Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

Πως το φαινόμενο της άλω μας εμποδίζει να δούμε την πραγματική εικόνα

Το φαινόμενο της άλω σημαίνει ότι τυφλωνόμαστε από μια όψη των πραγμάτων βάσει της οποίας σχηματίζουμε μια συνολική εικόνα.

Μία μόνο ιδιότητα ενός ατόμου, παραδείγματος χάρη η ομορφιά του, η κοινωνική του θέση ή η ηλικία του, παράγει μια θετική ή αρνητική εντύπωση που επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα και επηρεάζει υπερβολικά τη γενική εντύπωση.
Η ομορφιά είναι το παράδειγμα που έχει μελετηθεί περισσότερο.
Δεκάδες μελέτες έχουν αποδείξει ότι θεωρούμε τους ωραίους ανθρώπους πιο ευγενικούς, τιμιότερους και εξυπνότερους.
Τα άτομα με ευχάριστο παρουσιαστικό κάνουν επίσης ευκολότερα καριέρα, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον -πολύ θηλυκό- μύθο της «προαγωγής του καναπέ».

Όραση ή οπτική αντίληψη ονομάζουμε μία από τις πέντε αισθήσεις.
Όργανο αντίληψης είναι τα μάτια, ενώ το αντικείμενο της αντίληψης είναι το φως.
Θεωρείται η πιο σημαντική από τις υπόλοιπες αισθήσεις, γιατί με αυτήν γίνεται άμεσα αντιληπτός ο εξωτερικός χώρος.
Περίπου το 30% του ανθρώπινου εγκεφάλου ασχολείται με την επεξεργασία και ερμηνεία των ερεθισμάτων της όρασης.
Η όραση είναι εφικτή μόνο όταν υπάρχει φως, όποιο φως, το φως του ήλιου, το φως της αστραπής και πυρκαγιάς, το ηλεκτρικό φως.
Έτσι όταν παρεμβάλλεται το φαινόμενο της άλω «τυφλωνόμαστε» -μεταφορικά.
Το φαινόμενο της άλω όταν περιβάλει οτιδήποτε δεν μας αφήνει να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Πολλά πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις αλλά και προϊόντα και επιχειρήσεις περιβάλλονται από άλω, εκπέμπουν μια ιδιαίτερη λάμψη.
Οι πάντες θαμπώνονται από τις επιδόσεις, την ομορφιά-πάντα αυτή που φαίνεται-και όλες τις εξωτερικές λαμπερές και φανταχτερές ιδιότητες και συμπεραίνουν -αυθαίρετα- πως υπάρχουν και οι αντίστοιχες εσωτερικές αρετές-αρετές που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν από κοντά.
Το φαινόμενο της άλω λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο.
Ξεκινάμε από πληροφορίες που είναι εύκολο να πάρουμε ή από πολύ εντυπωσιακά γεγονότα – για παράδειγμα την οικονομική κατάσταση μιας επιχείρησης – για να βγάλουμε συμπεράσματα για ιδιότητες που αναγνωρίζονται δυσκολότερα, όπως η ικανότητα του μάνατζμεντ ή η αποτελεσματικότητα της στρατηγικής.
Έτσι, έχουμε την τάση να θεωρούμε ποιοτικά τα προϊόντα ενός κατασκευαστή με καλή φήμη, ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος γι’ αυτό.
Άλλο παράδειγμα: Υποθέτουμε ότι ένας διευθύνων σύμβουλος που είναι πετυχημένος στον τάδε τομέα δραστηριότητας θα επιτύχει σε όλους τους τομείς, ακόμα και στην ιδιωτική του ζωή.
Ο ψυχολόγος Edward Thorndike  ανακάλυψε το φαινόμενο της άλω εδώ κι έναν αιώνα σχεδόν.
