κάποιας ασθένειας!
Πεσμένα βλέφαρα
Τα βλέφαρα των "ασθενών" ήταν πιο πεσμένα σε σύγκριση με τους υγιείς, προσδίδοντάς τους μια μελαγχολική/αρρωστημένη έκφραση!
Η ασθένεια έκανε τους ασθενείς να αισθάνονται κουρασμένοι και να παρουσιάζουν μια κουρασμένη έκφραση!
Χλωμά χείλη
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι "ασθενείς" είχαν εμφανώς πιο χλωμά χείλη από τους υγιείς. 
Οι μη επαγγελματίες παρατηρητές, ωστόσο, αγνόησαν εντελώς αυτό το σημάδι. 
Αν θέλουμε λοιπόν να εντοπίσουμε ποιος είναι άρρωστος, δεν ξεχνάμε να κοιτάμε και τα χείλη του. 
Η έγκαιρη ανίχνευση είναι το κλειδί
Εξελικτικά, η ικανότητα ταχείας αναγνώρισης και αποφυγής δυνητικά άρρωστων, μεταδοτικών ατόμων δίνει σίγουρα ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, κρίσιμο για την επιβίωση.
Όσο πιο γρήγορα ανιχνεύεται η μόλυνση, τόσο πιο εύκολα περιορίζεται. 
Η μελέτη αποτελεί ένα καλό σημείο εκκίνησης σχετικά με τον τρόπο ανίχνευσης πρώιμων συμπτωμάτων μόλυνσης, όμως απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε ένα μεγαλύτερο και ευρύτερο φάσμα εθνικοτήτων και για διάφορες ασθένειες.
Ο άρρωστος που έλαβε το LPS στην πάνω εικόνα είναι ο (Α). 
Εσείς το είχατε καταλάβει;
Αργότερα, μία άλλη ομάδα μελετητών μελέτησαν περαιτέρω την παρουσία/απουσία σταθερών ατομικών διαφορών στην ικανότητα διάκρισης και διερεύνησαν τη συσχέτιση μεταξύ της ικανότητας διάκρισης των αξιολογητών όταν χωρίζουμε το πλήρες σύνολο των 32 εικόνων τυχαία σε δύο μισά των 16 εικόνων. 

Και οι μελετητές κλείνοντας την έκθεσή τους μας λένε:
"Εν κατακλείδι, εστιάζοντας την προσοχή στις ατομικές διαφορές και τη χρήση κοινωνικών πληροφοριών, στόχος μας ήταν να συμπληρώσουμε την πρόσφατη μελέτη του John Axelsson και της ομάδα του, 
η οποία διερεύνησε αν και με ποια στοιχεία τα άτομα μπορούν να διακρίνουν μεταξύ υγιών και ασθενών ανθρώπων. 
Πιστεύουμε ότι, μαζί με τα ευρήματα της αρχικής μελέτης, τα αποτελέσματά μας σκιαγραφούν βασικές πτυχές ενός συναρπαστικού και εξαιρετικά σημαντικού ερευνητικού πεδίου: τα αίτια και τις συνέπειες της συμπεριφορικής ανοσίας σε άτομα, ομάδες και πληθυσμούς"
επιμέλεια κειμένου:ntina

Πηγές:
Οι εικόνες δημιουργήθηκαν από την Audrey Henderson, MSc, Πανεπιστήμιο St Andrews, με τη χρήση του Psychomorph. 
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6234884/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29298938/
Axelsson, J., Sundelin, T., Olsson, M. J., Sorjonen, K., Axelsson, C., Lasselin, J., & Lekander, M. (2018, January). Identification of acutely sick people and facial cues of sickness. In Proc. R. Soc. B (Vol. 285, No. 1870, p. 20172430). The Royal Society.
bioximikos.gr

Οι μεταλλαγμένοι λύκοι του Τσερνομπίλ έχουν αναπτύξει αντικαρκινικές ικανότητες, 35 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή

Η πληθυσμιακή πυκνότητα των λύκων στο Τσερνομπίλ είναι επτά φορές μεγαλύτερη από τις γύρω περιοχές κάνοντας τους επιστήμονες να συμπεραίνουν πως οι μεταλλαγμένοι λύκοι που περιπλανώνται στους έρημους δρόμους του Τσερνομπίλ έχουν αναπτύξει αντίσταση στον καρκίνο!
Στην απόκοσμη σιωπή της Ζώνης Αποκλεισμού του Τσερνομπίλ/Chernobyl Exclusion Zone-CEZ, όπου η φύση έχει ανακτήσει την κυριαρχία της πάνω σε εγκαταλελειμμένους οικοτόπους, ξετυλίγεται μια αξιοσημείωτη ιστορία επιβίωσης. 
Στη σκιά της διαβόητης πυρηνικής καταστροφής του 1986, ένας πληθυσμός λύκων αψήφησε τις αντιξοότητες και τις προβλέψεις, αναπτύσσοντας γονιδιώματα κατά του καρκίνου.

Νέα έρευνα που διεξήχθη από την εξελικτική βιολόγο και οικοτοξικολόγο Cara Love από το Πανεπιστήμιο του Princeton έριξε φως στις εξαιρετικές προσαρμογές των λύκων που κατοικούν στην ζώνη. 

Η CEZ, μια κάποτε απαγορευμένη περιοχή που μέχρι σήμερα δεν έχει κατοικηθεί από ανθρώπους, έχει γίνει καταφύγιο για την άγρια ζωή και μια αγέλη λύκων, που φαίνεται να μην έχει επηρεαστεί από τη χρόνια έκθεση στη ραδιενέργεια, περιφέρεται στη ζώνη.

