χρήσιμη γραφική σύγκριση των συμπτωμάτων του COVID-19, της Γρίπης και του Κρυολογήματος.

Ένα κατατοπιστικό γράφημα για τον κοροναϊό που βρήκα στο ιστολόγιο black cat * red cat που μας δίνει μια
χρήσιμη γραφική σύγκριση των συμπτωμάτων του COVID-19, της Γρίπης και του Κρυολογήματος.

Ο λεπρός της ευρώπης και οι μαζί τους φάγαμε

.....................

Μα υπάρχει λύση? Ποιος θα προτείνει ρεαλιστικά μέτρα? Κι εσύ δηλαδή τι προτείνεις? Να πάρουμε περισσότερα τεστ, να κάνουμε περισσότερες προσλήψεις, πες κάτι ρε μαλάκα μέχρι να περάσει κι αυτό, να το ξεχάσουμε και να συνεχίσουμε τις ζωές μας. Πες κάτι ο,τιδήποτε, ακόμα και να γίνουμε κούβα· αυτό θέλεις ρε μεγάλε, κούβα να γίνουμε? Χαλάλι, πάρε από πάνω μας το κακό και κάνε μας ακόμα και κούβα.

Υπήρχαν εποχές που πίστευα ότι η κατάληψη της εξουσίας από ένα λιγότερο εχθρικό κρατικό μηχανισμό, θα επέτρεπε σε μικρές κοινότητες ανθρώπων σαν κι αυτές των κίτρινων γιλέκων, των δεν πληρώνω, των κοινωνικών ιατρείων, των ντοπιοπερίφανων να ορίσουν την μοίρα τους. Όμως νομίζω πως ο σύριζα, οι ποδέμος και οι πεντάστεροι μας έπεισαν πέρα από πάση αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να συμβεί έτσι. Πράγμα που μας αφήνει μόνο το δύσκολο δρόμο· το να κοιτάξουμε ξανά τους δίπλα μας και να προσπαθήσουμε να βρούμε τον εαυτό μας μαζί τους· αυτούς τους ίδιους δίπλα μας που δεν αντέχουμε γιατί είναι μάτσο άντρες, υστερικές φεμινίστριες, MAGAις, μακεδονομάχοι, γκρέτες και θεούσες. Κι από αυτούς να βρούμε τους βλαχοδήμαρχους (οι ιντελέ το λένε φυσικές ηγεσίες) που δεν αντέχουν να βάλουν κώλο κάτω μέχρι να ικανοποιήσουν τους πάντες για τη ματαιοδοξία του ευχαριστώ, αλλά οι πάντες αυτή τη φορά δεν θα είναι βολικά οι τρανς της ταϊλάνδης, ο βουκεφάλας ή κάποια άλλη αναξιοπαθής ομάδα που χρίζει της ελεημοσύνης μας· αλλά οι πάντες δίπλα μας κι επιτέλους κι εμείς οι ίδιοι. Αν δεν σας κάνει η αρχή της καλοσύνης μου, υπάρχουν σίγουρα καλύτεροι από εμένα· δείτε το gran torino του κλίντ ίστγουντ, διαβάστε την αριάγνη του τσίρκα ή το διπλό βιβλίο του χατζή.

Αν αυτό μας είναι αβάσταχτο και αδύνατο, τότε -όπως μας λέει σκληρά αλλά ειλικρινά ο ουελμπέκ- ας το βουλώσουμε κι ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τους καραγκιόζηδες ελπίζοντας πως αυτή τη φορά δεν θα μας πάρει η μπάλα και ο αλγόριθμος θα μας λυπηθεί. Πώς σε αυτή την κρίση θα είμαστε τυχεροί επειδή δεν καπνίζουμε και δεν έχουμε άσθμα, στην επόμενη γιατί είμαστε κομπιουτεράδες, στην προηγούμενη γιατί είμασταν τραπεζικοί και στην παρα-επόμενη γιατί θα γίνουμε μουσουλμάνοι σαν τον ήρωα της υποταγής.

Είναι κι αυτό μια ενήλικη στάση ύπαρξης. Να επιλέξεις αν θα είσαι ο ακαδημαϊκός της υποταγής, ο χαμάλης του χατζή, ο μισάνθρωπος MAGA ίστγουντ ή ο ναμπουλιόν της αριάγνης. Κι αυτή είναι η πραγματική μας ευθύνη, όχι το να μην ακουμπάμε το πρόσωπό μας και να κρατάμε την αναπνοή μας.

Κάθε κρίση είναι μια χαραμάδα κι αν μη τι άλλο εμείς δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μας δίνονται αρκετές ευκαιρίες για να αφήσουμε το φως να μπει.

rede more:https://www.techiechan.com/?p=3359

Ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί έχει άλλη άποψη: «Και το 1958 και το 1968 η γρίπη σκότωσε εκατομμύρια, αλλά δεν σταμάτησε ο κόσμος, ούτε επιβλήθηκε καραντίνα»

Ψυχραιμία απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού, ώστε να μην εξελιχθεί σε επιδημία της απελπισίας, των fake news και της θυσίας θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών συνιστά ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί.

Επιμέλεια μετάφρασης Τρύφωνας Καϊσερλίδης

Σε άρθρο γνώμης στη γαλλική επιθεώρηση Le Point, ο Λεβί, ένας από τους διασημότερους διανοούμενους της Ευρώπης, μας καλεί να αντλήσουμε βασικά διδάγματα από δύο ανάλογες πανδημίες, που σάρωσαν την υφήλιο τις δεκαετίες του 1950 και 1960 με εκατομμύρια θυμάτων και ανάλογες σκηνές χωρίς, τότε, να επιβληθούν δρακόντεια περιοριστικά μέτρα.

