H εγκεφαλική ανάπτυξη επηρεάζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα-Προσοχή κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης

 

Μελέτη αποκαλύπτει ότι η εγκεφαλική ανάπτυξη επηρεάζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα – Προσοχή κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης
Συνοπτικά: Μια νέα μελέτη παρέχει περαιτέρω πληροφορίες για ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τις διαταραχές στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Πολλές ασθένειες ενηλίκων, λένε οι ερευνητές, μπορεί να δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης.
Πηγή: University of Queensland
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Queensland έχουν υπογραμμίσει μια σύνδεση μεταξύ της εμβρυακής ανάπτυξης του εγκεφάλου και της προέλευσης αναπτυξιακών ασθενειών όπως η σχιζοφρένεια. Όπως υποστηρίζει ο Dr Liam Coulthard από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου, πολλές ασθένειες ενηλίκων δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης.
«Συμπληρωματικοί παράγοντες – μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος που φονεύει βακτήρια και βοηθάει τα λευκά αιμοσφαίρια να αντιμετωπίζουν λοιμώξεις – καθορίζει επίσης την ανάπτυξη των νευρικών δικτύων και την κανονική ανάπτυξη του εγκεφάλου», αναφέρει ο Dr Coulthard. «Οι συμπληρωματικοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με τη σχιζοφρένεια, τις διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού και τη μη-κληρονομική επιληψία σε γενετικές μελέτες. Τα ευρήματά μας σημαίνουν ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν στοχεύοντας το συμπληρωματικό σύστημα για να μειώσουμε φλεγμονή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς ίσως υπάρχει κίνδυνος από τη θεραπεία των εγκύων γυναικών για φλεγμονή».
«Είτε λόγω λοίμωξης ή λόγω φαρμάκου, η δράση του συμπληρωματικού παράγοντα έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει αυτή την ισορροπία και έτσι να έχει συνέπειες στην ενηλικίωση», προσθέτει ο Dr Coulthard.
Τα ευρήματα επίσης αναδεικνύουν νέες και αναπάντεχες δυνητικές αιτίες για αναπτυξιακές ασθένειες του εγκεφάλου καθώς και παράγοντες κινδύνου για ψυχικές ασθένειες. «Η τοπική διαταραχή της εγκεφαλικής ανάπτυξης από συμπληρωματικούς παράγοντες μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αφύσικα δίκτυα, νευρωνικές θέσεις ή τι τύπου νευρώνα γίνεται το βλαστοκύτταρο», λέει ο Dr Coulthard.

Πηγή: Neuroscience News
πηγή:egno.gr
Περισσότερα στη δημοσίευση: Complement: The Emerging Architect of the Developing Brain. Trends in Neurosciences.

Η θνησιμότητα επιταχύνθηκε στην Ελλάδα στα χρόνια της λιτότητας

 

Στα χρόνια της λιτότητας

Η Ελλάδα μπήκε σε δημοσιονομικό πρόγραμμα το 2010. Η περικοπή στις δαπάνες άγγιξε και το χώρο της Υγείας, μειώνοντας τη συνολική δαπάνη (δημόσια και ιδιωτική) από 9,8% του ΑΕΠ το 2008 σε 8,1% του ΑΕΠ το 2014. Την ίδια στιγμή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι συνολικές δαπάνες των χωρών κατά μέσο όρο αυξήθηκαν 9,4% του ΑΕΠ το 2008 σε 10% του ΑΕΠ το 2014. Επηρεάστηκε η υγεία των πολιτών της Ελλάδας από τα μέτρα λιτότητας; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο εκδηλώθηκαν οι όποιες ασθένειες και πώς μπορεί να εξηγηθεί η εκδήλωση αυτών των ασθενειών; Πάνω από 20 ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής της ομάδας τον Γεώργιο Κωτσάκη από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, επιχείρησαν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα δημοσιεύοντας τη μελέτη τους στην διεθνώς αναγνωρισμένη ιατρική επιθεώρηση The Lancet.

Η αύξηση της θνησιμότητας και η σύσταση του πληθυσμού
Οι ερευνητές βρήκαν πως από τη χρονιά που η Ελλάδα μπήκε σε δημοσιονομικό πρόγραμμα μέχρι και έξι χρόνια μετά (την περίοδο 2010-2016), το ποσοστό θνησιμότητας παρουσίασε αύξηση κατά 2,72%, ενώ για την ίδια περίοδο συνολικά στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης το αντίστοιχο ποσοστό αυξήθηκε κατά 0,86%. Αξιοπρόσεκτο είναι πως την περίοδο 2010-2016 το ποσοστό θνησιμότητας αυξήθηκε κατά 5 φορές από το ποσοστό θνησιμότητας την περίοδο 2000-2010 (0,55%). Οι ηλικιακή ομάδα που παρουσίασε τη μεγαλύτερη θνησιμότητα είναι οι άνθρωποι μεγαλύτεροι των 70 ετών, ενώ αξιοσημείωτη θνησιμότητα υπήρξε στις ηλικίες 15-49 ετών. Η έρευνα σημειώνει παράλληλα πως το διάστημα 2010-2016 υπήρξε μία ταχεία αλλαγή στη σύσταση του πληθυσμού, με μείωση των ηλικιακών ομάδων 15-34 και αύξηση των ηλικιών 55-59 και 70+.

Η Ελλάδα ξεχώρισε ανάμεσα στην Ευρώπη για τις αιτίες θνησιμότητας
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αιτίες θανάτου στις διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Συνολικά στον πληθυσμό, ο αυτοτραυματισμός και διάφοροι τύποι καρκίνου παρουσίασαν σταθερή αύξηση την περίοδο αυτή. Στις ηλικίες 15-49, οι νόσοι που αύξησαν το ποσοστό θνησιμότητας ήταν ο ιός HIV, θεραπεύσιμες νεοπλασίες, η κίρρωση του ήπατος, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και η καρδιακή ανεπάρκεια. Αξιοσημείωτο είναι πως για την ίδια περίοδο στην Κύπρο μόνο η χρήση των ναρκωτικών αύξησαν το ποσοστό θνησιμότητας στις ηλικίες 15-49, ενώ για την ίδια περίοδο στις χώρες της Δυτική Ευρώπης το ποσοστό θνησιμότητας δεν αυξήθηκε σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.

Γήρανση του πληθυσμού, μειωμένη ιατρική κάλυψη, συνήθειες συνυπεύθυνες για τη θνησιμότητα
Η θνησιμότητα του πληθυσμού ενώ παρέμεινε σταθερή τη δεκαετία 1990-2000, αυξήθηκε την περίοδο 2000-2010 και επιταχύνθηκε το διάστημα 2010-2016. Προσπαθώντας να αναλύσουν τα στοιχεία αυτά, οι επιστήμονες προτείνουν πως για να ερμηνευτούν τα αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν πολλούς παράγοντες. Αρχικά, η γήρανση του πληθυσμού θα μπορούσε να ερμηνεύσει τη σταδιακή αύξηση της θνησιμότητας στην ελληνική κοινωνία. Η κρίση, επιδείνωσε αυτή την κατάσταση και το brain-drain συνέβαλε καθοριστικά στην επιτάχυνση της γήρανσης του πληθυσμού και της θνησιμότητας. Η έρευνα δείχνει πως η μείωση των δαπανών για την υγεία την περίοδο 2010-2016 συμβάδισε με την αύξηση της θνησιμότητας. Σε συνδυασμό με τη μείωση των ασφαλισμένων πολιτών λόγω της υψηλής ανεργίας και τη μείωση του εισοδήματος, η έρευνα υποστηρίζει πως οι μεγάλες περικοπές στην υγεία προκαλούν αδυναμία στις υπηρεσίες να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες ενός πληθυσμού που δείχνει σημάδια γήρανσης.

