Αμυγδαλέλαιο και καρότο για ενυδατωμένο και χωρίς ψεγάδια πρόσωπο

Αμυγδαλέλαιο και καρότο – δυο απόλυτα προϊόντα για την ομορφιά μας

Υγιές , λαμπερό δέρμα σε ένα πρόσωπο γεμάτο ζωντάνια και ομορφιά – και είναι , νομίζω , επιθυμία όλων μας.

Η ενυδάτωση είναι βασική για τη διατήρηση της υγείας του ,της σφριγηλότατάς του ,της ζωντάνιας του ,της ομορφιάς του , και της στιλπνότητάς του.Την υγρασία που χρειάζεται η επιδερμίδα του προσώπου μας , κατά κύριο λόγο , την λαμβάνει από την διατροφή μας και , κατά δεύτερο , από την εξωτερική περιποίηση του και φροντίδα.Ένα λάδι ιδανικό για την εξωτερική φροντίδα του προσώπου μας είναι το αμυγδαλέλαιο.Ενυδάτωση – Το αμυγδαλέλαιο είναι ένα λάδι εμπλουτισμένο με σταγόνες υγρασίας και λιπαρά οξέα , τα οποία το βοηθούν να εισχωρήσει στο δέρμα μας και νατου προσφέρει την πολύτιμη υγρασία του.Οι αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριακές του ιδιότητες προστατεύσουν την επιδερμίδα μας απόφλεγμονές ,μολύνσεις ,και ακμή.Θρέψη και αντιγήρανση – Το καρότο είναι ένα αποτελεσματικότατο αντιρυτιδικό , με ισχυρότατα αντιοξειδωτικά , τα οποία ενισχύουν τη φυσική διαδικασία της κυτταρικής ανανέωσης , επιβραδύνουν τη διαδικασία της γήρανσης και...
read more:https://botanologia.gr/amygdalelaio-kai-karoto-gia-enydatomeno-kai-choris-psegadia-prosopo/

Τα μήλα , τα σταφύλια και το κουρκούμι , πως όλα μαζί βοηθούν στη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη

Τα μήλα , τα σταφύλια και το κουρκούμι και η σχέση τους με τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη

Ο καρκίνος του προστάτη είναι μια πάθηση πολύ συχνή στους άνδρες

Ευτυχώς, τα νέα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων σε συνδυασμό , μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη αλλά και στη θεραπεία του καρκίνου.Ένα φυσικό οδόφραγμα για τον καρκίνοΕρευνητές από το University of Texas at Austin εντόπισαν διάφορες φυσικές ενώσεις  στα κόκκινα σταφύλια,στις φλούδες των μήλων και στο κουρκούμι, που μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη του καρκίνου του προστάτη.Αυτή η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Precision Oncology, διαπίστωσε ότι οι συγκεκριμένοι συνδυασμοί αυτών των ενώσεων έχουν τη δυνατότητα να συρρικνώσουν τους όγκους του προστάτη .Προηγούμενες μελέτες έχουν επίσης εντοπίσει ενώσεις , ιδιαίτερα εκείνες που βρίσκονται σε φυτικές τροφές, που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη.Αυτή η τρέχουσα μελέτη, ωστόσο, επικεντρώθηκε στη χρήση μιας νέας αναλυτικής προσέγγισης για...
read more:https://botanologia.gr/ta-mila-ta-stafylia-kai-to-koyrkoymi-pos-ola-mazi-voithoyn-sti-therapeia-toy-karkinoy-toy-prostati/

Μεγάλες προσδοκίες - Charles Dickens

"Ήταν μια αξιομνημόνευτη μέρα για μένα, γιατί προκάλεσε μέσα μου μεγάλες αλλαγές. 
Όμως το ίδιο συμβαίνει με ολόκληρη τη ζωή. 
Φανταστείτε μια επιλεγμένη μέρα, αποσπασμένη από τις υπόλοιπες, και σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν χωρίς αυτήν η πορεία της ζωής σας. 
Εσείς που διαβάζετε όλα αυτά, σταματήστε μια στιγμή και σκεφτείτε τη μακριά αλυσίδα από σίδερο ή χρυσάφι, από αγκάθια ή λουλούδια, που δε θα σας είχε ποτέ δέσει αν δεν είχε σχηματιστεί ο πρώτος κρίκος, κάποια αξιομνημόνευτη μέρα." απόσπασμα
        Ο Κάρολος Ντίκενς - Charles Dickens, υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους και κριτικούς της κοινωνίας. 
Επινόησε ορισμένους από τους γνωστότερους διεθνώς φανταστικούς χαρακτήρες και θεωρείται από πολλούς ως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της Βικτωριανής Εποχής.
Τα έργα του έχαιραν άνευ προηγουμένου δημοτικότητας κατά τη διάρκεια της ζωής του, ενώ αυτή η δημοφιλία διατηρείται και σήμερα τόσο για τα μυθιστορήματα όσο και για τα διηγήματά του. 
Οι κριτικοί της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα όπως και οι ακαδημαϊκοί τον έχουν αναγνωρίσει ως μια λογοτεχνική διάνοια
Ο Ντίκενς γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ. 
Αφού ο πατέρας του φυλακίστηκε λόγω χρεών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο για να εργαστεί σε εργοστάσιο. 
Παρά την απουσία επίσημης εκπαίδευσης, αναδείχθηκε σε ακούραστο επιστολογράφο, ενώ επιμελούνταν συντακτικά μια εβδομαδιαία έκδοση για 20 χρόνια. 
Έγραψε 15 μυθιστορήματα, 5 νουβέλες, εκατοντάδες διηγήματα και μη λογοτεχνικά άρθρα. 
Έδωσε έναν εκτεταμένο αριθμό διαλέξεων και ήταν στρατευμένος υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών, της εκπαίδευσης και άλλων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων.