Παρά τη διάχυτη απειλή της ακτινοβολίας, αυτά τα ανθεκτικά πλάσματα έχουν 

αναπτύξει ικανότητες ανθεκτικές στον καρκίνο, οι οποίες τους έχουν καταστήσει θέμα γοητείας για τους επιστήμονες και αντικείμενο μιας δεκαετούς μελέτης.
Απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς της ανθρώπινης παρέμβασης, οι πληθυσμοί των λύκων, μαζί με άλλα ζώα, έχουν ανθίσει σε αυτό το απίθανο καταφύγιο. 
Η Cara Love  και η ομάδα της ξεκίνησαν μια δεκαετή μελέτη για να διαλευκάνουν τα μυστήρια της επιβίωσης σε αυτό το ανελέητο περιβάλλον. 
Τολμώντας να εισέλθουν στην καρδιά της CEZ, συνέλεξαν δείγματα αίματος από τους λύκους που ζουν εκεί, αναζητώντας πληροφορίες για τις γενετικές αντιδράσεις τους στην καρκινογόνο ακτινοβολία που διαποτίζει το περιβάλλον τους. 
Εξοπλισμένοι με ραδιοκολάρα, κάποιοι λύκοι παρακολουθήθηκαν για να εντοπιστούν οι κινήσεις τους και να μετρηθεί η έκθεσή τους στην ακτινοβολία σε πραγματικό χρόνο.
Τα ευρήματα ήταν συγκλονιστικά. 
Οι λύκοι εντός της ζώνης CEZ υπομένουν επίπεδα ακτινοβολίας πάνω από έξι φορές το νόμιμο όριο για τους ανθρώπους, γεγονός που αποδεικνύει την ανθεκτικότητά τους απέναντι στις αντιξοότητες, τμήματα δε του γονιδιώματός τους παρουσίασαν σημάδια ανθεκτικότητας στον καρκίνο, μια αξιοσημείωτη προσαρμογή στο ακτινοβολημένο περιβάλλον τους.
Παρόμοιες αποκαλύψεις προέκυψαν από μελέτες σχετικά με τα ημι-αγρια σκυλιά που περιφέρονται στην CEZ. 
Το 2023, οι επιστήμονες αποκάλυψαν γενετικές διακρίσεις μεταξύ αυτών των ελεύθερων σκύλων και των οικόσιτων αντίστοιχων σκύλων γενικά, υπογραμμίζοντας περαιτέρω τις μοναδικές εξελικτικές πιέσεις που ασκούνται εντός των ορίων του Τσερνομπίλ.
Η έρευνα της Cara Love υπόσχεται όχι μόνο την κατανόηση της προσαρμογής της άγριας ζωής αλλά και την προώθηση της ανθρώπινης υγείας. 
Εντοπίζοντας προστατευτικές μεταλλάξεις που ενισχύουν την επιβίωση των λύκων, υπάρχει ελπίδα να μετατραπούν αυτές οι γνώσεις σε στρατηγικές για τη θεραπεία του καρκίνου στον άνθρωπο.
Ωστόσο, εν μέσω του θριάμβου της επιστημονικής ανακάλυψης, οι προκλήσεις επιμένουν. 
Η πανδημία COVID-19 και οι γεωπολιτικές εντάσεις εμπόδισαν την επιστροφή της Cara Love και της ομάδας της στην CEZ, δημιουργώντας αβεβαιότητα για τις μελλοντικές ερευνητικές προσπάθειες. 
Παρ' όλα αυτά, τα πρωτοποριακά ευρήματά τους, που παρουσιάστηκαν στην Ετήσια Συνάντηση της Εταιρείας Ολοκληρωμένης και Συγκριτικής Βιολογίας, προσφέρουν μια ματιά στην αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα των μεταλλαγμένων λύκων του Τσερνομπίλ!

επιμέλεια κειμένου:ntina

https://www.newswise.com/articles/mutant-chernobyl-wolves-evolve-anti-cancer-abilities-35-years-after-nuclear-disaster

Πιλοτική έρευνα παρατήρησε πως όσοι έχουν υψηλά ποσοστά σαδισμού και ψυχοπάθειας έλκονται περισσότερο από τα θορυβώδη αυτοκίνητα.