Ακολουθεί το άρθρο του μεταφρασμένο:

«Δύο πανδημίες, το 1957 και το 1968, συγκρίσιμες στο μέγεθος τουλάχιστον με την Covid19, που προκαλεί ο νέος κορωνοϊός, έχουν διαγραφεί από τη μνήμη. Και τώρα ξανατροφοδοτούν τις στήλες.
Τι μαθήματα μπορεί να αντλήσει κανείς;

Καλοκαίρι 1968. Ένας άγνωστος ιός σαρώνει την υφήλιο.
Ξεκίνησε από την Κίνα για να προκαλέσει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο νεκρούς, εκ των οποίων 50.000 στις ΗΠΑ και τουλάχιστον 30.000 στη Γαλλία.
Από τον ιό θα μολυνθεί κι ένας αρχηγός κράτους, ο (Δυτικογερμανός) Βίλι Μπραντ. Ελλείψει μασκών σιδηροδρομικοί υπάλληλοι τραβούν χειρόφρενο.
Εμβολιασμοί γίνονταν εντατικά στα «πεζοδρόμια», αφηγούνται γιατροί, που ζουν μέχρι σήμερα.
Τα θύματα πέθαιναν με «κυανωμένα χείλη» από πνευμονική αιμορραγία ή ασφυξία.
Και το κακό εξαπλωνόταν τόσο γρήγορα που δεν υπήρχε χρόνος για να απομακρυνθούν τα πτώματα, που συσσωρεύονταν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Ας είναι ειλικρινείς όσοι είχαν βιώσει αυτήν την πανδημία: Με εξαίρεση τους νοσηλευτές, δεν έχουν κρατήσει καμία ανάμνηση απ’ αυτή. Κι οι ζαλισμένοι με τον κορωνοϊό νεότεροι να σκεφτούν ότι ουδεμία αναφορά γίνεται στα κανάλια γι’ αυτή την πανδημία, που είχε βαφτιστεί «γρίπη του Χονγκ Κόνγκ». 
Κι οι αρχειοθέτες ας το ελέγξουν: ο Τύπος της εποχής μιλούσε επί 18 μήνες γι’ αυτό το θέμα, αλλά χωρίς να θίξει το ενδεχόμενο περιοριστικών μέτρων και χωρίς να φανταστεί κανείς να βάλει τη ζωή στον πάγο.
1957-1958. Άλλη ανάμνηση. Η επιδημία, που εκείνη τη φορά είχε βαπτιστεί «ασιατική γρίπη», ξεκίνησε από τις επαρχίες Γκουϊζού και Γιουνάν, δηλαδή και πάλι από την Κίνα. Πέρασε από το Ιράν, την Ιταλία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ. Και δεν χρειάστηκε πάνω από έξι μήνες για να κάνει το γύρο του κόσμου. Δύο εκατομμύρια νεκροί συνολικά, ιδιαιτέρως δε διαβητικοί και καρδιοπαθείς. 100.000 στις ΗΠΑ, μεταξύ 25.000 και 100.000 στη Γαλλία. Σκηνές τρόμου σε πενιχρά εξοπλισμένα, «γονατισμένα» νοσοκομεία. Όμως, παρά τη φρίκη, παρά το πένθος, παρά τη συζήτηση στο Συμβούλιο του Παρισιού, όπου σχεδίαζαν, χωρίς τελικά να καταλήξουν, στο κλείσιμο ορισμένων σχολείων, δεν ελήφθησαν ούτε τότε περιοριστικά μέτρα. Το θέμα απασχολούσε τις εφημερίδες, χωρίς να επισκιάζει όμως τον πόλεμο της Αλγερίας, ούτε την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης ούτε την επιστροφή του Ντε Γκολ στην εξουσία. Και ένα πολύ περίεργο φαινόμενο μ’ αυτή την πανδημία ήταν ότι και αυτή διαγράφηκε από τη μνήμη μας.

Αυτά τα δύο προηγούμενα, με την ανησυχητική ομοιότητα με την παρούσα κατάσταση, μας υπενθυμίζουν κάτι προφανές: το θέαμα κυριαρχεί. Κι ένα γεγονός δεν είναι «ιστορικό», δεν «αλλάζει τον κόσμο» και δεν διαχωρίζει το «πριν» από το «μετά» παρά μόνον στο βαθμό που θα το αποφασίσουν τα ΜΜΕ μέσα στην αυτοεκπληρούμενη μέθη τους.

Αλλά θα αντλήσουμε, πάνω απ’ όλα, δύο συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι ότι ο πλανήτης έχει προοδεύσει. Θεωρεί ανυπόφορες τις εκατόμβες θυμάτων, που εμφανίστηκαν χθες στη φυσική τάξη πραγμάτων. Η ανησυχία για τη Δημόσια Υγεία έχει γίνει κυρίαρχη αποστολή για τα κράτη στον ίδιο βαθμό με την ασφάλεια ή τα ζητήματα ειρήνης και πολέμου μεταξύ εθνών. Κινητοποιούνται τεράστιοι πόροι, όπως και στην περίπτωση του AIDS – το οποίο παρεμπιπτόντως προκάλεσε συνολικά 25 εκατομμύρια θανάτους – για την ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων. Κι η ανθρωπότητα, ως ένας άνθρωπος, προτάσσει τη ζωή από την οικονομία. Αυτό είναι θαυμάσιο.

Αλλά, από την άλλη πλευρά, το παρατραβάμε λίγο με το θέμα της «άνευ προηγουμένου πανδημίας». Απατώμεθα όταν μας λένε ότι μ’ αυτήν την Covid-19 αντιμετωπίζουμε «τη χειρότερη υγειονομική καταστροφή εδώ και έναν αιώνα». Εκτός και υπάρξει κάποια επιτάχυνση [στην εξάπλωσή της επιδημίας], που δεν αναμένουν προς το παρόν οι ειδικοί, απέχουμε ακόμη πόρρω, σε μια χώρα όπως η Γαλλία, από τα νούμερα του 1958 και του 1968. Και το έτερο συμπέρασμα είναι – κι αυτή η παρατήρηση είναι λιγότερο ευχάριστη – ότι υπάρχει κάποια υπεραντίδραση και πανικός στη στάση μας σήμερα.

