Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, συνήθως γλείφουν τη μπότα που τους κλωτσάει.

Συντάχθηκε απο τον/την Epicurus2day   
δημοσιεύτηκε:Κυριακή, 12 Ιούλιος 2015 21:30

Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά.
Νίκος Καζαντζάκης

Επί έτη το epicurus2day.gr ουρλιάζει ότι η συστημική κρίση - που οδηγεί σε αποπληθωριστικό σπιράλ, εκτίναξη του Povery Index, συγκέντρωση εξουσίας και δύναμης στα χέρια των τρελών, δυστυχία και απόγνωση - δικαιολογείται από την απλή έως και απλουστευτική ανάγνωση κάποιων δεικτών της Βίβλου της House of cardsοικονομικής δυσλεξίας, οι οποίοι καταδεικνύουν τα αίτια αυτής της απάνθρωπης λεηλασίας των πιο θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Δείχνουν χωρίς ακροβατικά, τους πρωταίτιους. Δείχνουν τα θύματα και δείχνουν το σχέδιο. Και το πιο σημαντικό, δείχνουν το πρόβλημα. Τίποτα από όλα αυτα δεν προβάλλεται ούτε συζητιέται. Εντούτοις τα συμπτώματα είναι παρόντα και ευαπόδεικτα, αν όχι εξώφθαλμα αυταπόδεικτα.

Η προσέγγιση της Ελληνικής κρίσης, δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσέγγιση-πυξιδα, που επί έτη προτάσσουμε, για την κατανόηση των όσων συμβαίνουν και την εκτίμηση όσων μέλλουν να συμβούν. Τα τελευταία 8 χρόνια, όπως κατ' επανάληψη γράφουμε, γιγαντώθηκε μια ήδη τεράστια φούσκα ιδιωτικού, πρωτίστως χρέους, τραπεζοκεντρικού έως τα νύχια. Μεταξύ 2007 και 2008, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με πάγια μερικά τρις, στα οποία συνυπολογίζουν τις καταθέσεις μας (δηλ. τις θεωρούν ενεργητικό/"περιουσία" τους) αλλά και τα δάνεια τους (τα οποία είναι εξορισμού αμφίβολα κεφάλαια) βρέθηκε να έχει μοχλεύσει (δηλ. τζογάρει) τα κεφάλαια του αυτά του δεκάδες φορές, στην αρχή του "βάζω 1 κερδίζω 100". Διότι γι αυτούς η έννοια του χάνω 100 έχοντας 1 είναι εξωκοσμική, αδιανόητη, τρομοκρατική. Δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.

Εντούτοις, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, μεταξύ 2007 - 2014, είναι πολύ απλο αλλά και πολύ αισχρό. Οι πτωχευμένες τράπεζες της Οικουμένης (εκτός λχ, αν κάποιος θεωρεί ότι μια τράπεζα με χρέος 70 και κεφάλαιο 1, όπως λχ η Deutsche Bank το 2008 είναι υγιής) μεταφέρουν τα σάπια χαρτοφυλάκια τους, στα οποία συνωστίζονται τρις ομολόγων - μαϊμού, δανείων - σουρωτήρι, τιτλοποιημένων σκουπιδιών μηδενικής αξίας, στα κράτη, δηλ. στους φορολογούμενους.  Κοινωνικοποιούν έτσι τις ζημιές τους για τις οποίες ουδέποτε λογοδοτούν ούτε οι εταιρείες τους, ούτε τα πρόσωπα. Η έκθεση της McKinsey (Φεβ 2015) θα έπρεπε να είναι σημαία κάθε πολιτικού πάνω στον πλανήτη, κάθε ιδεολόγου που μάχεται κατά της μονεταριστικής χούντας, κάθε απλού ανθρώπου που θέλει να δει τα παιδιά του να ζουν και όχι να πολεμούν πάνω στις στάχτες που θα αφήσει ο καζινοκαπιταλισμός. Η ΜcKinsey απλά επιβεβαιώνει δε, την δική μας προσέγγιση προ 4ετών, όπου αναφέραμε ότι ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ είναι μια εικονική πραγματικότητα, αφού χρέος δεν είναι μόνο το δημόσιο, είναι και το ιδιωτικό, είναι και το εταιρικό και συνεπώς, συναθροίζοντας το σύνολο του χρέους ή το Gross External Debt, πολύ απλά καταλήγουμε σε μια απέραντη παγκόσμια Banana Republic, όπου ένας Θεός - μηχανή κουνάει το χέρι του χαιρετώντας τις αγέλες κοιμισμένων σε στρώματα από πιστωτικές κάρτες και lifestyle χαπάκια.



Με βάση αυτήν την έκθεση βλέπουμε ότι την τελευταία 7ετία που Αμερικανοί και Ευρωπαίοι "πολιτικοί - κλόουν", χρηματοδοτούμενοι από τα γεράκια της απληστίας, δήθεν δίνουν λύσεις στο οικονομικά και κοινωνικά παράλυτο καθεστώς της υπερχρέωσης, σε αυτά τα 7 μόλις χρόνια λοιπόν, δημιουργήθηκε (κρατηθείτε) νέο (τραπεζικό, κρατικό, εταιρικό, ιδιωτικό) χρέος ύψους $57 τρις. Δηλαδή: Σε 7 χρόνια "κρίσης χρέους", το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 100% του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΕΠ. Το παγκόσμιο χρέος το οποίο ΗΔΗ από το 2007 ήταν στα $142 τρις. Το 2007 δεν χρειαζόταν καμία Lehman Brothers για να καταλάβουμε ότι είμαστε ξοφλημένοι. Το χρέος ανήρχετο σε ποσοστό 269% του ΑΕΠ τότε. Είναι μαγικό πως το 110% χρέος προς ΑΕΠ της Ελλάδας το 2008, ποσού 262 δις και δια μαγείας 292 δις το 2009, έγινε κακόγουστο και αιματηρό σίριαλ 6ετίας την ώρα που ένα άλλο χρέος 142 τρις δολαρίων και ποσοστού 269% του παγκόσμιου ΑΕΠ κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από τις οθόνες του παγκόσμιου πολιτικοεκδοτικού θιάσου. Είναι ηλίθιο. Και ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι σε αυτα τα 7 χρόνια, το παγκόσμιο χρέος συνολικά ανήλθε σε $200 τρις, αυξημένο κατά άλλες 20 μονάδες σε σχέση με το παγκόσμιο ΑΕΠ του 2007, πλέον στο 286%, 100 και πλέον μονάδες ανώτερο της αντίστοιχης Ελληνικής αναλογίας που το ΔΝΤ διακηρύσσει ως ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι διαβάζετε.  Επειδή δεν είναι δυνατόν το ΔΝΤ να αγνοεί αυτή την μαύρη τρύπα που ρουφάει όλον τον πλανήτη, είναι σαφές ότι "αυτοί" δεν είναι "αυτοί" που νομίζουμε.

