Στασιμοπληθωρισμός σημαίνει 70s δίχως μίνι και Led Zeppelin

 "Φταίει το ουκρανικό" - Είναι πράγματι έτσι;
Καλώς τα παιδιά… “Στασιμοπληθωρισμός λόγω Ουκρανίας”, λένε τώρα τράπεζες και μίντια. 
Τι λε ρε σοβαρά; Μα πόσο βολικό! 
Τότε γιατί τα στοιχεία μαρτυρούσαν στασιμοπληθωρισμό πολύ πριν οποιονδήποτε πόλεμο;! Όσοι νοσταλγείτε τον παλιό καλό καιρό των 70s, ετοιμαστείτε γιατί θα τον ξαναζήσουμε. 
Χωρίς το “καλό”…

            Γράφει ο Γιάννης Τσιρογιάννης - 
Αχ… τα 70s. Ωραία ήταν – λένε – δε ξέρω, δεν τα έζησα.
Αλλά θα τα ζήσω από ό,τι φαίνεται. Απλά χωρίς τους Deep Purple και Pink Floyd, τα μίνι και τη σεξουαλική απελευθέρωση, τη Σελεσάο του Πελέ, τα Star Wars και τον Τζέιμς Μποντ.
Τώρα έχουμε βαποράκια τράπερς, σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό 65 φύλων και θέατρο μέσω Zoom… Α, και έναν στασιμοπληθωρισμό αντίστοιχο της δεκαετίας του ’70. Μόνο στο πολύ, πολύ χειρότερο. Για την ακρίβεια, είναι άδικο (για τα 70s) μόνο που συγκρίνουμε, όπως είχαμε αναλύσει εδώ.
Αλλά τι να κάνουμε, αφού τα ίδια τα επίσημα στοιχεία φανερώνουν την κατάντια της Δύσης: πληθωρισμός σε υψηλό 50 ετών. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει πως ο τρόπος ζωής μας (οικονομικά) γυρίζει πίσω ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ.
Από την απελεύθερωση στην (οικονομική) σκλαβιά
Ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με το καθημερινό άγχος πως τα προϊόντα που αγοράζει σήμερα, αύριο θα τα δει με νέο καρτελάκι στο ράφι του σούπερμαρκετ. Πως οικογένειες με κατά τα άλλα ικανοποιητικες δουλειές και μισθούς δε ξέρουν αν θα έχουν να πληρώσουν το ρεύμα. Πως οι καταθέσεις του, οι εργατοώρες του χάνουν αξία μέρα με τη μέρα, γοργά.
Σα να σου κλέβουν την ίδια σου τη ζωή. Διότι αυτό είναι ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός – ο μεγαλύτερος ληστής όχι απλώς του χρήματος, αλλά του χρόνου μας, του πολυτιμότερου αγαθού μας.
Μια κατάσταση στέρησης και μιζέριας, από την οποία δε φαίνεται ακόμη το φως στο τούνελ, όπως θρασύτατα μας καθησύχαζαν πριν μήνες πως θα είναι “παροδικό φαινόμενο” μέχρι που παραδέχθηκαν πως ούτε ξέρουν πόσο θα κρατήσει.
Και τουλάχιστον τότε, στα 70s, είχαν κάπου να ξεσπάνε. Μπορεί να υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες, αλλά υπήρχε μια “ανεμελιά” – έτσι λένε τουλάχιστον, ξαναλέω… Αλλά το μαρτυρούν αυτό οι πολιτισμικές παρακαταθήκες εκείνης της εποχής.
Τώρα τι έχουμε; Σε τι ξεσπάμε; Σε ποιες συναυλίες (που επί πανδημίας μεταλλάχθηκαν κι αυτές σε ψηφιακές), ποια κοινωνικοποίηση που ο κόσμος είτε μάσκα θα φοράει, είτε θα είναι προσκολλημένος στο κινητό του; Αν δεν ήταν κι ο πόλεμος, που λέει ο λόγος, ίσως ακόμη μασκοφορεμένοι να γυρνούσαμε έξω! Διότι μη γελιόμαστε, η “λήξη της πανδημίας” συνέπεσε με την αρχή του πολέμου. Το μη χείρον βέλτιστον…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Τι διάολο συνέβη τη δεκαετία του ’70; Το λεγόμενο πετρελαϊκό σοκ του 1973, όταν ένας συνασπισμός αραβικών εθνών, θυμωμένων με τη δυτική υποστήριξη προς το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του Αραβοισραηλινού πολέμου, οργάνωσε ένα εμπάργκο πετρελαίου, οδηγώντας την τιμή του αργού πετρελαίου στο θεό – ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα.
Όπως τότε όμως, έτσι και σήμερα, ο υψηλός πληθωρισμός υπήρχε ΠΡΙΝ τον οποιονδήποτε πόλεμο, πριν το οποιοδήποτε εμπράγκο και ενεργειακό σοκ (ή εφοδιαστικό ή διατροφικό κλπ)! Αυτό δείχνουν τα στοιχεία των δεικτών.
Ο στασιμοπληθωρισμός του ’70 παρουσίαζε ένα δίλημμα για την Fed, αφού εκτός από τις τιμές, αυξανόταν και η ανεργία. Οπότε το να αυξήσει τα επιτόκια θα επιδείνωνε το πρόβλημα (λόγω περαιτέρω οικονομικής επιβράδυνσης και “σπιράλ θανάτου”). Είπαν στον κόσμο ότι καλύτερα να μην αυξήσουν επιτόκια, διότι το ενεργειακό σοκ ήταν κάτι “στο οποίο δε θα είχε επίδραση η νομισματική πολιτική” και θα ήταν “παροδικό” (ωπ κάτι μου θυμίζει αυτό).
Μαγειρεύουν – “ωραιοποιούν” τους δείκτες
Μάλιστα ο τότε επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας Burns ισχυριζόταν πως καθότι το σοκ “είναι πάνω από τις νομισματικής δυνάμεις της Fed”, θα έπρεπε να ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΙΚΤΗ ΤΙΜΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ (CPI), για να μην σχηματίσει… λάθος εντύπωση ο κόσμος. Με άλλα λόγια να μη δει την αλήθεια κατάματα ο κόσμος και πανικοβληθεί (και -ω μη γένοιτο- ενδεχομένως προβεί σε ενέργειες για να προστατευθεί από την πληθωριστική λαίλαπα)!
Μιλάμε για έγκλημα, άφησαν τον λαό στο σκοτάδι όσον αφορά τον πραγματικό πληθωρισμό, μαγείρεψαν τα νούμερα για να τον ωραιοποιήσουν, αφήνοντας επιχειρήσεις και νοικοκυριά ανυποψίαστα να καταστραφούν. Μάλιστα το 1973 μετά από “ασυνήθιστο καιρό” (κλιματική αλλαγή!) ο Burns ζήτησε να αφαιρεθούν και οι τιμές τροφίμων από τον CPI! Τι πληθωρισμό μετρούσαν ακριβώς αν όχι με βάση τα βασικά αγαθά;!!!
Αυτό ΚΙ ΑΝ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ κάτι σήμερα, όπου ο πληθωρισμός που ανακοινώνουν δεν υπολογίζει καν τα πιο σημαντικά, όπως ενέργεια… Γι’ αυτό και ακούμε πληθωρισμό κάτω του 10%, ενώ την ίδια ώρα πληρώνουμε ρεύμα 100% ακριβότερο αλλά και αμέτρητα βασικά αγαθά, όπως τρόφιμα ή βιομηχανικά υλικά από τα οποία παράγονται (και κοστολογούνται) κυριολεκτικά όλα τα προϊόντα του πλανήτη.
Οι τιμές θα συνεχίσουν να αυξάνονται
Και ΑΚΟΜΗ κι έπειτα από μαγείρεμα, τα νούμερα είναι τρομακτικά. Πληθωρισμός ΗΠΑ 8%, Ευρωζώνη σχεδόν 6%.
Ο PPI (Δείκτης Τιμών Παραγωγού – ο λεγόμενος “πληθωρισμός χονδρικής” που αποτελεί προοίμιο του πληθωρισμού, καθώς το κόστος που επιβαρύνει τον παραγωγό νομοτελειακά μετακυλύεται στον καταναλωτή) εκτοξεύθηκε πάνω από το 30%!
Την ίδια ώρα όλα τα εμπορεύματα εξακολουθούν να εκτοξεύονται σε τιμές ρεκόρ, όπως ακριβώς έκαναν ένα χρόνο πριν (όταν τα κοιτούσαμε και λέγαμε έρχεται άσχημος πληθωρισμός). Όλα αυτά μας φανερώνουν ακριβώς πόσο παροδικός (δεν) θα είναι ο πληθωρισμός, και τι πρόκειται να ζήσουμε…
Τα γεγονότα που δήθεν εμφανίστηκαν ως αιτίες, δεν ήταν παρά μόνο εκ των υστέρων βολικές δικαιολογήσεις σε κάτι που είχε ήδη συντελεστεί. Και λέω συντελεστεί, διότι περί εγκλήματος πρόκειται.
Κι επειδή δεν έζησα το 1970 για να μπορώ να πω με σιγουριά, μιλάω για το σημερινό έγκλημα της Fed, που από το 2008 με την εισαγωγή της ποσοτικής χαλάρωσης, άρχισε να τυπώνει δίχως αύριο, καταδικάζοντας την παγκόσμια οικονομία σε μια εθιστική “νομισματική ηρωίνη”.
Το τέλειο έγκλημα
Μια συμφωνία με το διάβολο προκειμένου να μην καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην κρίση του 2008, ένα λογαριασμό που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έπρεπε να πληρώσουμε. Και που ήδη ξεκινήσαμε να πληρώνουμε από τα μέσα της πανδημίας.
Βασικά εμπορεύματα όπως αλουμίνιο, χαλκός, ξύλο και σιτάρι είχαν ήδη εκτοξευθεί σε τιμές ρεκόρ, πολύ πριν οποιονδήποτε πόλεμο. Κι όλα αυτά ενώ η καμπύλη του εργατικού δυναμικού ήταν ήδη καθοδική. Αυτό επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Άνοδος τιμών, οικονομική στασιμότητα ή επιβράδυνση, με ταυτόχρονη μείωση του πληθυσμού “κατάλληλου για εργασία” = ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ.
Οπότε όλα αυτά είναι ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ, και έχουμε πολλάκις αναλύσει τι σκοπό εξυπηρετούν.
Και είχαμε πει πως με αφορμή το ουκρανικό, θα αρχίσουν μίντια, κυβερνήσεις και τράπεζες να ρίχνουν βολικά το φταίξιμο για τον στασιμοπληθωρισμό (που μέχρι χθες αρνούνταν ακόμη και την ύπαρξή του) στην ουκρανική κρίση, η οποία κατά τα άλλα, αναμφισβήτητα γιγάντωσε το πρόβλημα.
“Φταίει το ουκρανικό” (άρα όχι η Fed, άρα μην περιμένετε λύση)
Και πράγματι λοιπόν, άρχισαν ένα ένα τα παπαγαλάκια… Η Goldman Sachs γράφει τώρα “Αντιμέτωποι με το σοκ του στασιμοπληθωρισμού λόγω Ουκρανίας”. Bloomberg, Washington Post, Reuters κλπ αρχίζουν να παίζουν “στασιμοπληθωρισμό”.
ΣΩΠΑΤΕ; Δηλαδή όταν εμείς ένα χρόνο πριν γράφαμε για στασιμοπληθωρισμό (όταν ειδικά τα ελληνικά μέσα ήταν 3-4 επεισόδια πίσω, και έπαιζαν όχι απλώς “παροδικό υπερπληθωρισμό”, αλλά “αποπληθωρισμό”!), και πάνω από 50 άρθρα, αναλύσεις συγκεκριμένα για στασιμοπληθωρισμό, ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΔΕΙ; Μας είχε ενημερώσει ο Πούτιν ότι θα εισβάλει Ουκρανία και θα ανέβει το σιτάρι και το πετρέλαιο που όπως λέτε προκάλεσαν τον πληθωρισμό;!
Είναι ντροπή, υποκρισία, και έγκλημα να παρουσιάζονται έτσι τα γεγονότα.
Η ουσία παραμένει αυτή που παρουσιάσαμε εδώ από την πρώτη στιγμή που ο Ρώσος εισέβαλε (παρακάτω φωτό).

