Η φούσκα του Bitcoin ξεπέρασε τα 15.000 δολάρια

Ιστορικές φούσκες αξιών, όπως η… τουλιπομανία του 17ου αιώνα στην Ολλανδία, το όργιο με τις μετοχές της βρετανικής Εταιρείας Νοτίων Θαλασσών στις αρχές του 18ου αιώνα και η αχαλίνωτη κερδοσκοπία με τους τίτλους των εταιρειών Ιντερνετ (Dotcom) στα τέλη της δεκαετίας του 1990, θυμίζει η πορεία του Bitcoin.
Το ψηφιακό νόμισμα ξεπέρασε την περασμένη Πέμπτη τα 15.000 δολάρια, επιτυγχάνοντας άνοδο μεγαλύτερη των 4.500 χιλιάδων δολαρίων σε διάστημα μόλις μιας εβδομάδας.
Από την αρχή της χρονιάς έχει 15πλασιάσει την αξία του και το ερώτημα που απασχολεί πλέον αρκετούς είναι πού οδηγεί αυτό το ράλι.
Πρόκειται για την «Κόλαση του Δάντη…
Οποιος εισέρχεται (σε αυτό) εγκαταλείπει κάθε ελπίδα», προειδοποίησε πριν από λίγες ημέρες από το Βloomberg TV ο επικεφαλής της βρετανικής Royal Bank of Scotland (RBS) Χάουαρντ Ντέιβις. Δεν είναι ο μόνος.
Ανάλογες προειδοποιήσεις έχουν εκπέμψει νωρίτερα κορυφαίες φιγούρες της διεθνούς τραπεζικής, όπως οι επικεφαλής των JP Morgan και Goldman Sachs Τζέιμι Ντάιμον και Λόιντ Μπλανκφέιν, αλλά και ο πρώην πρόεδρος της αμερικανικής Fed, Αλαν Γκρίνσπαν.
Από την πλευρά του ο γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς έχει ζητήσει τη διά νόμου απαγόρευση του bitcoin.
Ωστόσο, κορυφαίες ρυθμιστικές αρχές του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η αμερικανική Fed, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης -αν και εκφράζουν και αυτές την ανησυχία τους- αμφιταλαντεύονται ως προς το ενδεχόμενο λήψης κάποιων μέτρων.
Η αναποφασιστικότητα αυτή αφήνει έτσι ανοιχτό το πεδίο σε ακόμη μεγαλύτερη κερδοσκοπία και... φούσκωμα από το οποίο όλοι -νόμιμοι και παράνομοι- θέλουν να έχουν ένα μερίδιο.
Ετσι, μεγάλα χρηματιστήρια των ΗΠΑ, όπως το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγου (CME), ετοιμάζονται πλέον να παρέχουν σε τράπεζες και hedge funds τη δυνατότητα αγοράς και πώλησης παραγώγων που θα βασίζονται στο bitcoin.
H κίνηση εκτιμάται ότι θα φουσκώσει ακόμη περισσότερο την αξία του ψευτονομίσματος.
Πού θα φτάσει η φούσκα;
Οι αναλυτές της διαδικτυακής Saxo Βank εκτιμούν ότι η αξία του bitcoin θα μπορούσε να αγγίξει την επόμενη χρονιά τα 60.000 δολάρια -αυξάνοντας τη συνολική κεφαλαιοποίησή του πάνω από το ένα τρισ. δολάρια.
Ωστόσο στη διάρκεια του 2019 -και όταν οι αρχές αποφασίσουν τελικά να εισαγάγουν μεγαλύτερους ελέγχους- το κρυπτονόμισμα θα καταρρεύσει στα 1.000 δολάρια.
Εως τότε το bitcoin μπορεί να χρησιμεύσει όχι μόνο σε όσους έχουν απόθεμα και επιθυμούν να κερδοσκοπήσουν γρήγορα, αλλά και σε όσους θέλουν να ξεπλύνουν το μαύρο χρήμα.
Η ανωνυμία του bitcoin καθιστά όπως είναι γνωστό ευκολότερες τις συναλλαγές για έναν έμπορο ναρκωτικών, προαγωγό, καταχραστή, φοροφυγάδα ή άλλου είδους απατεώνα.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-foyska-toy-bitcoin-xeperase-ta-15000-dolaria