logotexnikesmikrografies

Τι είναι και πως ορίζεται το κοινωνικό φύλο

Ως κοινωνικό φύλο αναφέρονται στη σύγχρονη βιβλιογραφία το σύνολο των χαρακτηριστικών που παραπέμπουν στην αρρενωπότητα και τη θηλυκότητα και διαχωρίζουν τη μία κατάσταση από την άλλη.
Για αυτά τα χαρακτηριστικά λαμβάνεται υπόψη το βιολογικό φύλο , π.χ. αρσενικό, θηλυκό ή ίντερσεξ, η κοινωνική δόμηση των φύλων ,ρόλοι των φύλων, ή η ταυτότητα φύλου.
Τον όρο εισήγαγε ο σεξολόγος John Money το 1955, θέλοντας να κάνει διάκριση μεταξύ αυτού και του βιολογικού φύλου - sex
Μέχρι τότε η λέξη χρησιμοποιείτο κυρίως στη Γραμματική.
Η νέα έννοια της λέξης εξαπλώθηκε τη δεκαετία του '70, οπότε και η φεμινιστική θεωρία υιοθέτησε την ιδέα της διάκρισης βιολογικού φύλου και της κοινωνικής κατασκευής των φύλων.
Εντούτοις, σε πολλά πεδία, μαζί με αυτά και κάποια πεδία κοινωνικών επιστημών, το κοινωνικό φύλο συμπεριλαμβάνει το βιολογικό ή το αντικαθιστά. 
Παρόλο που αυτή η αλλαγή στην έννοια του φύλου συναντάται τη δεκαετία του '80, μία μικρή επιτάχυνση της διαδικασίας στην επιστημονική φιλοσοφία παρατηρήθηκε το 1993 όταν η Διαχείριση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τη λέξη "gender" αντί για "sex".
Το 2011, η ΔΤΦ αντέστρεψε τη θέση της και άρχισε να χρησιμοποιεί το "sex" ως βιολογική ταξινόμηση και το "gender" ως "παρουσίαση του καθενός ως άνδρας ή γυναίκα ή το πώς συναντάται στους κοινωνικούς θεσμούς".
Απόδοση φύλου
Σύμφωνα με τη θεωρητικό πάνω στις σπουδές φύλου Kate Bornstein, το κοινωνικό φύλο μπορεί να έχει ασάφεια και ρευστότητα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει το κοινωνικό φύλο ως κοινωνικά κατασκευασμένα χαρακτηριστικά των ανδρών και των γυναικών , ρόλοι, νόρμες κ.ά. που ποικίλλουν ανά κοινωνία.
Αν και το φύλο είναι ένα πανομοιότυπο βιολογικό γεγονός σε όλους τους πολιτισμούς, το τι ακριβώς σημαίνει το βιολογικό φύλο σε σχέση με τον κοινωνικό ρόλο ενός φύλου ποικίλλει πολιτισμικά ανάλογα με το τι θεωρείται "αρρενωπό" και τι "θηλυκό".
ntina

Αποφθέγματα ατόμων αδιαμφισβήτητου κύρους που έγιναν αιώνιες αλήθειες

- Ο άνθρωπος είναι σαν το φως μέσα στη νύχτα.Ανάβει και σβήνει.  Ηράκλειτος
- Όταν αμελείς τη ζωή σου,δεν είναι δυνατό να έχεις αξιοπρέπεια. αρχαίο γνωμικό
- Είναι δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Θαλής
- Η εργασία αντιπροσωπεύει τη ζωή,τη σκέψη,το φως και είναι ηθικός νόμος,τον
οποίον δεν μπορεί κανείς να αποφύγει και αν αποφύγει ως ενόχληση,θα την έχει
ως τιμωρία. Βίκτωρ Ουγκώ
- Παλιά, οι άνθρωποι μελετούσαν για να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Σήμερα, μελετούν για να εντυπωσιάσουν τους άλλους. Κομφούκιος
- Ο καθένας είναι ό,τι είναι. Ακόμη κι αν δεν το θέλει αυτό, ακόμη κι αν θέλει να είναι ή να φαίνεται διαφορετικός.  Δάντης
- Η Βίβλος μας λέει ν΄αγαπάμε τον πλησίον μας. Ν΄αγαπάμε και τον εχθρό μας.
- Πιθανότατα επειδή πρόκειται για τα ίδια άτομα…  G. Chesterton
- Μην πεις το μυστικό σου στο φίλο σου, θα το πεί στον φίλο του. Τούρκικη Παροιμία
- Η παιδεία είναι στους νέους σωφροσύνη,στους φτωχούς πλούτος,στους πλούσιους
στολίδι. Διογένης
- Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε. Μολιέρος
- Ολα μπορεί να τα πετύχει κάποιος,αν δεν αποφεύγει τον κόπο. Δημοσθένης
- Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, εκτός από εκείνες που οι ίδιοι εμείς εγκαταλείψαμε. Κλεόβουλος
- Όποιος σκέφθηκε άσχημα για τα δικά του, ποτέ δεν θα σκεφθεί καλά και για τα ξένα πράγματα. Σωκράτης
- Κυνικός είναι ο άνθρωπος που ξέρει την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα.  Oscar Wilde
- Η ζωή φαίνεται σύντομη στον άνθρωπο που ευτυχεί,για το δυστυχή όμως είναι ατέλειωτη. Απολλώνιος
- Την λύπη την αντέχεις και μόνος σου αλλά για να νιώσεις την πραγματική αξία της ευτυχίας, πρέπει να έχεις κάποιον να την μοιραστείς.. Μάρκ Τουεϊν
- Πολύ δύσκολο να γνωρίσεις τον εαυτό σου,εύκολο όμως πράγμα το να
συμβουλεύεις τους άλλους. Θαλής

Θάλαττα θάλαττα... -Αναμνήσεις blogers

Τα μπάνια του λαού άρχισαν ξανά, δειλά φέτος, γιατί η θάλασσα είναι κρύα. 
Η αδερφή μου κι εγώ ξαναβρεθήκαμε παρέα, κοντά στη θάλασσα, όπως σε αυτή τη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη αρκετές δεκαετίες πριν.

Έχουμε πολύ αλλάξει από τότε, κι έγιναν πολλά στη ζωή μας, πάρα πολλά, όπως έγιναν πολλά και στις παραλίες, στις θάλασσες, στη χώρα μας και τον κόσμο. 
Όμως εμείς εκεί ακόμα, παρά θιν αλός, με τα μαγιό μας και τον εξοπλισμό μας, πετσέτες, αντηλιακά, λάδια κι όλα τα σχετικά.