Μία μόνο ιδιότητα ενός ατόμου, παραδείγματος χάρη η ομορφιά του, η κοινωνική του θέση ή η ηλικία του, παράγει μια θετική ή αρνητική εντύπωση που επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα και επηρεάζει υπερβολικά τη γενική εντύπωση.
Η ομορφιά είναι το παράδειγμα που έχει μελετηθεί περισσότερο.
Δεκάδες μελέτες έχουν αποδείξει ότι θεωρούμε τους ωραίους ανθρώπους πιο ευγενικούς, τιμιότερους και εξυπνότερους.
Τα άτομα με ευχάριστο παρουσιαστικό κάνουν επίσης ευκολότερα καριέρα, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον -πολύ θηλυκό- μύθο της «προαγωγής του καναπέ».
Η επίδραση αυτή διαπιστώνεται ήδη από το σχολείο όπου οι καθηγητές έχουν την τάση να βάζουν ασυνείδητα καλύτερους βαθμούς στους μαθητές με ελκυστικό παρουσιαστικό.
Η διαφήμιση γνωρίζει καλά το φαινόμενο της άλω: βλέπετε τις διασημότητες να χαμογελούν στις αφίσες των διαφημίσεων. 
Γιατί ένας τενίστας πρέπει να είναι εξπέρ στις μηχανές του καφέ;
Λογικά είναι αδιανόητο, κι όμως έχει αποτελέσματα!
Αυτό που καθιστά το φαινόμενο της άλω ύπουλο είναι το γεγονός ότι παραμένει ασυνείδητο.
Και οι συνέπειές του είναι εξαιρετικά καταστροφικές όταν το φύλο, η καταγωγή ή η φυλή γίνονται κυρίαρχα χαρακτηριστικά επισκιάζοντας όλες τις άλλες ιδιότητες ενός ατόμου.
Τότε μιλάμε για στερεότυπα. 
Και δεν είναι ανάγκη να είσαι ρατσιστής ή σεξιστής για να πέσεις σ’ αυτή την παγίδα.
Το φαινόμενο της άλω παραμορφώνει την όρασή μας, ακριβώς όπως θολώνει το μυαλό των δημοσιογράφων, των καθηγητών και των καταναλωτών.
Ωστόσο, το φαινόμενο της άλω έχει ενίοτε θετικές συνέπειες, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Έχετε νιώσει κεραυνοβόλο έρωτα; 
Τότε ξέρετε πόσο εκθαμβωτική μπορεί να είναι η άλως.
Το άτομο που λατρεύετε πάνω απ’ όλα σας φαίνεται η ίδια η τελειότητα: πιο γοητευτικό από όλους τους άλλους, πιο έξυπνο, πιο συμπαθητικό, πιο ζεστό.
Ακόμα κι αν οι φίλοι σας σάς επισημαίνουν κάποια χονδροειδή ελαττώματα αυτού του προσώπου, εσείς τα θεωρείτε μικρές ιδιορρυθμίες που σας κάνουν να χαμογελάτε.
Συμπέρασμα: 
Το φαινόμενο της άλω μας εμποδίζει να δούμε την πραγματική εικόνα. 
Κοιτάξτε λοιπόν αυτό που σας ενδιαφέρει πιο προσεκτικά. 
Βάλτε σε παρένθεση το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του.
Έτσι κάνουν οι μεγάλες ορχήστρες όταν προσλαμβάνουν μουσικούς.
Βάζουν τους υποψήφιους να παίζουν πίσω από μια κουρτίνα για να μην επηρεαστούν από το φύλο, την καταγωγή ή το παρουσιαστικό.
Ας μην θαμπωνόμαστε λοιπόν και ας μην αφήνουμε την άλω να μας κρύβει την πραγματικότητα- αλλά να σκάβουμε βαθύτερα.
Αυτό που θα βρούμε, μπορεί κάποιες φορές να μην είναι πανέμορφο, αλλά συχνά θα είναι πλούσιο σε πληροφορίες…

https://taneatisgaleras.blogspot.com/

ntina

Η τέχνη της καθαρής σκέψης -Dobelli Rolf – Ρολφ Ντομπέλλι

Τραχανάς-τα είδη του παραδοσιακού μας ζυμαρικού

                                  