Οι ερευνητές σημειώνουν πως οι απότομες αλλαγές μετά το 2010 στους δείκτες που μελέτησαν υποδεικνύουν πως η λιτότητα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη θνησιμότητα. Ωστόσο με τα υπάρχοντα στοιχεία οι ερευνητές υποστηρίζουν πως η θνησιμότητα θα μπορούσε να προέρχεται από έμμεσες συνέπειες της κρίσης και όχι από το άμεσο αποτέλεσμα της περικοπής δαπανών για την υγεία. Βέβαια, ελλείψει στοιχείων, δε μπορούν να αποκλείσουν ούτε αυτό το ενδεχόμενο. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην έρευνα για τις συνήθειες των πολιτών. Ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (υπέρβαρα άτομα), το κάπνισμα και η μη υγιεινή διατροφή είναι από τις βασικές αιτίες θνησιμότητας στην ηλικιακή ομάδα 15-49. Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο πως το ποσοστό των ατόμων καπνίζουν μειώθηκε με πιο γρήγορους ρυθμούς μετά το 2010, κάτι που η έρευνα αποδίδει στη φορολογία που επιβλήθηκε στα καπνικά προϊόντα. Μάλιστα, παρόλο που καρδιακή ανεπάρκεια παραμένει μία από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας, το ποσοστό θανάτων από αυτή την ασθένεια μειώθηκε από το 2010, γεγονός που οι επιστήμονες υποθέτουν πως μπορεί να αντανακλά τις αλλαγές συνηθειών του πληθυσμού, όπως η μείωση του καπνίσματος λόγω της φορολογίας ή το περπάτημα λόγω της περιορισμένης χρήσης αυτοκινήτου για λόγους οικονομίας.

Τι είναι η πλατφόρμα Global Burden of Disease
Η έρευνα αυτή έγινε στο πλαίσιο της πλατφόρμας Global Burden of Disease (GBD). Η πλατφόρμα αυτή αναπτύχθηκε από το Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME) του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον. Η πλατφόρμα GBD, έχει ως στόχο να καταγράψει με συστηματικό και επιστημονικό τρόπο τις βλάβες στην υγεία των πολιτών κάθε χώρας που προκαλούνται είτε λόγω ασθενειών είτε λόγω ατυχημάτων. Επίσης, επιχειρεί την κατηγοριοποίηση των καταγραφών αυτών βάσει κριτηρίων όπως το φύλο, η ηλικία και η σύσταση του πληθυσμού όπως και τελικά την εξαγωγή των σχετικών ρίσκων που προκύπτουν από τα δεδομένα για κάθε ξεχωριστή κατηγορία σε μια χώρα.

Τελικός της στόχος είναι να παρέχει επιστημονικά επεξεργασμένη πληροφορία στις χώρες, ώστε αυτές να αξιοποιήσουν την πληροφορία αυτή οργανώνοντας στοχευμένες πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης. Τα δεδομένα της πλατφόρμας αντλούνται από επίσημες πηγές του κάθε κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και από άλλους επίσημους φορείς του κράτους που παρέχουν στατιστικά και δεδομένα που αφορούν την υγεία. Η καινοτομία της πλατφόρμας είναι πως έχουν αναπτυχθεί εξειδικευμένοι αλγόριθμοι που ενσωματώνουν πολλές διαφορετικές πηγές δεδομένων. Έτσι, στην περίπτωση που τα στοιχεία των επίσημων θεσμών αποκλίνουν μεταξύ τους (όπως στην περίπτωση της Ελλάδας), ειδικοί αλγόριθμοι συνυπολογίζουν αυτά τα στοιχεία για να εξάγουν αξιόπιστα αποτελέσματα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο egno.gr στις 3 Αυγούστου 2018 – Πάνος Τσιμπούκης 

Πώς οι μνήμες μας σταθεροποιούνται ενώ κοιμόμαστε

Επιστήμονες στο Κέντρο για τη Διαθεματική Έρευνα στη Βιολογία (CNRS/Collège de France/INSERM) έδειξαν ότι τα κύματα δέλτα που εκπέμπονται ενώ κοιμόμαστε δεν είναι γενικευμένες περίοδοι σιωπής κατά τη διάρκεια των οποίων ο φλοιός αναπαύεται, όπως έχει περιγραφεί για δεκαετίες στη επιστημονική βιβλιογραφία. Αντί αυτού, απομονώνει ομάδες νευρώνων που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στο σχηματισμό της μακροχρόνιας μνήμης. Τα αποτελέσματα της έρευνας που οδήγησε σε αυτό το σημαντικό εύρημα, δημοσιεύθηκαν στο Science, 18 Οκτωβρίου 2019.

Ενώ κοιμόμαστε, ο ιππόκαμπος απανενεργοποιείται μόνος του αυθόρμητα παράγοντας δραστηριότητα παρόμοια με αυτή που υπάρχει όταν είμαστε ξύπνιοι. Στέλνει πληροφορίες στον φλοιό, ο οποίος στη συνέχεια αντιδρά. Αυτή η ανταλλαγή συχνά ακολουθείται από μια περίοδο σιωπής που αποκαλείται «κύμα δέλτα» μετά με ρυθμική δραστηριότητα αποκαλείται «άτρακτος ύπνου». Αυτό συμβαίνει όταν τα φλοιϊκά κυκλώματα αναδιοργανώνονται για να διαμορφώσουν σταθερές μνήμες. Ωστόσο, ο ρόλος των κυμάτων δέλτα στη διαμόρφωση νέων αναμνήσεων είναι ακόμη ένα αίνιγμα: γιατί μια περίοδος σιωπής διακόπτει την ακολουθία των ανταλλαγών πληροφορίας μεταξύ του ιππόκαμπου και του φλοιού και την λειτουργική αναδιοργάνωση του φλοιού;

Οι συγγραφείς εδώ ερεύνησαν πιο επισταμένα αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των ίδιων των κυμάτων δέλτα. Ανακάλυψαν, με έκπληξη, ότι ο φλοιός δεν είναι τελείως σιωπηλός αλλά ότι λίγοι νευρώνες παραμένουν ενεργοί και σχηματίζουν ομάδες, με άλλα λόγια μικρά, συν-ενεργά σύνολα που κωδικοποιούν πληροφορίες. Αυτή η απρόσμενη παρατήρηση υποδηλώνει ότι ο μικρός αριθμός των νευρώνων που ενεργοποιούνται όταν όλοι οι άλλοι μένουν σιωπηλοί μπορεί να πραγματοποιεί σημαντικούς υπολογισμούς ενώ προστατεύεται από πιθανές διαταραχές.

