από το χρονολόγιο του Vlassis Vasilopoulos : https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid043nFZU6GxH6vaSsKzhXDWwe4dz94Nj74LoFeQth6T2Hg4cDWdRQSRC3QdPxU3MPSl&id=100011434072993
Με την υπόθεση της πανδημίας έγινε αποδεκτό στην πράξη, ότι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι αναλώσιμα, στο όνομα της προστασίας ενός υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος.
Στην κατεύθυνση αυτή μάλιστα, ο παραλληλισμός του green pass (ή του πιστοποιητικού εμβολιασμού) με την άδεια οδήγησης από την κρατική προπαγάνδα, ήταν εμβληματικός: η οδήγηση φυσικά, δεν αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, καθώς απαιτεί τεχνικές δεξιότητες και μια σειρά από προαπαιτούμενα υγείας, τα οποία δεν διαθέτουν όλοι.
Το green pass από την άλλη, αφορούσε θεμελιώδη δικαιώματα.
Και όλοι εκείνοι που υιοθέτησαν και αναπαρήγαγαν την κρατική προπαγάνδα περί αδείας οδήγησης, αποδέχτηκαν, ότι αυτά μπορούν να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα.
Στο ίδιο πλαίσιο, το "περιβάλλον" - μια έννοια εξαιρετικά γενική και αόριστη από μόνη της- αναγορεύεται σε "συλλογικό συμφέρον", στο οποίο μπορούν να μεταβιβαστούν ως εγγενή μια σειρά από παραμέτρους και ζητήματα.
Επομένως, στο όνομα μιας ισχυρής ασάφειας, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν και πάλι να θυσιαστούν.
Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια σαφής ιεράρχηση των πηγών, η οποία να υπαγορεύει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι απόλυτα.
Και έτσι τα συνταγματικά δικαστήρια (όπου αυτά υπήρχαν) μπόρεσαν να αποφανθούν, ότι ο περιορισμός ή ο εξοβελισμός από την κοινωνική και οικονομική ζωή επιτρέπεται να εξαρτάται από εμβόλια, ακόμα και στην περίπτωση που αυτά αποδείχτηκαν μη αποστειρωτικά.
Συνεκδοχικά, το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία είναι αναλώσιμο, όπως ακριβώς και το δικαίωμα επιλογής του τρόπου διατροφής, του μέσου μετακίνησης ή του τρόπου ένδυσης, στο όνομα της προστασίας ενός υποτιθέμενου συλλογικού συμφέροντος, το οποίο - και εδώ είναι η ουσία - ισχυρίζεται και πάλι ότι έχει "επιστημονικό" υπόβαθρο.
Οι επαΐοντες του προσεχούς μέλλοντος θα είναι οι μετεωρολόγοι και οι διατροφολόγοι.
Και διαθέτοντας επιστημονικά θεμέλια, καθίσταται αδιαπραγμάτευτο και αναμφισβήτητο από τον οποιονδήποτε "δεν διαθέτει" τα επιστημονικά εχέγγυα να μιλάει για "επιστημονικά" θέματα...ή για να το πούμε καλύτερα, οτιδήποτε τολμήσει να πει γι΄αυτά, θα μπορεί να αντιμετωπίζεται ως a priori βλαπτικό και επικίνδυνο.
Επομένως, εάν στο όνομα "επιστημονικών" επιχειρημάτων θυσιαστούν τα θεμελιώδη δικαιώματά του, δεν θα έχει καν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί.
Άρα μαζί με την ελευθερία, στείλαμε στο διάολο και ό,τι είχε απομείνει από δημοκρατία.
Η τραγική φάρσα της πανδημικής διαχείρισης πρώτα και των εμβολίων μετά, απέδειξε, ότι δεν είναι απαραίτητη κανενός είδους μηντιακή προετοιμασία, μέσω αφηγημάτων, δικαιολογιών και προφάσεων: η μάζα είναι εξαιρετικά ανόητη, δειλή, διεφθαρμένη και συνένοχη για να αντιδράσει.
Μπορούμε επομένως να παραλείψουμε όλες αυτές τις αφόρητες ανοησίες, όπως τις μετρήσεις των θερμοκρασιών της ασφάλτου, την πράσινη μετάβαση, το 112 Alert, το παραμύθι για τον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, τη συμπερίληψη, τη μουλάτα Χιονάτη και τους εφτά περίεργους, τα δικαιώματα των τρανς, το συνθετικό κρέας, τις εντομοφαγίες, τις προσεχείς πανδημίες και να προχωράμε κατευθείαν στα επόμενα στάδια, μέσω απλών νομοθετικών πράξεων ή ακόμα καλύτερα τελεσιγράφων υπερεθνικών οργανισμών.
