Ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει καλύψει τη Γη με πυρηνικά απόβλητα.
"Do Androids Dream of Electric Sheep;" και διερωτάται για τη φύση της ανθρωπότητας μέσα από τη φιγούρα του Rick Deckard, ενός ανθρώπου που κυνηγάει "replicants/ανδροειδή" σχεδιασμένα να είναι "πιο ανθρώπινα από τον άνθρωπο", τα οποία χρησιμεύουν εκ των πραγμάτων ως σκλάβοι για τους τυχερούς κατοίκους της Γης που κατάφεραν να ξεφύγουν από τον κατεστραμμένο από τον πυρηνικό πόλεμο πλανήτη τους και να πάνε σε εξωγήινες αποικίες στον Άρη και αλλού. Τα πιο εξελιγμένα όμως ανδροειδή έχουν αποκτήσει την ικανότητα να ξεπεράσουν τα αφεντικά τους και θέλουν να επιστρέψουν στη Γη, διότι προτιμούν την ελευθερία στη Γη από τη δουλεία, και για το έγκλημα της επιστροφής τους τιμωρούνται με "συνταξιοδότηση" ή εκτέλεση.
Το"sheep/πρόβατο" είναι ένα τεχνητό δημιούργημα που πεθαίνει από την αμέλεια του Rick Deckard, πηγή έντονης ντροπής για τον ίδιο.
“Αν για πολύ ατενίσεις μεσ’ την άβυσσο, η άβυσσος θα γυρίσει μέσα σου” Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο The Three Stigmata of Palmer Eldritch recently, θαύμασα για άλλη μια φορά το λαμπρό μυαλό του και την απύθμενη φαντασία του!.
Οι ιδέες του μοιάζουν να προέρχονται από κάποια παράξενη αλλά θεϊκή αποθήκη που ήταν προσβάσιμη μόνο σε αυτόν τον πιο μοναδικό από τους συγγραφείς.
Ο Philip Dick έπαιρνε παράξενες, σχεδόν αδιανόητες ιδέες και τις επεξεργαζόταν, κάνοντάς τες πραγματικές και αληθοφανείς μέσα από τις αυστηρές δομές μιας τρομερής ευφυΐας και μιας μοναδικής αισθητικής.
Ο Philip Dick με τα κείμενα του κατάφερνε κάτι μοναδικό.
Αποδεχόμενος ότι δεν υπάρχει μια και μόνο εκδοχή της πραγματικότητας, προσέφερε στον αναγνώστη όχι απλά ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, αλλά μια πραγματική αποκάλυψη.
Γι’ αυτό θεωρήθηκε από άλλους τρελός, από άλλους μεγαλοφυΐα, ενώ κάποιοι τρίτοι πίστευαν ότι συνδύαζε και τα δύο στοιχεία.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι θεωρείται ως ένας από τους οραματιστές και θεμελιωτές της λογοτεχνίας που αποκαλούμε science fiction.
Γεννήθηκε το 1928 στο Σικάγο με την δίδυμη αδερφή του Jane.
Ο θάνατος της αδερφής του έξι εβδομάδες μετά θα στιγματίσει τόσο την ζωή του όσο και το συγγραφικό του έργο.
Η τραυματική εμπειρία του θανάτου της -κοινή εμπειρία σε δίδυμα- συνεισφέρει στο διπολικό δίλημμα του συγγραφικού του έργου: αληθινό/ψεύτικο, ανθρώπινο/ανδροειδές.
Στην νεανική του ηλικία αρχίζουν να εμφανίζονται οξείς κρίσεις ιλίγγου, που θα διαγνωστούν ως σχιζοφρένεια.
Την διάγνωση αυτή θα αποσύρουν λίγα χρόνια αργότερα ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές, ισχυριζόμενοι ότι ο νεαρός Dick ήταν απόλυτα λογικός.