Και οι ανακαλύψεις από αυτή την εργασία πάνε ακόμη παραπέρα! Αυθόρμητες επανενεργοποιήσεις του ιππόκαμπου προσδιορίζουν ποιοι φλοιϊκοί νευρώνες παραμένουν ενεργοί κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα και αποκαλύπτουν μεταφορά πληροφορίας μεταξύ των δυο εγκεφαλικών δομών. Επιπροσθέτως, οι ομάδες που ενεργοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα διαμορφώθηκαν από νευρώνες που έχουν συμμετάσχει στη εκμάθηση μιας ειδικής χωρικής μνημονικής εργασίας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μαζί, αυτά τα στοιχεία, υποδεικνύουν ότι αυτές οι διεργασίες εμπλέκονται στην εδραίωση της μνήμης. Για να το επιδείξουν, σε αρουραίους, οι επιστήμονες προκάλεσαν τεχνητά κύματα δέλτα για να απομονώσουν είτε νευρώνες που σχετίζονταν με επανενεργοποιήσεις στον ιππόκαμπο ή τυχαίους νευρώνες. Αποτέλεσμα: Όταν οι σωστοί νευρώνες ήταν απομονωμένοι, οι αρουραίοι κατάφερναν να σταθεροποιούν τις αναμνήσεις τους και επιτύγχαναν στα χωρικά τεστ την επόμενη ημέρα.
Αυτά τα αποτελέσματα αλλάζουν ουσιαστικά το πώς αντιλαμβανόμαστε τον φλοιό. Τα κύματα δέλτα είναι έτσι ένα μέσο της επιλεκτικής απομόνωσης ομάδων επιλεγμένων νευρώνων, που στέλνουν κρίσιμες πληροφορίες μεταξύ των περιόδων του διαλόγου μεταξύ ιππόκαμπου και φλοιού, και την αναδιοργάνωση των φλοιϊκών κυκλωμάτων, για να διαμορφώσουν μακροχρόνιες μνήμες.

Πηγή: egno.gr
Πηγή: CNRS (National Centre for Scientific Research)
Περισσότερα στη δημοσίευση: Isolated cortical computations during delta waves support memory consolidation. Science.

Η ανθρώπινη συμπεριφορά συμβάλλει στην εξάπλωση ασθενειών

Μαθηματικό μοντέλο δείχνει πώς η ανθρώπινη συμπεριφορά συμβάλλει στην εξάπλωση ασθενειών
Η επίδραση της κοινωνικής συμπεριφοράς στον ανταγωνισμό μεταξύ των στελεχών των παθογόνων μικροοργανισμών

Τα μαθηματικά μπορούν να βοηθήσουν όσους εργάζονται στην Υγεία να καταλάβουν και να επέμβουν σε ανθρώπινες συμπεριφορές που οδηγούν στην εξάπλωση ασθενειών, σύμφωνα με μία καινούρια δημοσίευση από το Πανεπιστήμιο του Waterloo που δημοσιεύτηκε στο Journal of Theoretical Biology. Τα μοντέλα που χρησιμοποιούνται μέχρι τώρα για να προβλέψουν την εμφάνιση και την εξέλιξη παθογόνων μικροοργανισμών μέσα σε έναν πληθυσμό, δεν συνυπολογίζουν την κοινωνική συμπεριφορά.

«Έχουμε την τάση να αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες χωρίς να συνυπολογίζουμε το κοινωνικό πλαίσιο και σπάνια σκεφτόμαστε ποια σύνδεση μπορεί να υπάρχει μεταξύ τους ή πώς αυτά τα δύο αλληλεπιδρούν» σημειώνει ο Chris Bauch, πρώτο όνομα της δημοσίευσης και καθηγητής στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Waterloo. «Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μας δώσει μία καλύτερη εκτίμηση του πώς η αντίδραση της κοινωνίας απέναντι σε μολυσματικές ασθένειες μπορεί να επηρεάσει το είδος των στελεχών των παθογόνων μικροοργανισμών που επικρατούν μέσα στον πληθυσμό», συμπληρώνει.

Προσθέτοντας τη δυναμική παράμετρο της κοινωνικής συμπεριφοράς στα μοντέλα που ήδη χρησιμοποιούνται για την πρόβλεψη της έξαρσης και της εξάπλωσης των ασθενειών, οι ερευνητές μπορούν να προβλέπουν με πιο αποδοτικό τρόπο πώς συγκεκριμένα στελέχη παθογόνων μικροοργανισμών μπορούν να εμφανιστούν σε έναν πληθυσμό ανάλογα με το πώς οι άνθρωποι επιχειρούν να περιορίσουν την εξάπλωση της ασθένειας. Αυτή η καινούρια προσθήκη μπορεί να επιτρέψει στους επιστήμονες να προλαμβάνουν πιθανές ανεπιθύμητες συνέπειες, όπως την ανάπτυξη και την εξάπλωση μεταλλαγμένων στελεχών παθογόνων μικροοργανισμών.

Το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να επιδράσει στις πολιτικές αντιμετώπισης του συστήματος Υγείας λοιμωδών νοσημάτων όπως ο Έμπολα ή το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (SARS). Η αντίδραση των ανθρώπων αλλάζει συνήθως πολύ κατά το ξέσπασμα τέτοιων νοσημάτων. Οι πολίτες μπορεί να αρχίσουν να φοράνε μάσκες ή να σταματάνε να τις φοράνε πριν αυτό κριθεί σκόπιμο. Επίσης, ο φόβος απέναντι στα παθογόνα μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένες συμπεριφορές εάν δεν υπάρχει ακριβής και σωστή ενημέρωση. Το μοντέλο που αναπτύχθηκε, είναι σε θέση να συνυπολογίζει αυτές τις συμπεριφορές ώστε να υπάρξει η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των ασθενειών.

Οι ερευνητές Chris Bauch και Joe Pharaon, σχεδίασαν το νέο μαθηματικό μοντέλο για να μελετήσουν πώς η κοινωνική συμπεριφορά μπορεί να παίξει ρόλο στην επικράτηση κάποιου συγκεκριμένου στελέχους ενός λοιμογόνου παράγοντα έναντι άλλων στελεχών. Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις, ανέλυσαν πώς αντιδρούσε το μοντέλο τους απέναντι σε διαφορετικές κοινωνικές συμπεριφορές.

«Η ανθρώπινη συμπεριφορά παίζει μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση και την εξέλιξη μιας μολυσματικής ασθένειας», σημειώνει ο υποψήφιος διδάκτωρ Joe Pharaon, συμπληρώνοντας: "σχεδιάσαμε ένα γενικό μοντέλο, το οποίο όμως μπορεί να εμπλουτιστεί με βιολογικά δεδομένα και να προσαρμοστεί σε διαφορετικές περιπτώσεις παθογόνων μικροοργανισμών".

Από Πάνος Τσιμπούκης, egno.gr στις 16 Αυγούστου 2018
πηγή:egno.gr
Πηγή: University of Waterloo
Περισσότερα στη δημοσίευση: The influence of social behaviour on competition between virulent pathogen strains, Journal of Theoretical Biology

Δούλος

                                        
Αυτές οι γραμμές δεν γράφονται για να εκθειάσουν τη Ρωσία και τον Πρόεδρο Πούτιν για την επέμβαση που επιχειρεί στην Ουκρανία αλλά για να θυμίσει κάποια γεγονότα που μάλλον τα ξεχνάμε και αυτό γιατί θέλω να είμαι Δίκαιος σαν Παρατηρητής.

Μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου πολύ γρήγορα περάσαμε στην Διαίρεση του Κόσμου σε δύο Στρατόπεδα, το Ανατολικό και το Δυτικό, η άλλως τον «Ελεύθερο Κόσμο» και το «Σιδηρούν Παραπέτασμα». 

Με την δημιουργία αυτή σχηματίστηκαν και αντίστοιχες Στρατιωτικές Συμμαχίες. Η ΠΡΏΤΗ ήταν του «Ελεύθερου Κόσμου», το γνωστό ΝΑΤΟ και η απάντηση που ήρθε από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» ήταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Και οι δύο αυτοί Συνασπισμοί δήλωναν ότι είχαν σαν λόγο ύπαρξης τήν προστασία των Κρατών που συμμετείχαν σε αυτόν απέναντι στον άλλον. 

Με αυτή τη φιλοσοφία και λειτουργία πέρασαν περίπου 50 χρόνια αντιπαλότητας που κάποιες φορές έφθασε σε άκρως επικίνδυνα επίπεδα για την Ανθρωπότητα, μέχρι που για κάποιους λόγους που δεν είναι της παρούσης, ο ένας εκ των δύο, αυτός του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» διαλύθηκε. 

Και ενώ ήταν λογικό να περιμένει η Ανθρωπότητα να διαλυθεί και ο άλλος, δεδομένου ότι εξέλιπε η αιτία ύπαρξής του, αν και ο διαλυθείς δημιουργήθηκε σε απάντηση του ΝΑΤΟ που είχε προηγηθεί. Άραγε παραμένει το ερώτημα. 

Ποιος ήταν πλέον ο λόγος της ύπαρξής του, εναντίον ποίου θα στρεφόταν ο Σχεδιασμός του;, ποιος θα ήταν ο Εχθρός του;

Μήπως κάποιοι Λαοί που θα τολμούσαν να ζητήσουν Δικαιοσύνη και Δικαιώματα;;

Στην πορεία των γεγονότων κάποια Κράτη που συμμετείχαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, μέσα από Επαναστάσεις, για διάφορους λόγους που είτε οφείλονταν σε σκληρά Δικτατορικά Καθεστώτα είτε σε υποκινήσεις αποσχίστηκαν από την Σοβιετική Ένωση και προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ που εξακολούθησε την παρουσία του. 

Το αποτέλεσμα ήταν ότι πλέον το ΝΑΤΟ Έφθασε πολύ κοντά στη Ρωσία που ήταν η διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης. 

Η Ρωσία λοιπόν κάτω από το βάρος της Διάλυσης και προδοσίας των Ηγετών της της περιόδου εκείνης έφθασε στο πολύ δύσκολο σημείο να βρίσκεται περίπου σε διάλυση, τρόφιμος ακόμα και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. 

Για το λόγο αυτό δεν μπόρεσε να βοηθήσει αποφασιστικά ούτε τη Γιουγκοσλαβία που υπέστη μια πρωτοφανή εισβολή από το ΝΑΤΟ, όταν επί τρείς μήνες βομβαρδιζόταν ανηλεώς, με χιλιάδες Θύματα και τρομερές καταστροφές Υποδομών, επειδή δεν «συνεμορφώθη» προς τας «υποδείξεις». 

Και κανένας δεν μίλησε, κανένας δεν έκλαψε όταν ακόμα και την ώρα της Ανάστασης Βομβαρδιζόταν με Πυραύλους το Σύμπαν, ακόμα και Σχολεία, Νοσοκομεία, Σπίτια, τα πάντα…. Εμείς δε σαν Κράτος με Ιστορικούς και φιλικούς Δεσμούς με τη Γιουγκοσλαβία επιτρέπαμε τη διέλευση από το Οδικό Δίκτυο στη Βόρεια Ελλάδα να περνούν τα καραβάνια των εισβολέων για ανεφοδιασμό των επιδρομέων…..

Όμως δεν σταμάτησαν εδώ. 

Συνέχισαν ακάθεκτοι τις επιδρομές, με φαιδρές και ψευδείς Δικαιολογίες, στο ΙΡΑΚ, ΣΥΡΙΑ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, στο όνομα της «Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…. 

Πόσα Εγκλήματα πιά, και κανείς δεν συγκινήθηκε και κανείς δεν έκλαψε…. 

Καμιά συγκροτημένη Κοινωνία δεν αντέδρασε στο ΕΓΚΛΗΜΑ που έχει και ένοχο και όνομα. 

Και αυτό είναι τέσσερα γράμματα: ΝΑΤΟ και ότι αυτό εκπροσωπεί και προστατεύει.

Με αυτά και με αυτά έφθασε κάποια στιγμή να επιχειρήσει και την κατάληψη του τελικού στόχου που πάντα είχε ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ, όνειρο Ζωής, και που ήταν η ΡΩΣΙΑ, χρησιμοποιώντας σαν εφαλτήριο την Ουκρανία, την οποία μετά από ένα ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ είχε ουσιαστικά καταλάβει.

Όμως οι συνθήκες στο πέρασμα των χρόνων είχαν αλλάξει και αντιμετώπισαν μια ΡΩΣΙΑ που είχε επανέλθει από την καταστροφή του παρελθόντος σε όλους τους Τομείς και φυσικό ήταν να μην αφήσει την πόρτα της στην αυλή του σπιτιού της ανοιχτή και να κινδυνεύει η Εθνική της Κυριαρχία. 

Άλλωστε και με τις υπάρχουσες Διεθνείς Συνθήκες έχει προβλεφθεί ότι κάθε Κράτος μπορεί να καθορίζει κανόνες για την ασφάλειά του χωρίς όμως να διακινδυνεύει η ασφάλεια άλλου Κράτους (ΟΑΣΕ).

Απαίτησε λοιπόν την προστασία της από τη βουλιμία των επίδοξων κατακτητών και αντέδρασε στην περικύκλωσή της με στόχο την κατάληψή της. Βέβαια αυτό στους Κατακτητές θεωρήθηκε απαράδεκτο και με μια πρωτοφανή μανία αλλά και στοιχεία γελοιότητας επιτέθηκε για την εξαφάνισή της.

Στο σημείο αυτό της περιήγησής μας σε γεγονότα και συμπεριφορές, αφήσαμε σαν επίλογο την ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ όλων αυτών που κόπτονται για την «εισβολή» της Ρωσίας στην Ουκρανία, να τους θυμίσουμε την Οργανωμένη από αυτούς εισβολή και Κατοχή σε ένα Ανεξάρτητο και Κυρίαρχο Κράτος-Μέλος του Ο.Η.Ε και της Πολύφερνης και «Δημοκρατικής και Ευαίσθητης» για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, της Ευρωπαικής Ένωσης, της ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, από τον Τουρκικό Σωβινισμό, με τα χιλιάδες Θύματα και Καταστροφές, και για το οποίο αυτό Έγκλημα ΜΟΝΟ Η ΡΩΣΙΑ βρήκε να εκφράσει έστω και ένα λόγο λύπης και συμπαράστασης.

Και σαν μια αναγνώριση της πραγματικότητας αυτής μια «Κυβέρνηση» που βέβαια ΔΕΝ εκπροσωπεί τον Ελληνικό Λαό αλλά την ΚΑΤΟΧΗ που ασκούν όλοι αυτοί που κάποιοι τους ονομάζουν ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΟΥΣ, έτρεξε να πιστοποιήσει την παρουσία της, που είναι αυτή του ΔΟΥΛΟΥ, αδιαφορώντας για τις όποιες, ενδεχομένως συνέπειες προκύψουν για την Ελλάδα και τους Έλληνες Πολίτες

Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!!