Όσο για το ποιος ο “σκοπός” τους, το έχουμε εξηγήσει εδώ… όπως και το πως μπορεί ο κόσμος να προστατεύσει (ή μάλλον να σώσει ό,τι μπορεί πλέον από) την αγοραστική του δύναμη…
Το σύστημα βρήκε το άλλοθί του
Τύπωσαν μέσα σε δύο χρόνια το 1/4 όλων των δολαρίων που υπήρξαν ποτέ εδώ και δύο αιώνες (!), και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ακόμη δε λέει να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί.
Δε χρειάζεται master στα οικονομικά. Αλλά για να το πούμε πιο απλά λοιπόν:
Είστε η μέση τάξη, ας πούμε ο λαός του κόσμου, το 99%. Και παίζετε Μονόπολι με το 1%, την Wall Street, την “ελίτ”. Και τα πηγαίνετε καλά, έχετε τα σπιτάκια σας. Και ξαφνικά έρχεται το αόρατο χέρι του τραπεζίτη, και ρίχνει λεφτά, κάργα λεφτά στο ταμπλό. Αλλά τα περισσότερα τα μοιράζει στην ελίτ, η οποία μάλιστα ήδη κατέχει τα ακριβότερα οικόπεδα.
Τι θα συμβεί σε εσάς ύστερα από λίγο;
….ακριβώς.
Μιλάμε για ληστεία ασύλληπτων διαστάσεων. Το μεγαλύτερο, τελειότερο έγκλημα μεταφοράς πλούτου στην ιστορία.
Το 99% των ανθρώπων θεωρεί πως τα Σουέζ, τα λοκντάουν κι ο πόλεμος δημιούργησαν τον στασιμοπληθωρισμό. Λάθος, αυτά απλώς τον δικαιολόγησαν, βολικά (γιγαντώνοντάς τον παράλληλα). Ο πληθωρισμός υπήρχε (από το 2008 χτιζόταν), και κάπως έπρεπε να σερβιριστεί στο λαό.
Το σύστημα βρήκε το νέο του αφήγημα, το νέο του άλλοθι. Γι’ αυτό και τελείωσε έτσι απότομα η πανδημία.
Όσο ο κόσμος χρειάζεται κρίσεις, θα γεννά κρίσεις.
Πως επιβιώνουμε τον πληθωρισμό;
Η ουσία είναι πως τα ρίχνουν στο ουκρανικό για έναν τρομακτικό πληθωρισμό που υπήρχε ήδη, και που οι ίδιοι έθρεψαν με το ανεξέλεγκτο τύπωμα. Αυτό τους δίνει άλλοθι ώστε να μην προχωρήσουν σε επιθετική σύσφιξη νομισματικής πολιτικής, ακριβώς δηλαδή ότι συνέβη και τη δεκαετία του 1970.
Και ξέρετε πόσο διήρκεσε το Great Inflation? Μια δεκαετία. 1973-1984.
Δε θέλω να γκρεμίσω όνειρα, αλλά θα το κάνω. Διότι σας πουλάνε παραμύθια. Είπαν για παροδικό τύπου μερικών εβδομάδων “μέχρι να λυθεί η εφοδιαστική κρίση”. Έκτοτε πέρασαν 8 μήνες. Σύντομα κλείνουμε χρόνο και είμαστε μόνο στην αρχή, αφού όπως είπαμε τα εμπορεύματα μαρτυρούν τουλάχιστον άλλον έναν χρόνο αυξανόμενης ακρίβειας.
Δεν έχουν καν μετακυλιστεί τα κόστη από τον παραγωγό στον καταναλωτή.
Αν η Fed δεν λάβει δράση ΤΩΡΑ για τα επιτόκια (και δε δείχνει πρόθυμη να το κάνει, αφού “δε φταίει αυτή αλλά το ατυχές Ουκρανικό”), τότε ο πληθωρισμός θα λυθεί με τον ίδιο τρόπο όπως στα 70s. Δε θα λυθεί. Θα απορροφήσουν οι καταναλωτές την αβάσταχτη ακρίβεια, σε μια αργή και επίπονη διαδικασία που θα διαρκέσει χρόνια.
Και μόλις η αγορά αυτορυθμιστεί και επανέλθει η ισορροπία, η μέση τάξη θα έχει χάσει στο μεταξύ σπίτια, αυτοκίνητα και αγοραστική δύναμη. Η απόλυτη μεταφορά πλούτου – το Great Reset (“δε θα σας ανήκει τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι” που μας πουλάνε με προκλητικό θράσος).
Την ίδια ώρα το άλλοθι του ουκρανικού θα δώσει στη Wall Street την ευκαιρία (χάρη στην εκ νέου χαλαρή στάση της Fed) να δικαιολογήσει μερικά ψευτοράλι, τα οποία και θα εκμεταλλευτεί προκειμένου να ξεφορτώσει τις θέσεις τις (μετοχές/κρύπτο/risk assets) στα ανυποψίαστα ψαράκια που θα νομίσουν πως όταν τελειώσει ο πόλεμος θα αρχίσει η ευημερία…
Όταν τελειώσουν τα “κακά νέα” θα αρχίσει επίσημα η οικονομική ύφεση. Έτσι έχουν τα πράγματα, και όποιος είναι σόφρων, υπάρχουν λύσεις για να προστατεύσει την αγοραστική του δύναμη (γη, μέταλλα) ή και να επωφεληθεί της κρίσης μέσω επανεπένδυσης σε σοβαρά blockchain projects/ μετοχές αξίας, όταν θα κάτσει η σκόνη του μετα-πολέμου…

διαβάστε το άρθρο στο radar.gr για να δείτε και τα διαγράμματα που το συνοδεύουν

Για την υγεία και την ομορφιά της ζωής- ξηρή ή νωπή μαγιά; Και πως τις χρησιμοποιούμε σωστά

Η μαγιά χρησιμοποιείται ως διογκωτικό μέσο για την παρασκευή διάφορων προϊόντων όπως το ψωμί, η πίτσα, τα τσουρέκια κ.α.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν  3 ειδών: η νωπή, η ξερή και η υγρή μαγιά. Μεταξύ τους δεν έχουν μεγάλες διαφορές ωστόσο πρέπει να προσέξουμε τον τρόπο διαχείρισης.
Γενικά χρησιμοποιείται ο σακχαρομύκητας Saccharomyces cerevisiae διότι καταναλώνοντας σάκχαρα, παράγει CO2 (ακολουθεί αλκοολική ζύμωση) που είναι υπεύθυνο για την διόγκωση του ζυμαριού. 
Ο ίδιος μικροοργανισμός χρησιμοποιείται στην παρασκευή κρασιού και μπύρας. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της μαγιάς όπως είναι
η υγρασία του ζυμαριού
τα διαθέσιμα σάκχαρα
θερμοκρασία
η τιμή pH
Ωστόσο ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η θερμοκρασία διότι σχετίζεται άμεσα με την δραστικότητά της. 
Η βέλτιστη θερμοκρασία ζύμωσης της μαγιάς είναι 30-40oC. 
Πάνω από 50oC η μαγιά δεν δραστηριοποιείται ή θανατώνεται και κάτω από 20oC η δραστηριότητα ελαχιστοποιείται ή μηδενίζεται. 
Επίσης δεν πρέπει να προστίθεται στο ζυμάρι μεγάλη ποσότητα αλατιού γιατί περιορίζεται η δραστικότητα της μαγιάς και η ζύμωση αργεί.
Ας δούμε αναλυτικά τα διαφορετικά είδη μαγιάς
Νωπή μαγιά:
Στη βιομηχανία ο σακχαρομύκητας Saccharomyces cerevisiae καλλιεργείται σε μελάσα με αερόβια ζύμωση κι έτσι παράγεται η νωπή μαγιά. 
Για να χρησιμοποιηθεί πρέπει προαιρετικά να διαλυθεί σε κρύο νερό. 
Όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και απευθείας στη ζύμη. 
Διατηρείται στο ψυγείο για μεγάλο χρονικό διάστημα
Ξερή μαγιά:
Είναι η νωπή μαγιά αφού αφαιρεθεί η υγρασία (με λυοφυλίωση ή ξήρανση). 
Η ξερή μαγιά δημιουργεί μια χαλαρότητα στα ζυμάρια και μειώνει τον χρόνο διόγκωσης των ζυμαριών. 
Απαιτεί προσοχή στην ενυδάτωση. 
Πριν χρησιμοποιηθεί πρέπει να διαλυθεί σε νερό με θερμοκρασία 30oC και λίγη ζάχαρη.
Η αναλογία ξηρής και νωπής μαγιάς είναι 1:3 (δηλαδή για 1 γραμμάριο ξηρή μαγιά χρησιμοποιούνται 3 γραμμάρια νωπής μαγιάς). 
Διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι η νωπή μαγιά.

