Agis Gouzaris
https://www.facebook.com/agis.gouzaris/posts/pfbid0GRiXPS2Ezb7geGHWdeuHdLrZF3cQC8mBjWT4xTC94kUcgbxNDSA4x9kFYLbMPAgTl
Τίτλος διηγήματος (πραγματική ιστορία): Πως να σπάσετε τα νεύρα των οργάνων της τάξεως ή στους βλαμμένους πουλάμε τρέλα
Αφορμή για να θυμηθώ και να σας διηγηθώ αυτήν την ιστορία ήταν μια κουβέντα με μια φίλη από εδώ, την αγαπητή συνάδελφο Adriana Siapca, γύρω από την επιλεκτική ακοή
Ήταν ο χειμώνας 2020-2021, με τον δεύτερο αντισυνταγματικό εγκλεισμό για να σωθούμε από το θανατηφόρο κορονοκρυολόγημα.
Σε κάποια φάση, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν, είχε επιβληθεί το υψίστης σημασίας, λογικής, επιστημονικότητας και νομιμότητας μέτρο της απαγόρευσης της νυχτερινής κυκλοφορίας η οποία επιτρεπόταν μόνο σε όσους έφεραν ειδικό έγγραφο το οποίο πιστοποιούσε το λόγο μετακίνησής μας, για επαγγελματικούς λόγους.
Ως ελεύθερος επαγγελματίας το εν λόγω πασαπόρτι το τύπωνα ηλεκτρονικά.
Νομίζω ότι η απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας ήταν τα μεσάνυχτα καθώς οι εξαιρετικοί κοβιντογιατροί είχαν αποδείξει ατράνταχτα ότι ο κοροδοϊός γινόταν πιο βρυκόλακας μετά τα μεσάνυχτα, απολύτως λογικό αφού ο ιός προέρχεται από τις νυχτερίδες οι οποίες, ως γνωστόν, είναι το αγαπημένο πετ των βρυκολάκων.
Είπα κι εγώ να παίξω σαν παιδάκι που είμαι, 16 years young, φουλ εφηβεία, τρομάρα μου.
Αργώ σκοπίμως να φύγω από το γραφείο, περνάω από την πλατεία της Αγίας Παρασκευής στη λεωφόρο Μεσογείων, βλέπω μπλόκο των οργάνων της τάξεως, λέω εδώ είμαστε, ευκαιρία για λίγο τρολάρισμα.
Με τη μηχανή εγώ, μου κάνουν σήμα, σταματάω, κλείνω τον κινητήρα.
Έρχεται ένα οργανάκι, μου λέει "το χαρτί για τη μετακίνηση".
Του λέω εγώ μέσα από το κράνος, μπορώ να βγάλω το κράνος κύριε;
Ναι, μου λέει.
Πριν βγάλω το κράνος ψάχνω ό,τι τσέπη έχω για να βρω μασκούλα.
Μετά από λίγο βρίσκω μία, βγάζω το κράνος, τη φοράω και τον ρωτάω:
https://www.facebook.com/agis.gouzaris/posts/pfbid0GRiXPS2Ezb7geGHWdeuHdLrZF3cQC8mBjWT4xTC94kUcgbxNDSA4x9kFYLbMPAgTl
Τίτλος διηγήματος (πραγματική ιστορία): Πως να σπάσετε τα νεύρα των οργάνων της τάξεως ή στους βλαμμένους πουλάμε τρέλα
Αφορμή για να θυμηθώ και να σας διηγηθώ αυτήν την ιστορία ήταν μια κουβέντα με μια φίλη από εδώ, την αγαπητή συνάδελφο Adriana Siapca, γύρω από την επιλεκτική ακοή
Ήταν ο χειμώνας 2020-2021, με τον δεύτερο αντισυνταγματικό εγκλεισμό για να σωθούμε από το θανατηφόρο κορονοκρυολόγημα.
Σε κάποια φάση, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν, είχε επιβληθεί το υψίστης σημασίας, λογικής, επιστημονικότητας και νομιμότητας μέτρο της απαγόρευσης της νυχτερινής κυκλοφορίας η οποία επιτρεπόταν μόνο σε όσους έφεραν ειδικό έγγραφο το οποίο πιστοποιούσε το λόγο μετακίνησής μας, για επαγγελματικούς λόγους.