Η υποκρισία είναι τα λύτρα που πληρώνει η αμαρτία στην αρετή, είπε εύστοχα κάποιος. Πού πήγε λοιπόν αυτό το χρέος, από πού έρχεται, ποιος το δημιούργησε και ποιος το ανέλαβε; Πρώτον: οι κυβερνήσεις, αφού μας είπαν ότι αυτοί που σκάνε είναι "πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν" (too big to fail) gvt2ps debtάρχισαν με μια σειρά από "επιβεβλημένα" προγράμματα διάσωσης, φανερά αλλά και μπασταρδεμένα, κεκαλυμμένα, αποσιωπημένα, βουβά, να επωμίζονται το χρέος της τραπεζικής φούσκας. Στις ΗΠΑ, το δημόσιο χρέος (έργο του πολύ κ. Geitner), αυξήθηκε κατά 35% από την έναρξη της "κρίσης" και το ιδιωτικο μειώθηκε κατά 25%, ένα συνολικό spread (ψαλίδα) 60%! Ακόμη χειρότερα, στο Ηνωμένο Βασίλειο το χρέος της γεν. κυβέρνησης (ή κεντρικής διοίκησης) αυξήθηκε κατά 50% και το ιδιωτικό μειώθηκε 42%, spread 92%! Ενώ στην Ευρωζώνη, το government debt αυξήθηκε 35% την ώρα που το ιδιωτικό μειώθηκε μόλις 6%, δηλ. spread 41%. Το αίμα της Ελλάδας και των Ελλήνων και ο ιδρώτας των Ισπανών και των Πορτογάλων και Ιρλανδών, δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη επίπτωση στο καρουσέλ των τρελών της Ευρώπης, όπου η αλαζονεία περισσεύει, αφού κανείς δεν θεωρεί ότι τα 30 τρις δανείων της Ευρωζώνης είναι πρόβλημα. και έτσι, πατώντας επί πτωμάτων, οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες συνέχισαν το business as usual. Παρότι δε το 80% των χωρών έχουν υψηλότερο χρέος από το 2007, η φούσκα των στεγαστικών δανείων αυξήθηκε συνολικά κατά 50%. Κοροϊδευόμαστε αγρίως.

Προσοχή, όμως, πολύ προσοχή, διότι εδώ συμβαίνει και κάτι άλλο: Το χρέος-μαμούθ των ανεπτυγμένων χωρών, φορτώνεται μεθοδικά στο χρέος των αναπτυσσόμενων. Τα χειμαζόμενα 6/7 του πλανήτη φορτώνονται δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, τα θαλασσοδάνεια της Χολιγουντιανης πλαστικής πιστωτικής ευημερίας των "ανεπτυγμένων"  whitecollars με την καθοδήγηση του Αγίου Τραπεζιστάν. Όταν μιλάμε για ανεπτυγμένες χώρες μιλάμε για εναν πληθυσμό κάτω του 1 δις ανθρώπων. Τα άλλα 5 δις περίπου Debt Adv2Developingείναι "αναπτυσσόμενοι" και ως επι το πλείστον πάμπτωχοι. Οι αναπτυσσόμενες χώρες κατείχαν το 2007 το 22% (ή κάπου 8 τρις) του χρέους των κυβερνήσεων παγκόσμια. Σε 7 μόλις χρόνια "διασώσεων" κατέχουν σχεδόν το μισό (47%), πάνω από 23 τρις χρέους.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες αύξησαν κατά 300% το χρέος τους υπερδιπλασιάζοντας το μερίδιο  τους, την ώρα που οι ανεπτυγμένες χώρες το μείωσαν κατά το 1/3.
Έτσι, είναι παραπάνω από σαφές ότι το σχέδιο είναι το ξεφόρτωμα από τα "ανεπτυγμένα" κράτη όλης της κτηνωδίας χρέους του Τραπεζιστάν, από το 1971 και μετά, στην χαβούζα των ανήμπορων, φτωχοποιημένων υπολοίπων, κάπου 140 χωρών και δις ψυχών. Το τέλος του σχεδίου προφανώς επιφυλάσσει ανταλλαγή χρέους με εθνικη κυριαρχία, δηλαδή στυγνή χούντα και την περίφημη "παγκόσμια διακυβέρνηση". Το τέλος του σχεδίου επιφυλάσσει πολιτικές ενώσεις χρέους και Κεντρικές Τράπεζες που θα δανείζουν το τραπεζικό σύμπαν, ως το κέντρο του. Όπου τα πράγματα θα γίνονται με ένα κουμπί, χωρίς παρεμβολή των πολιτικών και βεβαίως των "ψηφοφόρων". Δημιουργείται δηλαδή, πράγματι, μπροστά στα μάτια μας, "η νέα τάξη πραγμάτων", χωρίς όπλα, χωρίς απώλειες, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τίμημα για τους τρελούς σε ποταμό δακρύων.

Την ώρα που το πτωχευμένο Αμερικανικό Δημόσιο που έφτασε 2 φορές σε σταση πληρωμών τα τελευταία χρόνια αυξάνει το χρέος του με ταχύτητα ρεκόρ, πάνω από $1 τρις ετησίως, οι τράπεζες έχουν 6πλασιάσει τα κεφάλαια τους (assets) δια σωρείας χαριστικών πράξεων "διάσωσης". Είναι χαρακτηριστικό το διάγραμμα από την Fed St Louis, που δείχνει ότι κυριολεκτικά σε μία νύχτα, ελέω Lehman, με το περίφημο πρόγραμμα "Tarp" (και όποιος κατάλαβε), οι Αμερικάνικες τράπεζες 3πλασιάσαν τα assets τους, από $800 δις (που βρίσκονταν επί έτη) σε $2,4 τρις. Έκτοτε, οι περιουσιακές εκχωρήσεις προς το άπατο τραπεζικό βαρέλι κρατικής περιουσίας και "βοήθειας" έχουν φτάσει τα assets αυτά στα $4,8 τρις, όπως είπαμε, 6 φορές πάνω σε 6 χρόνια.


Παγκόσμια, κι ενώ την 7ετία 2000-2007 οι τράπεζες ήταν πρωταθλήτριες στην δημιουργία χρέους, με ετήσια αύξηση νέου χρέους 9,5% και οι κυβερνήσεις ουραγοί (υπερχρέωση την οποία πατρόναραν προφανώς σκοπίμως η FED και η ΕΚΤ και η οποία σκόρπιζε bonus και μερίσματα στους πιστούς στρατιώτες), την 7ετία 2007-2014 οι κυβερνήσεις είναι αυτές πλέον που αυξάνουν το χρέος τους κατά 9,5% περίπου ετησίως. Οι  κυβερνήσεις είναι πια οι πρωταθλήτριες δημιουργίας νέου χρέους και ουραγοί οι τράπεζες (2,9% ετησίως) αφού βεβαίως, ο ένας ξεφορτώνει στον άλλο. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν, μόνο που το νέο χρέος αυτό δεν είναι επιλογή. Είναι ένα εκβιαστικό, ψυχρό, κυνικό ξεφόρτωμα. Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, δεν είναι ακριβώς οι προβληματικές χώρες. Είναι οι αμνοί που διατάχθηκαν να οδηγηθούν στο σφαγείο.Είναι οι πρωταθλητές σε ΝΕΑ χρέη (όχι παλιά), σε αυτό το πρόγραμμα μαζικής κοινωνικής εξόντωσης και εξαθλίωσης, "το τέλος του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου".