Η επιθυμία για ένα θορυβώδες αυτοκίνητο με τροποποιημένη εξάτμιση "δηλώνει" τον ανδρισμό για κάποιους, την ψυχοπάθεια και τον σαδισμό. 
Current Issues in Personality Psychology/Τρέχοντα ζητήματα στην ψυχολογία της προσωπικότητας.
Ιστορικό:
Οι ιδιοκτήτες θορυβωδών αυτοκινήτων, τα οποία είναι εξοπλισμένα με τροποποιημένες εξατμίσεις για την αύξηση της έντασης και του θορύβου, αυξάνονται καθημερινά και δεν είναι σαφές ποιοι έλκονται περισσότερο από αυτά τα οχήματα.
Συμμετέχοντες και διαδικασία:
Ένα δείγμα από 529 - 52% άνδρες- προπτυχιακών φοιτητών οικονομικών επιστημών συμμετείχαν σε έρευνα και ρωτήθηκαν αν θεωρούν το αυτοκίνητό τους ως προέκταση του εαυτού τους και κατά πόσο θεωρούν ότι τα δυνατά αυτοκίνητα είναι "κουλ" και αν θα έκαναν το αυτοκίνητό τους πιο δυνατό με τροποποιήσεις σε εξατμίσεις. 
Αποτελέσματα:
Παρατηρήθηκε πως αυτοί που προτιμούν τα θορυβώδη αυτοκίνητα έχουν υψηλότερες βαθμολογίες στην ψυχοπάθεια και στον σαδισμό και διακατέχονται από το σύνδρομο "εγώ είμαι άντρας" 
Συμπεράσματα:
Καθώς οι μετατροπές αυτοκινήτων είναι παράνομες σε ορισμένες χώρες, τα ευρήματα αυτά μπορεί να ενδιαφέρουν όσους ηγούνται εκστρατειών για την αναχαίτιση αυτών των δραστηριοτήτων.
Από τότε που ο Henry Ford δημιούργησε μια γραμμή συναρμολόγησης για τη μαζική παραγωγή αυτοκινήτων, καθιστώντας τα προσιτά στη μεσαία τάξη, οι ερευνητές του μάρκετινγκ προσπαθούν να καθορίσουν πώς να συνδυάσουν καλύτερα τα χαρακτηριστικά των οχημάτων με τα πιθανά χαρακτηριστικά του καταναλωτή. 
Για παράδειγμα, τα σπορ οχήματα παρουσιάζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως ιδανικές επιλογές για εξωστρεφείς και δραστήριους ανθρώπους, ενώ τα μίνι βαν εμφανίζονται με οικογένειες που κάνουν διακοπές ή συμμετέχουν σε εκδρομές και τα φορτηγά εμφανίζονται να οδηγούν σε χωματόδρομους σε αγροτικές περιοχές.
Λιγότερο κατανοητός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα χαρακτηριστικά των οδηγών συνδέονται με τις προσαρμογές των οχημάτων τους. 
Τα αυτοκόλλητα στον προφυλακτήρα συνήθως, εξυπηρετούν τον σκοπό να δηλώνουν ρητά τις απόψεις του οδηγού ή πού έχει πάει. 
Η προσαρμογή του χρώματος και των φώτων μπορεί επίσης να αντανακλά την επιθυμία για εξατομίκευση.
Ένας άλλος τύπος προσαρμογής περιλαμβάνει την τροποποίηση των συστημάτων εξάτμισης για να γίνουν τα οχήματα πιο θορυβώδη. 
Καθώς αυτές οι τροποποιήσεις της εξάτμισης ενοχλούν ανθρώπους και ζώα και είναι παράνομες σε πολλά κράτη και περιοχές και έχουν ανακοινωθεί πρόστιμα, τα οποία πολλές φορές είναι αρκετά τσουχτερά ειδικά για επαναλαμβανόμενες παραβάσεις - η κατανόηση του ποιος θέλει το όχημά του να είναι θορυβώδες αποτελεί ένα ενδιαφέρον ερευνητικό ερώτημα.
Πρόσφατα, διεξήχθη μια πιλοτική έρευνα για την αξιολόγηση των δημογραφικών χαρακτηριστικών και των χαρακτηριστικών προσωπικότητας που εξετάζουν την επιθυμία ενός ατόμου να κάνει το όχημά του πιο θορυβώδες. 
529 προπτυχιακοί φοιτητές διοίκησης επιχειρήσεων, με το 52% του δείγματος να είναι άνδρες, ρωτήθηκαν αν θεωρούσαν το αυτοκίνητό τους ως προέκταση του εαυτού τους, αν τα δυνατά αυτοκίνητα ήταν “cool” και αν θα έκαναν το όχημά τους πιο δυνατό τροποποιώντας το σύστημα του.
Συμπληρώθηκε επίσης μια κλίμακα αυτοαναφοράς προσωπικότητας που μετρά το "σκοτεινό τετράπτυχο", το οποίο περιλαμβάνει τον καθημερινό σαδισμό, 
την ψυχοπάθεια, 
τον ναρκισσισμό και τον μακιαβελισμό. 
Αυτές οι κλίμακες επιλέχθηκαν επειδή οι τυπικές μετρήσεις προσωπικότητας τείνουν να αξιολογούν πιο θετικές διαστάσεις.
Με βάση τους ορισμούς των κλιμάκων Dark Tetrad, υπέθεσαν ότι εκείνοι που θέλουν τα αυτοκίνητά τους πιο θορυβώδη μπορεί να προσπαθούν να κάνουν τους άλλους να τους προσέξουν - και επομένως ο ναρκισσισμός, ή η υπερβολική αυτοεκτίμηση, μπορεί να είναι ένας καλός προγνωστικός παράγοντας της επιθυμίας για ένα θορυβώδες αυτοκίνητο. 
Ο καθημερινός σαδισμός αντικατοπτρίζει την απόλαυση του να βλέπεις τους άλλους να βλάπτονται ή να πονάνε - και καθώς τα θορυβώδη συστήματα εξάτμισης μπορεί να τρομάζουν ή να φοβίζουν τους άλλους ανθρώπους, υπέθεσαν ότι ο καθημερινός σαδισμός προδιαθέτει θετικά εκείνους που τροποποιούν τα οχήματά τους για να τα κάνουν πιο θορυβώδη
Η ψυχοπάθεια αντανακλά την παρόρμηση να είναι κανείς σκληρός προς τους άλλους και το συμπέρασμα της μελέτης ήταν πως αυτό το ανάλγητο χαρακτηριστικό σχετίζεται με τα πιο θορυβώδη οχήματα, καθώς η ενόχληση που προκαλούν στους άλλους φαίνεται να αποτελεί σαφή ένδειξη αδιαφορίας των ιδιοκτητών αυτών των οχημάτων για το πώς αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι.
Όσον αφορά τον  μακιαβελισμό, ο οποίος χαρακτηρίζει κάποιον που δεν έχει ηθικούς φραγμούς και που η μηχανορραφία και η δολοπλοκία για την επίτευξη των προσωπικών του στόχων είναι κανόνας, δεν χαρακτήριζε αυτούς που τροποποιούν τα οχήματά τους για να τα κάνουν πιο θορυβώδη.
Ενδιαφέρον είναι ότι διαπιστώσαμε ότι εκείνοι που υποστήριζαν πιο έντονα τα στοιχεία για το θορυβώδες και "πειραγμένο" αυτοκίνητο ήταν συνήθως νεότεροι άνδρες, οι οποίοι και είχαν υψηλότερη βαθμολογία στις τέσσερις κλίμακες του  Dark Tetrad. 
Όταν αναλύθηκε το σύνολο των τριών πιλοτικών στοιχείων για το αυτοκίνητο, παρατηρήσαμε πως οι άνδρες που σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία τόσο στον καθημερινό σαδισμό όσο και στην ψυχοπάθεια ήταν αυτοί με τα πιο θορυβώδη οχήματα.
Όπως είχαμε υποθέσει, ο μακιαβελισμός δεν ήταν ισχυρός προγνωστικός παράγοντας.
Επίσης, ο ναρκισσισμός δεν ήταν τόσο σημαντικός προγνωστικός παράγοντας, όταν συμπεριλήφθηκαν οι άλλες διαστάσεις της προσωπικότητας. 
Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι μπορεί στην πραγματικότητα να μην κάνουν τα οχήματά τους πιο θορυβώδη για να τραβήξουν την προσοχή στον εαυτό τους ή για να πουν: "Κοιτάξτε με!".
Τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά στο βαθμό που υποδηλώνουν ότι τα άτομα που κάνουν τα οχήματά τους θορυβώδη μπορεί να το κάνουν για να βλάψουν σκόπιμα τους άλλους ενοχλώντας τους και ότι τα άτομα αυτά μπορεί να παρακινούνται από το τόσο κακό που προκαλούν στους άλλους. 
Αν και η μελέτη είναι πιλοτική και απαιτεί αναπαραγωγή, τα αποτελέσματα είναι ίσως ιδιαίτερα ανησυχητικά επειδή ορισμένα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η συχνότητα των "πειραγμένων" οχημάτων με θορυβώδη συστήματα εξάτμισης έχει αυξηθεί.

            μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:ntina

https://www.psychologytoday.com/intl/blog/human-individual-differences/202305/who-wants-a-loud-car

Οι ερευνητές ανακαλύπτουν έναν μέχρι τώρα άγνωστο μηχανισμό που οδηγεί τη γήρανση

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Northwestern ανακάλυψαν έναν άγνωστο μέχρι σήμερα μηχανισμό που οδηγεί στη γήρανση.
Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνητή νοημοσύνη για να αναλύσουν δεδομένα από μια μεγάλη ποικιλία ιστών, που συλλέχθηκαν από ανθρώπους, ποντίκια, αρουραίους και killifish. 
Ανακάλυψαν ότι το μήκος των γονιδίων μπορεί να εξηγήσει τις περισσότερες αλλαγές σε μοριακό επίπεδο που συμβαίνουν κατά τη γήρανση.
Όλα τα κύτταρα πρέπει να εξισορροπούν τη δραστηριότητα των μακρών και των κοντών γονιδίων. 
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα μακρύτερα γονίδια συνδέονται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και τα κοντύτερα γονίδια με μικρότερη διάρκεια ζωής.

Η ανισορροπία των γονιδίων προκαλεί γήρανση επειδή τα κύτταρα και οι οργανισμοί εργάζονται για να παραμείνουν σε ισορροπία - αυτό που οι γιατροί ονομάζουν ομοιόσταση Φανταστείτε έναν σερβιτόρο που μεταφέρει έναν μεγάλο δίσκο. 

Αυτός ο δίσκος πρέπει να έχει τα πάντα ισορροπημένα. 

Αν ο δίσκος δεν είναι ισορροπημένος, τότε ο σερβιτόρος πρέπει να καταβάλει επιπλέον προσπάθεια για να καταπολεμήσει την ανισορροπία.

