Αυτός που σε κάνει να γελάς, σε βοηθάει να ζεις" είχε πει ο Μένανδρος

Το γέλιο στη ζωή μας

Η επίδραση του γέλιου στη σωματική, ψυχική και διανοητική κατάσταση των ανθρώπων έχει μελετηθεί επισταμένως ήδη από την δεκαετία του \'60. 

Γιατροί, όπως ο Γουίλιαμ Φράι, ψυχίατρος, πανεπιστήμιο Στάνφορντ και Λι Μπερκ, ερευνητής στον τομέα της ψυχο-νευρο-ανοσολογίας, στο πανεπιστημιακό κέντρο Λόμα Λίντα, ήταν οι πρωτοπόροι που μελέτησαν συστηματικά το πώς επιδρά το γέλιο στα σημαντικά φυσιολογία συστήματα του ανθρώπινου σώματος. 

Αυτές οι πρώτες έρευνες απέδειξαν ότι το πρόσχαρο γέλιο μειώνει την αρτηριακή πίεση, βελτιώνει την λειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων, μειώνει τις ορμόνες του άγχους, παράγει φυσικά αναλγητικά, ενδορφίνες και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Οι έρευνες συνεχίζονται και σήμερα, εμπλουτίζουν την σχετική επιστημονική γνώση και ανοίγουν συνεχώς νέους δρόμος για θεραπευτικές εφαρμογές αυτών των ανακαλύψεων στην διαχείριση του ψυχικού και σωματικού πόνου.

"Αυτός που σε κάνει να γελάς ,σε βοηθάει να ζεις" είχε πει ο Μένανδρος.

Σύμφωνα με τον Max Eastman \"ερχόμαστε στον κόσμο προικισμένοι με την ενστικτώδη τάση να γελάμε και να έχουμε αυτή την αίσθηση που παρουσιάζεται με παιγνιώδη τρόπο ως αντίδραση στους πόνους . 

Αν και το γέλιο συχνά πυροδοτείται από πράγματα που είναι αστεία, δεν έχει σχέση με "αστείο" 

Το γέλιο έχει σχέση με την ανακούφιση του πόνου και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για όλα τα πράγματα στη ζωή που δεν είναι διόλου διασκεδαστικά. 

Όταν μπορούμε να "παίξουμε με τον πόνο μας" το αποτέλεσμα είναι το γέλιο.\"

Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι το γέλιο είναι φυσικό αντίδοτο στο στρες. 

Από την άποψη της φυσιολογίας του σώματος, το γέλιο και το στρες είναι τα δύο αντίθετα άκρα...

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι : το γέλιο δεν έχει ανακουφιστική επίδραση μόνο στο άτομο που γελά αλλά και σε όσους βρίσκονται μαζί του.

Το γέλιο είναι μια βασικά συλλογική εμπειρία. 

Σπανίως γελάμε μόνοι μας. 

Ο ρόλος του γέλιου στις ανθρώπινες σχέσεις έχουν μελετηθεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Όμως μόλις τις τελευταίες δεκαετίες οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν αρχίσει να αξιολογούν πραγματικά την «θεραπευτική επίδραση» που μπορεί να έχει ο γέλιο όχι μόνο στην ψυχο-διανοητική υγεία του ατόμου όσο και στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. 

Το γέλιο δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός εκτόνωσης και θεραπείας της ψυχοσωματικής έντασης είναι και μηχανισμός ενίσχυση και σύσφιξης των διαπροσωπικών σχέσεων και των κοινωνικών δεσμών. 

Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους ,αν και το γέλιο μπορεί να είναι μέσο επίδειξης εξουσίας και επιβολής όταν γελάμε σε βάρος κάποιου, όταν όμως γελάμε μαζί με κάποιον άλλο άνθρωπο, μοιραζόμαστε μια κοινή εμπειρία ανακούφισης που συνήθως σχετίζεται με την απομάκρυνσης από κάποιο (πραγματικό ή φανταστικό) κίνδυνο.

Το γέλιο μας κάνει να νιώθουμε καλά, γιατί εξουδετερώνει επώδυνα συναισθήματα όπως φόβο, θυμό, ανία, απελευθερώνοντάς τα. 