Στήθηκε δε τεράστιο Τοτέμ για να αποθεώνουν οι ειδωλολάτρες, το μνημείο "των αγορών". Η τύχη και η επιτυχία μιας χώρας κρίνεται από τις αγορές, από το αν δανείζεται απο τις αγορές, αν πέφτουν ή ανεβαίνουν οι αγορές. Λογικό, $25 τρις (όσο το μισό σχεδόν παγκόσμιο ΑΕΠ) είναι οι θέσεις στο Ευρώ και άλλα $62 τρις οι θέσεις στο δολάριο (click στο εικονίδιοBIS euro.dol derivatives). Σύνολο, $87 τρις Σε 2 νομίσματα παίζεται περίπου το 130% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες, είναι άγιοι που δεν μυρώσανε ακόμη, ας προσκυνήσουμε. $74 τρις είναι μόνο τα λεφτά που τζογάρουν τα funds παγκόσμια, κάπου 115% του παγκόσμιου ΑΕΠ με κέρδη $102 δις ετησιως φτάνοντας τις αποδόσεις - ρεκόρ του 2007. Εδώ ζούμε.

Τα τελευταία 8 χρόνια, ακυρώνοντας εντελώς τις φανφάρες περί χωρών που τήρησαν το πρόγραμμα-Σόιμπλε δήθεν και "βγήκαν στις αγορές" (τόσο ηλίθιοι είναι όσοι παπαγαλίζουν τους ηλίθιους), η Ιρλανδία και gdp changeη Πορτογαλία, αύξησαν τα χρέη τους η μεν Ιρλανδία κατά 172% (φτάνοντας στο ασύλληπτο 390% του ΑΕΠ) και η Πορτογαλία κατά 100% του ΑΕΠ, φτάνοντας σε συνολικό χρέος 358% του ΑΕΠ... Η δε Ισπανία κατά 72%, φτάνοντας το συνολικό χρέος στο 313% του ΑΕΠ. Η Ολλανδία του κ. Ντάισελμπλουμ βρίσκεται ΠΑΝΩ από την Ελλάδα στο 325% του ΑΕΠ. Μαζί Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο,Νορβηγία, Φινλανδία. Έτσι εξηγείται και ο ρόλος κάποιων καλόπαιδων. Στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή, ο financial sector έμεινε στάσιμος. Σύμφωνα με τους Κινέζους, οι αυτοκράτορες που πλησιάζουν στο τέλος τους, εκδίδουν αναρίθμητους νόμους.Εδώ. αυτοί που έφτασαν τον κόσμο στην άβυσσο δεν θα παραδοθούν ποτέ. ¨Οταν το δέντρο ξεραθεί το νερό δεν ωφελεί. Αυτοί όμως έχουν την ψευδαίσθηση του ανίκητου. Ο Ντράγκι είπε ξεκάθαρα το 2012 ότι το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο τελείωσε, αλλά κανείς δεν συγκινήθηκε. Διότι κανείς από τα ΜΜΕ δεν μας διέταξε να συγκινηθούμε, να οργιστούμε Έτσι είπε ο υπάλληλος, έτσι γίνεται. Διότι γίνεται, αυτό γίνεται. Η Ελλάδα έχει εισαγάγει τις μεγαλύτερες (μακράν) "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Ελληνική κρίση μπορεί να αποτυπωθεί πανεύκολα σε 2-3 διαγράμματα που τα εξηγούν όλα.

Αρχικά, η ΤΤΕ, η οποία επί 80 χρόνια κρατούσε στάση ουδετερότητας και μάλλον ισορροπημένο ισολογισμό, GR TTE bal sheetβρίσκεται από το 2009 και σε ολόκληρη την θητεία Προβόπουλου απίστευτα εκτεθειμένη, αφού σε αυτό το διάστημα αυξάνει τον Ισολογισμό της από 30 περίπου δις σε 200! Ποιος όλα αυτά; Μια ιδιωτική εταιρεία που όχι μόνο νομοθετεί αλλά ελέγχει υποτίθεται αποκλειστικά, το Τραπεζικό σύστημα, το εποπτεύει, διαχειριζόμενη τα συναλλαγματικά μας αποθέματα. Και το χειρότερο μια τράπεζα με κεφάλαιο 111 εκατομμύρια ευρώ!
Αυτή η "Κεντρική Τράπεζα" ανέλαβε μέρος του αβάσταχτου τραπεζικού χρέους ως μεσάζων εθνικής παράδοσης και μόχλευσε τα (ανύπαρκτα) κεφάλαια της κατά 1468 φορές σήμερα (με ισολογισμό 163 δις), αφού το "ασφαλές και υγιές" τραπεζικό σύστημα έλαβε από τα (παράνομα) κεφάλαια του Target2 του κ..Ντράγκι (όπως σημειώσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση), 100 ολόκληρα δις τα οποία η ΤτΕ χρωστάει (μάλλον στην Γερμανική ΚΤ που έχει διαθεσει τα συντριπτικά περισσότερα) με εγγύηση του Ελλ. Δημοσίου. Πόσο χειρότερα; Και όλα αυτά τα πουλάνε ως "κρατική κρίση χρέους".
Ποιος λοιπόν κάνει το "deleveraging", την απομόχλευση, το ξεφόρτωμα χρέους, στις τελειωμένες Ελλ. Τράπεζες;
Μα εμείς φυσικά. Οι Ελλ. Τράπεζες έχουν ξεφορτώσει από τους Ισολογισμούς τους πανω από 150 δις από το 2010. Τι GR Banks Balance sheetακριβώς, δεν ξέρουμε. Σίγουρα όμως και ένα μέρος(;) από τα 140 δις Ελλ. ομολόγων που τους ξεφόρτωσαν οι Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες το 2010-2011.
Δηλ. η Ελλάδα, περίμενε να αγοράσουν οι Ελλ. Τράπεζες ποτάμια δις από τους ξένους (βλ. τα παρατεταμένα "όχι στην αναδιάρθρωση χρέους" του πολιτικοεκδοτικού και τραπεζικού κατεστημένου) τα οποία αυτές φόρτωναν στην ΤτΕ και αυτή στους καταθέτες/φορολογούμενους, με μεσολαβητη την απαστράπτουσα ΕΚΤ και τον πολυδιαφημιζόμενο Super Mario Draghi, ο οποίος και καλά βρέχει χρήμα - μόνο που το χρήμα βρέχει μόνο στις τράπεζες και είναι όλο δικό μας. Τόσο απλά. ΑΥΤΟ ακριβως το ξεφόρτωμα της λασπουριάς και της βλέννας, συμβαίνει ΤΩΡΑ, γι' αυτό όλος αυτός ο θόρυβος. Ήλθε η ώρα το κράτος μας και οι καταθέτες να πληρώσουν με "μια αφορμή", την τραπεζική σαπίλα αξίας 110 δις, όσο το αμαρτωλό Target2 και κάτι άλλα ψιλά. Τότε η ΤτΕ θα επανέλθει σε "φυσιολογικό" GR interbank rateΙσολογισμό και οι Ελλ. τράπεζες (που μόνο Ελληνικές δεν θα είναι) θα ξεκινήσουν από την αρχή το παιχνίδι του φαύλου που προσποιείται τον Σωτήρα. Το παιχνίδι του διαβόλου, το παιχνίδι της πιστωτικής επέκτασης, με μια κοινωνία ξεθεωμένη, υπόδουλη και άφραγκη - ό,τι καλύτερο για μια νέα καζινοκαπιταλιστική "ανάπτυξη". Αλλά βέβαια το Ελλ. τραπεζικό σύστημα, εκτός από τα ποτάμια μερισμάτων, bonus, ενδοομιλικών συναλλαγών, αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου και εξαγορών, κλπ απόλαυσε τον μηδενισμό των διατραπεζικών επιτοκίων, δηλ. χρήμα μηδενικού κόστους. Από 12% στην αρχή του Ευρώ, στο 0, σήμερα ή μάλλον από την αρχή της "κρίσης".