Υγρή μαγιά:
Είναι εναιώρημα μικροοργανισμών Saccharomyces cerevisiae διαλυμένο σε ένα υγρό μέσο. 
Δεν χρειάζεται ενεργοποίηση, χρησιμοποιείται κατευθείαν στη ζύμη. 
Είναι ο πιο γρήγορος τρόπος διόγκωσης ζυμαριών. 
Ωστόσο, έχει μικρή διατηρησιμότητα.
Ένας άλλος τρόπος διόγκωση των ζυμαριών είναι το προζύμι για το οποίο θα αναφερθούμε σε ειδικό άρθρο.

geoponoi.gr

Για την υγεία και την ομορφιά της ζωής - Δενδρολίβανο στον κήπο και στη βεράντα

Το δενδρολίβανο είναι ένας όμορφος αρωματικός θάμνος και ένα σπουδαίο βότανο.
Ζει ελεύθερο στη φύση, αλλά καλλιεργείται εύκολα στον κήπο, καθώς, και σε γλάστρα σε μπαλκόνι, ταράτσα και αυλή.
Χρήσιμα στοιχεία
Το δενδρολίβανο ( Rosmarinus officinalis της οικογένειας Lamiaceae ), ένας πολυετής αρωματικός θάμνος, ανήκει στην ίδια οικογένεια με άλλα μυρωδικά, όπως είναι η μέντα, ο δυόσμος, η ρίγανη, το θυμάρι και η λεβάντα, στην οικογένεια των Χειλανθών.
Οι ιδιότητές του όμως, υπερτερούν των άλλων βοτάνων και το κατατάσσουν δίκαια, στη θέση του Πρίγκιπα των βοτάνων.
Το γένος του δενδρολίβανου (Rosmarinus) αποκαλύπτει τη δυνατότητα των φυτών του να ζουν κοντά στη θάλασσα και μάλιστα, μόνο με τη δροσιά της θάλασσας, επειδή ros στα λατινικά σημαίνει “δροσιά” και marinus “θαλάσσια”.
Το ροσμαρί, δουσμαρίνι, λεσμαρί ή αριασμαρί, όπως αλλιώς αποκαλείται, κατάγεται από τις χώρες της Μεσογείου.
Μία από αυτές είναι και η Ελλάδα, όπου, ακόμα και σήμερα -σε ορισμένες ξηροθερμικές τοποθεσίες- ξεφυτρώνει η “άγρια” μορφή του. Αν την εντοπίσετε, θυμηθείτε:
Η κύρια διαφορά του από το “ήμερο” δενδρολίβανο είναι το πιο έντονο άρωμα του αυτοφυούς.
Βασικά πλεονεκτήματα
Το δενδρολίβανο διαθέτει ευωδιαστή βλάστηση με βελονοειδή γκριζοπράσινα φύλλα όλο τον χρόνο και επίσης, αρωματικά, γαλάζια άνθη, σχεδόν κάθε εποχή, σε ζεστή και ηλιόλουστη θέση, με εξαίρεση τις ψυχρές περιοχές και τις ημισκιερές θέσεις, όπου δυσκολεύεται να ανθίσει τον χειμώνα. Φυσικά, παντού και πάντα, κυρίως, την άνοιξη μέχρι νωρίς το καλοκαίρι, ανθίζει πιο πλούσια.
Το δενδρολίβανο διαθέτει ποικιλίες με παραλλαγές στην ανάπτυξη, στη μορφή βλάστησης και στο χρώμα των λουλουδιών. 

