Οι επιστήμονες με το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής, προσπαθούν απεγνωσμένα να χειραγωγήσουν τον καιρό ρίχνοντας χημικές ουσίες στον ωκεανό και ψεκάζοντας με αλμυρό νερό τον αέρα.
Τι μπορεί να πάει στραβά;
Η Wall Street Journal αναφέρει ότι οι επιστήμονες καταφεύγουν σε λύσεις που ήταν κάποτε αδιανόητες, για να ψύξουν τον πλανήτη.
Αδειάζοντας χημικές ουσίες στον ωκεανό;
Ψεκάζοντας αλμυρό νερό στα σύννεφα;
Ρίχνοντας ανακλαστικά σωματίδια στον ουρανό;
Οι επιστήμονες καταφεύγουν σε κάποτε αδιανόητες τεχνικές για να ψύξουν τον πλανήτη, επειδή, όπως διατείνονται, οι παγκόσμιες προσπάθειες για τον έλεγχο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποτυγχάνουν.
Αυτές οι προσεγγίσεις γεωμηχανικής θεωρούνταν κάποτε ταμπού από τους επιστήμονες και τις ρυθμιστικές αρχές που φοβόντουσαν ότι το πείραγμα του περιβάλλοντος θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά τώρα οι ερευνητές λαμβάνουν κονδύλια από τους φορολογούμενους και ιδιωτικές επενδύσεις για να βγουν από το εργαστήριο και να δοκιμάσουν αυτές τις μεθόδους στην ύπαιθρο.
Θαλάσσιος φωτισμός σύννεφων:
Ερευνητές που βρίσκονται σε ένα πλοίο στα ανοικτά των βορειοανατολικών ακτών της Αυστραλίας κοντά στα νησιά Whitsunday ψεκάζουν ένα αλμυρό μείγμα μέσω ακροφυσίων υψηλής πίεσης στον αέρα σε μια προσπάθεια να φωτίσουν τα σύννεφα χαμηλού υψομέτρου που σχηματίζονται πάνω από τον ωκεανό.
Και ελπίζουν ότι τα μεγαλύτερα, φωτεινότερα σύννεφα θα διώξουν το φως του ήλιου πέρα μακριά από τη Γη, θα σκιάζουν την επιφάνεια του ωκεανού και θα δροσίζουν τα νερά του.
Το ερευνητικό πρόγραμμα, είναι ύψους 64,55 εκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή 100 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας.
Αλισίβα στον ωκεανό:
Στη Μασαχουσέτη, ερευνητές του Ωκεανογραφικού Ιδρύματος Woods Hole σχεδίαζαν να ρίξουν 6.000 γαλόνια υγρού διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου, συστατικού της αλισίβας, στον ωκεανό 10 μίλια νότια του Martha's Vineyard.
Και αυτό διότι ήλπιζαν ότι η χημική βάση θα λειτουργήσει σαν ένα μεγάλο δισκίο Tums, μειώνοντας την οξύτητα ενός τμήματος επιφανειακών υδάτων και απορροφώντας 20 μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, αποθηκεύοντάς το με ασφάλεια στον ωκεανό.
Επίσης είχαν την ιδέα να ψεκάσουν με κάρβουνο τους πάγους της αρκτικής για να σταματήσουν την παγκόσμια ψύξη.
Ναι, ας πετάξουμε στάχτη στον αέρα.
Τι μπορεί να πάει στραβά;
Η αλισίβα στον ωκεανό;
Γιατί όχι;
Αν έχουμε πολύ στάχτη στον αέρα και αλισίβα στον ωκεανό, δεν υπάρχει πρόβλημα, έτσι δεν είναι;
Μπορούμε να την βγάλουμε έξω, σωστά;
Τι μπορεί να πάει στραβά;
Η Wall Street Journal αναφέρει ότι οι επιστήμονες καταφεύγουν σε λύσεις που ήταν κάποτε αδιανόητες, για να ψύξουν τον πλανήτη.
Αδειάζοντας χημικές ουσίες στον ωκεανό;
Ψεκάζοντας αλμυρό νερό στα σύννεφα;
Ρίχνοντας ανακλαστικά σωματίδια στον ουρανό;
Οι επιστήμονες καταφεύγουν σε κάποτε αδιανόητες τεχνικές για να ψύξουν τον πλανήτη, επειδή, όπως διατείνονται, οι παγκόσμιες προσπάθειες για τον έλεγχο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποτυγχάνουν.