Αυτό το διαβολοπαίχνιδο, όμως, μας έφερε εδώ. Και το off στην Ελλ. οικονομία πατήθηκε πολύ πριν, από αυτούς που το προκάλεσαν, τις Τράπεζες. Η πιστωτική επέκταση (η χορήγηση νέων δανείων) άρχισε να μειώνεται στην Ελλάδα από το 2006 και οριστικά από το 2009. Παρόλαυτά μέχρι και το τέλος του 2011 οι Ελλ. Τράπεζες δάνειζαν παραπάνω από την προηγούμενη χρονιά. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι η περιέλευση μιας πιστωτικής οικονομίας σε καθεστώς Depression, με πλήρη αποσύνθεση της κοινωνικής δραστηριότητας, προαλείφεται όταν οι Τράπεζες σταματούν να δανείζουν περισσότερο από μια μόλις χρονιά (την προηγούμενη) ενώ, η αποσάθρωση επέρχεται όταν οι Τράπεζες ξεκινούν να δανείζουν λιγότερο απ' ό,τι προηγουμένως. Η Ελλάδα συνιστά κορυφαία απόδειξη ότι το σύστημα αυτό κατακρεουργεί τα πάντα, όταν δεν μπορεί να δανείσει παραπάνω (πολύ- πολύ πριν μειώσει τον δανεισμό, μείωση που ισοδυναμεί με Θάνατο).

Απο 'κει και πέρα, πολλά έχουμε πει και για τον δείκτη Μ3 που μετρά το χρήμα σε κυκλοφορία. Ο παρακάτω Greece2EuroArea M3πίνακας απλά λέει ότι η μείωση του χρήματος σε κυκλοφορία (όπου νέο χρήμα είναι μόνο τα δάνεια) υπήρξε ακαριαία και συνέβη το 2009 στην Ελλάδα. Είναι πολύ απλό συνεπώς, όταν ζεις στον καζινοκαπιταλισμό να απαντήσεις που αρχίζουν και πότε τελειώνουν οι κρίσεις. Όταν τα δάνεια λιγοστεύουν, όταν η φούσκα σκάει, όταν το χρήμα λιγοστεύει, όταν ο αποπληθωρισμός συμβεί δεν υπάρχει καμία σωτηρία για μια οικονομία/κοινωνία/κράτος/λαό που ταΐζεται από τους γύπες του μονεταρισμού. Απολύτως καμία. Το δε "τέλος", έχει μόνο μία λύση: το νέο δανεισμό, τα νέα χρέη, που απλώς προοιωνίζουν ένα νέο Ζάλλογγο, έναν νέο Καιάδα, που "κάποια στιγμή" θα έλθει ακόμα πιο βίαια από την προηγούμενη.

Ας μην έχετε καμία αμφιβολία. Επιβαλλεται πραξικόπημα και όπως τόσες δεκάδες φορές στο παρελθόν, ζητείται υποταγή. Ας μην έχετε αμφιβολία ότι επίκειται νέο οικονομικό Pearl Harbor προκειμένου να περάσει η Τραπεζική και Πολιτική Ενοποίηση. Η επίθεση στο Τραπεζικό σύστημα γίνεται από την ίδια την Κεντρική Τράπεζα η οποία θεωρητικά είναι "lender of last resort". Επιχειρείται να αγιοποιηθεί ο νέος μηχανισμός υποδούλωσης, ο ESM (δείτε το video  και περισσότερα στην ανάρτηση μας του 2012 "Τα παραμύθια της Ευρωζώνης και οι επικίνδυνοι (Έλληνες) πολιτικοί"). Να ολοκληρωθεί η μεγαλύτερη μετατροπή χρέους από τραπεζικό σε φορολογικό, στην ιστορία. Να επιβληθεί εσαεί το deregulation των καζινοαγορών με σχεδόν αυτόματη κοινωνικοποίηση των ζημιών του καζίνο. Να καταργηθει η έννοια του κρατους υπέρ του λεγόμενου "φονταμενταλισμού". Και άλλα πολλά. Με μια λέξη έρχεται γενικευμένος αποπληθωρισμός και εκχωρήσεις. Χωρίς το φόβο του διαβόλου, δεν υπάρχει η ανάγκη του Θεού, άλλωστε.

Η Άννα Φρανκ, Γερμανίδα Εβραιοπούλα, θύμα των Ναζί, έγραφε ότι "Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δεν θα πάνε ποτέ χαμένοι.". Όταν οι αριθμοί χρεοκοπούν οι άνθρωποι θα πρέπει να παύσουν να υποδουλώνονται, τελεία και παύλα. 

