Το να μάθουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση επιτάχυνσης στο μέλλον δεν είναι μια παραφυσική επιστήμη που προορίζεται αποκλειστικά για μέντιουμ.
Είναι ένας συμπαντικός φυσικός νόμος επιβίωσης.
Είναι μια επιστήμη πρόβλεψης που απευθύνεται σε ανθρώπους φυσιολογικούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν τους νόμους του χρόνου για να ισορροπήσουν έχοντας πλήρη γνώση του σκοπού.
Εμείς οι άνθρωποι εκπέμπουμε και λαμβάνουμε κυματικές πληροφορίες.
Είναι ένας συμπαντικός φυσικός νόμος επιβίωσης.
Είναι μια επιστήμη πρόβλεψης που απευθύνεται σε ανθρώπους φυσιολογικούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν τους νόμους του χρόνου για να ισορροπήσουν έχοντας πλήρη γνώση του σκοπού.
Εμείς οι άνθρωποι εκπέμπουμε και λαμβάνουμε κυματικές πληροφορίες.
Όλα μας τα κύτταρα κάνουν το ίδιο.
Ζούμε πάντα μια ηχώ του χρόνου.
Κάθε στιγμή θέτουμε ένα πρόβλημα το οποίο, στο μέλλον, επιλύεται στιγμιαία με πολλαπλούς τρόπους.
Συστηματικά, μία λύση έρχεται προς εμάς.
Την αντλούμε μέσα από ένα διαθέσιμο δυναμικό.
Αρκεί να ξέρουμε να την αναγνωρίσουμε τη δεδομένη στιγμή.
Τα συλλογικά δυναμικά μπορούν να αρέσουν, αποτέλεσμα placebo ή να μην αρέσουν, αποτέλεσμα nocebo
Μια επιδημία αναπτύσσεται ακόμα πιο γρήγορα όταν χρησιμοποιεί το αποτέλεσμα nocebo
Ένας ιός ή βακτηρίδιο που συνήθως δεν βλάπτουν, μπορεί να γίνουν θανατηφόρα, εάν ο φορέας του φοβάται ότι θα αρρωστήσει.
Αυτός ο φόβος γίνεται η αιτία της ασθένειας, διότι ανοίγει τις πύλες μιας επικίνδυνης μελλοντικής δυνατότητας.
Γιατί, για να ανοίξουν οι πύλες ενός επικίνδυνου δυναμικού, αρκεί να κάνουμε μια ανάλογη σκέψη με εκείνη που δημιούργησε αυτό το δυναμικό.
Πολύ συχνά, για να μην πούμε συνέχεια, χρησιμοποιούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις οι οποίες δεν μας πέρασαν ποτέ από το μυαλό.
Αυτές ενεργοποιούν μέσα μας σκέψεις οι οποίες δεν μας αφορούν.
Και εκπλησσόμαστε για τις δυστυχίες ή τα αποτελέσματα nocebo, τα οποία μας επιστρέφουν.
Ο οργανισμός μας δεν είναι φτιαγμένος για να δέχεται οποιαδήποτε απάντηση.
Ας κατευθύνουμε λοιπόν το μέλλον για να μην υποφέρουμε!
Το να μάθουμε λοιπόν, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση επιτάχυνσης στο μέλλον, είναι κεφαλαιώδες ζήτημα για να ξέρουμε να θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις στο παρόν για να μην δρούμε ή να σκεφτόμαστε σε συνάρτηση με συλλογικά δυναμικά αντίθετα με τε τα δικά μας.
αλλιώς γινόμαστε μαριονέτες ενός μέλλοντος που δεν ελέγχουμε πια.
Ζούμε πάντα μια ηχώ του χρόνου.
Κάθε στιγμή θέτουμε ένα πρόβλημα το οποίο, στο μέλλον, επιλύεται στιγμιαία με πολλαπλούς τρόπους.
Συστηματικά, μία λύση έρχεται προς εμάς.
Την αντλούμε μέσα από ένα διαθέσιμο δυναμικό.
Αρκεί να ξέρουμε να την αναγνωρίσουμε τη δεδομένη στιγμή.
Τα συλλογικά δυναμικά μπορούν να αρέσουν, αποτέλεσμα placebo ή να μην αρέσουν, αποτέλεσμα nocebo
Μια επιδημία αναπτύσσεται ακόμα πιο γρήγορα όταν χρησιμοποιεί το αποτέλεσμα nocebo
Ένας ιός ή βακτηρίδιο που συνήθως δεν βλάπτουν, μπορεί να γίνουν θανατηφόρα, εάν ο φορέας του φοβάται ότι θα αρρωστήσει.
Αυτός ο φόβος γίνεται η αιτία της ασθένειας, διότι ανοίγει τις πύλες μιας επικίνδυνης μελλοντικής δυνατότητας.
Γιατί, για να ανοίξουν οι πύλες ενός επικίνδυνου δυναμικού, αρκεί να κάνουμε μια ανάλογη σκέψη με εκείνη που δημιούργησε αυτό το δυναμικό.
Πολύ συχνά, για να μην πούμε συνέχεια, χρησιμοποιούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις οι οποίες δεν μας πέρασαν ποτέ από το μυαλό.
Αυτές ενεργοποιούν μέσα μας σκέψεις οι οποίες δεν μας αφορούν.
Και εκπλησσόμαστε για τις δυστυχίες ή τα αποτελέσματα nocebo, τα οποία μας επιστρέφουν.
Ο οργανισμός μας δεν είναι φτιαγμένος για να δέχεται οποιαδήποτε απάντηση.
Ας κατευθύνουμε λοιπόν το μέλλον για να μην υποφέρουμε!
Το να μάθουμε λοιπόν, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση επιτάχυνσης στο μέλλον, είναι κεφαλαιώδες ζήτημα για να ξέρουμε να θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις στο παρόν για να μην δρούμε ή να σκεφτόμαστε σε συνάρτηση με συλλογικά δυναμικά αντίθετα με τε τα δικά μας.
αλλιώς γινόμαστε μαριονέτες ενός μέλλοντος που δεν ελέγχουμε πια.
επιμέλεια κειμένου:ntina
18