Αυτές οι προσεγγίσεις γεωμηχανικής θεωρούνταν κάποτε ταμπού από τους επιστήμονες και τις ρυθμιστικές αρχές που φοβόντουσαν ότι το πείραγμα του περιβάλλοντος θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά τώρα οι ερευνητές λαμβάνουν κονδύλια από τους φορολογούμενους και ιδιωτικές επενδύσεις για να βγουν από το εργαστήριο και να δοκιμάσουν αυτές τις μεθόδους στην ύπαιθρο.
Θαλάσσιος φωτισμός σύννεφων:
Ερευνητές που βρίσκονται σε ένα πλοίο στα ανοικτά των βορειοανατολικών ακτών της Αυστραλίας κοντά στα νησιά Whitsunday ψεκάζουν ένα αλμυρό μείγμα μέσω ακροφυσίων υψηλής πίεσης στον αέρα σε μια προσπάθεια να φωτίσουν τα σύννεφα χαμηλού υψομέτρου που σχηματίζονται πάνω από τον ωκεανό.
Και ελπίζουν ότι τα μεγαλύτερα, φωτεινότερα σύννεφα θα διώξουν το φως του ήλιου πέρα μακριά από τη Γη, θα σκιάζουν την επιφάνεια του ωκεανού και θα δροσίζουν τα νερά του.
Το ερευνητικό πρόγραμμα, είναι ύψους 64,55 εκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή 100 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας.
Αλισίβα στον ωκεανό:
Στη Μασαχουσέτη, ερευνητές του Ωκεανογραφικού Ιδρύματος Woods Hole σχεδίαζαν να ρίξουν 6.000 γαλόνια υγρού διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου, συστατικού της αλισίβας, στον ωκεανό 10 μίλια νότια του Martha's Vineyard.
Και αυτό διότι ήλπιζαν ότι η χημική βάση θα λειτουργήσει σαν ένα μεγάλο δισκίο Tums, μειώνοντας την οξύτητα ενός τμήματος επιφανειακών υδάτων και απορροφώντας 20 μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, αποθηκεύοντάς το με ασφάλεια στον ωκεανό.
Επίσης είχαν την ιδέα να ψεκάσουν με κάρβουνο τους πάγους της αρκτικής για να σταματήσουν την παγκόσμια ψύξη.
Ναι, ας πετάξουμε στάχτη στον αέρα.
Τι μπορεί να πάει στραβά;
Η αλισίβα στον ωκεανό;
Γιατί όχι;
Αν έχουμε πολύ στάχτη στον αέρα και αλισίβα στον ωκεανό, δεν υπάρχει πρόβλημα, έτσι δεν είναι;
Μπορούμε να την βγάλουμε έξω, σωστά;
Αλλά...
Μήπως χρειαζόμαστε τα ηφαίστεια;
Τα πειράματα που αποσκοπούν στην ψύξη της ατμόσφαιρας με την ανάκλαση του ηλιακού φωτός μακριά από τη Γη είναι μια προσπάθεια των επιστημόνων να μιμηθούν αυτό που συμβαίνει όταν εκρήγνυται ένα ηφαίστειο.
Το 1991, το όρος Πινατούμπο/Pinatubo, ένα ενεργό ηφαίστειο στις Φιλιππίνες, εκτόξευσε θείο και τέφρα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, μειώνοντας τη θερμοκρασία της Γης κατά 0,5 βαθμούς Κελσίου για ένα ολόκληρο έτος.
Έτσι οι επιστήμονες, παρόλο που πάρα πολλοί από αυτούς αντιδρούσαν και αντιδρούν στις ανθρώπινες παρεμβάσεις, φοβούμενοι μια ολισθηρή πορεία που θα μπορούσε τελικά να γυρίσει μπούμερανγκ, αποφάσισαν πως χρειαζόμαστε πιο φωτεινά σύννεφα, αλλά και περισσότερη στάχτη στον ουρανό για να σκοτεινιάσουμε τον ήλιο!
Ναι βέβαια μπορούμε να ξοδέψουμε τρισεκατομμύρια δολάρια για να φωτίσουμε τα σύννεφα ψεκάζοντας με αλμυρό νερό τον αέρα και ταυτόχρονα να σκοτεινιάσουμε τον ουρανό, ρίχνοντας στάχτη - και ναι, όλα θα είναι υπέροχα.