Αυτή η απελευθέρωση μπορεί να παρεμποδίσει ή και να σταματήσει τις αψιμαχίες, να εξομαλύνει τις εντάσεις και να μας βοηθήσει να δούμε και να κατανοήσουμε την οπτική γωνία των άλλων ανθρώπων. 

Σε πολλές κοινωνίες υπάρχουν στην παράδοση τους ειδικές τελετουργίες γέλιου με στόχο την διαχείριση προβλημάτων στις σχέσεις και την σύσφιξη των ομαδικών και κοινωνικών δεσμών.

Παραδείγματα:

- - Οι Εσκιμώοι της Γροιλανδίας συνηθίζουν να λύνουν τις διαφορές τους με «μονομαχίες γέλιου». 

Οι αντιμαχόμενοι κάθονται αντικριστά και κερδίζει αυτός που θα κάνει τους άλλους να γελάσουν περισσότερο.

- - Πολλές αφρικανικές φυλές διοργανώνουν γιορτές γέλιου και χαράς όταν υπάρχουν προβλήματα στην λειτουργία της κοινότητας τους.

- - Φυλές ινδιάνων οργανώνουν θεραπευτικά φεστιβάλ γέλιου και μέσα από τελετουργίες γέλιου διώχνουν τα κακά πνεύματα και καλούν τα καλά.

- Οι γιορτές γέλιου και χαράς υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς. Οι απόκριες είναι το ελληνικό και ευρωπαϊκό αντίστοιχο.

Το γέλιο και το παιχνίδι έχει αποδεδειγμένες θετικές επιδράσεις και στις σχέσεις των δύο φύλων αλλά και στις οικογενειακές σχέσεις . 

Όπως είπε μια νέα γυναίκα, περιγράφοντας την βελτίωση της σχέσης της με τον άντρα της, μετά από ένα «θεραπευτικό πρόγραμμα γέλιου» που έκαναν μαζί:

«Αν μπορούμε να γελάσουμε μαζί μπορούμε να ζήσουμε και μαζί?..»,.

Γιατί δεν γελάμε λοιπόν ;;;

Εφόσον ισχύουν όλα όσα προαναφέραμε, είναι απορίας άξιον γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν γελούν όλο και λιγότερο και αντιμετωπίζουν με αμηχανία, επιφύλαξη ακόμα και οργή τυχόν προτροπές να αξιοποιήσουν τις «θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου»? ή με άλλα λόγια να «αφήσουν έστω και για λίγο» την σοβαρή αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. 

Η απάντηση είναι ότι όποιος γελάει πολύ και εύκολα μπορεί να θεωρηθεί «μη-σοβαρός». 

Ένα από τα πρώτα πράγματα που "κόβονται" στο σχολείο είναι τα γέλια. 

Μεγαλώνουμε κυνηγημένοι από την απειλή ότι θα φανούμε γελοίοι και ελαφρόμυαλοι. Ενηλικιωνόμαστε και μας έχει γίνει κυριολεκτικά πλύση εγκεφάλου ότι για να μας πάρουν οι άλλοι σοβαρά πρέπει να δείχνουμε σοβαροί. 

Για να παραμείνουμε σοβαροί πρέπει «να έχουμε τον έλεγχο» των συναισθηματικών εκδηλώσεων και της συμπεριφοράς μας . 

Αυτή η προσπάθεια διατήρησης του ελέγχου ενισχύει τον ανταγωνισμό και την καχυποψία και τελικά μας οδηγεί σταδιακά στην αποξένωση από τον εαυτό μας και τους άλλους..

Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να διακινούμε το σημαντικό από το ασήμαντο χωρίς να χάσουμε την ικανότητα μας να παίρνουμε τα πράγματα και με παιχνιδιάρικο τρόπο. 

To να είμαστε πάντα «σοβαροί» σε σχέση με σημαντικά πράγματα μπορεί να μας εγκλωβίσει μέσα στον πόνο.

Μπορεί το γέλιο να μην είναι πανάκεια, να μην λύνει όλα τα προβλήματα, να μην αλλάζει και να μην εξαφανίζει τα δύσκολα πραγματικά γεγονότα που συναντάμε στη ζωή. 

Όμως αν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μην χάνει την παιγνιώδη διάθεση - ακόμα και μπροστά σε πραγματικά μεγάλες δυσκολίες και απώλειες - στην πραγματικότητα του επιτρέπουμε να μένει συνδεδεμένος με την χαρά και το νόημα της ζωής.

