Ο αποκαλούμενος και πρύτανης της κωμωδίας, Αλέκος Σακελλάριος παίρνει συνέντευξη από τον εαυτό του.
Ρωτά και απαντά για τον Θεό,
τα τρία κακά του νεοέλληνα,
την ελπίδα και το μέλλον της Ελλάδας.
Οι πιθανότητες να βρούμε κάποιο από τα βιβλία της σειράς "Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν" που κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη μάλλον δεν είναι πολλές.
Στην ιστοσελίδα των σχετικών εκδόσεων υπάρχει η ένδειξη "εξαντλημένο" και το ακόλουθο σημείωμα: «Οι δύο συγγραφείς αποτέλεσαν στη δεκαετία του 1980 το τελευταίο συγγραφικό δίδυμο, το οποίο σήκωσε το βάρος της υπέρτατης, θα λέγαμε, προσπάθειας για να διατηρηθεί ζωντανό το ευθυμογράφημα και το σατιρικό διήγημα. Δύο είδη του γραπτού λόγου τα οποία στις μέρες μας εξέλειπαν και λάμπουν πλέον, μόνον δια της απουσίας τους.
Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας υπέροχης και απολαυστικής δεκάτομης σειράς αυτοτελών βιβλίων, που μας χάρισαν από κοινού οι δυο πολυγραφότατοι συγγραφείς ο Αλέκος Σακελλάριος, ο τότε πρύτανης της κωμωδίας και του ευθυμογραφήματος και ο Δήμος Λεβιθόπουλος, ένας νέος ταλαντούχος σατιρικός συγγραφέας, που ένωσαν τις δυνάμεις "εν μια πέννη", δίνοντας ένα αποτέλεσμα μοναδικό!
Τα μισά από τα δέκα βιβλία τους εκδόθηκαν τότε, αρχές δεκαετίας του ’80 και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Κυκλοφόρησαν μέχρι και σε σχήμα τσέπης.
Αφότου ο κορυφαίος συγγραφέας και πατριάρχης του ελληνικού κινηματογράφου Αλέκος Σακελλάριος "πήγε να συναντήσει τον Αριστοφάνη", το έταιρον συγγραφικό ήμισυ, ο Δήμος Λεβιθόπουλος "αναζήτησε την έμπνευση σε άλλους μακρινούς τόπους" με αποτέλεσμα αυτά τα δέκα μοναδικά στο είδος τους βιβλία, εκδοθέντα και μη, να έχουν τη μοίρα ενός χαμένου θησαυρού"
Σε μια τέτοια έκδοση λοιπόν, διαβάζουμε σε κείμενο του ίδιου του Αλέκου Σακελλάριου:
– Οι Έλληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!
– Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
– Από τους σπουδαίους προγόνους μας, κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
– Γραφειοκρατία;
– Γραφειοκρατία είναι οι διαδικασίες που ακολουθούν τα προβλήματα όταν τα απασχολεί κάποια σοβαρή λύση!
– Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;
– Το μέγα ελληνικό θαύμα! Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ότι οι άλλοι σε εκατό!
– Δηλαδή;
– Στην Ευρώπη αντιστοιχούν τρία δένδρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δένδρο!
– Αξιοκρατία;
– Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερο από εμάς. Αναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μην γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια το καταφέρνουν τόσοι άλλοι.
– Ελπίδα;
– Την ελπίδα την φτιάχνεις με όση απελπισία σου έχει απομείνει.
– Φοβάσαι;
– Ο καθένας μας κρύβει μέσα του τον καλύτερο και τον χειρότερο Έλληνα μαζί. Το κακό είναι ότι όσο πάει, αυτοί οι δύο όλο και λιγότερο διαφέρουν μεταξύ τους!
– Το μέλλον της Ελλάδας;
– Αν ποτέ πει να ξεβρωμίσει ο τόπος αυτός, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει…μόνον ο τόπος!
Ρωτά και απαντά για τον Θεό,
τα τρία κακά του νεοέλληνα,
την ελπίδα και το μέλλον της Ελλάδας.
Οι πιθανότητες να βρούμε κάποιο από τα βιβλία της σειράς "Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν" που κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη μάλλον δεν είναι πολλές.
Στην ιστοσελίδα των σχετικών εκδόσεων υπάρχει η ένδειξη "εξαντλημένο" και το ακόλουθο σημείωμα: «Οι δύο συγγραφείς αποτέλεσαν στη δεκαετία του 1980 το τελευταίο συγγραφικό δίδυμο, το οποίο σήκωσε το βάρος της υπέρτατης, θα λέγαμε, προσπάθειας για να διατηρηθεί ζωντανό το ευθυμογράφημα και το σατιρικό διήγημα. Δύο είδη του γραπτού λόγου τα οποία στις μέρες μας εξέλειπαν και λάμπουν πλέον, μόνον δια της απουσίας τους.
Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας υπέροχης και απολαυστικής δεκάτομης σειράς αυτοτελών βιβλίων, που μας χάρισαν από κοινού οι δυο πολυγραφότατοι συγγραφείς ο Αλέκος Σακελλάριος, ο τότε πρύτανης της κωμωδίας και του ευθυμογραφήματος και ο Δήμος Λεβιθόπουλος, ένας νέος ταλαντούχος σατιρικός συγγραφέας, που ένωσαν τις δυνάμεις "εν μια πέννη", δίνοντας ένα αποτέλεσμα μοναδικό!
Τα μισά από τα δέκα βιβλία τους εκδόθηκαν τότε, αρχές δεκαετίας του ’80 και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Κυκλοφόρησαν μέχρι και σε σχήμα τσέπης.
Αφότου ο κορυφαίος συγγραφέας και πατριάρχης του ελληνικού κινηματογράφου Αλέκος Σακελλάριος "πήγε να συναντήσει τον Αριστοφάνη", το έταιρον συγγραφικό ήμισυ, ο Δήμος Λεβιθόπουλος "αναζήτησε την έμπνευση σε άλλους μακρινούς τόπους" με αποτέλεσμα αυτά τα δέκα μοναδικά στο είδος τους βιβλία, εκδοθέντα και μη, να έχουν τη μοίρα ενός χαμένου θησαυρού"
Σε μια τέτοια έκδοση λοιπόν, διαβάζουμε σε κείμενο του ίδιου του Αλέκου Σακελλάριου:
– Οι Έλληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!
– Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
– Από τους σπουδαίους προγόνους μας, κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
– Γραφειοκρατία;
– Γραφειοκρατία είναι οι διαδικασίες που ακολουθούν τα προβλήματα όταν τα απασχολεί κάποια σοβαρή λύση!
– Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;
– Το μέγα ελληνικό θαύμα! Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ότι οι άλλοι σε εκατό!
– Δηλαδή;
– Στην Ευρώπη αντιστοιχούν τρία δένδρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δένδρο!
– Αξιοκρατία;
– Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερο από εμάς. Αναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μην γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια το καταφέρνουν τόσοι άλλοι.
– Ελπίδα;
– Την ελπίδα την φτιάχνεις με όση απελπισία σου έχει απομείνει.
– Φοβάσαι;
– Ο καθένας μας κρύβει μέσα του τον καλύτερο και τον χειρότερο Έλληνα μαζί. Το κακό είναι ότι όσο πάει, αυτοί οι δύο όλο και λιγότερο διαφέρουν μεταξύ τους!
– Το μέλλον της Ελλάδας;
– Αν ποτέ πει να ξεβρωμίσει ο τόπος αυτός, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει…μόνον ο τόπος!