Σε γενικές γραμμές, οι τραχανάδες χωρίζονται σε σταρένιους ή αλευρένιους, ανάλογα με το αν είναι από σιτάρι ή αλεύρι -ή/και σιμιγδάλι, και σε γλυκούς ή ξινούς, ανάλογα με το είδος του γάλακτος με το οποίο ζυμώνονται.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το πλάσιμο, το σχήμα και το μέγεθος -ξινόχοντρος, χάχλες-, αλλά και ορισμένοι ιδιαίτεροι τραχανάδες, όπως οι νηστήσιμοι της Θράκης -με λαχανικά-ή άλλοι που ζυμώνονται με ζουμί από βραστό κρέας.


Ξινός σταρένιος και ξινόχοντρος
 -Χόντρο στην Κρήτη- λένε το χοντροσπασμένο αναποφλοίωτο σιτάρι.
Ξινόχοντρο το ζυμαρικό που φτιάχνεται με χόντρο και ξινισμένο γάλα.
Η διαδικασία παραγωγής είναι παρόμοια με αυτήν του γλυκού τραχανά, μόνο που το γάλα -αφού αλατιστεί- αφήνεται να ξινίσει προτού βράσει.
Συνήθως δεν κόβεται πολύ ψιλός, αλλά σε κομμάτια σαν μεγάλα ακανόνιστα καρύδια-με τα δάχτυλα-,με ένα κουτάλι ή με μηχανικές μεθόδους.
Με τον ίδιο τρόπο παρασκευάζονται ξινοί σταρένιοι τραχανάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας, είτε ψιλοί είτε πιο χοντροκομμένοι.
Αντί για ξινισμένο γάλα, μερικοί χρησιμοποιούν γιαούρτι.
Γεύση: Από ήπια έως έντονα ξινή, που εξισορροπείται και γλυκαίνει κάπως από τη γεύση του σταριού.
Χαρακτηριστική, «χωριάτικη» μυρωδιά, που δεν αρέσει σε όλους.

Χάχλες -ξινός σταρένιος τραχανάς της Μυτιλήνης
Ο ιδιότυπος αυτός τραχανάς κατάγεται από τη Μυτιλήνη και δεν είναι τίποτε άλλο από ξινός σταρένιος τραχανάς που πλάθεται με το χέρι στο ιδιότυπο σχήμα μικρής στρογγυλής βάρκας -σαν καλαθάκι ή μικρός ντάκος με βαθούλωμα.
Το σχήμα της χάχλας εξυπηρετούσε την εύκολη μεταφορά της στις αγροτικές εργασίες, στην εξοχή, στο σχολείο: έτσι λεπτό που είναι το «καλαθάκι», οι Μυτιληνιοί το έτρωγαν -και εξακολουθούν να το τρώνε- σαν τραγανό παξιμάδι, σκέτο ή με τυρί, ελιές, ντομάτα.
Πέρα από ωμές ή σε σούπα, τις χάχλες τις τρώνε ελαφροψημένες -στο μαγκάλι, στο τζάκι ή στο γκριλ του φούρνου, μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές και να «ζωντανέψει» το άρωμά τους.
Την κοιλότητα ορισμένοι τη γεμίζουν με τυριά και μυρωδικά.
Γεύση: Ξινούτσικη και «σταρένια». Έντονο άρωμα χωριάτικου τραχανά.

Γλυκός σταρένιος-Είναι η συνηθέστερη εκδοχή γλυκού τραχανά.
Φτιάχνεται με χοντροαλεσμένο, αναποφλοίωτο σιτάρι, που βράζει μέσα σε φρέσκο γάλα με αλάτι, μέχρι να γίνει ένα είδος χυλού που, μόλις χλιαρύνει ή κρυώσει, απλώνεται σε ειδικά τελάρα-σήτες για να στεγνώσει.
Προτού στεγνώσει εντελώς, κόβεται σε μικρότερα κομμάτια -παλιότερα με το χέρι-, τα οποία, αφού στεγνώσουν με τη σειρά τους κάπως, αλλά όχι εντελώς, "τρίβονται" στο κόσκινο -οι βιοτεχνίες χρησιμοποιούν ειδικά μηχανήματα κοπής-, ώστε να προκύψει το τελικό προϊόν.
Το μέγεθος ποικίλλει.
Τα ζυμαρικά στεγνώνουν είτε φυσικά στον ήλιο και στον αέρα -σε σπίτια, σε μικρές βιοτεχνίες και μικρούς συνεταιρισμούς- είτε σε ειδικά αποξηραντήρια.
Γεύση: Γλυκιά, «γαλατένια» αλλά ήπια, με έντονη τη «γήινη» αίσθηση του σταριού.