Τότε βέβαια ούτε που μας ένοιαζε για αντηλιακό, ούτε που φανταζόμασταν ότι υπήρχε κίνδυνος από τον ήλιο. 
Αντίθετα όλοι τον θεωρούσαν πανάκεια, και κάναμε ηλιοθεραπεία όσο αντέχαμε.

Ήταν για μας μεγάλη ευτυχία εκείνα τα μπάνια. 
Μετά την Κατοχή, με μια τεράστια παρέα, ανεβαίναμε στην καρότσα ενός φορτηγού και πηγαίναμε στην Αμφιλοχία ή στο Αιτωλικό. Κολυμπούσαμε, τραγουδούσαμε, αστειευόμασταν φλερτάραμε, κι επιστρέφαμε πτώματα στην κούραση απο το μπάνιο και το ταρακούνημα στην άβολη λαμαρίνα.

Είχαμε μανία με τη θάλασσα, ήμασταν από τους λίγους τότε. 
Τώρα έχουν ανακαλύψει όλοι την ευεξία που χαρίζει ένα θαλάσσιο μπάνιο, και τρέχουν στις παραλίες.

Κι εμείς, δόξα τω θεώ, ξανά μαζί οι δυο μας, μάλιστα με μια μικρή παρέα που σχηματίζεται, την πλησιάζουμε και φέτος και αφηνόμαστε στην αγκαλιά της.
anamnisismesopolemou.blogspot.com

Η χρήση των καρπών της κουφοξυλιάς ως ιάματος για τη γρίπη

 

Η χρήση των καρπών της κουφοξυλιάς ως φαρμάκου γρίπης χρονολογείται από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή εποχή. Συνήθως, η κατανάλωση των καρπών της κουφοξυλιάς βελτιώνει τα συμπτώματα της γρίπης εντός τριών ημερών. Οι καρποί της κουφοξυλιάς έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό έναντι οκτώ διαφορετικών στελεχών της γρίπης. Επίσης , οι εργαστηριακές μελέτες σχετικά με τον ιό HIV, τον έρπη και τους ιούς Epstein-Barr έδωσαν θετικά αποτελέσματα.

Η κουφοξυλιά , γνωστή ως Sambucus , με βοτανολογικό όνομα sambucus nigra έχει χρησιμοποιηθεί στη φυσική ιατρική από αρχαιοτάτων χρόνων.
Αυτά τα μικρά , σκούρα μούρα που μεγαλώνουν σε αυτό το υπέργηρο δέντρο είναι γνωστό ότι έχουν απίστευτα οφέλη και είναι ευεργετικά για όλο το σώμα μας.
Είναι πλούσιοι σε βιταμίνες και μέταλλα όπως:
ασβέστιο
βιταμίνη Α
βιταμίνη C
βιταμίνη Β9 φυλλικό οξύ
βιταμίνη Β6-πυριδοξίνη
βιταμίνη Β3-νιασίνη
βιταμίνη Β2-ριβοφλαβίνη
βιταμίνη Β5-παντοθενικό οξύ
σίδερο
μαγνήσιο
φώσφορο
κάλιο
νάτριο
ψευδάργυρος
isorhamnetin
quercetin
Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνεργάζονται για την...
read more:https://botanologia.gr/i-chrisi-ton-karpon-tis-koyfoxylias-os-iamatos-gripi/

Πως να έχουμε πάντα φρέσκα βότανα στον πάγκο της κουζίνας μας;

Φρέσκα βότανα στον πάγκο της κουζίνας μας

Ναι βέβαια μπορούμε , αρκεί να έχουμε γλάστρες με μυρωδικά ή να κόψουμε κλωνάρια από κάποια φίλη που μπορεί να έχει , ή όταν αγοράζουμε φρέσκα βότανα από τη λαϊκή αγορά της περιοχής μας , και ο τρόπος είναι πολύ-πολύ απλός.
Ας δούμε πως…
Πρώτα πρώτα θα χρειαστούμε βάζα και
αν ψάξουμε στα ράφια μας σίγουρα θα βρούμε διάφορα γυάλινα βάζα που ελάχιστα χρησιμοποιούμε ή διάφορες γυάλινες κανάτες σαν αυτή της φωτογραφίας που σας δείχνω και βέβαια κλωνάρια από διάφορα μυρωδικά και βότανα που χρησιμοποιούμε στην κουζίνα μας , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Λοιπόν
πρώτα-πρώτα ετοιμάζουμε τα βάζα μας ή την κανάτα μας γεμίζοντάς τα μέχρι τη μέση αποχλωριωμένο νερό
Πάμε στις γλάστρες με τα μυρωδικά και βότανα μας , ότι έχουμε
δυόσμο,
μέντα,
δεντρολίβανο,
ρίγανη,
μελισόχορτο και ότι άλλο και
κόβουμε κλωνάρια περίπου 6 ιντσών.
Αρχίζουμε να τοποθετούμε τα βότανα μέσα...
read more:https://botanologia.gr/mporoyme-na-echoyme-panta-freska-votana-ston-pagko-tis-koyzinas-mas/

Κώστας Βάρναλης - Δε φταίνε οι λαοί όταν μισούνται

«Οι μοιραίοι», χειρόγραφο του ποιητή

Δε φταίνε οι λαοί όταν μισούνται

Ο Κώστας Βάρναλης περιγράφει τις διώξεις των Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας από τους Βουλγάρους:

Τέλη Ιουνίου οι ταραχές ξέσπασαν στην Φιλιππούπολη.
Οι εκκλησίες, τα σκολειά -τα ωραιότατα Ζαρίφεια χτισμένα πριν λίγα χρόνια από το Ζαρίφη- αλλάξανε σε μια μέρα αφέντη. Στις 15 Ιουλίου ήρθε η σειρά του Πύργου.
Θυμούμαι πως ανακατεύτηκα μέσα στο πλήθος και είδα με φριχτό σπαραγμό να μπαίνει το μανιασμένο πλήθος μέσα στο σκολειό και να πετάει έξω στο δρόμο από τα παράθυρα θρανία, χάρτες, και βιβλία.
Είδα να μπαίνουνε στην εκκλησία και να βάφουνε με κόκκινη μπογιά όλες τις ελληνικές επιγραφές.
Είδα τα ελληνικά μαγαζιά μέσα σε μια ώρα να γίνονται θρύψαλα.
Κι οι αρχές… φυλάγανε την τάξη.
Στις 30 Ιουλίου σήμανε η ώρα της Αγχιάλου.
Αλλ’ εκεί τα πράγματα ήτανε λιγάκι σκούρα.
Η Αγχίαλος χτισμένη σ’ ένα ακρωτήριο ανάμεσα σε δυο θάλασσες κι έχοντας προς το μέρος της στεριάς τη λίμνη των αλυκών ήτανε από φυσικό της δύσκολο να κυριευθεί «από έξω».
Έπειτα ο πληθυσμός ήτανε ολάκερος σχεδόν ελληνικός κι ο δεσπότης είχε ετοιμάσει την άμυνα.
Όσοι είχανε υπηρετήσει στο στρατό, οπλιστήκανε και φυλάγανε βάρδια κάθε νύχτα στο στενό έμπασμα της πόλης.
Και τηλεγραφούσε ο δεσπότης στην κυβέρνηση πως θα αναγκαστεί να «υπερασπίσει την τάξη…».
Γι’ αυτό οι Βουλγαρομακεδόνες επιχειρήσανε να μπούνε νύχτα και ξαφνικά στην πόλη.
Μα οι φρουροί αγρυπνούσανε και άρχισε το τουφεκίδι.
Τότες επιχειρήσανε να στείλουν ένα απόσπασμα από το βορεινό στενό της Μεσέβριας και να βάλουνε τους Έλληνες «μεταξύ δύο πυρών’. 
Κατά το μεσημέρι η μάχη φούντωσε μέσα στην πόλη.
Τότες έφτασε από τον Πύργο έφιππη χωροφυλακή να «θέσει τέρμα εις την συμπλοκήν», ήγουν να εκτοπίσει τους Ρωμιούς και να παραδώσει την πόλη στους κομιτατζήδες.
Κι η πόλη ολόκληρη, από παλιά ξύλινα σπίτια με στενούς δρόμους, παραδόθηκε στις φλόγες και κάηκε σε λίγην ώρα. (…)
Κι άκουσα δίπλα μου τη Μπάμπο Ζωίτσα -και ποιος δεν την ήξερε!…
Γριά Βουργάρα εξελληνισμένη υπηρετούσε αμέτρητα χρόνια εκκλησάρισσα στην ελληνική εκκλησία. (…) Άκουσα λοιπόν τη Μπάμπο Ζωίτσα να μονολογεί ρωμέικα με τρόπο, που να πάρει τ’ αυτί μου την κουβέντα της:
-Καλά της κάνανε! Έτσι κι «αυτοί» καίνε στη Μακεδονία τα βουργάρικα χωριά. Αμ πώς!…
Είχε ξυπνήσει μέσα της η κοιμισμένη από χρόνια ράτσα της.
Τώρα φυσικά δε με ξαφνιάζουν τέτοια πράγματα. 
Γιατί ξέρω, πως δεν φταίνε οι λαοί όταν μισούνται και σκοτώνονται αναμεταξύ τους. 
Φταίνε εκείνοι, που καλλιεργούν μέσα τους το μίσος και το έγκλημα και τους «διορίζουνε» κάθε τόσο και τον «προαιώνιο» εχθρό για να ξεθυμάνουνε. 
Για συμφέρο τάχα των λαών; 
Όχι βέβαια. Για το συμφέρο των ληστών.

Κώστας Βάρναλης "Φιλολογικά απομνημονεύματα"Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
πηγές:
logomnimon.wordpress.com
astrolabio1.blogspot.com

Έντουαρτ Αϊνστάιν: η ιστορία του ξεχασμένου γιου του Άλμπερτ Αϊνστάιν που έζησε σε ψυχιατρεία

Ο Αϊνστάιν και η Μιλέβα Μάριτς

Ο Έντουαρντ, όντας ασταθής σχιζοφρενικός, πέρασε τρεις δεκαετίες σε ένα άσυλο και ήταν για τον πατέρα του, Άλμπερτ, ένα "άλυτο πρόβλημα".
Ο Αϊνστάιν είναι ένας από τους πιο διάσημους επιστήμονες και το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο με τη μεγαλοφυΐα. 
Όμως, παρόλο που σχεδόν όλοι έχουν ακούσει για τον ίδιο και το αξιοσημείωτο έργο του, λίγοι γνωρίζουν για την τραγική τύχη του γιου του, Έντουαρντ.

Τα πρώτα χρόνια του Έντουαρντ

Οι δύο γιοι του Αϊνστάιν, Έντουαρντ και Χανς Άλμπερτ, τον Ιούλιο του 1917

Η μητέρα του Έντουαρντ, η Σέρβα φυσικός Μιλέβα Μάριτς (Milea Maric), ήταν η πρώτη σύζυγος του Αϊνστάιν. 
Η Μάριτς ήταν η μοναδική φοιτήτρια που σπούδασε φυσική στην Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης, όπου επίσης σπούδασε ο Αϊνστάιν το 1896. 
Σύντομα, ο νεαρός Αϊνστάιν ήταν ερωτοχτυπημένος με την κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του Μάριτς. 
Το 1903 παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά, την Λίεζερλ (γεννήθηκε το 1902 εκτός γάμου), τον Χανς Άλμπερτ και τον μικρότερο Έντουαρν, ο οποίος γεννήθηκε στη Ζυρίχη στις 28 Ιουλίου του 1910. Το ζευγάρι χώρισε το 1914 -οριστικά το 1919-, αλλά ο Αϊνστάιν διατήρησε την επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας με τους γιους του.

Αν και η Μάριτς έγραψε αργότερα ότι ο διάσημος σύζυγός της έβαζε πρώτα την επιστήμη και μετά την οικογένειά του, ο Χανς Άλμπερτ ανέφερε ότι όταν ο εκείνος και ο αδελφός του ήταν μικροί, "ο πατέρας άφηνε το έργο του και μας πρόσεχε για ώρες", ενώ η Μάριτς ασχολούνταν "με το σπίτι".