Το κλασσικό δενδρολίβανο έχει όρθια ανάπτυξη, ενώ στην ελληνική αγορά διατίθεται και το έρπον δενδρολίβανο με μακρείς ευλύγιστους βλαστούς. Στο έδαφος, ο θάμνος του γνήσιου ορθόκλαδου δενδρολίβανου, αναπτύσσεται από 0,50 μ. μέχρι και 1,80 μ., ενώ μπορεί να “απλωθεί” μέχρι 1,00 μ. με 1,50 μ., ανάλογα το κλάδεμα και την εξέλιξη που επιθυμείτε να έχει.
Σε γλάστρες διατηρεί μικρότερες διαστάσεις, όπως και η χαρακτηριστική έρπουσα ποικιλία ( 30-50 εκ. σε ύψος και 60-80 εκ. σε πλάτος), κατάλληλη και αυτή για κήπο ή εξώστη και αυλή. Επίσης, διατίθενται και εντυπωσιακές ποικιλίες με ρόδινα ή λευκά άνθη.
Σημαντικό είναι ότι το εντυπωσιακό βότανο σε κάθε ποικιλία είναι ένα αξιόλογο μελισσοκομικό φυτό, αφού σε πολλά μέρη της χώρας μας ανθίζει και τον χειμώνα. Έτσι, προσελκύει τους επικονιαστές, οπότε γίνεται πολύ χρήσιμο για όλα τα φυτά στον κήπο και τη βεράντα, ενώ μαγνητίζει και τις υπέροχες πεταλούδες.
Το σπουδαίο αρωματικό φυτό έχει μεγάλες αντοχές στις χαμηλές θερμοκρασίες, στην ξηρασία, στην ατμοσφαιρική ρύπανση, στο ασβέστιο του εδάφους, στην αλατότητα και στις ασθένειες.
Χρήσεις σε εξωτερικούς χώρους
Το δενδρολίβανο σε όλες τις παραλλαγές του συμπληρώνει αρμονικά το τοπίο ενός μεσογειακού -ακόμα και ξηρικού- κήπου, σε ορεινό, πεδινό ή και παραθαλλάσιο σκηνικό, ενώ συνίσταται η φύτευσή του κοντά σε καθιστικά και διαδρόμους, ώστε να απολαμβάνει ο επισκέπτης το ωραίο άρωμα.
Συντηρήστε το όρθιο δενδρολίβανο μεμονωμένα σε γωνιές του κήπου ή σε ένα βοτανόκηπο, δηλαδή σε παρτέρι μαζί με άλλα αρωματικά φυτά.
Φυτέψτε το έρπον δενδρολίβανο, μεμονωμένο σε γωνίες ή σε μπορντούρες, που “ακουμπούν” σε έναν δρόμο του κήπου, ώστε οι βλαστοί τους να “σπάνε” τις αυστηρές γραμμές του τοπίου.
Επίσης, μπορείτε να το καλλιεργήσετε σε γλάστρες, τοποθετημένες σε ψηλά σημεία, ώστε οι κρεμαστοί βλαστοί τους να στολίζουν κάγκελα ή κάποιο τοίχο.
Το ορθόκλαδο δενδρολίβανο σε περιορισμένη ανάπτυξη και το έρπον δενδρολίβανο ταιριάζουν τέλεια σε ένα βραχόπηπο μαζί με άλλα μυρωδικά ή και ανθοφόρα φυτά, πάντα σε ασφαλείς αποστάσεις, ώστε να μην υπερκαλύψουν το ένα τη βλάστηση του άλλου.
Δημιουργήστε ένα ελεύθερο πλαίσιο από λίγα όρθια δενδρολίβανα, για να οριοθετήσετε κάποια πλευρά του κήπου σας, ακόμα και κατά μήκος ενός τοίχου του σπιτιού σας. Δημιουργήστε μια ελκυστική ομάδα -σε ανοιχτό παρτέρι- από 3 ή 5 φυτά, φυτεύοντας τα φυτά του -όπως και σε πλαίσιο- ανά 1,50 μ.
Κατάλληλες συνθήκες
Το δενδρολίβανο προτιμά προσήλια θέση, αν και δεν προβληματίζετα έντονα και σε ημισκιά, εκτός από την εμφάνιση μειωμένης άνθησης.
Προσαρμόζεται σε απάνεμο χώρο, ενώ αντέχει πολύ σε ψυχρές περιοχές, ακόμα και σε ορεινά μέρη.
Ευνοείται σε ήπιο κλίμα και δεν προβληματίζεται με την έντονη ζέστη.
Ζει άνετα σε παραθαλλάσια μέρη, ενώ αντέχει και σε τοποθεσία με ατμοσφαιρική ρύπανση.
Η φύτευση σε ψυχρή περιοχή κοντά σε έναν ηλιόλουστο και ζεστό τοίχο θεωρείται ιδανική, για κήπο ή βεράντα.
Το δενδρολίβανο είναι ένα ανθεκτικό μελισσοκομικό φυτό για κάθε εποχή, ακόμα και για τον χειμώνα.
Η φύτευση
Φυτέψτε το δενδρολίβανο -ιδανικά άνοιξη ή φθινόπωρο- στον κήπο σε έδαφος με καλή αποστράγγιση.
Σε γλάστρα μεταφυτέψτε καλύτερα τις ίδιες εποχές και επαναλάβετε κάθε 2 με 3 χρόνια, χρησιμοποιώντας μεγαλύτερη γλάστρα.
Το νεαρό δεδρολίβανο δεν ενοχλείται στη μεταφύτευση, αν χρησιμοποιήσετε αρκετά μεγαλύτερη γλάστρα. Μόνο προσοχή στο πότισμα: για μερικούς μήνες, μέχρι να αρχίσει να αναπτύσσεται, ποτίζετε συχνά, αλλά με λίγο νερό.
Η απαραίτητη καλή αποστράγγιση σε γλάστρα εξασφαλίζεται από τα ανοίγματα της βάσης του δοχείου, την επάνω από αυτά τοποθέτηση καθαρών χαλικιών ή κομματιών ελαφρόπετρας και την εν συνεχεία χρήση φρέσκου στραγγερού μείγματος για φυτά εξωτερικού χώρου μαζί με βιολογικό πολυδύναμο κομπόστ, όπως είναι το βιολογικό κομπόστ από φύκια Posidonia της Compost Hellas ( https://www.compost.gr/ ).
Στον κήπο, καλό είναι να προηγηθούν της φύτευσης, ένα καλό σκάλισμα και ενσωμάτωση αρκετού καθαρού κομπόστ.
Στον κήπο, στη βεράντα, ακόμα και στην αυλή ή την ταράτσα, συνδυάστε το δενδρολίβανο με άλλα αρωματικά φυτά.
Το πότισμα
Στον κήπο
Το δενδρολίβανο χρειάζεται τακτικό πότισμα, ειδικά όταν βρίσκεται σε στάδιο προσαρμογής. Μάλιστα, τα νεαρά φυτά του πρέπει να ποτίζονται συχνά και με λίγο νερό.
Όταν αρχίσει να αναπτύσσεται, η ιδανική κίνηση στον κήπο είναι να ποτίζετε καλά και όταν ξεραίνεται το χώμα του, να επαναλαμβάνετε.
Έτσι κι αλλιώς, το “σκληρό” βότανο μόλις εγκλιματιστεί, αν η θέση του βρέχεται από το νερό της βροχής, δεν χρειάζεται συχνό και συνεπέστατο πότισμα.
Έχει ανάγκη από επιπλέον προσφορές νερού, κυρίως, όταν επικρατεί ξηρασία.
Θυμηθείτε:
Το δενδρολίβανο, αν και αντέχει αρκετά στην ξηρασία, για να ευνοηθούν βλάστηση και άνθηση, σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι -όταν δεν βρέχει- από άνοιξη μέχρι και μέσα φθινοπώρου, αρκεί πότισμα 1 με 2 φορές την εβδομάδα και πολύ πιο αραιά τον υπόλοιπο χρόνο.
Στη βεράντα
Σε γλάστρα ποτίζετε όταν στεγνώσει επιφανειακά το χώμα, επειδή εδώ το δενδρολίβανο δεν έχει τη δυνατότητα να αντλήσει νερό, επεκτείνοντας το ριζικό του σύστημα.
Προσοχή όμως, αφού το φυτό διατηρεί και σε δοχείο την ευαισθησία του στην υπερβολική υγρασία:
Ελέγχετε την καλή αποστράγγιση μέσω γλάστρας και χώματος, ώστε να απομακρύνεται εγκαίρως η περίσσια νερού.
Σε κήπο και γλάστρα, καλύτερα να ποτίζετε απευθείας στο χώμα. Αποφύγετε το συχνό κατάβρεγμα της βλάστησης, επειδή ευνοούνται ασθένειες.
Κλάδεμα και ανανέωση
Μόλις το νεαρό φυτό ριζώσει καλά, κόψτε τους βλαστούς στο μισό του μήκους τους, καλύτερα αργά τον Μάιο.
Το ίδιο κάνετε και σε ηλικιωμένο δενδρολίβανο, ώστε να το ανανεώσετε.
Κάθε χρόνο, νωρίς την άνοιξη ή μετά την εαρινή ανθοφορία, αφαιρείτε παλιά και ξερά κλαδιά, καθώς και εκείνα που ξεφεύγουν πολύ από το σχήμα της μορφής του.
Συγχρόνως, ενσωματώστε οργανικό κοσμπόστ στο χώμα του, ώστε να ευνοήσετε βλάστηση και άνθηση.
Το κλάδεμα νωρίς την άνοιξη μειώνει την εαρινή ανθοφορία, αλλά ευνοεί την εξέλιξη του θάμνου, επειδή γίνεται εκμετάλλευση και την έντονης αναβλάστησης της άνοιξης.
Προβλήματα και ασθένειες
Όταν το δενδρολίβανο καλλιεργείται σωστά, σπάνια αντιμετωπίζει πρόβλημα από έντομα και παθογόνους μικροοργανισμούς.
Πρόβλημα μπορεί να του δημιουργήσουν κυρίως, το συμπαγές χώμα, ειδικά σε γλάστρα και το υπερβολικό πότισμα, επειδή η συνεχής υγρασία ευνοεί παθογόνους μικροοργανισμούς με αποτέλεσμα την ξήρανση του φυτού. Υπό αυτές τις συνθήκες το φυτό προσβάλλεται πρωταρχικά από τη σήψη των ριζών, μια ασθένεια συνήθως, μη αναστρέψιμη.
Όταν παρατηρηθούν ξηράνσεις στα φύλλα, ήδη έχει ξεκινήσει η εισβολή του και το πιθανότερο είναι να μην μπορεί να θεραπευτεί.
Προλάβετέ τη με καλές καλλιεργητικές τεχνικές και ελέγξτε την κατάσταση μόλις αρχίζουν να κιτρινίζουν τα φύλλα.
Οι περισσότερες κοινές ασθένειες του δεντρολίβανου οφείλονται σε υπερβολική υγρασία στο έδαφος ή στο φύλλωμα.
Αποφύγετε το συχνό πότισμα και οπωσδήποτε το κατάβρεγμα της βλάστησης.
Το ωίδιο, που παρουσιάζεται στα μέρη του φυτού με τη μορφή κηλίδων με λευκό επίχρισμα (σαν λευκή σκόνη), όπως και άλλες μυκητολογικές προσβολές, εμφανίζονται εξαιτίας καταβρέγματος της βλάστησης ή απλά ποτίσματος του φυτού από επάνω και όχι απευθείας στο χώμα.
Μόλις παρατηρήσετε κάποια τέτοια ασθένεια, αντιμετωπίστε τη με το δικό σας οικολογικό μυκητοκτόνο, διαλύοντας 1 κουταλιά της σούπας μαγειρική σόδα και 1 κουταλάκι του γλυκού βιοδιασπώμενου* υγρού πιάτων σε 1 λίτρο νερό.
Ανακατεύετε καλά και χρησιμοποιείτε ακροφύσιο για λεπτό ψεκασμό.
Ψεκάστε τις προσβεβλημένες περιοχές μία φορά την εβδομάδα, αργά το απόγευμα.
Η πυκνή φύτευση, η υπερβολικά πλούσια βλάστηση παρεμποδίζουν τον ήλιο και τον αέρα να διεισδύσουν στο φυτό.
Έτσι, ευνοούν την υγρασία και συνεπώς, την ανάπτυξη ασθενειών.
Το σκαθάρι του δενδρολίβανου τρέφεται ως ακμαίο, αλλά και ως προνύμφη, με τα τρυφερά φύλλα.
Οι αφίδες, η γνωστή μελίγκρα, και οι αλευρώδεις, τα μικροσκοπικά λευκά εντομάκια, δεν προκαλούν σοβαρή βλάβη στα φυτά του δεντρολίβανου, όταν εντοπιστούν σε περιορισμένο πληθυσμό.
Όμως, τα μελιτώματα, οι κολλώδεις ουσίες, που παράγουν, αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης ασθενειών στο φύλλωμα.
Σε μεγάλο πληθυσμό απομυζούν τους χυμούς του φυτού και το εξασθενούν. Μόλις παρατηρήσετε, τα μικρά έντομα ή ακόμα και τετράνυχο, τις μικρές αραχνούλες (ακάρεα), ψεκάστε με ένα οικολογικό εντομοκτόνο (και ακαρεοκτόνο), όπως αυτό που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας:
Σε 1 λίτρο χλιαρό νερό προσθέστε 3 κουταλάκια του γλυκού τριμμένο πράσινο σαπούνι ή 1 κουταλάκι του γλυκού βιοδιασπώμενο* υγρό πιάτων.
Στο συγκεκριμένο διάλυμα συμπληρώστε και δύο κουταλάκια του γλυκού οινόπνευμα φωτιστικό μπλε (93 βαθμοί) ή οινόπνευμα καθαρό (95 βαθμοί).
Ανακατεύετε καλά και χρησιμοποιείτε ακροφύσιο για λεπτό ψεκασμό. Ψεκάστε τις προσβεβλημένες περιοχές μία φορά την εβδομάδα, αργά το απόγευμα.
Το ίδιο σκεύασμα μπορείτε να εφαρμόσετε και σε περίπτωση, που παρατηρήσετε το σκαθάρι του δενδρολίβανου ( Chrysolina americana ): ένα μικρό σκαθάρι με ρίγες σε μεταλλικό πράσινο και λιλά χρώμα, που τρέφεται ως ακμαίο, αλλά και ως προνύμφη, με τα τρυφερά φύλλα. Το συγκεκριμένο έντομο προσβάλλει κυρίως, το δενδρολίβανο, καθώς και άλλα αρωματικά φυτά της ίδιας οικογένειας, όπως λεβάντα, ρίγανη, φασκόμηλο και θυμάρι. , επειδή τρέφεται ως ακμαίο, αλλά και ως προνύμφη, με τα τρυφερά φύλλα τους.
*Το βιοδιασπώμενο υγρό πιάτων είναι φιλικό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον

greenside.gr

Γιατί η ζωή έχει και άλλα να μας πει - Τα Γαλάζια Άνθη του Αγκίσαρου και το Γαλάζιο Πουλί (1550 π.Χ.) και γιατί λάδανο ή λήδανον;