Ως ελεύθερος επαγγελματίας το εν λόγω πασαπόρτι το τύπωνα ηλεκτρονικά.
Νομίζω ότι η απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας ήταν τα μεσάνυχτα καθώς οι εξαιρετικοί κοβιντογιατροί είχαν αποδείξει ατράνταχτα ότι ο κοροδοϊός γινόταν πιο βρυκόλακας μετά τα μεσάνυχτα, απολύτως λογικό αφού ο ιός προέρχεται από τις νυχτερίδες οι οποίες, ως γνωστόν, είναι το αγαπημένο πετ των βρυκολάκων.
Είπα κι εγώ να παίξω σαν παιδάκι που είμαι, 16 years young, φουλ εφηβεία, τρομάρα μου.
Αργώ σκοπίμως να φύγω από το γραφείο, περνάω από την πλατεία της Αγίας Παρασκευής στη λεωφόρο Μεσογείων, βλέπω μπλόκο των οργάνων της τάξεως, λέω εδώ είμαστε, ευκαιρία για λίγο τρολάρισμα.
Με τη μηχανή εγώ, μου κάνουν σήμα, σταματάω, κλείνω τον κινητήρα.
Έρχεται ένα οργανάκι, μου λέει "το χαρτί για τη μετακίνηση".
Του λέω εγώ μέσα από το κράνος, μπορώ να βγάλω το κράνος κύριε;
Ναι, μου λέει.
Πριν βγάλω το κράνος ψάχνω ό,τι τσέπη έχω για να βρω μασκούλα.
Μετά από λίγο βρίσκω μία, βγάζω το κράνος, τη φοράω και τον ρωτάω:
θέλετε ταυτότητα, άδεια οδήγησης και άδεια της μηχανής;
Όχι μου λέει, το χαρτί της μετακίνησης.
Κι εδώ αρχίζω να κάνω τον κουφό:
ποιάς κίνησης;
Της μετακίνησης μου λέει.
Του λέω:
Όχι μου λέει, το χαρτί της μετακίνησης.
Κι εδώ αρχίζω να κάνω τον κουφό:
ποιάς κίνησης;
Της μετακίνησης μου λέει.
Του λέω:
κύριε επειδή δεν ακούω καλά, γίνεται να φωνάζετε σας παρακαλώ πολύ;
Τον βλέπω που αρχίζει να φουντώνει και μου λέει φωνάζοντας :
ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ!
Α μάλιστα τα χαρτιά της κίνησης του λέω.
Κατεβαίνω από τη μηχανή με κινήσεις πιο αργές από βραδύποδα, βγάζω το σακίδιο πλάτης κι αρχίζω να ψάχνω πιο αργά πεθαίνεις.
Είναι και βράδυ, αρχίζω να μουρμουράω:
είναι σκοτάδι, δε βλέπω ρε παιδί μου, δεν έχω και τα γυαλιά της πρεσβυωπίας (αφού δεν έχω κιόλας πρεσβυωπία, έφηβος ακόμη γαρ) κάτσε να ανάψω το φακό του κινητού, ψάχνω για πέντε λεπτά το κινητό,
το όργανο έχει αρχίζει να γίνεται κάστανο, γελάω από μέσα μου,
βρίσκω το κινητό,
ανάβω το φακό κι αρχίζω να ψάχνω τις άπειρες θήκες που έχει το σακίδιο, αφήνοντας τελευταία αυτή που έχω τα χαρτιά μου.
Αυτά με βραδύτητα απίστευτη και μουρμουρίζοντας:
που είναι, που τα έβαλα βρε παιδί μου, δεν τα βλέπω.
Με τα πολλά, τα βρίσκω, σκάω χαμόγελο και δίνω το δίπλωμα οδήγησης στο όργανο με χαρά, ορίστε του λέω, δίπλωμα κίνησης!
ΟΧΙ ΑΥΤΟ, μου λέει.