Γιώργος Σεφέρης: «Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε»

10 Δεκεμβρίου 1963 -Το Νόμπελ στον Γιώργο Σεφέρη -Η ομιλία του ποιητή

«Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα».

Στις 10 Δεκεμβρίου το 1963 έγινε στη Στοκχόλμη η τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ.
Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης είναι ανάμεσα στους τιμηθέντες.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας εκφώνησε την ομιλία του, στο δημαρχείο της Στοκχόλμης, στο γεύμα για τους νομπελίστες.
Ακολουθεί η ομιλία του Γιώργου Σεφέρη, απ’ όπου είναι το απόσπασμα στην αρχή του δημοσιεύματος:

«Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση.
Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα (σ.σ η ομιλία δόθηκε στα γαλλικά).
Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα- πρώτα από τον εαυτό μου.
Ανήκω σε μια χώρα μικρή.
Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου.
Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή.
Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.
Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη.
Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες.
O ίδιος νόμος ισχύει και όταν ακόμη πρόκειται για φυσικά φαινόμενα:
«Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα» λέει ο Ηράκλειτος· «ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν».
Συλλογίζομαι πως δεν αποκλείεται ολωσδιόλου να ωφεληθεί ένας σύγχρονος επιστήμων, αν στοχαστεί τούτο το απόφθεγμα του Ίωνα φιλοσόφου. Όσο για μένα συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας και του φυσικού κόσμου. Και ένας από τους διδασκάλους μου, των αρχών του περασμένου αιώνα, γράφει: «…θα χαθούμε, γιατί αδικήσαμε…». Αυτός ο άνθρωπος ήταν αγράμματος· είχε μάθει να γράφει στα τριάντα πέντε χρόνια της ηλικίας του. Αλλά στην Ελλάδα των ημερών μας, η προφορική παράδοση πηγαίνει μακριά στα περασμένα όσο και η γραπτή.
Το ίδιο και η ποίηση.
Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ’ ένα λαό περιορισμένο.
Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση.
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν, αν η πνοή μας λιγόστευε;
Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης – κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τον περασμένο χρόνο, γύρω από τούτο το τραπέζι, την πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης και στη λογοτεχνία· παρατήρησαν πως ανάμεσα σ’ ένα αρχαίο ελληνικό δράμα και ένα σημερινό η διαφορά είναι λίγη.
Ναι, η συμπεριφορά του ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν’ ακούει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση.
Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται.
Κυνηγημένη, ξέρει πού να ‘βρει καταφύγιο· απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους.
Γι’ αυτή δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου.
Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης.
Έχει τη χάρη ν’ αποφεύγει πάντα τη συνήθεια, αυτή τη βιομηχανία.
Χρωστώ την ευγνωμοσύνη μου στη Σουηδική Ακαδημία, που ένιωσε αυτά τα πράγματα· που ένιωσε πως οι γλώσσες, οι λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δεν πρέπει να καταντούν φράχτες, όπου πνίγεται ο παλμός της ανθρώπινης καρδιάς· που έγινε ένας Άρειος Πάγος ικανός: να κρίνει με αλήθεια επίσημη την άδικη μοίρα της ζωής, για να θυμηθώ το Σέλλεϋ, τον εμπνευστή, καθώς μας λένε, του Αλφρέδου Νομπέλ, αυτού του ανθρώπου που μπόρεσε να εξαγοράσει την αναπόφευκτη βία με τη μεγαλοσύνη της καρδιάς του.
Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.
Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.
Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα».
imerodromos.gr