Αν η ισορροπία στη δραστηριότητα των βραχέων και των μακρών γονιδίων μετατοπιστεί σε έναν οργανισμό, συμβαίνει το ίδιο πράγμα. 

Είναι σαν η γήρανση να είναι αυτή η λεπτή ανισορροπία, μακριά από την ισορροπία. 

Οι μικρές αλλαγές στα γονίδια δεν φαίνονται μεγάλη υπόθεση, αλλά αυτές οι λεπτές αλλαγές σε πιέζουν, απαιτώντας περισσότερη προσπάθεια".

Luís A.N. Amaral, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Πανεπιστήμιο Northwestern

     Διαπίστωσαν επίσης ότι τα γονίδια γήρανσης αλλάζουν τη δραστηριότητά τους ανάλογα με το μήκος. 
Πιο συγκεκριμένα, η γήρανση συνοδεύεται από μια μετατόπιση της δραστηριότητας προς τα κοντά γονίδια. 
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γονιδιακή δραστηριότητα στα κύτταρα να γίνεται ανισόρροπη.
Παραδόξως, το εύρημα αυτό ήταν σχεδόν καθολικό. 
    Οι ερευνητές ανακάλυψαν αυτό το μοτίβο σε διάφορα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και σε πολλούς ιστούς (αίμα, μυς, οστά και όργανα, όπως ήπαρ, καρδιά, έντερα, εγκέφαλος και πνεύμονες) που αναλύθηκαν στη μελέτη.
Το νέο εύρημα θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην επιβράδυνση του ρυθμού - ή ακόμη και στην αναστροφή - της γήρανσης.
Η μελέτη θα δημοσιευθεί στις 9 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Nature Aging.
"Οι αλλαγές στη δραστηριότητα των γονιδίων είναι πολύ, πολύ μικρές και αυτές οι μικρές αλλαγές αφορούν χιλιάδες γονίδια", δήλωσε ο Thomas Stoeger του Northwestern, επικεφαλής της μελέτης. "Διαπιστώσαμε ότι αυτή η αλλαγή ήταν συνεπής σε διαφορετικούς ιστούς και σε διαφορετικά ζώα. 
Τη βρήκαμε σχεδόν παντού. 
 Βρίσκω πολύ κομψό το γεγονός ότι μια ενιαία, σχετικά συνοπτική αρχή φαίνεται να εξηγεί σχεδόν όλες τις αλλαγές στη δραστηριότητα των γονιδίων που συμβαίνουν στα ζώα καθώς γερνούν".
Ο Amaral, ειδικός στα πολύπλοκα συστήματα, του Erastus Otis Haven, καθηγητής Χημικής και Βιολογικής Μηχανικής στη Σχολή Μηχανικών McCormick του Northwestern. 

Ο Stoeger είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο εργαστήριο του Amaral.
Κοιτάζοντας σε όλες τις ηλικίες
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν διάφορα μεγάλα σύνολα δεδομένων, συμπεριλαμβανομένου του Genotype-Tissue Expression Project, μιας τράπεζας ιστών που χρηματοδοτείται από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και αρχειοθετεί δείγματα από ανθρώπινους δότες για ερευνητικούς σκοπούς.
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε αρχικά δείγματα ιστών από ποντίκια - ηλικίας 4 μηνών, 9 μηνών, 12 μηνών, 18 μηνών και 24 μηνών. 
Η ομάδα ανέλυσε δείγματα από αρουραίους, ηλικίας 6 μηνών έως 24 μηνών, και από killifish, ηλικίας 5 εβδομάδων έως 39 εβδομάδων.
"Φαίνεται ότι κάτι συμβαίνει ήδη νωρίς στη ζωή, αλλά γίνεται πιο έντονο με την ηλικία", δήλωσε ο Stoeger. "Φαίνεται ότι, σε νεαρή ηλικία, τα κύτταρά μας είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν διαταραχές που θα οδηγούσαν σε ανισορροπία της γονιδιακής δραστηριότητας. Στη συνέχεια, ξαφνικά, τα κύτταρά μας δεν είναι πλέον σε θέση να τις αντιμετωπίσουν".
Μετά την ολοκλήρωση αυτής της έρευνας, οι ερευνητές έστρεψαν την προσοχή τους στους ανθρώπους. 
Εξέτασαν τις αλλαγές στα ανθρώπινα γονίδια από τις ηλικίες 30 έως 49 ετών, 50 έως 69 ετών και στη συνέχεια 70 ετών και άνω. 
Μετρήσιμες αλλαγές στη γονιδιακή δραστηριότητα ανάλογα με το μήκος των γονιδίων είχαν ήδη συμβεί από τη στιγμή που οι άνθρωποι έφτασαν στη μέση ηλικία.
"Το αποτέλεσμα για τους ανθρώπους είναι πολύ ισχυρό, επειδή έχουμε περισσότερα δείγματα για τους ανθρώπους από ό,τι για άλλα ζώα.
Ήταν επίσης ενδιαφέρον επειδή όλα τα ποντίκια που μελετήσαμε είναι γενετικά πανομοιότυπα, έχουν το ίδιο φύλο και μεγάλωσαν στις ίδιες εργαστηριακές συνθήκες, αλλά οι άνθρωποι είναι όλοι διαφορετικοί.
 Όλοι πέθαναν από διαφορετικές αιτίες και σε διαφορετικές ηλικίες. 
Αναλύσαμε δείγματα από άνδρες και γυναίκες ξεχωριστά και βρήκαμε το ίδιο μοτίβο".
Αλλαγές σε επίπεδο συστήματος
Σε όλα τα ζώα, οι ερευνητές παρατήρησαν λεπτές αλλαγές σε χιλιάδες διαφορετικά γονίδια σε όλα τα δείγματα. 
Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο ένα μικρό υποσύνολο γονιδίων που συμβάλλει στη γήρανση. 
Η γήρανση, αντίθετα, χαρακτηρίζεται από αλλαγές σε επίπεδο συστημάτων.
Η άποψη αυτή διαφέρει από τις επικρατούσες βιολογικές προσεγγίσεις που μελετούν τις επιδράσεις μεμονωμένων γονιδίων. 
Από την έναρξη της σύγχρονης γενετικής στις αρχές του 20ού αιώνα, πολλοί ερευνητές ανέμεναν ότι θα ήταν σε θέση να αποδώσουν πολλά πολύπλοκα βιολογικά φαινόμενα σε μεμονωμένα γονίδια. 
Και ενώ ορισμένες ασθένειες, όπως η αιμορροφιλία, οφείλονται πράγματι σε μεταλλάξεις μεμονωμένων γονιδίων, η στενή προσέγγιση της μελέτης μεμονωμένων γονιδίων δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε εξηγήσεις για τις μυριάδες αλλαγές που συμβαίνουν στις νευροεκφυλιστικές ασθένειες και στη γήρανση.
"Επικεντρωνόμαστε κυρίως σε έναν μικρό αριθμό γονιδίων, πιστεύοντας ότι λίγα γονίδια θα εξηγούσαν την ασθένεια.