Του λέω εγώ με ύφος έκπληξης:
δεν είναι καλό;
Έχει λήξει;
ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ!
Τον κοιτάω σαν χαζός, ψάχνω και του δίνω την άδεια κυκλοφορίας της μηχανής.
Ορίστε του λέω, το έγγραφο για την κίνηση της μηχανής.
Καλό είναι;
Το όργανο έχει ροδοκοκκινήσει, μου φωνάζει μέσα στο αυτί:
ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!
Α! του λέω, αυτό το καινούργιο το χαρτί που τυπώνουμε;
ΝΑΙ ΑΥΤΟ! μου λέει.
Μια στιγμή να το βρω γιατί το έχω χώρια από τα άλλα χαρτιά, συγγνώμη κιόλας αλλά είναι πολύ καινούργια όλα αυτά τα συστήματα παιδί μου και δεν τα ξέρω ακόμα.
Ήδη έχει περάσει ένα εικοσάλεπτο, κάνω ότι ψάχνω λίγο ακόμα και βουαλά, να το χαρτί που θέλει το όργανο!
Του το δίνω, το διαβάζει, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μου λέει.
Δεν είναι καλή η ποιότητα; του λέω.
Το οργανάκι γίνεται πιο κάστανο και ουρλιάζει:
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΕ!
Έχεις δίκιο παιδί μου που με λες μυστήριε, του απαντάω, δεν ακούω, στραβομάρα έχω, που έμπλεξες κι εσύ βραδιάτικα!
Θέλετε κάτι άλλο από εμένα;
Βγάζει αυτός τη δική του ταυτότητα και μου τη δείχνει:
ΤΑΥ-ΤΟ-ΤΗ-ΤΑ!
Κοιτάω εγώ σαν χαζός την ταυτότητα του οργάνου και του λέω:
Μα γιατί μου δείχνετε την ταυτότητά σας;
Σας πιστεύω ότι είστε αστυνομικός, για όνομα του Θεού, δεν είμαι και τόσο καχύποπτος!
Ενώ κατεβάζει κάτι καντήλια μου δείχνει με νοήματα ότι θέλει να δει τη δική μου ταυτότητα.
Α, του λέω, την ταυτότητά μου χρειάζεστε;
Κουνάει το κεφάλι του καταφατικά, ψάχνω κι εγώ για 2-3 λεπτά, τη βρίσκω και του τη δίνω.
Μισή ωρίτσα ήδη έχει περάσει.
Παίρνει τα χαρτιά, πάει σε κάτι κιτάπια που είχε απλωμένα στο καπώ του μπατσικού, κάτι σημειώνει, πάω κι εγώ από δίπλα και τον ρωτάω:
θα μου κόψετε κλήση κύριε;
ΟΧΙ, ΟΧΙ φωνάζει αυτός, είστε πολύ ευγενικός του λέω εγώ, σας ευχαριστώ πολύ, την ευχή μου να έχετε.
Μετά έρχεται ένας κλασικός μπάτσος, με κοιλιά, ύφος νταή και καλά, δείχνει τη μηχανή και φωνάζει κι αυτός:
ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΧΑΝΗ;
Του απαντάω εγώ: είναι πολύ καλή μηχανή, μοντέλο του 1997, από τις πρώτες κρούζερ ( BMW R1200C, C for cruiser) που έβγαλε η BMW,
θηρίο,
ροπή τρακτέρ,
κράτημα σούπερ,
φρένα σούπερ,
ABS, τα πάντα όλα.
Απαντάει το οργανάκι στον μπάτσο: δική του είναι, έχει την άδεια κυκλοφορίας.
Εντωμεταξύ εγώ έχω προσθέσει δύο υπερβολικά φωτεινούς πλευρικούς προβολείς πάνω στους κυλίνδρους του boxer κινητήρα για να αυξήσω την ορατότητα της μηχανής.
Έχει φάει στράβωμα ο μπάτσος με το πολύ φως και ρωτάει:
ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ;
Απαντάω εγώ:
όλα όσα βλέπετε έχουν κατασκευαστεί, αφού είναι μηχανικά μέρη.
