"Σεβαστοί Τρίτωνες, εγώ δεν φταίω σε τίποτα, εγώ προσωπικά δεν πέταξα τίποτα στη θάλασσα, γιατί φοβήθηκα τόσο πολύ ώστε χώθηκα στο αμπάρι, όσο πιο κάτω μπορούσα, κι εκεί έμεινα ξαπλωμένος μέχρι να περάσει η φουρτούνα…"

Στο δεύτερο βιβλίο των Δειπνοσοφιστών, ψάρεψα την παρακάτω όμορφη ιστορία και είπα να την ψιλοαποδώσω στην καθομιλουμένη:
"Ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης, λέει ότι στον Ακράγαντα υπάρχει ένα σπίτι που το αποκαλούν "τριήρη" για τον εξής λόγο:
Κάποιοι νεαροί που μπεκρούλιαζαν εκεί μέσα, μόλις παρα-ζεστάθηκαν από το μεθύσι έφτασαν σε τέτοιο σημείο τρέλας, ώστε να νομίζουν πως πλέουν πάνω σε μια τριήρη και πως θαλασσοδέρνονται.
Έφτασε μάλιστα σε τέτοιο σημείο η τρέλα τους, ώστε άρχισαν να πετάνε έξω από το σπίτι όλα τα σκεύη και τα στρώματα, λες και τα πέταγαν στη θάλασσα, επειδή είχαν την εντύπωση ότι ο πλοίαρχος τους είπε ν' αδειάσουν το πλοίο ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την τρικυμία.
Διάφοροι που περνούσαν έξω από το σπίτι, άρχισαν να οικειοποιούνται τα πεταμένα αντικείμενα, αλλά ούτε η διαπίστωση αυτού του γεγονότος δεν σταμάτησε τη μανία των νεαρών.
Την επόμενη μέρα έφτασαν στο σπίτι οι στρατηγοί και ζήτησαν εξηγήσεις από τους νεαρούς. Στις ερωτήσεις των στρατηγών, οι νεαροί, που ακόμα τους ταλαιπωρούσε η ναυτία, απάντησαν ότι αναγκάστηκαν εξαιτίας της τρικυμίας να πετάξουν στη θάλασσα τα περιττά φορτία του πλοίου.
Και ενώ οι στρατηγοί είχαν αρχίσει να τους κοιτάνε παράξενα, ένας από τους νεαρούς, παρ' όλο που έμοιαζε να είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία είπε:
"Σεβαστοί Τρίτωνες, εγώ δεν φταίω σε τίποτα, εγώ προσωπικά δεν πέταξα τίποτα στη θάλασσα, γιατί φοβήθηκα τόσο πολύ ώστε χώθηκα στο αμπάρι, όσο πιο κάτω μπορούσα, κι εκεί έμεινα ξαπλωμένος μέχρι να περάσει η φουρτούνα…"
Οι στρατηγοί, καταλαβαίνοντας σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι νεαροί, τους επέπληξαν, και καταλαβαίνοντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συνεννοηθούν, τους είπαν να το κόψουν το ρημάδι το αλκοόλ αφού τους χαλάει τόσο, και ότι γι' αυτή τη φορά, τους κάνουν χάρη και τους συγχωρούν…
Οι νεαροί συμφώνησαν ότι χρωστούν χάρη, και πρόσθεσαν τα εξής:
"Όταν με το καλό πιάσουμε λιμάνι ξεφεύγοντας από την τόσο μεγάλη τρικυμία, θα σας ονομάσουμε Σωτήρες Επιφανείς, και μόλις επιστρέψουμε στην πατρίδα μας τον Ακράγαντα, θα στήσουμε τα αγάλματά σας στην πατρίδα μας δίπλα σε αυτά των υπολοίπων θαλάσσιων θεών μας, αναγνωρίζοντας πως φανήκατε μπροστά μας μεσοπέλαγα για καλό, για να μας βοηθήσετε"!
Αυτός είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο σπίτι ονομάστηκε "Τριήρης".
Αθήναιου "Δειπνοσοφισταί", 2 : 5
ένα θαυμάσιο έργο "Δειπνοσοφιστές" 

ένα τεράστιο έργο, τόσο από άποψη μεγέθους, όσο και από άποψη όγκου πληροφοριών…
prkls

σαν οπτασία...

αναδύεται

από την ομίχλη

μαγεύει

το φως της τις κρυστάλλινες νύχτες του Γενάρη!

ntina

... και ''ενόσω συντελούνταν τούτη η ευφροσύνη, η μνήμη είχε κιόλας αρχίσει να την αποτυπώνει και το όνειρο να την ονειρεύεται'' όπως γράφει ο Eduardo Galeano...