Έτσι, ίσως δεν είχαμε επικεντρωθεί στο σωστό πράγμα πριν. 

Τώρα που έχουμε αυτή τη νέα κατανόηση, είναι σαν να έχουμε ένα νέο όργανο. Είναι σαν τον Γαλιλαίο με το τηλεσκόπιο, που κοιτάζει το διάστημα. 

Κοιτάζοντας τη γονιδιακή δραστηριότητα μέσα από αυτό το νέο φακό θα μας επιτρέψει να δούμε τα βιολογικά φαινόμενα με διαφορετικό τρόπο".
Μακροχρόνιες γνώσεις
Μετά τη συγκέντρωση των μεγάλων συνόλων δεδομένων, πολλά από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε άλλες μελέτες από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Feinberg του Πανεπιστημίου Northwestern και σε μελέτες εκτός Northwestern, ο Stoeger είχε την ιδέα να εξετάσει τα γονίδια, με βάση το μήκος τους.
Το μήκος ενός γονιδίου βασίζεται στον αριθμό των νουκλεοτιδίων εντός αυτού. 

Κάθε σειρά νουκλεοτιδίων μεταφράζεται σε ένα αμινοξύ, το οποίο στη συνέχεια σχηματίζει μια πρωτεΐνη. 

Ένα πολύ μακρύ γονίδιο, επομένως, παράγει μια μεγάλη πρωτεΐνη. 
Και ένα μικρό γονίδιο παράγει μια μικρή πρωτεΐνη. 
Σύμφωνα με τους ερευνητές ένα κύτταρο πρέπει να έχει έναν ισορροπημένο αριθμό μικρών και μεγάλων πρωτεϊνών για να επιτύχει ομοιόσταση. 
Προβλήματα εμφανίζονται όταν αυτή η ισορροπία βγαίνει από την ισορροπία.
Αν και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα μακρά γονίδια συνδέονται με αυξημένη διάρκεια ζωής, τα κοντά γονίδια παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στο σώμα. 
Για παράδειγμα, τα σύντομα γονίδια καλούνται να βοηθήσουν στην καταπολέμηση παθογόνων μικροοργανισμών.
"Ορισμένα σύντομα γονίδια θα μπορούσαν να έχουν ένα βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημα στην επιβίωση εις βάρος της τελικής διάρκειας ζωής", δήλωσε ο Stoeger. 
"Έτσι, έξω από ένα ερευνητικό εργαστήριο, αυτά τα σύντομα γονίδια θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επιβίωση σε δύσκολες συνθήκες σε βάρος της μείωσης της τελικής διάρκειας ζωής του ζώου".
Το εύρημα αυτό μπορεί επίσης να βοηθήσει να εξηγηθεί γιατί οι οργανισμοί χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να θεραπευτούν από ασθένειες καθώς γερνούν. 
Ακόμη και με έναν απλό τραυματισμό όπως ένα κόψιμο από χαρτί, το δέρμα ενός ηλικιωμένου ατόμου χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ανακάμψει. 
Λόγω της ανισορροπίας, τα κύτταρα έχουν λιγότερα αποθέματα για να αντιμετωπίσουν τον τραυματισμό.
"Αντί να αντιμετωπίζει μόνο το κόψιμο, το σώμα πρέπει να αντιμετωπίσει και αυτή την ανισορροπία δραστηριότητας.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί, με την πάροδο του χρόνου με τη γήρανση, δεν αντιμετωπίζουμε τις περιβαλλοντικές προκλήσεις τόσο καλά όσο όταν ήμασταν νεότεροι".
Και επειδή χιλιάδες γονίδια αλλάζουν σε επίπεδο συστήματος, δεν έχει σημασία από πού ξεκινά η ασθένεια. 
"Γνωρίζουμε περιπτώσεις όπου οι λοιμώξεις -- κυρίως οι ιογενείς λοιμώξεις -- οδηγούν σε άλλα προβλήματα αργότερα στη ζωή.
Ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις μπορούν να οδηγήσουν σε καρκίνο. 
Η βλάβη απομακρύνεται από τη μολυσμένη περιοχή και επηρεάζει άλλες περιοχές του σώματός μας, το οποίο στη συνέχεια είναι λιγότερο ικανό να καταπολεμήσει τις περιβαλλοντικές προκλήσεις".
Ελπίδα για ιατρικές παρεμβάσεις
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να ανοίξουν νέους δρόμους για την ανάπτυξη θεραπευτικών σκευασμάτων, σχεδιασμένων για την αναστροφή ή την επιβράδυνση της γήρανσης. 
Τα τρέχοντα θεραπευτικά μέσα για την αντιμετώπιση των ασθενειών, υποστηρίζουν οι ερευνητές, στοχεύουν απλώς στα συμπτώματα της γήρανσης και όχι στην ίδια τη γήρανση. 
Οι Amaral και Stoeger το παρομοιάζουν με τη χρήση Tylenol για τη μείωση του πυρετού αντί για τη θεραπεία της ασθένειας που προκάλεσε τον πυρετό.
"Ο πυρετός μπορεί να εμφανιστεί για πολλούς, πολλούς λόγους", δήλωσε ο Amaral.
 "Θα μπορούσε να προκληθεί από μια λοίμωξη, η οποία απαιτεί αντιβιοτικά για να θεραπευτεί, ή να προκληθεί από σκωληκοειδίτιδα, η οποία απαιτεί χειρουργική επέμβαση. 
Εδώ, πρόκειται για το ίδιο πράγμα. 
Το ζήτημα είναι η ανισορροπία της γονιδιακής δραστηριότητας. 
Εάν μπορείτε να βοηθήσετε στη διόρθωση της ανισορροπίας, τότε μπορείτε να αντιμετωπίσετε τις επακόλουθες συνέπειες".
Άλλοι συν-συγγραφείς του Northwestern είναι ο Richard Morimoto, καθηγητής μοριακών βιοεπιστημών στο Weinberg College of Arts and Sciences, 

ο Dr. Alexander Misharin, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Feinberg, και 

ο Dr. G.R. Scott Budinger, καθηγητής Ernest S. Bazley για τις παθήσεις των αεραγωγών στο Feinberg και επικεφαλής της πνευμονικής και εντατικής θεραπείας στο Northwestern Medicine.
Πηγή:Northwestern University
Παραπομπή στο περιοδικό:
Stoeger, T., et al. (2022) Aging is associated with a systemic length-associated transcriptome imbalance. Nature Aging. doi.org/10.1038/s43587-022-00317-6.

https://www.news-medical.net/news/20221209/Researchers-discover-a-previously-unknown-mechanism-that-drives-aging.aspx

Τα πουλιά χρησιμοποιούν βότανα για να προστατεύσουν τις φωλιές τους από τα μικρόβια

Ερευνητές από το Ohio Wesleyan University προτείνουν ότι ορισμένα πτηνά μπορούν να επιλέξουν υλικά για την κατασκευή της φωλιάς τους με αντιμικροβιακούς παράγοντες για να προστατεύσουν τα μικρά τους από επιβλαβή βακτήρια.
Παρουσίασαν τα ευρήματά τους στην 104η Γενική Συνέλευση της Αμερικανικής Εταιρείας Μικροβιολογίας.