Σχετίζεται λοιπόν μ’ αυτό;
Είναι η έμμονη ιδέα ή αναπόφευκτη άλλη όψη του νομίσματος της προόδου;
Ή είναι ακόμη δυνατόν να έχουμε τη μία (τη νέα ιδέα, όχι μόνον στην Ευρώπη, αλλά και στις πιο φτωχές ηπείρους ότι τίποτε δεν είναι υπέρτερο μιας ζωής) χωρίς κατ’ ανάγκη να ενδίδουμε στην άλλη (μια ανθρωπότητα τρομοκρατημένη, η οποία με το ρυθμό που προχωρά η μόλυνση των απόψεων, θα αποδεχθεί μια μέρα ως προφανές το κλείσιμο των συνόρων, τη δυσπιστία έναντι των άλλων ή την ψηφιακή «ιχνηλάτηση»;

Για να γίνει το δεύτερο θα πρέπει να μάθουμε να τηρούμε αποστάσεις ασφαλείας από τα αντι-κοινωνικά δίκτυα και τον πυρετό των fake news.

Θα πρέπει να ξανασκεφτούν οι ιθύνοντες των ΜΜΕ τη σκηνοθεσία, που προκαλεί άσκοπα άγχος, ενός παγκόσμιου και ημερήσιου απολογισμού νεκρών, στον οποίο ουδέποτε έχουμε υποβληθεί επί παραδείγματι αναφορικά με τα θύματα του καρκίνου.

Θα πρέπει όλοι μαζί να αναρωτηθούμε αν η δίκαιη μάχη κατά της επιδημίας απαιτεί πραγματικά το μπλακ-άουτ στα μυαλά μας για την επιστροφή του ISIS στη Μέση Ανατολή, την πρόοδο της ρωσικής και κινεζικής αυτοκρατορίας ή την ολέθρια αποδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι βασικό, χωρίς να αμφισβητούμε τις θυσίες των νοσηλευτών μας και του υπόλοιπου προσωπικού των νοσοκομείων, να βάλουμε στην ατζέντα των μελλοντικών μας συζητήσεων το θέμα ποια προνόμια, αλλά και ποια δικαιώματα και ελευθερίες είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε στον βωμό του ονείρου μας για ένα υγειονομικό Κράτος, που θα μας θεραπεύει απ’ όλα μέχρι τον θάνατο.

Κι έπειτα, αν αληθεύει ότι το να κυβερνάς δεν σημαίνει μόνον να προβλέπεις, αλλά και να επιλέγεις, δεν θα ήταν ανώφελο, τελικά, οι ιθύνοντες στα κέντρα αποφάσεων να έχουν το θάρρος να πουν ποιο θα είναι το κόστος της διακοπής της παραγωγής, αν γενικευθεί, όσον αφορά την καταστροφή του πλούτου με τη συνεπαγόμενη μαζική ανεργία, την εξαθλίωση, τα δεινά για την κοινωνία, τις ανθρώπινες ζωές.

Είναι ερωτήματα δύσκολα. Και υπό πολλές απόψεις, τρομερά.

Αλλά, είναι εκείνα που οφείλει να θέσει μια υπεύθυνη και άξια του ονόματός της δημοκρατία, εκτός κι αν ενδώσει στη μέθη του πολέμου κατά του ιού με τις αμέτρητες παράπλευρες απώλειες…».

Επιμέλεια μετάφρασης Τρύφωνας Καϊσερλίδης 

Πηγή: iefimerida.gr 

Κορωνοϊός -André Comte-Sponville για την καραντίνα: Πενθούμε για τους 80άρηδες, όταν τα χρέη που θα πληρώσουν τα παιδιά μας θα είναι τεράστια

Μια «αιρετική» άποψη για τις πραγματικές διαστάσεις της πανδημίας του κορωνοϊού, τις αντιδράσεις ΜΜΕ, κυβερνήσεων και κοινής γνώμης και τον κόσμο που θα αναδυθεί μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων εκφράζει ο διάσημος Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Κοντ-Σπονβίλ.

Μιλώντας στο France Inter o 68χρονος συγγραφέας πλειάδας έργων που κυκλοφορούν σε Ευρώπη και ΗΠΑ, όπως το «Είναι ηθικός ο Καπιταλισμός;» και ο «Μύθος του Ίκαρου», σημειώνει ότι η ανθρωπότητα έχει έλθει κι άλλες φορές αντιμέτωπη με φονικές επιδημίες, όπως αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα και προκαλεί εκατόμβες θυμάτων,  αλλά δεν αντέδρασε όπως τώρα. Ο θάνατος, λέει, είναι μέρος της ζωής και γι’ αυτό δεν πρέπει να καταστήσουμε την υγεία υπέρτατη αξία μας, ούτε να ξεχάσουμε όλες τις άλλες διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, πόσω μάλλον που ο κορωνοϊός δεν θα φέρει το τέλος του κόσμου.

Ακολουθεί η συνέντευξή του μεταφρασμένη:

Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής
«Κατ’ αρχάς πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η μεγάλη πλειονότητα δεν θα πεθάνει από τον κορωνοϊό. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό το είδος συλλογικής τρέλας που κατέλαβε αρχικά τα ΜΜΕ, αλλά και τον πληθυσμό, λες και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι είμαστε θνητοί. Ήμασταν θνητοί και πριν τον κορωνοϊό και θα είμαστε και μετά απ’ αυτόν.
Ο Μονταίν στα δοκίμιά του έγραφε: «δεν πεθαίνεις επειδή είσαι άρρωστος, αλλά επειδή ζεις». Πράγμα που σημαίνει μ’ άλλα λόγια ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής κι αν σκεφτόμασταν συχνότερα ότι είμαστε θνητοί θα αγαπούσαμε περισσότερο τη ζωή, γιατί θα εκτιμούσαμε ότι είναι εύθραυστη, σύντομη, περιορισμένης διάρκειας κι ακόμη περισσότερο ανεκτίμητη. Γι’ αυτό κι η πανδημία πρέπει αντιθέτως να μας κάνει να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο τη ζωή».