Στον ιστό της σατανικής HI-TECH Ονειροπαγίδας

Οι επιστήμονες ήδη γνώριζαν ότι όταν κοιμόμαστε ο ιππόκαμπος αναπαράγει κάποια από τα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να εδραιωθούν στη μνήμη μας, ωστόσο δεν ήταν σίγουροι για το αν αυτές οι αναπαραγωγές επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Με αυτήν την εργαστηριακή "ονειροπαγίδα", όμως, που δημιούργησαν, άνοιξαν το δρόμο, όπως υποστηρίζουν για τον έλεγχο των διαδικασιών που σχετίζονται με τη μνήμη κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (ή Οτζίμπουε), που στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh.
Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης.
Τις διακοσμούσαν κυρίως με χάντρες και φτερά.
Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα.
Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα εφθείρετο και εκαταστρέφετο.
Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα.
Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής.
Επικρατούσε η αντίληψη ότι τα καλά όνειρα στη συνέχεια πραγματοποιούνταν, αλλά αυτό δεν είναι επιβεβαιωμένο.
Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδιάνων Λακότα (Σιού), ο διδάσκαλος της σοφίας Iktomi εμφανίστηκε σε όραμα που είχε ένας πνευματικός αρχηγός των Λακότα, παίρνοντας τη μορφή μιας πολύ σοφής αράχνης.
Αρχικά του μίλησε σε μια πνευματική γλώσσα που μόνο οι αρχηγοί των Λακότα κατανοούσαν.
Έπειτα καθώς μιλούσε, πήρε το στεφάνι από ιτιά που κατείχε ο αρχηγός, και που ήταν διακοσμημένο με φτερά, χάντρες, τρίχες αλόγου και διάφορες προσφορές, κι άρχισε να υφαίνει σ’ αυτό ένα δίχτυ από την εξωτερική μεριά προς το κέντρο. Του είπε ακόμα, ότι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η ονειροπαγίδα είναι η πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα.
Η χρήση του αντικειμένου γενικεύθηκε και σε άλλα ινδιάνικα έθνη, ειδικά στη δεκαετία 1960-1970, όπου αναπτύχθηκε το ινδιάνικο κίνημα.
Στη συνέχεια άτομα και ομάδες του χώρου της Νέας Εποχής άρχισαν να κατασκευάζουν, κι ακόμα να πωλούν ονειροπαγίδες.
Αυτή η πρακτική καταδικάζεται από τους Ινδιάνους ως σφετερισμός του πολιτισμού τους.[1]
Στο βιβλίο του Φράνσις Ντέσμοντ με τίτλο «Τα έθιμα των Τσιπέουα»[2] υπάρχει εκτενής καταγραφή των πληροφοριών που λαμβάνονται μεταξύ 1907 και 1925 από τα μέλη της φυλής Chippewa, που συνέλεξε το Γραφείο Αμερικανικής Εθνολογίας, και το Εθνικό Μουσείο των ΗΠΑ, σχετικά με διάφορους καταυλισμούς των Ινδιάνων Chippewa στην Μινεσότα, το Ουισκόνσιν και στο Οντάριο του Καναδά που περιλαμβάνουν αναφορές στη σημασία των ονείρων.
Η ανθρωπότητα επίσης έχει προσπαθήσει να ελέγξει τα όνειρα της,[3] καθώς εντόπισε την κατάσταση όπου ο άνθρωπος βιώνει ένα συνειδητό όνειρο. Συνειδητό όνειρο (διαυγές όνειρο) είναι κάθε όνειρο κατά τη διάρκεια του οποίου το άτομο έχει συνείδηση ότι ονειρεύεται, ενώ το όνειρο είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Κατά τη διάρκεια του συνειδητού ονείρου, είναι δυνατό να ασκήσει κανείς έλεγχο πάνω στο ονειρικό περιβάλλον και να κάνει πράγματα που αλλιώς θα ήταν αδύνατο να κάνει στη φυσική πραγματικότητα.
Ένα συνειδητό όνειρο μπορεί να αρχίσει με έναν από τους εξής δύο τρόπους. Ένα συνειδητό όνειρο από όνειρο (DILD – dream-initiated lucid dream) αρχίζει ως κανονικό όνειρο και το άτομο σε κάποια στιγμή λογικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ονειρεύεται – χωρίς αυτό να τον αφυπνίσει.
Ένα συνειδητό όνειρο από εγρήγορση (WILD – wake initiated lucid dream) επιτυγχάνεται όταν το άτομο από την πλήρη εγρήγορση μεταβαίνει σε όνειρο χωρίς διακοπή στην συνείδηση.
Το συνειδητό όνειρο έχει μελετηθεί επιστημονικά και η δυνατότητα επίτευξής του θεωρείται πλέον τεκμηριωμένη.
Ερευνητές όπως ο Allan Hobson με τη νευροφυσιολογική προσέγγιση του στο όνειρο (νευροβιολογικό μοντέλο) έχει βοηθήσει να γίνει το συνειδητό όνειρο, λιγότερο θεωρητικό και ατεκμηρίωτο.
Ο Hobson προσπάθησε να περιγράψει το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο κατά το συνειδητό όνειρο.
Το πρώτο βήμα για το συνειδητό όνειρο είναι να αναγνωρίσει κανείς ότι ονειρεύεται και αυτή η αναγνώριση πιθανότατα συμβαίνει στον πλαγιοπίσθιο προμετωπιαίο φλοιό, ο οποίος είναι μία από τις λίγες περιοχές που απενεργοποιούνται κατά τον ύπνο REM και όπου γίνεται η επεξεργασία της μνήμης.
Αφ’ ότου η περιοχή ενεργοποιηθεί και το άτομο συνειδητοποιήσει ότι ονειρεύεται, θα πρέπει να είναι προσεκτικός ώστε αφ’ ενός να αφήσει την ονειρική ψευδαίσθηση να συνεχίζεται, αφ’ ετέρου να κρατήσει την επίγνωση ότι είναι όνειρο.
Η διαδικασία μπορεί να ειδωθεί ως ισορροπία μεταξύ συνείδησης και συναισθήματος
 Για την διατήρηση της ισορροπίας, οι αμυγδαλές και ο παραϊπποκάμπειος φλοιός πρέπει πιθανόν να βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα διέγερσης.
Η παράταση των έντονων ονειρικών ψευδαισθήσεων ίσως απαιτεί να παραμένει η γέφυρα και ο φλοιός της βρεγματοϊνιακής συμβολής ενεργός.
Πολιτισμική ιστορία
Αν και έγινε ευρύτερα γνωστό μόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το συνειδητό όνειρο δεν είναι μοντέρνα ανακάλυψη.
Κατά τον 5ο μ.χ. αιώνα, ένα πολύ πρώιμο παράδειγμα συνειδητού ονείρου είναι ένα γράμμα του αγ. Αυγουστίνου το 415. Τον 8ο αιώνα, Θιβετιανοί βουδιστές εφάρμοζαν μία μορφή γιόγκα που υποτίθεται ότι διατηρούσε πλήρη εγρήγορση κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Μία πρώιμη καταγραφή συνειδητού ονείρου, βρίσκεται σε έργο του ιατρού και φιλόσοφου Sir Thomas Browne (1605-1682).
Ο Browne ήταν ενθουσιασμένος με την ονειρική πραγματικότητα και κατέγραψε την δική του ικανότητα για συνειδητό όνειρο στο έργο του Religio Medici: «…ωστόσο σε ένα όνειρο μπορώ να συνθέσω μία ολόκληρη κωμωδία, να παρακολουθήσω τη δράση, να αναγνωρίσω τους αστεϊσμούς και να γελάσω ξυπνώντας με την αλαζονεία που φανερώνουν…».
Ο Marquis d’Hervey του Saint-Denys, ήταν πιθανόν ο πρώτος που διατύπωσε την άποψη ότι είναι δυνατό ο καθένας να μάθει να ονειρεύεται συνειδητά.