Αθήνα 27-2-2022

Αντώνης Παπαντωνίου

Υποναύαρχος Λ.Σ.(ε,α)-Ν

Ιδρυτικό μέλος της ΕΝΕΑΠ

Μαθαίνω: Τι είναι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας; Γιατί λέγεται Ειδική; Υπάρχει και Γενική Θεωρία;

Spezielle Reativitätstheorie
Η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας
εισάγει μια νέα αντίληψη για τον ΧΡΟΝΟ και τον ΧΩΡΟ.
Εναρμονίζει τους ΝΕΥΤΩΝΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ με την ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΊΑ υποστηρίζοντας ότι τόσο οι μεν όσο και η δε λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα ΑΔΡΑΝΕΙΑΚΑ Συστήματα Αναφοράς. Αλλά το κάνει μόνο για ΑΔΡΑΝΕΙΑΚΑ Συστήματα Αναφοράς.
Δεν καλύπτει δηλαδή τη γενική περίπτωση που το Σύστημα Αναφοράς έχει ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ.
Η σχετική εργασία για την Ειδική θεωρία είναι γραμμένη με λόγια και με ελάχιστα σύμβολα.
Τα λίγα μαθηματικά που περιέχονται σ’ αυτήν μπορεί να τα κατανοήσει και ένας μαθητής Λυκείου.
Algemaine Reativitätstheorie
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δημιουργείται ως προέκταση της Ειδικής Θεωρίας.
Η προέκταση αυτή πραγματοποιείται με την εισαγωγή της Αρχής της Ισοδυναμίας η οποία συνδέει τη ΒΑΡΥΤΗΤΑ με τα ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΜΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.
Η Γενική Θεωρία εισάγει μια νέα Κοσμολογία. Συνιστά μια επαναδιατύπωση της θεωρίας της Βαρύτητας.
Είναι μια σχετικιστική θεωρία της βαρύτητας. Ενσωματώνει τον νευτωνικό νόμο της βαρύτητας στη Θεωρία της Σχετικότητας
Και η ενσωμάτωση γίνεται μέσα από τα Μαθηματικά. Δέκα πυκνοδιατυπωμένες εξισώσεις. Τανυστικός λογισμός.
http://users.sch.gr/kassetas/appleEinst0.htm

Μαθαίνω: Τι είναι τα αντιχολινεργικά φάρμακα;

Βασιλική Γερασιμάτου
Βιολόγος ΒSc, MSc

Τι είναι τα αντιχολινεργικά φάρμακα;
Τα αντιχολινεργικά είναι φάρμακα που αναστέλλουν τη δράση της ακετυλοχολίνης. Η ακετυλοχολίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής ή απλά ένας «χημικός αγγελιοφόρος». Μεταφέρει σήματα μεταξύ ορισμένων κυττάρων για να επηρεάσει τον τρόπο λειτουργίας του οργανισμού.
Τα αντιχολινεργικά μπορούν να θεραπεύσουν μια ποικιλία παθήσεων, όπως:

• την ακράτεια ούρων
• την υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη
• την χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
• ορισμένους τύπους δηλητηρίασης

Βοηθούν επίσης στη παρεμπόδιση των ακούσιων μυϊκών κινήσεων που σχετίζονται με ορισμένες ασθένειες, όπως η νόσος του Πάρκινσον. Μερικές φορές, χρησιμοποιούνται πριν από τη χειρουργική επέμβαση για να βοηθήσουν στη διατήρηση των λειτουργιών του σώματος, ενώ το άτομο βρίσκεται σε αναισθησία.
Λίστα αντιχολινεργικών
Τα αντιχολινεργικά φάρμακα διατίθενται μόνο με ιατρική συνταγή. Παραδείγματα αυτών των φαρμάκων είναι τα εξής:

• ατροπίνη (Atropen)
• αλκαλοειδή του φυτού Atropa belladonna
• μεσυλική βενζοτροπίνη (Cogentin)
• κλιδίνιο
• κυκλοπεντολάτη(Cyclogyl)
• δαριφενασίνη (Enablex)
• δικυκλομίνη
• φεσοτεροδίνη (Toviaz)
• φλαβοξάτη (Urispas)
• γλυκοπυρρολάτη
• υδροβρωμική οματροπίνη
• υοσκυαμίνη (Levsinex)
• ιπρατρόπιο (Atrovent)
• ορφεναδρίνη
• οξυβουτυνίνη (Ditropan XL)
• προπανθελίνη (Pro-banthine)
• σκοπολαμίνη
• μεθσκοπλαμίνη
• σολιφενακίνη (VESIcare)
• τιοτρόπιο (Spiriva)
• τολτεροδίνη (Detrol)
• τριεξυφαινιδύλη
• τρόσπιο

Παρόλο που έχει κατηγοριοποιηθεί ως αντισταμινικό κατάλληλο για αλλεργίες και ως βοηθητικό ύπνου, η διφαινυδραμίνη έχει επίσης αντιχολινεργικές δράσεις.
Κάθε ένα από τα παραπάνω φάρμακα λειτουργεί για τη θεραπεία ξεχωριστών παθήσεων. Ο γιατρός θα επιλέξει το καλύτερο φάρμακο για την κατάστασή σας.

Το ήξερες;
Ορισμένα αντιχολινεργικά προέρχονται από τα φυτά της θανατηφόρας οικογένειας των νυχτών Solanaceae.
Η καύση των ριζών, των στελεχών και των σπόρων αυτών των φυτών απελευθερώνει τα αντιχολινεργικά.
Η εισπνοή του καπνού χρησιμοποιούνταν για εκατοντάδες χρόνια για τη θεραπεία της αποφρακτικής νόσου της αναπνευστικής οδού.