Η πανδημία του κορωνοϊού δεν είναι το τέλος του κόσμου
Ένας δημοσιογράφος μου έθεσε πρόσφατα το ερώτημα αν η επιδημία του κορωνοϊού σηματοδοτεί το τέλος του κόσμου. Το φαντάζεστε; Μ’ ένα ποσοστό θνητότητας 1% με 2%, αναμφίβολα λιγότερο, και μιλούν για το τέλος του κόσμου. Αν είναι δυνατόν!

Ας θυμηθούμε ότι αυτή δεν είναι η πρώτη πανδημία που γνωρίζουμε. Μπορεί να αναφέρει κανείς επί παραδείγματι την πανούκλα του 14ου αι., που σκότωσε το μισό πληθυσμό στην Ευρώπη. Αλλά και πρόσφατα τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι η γρίπη του Χονγκ Κονγκ τη δεκαετία του 1960 προκάλεσε το θάνατο ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Η ασιατική γρίπη τη δεκαετία του 1950 είχε σκοτώσει πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα, δηλαδή πολύ περισσότερα απ’ ό,τι σήμερα στον πλανήτη, που μετρά 120.000 νεκρούς [134.000 σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ]. Στη Γαλλία οι 14.000 νεκροί είναι μια θλιβερή πραγματικότητα, κάθε θάνατος είναι προφανώς θλιβερός, αλλά να θυμηθούμε ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν 600.000 άνθρωποι στη Γαλλία, κι ότι ο καρκίνος σκοτώνει 150.000 ανθρώπους στη χώρα.

Υπό ποία έννοια είναι σοβαρότεροι οι 14.000 θάνατοι από την Covid-19 σε σχέση με τους 150.000 θανάτους από τον καρκίνο; Γιατί να φοράω πένθος αποκλειστικά για τους νεκρούς του κορωνοϊού, όταν ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι 81 έτη; Ας θυμηθούμε επίσης ότι το 95% των νεκρών της Covid-19 είναι ηλικίας άνω των 60 ετών. Ανησυχώ πολύ περισσότερο για το μέλλον των παιδιών μου παρά για την υγεία μου στην έβδομη δεκαετία της ζωής μου.

«Μην καταστήσουμε την υγεία υπέρτατη αξία της ύπαρξής μας»
Προφανώς πρέπει να αποτρέψουμε να γονατίσουν οι υγειονομικές μας υπηρεσίες. Αλλά να προσέξουμε μην μετατρέψουμε την ιατρική ή την υγεία σε υπέρτατες αξίες που δίνουν την απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Βλέπουμε σήμερα στις τηλεοπτικές οθόνες σχεδόν είκοσι γιατρούς αν έναν οικονομολόγο. Πρόκειται για υγειονομική κρίση, όχι για το τέλος του κόσμου. Δεν υπάρχει λόγος να ξεχάσουμε όλες τις άλλες διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η κοινωνία μας, ο πολιτισμός απαιτεί τα πάντα από την ιατρική. Πράγματι, υπάρχει εδώ και πολύ καιρό η τάση του να καταστεί η υγεία υπέρτατη αξία κι όχι πλέον η ελευθερία, η δικαιοσύνη, ο έρωτας, που είναι για μένα οι πραγματικές υπέρτατες αξίες. Αναφέρω συχνά ως παράδειγμα ένα απόφθεγμα που έγραψε υπό τύπον αστειότητας ο Βολταίρος τον 18ο αιώνα: “Έχω αποφασίσει να είμαι χαρούμενος επειδή κάνει καλό στην υγεία”.

Τη μέρα, λοιπόν, που η ευτυχία μετατρέπεται απλώς σ’ ένα μέσο στην υπηρεσία της υπέρτατης επιδίωξης, δηλαδή της υγείας, γινόμαστε μάρτυρες μιας πλήρους αναστροφής σε σχέση με τουλάχιστον 25 αιώνες πολιτισμού, που θεωρούσαμε αντίθετα ότι η υγεία είναι απλώς ένα μέσο, σίγουρα πολύτιμο, αλλά ένα μέσο για την επίτευξη αυτού του υπέρτατου στόχου, δηλαδή της ευτυχίας.

Πρέπει να προσέξουμε να μην μετατρέψουμε την υγεία σε υπέρτατη αξία. Να μην απαιτούμε από την Ιατρική να λύσει όλα μας τα προβλήματα. Δικαίως χαιρετίζουμε την τρομερή δουλειά που κάνει το υγειονομικό προσωπικό στα νοσοκομεία. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να ζητούμε από την Ιατρική να πάρει τη θέση της πολιτικής και της ηθικής, της πνευματικότητας, του πολιτισμού.

Ένας φίλος μου μου έλεγε την εποχή του AIDS: “Το να μην κολλήσω AIDS δεν είναι επαρκής λόγος ύπαρξης”. Είχε δίκαιο. Σήμερα, λοιπόν, θα έλεγα κι εγώ: “το να μην κολλήσω Covid-19 δεν είναι επαρκής λόγος ύπαρξης”.