Το 1867, δημοσίευσε το βιβλίο του Les Reves et les Moyens de Les Diriger; Observations Pratiques (Τα όνειρα και πώς να τα καθοδηγήσετε: πρακτικές παρατηρήσεις), στο οποίο κατέγραψε τα αποτελέσματα των 20ετών ερευνών του πάνω στα όνειρα.
Ο όρος «Lucid Dream (συνειδητό όνειρο) δημιουργήθηκε από τον Γερμανό συγγραφέα και ψυχίατρο Frederik van Eeden σε άρθρο του το 1913 με τίτλο A Study of Dreams (Μία μελέτη των ονείρων).
Ωστόσο το άρθρο παρέμεινε κατά κύριο λόγο στην αφάνεια και δεν έγινε γνωστό στην επιστημονική κοινότητα.
Ο αγγλικός όρος Lucid Dream (φωτεινό, διαυγές όνειρο) θεωρείται από αρκετούς παραπλανητικός γιατί σημαίνει περισσότερα από απλώς καθαρό ή ζωντανό όνειρο.
Καλύτερος όρος θα ήταν ο αντίστοιχος του ελληνικού όρου συνειδητό όνειρο: «conscious dream».
Ωστόσο ο συγγραφέας χρησιμοποίησε αρχικά τον όρο με την έννοια της επίγνωσης, όπως στην πρόταση ‘lucid interval’ (φωτεινό διάλειμμα) που χρησιμοποιείται για κάποιον που βρίσκεται σε παροδική ύφεση από ψύχωση. Υπό αυτήν την έννοια ο όρος του van Eeden μπορεί ακόμη να θεωρηθεί κατάλληλος.
Στη δεκαετία του ’50, κυνηγοί στη Μαλαισία αναφέρεται ότι έκαναν εκτενή χρήση του συνειδητού ονείρου για εξασφάλιση νοητικής ευεξίας, αν και κατοπινές μελέτες διέψευσαν τους ισχυρισμούς τους.
Στις καλές τέχνες σχετικό θέμα έχει ο σουρεαλιστικός πίνακας του 1944 του Σαλβαντόρ Νταλί, που λέγεται «όνειρο που προκαλείται από το πέταγμα της μέλισσας γύρω από ένα ρόδι ένα δευτερόλεπτο πριν το ξύπνημα»…
Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα οι επιστήμονες προσπαθούν να τα δοκιμάσουν στον παγκόσμιο πληθυσμό (άγνωστο με τι μελλοντικούς σκοπούς και με πρόσχημα πάντα την ίαση από ασθένειες –στην περίπτωση αυτή από εφιάλτες) και ιδίως στους «καλωδιωμένους» ανθρώπους που χρησιμοποιούν έξυπνο κινητό τηλέφωνο κ.τ.λ.
Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του ανθρώπου, αλλά και των εξουσιαστών υπήρξε ανέκαθεν να ελέγξουν τα ίδια τα… όνειρα!
Την επικράτεια δηλαδή εκείνη όπου ο νους και το ασυνείδητο φαίνεται να είναι παντοδύναμα και πέρα από τον έλεγχό μας.
Σε άρθρο της 9 Σεπτεμβρίου 2012[4] διαβάζουμε πως για πρώτη φορά, επιστήμονες του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης ανακοίνωσαν πως κατάφεραν να καθοδηγήσουν και να διαμορφώσουν τα όνειρα αρουραίων.
Οι επιστήμονες, με το πείραμά τους, αξιοποίησαν τον τρόπο με τον οποίο ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου κωδικοποιεί τις εμπειρίες και τις μετατρέπει σε μνήμη.
Έστειλαν στα πειραματόζωα ηχητικά μηνύματα, τα οποία σχετίζονταν με εμπειρίες που είχαν βιώσει την προηγούμενη ημέρα.
Στο πλαίσιο του πειράματος ο επικεφαλής της έρευνας, Matt Wilson, εκπαίδευσε μια ομάδα αρουραίων να τρέχουν σε έναν λαβύρινθο χρησιμοποιώντας ηχητικά μηνύματα.
Το ένα από τα μηνύματα που ακούγονταν σήμαινε ότι τους περίμενε φαγητό στα αριστερά, ενώ ο άλλος ήχος σήμαινε ότι οι αρουραίοι θα έβρισκαν μια λιχουδιά στο λαβύρινθο αν έστριβαν δεξιά.
Οι επιστήμονες κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των αρουραίων καθώς περιηγούνταν στον λαβύρινθο.
Αργότερα, κατέγραψαν τα εγκεφαλικά τους κύματα την ώρα που κοιμούνταν. Μετά από μετρήσεις και αναλύσεις βρέθηκε ότι οι αρουραίοι ονειρεύονταν τα γεγονότα της προηγούμενης ημέρας, ωστόσο όταν οι ερευνητές έπαιζαν τα ακουστικά σήματα του πειράματος ανακάλυψαν ότι τα όνειρα των τρωκτικών άλλαζαν.
Ειδικότερα, ανάλογα με τα ηχητικά μηνύματα που άκουγαν οι αρουραίοι ονειρεύονταν και διαφορετικό τμήμα του λαβυρίνθου.
Οι επιστήμονες ήδη γνώριζαν ότι όταν κοιμόμαστε ο ιππόκαμπος αναπαράγει κάποια από τα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να εδραιωθούν στη μνήμη μας, ωστόσο δεν ήταν σίγουροι για το αν αυτές οι αναπαραγωγές επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Με αυτήν την εργαστηριακή «ονειροπαγίδα», όμως, που δημιούργησαν, άνοιξαν το δρόμο, όπως υποστηρίζουν για τον έλεγχο των διαδικασιών που σχετίζονται με τη μνήμη κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Και ερχόμαστε στο τώρα, όπου έχουμε την εμφάνιση στην αγορά μιας ψυχολογικής εφαρμογής (application), που δημιουργεί το επιθυμητό όνειρο.[5]
O καθηγητής Ψυχολογίας Richard Wiseman από το Πανεπιστήμιο του Hertfordshire ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες τα αποτελέσματα ενός πειράματος διάρκειας δύο ετών, πάνω στον έλεγχο των ονείρων.
Το πείραμα του έδειξε ότι είναι πλέον δυνατό για τους ανθρώπους να δημιουργήσουν το τέλειο όνειρο και έτσι να ξυπνήσουν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι και ανανεωμένοι.
Το 2010, ο καθηγητής Wiseman συνεργάστηκε με τους προγραμματιστές ηλεκτρονικών εφαρμογών της εταιρείας Yuza, ώστε να δημιουργήσουν το «Dream:ON», μία εφαρμογή για iPhone που παρακολουθεί έναν άνθρωπο κατά τη διάρκεια του ύπνου και παίζει μία προσεκτικά σχεδιασμένη μελωδία με συγκεκριμένο σενάριο, όπως «καλοκαιρινές αναμνήσεις», «βόλτα με τον σκύλο», «ταξιδεύοντας στον κόσμο», τη στιγμή που ονειρεύεται.
Κάθε μελωδία σχεδιάστηκε προσεκτικά για να προκαλέσει ένα ευχάριστο «συναίσθημα», όπως είναι μια βόλτα στο δάσος ή το να είναι κανείς ξαπλωμένος σε μια παραλία.
Η ομάδα ήλπιζε ότι αυτοί οι ήχοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα όνειρα των ανθρώπων.
Στο τέλος του ονείρου, η εφαρμογή σήμανε έναν απαλό συναγερμό και κατηύθυνε το άτομο να καταγράψει το όνειρό του.
Ο δρ Σπύρος Κιτσινέλης, συγγραφέας του βιβλίου «Η επιστήμη των ονείρων», εξηγεί ότι στο παρελθόν έχουν γίνει κάποια ανάλογα πειράματα, με συσκευές ήχου και φωτός. «Πρόκειται για την λεγόμενη ενσωμάτωση εξωτερικών ερεθισμάτων στον ύπνο μας, τα οποία είναι δυνατόν να επηρεάσουν τα όνειρά μας»…
Ο ακριβής τρόπος λειτουργίας είναι ο παρακάτω.
Ενεργοποιούμε την εφαρμογή, τοποθετώντας τη συσκευή του κινητού πάνω στο κρεβάτι.
Από τις δονήσεις του σώματός μας όταν κοιμόμαστε, η εφαρμογή ανιχνεύει την κίνηση και αναγνωρίζει πότε βρισκόμαστε στη φάση του ύπνου στην οποία συνήθως ονειρευόμαστε (πρόκειται για τη φάση R.E.M. – Rapid Eye Movement, όταν δηλαδή βρισκόμαστε στο πιο «βαθύ» στάδιο του ύπνου) και τότε ακούγεται ένας χαμηλός ήχος, ο οποίος δεν μας ξυπνάει, επηρεάζει όμως το υποσυνείδητό μας!