"Εάν τα φρέσκα βότανα και τα φυτικά υλικά που χρησιμοποιουν τα μητρικά πουλιά για την κατασκευή της φωλιά τους, έχουν επαρκή συγκέντρωση αντιμικροβιακών ενώσεων, μπορούν να προστατεύσουν τα φωλιά από επιβλαβή βακτήρια", λέει η επίκουρος καθηγήτρια Βοτανικής και Μικροβιολογίας Jann Ichida.
Για να μάθουν εάν τα φυτά που εισάγονται στη φωλιά θα μπορούσαν να αποτρέψουν ασθένειες, η Ichida και οι συνεργάτες της εξέτασαν δώδεκα διαφορετικά πτητικά φυτικά υλικά έναντι βακτηρίων που βλάπτουν τα φτερά.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αρκετοί τύποι φυτικών υλικών και εκχυλισμάτων, όπως το usnic acid, 

το ascorbic acid,

η αχιλλεία/Achillea millefolium και δύο είδη βελανιδιάς ανέστειλαν την ανάπτυξη ενός αριθμού επιβλαβών βακτηρίων.

"Εάν τα φρέσκα βότανα έχουν επαρκή συγκέντρωση αυτών των χημικών ουσιών, μπορούν να προστατεύσουν τα φωλιά από επιβλαβή βακτήρια.
Με την εξάσκηση της ιατρικής βοτανικής, τα γονικά πτηνά ασκούν αποτελεσματική ασφάλεια στις φωλιές τους και προστατεύουν τους απογόνους τους από επιλεγμένα βιοαποικοδομητικά μικρόβια που επηρεάζουν την υγεία των μικρών τους" αναφέρει χαρακτηριστικά η dr. Ichida.

το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 26 Μαΐου του 2004 στο https://www.sciencedaily.com/releases/2004/05/040527080935.htm

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

Δημιουργία μωρών χωρίς ωάριο;

 

Η μία μετά την άλλη οι παραδεδεγμένες «σοφίες» των αιώνων ανατρέπονται από νέα επιστημονικά πειράματα.

Αυτή τη φορά, ερευνητές στη Βρετανία κατάφεραν, για πρώτη φορά, να φέρουν στη ζωή έμβρυα ποντικιών, χρησιμοποιώντας σπερματοζωάρια, αλλά παρακάμπτοντας την -υποτίθεται απαραίτητη- διαδικασία γονιμοποίησης του ωαρίου από το σπέρμα.

Στο παρελθόν οι επιστήμονες είχαν «ξεγελάσει» ωάρια να αναπτυχθούν σε έμβρυα, χωρίς προηγουμένως να έχουν γονιμοποιηθεί (παρθενογένεση).

Όμως όλα τα έμβρυα που είχαν προκύψει, πέθαναν σε λίγες μέρες, επειδή δεν έλαβαν χώρα σημαντικές αναπτυξιακές διαδικασίες, για τις οποίες χρειαζόταν η παρουσία του σπερματοζωάριου.

Τώρα οι επιστήμονες πήραν παρόμοια έμβρυα από παρθενογένεση και εισήγαγαν σπερματοζωάρια σε αυτά, αποδεικνύοντας ότι σε αυτή την περίπτωση το έμβρυο μπορεί να μην πεθάνει και να αναπτυχθεί κανονικά.

Η μέθοδος

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον μοριακό εμβρυολόγο δρα Τόνι Περί, του Τμήματος Βιολογίας & Βιοχημείας του Πανεπιστημίου του Μπαθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Communications», εισήγαγαν σπέρμα αρσενικού ποντικού σε εμβρυικά κύτταρα αρχικού σταδίου.

Με την κατάλληλη χημική «χειραγώγηση», το έμβρυο -παρότι δεν είχε προηγηθεί γονιμοποίηση ωαρίου- αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σε κανονικό, υγιές ποντίκι.

Η τεχνική αποδεικνύει ότι είναι δυνατό να συμβεί ωρίμανση του σπέρματος, όχι μόνο μέσα στο ωάριο.

Υπό κανονικές συνθήκες, το ωάριο και το σπερματοζωάριο από κοινού, μεταμορφώνονται σε έμβρυο.

Κατά τη γονιμοποίηση του ωαρίου, συμβαίνουν μια σειρά από βιολογικές διαδικασίες αναπρογραμματισμού, που επιτρέπουν στο σπερματοζωάριο να ωριμάσει, έτσι ώστε να διαιρεθεί και να παραγάγει όλα τα διαφοροποιημένα (εξειδικευμένα) κύτταρα ενός οργανισμού.

Υποτίθεται ότι αυτός ο αναπρογραμαμτισμός και η ωρίμανση δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο μέσα στο ωάριο.

Όμως το νέο πείραμα ανατρέπει αυτή την πεποίθηση, δείχνοντας ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και από έναν εναλλακτικό δρόμο (αν και ακόμη δεν είναι σαφές ποιοι είναι οι βιολογικοί μηχανισμοί).

Οι ερευνητές εισήγαγαν το σπερματοζωάριο σε εμβρυικό κύτταρο, προτού αυτό διαιρεθεί σε δύο κύτταρα.

Τα εμβρυικά κύτταρα είχαν προηγουμένως υποστεί χημική επεξεργασία, ώστε να περιέχουν μόνο μια σειρά χρωμοσωμάτων και όχι τη συνήθη διπλή σειρά που προκύπτει μετά τη συγχώνευση του σπερματοζωάριου με το ωάριο.

Τα ποσοστά

Το ποσοστό επιτυχίας της νέας μεθόδου (δηλαδή πόσες φορές γεννήθηκαν υγιείς απόγονοι από την εισαγωγή αλλεπάλληλων σπερματοζωάριων σε εμβρυικά κύτταρα, χωρίς προηγούμενη γονιμοποίηση) ήταν 24%, δηλαδή η μέθοδος είχε επιτυχία περίπου μία φορές στις τέσσερις.

Αν και το νέο πείραμα δείχνει ότι είναι δυνατό να παρακαμφθεί η γονιμοποίηση του ωαρίου, η νέα μέθοδος πολύ απέχει από το να θεωρηθεί εφαρμόσιμη και στους ανθρώπους.

Κατ’ αρχάς, η επιβίωση (24%) των εμβρύων θεωρείται χαμηλή. Επίσης, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό που κατέστη εφικτό στα ποντίκια, θα είναι και στα ανθρώπινα έμβρυα.