Ας δημιουργήσουμε λοιπόν τις δικές μας τελετουργίες σύνδεσης με την χαρά και το παιγνίδι:

- Ας βάλουμε το έξυπνο και καλοπροαίρετο χιούμορ στην καθημερινότητα μας - όπως πλένουμε τα δόντια μας και χτενίζουμε τα μαλλιά μας?.

- Ας καθιερώσουμε τα αστεία και την παιχνιδιάρικη διάθεση με τον/την σύντροφο, τα παιδιά μας.

- Ας συναντιόμαστε με τους φίλους μας όχι μόνο για να μιλάμε για προβλήματα (αλλά και για να γελάμε?)

- Ας κάνουμε καθημερινά για λίγα λεπτά εξάσκηση στο να βλέπει και την αστεία πλευρά της ζωής.

exelixi-psychotherapy.gr

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι πυξίδα ζωής.

συνάντηση στην κορυφή        (Wiktor Klette)

Η αμφίδρομη επιρροή ανάμεσα στο σώμα και το «πνεύμα» είναι πλέον αποδεκτή σε σημείο να θεωρείται σήμερα φυσιολογική η κατάπτωση και η ασθένεια του σώματος αν νοσεί το πνεύμα. 

Εξάλλου, ο όρος «ψυχοσωματικό» μπαίνει πια στο στόμα μας σαν καραμέλα.

Η πορεία της αλληλένδετης σχέσης σώματος-ψυχής άρχισε στα βάθη των αιώνων για να καταλήξει σήμερα, μέσα από διάφορες φιλοσοφικές, ψυχιατρικές και ιατρικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, να αποτελεί μία πραγματικότητα. 

Κανείς πλέον δεν θέτει υπό αμφισβήτηση ότι μία σωματική δυσλειτουργία επηρεάζει δυσμενώς την ψυχική μας κατάσταση - ούτε ότι μία κακή ψυχική κατάσταση επηρεάζει την σωστή λειτουργία του σώματος και το κάνει να νοσεί.

Για του λόγου το αληθές, βλέπουμε τη λέξη «στρες» να καταλαμβάνει όλο και πιο περίοπτη θέση στους καταλόγους Προληπτικής Ιατρικής για πολλές ασθένειες.

Είναι πια αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι τα τρία βασικά συστήματα του ανθρώπινου σώματος....

το νευρικό...

το ενδοκρινικό και...

το ανοσοποιητικό συνδέονται μεταξύ τους. 

Αυτό, πολύ απλά, σημαίνει ότι τα συναισθήματα και το σώμα δεν είναι δύο οντότητες ξεχωριστές, αλλά οργανικά αλληλένδετες. 

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιες χημικές ουσίες που δρουν ευρύτερα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο ανοσοποιητικό σύστημα είναι επίσης αυτές που βρίσκουμε συχνότερα στις περιοχές των νεύρων που ρυθμίζουν τα συναισθήματα.

Μία από τις πιο πειστικές αποδείξεις σχετικά με την άμεση σύνδεση συναισθημάτων και ανοσοποιητικού συστήματος ανήκει στον δρα Νταίηβιντ Φέλτεν, διευθυντή στο Κέντρο Νευροανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λόμα Λίντα, στην Καλιφόρνια. Ο δρ Φέλτεν, ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι τα συναισθήματα επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα ανακάλυψε ότι τα ανοσοποιητικά κύτταρα μπορούν να είναι αποδέκτης των νευρικών μηνυμάτων. 

Γεγονός που απλά σημαίνει ότι μία ήρεμη κατάσταση του εγκεφάλου συμβάλει καθοριστικά τόσο στο να αναρρώσει κανείς από μία νόσο, όσο και στο να μειώσει τις πιθανότητες να αρρωστήσει γενικότερα. 

Ήδη από την δεκαετία του '80, αλλά κυρίως του ΄90, πολλοί έγκριτοι επιστήμονες ανά τον κόσμο ( Seligman, Carver, Visintainer, Friedman, Oliviero, Goleman) υποστηρίζουν ότι η αισιοδοξία επηρεάζει την υγεία, δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα στους πάσχοντες,καθώς επίσης ότι θεραπεύοντας την συναισθηματική κατάσταση των ασθενών μαζί με την σωματική μπορεί να φθάσει κανείς σε ένα ικανοποιητικό ιατρικό αποτέλεσμα, τόσο από άποψη πρόληψης, όσο και από πλευράς θεραπείας. 

Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που θεωρούν ότι η νόσος εκδηλώνεται σε οργανικό επίπεδο ως σύμπτωμα και σε ψυχολογικό επίπεδο ως δυσφορία.

Υιοθετώντας αυτή την άποψη η ψυχοσωματική ιατρική ανατρέπει το κλασικό πλαίσιο που εκλάμβανε την βλάβη του οργάνου σαν αιτία της δυσλειτουργίας του και κατά συνέπεια της ασθένειας, και δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο όπου ένα συνεχές στρες, το οποίο πηγάζει από την καθημερινότητα του ατόμου στον αγώνα του για την επιβίωση, γεννά τη δυσλειτουργία του οργάνου που προκαλεί τη βλάβη, άρα και την ασθένεια.

Με την νέα αυτή θεώρηση τα παθολογικά φαινόμενα άρχισαν να μπαίνουν κάτω από το πρίσμα πολλαπλών παραγόντων, από τους οποίους δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ψυχολογικοί.

Είναι άραγε τυχαίο ότι ορισμένα άτομα έχουν επαναλαμβανόμενα ατυχήματα; 

Είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν μετά από περιβαλλοντικές ή ψυχολογικές αλλαγές, όπως η συνταξιοδότηση, το πένθος, ο χωρισμός, οι συναισθηματικές ή εργασιακές απογοητεύσεις; 

Όχι δεν είναι τυχαίο, απαντούν πολλές σχετικές έρευνες. 

Ήδη έχουν καταχωρηθεί ως ψυχοσωματικές διαταραχές αρκετές ασθένειες και συμπτώματα, ενώ ο σχετικός κατάλογος εμπλουτίζεται διαρκώς. 

Υπέρταση, βρογχικό άσθμα, κολίτιδα, έλκος και έκζεμα είναι οι «ιστορικές» πλέον ασθένειες που πλήττουν τα άτομα με μεγάλο άγχος. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ψυχογενείς μπορεί να είναι οι εξής νόσοι:

• Διαταραχές της ορέξεως, όπως η ανορεξία και η βουλιμία, οι οποίες οδηγούν σε ραγδαίες αυξομειώσεις βάρους και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο πεπτικό σύστημα, όπου εκτός από την κολίτιδα και το έλκος δωδεκαδάκτυλου, βρίσκουμε την αιμορραγική κολίτιδα, την χρόνια γαστρίτιδα, την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (καούρες), τον σπασμό του πυλωρού (ο πυλωρός είναι τμήμα του στομάχου), το σύνδρομο του ευερέθιστου ή σπαστικού εντέρου, την δυσκοιλιότητα, τη διάρροια, τη ναυτία και τον εμετό.
• Ασθένειες και συμπτώματα του αναπνευστικού συστήματος, όπου εκτός από το βρογχικό άσθμα, βρίσκουμε την δύσπνοια, τον λόξιγκα και το σύνδρομο του υπεραερισμού (παρατεταμένη, γρήγορη και βαθιά αναπνοή).
• Ασθένειες και συμπτώματα του καρδιοαγγειακού συστήματος, όπως οι αρρυθμίες, οι κρίσεις ταχυπαλμίας, η στεφανιαία νόσος, η στηθάγχη, το έμφραγμα, η αρτηριακή υπέρταση, η ημικρανία, η καρδιακή νεύρωση, το προκάρδιο άλγος.
• Δερματολογικές ασθένειες και συμπτώματα, όπως η ψωρίαση, το κοκκίνισμα στο πρόσωπο, η ακμή, η ατοπική δερματίτιδα, ο κνησμός (φαγούρα), η νευροδερμάτωση, η υπερεφίδρωση, η ξηροδερμία, η ξηρότητα των βλεννογόνων του οργανισμού (λ.χ. στον κόλπο ή στην μύτη) το πρόωρο άσπρισμα των μαλλιών και η αναφυλαξία.
• Ασθένειες και συμπτώματα του μυοσκελετικού συστήματος, όπως οι κράμπες, η αρθρίτιδα, το ραιβόκρανο («κάμψη» του αυχένα προς τα πλάγια, λόγω επώδυνης σύσπασης ενός μυός της περιοχής που λέγεται στερνοκλειδομαστοειδής), η μυαλγία, η αυχεναλγία, η οσφυαλγία και το αυχενικό σύνδρομο.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο ουρογεννητικό σύστημα, όπως ο πόνος και άλλα συμπτώματα της έμμηνου ρύσεως (περιόδου), η συχνουρία και η στυτική δυσλειτουργία.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο ενδοκρινικό σύστημα, όπως ο υπερθυρεοειδισμός, ο υποθυροειδισμός, η υπογλυκαιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπολειτουργία της υπόφυσης (αδένας του εγκεφάλου). 