Ξινός τραχανάς από αλεύρι-Οι περισσότερες συνταγές για αλευρένιο τραχανά είναι με ξινό -ξινισμένο-γάλα.
Το γάλα βράζεται με λίγο αλάτι και αφήνεται να ξινίσει μερικές ημέρες.
Μετά ζυμώνεται με αλεύρι από σκληρό στάρι -τύπος κατάλληλος για ζυμαρικά- ή σιμιγδάλι ή μείγμα αυτών.
Το ζυμάρι πολλοί το εμπλουτίζουν με αυγά, που κάνουν το ζυμαρικό πιο πλούσιο.
Αντί για ξινισμένο γάλα, κάποιοι βάζουν γιαούρτι ή προζύμι -ή μείγμα ξινού γάλακτος ή γιαουρτιού με προζύμι-, ενώ σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιείται φρέσκο γάλα με προζύμι και αφήνεται το ζυμάρι 1 - 2 μέρες να ξινίσει ελαφρώς προτού το περάσουν από το κόσκινο.
Συνήθως ο ξινός τραχανάς περνάει από λεπτό κόσκινο, και έτσι οι κόκκοι του έχουν μέγεθος ελάχιστων χιλιοστών.
Γεύση: Αλευρώδης και ξινούτσικη.
Ο βαθμός οξύτητας εξαρτάται από την ποσότητα και το βαθμό "ξινίσματος" του γάλακτος -ή του προζυμιού ή του γιαουρτιού ή των όποιων αναμείξεων των προαναφερθέντων-. Χαρακτηριστική όξινη, "γαλατένια" μυρωδιά, που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι.

Νηστήσιμοι τραχανάδες εκ Θράκης-Στον Έβρο, αλλά και σε όλη τη Θράκη, φτιάχνουν αυτό το είδος τραχανά, που δεν ζυμώνεται με γάλα, αλλά με πολτό από ανάμεικτα βρασμένα λαχανικά.
Πιπεριές -κυρίως-, ντομάτες, κολοκύθια, κολοκύθες, κρεμμύδια, καρότα, ό,τι λαχανικό έχει διαθέσιμο κάθε σπιτικό βράζει με τις ώρες μαζί με αλάτι, κοκκινοπίπερο και άλλα μπαχαρικά μέχρι να λιώσει και να γίνει σαν αραιή σάλτσα με την οποία ζυμώνουν το αλεύρι.
Στο ζύμωμα χρησιμοποιείται προζύμι, που προσδίδει όξινη γεύση στο τελικό προϊόν.
Γεύση: Ξινούτσικη -λόγω του προζυμιού-, αλλά με έντονη τη μυρωδιά και τη γεύση της πιπεριάς και του κοκκινοπίπερου.
Υπάρχει και καυτερή εκδοχή του, στην οποία χρησιμοποιείται καυτερό κοκκινοπίπερο ή μπούκοβο.