Ο μικρός Έντουαρντ ήταν ασθενικό παιδί από την αρχή και τα πρώτα του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από περιόδους ασθένειας, κάτι που δεν του επέτρεπε να συμμετέχει σε οικογενειακά ταξίδια. 
Ο Αϊνστάιν ήταν απεγνωσμένος με την κατάσταση του γιο ακόμη και όταν έφυγε από το σπίτι. 
Το 1917, έγραψε σε έναν συνάδελφό του, "Η κατάσταση του μικρού αγοριού μου με πνίγει. Είναι αδύνατο να γίνει ένας πλήρως ανεπτυγμένος άνθρωπος".
Η ψυχρή επιστημονική λογική του Αϊνστάιν αναρωτιόταν αν "θα ήταν καλύτερα γι' αυτόν αν πέθαινε πριν μάθει περισσότερο τη ζωή", αλλά στο τέλος, η πατρική αγάπη κέρδισε και ο φυσικός ορκίστηκε να κάνει ό, τι μπορούσε για να βοηθήσει τον γιο του, πληρώνοντας και συνοδεύοντάς τον σε διάφορα σανατόρια.

Η ψυχική ασθένεια του Έντουαρντ επιδεινώνεται

Καθώς ο Έντουαρντ -τον οποίο ο πατέρας του αποκαλούσε "tete", από το γαλλικό "petit", δηλαδή μικρός- μεγάλωνε, ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για την ποίηση, το πιάνο και, τελικά, την ψυχιατρική. 
Λάτρευε τον Φρόιντ και ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του καθώς εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, αν και σκόπευε να γίνει ψυχίατρος. 
Μέχρι εκείνη την εποχή, η φήμη του Αϊνστάιν είχε εδραιωθεί. Σε ένα κομμάτι αυτο-ανάλυσης, ο Έντουαρντ έγραψε, "Είναι δύσκολο να έχεις έναν τόσο σημαντικό πατέρα, επειδή κάποιος αισθάνεται τόσο ασήμαντος".

Ο φιλόδοξος ψυχίατρος ακολούθησε και πάλι τη ζωή του πατέρα του όταν ερωτεύτηκε μια μεγαλύτερη γυναίκα στο πανεπιστήμιο, μια σχέση που τελείωσε επίσης καταστροφικά.
Φαίνεται ότι εκείνη την εποχή η ψυχική υγεία του Έντουαρντ χειροτέρεψε. 
Άρχισε να βγαίνει εκτός ελέγχου και όλο αυτό κορυφώθηκε με μια απόπειρα αυτοκτονίας το 1930. 
Διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια. 
Πιστεύεται ότι οι βάναυσες θεραπείες της εποχής χειροτέρευσαν περισσότερο την κατάστασή τους, σε σημείο που τελικά επηρεάστηκε η ομιλία και οι γνωστικές ικανότητές του.

Η οικογένεια του Έντουαρντ μεταναστεύει στις Η.Π.Α. χωρίς αυτόν

Ο Αϊνστάιν με τον γιο του Χανς Άλμπερτ στις ΗΠΑ

Ο Άλμπερτ, από την πλευρά του, πίστευε ότι η κατάσταση του γιου του ήταν κληρονομική και προέρχονταν από την πλευρά της μητέρας του, αν και η επιστημονική παρατήρησή του δεν τον βοήθησε να μετριάσει τη θλίψη και την ενοχή του.
Η δεύτερη σύζυγός του, Έλσα, παρατήρησε ότι "αυτή η θλίψη τρώει τον Άλμπερτ". Σύντομα, ο διάσημος φυσικός αντιμετώπισε περισσότερα προβλήματα με τον Έντουαρντ. 
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, το ναζιστικό κόμμα είχε ανέλθει στην εξουσία και μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Χίτλερ το 1933, ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών στο Βερολίνο, όπου εργαζόταν από το 1914.

Ο Αϊνστάιν μπορεί να ήταν ένας από τους πιο γνωστούς επιστήμονες του κόσμου, αλλά ήταν Εβραίος, γεγονός που οι συμπατριώτες του δεν μπορούσαν να αποδεχτούν και τον ανάγκασαν να φύγει στις Η.Π.Α. το 1933.
Αν και ο Άλμπερτ πίστευε ότι ο νεώτερος γιος του θα μπορούσε να πάει μαζί του στην Αμερική, η συνεχώς επιδεινούμενη κατάστασή του τον εμπόδιζε να αναζητήσει και εκείνος καταφύγιο στις Η.Π.Α..
Πριν μεταναστεύσει, για τελευταία φορά, ο Αϊνστάιν επισκέφτηκε τον γιο του στο άσυλο όπου τον φροντίζονταν. 
Αν και συνέχισε την αλληλογραφία και να στέλνει χρήματα για τη φροντίδα του γιου του, οι δυο τους δε θα συναντήθηκαν ποτέ ξανά.
Ο Έντουαρντ πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα άσυλο στην Ελβετία. 
Τον Οκτώβριο του 1965, σε ηλικία 55 χρόνων, πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο και Θάφτηκε στο νεκροταφείο του Hönggerberg στη Ζυρίχη. 
Είχε περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες της ζωής του στην ψυχιατρική κλινική του Burghölzli στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.

Η παράξενη ιστορία της άγνωστης κόρης του Αϊνστάιν, Λίεζερλ
Η Λίεζερλ (Lieserl Einstein) ήταν το πρώτο παιδί του Αϊνστάιν και της Μιλέβα Μάριτς.
Σύμφωνα με την αλληλογραφία μεταξύ των γονέων της, η Λίεζερλ γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1902, έναν χρόνο πριν οι γονείς της παντρευτούν, στο Νόβι Σαντ της Βοΐβοντίνα, στη σημερινή Σερβία. 
Για λίγο καιρό, την φρόντιζε η μητέρας της ενώ ο Αϊνστάιν εργαζόταν στην Ελβετία, πριν τελικά η Μάριτς πάει εκεί χωρίς όμως το παιδί.

