κωπηλατώντας, ταξιδεύουμε μαζί με τη γαλέρα μας σε αχαρτογράφητα νερά, προσαράζουμε σε ξεχασμένα λιμάνια και συλλέγουμε θησαυρούς...
βλέπουμε πολλά, διαβάζουμε άλλα τόσα, καταγράφουμε ότι μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και έχουμε μότο μας πως - το μονοπάτι της ζωής σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
Κι οπού ‘χει στην ψυχή φτερά, τ’ ανοίγει και γλιτώνει!!!
τα νέα της γαλέρας λοιπόν...
... ακούς στο ραδιόφωνο τις διαφημίσεις των καθαρτικών, της οδοντόκρεμας, των αποσμητικών κλπ...κλπ...κλπ...
Μα δεν καταφέρνεις ν΄ ακούσεις τη μουσική της προπαγάνδας...
δεν καταφέρνεις να συλλάβεις την απύθμενη ηλιθιότητα και το αηδιαστικό κακό γούστο αυτών των σειρήνων, που έχουν σχεδιαστεί για να τραβήξουν την προσοχή σου...
πρόσεξες ποτέ σοβαρά τα αστεία που λέει ο «κονφερασιέ» σ΄ ένα νυχτερινό κέντρο; Αστεία για σένα, για τον εαυτό του και για όλο το μικρό κι άθλιο κόσμο...