Πως λειτουργούν τα αντιχολινεργικά;
Τα αντιχολινεργικά αναστέλλουν τη δέσμευση της ακετυλοχολίνης στους υποδοχείς ορισμένων νευρικών κύτταρων, αναστέλλοντας έτσι τις δράσεις που ονομάζονται παρασυμπαθητικά νευρικά ερεθίσματα.
Αυτές οι νευρικές ώσεις είναι υπεύθυνες για τις ακούσιες μυϊκές κινήσεις στο γαστρεντερικό σωλήνα, στους πνεύμονες, στο ουροποιητικό σύστημα και σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτά τα νευρικά ερεθίσματα βοηθούν στον έλεγχο λειτουργιών, όπως η σιελόρροια, η πέψη, η ούρηση και η έκκριση βλέννας.
Η παρεμπόδιση των σημάτων της ακετυλοχολίνης μειώνει την ακούσια κίνηση των μυών, την πέψη και την έκκριση βλέννας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα φάρμακα αυτά μπορούν να προκαλέσουν ορισμένες παρενέργειες, όπως κατακράτηση ούρων και ξηροστομία.
Χρήσεις
Τα αντιχολινεργικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ποικίλων παθήσεων. Αυτές περιλαμβάνουν:
-. χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
-. υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη και ακράτεια
-. γαστρεντερικές διαταραχές, όπως διάρροια
-. άσθμα
-. ζάλη και ναυτία
-. δηλητηρίαση που προκαλείται από τοξίνες, όπως τα οργανοφωσφορικά ή η μουσκαρίνη, τα οποία μπορεί να βρεθούν σε μερικά εντομοκτόνα και δηλητηριώδη μανιτάρια
-. συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, όπως μη φυσιολογική ακούσια κίνηση των μυών
Τα αντιχολινεργικά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως μυοχαλαρωτικά κατά τη διάρκεια της εγχείρησης σε συνδυασμό με την αναισθησία.
Βοηθούν να διατηρηθεί ο φυσιολογικός καρδιακός παλμός, χαλαρώνουν τον ασθενή και μειώνουν τις εκκρίσεις του σάλιου.
Μερικοί γιατροί συνταγογραφούν αντιχολινεργικά φάρμακα εκτός των ενδεδειγμένων παθήσεων, όπως για την υπερβολική εφίδρωση.
Τα αντιχολινεργικά που χρησιμοποιούνται περισσότερο για αυτή τη θεραπεία είναι οι κρέμες γλυκοπυρρολικού και τα στοματικά δισκία με οξυβουτινίνη.
Προειδοποιήσεις
Όπως και η πλειονότητα των φαρμάκων, έτσι και τα αντιχολινεργικά συνοδεύονται από πολλές προειδοποιήσεις.
Θερμική εξάντληση και θερμοπληξία
Τα αντιχολινεργικά μειώνουν την εφίδρωση, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Προσέξτε να μην υπερθερμαίνεστε κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, των θερμών λουτρών ή του ζεστού καιρού, ενώ παίρνετε ένα από αυτά τα φάρμακα. Η μειωμένη εφίδρωση μπορεί να σας θέσει σε κίνδυνο για θερμοπληξία.
Υπερβολική δόση και αλκοόλ
Η υπερδοσολογία ενός αντιχολινεργικού φαρμάκου μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια αισθήσεων ή ακόμη και στο θάνατο. Αυτές οι επιδράσεις μπορούν επίσης να συμβούν αν λαμβάνετε αντιχολινεργικά με αλκοόλ. Τα σημάδια υπερβολικής δόσης περιλαμβάνουν:
-. ζάλη
-. έντονη υπνηλία
-. πυρετό
-. σοβαρές παραισθήσεις
-. σύγχυση
-. προβλήματα αναπνοής
-. αδεξιότητα κινήσεων και τραυλισμό
-. γρήγορο καρδιακό παλμό
-. έξαψη και θέρμανση του δέρματος
Αν νομίζετε ότι εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε έχει λάβει υπερβολική δόση κάποιου αντιχολινεργικού φαρμάκου, καλέστε το γιατρό σας ή ζητήστε καθοδήγηση από το Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων στο 210-7793777. Εάν τα συμπτώματά σας είναι σοβαρά, καλέστε το 112 ή πηγαίνετε αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Σε συνδυασμό με ποιες παθήσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται αντιχολινεργικά;
Τα αντιχολινεργικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία πολλών παθήσεων, αλλά δεν είναι κατάλληλα για όλους. Για παράδειγμα, αυτά τα φάρμακα συνήθως δεν συνταγογραφούνται για τους ηλικιωμένους.
Τα αντιχολινεργικά είναι γνωστό ότι προκαλούν σύγχυση, απώλεια μνήμης και επιδείνωση της πνευματικής λειτουργίας σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Στην πραγματικότητα, πρόσφατες μελέτες έχουν συνδέσει τη χρήση αντιχολινεργικών φαρμάκων με αυξημένο κίνδυνο άνοιας.

Επίσης, τα άτομα με τις ακόλουθες παθήσεις δεν πρέπει να χρησιμοποιούν αντιχολινεργικά:

• μυασθένεια gravis
• υπερθυρεοειδισμός
• γλαυκώμα
• διογκωμένο προστάτη
• υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση)
• απόφραξη της ουροποιητικής οδού
• αυξημένος καρδιακός ρυθμός (ταχυκαρδία)
• καρδιακή ανεπάρκεια
• σοβαρή ξηροστομία
• διαφραγματοκήλη δια του οισοφαγικού τρήματος
• έντονη δυσκοιλιότητα
• ηπατική νόσο
• σύνδρομο Down

Ενημερώστε το γιατρό σας εάν έχετε κάποια από αυτές τις ασθένειες. Επίσης, ενημερώστε τον εάν έχετε ιστορικό αλλεργιών σε αντιχολινεργικά φάρμακα.

Αποφυγή χρήσης σε ηλικιωμένους
Συνιστάται έντονα να αποφεύγεται η χρήση αντιχολινεργικών φαρμάκων σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες από ό,τι οι νεότεροι.

Παρενέργειες
Ακόμη και όταν χρησιμοποιείτε αυτό το φάρμακο σωστά, μπορεί να εμφανιστούν παρενέργειες. Οι πιθανές παρενέργειες των αντιχολινεργικών φαρμάκων εξαρτώνται από το συγκεκριμένο φάρμακο και τη δοσολογία που λαμβάνετε.
Οι παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν:

• ξηροστομία
• θολή όραση
• δυσκοιλιότητα
• υπνηλία
• νάρκωση
• ψευδαισθήσεις
• προβλήματα μνήμης
• πρόβλημα ούρησης
• σύγχυση
• παραλήρημα
• μειωμένη εφίδρωση
• μειωμένο σάλιο

Προειδοποίηση άνοιας
Η μακροχρόνια χρήση των αντιχολινεργικών φαρμάκων, καθώς και η χρήση τους από άτομα μεγάλης ηλικίας, έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
Αν σας έχει συνταγογραφηθεί ένα από αυτά τα φάρμακα και έχετε ανησυχίες σχετικά με αυτόν τον κίνδυνο, φροντίστε να μιλήσετε με το γιατρό σας.

Τα αντιχολινεργικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ποικίλων καταστάσεων.
Εάν πιστεύετε ότι ένα από αυτά τα φάρμακα θα μπορούσε να σας βοηθήσει, μιλήστε με το γιατρό σας.
Εκείνος θα καθορίσει εάν η θεραπεία με αντιχολινεργικά θα ήταν μια καλή επιλογή για εσάς.
Μπορεί επίσης να απαντήσει σε τυχόν ερωτήσεις που έχετε σχετικά με τους κινδύνους, τις παρενέργειες και τι πρέπει να περιμένετε από τη θεραπεία.
Μιλήστε στο γιατρό σας