Μέχρι το 1986, η ύπαρξη της Λίεζερλ ήταν άγνωστη στους βιογράφους. 
Τότε, η κόρη του Χανς Άλμπερτ, Έβελιν, ανακάλυψε μερικές επιστολές μεταξύ του Αϊνστάιν και της Μάριτς.
Η Μάριτς ήλπιζε για κορίτσι, ενώ ο Αϊνστάιν προτιμούσε αγόρι. 
Στις επιστολές τους, αποκαλούσαν το αγέννητο παιδί "Lieserl", όταν αναφέρονταν σε κορίτσι, ή "Hanserl", αν αναφέρονταν σε αγόρι. 
Τόσο το "Lieserl" όσο και το "Hanserl" ήταν αυξητικά των κοινών γερμανικών ονομάτων Liese (δηλαδή Elizabeth) και Hans.
Η πρώτη αναφορά στην εγκυμοσύνη της Μάριτς βρέθηκε σε μια επιστολή που έγραψε ο Αϊνστάιν, πιθανώς στις 28 Μαΐου του 1901 (επιστολή 36), ρωτώντας δύο φορές για το "αγόρι" και τον "μικρό μας γιο". 
Η Μάριτς αναφέρθηκε πρώτη φορά στο αγέννητο παιδί ως "Lieserl" στην επιστολή της 13ης Νοεμβρίου του 1901 (επιστολή 43). 
Ο Αϊνστάιν δέχτηκε την επιθυμία της Μάριτς για κόρη και αναφέρθηκε στο αγέννητο ως "Lieserl". 
Το παιδί ίσως γεννήθηκε λίγο πριν από τις 4 Φεβρουαρίου του 1902, όταν ο Αϊνστάιν έγραψε, "... τώρα βλέπεις ότι είναι πραγματικά Lieserl, όπως ακριβώς ήθελες ... Είναι υγιής και κλαίει; Την αγαπώ τόσο πολύ και ας μην την γνωρίζω ακόμα!".
Την τελευταία φορά που αναφέρθηκε η "Lieserl" ήταν στην επιστολή του Αϊνστάιν της 19ης Σεπτεμβρίου του 1903 (επιστολή 54), στην οποία εξέφραζε την ανησυχία ότι είχε οστρακιά. 
Ο φυσικός ρωτούσε "πώς είναι εγγεγραμμένο το παιδί; Πρέπει να λάβουμε προφυλάξεις ότι δε θα προκύψουν προβλήματα αργότερα". 
Αυτό, ίσως υποδηλώνει την πρόθεση του να δώσουν το παιδί για υιοθεσία.
Καθώς δεν είναι γνωστό ούτε το πλήρες όνομα, ούτε η τύχη του παιδιού, μέχρι στιγμής έχουν υποβληθεί αρκετές υποθέσεις για τη ζωή και το θάνατό της:
Η Michele Zackheim, στο βιβλίο της για την "Lieserl", "Η Κόρη Αϊνστάιν", δηλώνει ότι η Lieserl είχε αναπτυξιακή αναπηρία και ότι έζησε με την οικογένεια της μητέρας της και κατά πάσα πιθανότητα πέθανε από οστρακιά τον Σεπτέμβριο του 1903.
Μια άλλη εικασία που έχει γίνει είναι ότι η Lieserl υιοθετήθηκε από τη στενή φίλη της Μάριτς, Helene Savić, η οποία την μεγάλωσε και έζησε με το όνομα "Zorka Savić" μέχρι τη δεκαετία του 1990. 
Η Savić πράγματι μεγάλωσε ένα παιδί με το όνομα Zorka, το οποίο ήταν τυφλό από την παιδική ηλικία και πέθανε στη δεκαετία του 1990.
Μια επιστολή που κυκλοφορεί ευρέως στο Διαδίκτυο σχετικά με την "παγκόσμια δύναμη" της αγάπης, που αποδίδεται ως "επιστολή από τον Αϊνστάιν στην κόρη του", είναι hoax.
πηγή:3otiko.blogspot.com

από: ati και wikipedia

Τεράστιο τηλεσκόπιο της Κίνας έλαβε “μυστηριώδη σήματα” FRB από το διάστημα.

 

To Κινέζικο τηλεσκόπιο στο Pingtang , στην επαρχία Guizhou της νοτιοδυτικής Κίνας  έλαβε μυστηριώδες ραδιοσήματα από το διάστημα
Οι αστρονόμοι είναι σίγουροι πως τα σήματα δεν είναι αποτέλεσμα παρεμβολών από αεροσκάφη ή δορυφόρους.

Το Tianyan , το τηλεσκόπιο των 500 μέτρων , κατάφερε να πάρει πάνω από 100 ραδιοσήματα που προέρχονται από μια πηγή τριών δισεκατομμυρίων ετών φωτός μακριά.
Μηνύματα από εξωγήινους ; 
Οι Κινέζοι αστρονόμοι παραμένουν μπερδεμένοι εξαιτίας του παράξενου σήματος το οποίο ανιχνεύτηκε από το ισχυρότατο ραδιοτηλεσκόπιο Tianyan , το οποίο είναι ένα από τα πιο ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια στον κόσμο.
Το σπάνιο φαινόμενο δεν μπορεί να εξηγηθεί και οι επιστήμονες λένε ότι δεν θέλουν να καταλήξουν σε βιαστικά συμπεράσματα.
Το τεράστιο ραδιοτηλεσκόπιο ανίχνευσε για πρώτη φορά , την περασμένη εβδομάδα ένα επαναλαμβανόμενο ραδιοπαλμό – FRB * 
Περιέργως, το FRB που εντοπίστηκε από το κινέζικο τηλεσκόπιο έχει παρατηρηθεί και πιο πριν.
Τα FRB εμφανίζονται συνήθως μόνο μία φορά , καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την παρακολούθηση τους
Πρωτοεντοπίστηκαν το 2007 και είναι εξαιρετικά σπάνια, με λιγότερα από 100 να έχουν καταγραφεί αποδεδειγμένα μέχρι σήμερα.
Γνωστό ως FRB121102 , το συγκεκριμένο ραδιοσήμα ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2012 και αργότερα επαναλήφθηκε το 2015.
Το σήμα προήλθε από έναν νάνο γαλαξία, που βρίσκεται τρία δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.
Μεταξύ 30 Αυγούστου και 3 Σεπτεμβρίου, το FAST κατέγραψε δεκάδες παλμούς από το FRB.
Αν και αναμφισβήτητα συναρπαστικό , δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για το αινιγματικό μήνυμα , ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το τι θα μπορούσε να το δημιούργησε σύμφωνα με τον Zhang Xinxin ,  βοηθό μηχανικό του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Κίνας
Ορισμένες από τις θεωρίες έχουν ήδη αποκλειστεί , όμως οι αστρονόμοι λένε ότι είναι σίγουροι πως το σήμα δεν είναι αποτέλεσμα παρεμβολών από αεροσκάφη ή δορυφόρους.
Η επιστημονική κοινότητα παραμένει αμήχανη σχετικά με τα FRB και τους πραγματικούς «αποστολείς» τους.
Τι είναι τα FRB και γιατί είναι σημαντικά;
Τα FRB, ή οι γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις, είναι ένα μυστηριώδες φαινόμενο του διαστήματος
Είναι πολύ γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις που διαρκούν μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου
Ανιχνεύονται ως τεράστιες αιχμές ενέργειας που αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου
Η πρώτη ανακαλύφθηκε το 2007, η οποία βρέθηκε ανατρέχοντας στα δεδομένα της έρευνας για το διάστημα
Από τότε  έχουν βρεθεί πολλά FRB
Υπάρχει επίσης μια πηγή FRB που στέλνει επαναλαμβανόμενες εκρήξεις – και κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί
Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες από την πρώτη στιγμή έχουν αγωνιστεί να εξηγήσουν ακριβώς τι είναι και τι προκαλεί κάθε FRB
Οι θεωρίες περιλαμβάνουν τα γρήγορα περιστρεφόμενα αστέρια νετρονίων , τις μαύρες τρύπες αλλά και ανώτερες διάνοιες και ζωή πέραν του πλανήτη μας
Το ξεκλείδωμα των μυστικών των Fast Radio Bursts (FRBs)  θα μας δώσει μια πολύ καλύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει πέρα ​​από τον γαλαξία μας
Και αν αποδειχθεί ότι κάποια άλλη μορφή ζωής προκαλεί αυτά τα FRBs, θα ήταν μια παγκόσμια ανακάλυψη.