Όπως υποστηρίζουν ορισμένοι γιατροί και ψυχολόγοι, οι ψυχοσωματικές ασθένειες δραστηριοποιούν έναν αμυντικό μηχανισμό, με τον οποίο εκδηλώνεται με άμεσο, σωματικό τρόπο η ψυχική δυσφορία. 

Σε αυτές τις ασθένειες, το άγχος, ο πόνος και γενικά οι υπερβολικά επώδυνες συγκινήσεις βρίσκουν άμεση διέξοδο στο σώμα, προκαλώντας διάφορα σωματικά ενοχλήματα. 

Γιατί; 

Επειδή δεν υπάρχουν τρόποι να εκλογικευθεί η ψυχολογική δυσφορία και η συγκινησιακή φόρτιση, οι οποίες απλούστατα δεν γίνονται αντιληπτές.

Σε γενικές γραμμές ο ψυχοσωματικός ασθενής εμφανίζεται να έχει μία καλή σχέση με την πραγματικότητα, μία σκέψη πάντα πλούσια σε γεγονότα και πράγματα, αλλά φτωχή σε συναισθήματα. 

Είναι δηλαδή άνθρωποι που δύσκολα αναφέρουν θυμό, φόβο, απογοήτευση ή έλλειψη ικανοποίησης. 

Συχνά πρόκειται για ασθενείς που δύσκολα εξωτερικεύουν τον συγκινησιακό τους κόσμο, που απορρίπτουν κάθε στοιχείο φαντασίας από τη ζωή τους. 

Έτσι, εστιάζουν όλες τις αμυντικές τους ικανότητες στην απομάκρυνση των ψυχικών περιεχομένων τα οποία οι ίδιοι απορρίπτουν ως απαράδεκτα - αλλά το κάνουν σε τέτοιο βαθμό, που καταστρέφουν το σώμα τους. 

Υπό αυτή την έννοια ένα άτομο μπορεί να είναι ανίκανο να μπει στον συναισθηματικό του κόσμο, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αντιληφθεί τον θυμό, την απογοήτευση ή το άγχος που «βράζει» μέσα του για τη δουλειά του ή οτιδήποτε άλλο - ούτε βέβαια να φανταστεί μία πιθανή σύνδεση ανάμεσα στο έλκος του και τα συναισθήματα ή τα βιώματά του. 

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι πυξίδα ζωής. 

Εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια, αισιοδοξία ή απαισιοδοξία είναι στοιχεία που καθορίζουν προς τα πού θα κλίσει η ζυγαριά του ευ ζην. 

Επιπλέον, επειδή η υγεία του ανοσοποιητικού συστήματος επηρεάζεται από την ψυχική διάθεση, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ευάλωτος στις λοιμώξεις επειδή βιώνει ανείπωτο στρες δίχως να το αντιλαμβάνεται για να το αντιμετωπίσει. 

Έχει, εξάλλου, διαπιστωθεί πως η ψυχική αντίδραση κάθε ασθενούς στην διάγνωση μιας ασθενείας  μπορεί να επηρεάσει έως ένα βαθμό την εξέλιξή της. 

Η θετική διάθεση του ασθενούς τον κάνει πιο μαχητικό απέναντι στην ασθένεια,εφόσον μέσα από τα θετικά συναισθήματα που νιώθει ο οργανισμός του παράγει διάφορες ορμόνες όπως η σεροτονίνη (συμβάλει στην καλή διάθεση) και οι ενδορφίνες (οι ορμόνες της ευφορίας). 