Γλυκός τραχανάς από αλεύρι-Αν και η συνηθέστερη εκδοχή του αλευρένιου τραχανά είναι με ξινό γάλα, συναντάμε -σπανιότερα- και με "γλυκό"-φρέσκο, όχι ξινισμένο- γάλα.
Όπως και στην περίπτωση του ξινού αλευρένιου τραχανά, χρησιμοποιείται είτε αλεύρι από σκληρό στάρι, είτε σιμιγδάλι, είτε μείγμα των δύο. Έπίσης, μπορεί να περιέχει αυγά.
Γεύση: Ήπια, θυμίζει κάπως χυλοπίτες ή άλλα ζυμαρικά με γάλα και αυγά. Απαλή «γαλατένια» μυρωδιά.
https://taneatisgaleras.blogspot.com/
πηγή του άρθρου:kathimerini.gr
photo:el.wikipedia.org

Ψωμί -Ένα διαφορετικό ψωμί χωρίς ζύμωμα και με πολλά-πολλά υλικά

Εκτός από όλους αυτούς τους τύπους έχουμε και τα διάφορα ψωμιά που κάνουμε μόνοι μας και έχουν τις δικές μας προτιμήσεις και ανάγκες.
Εγώ θα σας δώσω ένα διαφορετικό πάνγευστο ψωμί, με μαλακή κι ελαφρώς υγρή ψίχα.
Είναι ένα ψωμί πλούσιο, χορταστικό, όμορφο και λαχταριστό, ιδανικό σνακ για τα παιδιά μας.
Η μυρωδιά του σαγηνευτική και οι μπουκιές του θρεπτικές και γεμάτες ενέργεια.
Τα θρεπτικά του στοιχεία είναι οι υδατάνθρακες,
οι φυτικές ίνες,
οι πρωτεΐνες,
οι βιταμίνες αλλά και τα ιχνοστοιχεία!
Πάμε, να το φτιάξουμε;
Υλικά
250ml χλιαρό νερό, περίπο
υ...

Η Ακολουθία του ανοσίου τραγογένη Σπανού του ουρίου και εξουρίου,

ΤΡΕΙΣ ΣΠΑΝΟΙ από την Πόλη
πέντε τρίχες είχαν όλοι
ήρθε κι ένας Τηνιακός,
πέντε τρίχες μοναχός.

Βρέ καλώς τον πολυγένη
Κι από πούθε κατεβαίνει;
Απ’ την Πόλη κατεβαίνω
Και στη Βενετιά πηγαίνω.
 
Πάω ν’ αγοράσω χτένια,
Γιατί μ’ έφαγαν τα γένια…
 
 Η Ακολουθία του ανοσίου τραγογένη Σπανού του ουρίου και εξουρίου, μηνί τω αυτώ πέρυσι, εν έτει εφέτο είναι μια ξετσίπωτη σάτιρα των σπανών και έχει γραφτεί για να τραγουδιέται σαν εκκλησιαστικό τροπάριο, γι’ αυτό και λέγεται «ακολουθία». Πρόκειται για μια διαβόητη, αλλά και δημοφιλή παρωδία, ενός λόγιου βυζαντινού,  του  14/ 15ου αι. Το έργο είναι μια παρωδία λειτουργικών ακολουθιών, κοσμικών εγγράφων κι άλλων μορφών λειτουργικής γραφής. Το κείμενο πρωτοτυπώθηκε το 1553 και έκτοτε γνώρισε συνεχείς ανατυπώσεις, χωρίς διακοπή, ως το 1832 με τη μορφή του βενετσιάνικου εντύπου.
Ο Τσάκωνας μιλά για ένα έργο «αγαπητό στο πλατύ μοναστικό χώρο της Ορθόδοξης Ανατολής και για μια παρωδία συνδεδεμένη για να ψέλνεται σε στιγμές καλογερικής ευθυμίας».
Ο Κ. Κρουμπάχερ χαρακτηρίζει την Ακολουθία του Σπανού «αλλόκοτο πόνημα», «βάναυσο λίβελο», «ελεεινό έργο», «ένα από τα πιο περίεργα μνημεία της δημώδους λογοτεχνίας» και την εντάσσει στο είδος της παραϋμνογραφίας για το σκοπό της «εντελώς βαναύσου και αχρειολόγου σάτιρας», ενώ ο Eideneier χρησιμοποιεί εναλλακτικά τους χαρακτηρισμούς «δριμεία» ή «χοντρή σάτιρα», «λίβελος», «αλάνθαστη παρωδία» κ.ά....
read more:fractalart.gr