Η λέξη λάδανο, θεωρείται ακκαδικής προέλευσης.
Η Ακκάδ ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο της Μεσοποταμίας που ήκμασε την 3η χιλιετία π.Χ. και η ακκαδική γλώσσα ήταν σημιτική, ομιλούμενη στην Αρχαία Μεσοποταμία. 
Στην ακκαδική έχουν γραφτεί το "Έπος του Γκιλγκαμές" και το "Έπος του Ατράχασι". 
Στα Ακκαδικά το λάδανο .... προφέρονταν λάντινου ή λάντουνου (ladunu) 
Η ελληνική λέξη που αφορά τη ρητίνη που παράγεται από το φυτό Cistus είναι λήδανον ή λάδανον (Ηρόδοτος, 500 π.Χ.) που εξελίχθηκε αργότερα σε λάβδανο.  Στα λατινικά εμφανίζεται ως Ladanum, labdanum και lapdanum 
Η ονομασία της ρητίνης εμφανίζεται με αντίστοιχη μορφή σε διάφορες γλώσσες: 
Ασσυριακά: Ladanu. 
Αραβικά : Ladhan.
Αγγλικά: Ladanum. 
Γερμανικά: Labdanum, Ladenharz, Ladan, Gummi or Resina Labdanum.  Γαλλικά : Ladanum.
Ισπανικά: Ládano.
Τουρκικά : Ladaen.
Τα Γαλάζια Άνθη του Αγκίσαρου και το Γαλάζιο Πουλί (1550 π.Χ.) Στην παραδοσιακή κρητική στιχουργία και λαϊκή τέχνη τα πουλιά κατέχουν κεντρικό ρόλο και κυρίως ο αετός. 
Στο περίφημο ριζίτικο, ο αετός βρίσκεται στο κέντρο ενός  χιονισμένου τοπίου, κάθεται σε ψηλό βουνό, πάνω σε χαράκι, μόνος, καημένος, βρεγμένος, χιονισμένος και παρακαλεί τον ήλιο ν’ ανατείλει, να λάμψει και να δώσει για να ....... απελευθερωθεί και ο ίδιος από τα δεσμά της φύσης και του χιονιού.
Να πετάξει ελεύθερος, χαμηλά και μακριά.
Στη νωπογραφία που βρίσκεται στο παλάτι της Κνωσού συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο! 
Το πουλί απελευθερωμένο και σε ολάνθιστο ανοιξιάτικο τοπίο, δεν παρακαλεί αλλά χαίρεται τη ζωή.
Η φύση δεν έχει υποτάξει τη ζωή.
Την έχει λύσει από τα δεσμά του Χειμώνα. 
Το πουλί είναι ένα με τη φύση και περιτριγυρίζεται από ανθισμένα λουλούδια.
Ο Χειμώνας έχει περάσει και η Άνοιξη με τις ορμές της έχει νικήσει. 
Το πουλί περήφανο ατενίζει το μέλλον, τον ουρανό ή κάποιο άλλο πουλί θηλυκό, το ίδιο κάνει.
Μπορεί πάντως να πετάξει ελεύθερο. 
Κεντρικό νόημα της νωπογραφίας είναι οι μικρές χαρές (τα άνθη μαραίνονται γρήγορα) και τα βαθιά χρώματα της ζωής.   
Το «Γαλάζιο Πουλί» βρίσκεται στην Οικία των Τοιχογραφιών στο πολυδαίδαλο παλάτι της Κνωσού. 
Η «Οικία των τοιχογραφιών» βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του ανακτόρου, στη νότια πλευρά του βασιλικού δρόμου. 
Μικρό σε μέγεθος κτίριο και απλό σε αρχιτεκτονική. Εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε με τις έντονες σε χρώματα και πλούσιες σε θέματα τοιχογραφίες του.
Οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν φυτικά χρώματα στην ζωγραφική τους και πάνω σε νωπό ακόμα κονίαμα.
Έτσι το χρώμα διαχέονταν μέσα στο κονίαμα και η χρώση γινόταν μόνιμη και ανεξίτηλη.
Τεχνική που χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και για το ζωγραφικό διάκοσμο εκκλησιών. 
Οι τοιχογραφίες της Κνωσού αποτελούν όχι μόνο μεγάλα και εντυπωσιακά δείγματα του προελληνικού πολιτισμού αλλά και ολόκληρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού! 
Το «Γαλάζιο Πουλί» ανάμεσα σε βράχια, είναι ένα από τα πιο χαρούμενα θέματα των τοιχογραφιών και μια από τις νωπογραφίες που έχουν έντονη έκφραση φυσιοκρατίας.  Χαρακτηρίζεται από μεγάλη ελευθερία στην απόδοση των περιγραμμάτων για να τονιστεί η ελευθερία του πουλιού σε συνδυασμό με τη συμβίωση στη φύση. 
Τα λουλούδια που επελέγησαν ως περιβάλλον, είχαν σίγουρα εντυπωσιάσει τους καλλιτέχνες είτε από θέμα ομορφιάς, είτε είχαν σχέση θρησκευτική με τους Μινωίτες. 
Ενώ τα μηνύματα είναι η χαρά της ζωής και η ελευθερία κυριαρχεί η αρμονία σε συνδυασμό με την ευτυχία.   
Το λευκό βάθος σε πλήρη αντίθεση με τις έντονες χρωματικές επιλογές, εκτός από ηρεμία παραπέμπει και σε μεγαλείο, καλλιτεχνική επιλογή πρωτοφανής για την εποχή (1550 π.Χ.), μια και οι περισσότεροι πολιτισμοί, όταν ήθελαν να περάσουν μηνύματα ισχύος και μεγαλείου χρησιμοποιούσαν ως θέματα βασιλιάδες και θεούς και όχι ανέμελα γαλάζια πουλιά.. 
Η ένταση και η ζωντάνια τονίζονται με τα ανεξίτηλα και βαθιά χρώματα και μεταξύ των λουλουδιών διακρίνονται ίριδες, άγρια ρόδα και γαλάζια άνθη αγκισάρου. 
Είναι σίγουρο ότι η λαδανιά είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στους Αρχαίους Μινωίτες. 
Από τη μια τα ευαίσθητα μπλε-μωβ άνθη της που μαραίνονταν σε μια μέρα και από την άλλη η ρητίνη με το υπέροχο άρωμα η οποία εξάγονταν στην υπερδύναμη της εποχής, την Αίγυπτο των Φαραώ και έφερνε κέρδη στο παλάτι. 

Οπότε δεν θα την άφηναν έξω από τις αισθητικές τους επιλογές. Έτσι την συμπεριέλαβαν στα φυτά που παρουσιάζονται στο «Γαλάζιο Πουλί».

aladanos.blogspot.com

Μαθαίνω - πνέω μένεα, πνέω τα λοίσθια

1. πνέω μένεα:

είμαι πολύ θυμωμένος 

έξαλλος από θυμό

2. πνέω τα λοίσθια:

ψυχορραγώ, είμαι στα πρόθυρα του θανάτου

https://www.facebook.com/Glossologia/posts/5157321827623490

 

Τι είναι βαθιά οικολογία;

από τον Αντώνιο Καπετάνιο

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=928645523988963&id=100005305723928

Ο Αμερικανός φιλόσοφος και δασολόγος Άλντο Λίοπολντ (Aldo Leopold) δούλεψε πάνω στην Ιδέα της ηθικής στο φυσικό σύστημα και στην καλλιέργειά της μέσα από την ηθική συμπεριφορά των ανθρώπων σε αυτό, κι έφτασε το 1949 στη διατύπωση της περιβαλλοντικής ηθικής, μιας φιλοσοφίας για τον τρόπο που ο άνθρωπος πρέπει να λειτουργεί σε σχέση με τη φύση. 

Αυτήν την ανέπτυξε στο εμβληματικό έργο του «Land Ethic». 

Τούτο το κατόρθωσε αφού πριν διέβη τον Ρουβίκωνα της αυτογνωσίας, αρχικώς ως Διευθυντής Δασών της πολιτείας του Νιου Μέξικο κι αφετέρου ως κυνηγός και θηρευτής. Διαπίστωσε με τον καιρό ότι αυτές του οι ιδιότητες  δεν του πρέπουν, αφού είναι ωφελιμιστικές και δολοφονικές, και λειτουργούν σε βάρος της φύσης, η οποία αποτελεί το εύκολο θύμα του (ισχυρού) ανθρώπου. 

Αναθεώρησε μετά τούτων τον τρόπο του τού ζην κι αφιερώθηκε στην καλλιέργεια κι ανάπτυξη μιας ηθικής για τη φύση, που (όπως διαπίστωσε μέσα από την προηγούμενη κατατριβή του στις δραστηριότητές του στη φύση) έλειπε στον τρόπο αντιμετώπισης των φυσικών συστημάτων από τον άνθρωπο, με όποια ιδιότητα αυτός κι αν λειτουργούσε (ως επιστήμονας, ως πολιτικός, ως φιλόσοφος, ως φυσιολάτρης κ.λπ.)
Η ηθική του Λίοπολντ στηρίζεται στην αρχή ότι τ’ άτομα στη γη συγκροτούν μια φυσική κοινότητα, με αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις, λειτουργώντας στα πλαίσια μιας ολότητας. 

Στην ολότητα αυτή περιλαμβάνεται η έμβια αλλά και η άβια ζωή, ενώ σε όλους ανεξαιρέτως τους οργανισμούς προσδίδονται εγγενείς αξίες. 

Έχουμε συνεπώς ένα παλλόμενο σε όλες του τις διαστάσεις Σύμπαν, ένα ζωντανό σε κάθε του κλίμακα σύστημα (από τη μίκρο μέχρι τη μάκρο κλίμακά του). 