* Αυτά τα σήματα είναι γνωστά ως Fast Radio Bursts (FRBs) , τα οποία είναι μικρά παλμικά ραδιοσήματα που προέρχονται από το βαθύ διάστημα

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

πηγές και αναφορές:
rt.com
thesun.co.uk
express.co.uk

Ο "Υπηρέτης δύο Αφεντάδων" του Goldoni Carlo στο θέατρο Κνωσσός

 Η θεατρική ομάδα της ΔΡΑΣΗΣ για την Κοινωνία,τον Πολιτισμό και την Ποιότητα Ζωής , παρουσιάζει 5 & 6 Οκτωβρίου στο θέατρο Κνωσσός , το θεατρικό έργο "Υπηρέτης δύο Αφεντάδων" του Goldoni Carlo

Λίγα λόγια για τον συγραφέα
Ο Goldoni Carlo γεννήθηκε στη Βενετία, στις 25 Φεβρουαρίου του 1707  και πέθανε στο Παρίσι, στις 6 Φεβρουαρίου 1793.
Ήταν Ιταλός κωμωδιογράφος , ο οποίος θεωρείται ότι ανανέωσε την ιταλική κωμωδία, απομακρυνόμενος από τις χοντροκομμένες φάρσες, δημιουργώντας την «κωμωδία χαρακτήρων».
Στα έργα του, παρουσιάζονται χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του.
Στο ιταλικό θέατρο εμφανίστηκε με την τραγωδία Amalasunta στο Μιλάνο, το οποίο αποτέλεσε θεατρική και οικονομική αποτυχία.
Ο διευθυντής της όπερας του τόνισε ότι στη Γαλλία ο συγγραφέας θα έπρεπε να προσπαθήσει να ευχαριστήσει το κοινό , αλλά στην Ιταλία έπρεπε να συμβουλευτεί και να ευχαριστήσει τα μέλη του θιάσου.
Έπειτα από αυτό, ο Goldoni Carlo  έκαψε το χειρόγραφο του έργου.
Το επόμενο έργο του με τίτλο Belisario (1734) είχε μεγαλύτερη επιτυχία.
Ταυτόχρονα, έγραφε λιμπρέτα για όπερα, ενώ υπηρέτησε ως πνευματικός διευθυντής της βενετσιάνικης όπερας San Giovanni Grisostomo.
Σύντομα ανακάλυψε ότι είχε μεγαλύτερο ταλέντο στην κωμωδία, ενώ συνειδητοποίησε ότι η ιταλική σκηνή χρειαζόταν μια μεγάλη ανανέωση.
Σαν πρότυπό του είχε τον Molière και το 1738 παρουσίασε την πρώτη του κωμωδία, με τίτλο L'uomo di mondo.
Ακολούθησαν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα, στα οποία διαφαινόταν το ιδιαίτερο στυλ γραφής του που συνδύαζε το ύφος του Molière  και τη δυναμική της Commedia dell'arte , προσθέτοντας παράλληλα τή δική του προσωπική πινελιά.
Μετά το 1748, ο Goldoni Carlo συνεργάστηκε με το συνθέτη Baldassare Galuppi , συνεισφέροντας σημαντικά στην ανάπτυξη της Opera Buffa , είδος κωμικής ναπολιτάνικης όπερας με κύρια χαρακτηριστικά την παρωδία και το φλύαρο «parlando».
Η Opera Buffa γεννήθηκε στο τέλος της εποχής του Μπαρόκ (1720-1730) και προέκυψε από τα σύντομα κωμικά μουσικά επεισόδια που παίζονταν ανάμεσα στις τρεις πράξεις μιας σοβαρής όπερας.
Στις κωμωδίες του που ακολουθούσαν αυτή τη φόρμα, ο Goldoni Carlo ενσωμάτωσε χαρακτήρες της Commedia dell'arte με αναγνωρίσιμα στοιχεία από την σύγχρονή του πραγματικότητα, συνήθειες και χαρακτήρες της μεσαίας τάξης και της καθημερινότητας της Βενετίας.
Το 1761, εξαιτίας της διαμάχης του με το θεατρικό συγγραφέα Carlo Gozzi ,  ο οποίος τον κατηγόρησε ότι στέρησε από το Ιταλικό θέατρο την ποίηση και τη φαντασία, μετακόμισε αγανακτισμένος στο Παρίσι, όπου έγινε δεκτός στην Αυλή και τέθηκε υπεύθυνος του Ιταλικού Θεάτρου.
Έμεινε στη Γαλλία μέχρι το τέλος της ζωής του, γράφοντας στα γαλλικά τα έργα του και τα Απομνημονεύματά του.
Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα.
Όταν αποσύρθηκε στις Βερσαλλίες, δεχόταν σύνταξη από τον ίδιο το Βασιλιά, την οποία έχασε μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αποδόθηκε ξανά στη σύζυγό του μετά το θάνατό του.
Ο Goldoni Carlo ενδιαφερόταν για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τη φιλοσοφία, το κίνημα του Ουμανισμού, ενώ ασκούσε κριτική στην αλαζονεία, στην αδιαλλαξία και την κατάχρηση εξουσίας. Συχνά σατίριζε τους υπερόπτες ευγενείς και τους φτωχούς που δεν είχαν τιμιότητα και αξιοπρέπεια.
Λίγα λόγια για το έργο:
"Υπηρέτης δύο Αφεντάδων" τίτλος πρωτότυπου:
Il servitore di due padroni
Ο "Υπηρέτης δύο Αφεντάδων" είναι η διάσημη κωμωδία του Carlo Goldoni , που γράφτηκε το 1745 .