Όλα αυτά κατασκευάζονται σε εργοστάσια, δεν καλλιεργούνται.
Ο μπάτσος είναι ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί κι αρχίζει να φωνάζει:
ΦΥΓΕ, ΦΥΓΕ, κάνοντάς μου και τα απαραίτητα νοήματα, ενώ απευθυνόμενος στο οργανάκι του λέει: ΔΙΩΞΕ ΤΟ ΜΑΛΑΚΑ ,
Τον βλέπω που αρχίζει να φουντώνει και μου λέει φωνάζοντας :
ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ!
Α μάλιστα τα χαρτιά της κίνησης του λέω.
Κατεβαίνω από τη μηχανή με κινήσεις πιο αργές από βραδύποδα, βγάζω το σακίδιο πλάτης κι αρχίζω να ψάχνω πιο αργά πεθαίνεις.
Είναι και βράδυ, αρχίζω να μουρμουράω:
είναι σκοτάδι, δε βλέπω ρε παιδί μου, δεν έχω και τα γυαλιά της πρεσβυωπίας (αφού δεν έχω κιόλας πρεσβυωπία, έφηβος ακόμη γαρ) κάτσε να ανάψω το φακό του κινητού, ψάχνω για πέντε λεπτά το κινητό,
το όργανο έχει αρχίζει να γίνεται κάστανο, γελάω από μέσα μου,
βρίσκω το κινητό,
ανάβω το φακό κι αρχίζω να ψάχνω τις άπειρες θήκες που έχει το σακίδιο, αφήνοντας τελευταία αυτή που έχω τα χαρτιά μου.
Αυτά με βραδύτητα απίστευτη και μουρμουρίζοντας:
που είναι, που τα έβαλα βρε παιδί μου, δεν τα βλέπω.
Με τα πολλά, τα βρίσκω, σκάω χαμόγελο και δίνω το δίπλωμα οδήγησης στο όργανο με χαρά, ορίστε του λέω, δίπλωμα κίνησης!
ΟΧΙ ΑΥΤΟ, μου λέει.
Του λέω εγώ με ύφος έκπληξης:
δεν είναι καλό;
Έχει λήξει;
ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ!
Τον κοιτάω σαν χαζός, ψάχνω και του δίνω την άδεια κυκλοφορίας της μηχανής.
Ορίστε του λέω, το έγγραφο για την κίνηση της μηχανής.
Καλό είναι;
Το όργανο έχει ροδοκοκκινήσει, μου φωνάζει μέσα στο αυτί:
ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!
Α! του λέω, αυτό το καινούργιο το χαρτί που τυπώνουμε;
ΝΑΙ ΑΥΤΟ! μου λέει.
Μια στιγμή να το βρω γιατί το έχω χώρια από τα άλλα χαρτιά, συγγνώμη κιόλας αλλά είναι πολύ καινούργια όλα αυτά τα συστήματα παιδί μου και δεν τα ξέρω ακόμα.
Ήδη έχει περάσει ένα εικοσάλεπτο, κάνω ότι ψάχνω λίγο ακόμα και βουαλά, να το χαρτί που θέλει το όργανο!
Του το δίνω, το διαβάζει, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μου λέει.
Δεν είναι καλή η ποιότητα; του λέω.
Το οργανάκι γίνεται πιο κάστανο και ουρλιάζει:
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΕ!
Έχεις δίκιο παιδί μου που με λες μυστήριε, του απαντάω, δεν ακούω, στραβομάρα έχω, που έμπλεξες κι εσύ βραδιάτικα!
Θέλετε κάτι άλλο από εμένα;
Βγάζει αυτός τη δική του ταυτότητα και μου τη δείχνει:
ΤΑΥ-ΤΟ-ΤΗ-ΤΑ!
Κοιτάω εγώ σαν χαζός την ταυτότητα του οργάνου και του λέω:
Μα γιατί μου δείχνετε την ταυτότητά σας;
Σας πιστεύω ότι είστε αστυνομικός, για όνομα του Θεού, δεν είμαι και τόσο καχύποπτος!
Ενώ κατεβάζει κάτι καντήλια μου δείχνει με νοήματα ότι θέλει να δει τη δική μου ταυτότητα.