Προτεραιότητα στη νέα γενιά
Και πώς να αντισταθμίσει κανείς τις ανισότητες μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων; Όπως και μέχρι τώρα, δίνοντας μάχη για τη δικαιοσύνη, δηλαδή κάνοντας πολιτική. Ουδείς γνωρίζει αν η επιδημία θα επανέρχεται κάθε χρόνο, περίπτωση κατά την οποία αμφιβάλλω κατά πόσον θα κατεβάζουν ρολά οι επιχειρήσεις τρεις μήνες το χρόνο. Ας σταματήσουμε να ονειρευόμαστε ότι όλα θα αλλάξουν, λες και θα προκύψει μια νέα ανθρωπότητα. Εδώ και 200.000 χρόνια οι άνθρωποι μοιράζονται ανάμεσα στον εγωισμό και τον αλτρουισμό. Γιατί θέλετε να αλλάξουν οι επιδημίες την ανθρωπότητα; Πιστεύετε ότι μετά την πανδημία θα πάψει να υφίσταται το πρόβλημα της ανεργίας; Ότι ξαφνικά θα υπάρχουν διαθέσιμα απεριόριστα χρήματα; Εκατό δισ. ευρώ, έλεγε το υπουργείο Οικονομικών [αναφέρεται στο πακέτο στήριξης της οικονομίας που ανακοίνωσε πρόσφατα η γαλλική κυβέρνηση], αλλά όπως παραδεχόταν “είναι περισσότερα χρέη για να φροντίσουμε περισσότερο κόσμο, για να σωθούν περισσότερες ζωές”. Πολύ καλά. Αλλά οι ζωές που σώζονται είναι ουσιαστικά οι ζωές ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών. Τα παιδιά μας, όμως, είναι που θα πληρώσουν τα χρέη μας. 

Επιμέλεια μετάφρασης Τρύφωνας Καϊσερλίδης
Πηγή: iefimerida.gr

"Σταματήστε να σπέρνετε τον τρόμο για τον κορωνοϊό"

 

VACCINE IMPACT NEWS - 27 Μαρτίου 2020

https://vaccineimpact.com/2020/stop-the-fear-mongering-12-medical-scientists-speak-out-on-covid19-responses/

Επιλογή - Επιμέλεια κειμένων: Κλεάνθης Γρίβας

Ο φόβος για τον κορωνοϊό τείνει να κυριεύσει ολόκληρο τον κόσμο, γιατί σε σύντομο χρονικό διάστημα η ζωή σε ολόκληρο τον κόσμο θα αλλάξει ξαφνικά και δραματικά.

Το κύριο ερώτημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο καθένας είναι: Πόσο σοβαρός είναι αυτός ο ιός; Είναι η αντίδραση που εφαρμόζει η κυβέρνηση ανάλογη με την απειλή που εμφανίζει ο ιός;

Κάποιοι προτείνουν να φιμώνεται κάθε Μέσο Ενημέρωσης που θα τολμά να αμφισβητήσει την επίσημη «αφήγηση», για χάρη της «δημόσιας υγείας».

Παρακάτω παρατίθενται οι απόψεις 12 επιστημόνων από το πεδίο της ιατρικής που δεν είναι στις «λίστες πληρωμών» της Big Pharma και ανησυχούν για την κυρίαρχη «αφήγηση» που διαχέεται από τα (εταιρικά) μέσα «ενημέρωσης» που χρηματοδοτούνται από την Big Pharma.

12 γιατροί αμφισβητούν τον πανικό του κορωνοϊού

Dr. SUCHARITBHAKDI:  Μικροβιολόγος. Διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg του Mainz και επικεφαλής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής. Είναι από τους πιο γνωστούς ερευνητές στη Γερμανία.

«Φοβόμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις με τον νέο ιό θα οδηγήσουν σε 30 θανάτους την ημέρα κατά τις επόμενες 100 ημέρες. Αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι 20, 30, 40 ή 100 ασθενείς θετικοί σε “φυσιολογικούς” κορωνοϊούς ήδη πεθαίνουν καθημερινά.

Τα μέτρα της κυβέρνησης [κατά της COVID-19] είναι γκροτέσκα, μειώνεται. 

Ο τρομακτικός αντίκτυπος στην παγκόσμια οικονομία απειλεί την ύπαρξη αμέτρητων ανθρώπων. 

Οι συνέπειες στην ιατρική περίθαλψη είναι βαθιές. Έχουν ήδη μειωθεί οι υπηρεσίες σε ασθενείς που τις έχουν ανάγκη, πλήθος λειτουργιών συρρικνώνονται, το προσωπικό του νοσοκομείου μειώνεται. Όλα αυτά θα επηρεάσουν βαθιά ολόκληρη την κοινωνία μας.

Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στη συλλογική αυτοκτονία που βασίζεται σε ένα φάντασμα».

Dr. WOLFGANGWODARG:  Γερμανός γιατρός, ειδικός πνευμονολόγος. Πολιτικός και πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 2009 ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για την ύπαρξη σύγκρουσης συμφερόντων σχετικά με την αντίδραση της ΕΕ στην πανδημία της γρίπης των χοίρων.

«Οι πολιτικοί καθοδηγούνται από επιστήμονες, για τους οποίους το πιο σημαντικό είναι να αποσπάσουν χρήματα για τα ιδρύματά τους. Επιστήμονες που απλά ακολουθούν την κυρίαρχη τάση και θέλουν να πάρουν το μερτικό τους [...] Με αποτέλεσμα να τους λείπει τώρα ένας ορθολογικός τρόπος να προσεγγίζουν τις καταστάσεις. Σ’ αυτούς θα πρέπει να τους θέτουμε καίριες ερωτήσεις, όπως "Πώς ανακαλύψατε ότι ο ιός είναι επικίνδυνος;", "Πώς ήταν ο ιός πριν;", "Δεν είχαμε το ίδιο πράγμα πέρυσι;", "Είναι κάτι καινούριο;". Αυτό είναι που λείπει».

Dr. JOELKETTNER:  Καθηγητής Κοινοτικών Επιστημών Υγείας και Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Manitoba, πρώην Υπεύθυνος Δημόσιας Υγείας στην επαρχία Manitoba και Ιατρικός Διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου για τις Λοιμώξεις.