«Η εργασία μας ανατρέπει το δόγμα των πρώτων εμβρυολόγων, από το 1827, όταν παρατήρησαν τα πρώτα ωάρια θηλαστικών και 50 χρόνια αργότερα, όταν παρατήρησαν τη διαδικασία γονιμοποίησης, πιστεύοντας από τότε ότι μόνο ένα ωοκύτταρο, γονιμοποιημένο από ένα σπερματοζωάριο, είναι δυνατό να οδηγήσει στη γέννηση ενός ζωντανού θηλαστικού», δήλωσε ο Περί.

Οι ερευνητές δήλωσαν αισιόδοξοι ότι εν καιρώ πιθανώς θα καταστεί εφικτό να γεννιούνται ζώα χωρίς κανονική γονιμοποίηση, ενώ δεν απέκλεισαν ότι η μέθοδός τους ίσως αξιοποιηθεί και στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή στους ανθρώπους, αν και πιθανότατα για κάτι τέτοιο θα χρειασθεί ακόμη πολύς χρόνος.

     Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 2016 στο tovima.gr

Η μέντα και η κανέλα αυξάνουν την εγρήγορση και μειώνουν την κούραση των οδηγών μεγάλων αποστάσεων.

Οι μυρωδιές της μέντας και της κανέλας αυξάνουν την εγρήγορση και  μειώνουν την κούραση των οδηγών μεγάλων αποστάσεων.

Πριν κάποια χρόνια ο Will Esgro, προπτυχιακός φοιτητής την εποχή της μελέτης, διεξήγαγε αυτή την ενδιαφέρουσα μελέτη υπό την  καθοδήγηση του καθηγητή του, Δρ. Bryan Raudenbush, στο Πανεπιστήμιο Wheeling Jesuit.
Τα αποτελέσματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι τόσο η κανέλα όσο και η μέντα αύξησαν την εγρήγορση και μείωσαν την απογοήτευση κατά τη διάρκεια της οδήγησης. 
Η κανέλα αποδείχθηκε καλύτερη από την αντίστοιχή της μέντα, χάρη στη μεγαλύτερη μείωση της κόπωσης στους οδηγούς.
Η μελέτη «Effects Of Odor Administration On Driving Performance, Safety, Alertness, And Fatigue» παρουσιάστηκε στο Ετήσιο Συμπόσιο Έρευνας και Υποτροφιών για Φοιτητές στις 4 Απριλίου 2006.
Η μελέτη του Esgro είναι μια συνέχεια της έρευνας του Dr. Raudenbush για τη μέντα και την κανέλα ως διεγερτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Σύμφωνα με τον Δρ. Raudenbush, η σημασία της μελέτης για τη δημιουργία μεγαλύτερης ασφάλειας των οδηγών μεγάλων αποστάσεων, την ελαχιστοποίηση των ατυχημάτων στους αυτοκινητοδρόμους και των σχετικών κινδύνων είναι αυτό που κάνει τη μελέτη του άξια αναφοράς.
Γενικά, η παρατεταμένη οδήγηση επηρεάζει τη σωματική δύναμη και το σθένος του οδηγού. 
Ωστόσο, με αυτά τα αποτελέσματα μπορεί, όταν οι οδηγοί εκτίθενται σε αυτές τις μυρωδιές περιοδικά κατά την οδήγηση, να γίνονται πιο προσεκτικοί και πιο ευσυνείδητοι. 
Έτσι σύμφωνα με τη μελέτη: 
Η μέντα και η κανέλα συνδέονται με μεγαλύτερα επίπεδα οδηγικής εγρήγορσης. 
Η μέντα μειώνει το άγχος κατά την οδήγηση. 
Η κανέλα μειώνει την κόπωση κατά την οδήγηση
Η μέντα μειώνει την κόπωση κατά την οδήγηση
Η μέντα και η κανέλα σχετίζονται με μειωμένη απογοήτευση κατά τη διάρκεια της οδήγησης
Αυτή η έρευνα υποστηρίχθηκε από από το NSF και τη NASA.

Η έρευνα:

http://www.bio-medicine.org/medicine-news/The-Scent-of-a-Safe-Driver-8678-1/
https://www.semanticscholar.org/paper/Effects-of-Peppermint-and-Cinnamon-Odor-on-Driving-Raudenbush-Grayhem/a771038157f4117c58c5af02110ff3f784e39c00

Αλλάζοντας τη διατροφή μας αυξάνουμε το προσδόκιμο της ζωής μας

Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτh, η διατροφή  μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο της ζωής κατά έξι έως επτά χρόνια σε ενήλικες μέσης ηλικίας και έως και δέκα χρόνια σε νεαρούς ενήλικες!
Αλλάζοντας διατροφικές συνήθειες, κερδίζουμε προσδόκιμο ζωής, ακόμα και όταν είμαστε ήδη μεγάλοι.
Συνδυάζοντας δεδομένα, οι συγγραφείς της μελέτης ανέλυσαν τη διακύμανση του προσδόκιμου ζωής με συνεχείς αλλαγές στη διατροφή. 

Όσο πιο νέος αρχίζει ένα άτομο να τρώει υγιεινά, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναμενόμενη αύξηση του προσδόκιμου ζωής. 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η βέλτιστη διατροφή από την ηλικία των 20 θα αύξανε το προσδόκιμο ζωής κατά περισσότερο από μια δεκαετία για γυναίκες και άνδρες στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και την Ευρώπη. 

Ακόμα καλύτερα, και οι ηλικιωμένοι μπορούν να παρατείνουν τη ζωή τους μέσω της διατροφής, αλλά σε μικρότερο βαθμό. 

Οι συγγραφείς γράφουν ότι "η αλλαγή από μια τυπική δίαιτα σε μια βελτιστοποιημένη δίαιτα στην ηλικία των 60 ετών θα αύξανε το προσδόκιμο ζωής κατά 8 χρόνια για τις γυναίκες και 8,8 χρόνια για τους άνδρες, και οι ογδοντάρηδες θα κέρδιζαν 3 με 4 χρόνια".
Ποιες τροφές πρέπει να τρώμε αν θέλουμε να ζήσουμε περισσότερο;
Σύμφωνα με την έρευνά, μια βέλτιστη διατροφή περιλαμβάνει περισσότερα όσπρια, όπως φασόλια, 

μπιζέλια,

ρεβίθια και φακές, 

δημητριακά ολικής αλέσεως, όπως βρώμη, 

κριθάρι και καστανό ρύζι,

ξηρούς καρπούς και λιγότερο κόκκινο κρέας και επεξεργασμένα τρόφιμα. 

Μια άλλη πτυχή των συστάσεων της μελέτης, που μπορεί να εκπλήξει ορισμένους, είναι η προώθηση της κατανάλωσης οσπρίων και δημητριακών ολικής αλέσεως έναντι των φρούτων και των λαχανικών για την παράταση της μακροζωίας. 