Συμπέρασμα
Τα αντιχολινεργικά φάρμακα εμποδίζουν τη δράση ενός νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται ακετυλοχολίνη.
Αυτό αναστέλλει τα νευρικά ερεθίσματα που είναι υπεύθυνα για ακούσιες μυϊκές κινήσεις και διάφορες σωματικές λειτουργίες.
Αυτά τα φάρμακα μπορούν να θεραπεύσουν μια ποικιλία παθήσεων, από την υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη έως τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

wikihealth

Μαθαίνω – Tο στρες είναι η 4η αιτία για να πάθετε Διαβήτη

Η νόσος του Σακχαρώδη Διαβήτη έχει πάρει την μορφή επιδημίας.
Ακόμα και αδύνατοι άνθρωποι που ασκούνται και τρώνε σχετικά υγιεινά παρουσιάζουν διαβήτη.
Γιατί λοιπόν ξαφνικά μια μέρα το σώμα μας αποφασίζει και δεν παράγει όση ινσουλίνη χρειαζόμαστε;
Ή γιατί ξαφνικά η ινσουλίνη που παράγουμε δεν έχει «δύναμη» να κάνει την δουλειά της;
Μεταξύ των αιτιών, διαβάζουμε σε επιστημονικά έντυπα, είναι και το οξειδωτικό στρες.
Οι έρευνες είναι τετοιες που σε αφήνουν να πιστέψεις ότι το οξειδωτικό στρες φτάνει να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στις ασθένειες από ότι η διατροφή και η άσκηση. 
Μήπως έχει έρθει η στιγμή να βάλουμε ένα τεράστιο στοπ σε ότι «μας χαλάει την ζαχαρένια» κυριολεκτικά;
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι παρά πολύ συχνά η καθημερινότητα μας, είναι τόσο ζόρικη που αυτόματα ο οργανισμός μας βρίσκεται σε κατάσταση στρες. 
Ο περισσότερος κόσμος δεν θα νοιώσει κάποια αλλαγή στο σώμα του όταν βρισκεται σε αυτήν την κατάσταση.
Οι διαβητικοί όμως που αναγκάζονται να κάνουν συχνές μετρήσεις του ζαχάρου, πολλές φορές διαπιστώνουν ότι ενώ η διατροφή τους είναι προσεγμένη, όταν βιώνουν έντονο στρες, οι τιμές τους μπορεί να είναι ανεβασμένες. 
Αντιλαμβανόμαστε έτσι ότι το στρες είναι ένας ύπουλος εχθρός που ακόμη και στους μη πάσχοντες μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος. 
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα παραπάνω θα εξετάσουμε τι είναι αυτό που προκαλεί το διαβήτη.
Μία αιτία που οδηγεί σε Διαβήτη τύπου 1, είναι η καταστροφή των κυττάρων που εκκρίνουν την ινσουλίνη από αντισώματα. 
Σε αυτήν την περίπτωση ο διαβητικός μπορεί να έχει μια μικρή έκκριση ινσουλίνης, για αρκετό καιρό, δεν έχει όμως τη δυνατότητα να ρυθμίσει το σάκχαρό του χωρίς την εξωγενή χορήγηση ινσουλίνης.
Μία άλλη αιτία είναι η καταστροφή των κυττάρων, λόγω μεγάλης διάρκειας του Διαβήτη.
Τα πολλά χρόνια Διαβήτη οδηγούν σε μείωση του αριθμού των κυττάρων αυτών, μέχρι του σημείου που έκκριση της ινσουλίνης δεν είναι αρκετή.
Ο τρίτος λόγος είναι να καταστραφούν τα κύτταρα από μια παγκρεατίτιδα, ή από ένα χειρουργείο στο πάγκρεας, και ο τέταρτος, είναι να καταστραφούν τα κύτταρα λόγω οξειδωτικού στρες. Αυτό συμβαίνει όταν οι τιμές του σακχάρου είναι πολύ υψηλές. 
Τα κύτταρα απορροφούν τις μεγάλες ποσότητες του σακχάρου, του οποίου η καύση προκαλεί τοξικές ουσίες.
Αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσεται οξειδωτικό στρες και να πεθαίνει το κύτταρο.
Τι είναι όμως το οξειδωτικό στρες;
Όταν το οξυγόνο εισέρχεται στον οργανισμό, χρησιμοποιείται σε ποσοστό περίπου 95% για την παραγωγή ενέργειας.
Το υπόλοιπο προκαλεί τη δημιουργία των ελεύθερων ριζών, δηλαδή ασταθών ενεργών μορίων τα οποία παράγονται στον οργανισμό είτε κατά τη διάσπαση της τροφής είτε από την επίδραση εξωγενών παραγόντων, όπως είναι το κάπνισμα, το νέφος, η υπεριώδης ακτινοβολία κ.ά.
Ενώ οι ελεύθερες ρίζες είναι απαραίτητες για τον οργανισμό, αφού αποτελούν μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος, όταν ο αριθμός τους αυξηθεί μετατρέπονται σε επικίνδυνα μόρια, διότι είναι ικανά να προκαλέσουν βλάβες στον πυρήνα ή στις μεμβράνες των κυττάρων.
“Ας φανταστούμε ότι είναι μικρές χημικές βόμβες οι οποίες όπου πέσουν δημιουργούν βλάβες.” Γράφει η Μαρία Κανάκη σε άρθρο της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Αυτή η μεγάλη αύξηση των ελευθέρων ριζών χαρακτηρίζεται ως οξειδωτικό στρες.
Το οξειδωτικό στρες μπορεί να προκαλέσει πληθώρα χρόνιων νοσημάτων όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδης διαβήτης, καρκίνος, καταρράκτης κ.ά., αλλά και πρόωρη γήρανση.
Ο οργανισμός μας μπορεί να επιστρατεύσει διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς κατά του οξειδωτικού στρες: ενδογενείς, όπως διάφορα ένζυμα και πρωτεΐνες, και εξωγενείς, όπως είναι τα αντιοξειδωτικά που προσλαμβάνουμε από τη διατροφή.
Τα αντιοξειδωτικά είναι μικροθρεπτικά συστατικά που αδρανοποιούν τις ελεύθερες ρίζες και έτσι αναστέλλουν την καταστρεπτική δράση τους.
Πιο γνωστά αντιοξειδωτικά είναι οι βιταμίνες C και E, η βήτα καροτίνη, ο ψευδάργυρος, το λυκοπένιο, τα φλαβονοειδή, οι φαινόλες και το σελήνιο.
Αν και είναι σημαντικό να περιορίζεται, η δράση των ελευθέρων ριζών δεν πρέπει να εξαλείφεται πλήρως, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι συμμετέχουν και σε φυσιολογικές διαδικασίες.
Ενώ στο παρελθόν ήταν δύσκολο να μετρηθεί το οξειδωτικό στρες, υπάρχει πλέον μια φωτομετρική εξέταση, η οποία όμως είναι αρκετά ακριβή, γίνεται σε εξειδικευμένα κέντρα και δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ο καλύτερος τρόπος να προστατευτείτε, ή και να αντιμετωπίσετε το οξειδωτικό στρες, είναι η υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, η άσκηση και η επαρκής ενυδάτωση του οργανισμού.