Ο άνθρωπος βρίσκεται όχι απλά σε σχέση συνεργασίας με τη φύση, αλλά σε σχέση ενότητας με αυτήν, δυνάμενος έτσι να εκφράσει πηγαίως και ειλικρινώς τα συναισθήματά του, αναπτύσσοντας την ηθική που στο φυσικό σύστημα αρμόζει για την ομαλή φυσική λειτουργία του. 

Τα συναισθήματα του ανθρώπου αναφέρονται συνολικά στο φυσικό υποκείμενο, κατά τρόπο ολιστικό, έτσι που τελικώς να προάγεται μια υπαρκτική αξιολογική θεώρηση της φύσης, μιαν έγνοια για την τάξη πραγμάτων και τις σχέσεις εν αυτής. 
Ο Άλντο Λίοπολντ ήταν αυτός που εισήγαγε σε θεωρητικό επίπεδο, σ’ επίπεδο αρχών, τη νέα αντίληψη για τη φύση, μιαν αντίληψη που απέρρεε από την ηθική γι’ αυτήν, μιαν αντίληψη βιοφιλική. 

Μίλησε για σεβασμό στη φύση ως σύνολο, κι όχι σε οργανισμούς της ή μέρη της, καθώς και για επιστροφή σε πρακτικές με τις οποίες κάποτε ο άνθρωπος «πατούσε ανάλαφρα πάνω στη γη» (λόγια δικά του). 

Προσέδωσε εγγενή αξία στους οργανισμούς θεωρώντας ότι βρίσκονται σε σχέση ζωής με τον άνθρωπο. 

Ήταν αυτός που έθεσε τις αρχές του κινήματος της «βαθιάς οικολογίας» («deep ecology»), ενός κινήματος που ενώ είχε ήδη από τον 19ο αιώνα σχηματοποιηθεί στην Αμερική, αρχικώς με τον Χένρι Θορώ (Henry David Thoreau) και στη συνέχεια με τον Τζον Μιούιρ (John Muir), εντούτοις δεν είχε τη θεωρητική και φιλοσοφική υπόσταση/συγκρότηση που του έδωσε ο Leopold με το «Land Ethic». 
«Η ηθική της γης διευρύνει τα σύνορα της κοινότητας για να περιλάβει το έδαφος, τα νερά, τα ζώα και τα φυτά ή, συνολικά τη γη», έλεγε ο Άλντο Λίοπολντ το 1948. 

Και συμπλήρωνε: «Ολόκληρη η ηθική στηρίζεται πάνω σ’ ένα συλλογισμό: το άτομο είναι μέλος μιας κοινότητας αλληλεξαρτώμενων μερών». 

Το φυσικό όλον είναι η φυσική κοινότητα, η βιοκοινότητα και γενικότερα η βιόσφαιρα, στην οποία τα οργανικά μέλη της έχουν κοινωνικές συμπεριφορές, αλλά και την υποχρέωση, κατά τον ηθικό κανόνα, ν’ αναπτύσσουν σχέσεις με όλα τα μέλη της βιοκοινότητας, έστω κι αν διαφέρουν κατά γένος, κλίμακα και τρόπο στο πώς λειτουργούν. 

Η ενότητα και ο άρρηκτος δεσμός στο φυσικό σύστημα προσδιορίζονται από την ηθική σε αυτό, που εντέλει καθορίζει τον τρόπο του ζην και την πορεία του. 
Ο Λίοπολντ ακολουθώντας τη σκέψη του Hume δέχεται ότι τα συναισθήματα αναπτύσσονται από τα γενετικά ανεπτυγμένα όντα, στα πλαίσια της καλλιέργειας και της εξέλιξης αυτών, έτσι που τελικά να διαμορφώνουν την ηθική στο φυσικό σύστημα, που συναρτάται με τα γονίδια και τον πολιτισμό του ανθρώπου. 

Κρίνοντας δε από τη σημερινή αντιμετώπιση της φύσης από τον άνθρωπο, μάλλον πρέπει να μιλήσουμε για συναισθηματική ανεπάρκεια αυτού, που αντίστοιχα δείχνει έλλειψη ηθικής για τη φύση. 

Ο άνθρωπος δεν έχει ενότητα με αυτήν, είναι ξέχωρός της, κι επομένως η έννοια της βιοκοινότητας, και γενικότερα της βιόσφαιρας, είναι «πλάσμα αξία» και δεν εντάσσεται στην κοσμοθεωρία του. Ο άνθρωπος λειτουργεί σε άλλη διάσταση σε σχέση με τη φύσει διάστασή του και τούτο αποτελεί τη μεγάλη του και τραγική πλάνη.
Ο Άλντο Λίοπολντ έθεσε στη συζήτηση της ηθικής για τη φύση κάτι βασικό, που ακόμα και σήμερα δε γίνεται αντιληπτό: ότι η συνεχώς εξελισσόμενη τεχνολογία και η εξ αυτής αυξανόμενη δύναμη του ανθρώπου, τον διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα μέλη του φυσικού συστήματος σε τέτοιο βαθμό, που τον αφήνει εντέλει μονήρη εν εαυτώ, ως μόνο αλλά κυρίαρχο! −μια κατάσταση που φαίνεται ν’ απολαμβάνει ο αναίσθητος σημερινός άνθρωπος… Τούτο έχει εξαιρετικά δυσμενή επίπτωση στα φυσικά οικοσυστήματα, αφού ως απόλυτος εν αυτών ο άνθρωπος δεν ημπορεί να ελέγξει τα όριά του σε σχέση με τα όρια και τις αντοχές των συστημάτων, καθότι τα φτάνει σε κατάσταση εξάντλησης. 

Η τέτοια διόγκωση όμως του ανθρώπινου (τεχνολογικού) πολιτισμού σε βάρος της φύσης, επιβάλλει όλο και περισσότερους περιορισμούς στον άνθρωπο, προερχόμενους από την ηθική της γης, για να μπορεί αυτή να έχει μέλλον.

Όμως ο άνθρωπος είναι τόσο εξαρτημένος από την «εξέλιξή του», που δε βλέπει τις ηθικές τούτες απαιτήσεις που επηρεάζουν το μέλλον του, και συνεχώς επεκτείνεται αντί να περιορίζεται αφαιρώντας φύση για την «εξέλιξή του»˙ όμως στην πραγματικότητα αφαιρεί ζωή από τον πλανήτη! 

Τούτο, που ενωρίς το διέγνωσε ο Leopold, σήμερα δε γίνεται συνειδητό κι ο άνθρωπος αυτοκτονεί όντας ασύνειδος και τραγικός! 

Διαπιστώνουμε μετά τούτων τη στενή σχέση των οικολόγων με την ηθική −εξάλλου την οικολογική θεώρηση της φύσης, οι φιλόσοφοι - οικολόγοι τη διαμόρφωσαν κι όχι οι επιστήμονες - οικολόγοι−, εξαιτίας του ολιστικού τους προσανατολισμού, που τους επιτρέπει να μεταπηδούν από την επιστήμη στην ηθική φιλοσοφία. 

Ο Λίοπολντ εν προκειμένω εισήγαγε μιαν ηθική για τη ζωή βλέποντάς την στη βιολογική της διάσταση, ως αξία ενός βιοτικού όλου. 

Οι οργανισμοί σε αυτό το όλον έχουν στοιχειακή σημασία, θα λέγαμε δευτερεύουσα, σε σχέση με το σύνολο. 

Εάν το σύνολο έχει πρόβλημα, τότε ποιος ο λόγος να μιλούμε για ευημερία του στοιχείου, π.χ. του ανθρώπου; 
Δεν ήταν (ο Άλντο Λίοπολντ) υπέρ της αποχής από την ενέργεια του ανθρώπου στο φυσικό σύστημα. Τουναντίον, υποστήριζε ότι η ανθρώπινη ενέργεια πρέπει να πραγματοποιείται με τρόπο που δε θίγει το όλον˙ αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου πάντα ενεργώντας. 

Είναι χαρακτηριστικά τούτα τα λόγια του: 

«Κάποια απόφαση για τη χρήση της γης είναι ορθή, όταν τείνει να διατηρεί την ακεραιότητα, τη σταθερότητα και την ομορφιά της βιοτικής κοινότητας. 

Είναι λανθασμένη όταν είναι η κατεύθυνσή της είναι διαφορετική. 

Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι η υγιής λειτουργία του βιοτικού μηχανισμού». 

Είδε τη βιοτική κοινότητα μέσα από την έννοια του οικοσυστήματος, επεκτείνοντας το αξιακό της δεδομένο στο επίπεδο ολάκερης της γης, αφού η έννοια της βιοκοινότητας έχει άμεση διασύνδεση με την έννοια της γης (ως προς αυτό τον βοήθησαν και οι βιολογικές του γνώσεις στη δασολογική σχολή). 

Συνέδεε δε τη δυνατότητα επίτευξης της αρμονίας του ανθρώπου με τη γη, με τη δικαιοσύνη και την ελευθερία μεταξύ των ανθρώπων, καθώς μόνο ένα τέτοιο είδος ανθρώπου μπορεί να σκεφτεί και να λειτουργήσει με πνεύμα ολιστικό, πούναι εντέλει το πνεύμα της δημοκρατίας και της λογικής. 

Αυτό θα επιτευχθεί στα πλαίσια της ανθρώπινης προόδου κι όχι της οικονομικής ανάπτυξης, ζητώντας η πολιτική ν’ αποδεσμευτεί από την οικονομία και να πάψει η οικονομία να υπαγορεύει την ηθική. 