Ας το τελειώνουμε γρήγορα.
Η ανθρωπότητα, στο σύνολό της, περιμένει να της φερθούν έτσι ακριβώς όπως της αξίζει: ως σκλάβους και σκουπίδια.
Στην κατεύθυνση αυτή μάλιστα, ο παραλληλισμός του green pass (ή του πιστοποιητικού εμβολιασμού) με την άδεια οδήγησης από την κρατική προπαγάνδα, ήταν εμβληματικός: η οδήγηση φυσικά, δεν αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, καθώς απαιτεί τεχνικές δεξιότητες και μια σειρά από προαπαιτούμενα υγείας, τα οποία δεν διαθέτουν όλοι.
Το green pass από την άλλη, αφορούσε θεμελιώδη δικαιώματα.
Και όλοι εκείνοι που υιοθέτησαν και αναπαρήγαγαν την κρατική προπαγάνδα περί αδείας οδήγησης, αποδέχτηκαν, ότι αυτά μπορούν να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα.
Στο ίδιο πλαίσιο, το "περιβάλλον" - μια έννοια εξαιρετικά γενική και αόριστη από μόνη της- αναγορεύεται σε "συλλογικό συμφέρον", στο οποίο μπορούν να μεταβιβαστούν ως εγγενή μια σειρά από παραμέτρους και ζητήματα.
Επομένως, στο όνομα μιας ισχυρής ασάφειας, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν και πάλι να θυσιαστούν.
Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια σαφής ιεράρχηση των πηγών, η οποία να υπαγορεύει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι απόλυτα.
Και έτσι τα συνταγματικά δικαστήρια (όπου αυτά υπήρχαν) μπόρεσαν να αποφανθούν, ότι ο περιορισμός ή ο εξοβελισμός από την κοινωνική και οικονομική ζωή επιτρέπεται να εξαρτάται από εμβόλια, ακόμα και στην περίπτωση που αυτά αποδείχτηκαν μη αποστειρωτικά.
Συνεκδοχικά, το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία είναι αναλώσιμο, όπως ακριβώς και το δικαίωμα επιλογής του τρόπου διατροφής, του μέσου μετακίνησης ή του τρόπου ένδυσης, στο όνομα της προστασίας ενός υποτιθέμενου συλλογικού συμφέροντος, το οποίο - και εδώ είναι η ουσία - ισχυρίζεται και πάλι ότι έχει "επιστημονικό" υπόβαθρο.
Οι επαΐοντες του προσεχούς μέλλοντος θα είναι οι μετεωρολόγοι και οι διατροφολόγοι.
Και διαθέτοντας επιστημονικά θεμέλια, καθίσταται αδιαπραγμάτευτο και αναμφισβήτητο από τον οποιονδήποτε "δεν διαθέτει" τα επιστημονικά εχέγγυα να μιλάει για "επιστημονικά" θέματα...ή για να το πούμε καλύτερα, οτιδήποτε τολμήσει να πει γι΄αυτά, θα μπορεί να αντιμετωπίζεται ως a priori βλαπτικό και επικίνδυνο.
Επομένως, εάν στο όνομα "επιστημονικών" επιχειρημάτων θυσιαστούν τα θεμελιώδη δικαιώματά του, δεν θα έχει καν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί.
Άρα μαζί με την ελευθερία, στείλαμε στο διάολο και ό,τι είχε απομείνει από δημοκρατία.
Η τραγική φάρσα της πανδημικής διαχείρισης πρώτα και των εμβολίων μετά, απέδειξε, ότι δεν είναι απαραίτητη κανενός είδους μηντιακή προετοιμασία, μέσω αφηγημάτων, δικαιολογιών και προφάσεων: η μάζα είναι εξαιρετικά ανόητη, δειλή, διεφθαρμένη και συνένοχη για να αντιδράσει.
Μπορούμε επομένως να παραλείψουμε όλες αυτές τις αφόρητες ανοησίες, όπως τις μετρήσεις των θερμοκρασιών της ασφάλτου, την πράσινη μετάβαση, το 112 Alert, το παραμύθι για τον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, τη συμπερίληψη, τη μουλάτα Χιονάτη και τους εφτά περίεργους, τα δικαιώματα των τρανς, το συνθετικό κρέας, τις εντομοφαγίες, τις προσεχείς πανδημίες και να προχωράμε κατευθείαν στα επόμενα στάδια, μέσω απλών νομοθετικών πράξεων ή ακόμα καλύτερα τελεσιγράφων υπερεθνικών οργανισμών.
Ας το τελειώνουμε γρήγορα.
Η ανθρωπότητα, στο σύνολό της, περιμένει να της φερθούν έτσι ακριβώς όπως της αξίζει: ως σκλάβους και σκουπίδια.