Αυτό βέβαια οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ήδη υιοθετήσει αυξημένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, όχι ότι δεν πρέπει να τρώμε φρούτα και λαχανικά.

Η βέλτιστη διατροφή που βρήκαν οι ερευνητές σε αυτή τη μελέτη περιλαμβάνει πολλές τροφές πλούσιες σε αντιοξειδωτικά. 

Ορισμένες έρευνες σε ανθρώπινα κύτταρα υποδηλώνουν ότι αυτές οι ουσίες επιβραδύνουν ή και αποτρέπουν την κυτταρική βλάβη, η οποία είναι  μία από τις αιτίες της γήρανσης.
Δεν χρειάζεται να είμαστε ριζοσπαστικοί με το φαγητό για να κερδίσουμε το προσδόκιμο ζωής
     Δεδομένου ότι δεν είναι πάντα δυνατό για όλους να αλλάξουν εντελώς τη διατροφή τους, οι ερευνητές υπολόγισαν τι θα συνέβαινε αν από μια δυτική τυπική δίαιτα μετέβαιναν τα άτομα σε μια δίαιτα εφικτή, αντί για μια βέλτιστη δίαιτα. 

Διαπίστωσαν ότι ακόμη και αυτό το είδος διατροφής που αποκαλούν «δίαιτα προσέγγισης σκοπιμότητας» μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των 20χρονων κατά λίγο περισσότερο από έξι χρόνια για τις γυναίκες και λίγο περισσότερο από επτά χρόνια για τους άνδρες. 

     Η μελέτη δεν λαμβάνει υπόψη άλλους παράγοντες που επηρεάζουν το προσδόκιμο ζωής. Αυτό σημαίνει ότι τα οφέλη της δίαιτας στο προσδόκιμο ζωής αντικατοπτρίζουν μόνο έναν μέσο όρο και μπορεί να είναι διαφορετικά για κάθε άτομο ανάλογα με διάφορους άλλους παράγοντες, όπως επίμονα προβλήματα υγείας, γενετική και τρόπος ζωής, όπως κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ και άσκηση.

     Για τον υπολογισμό της εξατομικευμένης διατροφής σας (ανάλογα με την ήπειρο, την ηλικία και το φύλο σας), έχει δημιουργηθεί ένα διαδικτυακό εργαλείο , το οποίο μας επιτρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια βέλτιστη δίαιτα και μια πιο εφικτή δίαιτα προσέγγισης...

read more:francesoir.fr

κείμενο και επιμέλεια κειμένου : ntina

Πως ένα φυτό εσωτερικού χώρου υπόσχεται να καθαρίζε τον αέρα

Ένα φυτό εσωτερικού χώρου υπόσχεται να καθαρίζει τον αέρα από τις καρκινογόνες ουσίες
Το πρώτο φυτό εσωτερικού χώρου που καθαρίζει τον αέρα από καρκινογόνες ουσίες είναι γεγονός.
Νέο φυτό εσωτερικού χώρου μπορεί να καθαρίσει τον αέρα του σπιτιού μας και πρόκειται για έναν γενετικά τροποποιημένο “πόθο”
Επιστήμονες στις ΗΠΑ τροποποίησαν γενετικά ένα κοινό φυτό εσωτερικού χώρου, έτσι ώστε να μπορεί να απομακρύνει από τον αέρα ενός δωματίου τους επικίνδυνους ρύπους, όπως χλωροφόρμιο και βενζολίο, δύο ουσίες που έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση καρκίνου.
Ένα νέο φυτό εσωτερικού χώρου ο γνωστός μας “Πόθος”, ένα αναρριχητικό φυτό, χάρη στη γενετική τροποποίησή του, απέκτησε πολύτιμες ιδιότητες.
Μας αρέσει να κρατάμε τον αέρα όσο το δυνατόν καθαρότερα στα σπίτια μας και μερικές φορές χρησιμοποιούμε φίλτρα αέρα για να κρατήσουμε τους παρασιτικούς αλλεργιογόνους ρύπους και τα σωματίδια σκόνης μακριά μας.
Ωστόσο, ορισμένες επικίνδυνες ενώσεις είναι πολύ μικρές για να παγιδευτούν σε αυτά τα φίλτρα.
Μικρά μόρια όπως το χλωροφόρμιο οποίο είναι παρόν σε μικρές ποσότητες στο χλωριωμένο νερό, ή το βενζόλιο, το οποίο αποτελεί συστατικό της βενζίνης, συσσωρεύονται στα σπίτια μας όταν κάνουμε ντους ή βράζουμε νερό
Και η έκθεση σε βενζόλιο και χλωροφόρμιο έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο.
Τώρα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον τροποποίησαν γενετικά το κοινό αυτό φυτό του εσωτερικού χώρου ώστε να μπορεί να απομακρύνει το χλωροφόρμιο και το βενζόλιο από τον αέρα γύρω του.
Το τροποποιημένο φυτό παράγει μια πρωτεΐνη (2Ε1), η οποία μεταλλάσσει το βενζόλιο και το χλωροφόρμιο σε διαφορετικά μόρια που το φυτό μπορεί μετά να χρησιμοποιήσει για να στηρίξει τη δική του ανάπτυξη.
Η ομάδα  έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικής επιστήμης και τεχνολογίας «Environmental Science & Technology»,
“Οι άνθρωποι δεν μιλούν για αυτές τις επικίνδυνες οργανικές ενώσεις που υπάρχουν στα σπίτια τους και αυτό διότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό.
Τώρα όμως δημιουργήσαμε φυτά εσωτερικού χώρου για να αφαιρέσουμε αυτούς τους ρύπους από τους χώρους μας.” δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας  Stuart Strand
Όλα αυτά επιβεβαίωσαν οι εργαστηριακές μετρήσεις των ερευνητών οι οποίες έδειξαν ότι στο χώρο που ήταν το μεταλλαγμένο φυτό  η συγκέντρωση του χλωροφορμίου μειώθηκε κατά 82% μετά από τρεις ημέρες και ήταν σχεδόν μη-ανιχνεύσιμη την 6η ημέρα.
Η συγκέντρωση βενζολίου μειώθηκε επίσης, αλλά πιο αργά: Μέχρι την όγδοη ημέρα, η συγκέντρωση βενζολίου είχε πέσει περίπου 75%
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σε ένα σπίτι θα υπάρξουν ανάλογες μειώσεις.
Η ομάδα εργάζεται επί του παρόντος για να αυξήσει τις δυνατότητες των φυτώνπροσθέτοντας μια νέα πρωτεΐνη που να μπορεί να διασπάσει ένα άλλο επικίνδυνο μόριο που υπάρχει στον αέρα των σπιτιών:τη φορμαλδεΰδη, η οποία υπάρχει σε ορισμένα προϊόντα ξύλου, στα πλακάκια, στα συρτάρια μας και στον καπνό των τσιγάρων.

sciencedaily.com