Υπάρχουν διάφορες θεματικές ήχων, όπως ο ανάλαφρος ήχος των κυμάτων ή οι ήχοι πουλιών του δάσους αλλά και πολλά άλλα, αναλόγως του τι θέλει να ονειρευτεί ο καθένας!
Οι ήχοι αυτοί είναι δυνατόν να επηρεάσουν τα όνειρά μας, τα οποία στη συνέχεια, αν θέλουμε, τα καταγράφουμε και αποστέλλουμε τα αποτελέσματα, ώστε να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων που θα αξιοποιηθεί από τους επιστήμονες.
Μεταξύ των ζητημάτων που θα ερευνηθούν είναι οι διαφορές στα όνειρα που εντοπίζονται σε σχέση με την ηλικία και το φύλο, όπως επίσης και το αν γεγονότα παγκόσμιας εμβέλειας επηρεάζουν τον ύπνο μας…
Σημειώνεται ότι ίσως χρειαστούν αρκετές νύχτες… δοκιμών, μέχρι να αντιληφθούμε τα αποτελέσματα, ενώ ο μηχανισμός της εφαρμογής «εξατομικεύεται» στον τρόπο του ύπνου μας, καθώς διατηρεί αρχείο αλλά και επηρεάζεται από όσα δηλώνουμε σχετικά με… τη νύχτα που πέρασε.
Η εφαρμογή είχε «κατεβεί» μέχρι τώρα πάνω από 500.000 φορές και οι ερευνητές συνέλεξαν εκατομμύρια αναφορών σχετικά με τα όνειρα.
Ο Richard Wiseman, καθηγητής στη Δημόσια Κατανόηση της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire, αφού μελέτησε τα δεδομένα, ανακάλυψε ότι οι συγκεκριμένες «μελωδίες» πράγματι μπορούν να επηρεάσουν τα όνειρα των ανθρώπων και δήλωσε: «Αν κάποιος επέλεξε το τοπίο της φύσης, είχε στη συνέχεια περισσότερες πιθανότητες να δει ένα όνειρο σχετικά με πράσινα τοπία και λουλούδια. Αντίθετα, όσοι επέλεξαν τη μελωδία με την παραλία, τότε είχαν περισσότερες πιθανότητες να ονειρεύονται ότι κάνουν ηλιοθεραπεία».
Επιπλέον, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα όνειρα των ανθρώπων ήταν ιδιαίτερα περίεργα σε περιόδους πανσελήνου. «Το 2013, νευρολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι βιώνουν πιο διαταραγμένο ύπνο κατά την πανσέληνο», τόνισε ο Wiseman. «Έχουμε δει μια παρόμοια πορεία, με πιο παράξενα όνειρα που σχετίζονται με την πανσέληνο».
Τέλος, η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι ορισμένες μελωδίες παρήγαγαν πολύ πιο ευχάριστα όνειρα. «Όταν κάποιος βλέπει ευχάριστα όνειρα, αυτό τον βοηθά να ξυπνά με καλή ψυχολογική διάθεση, κάτι το οποίο αυξάνει την παραγωγικότητά του.
Ανακαλύψαμε τώρα έναν τρόπο να δίνουμε στους ανθρώπους γλυκά όνειρα και αυτό μπορεί επίσης να αποτελέσει τη βάση για ένα νέο είδος της θεραπείας και σε άλλους τομείς, όπως στα άτομα που πάσχουν από ορισμένες ψυχολογικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη» σχολίασε ο Wiseman.
Τέλος, ακολουθούν στον τύπο δημοσιεύματα (12-05-2014) με προπαγάνδα υπέρ των «καλών ονείρων» και ενάντια σε κάθε τι «αρνητικό», όπως ο εφιάλτης.[6] «…Η διέγερση του εγκεφάλου με ακίνδυνο ηλεκτρικό ρεύμα είναι ικανή να βοηθήσει κάποιον, ώστε να ελέγξει τα όνειρά του και να τα κατευθύνει όπως ο ίδιος επιθυμεί, σύμφωνα με Γερμανούς και Αμερικανούς επιστήμονες.
Η νέα μη επεμβατική τεχνική μπορεί, μεταξύ άλλων, να βοηθήσει μελλοντικά όσους βλέπουν συχνά εφιάλτες, να τους ξεφορτωθούν, αντικαθιστώντας τις σκηνές θρίλερ με ειδυλλιακά τοπία.
Τα ελεγχόμενα, συνειδητά ή διαυγή όνειρα, αποτελούν μέρος της μαγικής κουλτούρας διαφόρων αρχαίων πολιτισμών, ωστόσο τα τελευταία χρόνια άρχισαν να γίνονται αντικείμενο και επιστημονικής έρευνας.
Τα όνειρα αυτά («έχω συνείδηση ότι ονειρεύομαι») θεωρούνται μια υβριδική ή ενδιάμεση μορφή συνείδησης, ανάμεσα στον ύπνο (με τα συνήθη μη συνειδητά όνειρα) και στην εγρήγορση («έχω συνείδηση ότι είμαι ξύπνιος»).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την ψυχολόγο Ούρσουλα Βος του Πανεπιστημίου Γκαίτε της Φρανκφούρτης και τον καθηγητή Αλαν Χόμπσον της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, για πρώτη φορά έδειξαν ότι τέτοια όνειρα μπορούν να προκληθούν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, αν διαπεράσει τον εγκέφαλο εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, δημιουργώντας κύματα συγκεκριμένης συχνότητας στην περιοχή των 40 Hz.
Τέτοια κύματα «γάμμα» (η συχνότητα των οποίων δείχνει πόσες φορές ανά δευτερόλεπτο οι νευρώνες συγχρονίζουν την ηλεκτρική δραστηριότητά τους) συνδέονται με τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες κατά την εγρήγορση, όπως η λήψη αποφάσεων, και σχεδόν ποτέ δεν συναντώνται στον ύπνο.
Οι 27 εθελοντές, 15 γυναίκες και 12 άνδρες ηλικίας 18 έως 26 ετών, οι οποίοι συμμετείχαν στα πειράματα, δέχτηκαν να υποστούν σε ένα εργαστήριο ύπνου επί τέσσερις μέρες μια χαμηλής έντασης αβλαβή διακρανιακή ηλεκτρική διέγερση, διάρκειας μισού έως δύο λεπτών, στο μέτωπο και στους κροτάφους.
Αυτό τους επέτρεψε, ενώ βρίσκονταν στη λεγόμενη φάση REM του βαθέος ύπνου, να εμφανίζουν κύματα «γάμμα» και να έχουν επίγνωση ότι ονειρεύονται, όπως επιβεβαίωσαν οι ίδιοι, αφότου οι επιστήμονες τους ξύπνησαν.
Το 70% των εθελοντών ανέφεραν ότι μπορούσαν να επηρεάζουν κατά βούληση την πλοκή του ονείρου τους ή ένιωθαν ότι παρατηρούσαν τον εαυτό τους «απ’ έξω» ή «σαν σε οθόνη», σαν κάποιον τρίτο που ονειρεύεται.
Σε ηλεκτρικό ρεύμα με υψηλότερες ή χαμηλότερες συχνότητες δεν παρουσιάστηκε κάποια ιδιαίτερη αλλαγή στα εγκεφαλικά κύματα των εθελοντών την ώρα του ύπνου τους, ούτε και οι ίδιοι ονειρεύτηκαν συνειδητά.
Η Βος εκτιμά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άμεσα κάποια αγορά για «μηχανές συνειδητών ονείρων», ενώ προειδοποίησε ότι μια τέτοια συσκευή θα πρέπει να χρησιμοποιείται υπό ιατρική επιτήρηση.
Ωστόσο, όπως υποστήριξε, εφ’ όσον τα ευρήματά της επιβεβαιωθούν και από άλλες έρευνες, η τεχνική θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί στην ψυχιατρική και να φανεί χρήσιμη σε όσους ενδεχομένως υποφέρουν από μετατραυματική διαταραχή και συχνά βλέπουν τρομακτικά όνειρα».
Όλα αυτά, μόνο ως εφιάλτη μπορούμε να τα αντιληφθούμε, και δυστυχώς, αντιβαίνουν εντελώς στην αγνή πνευματική αθωότητα των ινδιάνικων ονειροπαγίδων και στο όποιο δίδαγμά τους…

