Ο Charlie Chaplin, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα ,
στις 25 Δεκέμβρη 1977'
O Charlie Chaplin στην ταινία "Ο μεγάλος Δικτάτωρ/The Great Dictator" γυρισμένη το 1940,
είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Σαρλώ.
Πεισματικά αρνιόταν, για μιάμιση περίπου δεκαετία, να ακολουθήσει την τεχνολογική εξέλιξη που επέτρεπε την ομιλία στον κινηματογράφο.
Όταν τελικά ενέδωσε, το έκανε γιατί είχε πραγματικά κάτι να πει, συγκλονίζοντας όλο τον κόσμο τότε, αλλά και τις μετέπειτα γενιές που θα ερχόταν σε επαφή με το φιλμ.
Φυσικά το φιλμ απαγορεύτηκε στην Γερμανία και στις συμμαχικές της χώρες!
Η ταινία είναι το διαχρονικότερο μανιφέστο ανθρωπισμού που έγινε ποτέ!
Ο "Μεγάλος Δικτάτορας" είναι μια ταινία που σατιρίζει τα σατανικά σχέδια του Χίτλερ.
Με τον Chaplin σε διπλό ρόλο, σαν δικτάτορας και σαν Εβραίος κουρέας που μοιάζει με τον πρώτο, το φιλμ παρουσιάζει τα μονοπάτια της ζωής των δύο πρωταγωνιστών έως ότου αυτά διασταυρώνονται και ο ένας παίρνει την θέση του άλλου.
Λίγο πριν τον συγκλονιστικό και διαχρονικό του λόγο, ο αλητάκος κάθεται μαζί με τον φίλο του, και ομοϊδεάτη, αξιωματικό Σουλτζ.
Προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ότι ο κουρέας έχει πάρει την θέση του δικτάτορα, ο Σουλτζ παρακινεί τον αλητάκο να μιλήσει.
Οι σύγχρονοι κριτικοί την επαίνεσαν ως μια ιστορικά σημαντική ταινία, μια από τις μεγαλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ και ένα σημαντικό έργο σάτιρας .Ο κορυφαίος μονόλογος του Τσάπλιν έχει συχνά καταγραφεί από κριτικούς, ιστορικούς και λάτρεις του κινηματογράφου ως ίσως ο μεγαλύτερος μονόλογος στην ιστορία του κινηματογράφου και πιθανώς ο πιο οδυνηρός ηχογραφημένος λόγος του 20ού αιώνα.
-You must speak.
-I can't!
-You must! It's our only hope.
Πέρα από το νόημα που του αποδίδεται λόγω του σεναρίου, αυτή η στιχομυθία μπορεί να λειτουργήσει και σε μεταφορικό επίπεδο σαν ο Σουλτζ να είναι το κοινό που περιμένει κάποιον να του δώσει ελπίδα κατά του τυράνου, αλλά επίσης, και σαν το κινηματογραφικό κοινό που λατρεύοντας τον Chaplin περιμένει επιτέλους να ακούσει την φωνή του μη αντέχοντας άλλο την εμμονή στον βωβό κινηματογράφο.