Ο Philip Dick έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Δυτική Ακτή μεταξύ San Francisco και Marin County, όπου και παρακολούθησε για ένα χρόνο το Πανεπιστήμιο του Berkeley. Εργάστηκε κατά καιρούς σε διάφορες δουλειές , όπως σε δισκοπωλείο, ως πωλητής και για ένα διάστημα παρουσίαζε μια εκπομπή κλασσικής μουσικής σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Το 1953 εγκαταλείπει την δουλειά του για να αφοσιωθεί στο οικονομικά ασταθές επάγγελμα του συγγραφέα.
Πράγματι τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα και υπέφερε συχνά από φτώχεια και πείνα, σε σημείο αυτός και η γυναίκα του να τρέφονται με σκυλοτροφές.
Η προσωπική του ζωή ήταν γεμάτο πόνο.
Έκανε πέντε γάμους και απέκτησε τρία παιδιά, λίγες όμως ήταν οι στιγμές της προσωπικής του ευτυχίας.
Ο Dick δενόταν με τις γυναίκες αλλά αυτές τον εγκατέλειπαν λίγους μήνες μετά τον γάμο τους, εξαιτίας ίσως της συγγραφικής του παράνοιας και τρέλας, προξενώντας του ατελείωτο πόνο. Έτσι σε πολλά βιβλία του ενσωματώνει αυτοβιογραφικά στοιχεία: απαισιοδοξία,
δυστυχία,
άγχη,
αμφιβολία,
ανθρώπινο πόνο, χωρίς να αποκλείει όμως την αίσθηση του χιούμορ.
Ο Philip Dick από μικρός είχε επαναστατικές ιδέες και αμφισβητούσε τα πάντα.
Διερωτόταν και αμφέβαλε για την ύπαρξη του σύμπαντος, του θεού, του ανθρώπινου γένους, ακόμη και του ίδιου του εαυτού.
Παρ’ όλα αυτά αγαπούσε τους συνανθρώπους του και το γεγονός αυτό τον ωθούσε να τοποθετεί τους ήρωες των μυθιστορημάτων του σε μη πραγματικούς κόσμους, αλλά σε κόσμους που να πληρούν τις δικές του προϋποθέσεις.
Έτσι συνέπασχε με τους ήρωες του, που στην πραγματικότητα ήταν προβολές των φίλων του και του εαυτού του.
Τάχτηκε κατά του πολέμου του Βιετνάμ και του Nixon, ενώ ήταν υποστηρικτής των χίπις και του ψυχεδελικού ροκ.
Το FBI και η CIA τον είχαν καταγράψει για αντιαμερικανικές ενέργειες.
Μισούσε επίσης τον στρατό και την αστυνομία, που καταπιέζουν τους ανθρώπους και δεν τους αφήνουν σε ησυχία ενώ, ως αντιρατσιστής, είχε άριστες σχέσεις με τους γείτονες του –έγχρωμους- που ανήκαν στους Μαύρους Πάνθηρες.
Έχασε πολλούς φίλους του από ναρκωτικά, ενώ ο ίδιος πήρε κατά καιρούς πολλές αμφεταμίνες για να μην κοιμάται και μόνο δύο φορές LSD.
Να πως περιγράφει την εμπειρία του: "Μιλούσα σαν τριπαρισμένος… Πήγα κατευθείαν στην κόλαση, αυτό έγινε.
Το τοπίο πάγωσε, είδα ένα σωρό ογκόλιθους γύρω μου, ακουγόταν ένας πολύ δυνατός βρόντος, ήταν η μέρα της οργής και ο θεός με έκρινε αμαρτωλό.