Σοβαρά τώρα, πιστεύει κανείς πραγματικά ότι αυτή η ιδέα μπορεί να επεκταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο;
Με τι κόστος;
Και για πιο λόγο;
Μακροπρόθεσμος κίνδυνος
Κατά ειρωνικό τρόπο, ένα από αυτά τα σχέδια θεωρήθηκε επιτυχημένο.
Και να θυμάστε, θεωρήθηκε επιτυχημένο, ώστε τα δεδομένα αυτά να χειραγωγηθούν για να δείξουν επιτυχία, αν μη τι άλλο για να πάρουν περισσότερη χρηματοδότηση.
Στη συνέχεια, θα αυξήσουνε τις δαπάνες με δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια, παίζοντας με τη μητέρα φύση, μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν έναν μακροπρόθεσμο κίνδυνο.
Ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος είναι να κάνουμε κάτι πραγματικά ηλίθιο, όπως το να ρίχνουμε κάρβουνο στην Αρκτική, όπως προτάθηκε τη δεκαετία του 1960 για να λιώσουν οι πάγοι στην Αρκτική.
Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε ένα μάτσο ψέματα, ξεκινώντας με τον ισχυρισμό ότι τα έργα αυτά είναι φθηνότερα και θα αποπληρωθούν μόνα τους.
κείμενο και επιμέλεια κειμένου ntina
άντληση πληροφοριών από:
https://mishtalk.com/economics/scientists-try-risky-air-and-water-experiments-hoping-to-reverse-climate-change/
Μήπως χρειαζόμαστε τα ηφαίστεια;
Τα πειράματα που αποσκοπούν στην ψύξη της ατμόσφαιρας με την ανάκλαση του ηλιακού φωτός μακριά από τη Γη είναι μια προσπάθεια των επιστημόνων να μιμηθούν αυτό που συμβαίνει όταν εκρήγνυται ένα ηφαίστειο.
Το 1991, το όρος Πινατούμπο/Pinatubo, ένα ενεργό ηφαίστειο στις Φιλιππίνες, εκτόξευσε θείο και τέφρα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, μειώνοντας τη θερμοκρασία της Γης κατά 0,5 βαθμούς Κελσίου για ένα ολόκληρο έτος.
Έτσι οι επιστήμονες, παρόλο που πάρα πολλοί από αυτούς αντιδρούσαν και αντιδρούν στις ανθρώπινες παρεμβάσεις, φοβούμενοι μια ολισθηρή πορεία που θα μπορούσε τελικά να γυρίσει μπούμερανγκ, αποφάσισαν πως χρειαζόμαστε πιο φωτεινά σύννεφα, αλλά και περισσότερη στάχτη στον ουρανό για να σκοτεινιάσουμε τον ήλιο!
Ναι βέβαια μπορούμε να ξοδέψουμε τρισεκατομμύρια δολάρια για να φωτίσουμε τα σύννεφα ψεκάζοντας με αλμυρό νερό τον αέρα και ταυτόχρονα να σκοτεινιάσουμε τον ουρανό, ρίχνοντας στάχτη - και ναι, όλα θα είναι υπέροχα.
Σοβαρά τώρα, πιστεύει κανείς πραγματικά ότι αυτή η ιδέα μπορεί να επεκταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο;
Με τι κόστος;
Και για πιο λόγο;
Μακροπρόθεσμος κίνδυνος
Κατά ειρωνικό τρόπο, ένα από αυτά τα σχέδια θεωρήθηκε επιτυχημένο.
Και να θυμάστε, θεωρήθηκε επιτυχημένο, ώστε τα δεδομένα αυτά να χειραγωγηθούν για να δείξουν επιτυχία, αν μη τι άλλο για να πάρουν περισσότερη χρηματοδότηση.
Στη συνέχεια, θα αυξήσουνε τις δαπάνες με δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια, παίζοντας με τη μητέρα φύση, μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν έναν μακροπρόθεσμο κίνδυνο.
Ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος είναι να κάνουμε κάτι πραγματικά ηλίθιο, όπως το να ρίχνουμε κάρβουνο στην Αρκτική, όπως προτάθηκε τη δεκαετία του 1960 για να λιώσουν οι πάγοι στην Αρκτική.
Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε ένα μάτσο ψέματα, ξεκινώντας με τον ισχυρισμό ότι τα έργα αυτά είναι φθηνότερα και θα αποπληρωθούν μόνα τους.
κείμενο και επιμέλεια κειμένου ntina
άντληση πληροφοριών από:
https://mishtalk.com/economics/scientists-try-risky-air-and-water-experiments-hoping-to-reverse-climate-change/