Επέκτεινε έτσι την ηθική για τη φύση στο επίπεδο μιας βιοκεντρικής θεώρησης, στα πλαίσια της ολιστικής ηθικής, συμπυκνώνοντας το νόημα τούτης στην ιδέα: 

«Η ηθική συμπεριφορά προς τη φύση είναι μακροπρόθεσμα καλλίτερη και για τους ανθρώπους». 
Το σύστημα σκέψης και θεώρησης ζωής του Leopold, διαπνεόμενο σαφώς από τις παλαιότερες αντιλήψεις των Θορώ και Μιούιρ περί νατουραλισμού, που θα τις δούμε αμέσως παρακάτω, χρησιμοποιούσε τη γλώσσα και τα ιδανικά του αμερικάνικου φιλελευθερισμού σ’ ότι αφορά στα δικαιώματα της φύσης και την ανάγκη απελευθέρωσης των καταπιεσμένων όντων εντός αυτής, έτσι που, η προστασία της φύσης, διαμορφωμένη με ηθικούς όρους, να εμφυτεύεται στην αμερικάνικη φιλελεύθερη παράδοση (σε σχέση με τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, του πλουραλισμού, του σεβασμού στη ζωή κ.ά.) και να γίνεται ο νέος ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός. 

Δεν επιδίωκε δηλαδή να συγκρουστεί με την αμερικάνικη πολιτική παράδοση και κουλτούρα, αλλά να τη φέρει στο σήμερα με νέες αρχές κι αντιλήψεις για τα δικαιώματα των όντων στη φύση (κι όχι μόνο των ανθρώπων), εγκαθιστώντας ένα σύστημα πολιτικής και κοινωνικής λειτουργίας που θα μπορούσε να θεωρηθεί εξέλιξη του παραδοσιακού στα πλαίσια της αναθεώρησής του, κι όχι ανατροπή του. 
Η νατουραλιστική θεώρηση προέκυψε ως επιδίωξη κι ως ανάγκη λόγω της χειροτέρευσης της ζωής των κοινωνιών κατά τον 19ο αιώνα, που συνδέθηκε με την επιστημονική πρόοδο και τη βιομηχανική επανάσταση. 

Η ανάπτυξη που στηρίχθηκε σε αυτούς τους δύο παράγοντες οδήγησε τον κόσμο να μετακινηθεί στις πόλεις ή στις παρυφές αυτών για να εργαστεί στα βιομηχανικά κέντρα που δημιουργήθηκαν, εγκαταλείποντας την ύπαιθρο, κάτι που έφερε την εξαθλίωσή τους, αφού οι συνθήκες ζωής εκεί ήταν πολύ χειρότερες σε σχέση με την εργασία στον γαιοκτήμονα. 

Η τοιαύτη πρόοδος στήριζε την ευμάρεια που διακήρυττε στην εξαθλίωση των δουλικά εργαζόμενων μαζών, οι οποίες κάποια στιγμή αντέδρασαν διεκδικώντας καλλίτερες κοινωνικές κι εργασιακές συνθήκες. 

Μιαν έκφραση αυτής της αντίδρασης ήταν η ανάγκη για τη φύση, όχι (πάντα) με την έννοια της επιστροφής στη φύση, αλλά της φύσης στην κοινωνία, ως απαίτηση η πόλη και η κοινωνία γενικότερα να μη δρα καταπιεστικά και κατασταλτικά στη φύση, αλλά να τη διατηρεί και να την αφομοιώνει στο σύστημά της, στον τρόπο ζωής της. 

Αυτή η τάση ήταν έντονη στην Ευρώπη, όπου οι συνθήκες ζωής στις βιομηχανικές πόλεις ήταν τραγικές, μεταφέρθηκε δε στην Αμερική ως βασική θεώρηση ζωής και ως τρόπος του ζην, έτσι που μετουσιώθηκε σε πράξη και κίνημα από τους πρωτοπόρους Αμερικάνους νατουραλιστές, οι οποίοι αφιερώθηκαν στην απέραντη κι αχανή αμερικάνικη φύση εξαντλώντας τη δραστηριότητά τους στην αξιακή ανάδειξή της. 
Μολοντούτο, οι θέσεις του Άλντο Λίοπολντ διαστρεβλώθηκαν (εσκεμμένα θα υποστηρίζαμε) από τους εκφραστές του δεξιού αμερικάνικου πολιτικοοικονομικού συστήματος, που έβλεπε στις ριζοσπαστικές τούτες ιδέες έναν εχθρό του καπιταλισμού, καθώς και την απειλή του κομουνισμού να εκκολάπτεται! 

Και τούτο διότι η υποστήριξη ενός τρόπου ζωής που θα  σεβόταν το περιβάλλον και θα έβγαζε το λαό από την εξαθλίωση, ήταν ενάντιος στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, που επιδίωκε, χάριν της παραγωγής και της κατανάλωσης, την με κάθε τρόπο εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και των ανθρώπων. 

Επιπροσθέτως, οι ιδέες του Λίοπολντ περί δικαιωμάτων της φύσης κατέτειναν, κατά την άποψη των κακόβουλων δεξιών επικριτών του, σε περιορισμό του δικαιώματος του ανθρώπου να την εκμεταλλευτεί και να την κατέχει, κάτι που ενείχε τον «σοσιαλιστικό ιό». 

Ως προς τούτο είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Τζέι Νόργουντ Ντάρλινγκ, του Διευθυντή της Εθνικής Ομοσπονδίας για την Άγρια Ζωή στην Αμερική, ο οποίος το 1935 είπε απευθυνόμενος στον Λίοπολντ: 

«Με βασανίζει η ιδέα πως μας οδηγείς σε βαθιά νερά με τη νέα φιλοσοφία σου για το περιβάλλον. 

Στο τέλος του δρόμου περιμένει η κοινωνικοποίηση της περιουσίας των Αμερικανών».
(απόσπασμα από το βιβλίο μου “ΦΥΣΙΣ ΕΡΓΟΝ. Νοώντας για τη φύση…”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2017, http://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=40885)
(στη φωτογραφία: Ο Aldo Leopold, που ήταν ο δημιουργός της ηθικής για τη φύση στις ΗΠΑ)

Καθημερινότητα - Μείγμα Bye Bye Stress

Stress-ποιός νοιάζεται;
όλοι έχουμε άγχος και δεν πάει πουθενά, οπότε θα μπορούσαμε να το αποδεχτούμε, αν όχι να ένα μείγμα αιθέριων ελαίων για τη διαχείρισή του...
το χρησιμοποιουμε στο νερό του μπάνιου, 

σε body lotions,

σε κρέμα άλλα και σε συσκευή καύσης αιθέριων ελαίων.
15 σταγόνες λεβάντα lavender
5 σταγόνες κέδρος cedarwood
20 σταγονες γλυκο πορτοκαλι
2 -  3 σταγόνες φασκόμηλο
1 κουταλιά του τσαγιού  jojoba, ηλιέλαιο, almond ή λάδι από κουκουτσια βερυκοκκου

aromacooking.blogspot.gr

Γιατί η ζωή έχει και άλλα να μας πει - Alain Delon , ο διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο

Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες, ο διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο, αποσύρεται οριστικά.
«Ένα τρομερό παιδί είναι ένα παιδί τρομερά δυστυχισμένο» Alain Delon 

H ζωή του Alain Delon , από όταν γεννήθηκε, ήταν ένα μακροβούτι στο απόλυτο σκοτάδι και ποτέ ξανά δεν υπήρξε ούτε στιγμή προβλέψιμη ή εύκολη.
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 και όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος σε κάποια συνέντευξη η παιδική του ηλικία ήταν τραγική και μετά συνέβη κάτι μαγικό: ήρθε ο κινηματογράφος στη ζωή του.
Γνήσιος σκορπιός, γεννημένος για τα δύσκολα, άλλωστε αυτά έρχονται σε εκείνους που μπορούν να τα αντέξουν, τα συναισθήματά  σε όλη του τη ζωή είχαν μεγάλο βάθος, αλλά και οι πληγές του άφηναν ανεξίτηλα σημάδια.
Όπως ακριβώς και το ζηλευτό, διαπεραστικό του βλέμμα για το οποίο έγινε αντικείμενο πόθου και οι γυναίκες παραμιλούσαν στην εποχή του.
Αλλά όπως ο σκορπιός ζει μόνος του, βγαίνει  από τη φωλιά του μόνο όταν είναι να κυνηγήσει το θήραμά του και δεν αλλάζει τον τόπο που μένει μέχρι να πεθάνει, έτσι και ο Ντελόν στα 81 του χρόνια είναι απόλυτα μοναχικός, ζει απομονωμένος στο σπίτι του στην πόλη Λουαρέ, εκατό χιλιόμετρα από το Παρίσι, με παρέα τα σκυλιά του, αποφεύγει τον Τύπο, είναι αμετακίνητος στις θέσεις του, πράγμα για το οποίο έχει κατηγορηθεί πολύ, και αποφάσισε να βγει από το καβούκι, στο οποίο αποσύρθηκε με δική του επιλογή, για έναν και μόνο λόγο: σκέφτηκε πως «χρωστά»  ένα ξεχωριστό  επίλογο στην πλούσια καριέρα του, για πάνω από 5 δεκαετίες, με μια υπέροχη ταινία και ένα υπέροχο θεατρικό, όπως ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) , ίσως διαισθανόμενος  ότι πλησιάζει το δικό του «τέλος»…(;)
Ό,τι και να έπεται για τον Ντελόν, το βέβαιο είναι πως είναι από εκείνες τις ψυχές που δεν ξεχνιούνται,αλλά και δεν ξεχνάνε, με μια βαριά αλλά σημαίνουσα αποστολή, απ’ όπου περνάει τα ίχνη του να μην σβήνονται…
Μπορεί να απογοήτευσε τις γυναίκες που τον λάτρεψαν , με πολλές από αυτές να χάνονται πρόωρα, μπορεί να τα έκανε θάλασσα και να βρίσκεται σε διαμάχη με τα παιδιά που απέκτησε από διαφορετικές γυναίκες,δηλώνοντας πως έχει αποτύχει ως πατέρας,μπορεί να μην αποτινάξει ποτέ από πάνω του τη ρετσινιά του κακού, να του κόλλησαν ταμπέλες (φασίστα, ομοφοβικού κτλ) μπορεί και να είναι παρεξηγημένος, μπορεί και όχι, ποτέ όμως δεν απογοήτευσε το κοινό του. 