Δεν έχω δει ποτέ και πουθενά κάτι που να μοιάζει μ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Δεν μιλώ για την πανδημία, επειδή έχω δει 30 τέτοιες, μία κάθε χρόνο, που ονομάζονται επιδημίες γρίπης. Για άλλους ιούς που προκαλούν αναπνευστικές ασθένειες, δεν γνωρίζουμε πάντα τι είναι. Αλλά δεν έχω δει ποτέ μια τέτοια αντίδραση και προσπαθώ να καταλάβω γιατί…

Ανησυχώ για το μήνυμα που εκπέμπεται στους ανθρώπους: για τον φόβο να έρθουν σε επαφή, να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να συναντώνται με άλλους ανθρώπους ή για τον φόβο να τείνουν τα χέρια τους σε χειραψία. Ανησυχώ για τις πολλές, πάρα πολλές συνέπειες που σχετίζονται με αυτό…

Στην επαρχία Hubei της Κίνας, όπου σημειώθηκαν τα περισσότερα κρούσματα και θάνατοι, ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων που αναφέρθηκαν είναι 1 ανά 1000 άτομα και ο πραγματικός αριθμός των θανάτων που αναφέρθηκαν είναι 1 ανά 20.000. Έτσι ίσως αυτό θα βοηθήσει να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη.

Dr. ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Καθηγητής Έρευνας και Πολιτικής Υγείας και της Επιστήμης Βιοϊατρικών Δεδομένων, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Stanford. Καθηγητής Στατιστικής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών, στο ίδιο πανεπιστήμιο. Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης του Στάνφορντ και συν-διευθυντής του Κέντρου Καινοτομίας Meta-Research(METRICS). Είναι αρχισυντάκτης της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης Κλινικής Έρευνας. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Tufts. Ως γιατρός, επιστήμονας και συγγραφέας έχει συνεισφέρει στην Ιατρική και την Επιδημιολογία που βασίζεται στην επιστήμη των δεδομένων και σε κλινική έρευνα. Επιπλέον, είναι πρωτοπόρος στον τομέα της μετα-έρευνας και έχει αποδείξει ότι ένα μεγάλο μέρος των δημοσιευμένων μελετών δεν πληρούν τα επιστημονικά αποδεικτικά στάνταρντ.

Μεταξύ των ασθενών που έχουν εξεταστεί για το SARS-CoV-2 είναι δυσανάλογα πολλοί εκείνοι που είχαν σοβαρά συμπτώματα και κακή έκβαση. Καθώς τα περισσότερα συστήματα υγείας έχουν περιορισμένη ικανότητα κάλυψης των ασθενών, η κατάσταση μπορεί ακόμη και να επιδεινωθεί στο εγγύς μέλλον…

Η μόνη περίπτωση που δοκιμάστηκε ένας ολόκληρος κλειστός πληθυσμός ήταν το κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess που όλοι οι επιβάτες του μπήκαν σε καραντίνα. Το ποσοστό θνησιμότητας σ’ αυτή την περίπτωση ήταν 1,0%. Και επρόκειτο για ένα πληθυσμό ηλικιωμένων στους οποίους ο θάνατος από την Covid-19 είναι πολύ υψηλότερος…

Μπορεί το ποσοστό θνησιμότητας των περιπτώσεων Covid-19 να είναι τόσο χαμηλό; Όχι, λένε κάποιοι, δείχνοντας το υψηλό ποσοστό των ηλικιωμένων. Ωστόσο, ακόμη και μερικοί από τους λεγόμενους κορωνοϊούς που είναι ήπιοι ή συνήθεις και τους γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες, μπορούν να εμφανίσουν ποσοστά θνησιμότητας έως 8% όταν μολύνουν τους ηλικιωμένους σε νοσηλευτικά ιδρύματα…

Εάν δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχει ένας νέος ιός και δεν είχαμε ελέγξει τα άτομα με δοκιμές PCR, ο αριθμός των συνολικών θανάτων που οφείλονται σε μια "ασθένεια που μοιάζει με γρίπη" δεν θα φαινόταν ασυνήθιστος φέτος. Το πολύ-πολύ, ίσως να παρατηρούσαμε ότι η γρίπη αυτή τη σεζόν φαίνεται να είναι κάπως χειρότερη από τον μέσο όρο.

Πρόκειται για ένα εν εξελίξει φιάσκο; Καθώς η πανδημία του κορωνοϊού σταθεροποιείται, εμείς παίρνουμε αποφάσεις χωρίς να διαθέτουμε αξιόπιστα δεδομένα.

Stat News, 17 Μαρτίου 2020

Dr. YORAMLASS: Ισραηλινός γιατρός, πολιτικός και πρώην Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας. Ήταν Αναπληρωτής Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και στη δεκαετία του 1980 παρουσίαζε την επιστημονική τηλεοπτική εκπομπή Tatzpit.

Η Ιταλία είναι γνωστή για την τεράστια νοσηρότητά της σε αναπνευστικά προβλήματα. Έχει περισσότερα από τριπλάσιους ασθενείς με αναπνευστικές νόσους σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Στις ΗΠΑ περίπου 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν σε κάθε κανονική εποχική γρίπη και μέχρι στιγμής (22/03/2020) 40-50 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον κορωνοϊό, οι περισσότεροι από αυτούς σε γηροκομείο στο Kirkland της Ουάσιγκτον...

Σε κάθε χώρα, περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από εποχική γρίπη σε σύγκριση με αυτούς που πεθαίνουν από τον κορωνοϊό.

Υπάρχει ένα πολύ καλό παράδειγμα που όλοι το ξεχνάμε: η γρίπη των χοίρων του 2009. Ήταν ένας ιός που έφτασε στον κόσμο από το Μεξικό και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εμβόλιο εναντίον του. Αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε Facebook (ή εκεί που ίσως υπήρχε, βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα). Αντιθέτως, ο σημερινός κορωνοϊός είναι ένας ιός με δημόσιες σχέσεις.

Όποιος πιστεύει ότι οι κυβερνήσεις θα ξεμπερδέψουν με τους ιούς κάνει μεγάλο λάθος.

Συνέντευξη στο Globes , 22 Μαρτίου 2020

Dr. PIETROVERNAZZA:  Ελβετός γιατρός ειδικός στις λοιμώδεις νόσους στο Καντονικό Νοσοκομείο St. Gallen και καθηγητής της Πολιτικής Υγείας.