Αντιθέτως, οι δύσκολες συναισθηματικές σχέσεις, η επιθετικότητα, ο ανταγωνισμός και το άγχος γίνονται ένα μαχαίρι που στρέφεται εναντίον μας έτοιμο να μας τραυματίσει - μερικές φορές ακόμη και θανάσιμα.

Πηγές

1. Brill SR, Patel DR, MacDonald E. – “Psychosomatic Disorders in Pediatrics”. Indian J Pediatr. 2001 Jul;68(7):597-603.

2. Escobar JI, Rubio-Stipec M, Canino G et al. – “Somatic Symptom Index (SSI): A New Abridged Somatization Construct. Prevalence and Epidemiological Correlates in Two Large Community Samples”. J Nerv Ment Dis. 1989;177(3):140-146.

3. Fassino S. – “Psychosomatic Approach is the New Medicine Tailored for Patient Personality with a Focus on Ethics, Economy and Quality”. Panminerva Med. 2010 Sep;52(3):249-64.

4. Heinrich TW. – “Medically Unexplained Symptoms and the Concept of Somatization”. WMJ. 2004;103(6):83-7.

5. Smith GR Jr. – “Somatization Disorder in the Medical Setting”. Washington DC: American Psychiatric Press; 1991:5-9.

6. Stoudemire A. – “Somatothymia. Psychosomatics”. 1991;32(4):365-381

https://botanologia.blogspot.com/2011/01/blog-post_6548.html

Υγειονομικοί σε αναστολή: Κι όμως.. Πέρασε ένας χρόνος..

 Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας:Κι όμως.. Πέρασε ένας χρόνος..

Ένας χρόνος αναστολών.
Ένας χρόνος μακριά από την εργασία και τους ασθενείς μας.
Ένας χρόνος χωρίς εισοδήματα για τις οικογένειές μας.
Ένας χρόνος τώρα, που επιβιώνουμε χάρη στην αλληλεγγύη του κόσμου που μας στηρίζει -και τις  συναδέλφους, που δουλεύουν για αυτόν το σκοπό, με  αυταπάρνηση νυχθημερόν …
Ένας χρόνος τώρα, που αγωνιζόμαστε στους δρόμους για το δικαίωμα ΟΛΩΝ ΜΑΣ στην Ελευθερία και την αυτοδιάθεση του σώματός μας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και σας θέλουμε στο πλευρό μας.
Για την φτώχεια.
Για την ενεργειακή κρίση.
Για την επισιτιστική κρίση.
και την διάλυση του Ε.Σ.Υ.

syde.gr

Γαϊδουράγκαθο, το ισχυρότερο ηπατοπροστατευτικό βότανο.

 
Το γαϊδουράγκαθο σήμερα είναι το πιο μελετημένο βότανο για τη θεραπεία ηπατοπαθειών με πάνω από 450 δημοσιεύσεις.
Μελετάται η επίδρασή του στην αντιμετώπιση της οξείας και χρόνιας ηπατικής πάθησης,
η επίδρασή του στην πρόληψη του τοξικού τραύματος του ήπατος και γενικότερα μελετώνται οι ισχυρότατες ηπατοπροστατευτικές του ιδιότητες και δράσεις.
Έτσι οι ώριμοι καρποί του Silybum marianum σήμερα χορηγούνται ως συμπληρωματική θεραπεία σε περιπτώσεις:
-. χρόνιας φλεγμονώδους ηπατικής ασθένειας 
-. βλαβών του ήπατος που προήλθαν από χρόνια χρήση κάποιων φαρμάκων.
-. ηπατικής κίρρωσης – το γαϊδουράγκαθο συχνά προτείνεται ως θεραπεία για την αλκοολική ηπατίτιδα και την αλκοολική κίρρωση, και οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι το γαϊδουράγκαθο βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος και αυξάνει την επιβίωση σε άτομα με κίρρωση ή χρόνια ηπατίτιδα. 
-. ηπατίτιδας χρονίας 
-. ηπατίτιδας οξείας
-. ιογενούς ηπατίτιδας – το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία της ιογενούς ηπατίτιδας, ιδιαίτερα της ηπατίτιδας C...
read more:https://botanologia.gr/gaidoyragkatho-to-ischyrotero-ipatoprostateytiko-votano/

#botanologia