Αυτό κράτησε χιλιάδες χρόνια και δεν καλυτέρευε καθόλου, μόνο γινόταν όλο και χειρότερο. Ένιωθα αφόρητο πόνο και μπορούσα να μιλήσω μόνο στα λατινικά"
Ο Philip Dick εγκατέλειψε τη γη τον Μάρτιο του 1982, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Όπως είχε εκμυστηρευτεί σε φίλο του λίγες μέρες πριν την αναχώρηση του, ένιωθε ότι είναι και ο ίδιος ανδροειδές/μια ρέπλικα και συνεπώς κινδύνευε να βγει στην σύνταξη/
Σχεδόν όλα του τα έργα αρχίζουν με την βασική προϋπόθεση, ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, μια απλή, μοναδική, αντικειμενική πραγματικότητα, ενώ συχνά αιωρείται η ερώτηση: Τι είναι πραγματικό;
Η αίσθηση που δημιουργείται όταν κοιτάζει κανείς κάτι οικείο σαν να το βλέπει πρώτη φορά, ήταν ένα από τα ζητήματα που τον απασχόλησε πολύ στην ζωή του, ενώ στο έργο του εντοπίζονται μεγάλες δόσεις σουρεαλισμού και παραισθήσεων.
Πέρα όμως απ’ τα βασικά θέματα, με τα οποία καταπιάστηκε στα έργα του ο Dick, ασχολήθηκε ακόμη με ταξίδια στο χρόνο,στο μέλλον, στο παρελθόν ή και παράλληλα, με εξωγήινους που ρυθμίζουν τη ζωή των ανθρώπων, ελέγχουν τα πάντα,
τις σκέψεις των ανθρώπων,
τις κυβερνήσεις, με μεταφυσικά θεϊκά οράματα,
με ρομπότ,
παράνοια,
ψυχεδελικά φάρμακα και γενικά με τη λογοτεχνία του παραλόγου, θεματολογία που δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του οραματιστή και πρωτοπόρου συγγραφέα.
Ο Philip Dick έγραψε περισσότερα από 50 μυθιστορήματα και πάνω από 100 διηγήματα, αναζητώντας παράλληλα εκτός από τον τίτλο του παραγωγικότατου συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας "λαϊκής κατανάλωσης" και την λογοτεχνική αναγνώριση, που ποτέ δεν την άγγιξε εν ζωή.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Philip Dick, οι ταινίες που είναι βασισμένες στα βιβλία του έχουν πουλήσει σχεδόν 700 εκατομμύρια εισιτήρια στους κινηματογράφους.
Συχνά έλεγε:
-. Ο κόσμος δεν είναι ποτέ αυτός που φαίνεται, όλα είναι ένα όραμα,
μια παραίσθηση,
μια τρέλα,
ένα όνειρο,
μια έμμονη ιδέα.
Κάθε άνθρωπος ζει σ’ ένα δικό του υποκειμενικό κόσμο, τον οποίο φέρνει στα δικά του μέτρα σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του και τα πιστεύω του.
Γι’ αυτό και ο άνθρωπος είναι πάντα μόνος του και κανείς δεν πρόκειται να τον καταλάβει ποτέ. -. Αν κάποτε συναντούσα έναν εξωγήινο θα είχα περισσότερα να συζητούσα μαζί του, παρά με τον γείτονα μου. -. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο λογικοί, ηθικοί και αγαθοί από το δημιουργό μας που είναι σίγουρα ανήθικος διότι μας έφτιαξε για να σπάει πλάκα με μας, παίζοντας παιχνίδια σκακιού ατελείωτα με τον Σατανά.-. Θεέ, μου πήρες την γυναίκα που αγαπούσα, μετά τη φιλενάδα μου και τώρα την γατούλα μου. Άκουσε με, τέλος πάντων είσαι άδικος και ανήθικος.
-. Είμαι ένας φανταστικός φιλόσοφος, όχι ένας μυθιστοριογράφος.
Τα μυθιστορήματα και διηγήματα μου έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούνται ως μέσο διατύπωσης της αντίληψης μου.
Ο πυρήνας των γραπτών μου δεν είναι τέχνη, αλλά αλήθεια.www.philipdick.com