Α, του λέω, την ταυτότητά μου χρειάζεστε;
Κουνάει το κεφάλι του καταφατικά, ψάχνω κι εγώ για 2-3 λεπτά, τη βρίσκω και του τη δίνω.
Μισή ωρίτσα ήδη έχει περάσει.
Παίρνει τα χαρτιά, πάει σε κάτι κιτάπια που είχε απλωμένα στο καπώ του μπατσικού, κάτι σημειώνει, πάω κι εγώ από δίπλα και τον ρωτάω:
θα μου κόψετε κλήση κύριε;
ΟΧΙ, ΟΧΙ φωνάζει αυτός, είστε πολύ ευγενικός του λέω εγώ, σας ευχαριστώ πολύ, την ευχή μου να έχετε.
Μετά έρχεται ένας κλασικός μπάτσος, με κοιλιά, ύφος νταή και καλά, δείχνει τη μηχανή και φωνάζει κι αυτός:
ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΧΑΝΗ;
Του απαντάω εγώ: είναι πολύ καλή μηχανή, μοντέλο του 1997, από τις πρώτες κρούζερ ( BMW R1200C, C for cruiser) που έβγαλε η BMW,
θηρίο,
ροπή τρακτέρ,
κράτημα σούπερ,
φρένα σούπερ,
ABS, τα πάντα όλα.
Απαντάει το οργανάκι στον μπάτσο: δική του είναι, έχει την άδεια κυκλοφορίας.
Εντωμεταξύ εγώ έχω προσθέσει δύο υπερβολικά φωτεινούς πλευρικούς προβολείς πάνω στους κυλίνδρους του boxer κινητήρα για να αυξήσω την ορατότητα της μηχανής.
Έχει φάει στράβωμα ο μπάτσος με το πολύ φως και ρωτάει:
ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ;
Απαντάω εγώ:
όλα όσα βλέπετε έχουν κατασκευαστεί, αφού είναι μηχανικά μέρη.
Όλα αυτά κατασκευάζονται σε εργοστάσια, δεν καλλιεργούνται.
Ο μπάτσος είναι ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί κι αρχίζει να φωνάζει:
ΦΥΓΕ, ΦΥΓΕ, κάνοντάς μου και τα απαραίτητα νοήματα, ενώ απευθυνόμενος στο οργανάκι του λέει: ΔΙΩΞΕ ΤΟ ΜΑΛΑΚΑ ,
ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΒΡΑΔΙΑΤΙΚΑ,
ΜΑΛΑΚΑΣ,
ΚΟΥΦΟΣ,
ΣΤΡΑΒΟΣ,
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ,
ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!
Έχοντας καταχραστεί τρία τέταρτα της ώρας από τον πολύτιμο χρόνο των οργάνων της τάξεως κι έχοντας περάσει υπέροχα, δαγκώνομαι για να μην ξεκαρδιστώ στα γέλια,
φοράω το κράνος,
καβαλάω τη μπέμπα, βάζω μπρος και φεύγω.
Στο παρακάτω στενό σταματάω γιατί κοντεύω να πέσω κάτω από τα γέλια.
Γατάκια όργανα μπλέξατε με τρελό Ψυχίατρο.
Ηθικό δίδαγμα:
αν θέλετε να σπάσετε τα νεύρα των οργάνων κάντε τον κουφό και το χαζό
Έχοντας καταχραστεί τρία τέταρτα της ώρας από τον πολύτιμο χρόνο των οργάνων της τάξεως κι έχοντας περάσει υπέροχα, δαγκώνομαι για να μην ξεκαρδιστώ στα γέλια,
φοράω το κράνος,
καβαλάω τη μπέμπα, βάζω μπρος και φεύγω.
Στο παρακάτω στενό σταματάω γιατί κοντεύω να πέσω κάτω από τα γέλια.
Γατάκια όργανα μπλέξατε με τρελό Ψυχίατρο.
Ηθικό δίδαγμα:
αν θέλετε να σπάσετε τα νεύρα των οργάνων κάντε τον κουφό και το χαζό