Ένα τρομερό παιδί στην οθόνη αλλά τρομερά δυστυχισμένο παιδί μέσα του, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος για τον εαυτό του,  θέλοντας ίσως να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του χαρακτήρα του που πλήγωσαν ανεπανόρθωτα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, της τελετής προς τιμήν του στο Διεθνές Φεστιβάλ Αστυνομικών Ταινιών στη Λιέγη του Βελγίου, δήλωσε ότι ετοιμάζεται να γυρίσει μια τελευταία ταινία για να κλείσει τον κύκλο όχι της ζωής αλλά της καριέρας του.
Οργανώνοντας κάποια στιγμή στη ζωή του αγώνες πυγμαχίας, είδε ανθρώπους που λυπούνταν που έδωσαν μια παραπάνω περιττή μάχη, τονίζοντας ότι εκείνος δεν θέλει να παίξει αυτό το ρόλο, του ηττημένου από απλή ματαιοδοξία να μην εγκαταλείπει.
Έτσι, τον ερχόμενο χειμώνα ο Ντελόν θα έχει γυρίσματα, για τελευταία φορά, με σκηνοθέτη τον Πατρίς Λεκόντ, συγγραφέα του βιβλίου «Encyclopédie Delon» (2016), με τον οποίο εδώ και καιρό συζητούσαν να συνεργαστούν.
Το σενάριο είναι σχεδόν έτοιμο.
Πρόκειται για μια όμορφη ιστορία αγάπης με συμπρωταγωνίστριά του, για πρώτη φορά στην καριέρα του,την υπέροχη Ζιλιέτ Μπινός.
Εκείνος θα υποδύεται σχεδόν τον εαυτό του, έναν άνδρα της ηλικίας του, ιδιότροπο και ευέξαπτο που όμως πριν φύγει θα έχει ανακαλύψει τον έρωτα…όπως και ο Ντελόν,άλλωστε, αν έμαθε κάτι στη ζωή του, αν γνώρισε κάτι σημαντικό, είναι ο έρωτας γυναικών που τον λάτρεψαν, και που λάτρεψε και εκείνος, με σταθμό την Ρόμι Σνάιντερ, κατά δική του παραδοχή, δυστυχώς πολύ αργά.
«Η ταινία θα προβληθεί το 2018.
Όλα είναι δυνατά, ακόμη και το φεστιβάλ των Καννών.
Για την τελευταία μου ταινία, θα ήθελα να επιστρέψω (στις Κάννες) και να πω αντίο».
Μετά την τελευταία αυτή ταινία, θα τελειώσω την καριέρα μου με ένα υπέροχο θεατρικό έργο γραμμένο για μένα, το “Le Crépuscule d’un fauve” (σε ελεύθερη απόδοση: 

Το λυκόφως ενός θηρίου) της Ζαν Φοντέν», ανακοίνωσε επίσης ο Ντελόν που θα υποδυθεί πάνω στο σανίδι έναν αστυνομικό διευθυντή στο Παρίσι, που τραυματίζεται από σφαίρα την ώρα του καθήκοντος και αναγκάζεται να σταματήσει από το επάγγελμά του.
Ο Ντελόν μεγάλωσε σε θετή οικογένεια, όταν στην ηλικία των 4, οι γονείς του χώρισαν με επώδυνο τρόπο.
Τον πατέρα του ειδικά μέχρι και σήμερα αρνείται να τον συγχωρήσει.
Ίσως σε αυτό το βαθύ παιδικό τραύμα να οφείλεται ψυχαναλυτικά η πολυτάραχη ερωτική του ζωή με πολλούς τραγικούς σταθμούς.
Το πεπρωμένο του ένα κουβάρι από την αρχή που ξετυλίχθηκε για να δώσει στον κόσμο ένα αρχετυπικό σύμβολο του Αρσενικού που μπορεί να είναι  «ταυτόχρονα δαίμονας και άγγελος […]
Στο πρόσωπό του ενσαρκώνονται, με μοναδικό τρόπο το κακό και το καλό, η αγγελική ομορφιά και η σκληρότητα του μοναχικού λύκου» έγραφε ο Μιχάλης Δημόπουλος στην έκδοση Alain Delon που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1998, με αφορμή το αφιέρωμα που διοργάνωσε τότε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Τον αποκάλεσαν ανδρική Μπριζίτ Μπαρντό, με την οποία γύρισε δύο ταινίες. 

Μπριζίτ Μπαρντό και Αλέν Ντελόν συναντήθηκαν το 1958 στο Studio Harcourt στο Παρίσι για μια συνεδρία με το φωτογράφο Sam Levin, κατά τη διάρκεια μιας σειράς από τα πιο όμορφα φιλιά στον κόσμο!
Το 1958 ήταν και η χρονιά που γνώρισε την Μέριλιν της Ευρώπης, την Σνάιντερ  στα γυρίσματα της ταινίας «Κριστίν».
Η σχέση τους διήρκησε ως το 1963.
Δεν την παντρεύτηκε ποτέ.
Το μετάνιωσε και μέχρι και σήμερα δεν συγχωρεί τον εαυτό του για αυτή του την επιλογή.Δεν αποποιείται την ευθύνη του.
Έχει κάνει τον απολογισμό του.
Αμέτρητες γυναίκες πέρασαν από τη ζωή του αλλά φαίνεται πως η μόνη που δεν βγήκε ποτέ από την καρδιά και το μυαλό του είναι εκείνη.
«Δεν μπορώ να δω την ταινία ‘Πισίνα’. Με πονάει πολύ»
Μολονότι εκείνος ήταν που την εγκατέλειψε μ’ ένα σύντομο μήνυμα «είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί» με το οποίο υπέγραψε κυριολεκτικά την διαθήκή της.
Ανατρέχοντας στα παιδικά του χρόνια και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, στα 14 του ο Ντελόν εγκατέλειψε το σχολείο για να δουλέψει προσωρινά στο χασάπικο του πατριού του.
Στα 17 υπηρέτησε στο  Γαλλικό ναυτικό  με πολλές ποινές και στα 1953-54 υπηρέτησε στην Ινδοκίνα στον πρώτο Πόλεμο στο Βιετνάμ.
Φαίνεται ο Ντελόν γεννήθηκε για να παίζει τον ρόλο του «κακού».
Το 1956 επέστρεψε στη Γαλλία σε άθλια οικονομική κατάσταση με αποτέλεσμα να κάνει ότι δουλειά έβρισκε, από σερβιτόρος μέχρι μεταφορέας ή πωλητής.
Την εποχή εκείνη γνωρίστηκε με την ηθοποιό Brigitte Auber, χάρη στην οποία έκανε το ποδαρικό του στο φεστιβάλ Καννών, όπου εκεί  θα ξεκινούσε και η μεγάλη του καριέρα, γοητεύοντας πολλούς σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, που ανήκε πριν καν βρεθεί εκεί.
Εκείνο το ταξίδι ήταν καθοριστικό.
Εκείνη τη χρονιά ο Ντελόν ξαναγεννήθηκε…
Είχε πάντα στόφα σταρ στο πετσί του με όλες τις ιδιοτροπίες που συνεπάγεται.
Αν και με τις Κάννες και το πιο διάσημο και γκλαμ φεστιβάλ του κόσμου ο Alain Delon  έχει μια σχέση αγάπης και μίσους, εκεί είναι που θριάμβευσε, και λατρεύτηκε από τον φακό των paparazzi, ειδικά όταν συνοδευόταν από την Ρόμι Σνάιντερ τα φλας άστραφταν.
Για χρόνια ήταν στα μαχαίρια με τις Κάννες που δεν τον είχαν καλέσει στην επέτειο για τα 50 χρόνια του θεσμού, όμως το 2013 ο ηθοποιός ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα του 66ου κινηματογραφικού φεστιβάλ με αφορμή την προβολή μιας διασκευής της ταινίας “Γυμνοί στον ήλιο” του Ρενέ Κλεμάν.
Σε αφιέρωμα της η “Le Figaro” υπέθετε πως η ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», στην οποία ο Ντελόν υποδύθηκε τον Καίσαρα, θα ήταν και η τελευταία δουλειά του ηθοποιού.
Όμως ο Ντελόν επέστρεψε δριμύτερος για ένα εντυπωσιακό φινάλε. Δεν του αξίζει άλλωστε τίποτε λιγότερο.
Ξεκίνησε ως Γάλλος Τζέιμς Ντιν, συνέχισε ως Γάλλος Μάρλον Μπράντο, έγινε ο Γάλλος Κλιντ Ίστγουντ αλλά θα φύγει ως ο Γάλλος Alain Delon !
Για τα 80στά του γενέθλια η Μπριζίτ Μπαρντό έστειλε δημόσια μια επιστολή στον Αλέν όπου μεταξύ άλλων σημείωνε:
 “Xρόνια πολλά, Αλέν μου. Σ ‘αγαπώ 80 φορές. Είσαι το ζωντανό σύμβολο της Γαλλίας. Εσύ είσαι ο δικέφαλος αετός, του Ying και του Yang”.
«Ο τελευταίος Σαμουράι του γαλλικού κινηματογράφου», όπως τον αποκαλεί στο αφιέρωμα για εκείνον η εφημερίδα «Le Figaro» δικαιώνει τον τίτλο.
Οι σαμουράι προτιμούν τον αξιοπρεπή θάνατο από την ατίμωση της ήττας και ένας σωστός σαμουράι « αποφασίζει για την πορεία της συμπεριφοράς χωρίς αμφιταλαντεύσεις, πεθαίνει όταν πρέπει να πεθάνει και χτυπά όταν πρέπει να χτυπήσει».
Έτσι και ο Alain Delon .
Η ιστορία τιμά αυτούς που έζησαν με τιμή.
nostimonimar.gr