glykouli.gr

Μαθαίνω: Πως γράφεται; Μία ή δύο λέξεις; Ιδού το δίλημμα

O διορθωτής κάθε εφημερίδας, περιοδικού ή έντυπου κειμένου (βιβλίου κ.λπ.) αλλά και κάθε Ελληνας,
μαθητής,
δάσκαλος,
επιστήμονας,
δημόσιος υπάλληλος κ.λπ. που γράφει Ελληνικά, όλοι θα σταθούν στο πρόβλημα αν θα γράψουν ως μία ή ως δύο λέξεις φράσεις όπως: απ’ ευθείας – απευθείας,
εν τούτοις – εντούτοις,
επί μέρους – επιμέρους,
κατ’ εξοχήν – κατεξοχήν,
εν πρώτοις – ενπρώτοις,
εν τω μεταξύ – εντωμεταξύ,
επί κεφαλής – επικεφαλής,
εξ αφορμής – εξαφορμής,
όλως διόλου – ολωσδιόλου,
εις βάρος – εισβάρος,
συν τω χρόνω – συντωχρόνω κ.τ.ό.
Σε προηγούμενο κείμενό μου στο «Βήμα» (10/1/1999) είχα θέσει το θέμα τής ανάγκης να υπάρξει ενιαία ορθογραφία μερικών «προβληματικών» λέξεων τής Ελληνικής με πρωτοβουλία τής Ακαδημίας ή διαπανεπιστημιακής επιτροπής γλωσσολόγων και άλλων ειδικών ή όποιου άλλου έγκυρου επιστημονικού οργάνου.
Στο άρθρο μου εκείνο είχα θίξει το πρόβλημα τής ορθογραφίας τριακοσίων περίπου λέξεων τής σύγχρονης Ελληνικής που έχω συγκεντρώσει (σε ειδικό πίνακα) και σχολιάσει στο Λεξικό μου, λέξεων με διφορούμενη ορθογραφία.
Υπάρχει ακόμη το πρόβλημα τής ορθογραφίας των κυρίων ονομάτων που προέρχονται από ξένες γλώσσες (Σαίξπηρ, Γκαίτε, Μονταίν, Τσώρτσιλ, Λυντς, Ουγκώ, Βατερλώ κ.ά.), τα οποία δεν επιδέχονται απλογράφηση, όπως συμβαίνει με τις απλές ξένες λέξεις (τα προσηγορικά ονόματα: γκολ, σοφέρ, ταμπλό, πορτρέτο κ.λπ.).
Eξίσου (ή εξ ίσου;) οξύ όμως είναι το πρόβλημα τής ορθογραφίας των φράσεων που αναφέραμε αρχίζοντας αυτό το άρθρο, με το οποίο θα ασχοληθούμε εφεξής.
Οι φράσεις αυτές αποτελούνται, κατά κανόνα, από μία πρόθεση και ένα όνομα (ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, αριθμητικό)· π.χ. εν αγνοία,
εις μνήμην,
παρ’ όλο,
αφ’ υψηλού,
με μιας,
εξ αιτίας.
Μπορεί επίσης να αποτελούνται από παρεμφερούς λειτουργίας στοιχεία: π.χ. έως ότου, τουτ’ έστιν, κατά πως, απ’ έξω, τω όντι.
Ερωτήματα που προκύπτουν κατά την ορθογράφησή τους είναι: Θα γραφούν ως μία ή ως δύο λέξεις; Θα ισχύσει το ίδιο για όλες τις φράσεις αυτού τού τύπου;
Υπάρχουν σταθερά κριτήρια για να προτιμηθεί η μία ή άλλη ορθογραφία;
Μπορούν να υπάρξουν κανόνες για τη γραφή τους;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε με μεγάλη συντομία, γιατί αυτά τα ζητήματα επιδέχονται μακρά συζήτηση και αντίστοιχης έκτασης χώρο που δεν διαθέτουμε εδώ.
Γλωσσολογικά ο απαραίτητος όρος, το κύριο κριτήριο για να γραφούν δύο λέξεις ως μία είναι να αποτελούν μία τονική ενότητα, να συμπεριφέρονται σαν να ήταν μία λέξη (αφενός, εξάλλου, εφόσον, αφότου, επιτέλους).
Ένα δεύτερο κριτήριο είναι να δηλώνουν από κοινού μια σημασία, πέρα από τη σημασία των συστατικών μερών τής φράσης (μολονότι, προπάντων, τουτέστι, ωστόσο).
Τρίτο κριτήριο είναι κατά πόσον και τα δύο συστατικά τής φράσης απαντούν αυτοτελώς στον λόγο (επ’ ευκαιρία, εξ ολοκλήρου, εν αγνοία).
Τα κριτήρια αυτά συνδυαστικώς εφαρμοζόμενα με συνεξέταση τής «ορθογραφικής συνήθειας», πώς δηλ. έχει καθιερωθεί να γράφονται αρκετές από αυτές τις φράσεις, οδηγούν στην ορθογράφηση που προτείνεται ακολούθως για τις πιο συχνές από αυτές τις φράσεις:
α) Φράσεις που γράφονται ή μπορούν να γραφούν ως μία λέξη:
απαρχής,
απεναντίας,
απέξω,
απευθείας,
αφενός,
αφετέρου,
αφότου,
διαμιάς,
διόλου,
ειδάλλως,
ειδεμή,
ενόσω,
εντάξει,
εντούτοις,
εξαιτίας,
εξάλλου,
εξάπαντος,
εξαπίνης,
εξαρχής,
εξίσου,
εξού,
επιπλέον,
επιτέλους,
εφάπαξ,
εφεξής,
εφόσον,
καθαυτό,
καθεξής,
καθόλα (είναι καθόλα εντάξει),
καθότι,
καθόσον,
κατευθείαν,
καταγής,
καταπώς,
κατεξοχήν,
μολαταύτα,
μόλο (που),
μεμιάς,
μολονότι,
μονομιάς,
παρόλο (που),
παρότι,
προπάντων,
προπαντός,
τωόντι,
τουτέστι(ν),
υπόψη (αλλά: υπ’ όψιν),
φερειπείν,
ωσότου,
ωστόσο.
β) Φράσεις που γράφονται ή μπορούν να γραφούν ως δύο λέξεις:
αφ’ εαυτού,
αφ’ υψηλού,
διά βίου,
διά ζώσης,
διά παντός,
διά ταύτα,
εις βάρος,
εις μάτην,
εις μνήμην,
εκ μέρους,
εκ νέου,
εν αγνοία,
εν ανάγκη,
εν αντιθέσει,
εν γένει,
εν γνώσει,
εν είδει,
εν ενεργεία,
εν κατακλείδι,
εν λευκώ,
εν λόγω,
εν μέρει,
εν μέσω,
εν ολίγοις,
εν ονόματι,
εν πολλοίς,
εν προκειμένω,
εν συνεχεία,
εν συντομία,
εν σχέσει,
εν τέλει,
εν τω μεταξύ,
εξ αδιαιρέτου,
εξ αίματος,
εξ ανάγκης,
εξ αφορμής,
εξ ολοκλήρου,
εξ ορισμού,
εξ όψεως,
επ’ αυτοφώρω,
επ’ ευκαιρία,
επί κεφαλής (έτσι θα αποφεύγεται η κλίση της «τού επικεφαλή»! «τον επικεφαλή»!),
επί μέρους,
επί τούτω,
επ’ ωφελεία,
έως ότου,
κατ’ ανάγκην,
κατ’ αρχάς
κατ’ αρχήν,
κατ’ ιδίαν,
όλως διόλου,
παρ’ όλ’ αυτά,
συν τοις άλλοις,
συν τω χρόνω,
τέλος πάντων,
υπ’ όψιν,
ως εκ τούτου,
ως επί το πλείστον.
Ας σημειωθεί, ωστόσο, με σαφήνεια και αίσθηση πραγματικότητας ότι απόλυτη συνέπεια στο ετερόκλιτο (όχι ετερόκλητο!) πλήθος των φράσεων δεν υφίσταται ούτε μπορεί να υπάρξει αφού ­ το είπαμε στην αρχή ­ ουδέποτε ένα σώμα ειδικών μελέτησε και ρύθμισε συστηματικά το θέμα στο σύνολό του.

tovima