Έχουμε αξιόπιστα στοιχεία από την Ιταλία και μια μελέτη επιδημιολόγων, που έχει δημοσιευθεί στο γνωστό επιστημονικό περιοδικό Science, η οποία εξέτασε την εξάπλωση του ιού στην Κίνα και διαπίστωσε ότι:

• Περίπου το 85% όλων των λοιμώξεων έχουν συμβεί χωρίς κανένας να παρατηρήσει τη μόλυνση. 

• Το 90% των νεκρών είναι αποδεδειγμένα άνω των 70 ετών και  50% άνω των 80 ετών.

• Στην Ιταλία, πεθαίνει 1 στους 10 ανθρώπους απ’ αυτούς που διαγνώστηκαν με Covid-19, πράγμα που στατιστικά σημαίνει 1 στους 1.000 ανθρώπους από αυτούς που έχουν νοσήσει. Η απώλεια κάθε ζωής είναι τραγική, αλλά συχνά –παράγοντες όπως οι ιοί της εποχικής γρίπης– επηρεάζουν κυρίως τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στο τέλος της ζωής τους.

• Εάν κλείσουμε τα σχολεία, θα εμποδίσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν γρήγορα ανοσία.

• Θα πρέπει να ενσωματώσουμε με καλύτερο τρόπο τα επιστημονικά δεδομένα στις πολιτικές αποφάσεις.

St. Galler Tagblatt , 22 Μαρτίου 2020
Dr. FRANKULRICHMONTGOMERY: Γερμανός ακτινολόγος. Πρώην Πρόεδρος του Γερμανικής Ιατρικού Εταιρείας και Αναπληρωτής Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ιατρικής Εταιρείας.

«Δεν είμαι οπαδός του "κλειδώματος". Όποιος επιβάλλει ένα τέτοιο μέτρο, πρέπει επίσης να μας πει εάν, πότε και πώς έχει ξαναεπιβληθεί στο παρελθόν. Δεδομένου ότι πρέπει να υποθέσουμε ότι ο ιός θα είναι μαζί μας για πολύ καιρό, αναρωτιέμαι πότε θα επιστρέψουμε στη φυσιολογική κατάσταση; 

Δεν μπορείτε να κρατήσετε τα σχολεία και τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας κλειστά μέχρι το τέλος του έτους και επιπλέον θα χρειαστεί πολύς χρόνος μέχρι να γίνει διαθέσιμο κάποιο φάρμακο ή εμβόλιο. 

Η Ιταλία επέβαλε το "κλείδωμα" και έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι δομές περίθαλψης ξεπέρασαν σύντομα το όριο των δυνατοτήτων τους, αλλά δεν επιβράδυναν την εξάπλωση του ιού μετά την επιβολή της "κοινωνικής αποστασιοποίησης" και του "εγκλεισμού"».

[ιατρική επιθεώρηση General Anzeiger , 18 Μαρτίου 2020]

Dr.  HENDRIKSTREECK:  Γερμανός καθηγητής της ιολογίας. Διευθυντής του Ινστιτούτου Ιολογίας και Έρευνας για το HIV, στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Ερευνητής του HIV, επιδημιολόγος και κλινικός ερευνητής.

«Το νέο παθογόνο δεν είναι τόσο επικίνδυνο και, στην πραγματικότητα, είναι λιγότερο επικίνδυνο από το Sars-1. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται ότι ο ιός Sars-CoV-2 αναπαράγεται στις ανώτερες περιοχές του αναπνευστικού συστήματος, στην περιοχή του λαιμού, και είναι πιο μεταδοτικός γιατί "πηδάει από τον λαιμό στο λαιμό", ας το πω έτσι. Αλλά αυτό είναι επίσης και πλεονέκτημα: Επειδή ο Sars-1 αναπαράγεται στις κατώτερες περιοχές του αναπνευστικού, δεν είναι τόσο μεταδοτικός, αλλά προσβάλλει τους πνεύμονες, πράγμα που τον καθιστά πιο επικίνδυνο…

Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι οι θάνατοι από τον ιό Sars-CoV-2 στη Γερμανία αφορούσαν αποκλειστικά υπερήλικες. Στον Heinsberg, για παράδειγμα, ένας 78χρονος άνδρας με βαριά υποκείμενα νοσήματα, πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, χωρίς καμιά συμμετοχή του Sars-2 που εντοπίστηκε στους πνεύμονές του. Φυσικά, αυτός ο άνθρωπος, από τη στιγμή που μολύνθηκε από τον νέο κορωνοϊό, εμφανίζεται στις στατιστικές ως θύμα της νόσου Covid-19. Αλλά το ερώτημα είναι εάν θα είχε πεθάνει έτσι κι αλλιώς, ακόμα και χωρίς το Sars-2».

[Frankfurter Allgemeine , 16 Μαρτίου 2020]

Dr.YANIS ROUSSEL: Ο Dr. Rousell και οι συνεργάτες του, ερευνητές από το Institut Hospitalo-universitaire pour Mediterranee Infection και το Institut de Recherche pour le Développement, Assistance Publique-Hôpitaux de Marseille, διεξήγαγαν μια μελέτη (που αξιολογήθηκε από ομότιμους), για τη θνησιμότητα του Coronavirus για λογαριασμό της γαλλικής κυβέρνησης στο πλαίσιο του προγράμματος «Επενδύσεις για το Μέλλον»:

Το πρόβλημα του SARS-CoV-2 είναι πιθανώς υπερεκτιμημένο, δεδομένου ότι 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από αναπνευστικές λοιμώξεις κάθε χρόνο σε σύγκριση με λιγότερο από 4.000 θανάτους για το SARS-CoV-2 κατά τον χρόνο συγγραφής αυτής της μελέτης [19-03-2020]…

• Η μελέτη αυτή συνέκρινε το ποσοστό θνησιμότητας του SARS-CoV-2 στις χώρες του ΟΟΣΑ (1,3%) με το ποσοστό θνησιμότητας των κοινών κορωνοϊών που εντοπίστηκαν σε ασθενείς με AP-HM (0,8%) από 1 Ιανουαρίου 2013 έως 2 Μαρτίου 2020 και η τιμή Ρ ήταν 0,11 (δεν είναι σημαντική)...