Μετάφραση K
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
el.wikipedia.org
http://books.google.gr/books/about/Chippewa_Customs.html?id=KpUEAafnpkYC& redir_esc=y
και http://www.nativetech.org/dreamcat/dreamcat.html
el.wikipedia.org
http://www.e-magazino.gr/texnologia/epistimones-kataferan-na-apoktisoun-ton-elegxo-ton-oneiron.html
http://www.psychologynow.gr/internet/psyhologiko-application-dimioyr gei-epithymito-oneiro
Πηγή:
University of Hertfordshire και http://www.zougla.gr/kosmos/ article/epistimoniki-efarmogi-elegxou-ton-oniron-sto-kinito-mas
http://www.naftemporiki.gr/story/805834/ereuna-ligo-ilektriko-reuma-boitha-ston-eleg xo-ton-oneiron)
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 139, Iούνιος 2014

Η σκέψη στα χρόνια του smartphone



Από τον Θωμά Γιούργα
Η μεγάλη ψευδαίσθηση της γενιάς μου, χονδρικά η γενιά των τριαντάρηδων, είναι πως έχουμε φτάσει κοντά στο τέλος της ιστορίας σχετικά με την πρόσβαση στη γνώση. Η πανεύκολη, άμεση πρόσβαση στον χωροχρόνο του ίντερνετ και ο χαοτικός βομβαρδισμός πληροφορίας από τα ηλεκτρονικά μέσα δημιουργεί την επικίνδυνη και λανθασμένη εντύπωση ότι η γνώση είναι εύκολη.

Αντιθέτως, αυτό που συντελείται μέρα με την μέρα, γενιά με την γενιά είναι η απαξίωση της αυτόνομης σκέψης και η τυφλή εμπιστοσύνη πως όλα είναι εν δυνάμει γνωστά «εκεί έξω» και όποτε το θελήσουμε. Για να δώσουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα, σκεφτείτε πόσους αριθμούς τηλεφώνων έχετε απομνημονεύσει συγκριτικά με δέκα χρόνια πριν. Σκεφτείτε πόσα βιβλία διαβάζουμε στον ελεύθερο χρόνο μας ή αντίστροφα, πόσο ανούσιο χρόνο περνάμε αγκαλιά με τα κινητά και τις ταμπλέτες μας.

Η γνώση και η κατανόηση, όμως, είναι δύο διανοητικο-συναισθηματικές προσπάθειες & καταστάσεις που ξεκινάνε δομικά από μέσα μας. Βασίζονται στην αντίληψη, την φαντασία, την ενσυναίσθηση. Την περιέργεια, την υπομονή να διαβάσεις, να σκεφτείς κριτικά, να συνδέσεις, να στοχαστείς. Μιλώντας για υπομονή, είναι ενδεικτικό και άκρως ανησυχητικό το γεγονός ότι η χρονική διάρκεια κατά την οποία μπορεί κάποιος να μείνει συγκεντρωμένος σε κάτι (attention span) έχει αρχίσει να μειώνεται δραματικά στον σύγχρονο άνθρωπο. Σαν μια προσπάθεια υπαρξιακής διαφυγής από το ΤΩΡΑ.

Καίρια ευθύνη για αυτή τη μείωση συγκέντρωσης έχουν τα smartphones και όλη η σύγχρονη χαοτική κουλτούρα του «γνωσιακού fast food». Να δούμε δυο βιντεάκια στο YouTube, scroll down στο Facebook, πέντε τίτλοι ειδήσεων που πέρασαν από μπροστά μας. Ο βομβαρδισμός πληροφοριών και η έλλειψη συγκέντρωσης αλλά και διάθεσης εξερεύνησης μιας είδησης σε μεγαλύτερο βάθος, δημιουργεί ανθρώπους εύκολα χειραγωγήσιμους ως παθητικούς γνώστες.

Ένα τελευταίο παράδειγμα είναι η μάχη στο Χαλέπι. Άραγε, πόσα βιντεάκια που πέρασαν από τα μάτια μας, πόσοι τίτλοι ειδήσεων πόνταραν στο ότι ενώ θέλουμε να μάθουμε τι συμβαίνει, ταυτόχρονα δεν έχουμε την διάθεση ή / και τον χρόνο να το ψάξουμε σε μεγαλύτερο βάθος. Να διασταυρώσουμε την πληροφορία πριν την θεωρήσουμε γνώση, να ελέγξουμε τα βαθύτερα αίτια μιας κατάστασης ώστε να μη γίνουμε εύκολα θύματα προπαγάνδας.

Όσο περνάει ο καιρός, η πρόσβαση στην πληροφορία γίνεται τόσο εύκολη αλλά και χαοτική ώστε απαιτείται να εκπαιδεύσουμε από την μικρότερη δυνατή ηλικία, παιδιά και μαθητές να διατηρούν την εγγενή περιέργεια τους. Την αυτονομία της σκέψης τους. Την αμφιβολία και τον υγιή σκεπτικισμό. Την κριτική ανάλυση. Ειρωνικά, αυτές οι αρετές χάνονται όσο μεγαλώνει η διαθέσιμη γνώση. Και θα συνεχίσουν να χάνονται όσο μειώνεται η επαφή των μαθητών με μαθήματα όπως η Φιλοσοφία, η Γλώσσα, η Λογική, η Ψυχολογία. Καθόλου τυχαία, τα πλέον απαξιωμένα μαθήματα στην Ελλάδα του σήμερα.

*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 23.12.2016
http://www.nostimonimar.gr/knowledge-smartphone/