Σε πλήρη αρμονία με την παράδοση της Commedia dell'Arte , ο Goldoni έγραψε το έργο με τη μορφή canovaccio , ένα σενάριο που χρησιμοποιείται από τους ηθοποιούς της commedia dell'arte 
Κεντρικό πρόσωπο του παιχνιδιού είναι ο Truffaldino , ο υπηρέτης των δύο κυρίων, ο οποίος , για να μην αποκαλυφθεί η πονηριά του και να αποκομίζει τα οφέλη και από τους δύο αφεντάδες , συνυφαίνει μια απίστευτη ιστορία σε απίστευτο βαθμό, δημιουργώντας μόνο παρανοήσεις και προβλήματα.
Ο Truffaldino ή Arlecchino , ενεργεί ως ανόητος όταν τα πράγματα δεν τον ενδιαφέρουν , αλλά δείχνει μεγάλη πονηριά σε καταστάσεις που τον αγγίζουν άμεσα.
Ο Truffaldino, είναι  παμπόνηρος, πολυμήχανος, γκαφατζής , αναιδής αλλά άκακος ήρωας που εκπροσωπεί τους υπηρέτες όλων των εποχών.
Υπηρετεί ,  ξεγελά , πληρώνεται από δύο κυρίους και σταδιακά φτάνει να διαφεντεύει τις ζωές τους.
Τα θαλασσώνει και τα μπαλώνει, ενώ περιπλέκει τους πάντες και τα πάντα.
Τι γίνεται όμως όταν ο έρωτας τον επισκέπτεται;
Το έργο του Goldoni Carlo "Υπηρέτης δύο Αφεντάδων" είναι μια σάτιρα για τον έρωτα, το πάθος για ευτυχία, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια για επιβίωση , την αγωνιώδη προσπάθεια του Υπηρέτη για επιβίωση.
Ο Goldoni Carlo μέσα από το χιούμορ αλλά και με μια διεισδυτική κριτική ματιά στις συμπεριφορές των ηρώων του, αποκαλύπτει την ηθική παρακμή μιας κοινωνίας που στηρίζεται στην υποκρισία και την διαφθορά.
Η περιπέτεια για την κατάκτηση του αντικείμενου του πόθου του αφέντη, συνυπάρχει με την περιπέτεια για τον κορεσμό της πείνας του υπηρέτη, που επιστρατεύει όλη του την τέχνη για να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο που μόνο δημαγωγικά ενδιαφέρεται για την ικανοποίηση των αναγκών του.
Ο «Υπηρέτη δύο Αφεντάδων» του Carlo Goldoni είναι ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου θεάτρου και η θεατρική ομάδα της  ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ & ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ μας καλεί όλους να το παρακολουθήσουμε στις 5 ή στις  6 Οκτωβρίου στο θέατρο Κνωσσός - Πατησίων 195 και Κνωσσού

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina

Πως να πλύνουμε τα χόρτα μας και τα λαχανικά μας

Χόρτα και λαχανικά και τα μικρά τους μυστικά 

Πολλές φορές το πλύσιμο των χόρτων είναι και χρονοβόρο και κουραστικό.
Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Το καλό πλύσιμο των λαχανικών , ιδιαίτερα όταν πρόκειται να φτιάξουμε σαλάτες , είναι απαραίτητο  για να εξουδετερωθούν μικρά ζουζουνάκια , διάφορα ξένα σώματα που μπορεί να υπάρχουν , αλλά και φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα ,κοπριές , χώμα και λάσπες.
Πολλές φορές συνηθίζουμε να μουλιάζουμε σε λεκάνη με νερό ή στο νεροχύτη τα χόρτα μας.
Ναι αλλά αυτή η τακτική είναι τελείως ακατάλληλη για το πλύσιμο των χόρτων , διότι συμβάλλει στην απώλεια των υδατοδιαλυτών θρεπτικών συστατικών που έχουν τα λαχανικά , ενώ παράλληλα υπάρχει ο κίνδυνος τα μικρόβια να μετακινηθούν και να πάνε σε μέρη όπου δεν υπήρχαν πριν και να δυσκολευτούμε περισσότερο να τα εξουδετερώσουμε.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Απλά,
 – καθαρίζουμε ένα ένα τα χόρτα μας  και τα τινάζουμε πολύ καλά – αυτό είναι σημαντικό γιατί διώχνουμε ότι ζουζουνάκια , όπως οι κάμπιες και τα μικρά σαλιγκαράκια αλλά και χώματα και λάσπες.
– στη συνέχεια , δεν τα μουλιάζουμε αλλά τα ξεπλένουμε με άφθονο τρεχούμενο νερό , και μία και δύο φορές – με τον τρόπο αυτό διώχνουμε από τα χόρτα μας φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα.
– αν θέλουμε τα ραντίζουμε με μπόλικο ξύδι κατά τη διάρκεια της τελευταίας πλύσης , διότι το...
read more:https://botanologia.gr/pos-na-plynome-ta-chorta-mas-kai-ta-lachanika-mas/