• Πρέπει να σημειωθεί ότι οι συστηματικές μελέτες άλλων κορωνοϊών έχουν διαπιστώσει ότι το ποσοστό των ασυμπτωματικών φορέων είναι ίσο ή ακόμη υψηλότερο από το ποσοστό των συμπτωματικών ασθενών. 

• Τα αντίστοιχα δεδομένα για το SARS-CoV-2 μπορεί να είναι διαθέσιμα σύντομα, γεγονός που θα μειώσει περαιτέρω τον σχετικό κίνδυνο που σχετίζεται με αυτή τη συγκεκριμένη παθολογία.

[«SARS-CoV-2: Φόβος εναντίον των Δεδομένων». / «SARS-CoV-2: fear versus data». International Journal of Antimicrobial Agents, 19 March 2020]

Dr. DAVID KATZ:  Αμερικανός γιατρός. Ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Ερευνών και Πρόληψης του Πανεπιστημίου Yale.

«Είμαι βαθύτατα προβληματισμένος από το γεγονός ότι οι κοινωνικές, οικονομικές και δημόσιες συνέπειες αυτής της σχεδόν ολικής κατάρρευσης των σχολείων και των επιχειρήσεων, και η απαγόρευση των συναναστροφών, θα είναι μακρόχρονες και καταστροφικές, ενδεχομένως σοβαρότερες από τις άμεσες επιπτώσεις του ίδιου του ιού. Η χρηματιστηριακή αγορά θα ορθοποδήσει με την πάροδο του χρόνου, αλλά πολλές επιχειρήσεις ποτέ δεν θα μπορέσουν να ανακάμψουν ποτέ. Η ανεργία, η φτώχεια και η απελπισία που θα προκύψουν, θα αποτελέσουν πρώτης τάξεως δεινά για τη δημόσια υγεία».

«Είναι ο αγώνας μας κατά του κορωνοϊού χειρότερος από τη νόσο;», New York Times, 20 Μαρτίου 2020

Dr.MICHAELOSTERHOLM: Καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Πολιτικής Λοιμωδών Νόσων του Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.

Εξετάστε τις συνέπειες της απονέκρωσης των γραφείων, σχολείων, συστημάτων μεταφοράς, εστιατορίων, ξενοδοχείων, καταστημάτων, θεάτρων, συναυλιών, αθλητικών εκδηλώσεων και άλλων χώρων για ένα απροσδιόριστο διάστημα και τον εξαναγκασμό όλων των εργαζόμενων να προσφύγουν στο ταμείο ανεργίας. 

Το πιθανό αποτέλεσμα δεν θα ήταν απλώς μια δυσφορία, αλλά μια πλήρης οικονομική κατάρρευση με αμέτρητες μονίμως χαμένες θέσεις εργασίας, πολύ πριν αναπτυχθεί φυσική ανοσία ή καταστεί διαθέσιμο κάποιο εμβόλιο…

Πιθανότατα, η καλύτερη εναλλακτική λύση θα ήταν να συνεχίσουν να εργάζονται  τα άτομα «χαμηλού κινδύνου» που δεν έχουν σοβαρές ασθένειες προκειμένου να διατηρηθεί η λειτουργία σημαντικών τομέων της οικονομίας και της κοινωνίας, και να δοθούν συμβουλές στα άτομα υψηλού κινδύνου να προστατευθούν μέσω της φυσικής αποστασιοποίησης, πράγμα που θα αύξανε την ικανότητά μας στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Με αυτό το σχέδιο μάχης, θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε σταδιακά την ανοσία, χωρίς να καταστρέψουμε την οικονομική δομή πάνω στην οποία βασίζονται οι ζωές μας.

[«Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα του covid-19:

Ένα εθνικό ‘κλείδωμα’ δεν αποτελεί θεραπεία». 

Washington Post, 21 Μαρτίου 2020]

Dr. PETERGOETZSCHE:  Καθηγητής Σχεδίασης και Ανάλυσης Κλινικών Ερευνών στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Ιδρυτής της Ιατρικής Συνεργασίας Cochrane. Έχει γράψει αρκετά βιβλία σχετικά με τη διαφθορά στον τομέα της ιατρικής και τη δύναμη των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών.

«Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι ποτέ κανείς δεν θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα επιβάλλοντας υπερβολικά δρακόντεια μέτρα. Τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν μόνο αν παρθούν ελάχιστα μέτρα. Αλλά οι πολιτικοί μας και όσοι εργάζονται για τη δημόσια υγεία κάνουν πολύ περισσότερα από όσα πρέπει να κάνουν.

Ποτέ δεν εφαρμόστηκαν τέτοια δρακόντεια μέτρα κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας γρίπης, ούτε σ’ αυτή του 2009 και, προφανώς, δεν μπορούν να εφαρμόζονται κάθε χειμώνα, γιατί χειμώνες θα έχουμε όλο τον χρόνο κάπου στη γη και δεν μπορούμε να "κλειδώσουμε" ολόκληρο τον κόσμο μονίμως.

Εάν η επιδημία υποχωρήσει σύντομα, θα υπάρξει ένα πλήθος ανθρώπων που θα διεκδικήσουν εύσημα για αυτό. Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα δρακόντεια μέτρα θα εφαρμοστούν ξανά την επόμενη φορά. 

Αλλά θυμηθείτε το αστείο για τις τίγρεις. -"Γιατί φυσάτε το κόρνο;" (πνευστό μουσικό όργανο που μοιάζει με κέρατο) -"Για να κρατήσουμε τις τίγρεις μακριά". -"Μα, δεν υπάρχουν τίγρεις εδώ" -"Εκεί, όμως, βλέπετε!"».

"Corona: μια επιδημία μαζικού πανικού", blog post on Deadly Medicines, 21 Μαρτίου 2020.
 zougla.gr