Πρώτα μας αποβλάκωσαν,
μας μετουσίωσαν,
μας κατέστησαν άκακους, πειθήνιους ανθρώπινους του σαλονιού ανίκανους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους,
να προστατεύσουν τα παιδιά και τις οικογένειες, να αντιδράσουν στην κακοποίηση.
Τώρα, στριμωγμένη από την πολυπολική γεωπολιτική, η κυνική, εξαντλημένη Δύση, το Μεγάλο Νοσοκομείο που περιγράφει ο Eduard Limonov, επινοεί ένα ολοκαίνουργιο τεχνολογικό όπλο για να διατηρήσει μια κουρασμένη ηγεμονία, για να υποτάξει τους λαούς στον υπερματισμό της,
στην γελοία δημοκρατία της που κυριαρχείται από το χρήμα,
στη λιτανεία των δικαιωμάτων της.
Είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ναι, το ίδιο το περιεχόμενο του κεφαλιού μας, αποστειρωμένο από δεκαετίες προπαγάνδας, νευρογλωσσικού προγραμματισμού, ψυχοκοινωνικών πειραμάτων.
Ο στρατιωτικο-βιομηχανικός μηχανισμός, οι δύο όροι είναι αλληλένδετοι, έχει κάνει ένα ακόμη βήμα στο δρόμο προς τη χειραγώγηση του ανθρώπου, τον τρόπο να μετατρέψει τον απαρχαιωμένο homo sapiens σε έναν τηλεχειριζόμενο κυβερνοάνθρωπο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως όπλο.
Ετερογένεια των σκοπών για τον καημένο δυτικό ανθρωπάκο, ειρηνιστή,
τρεμάμενο,
φοβισμένο,
υπομονετικά προγραμματισμένο εδώ και γενιές.
Το ΝΑΤΟ, ο στρατιωτικός μηχανισμός που υπερασπίζεται ό,τι έχει απομείνει από τη δυτική κυριαρχία στον κόσμο, έχει στην πραγματικότητα προσθέσει στους παραδοσιακούς τομείς του πολέμου - ξηρά,
θάλασσα,
αέρας - και στους πιο σύγχρονους του διαστήματος και του κυβερνοχώρου, έναν νέο τομέα, τον γνωστικό τομέα.
Δεν πρόκειται μόνο για τη μετάδοση ορισμένων ιδεών ή συμπεριφορών, όπως στην παραδοσιακή προπαγάνδα και γιά ψυχολογικές πράξεις (psyop), αλλά για την αλλαγή της γνώσης, επηρεάζοντας τη διαδικασία με την οποία φτάνουμε σε ιδέες, διαισθήσεις,
πεποιθήσεις,
επιλογές και συμπεριφορές.
Στόχος δεν είναι ο εχθρικός στρατός, αλλά ο απλός άνθρωπος, που χρησιμοποιείται ως όπλο στις μάχες.
"Ο γνωστικός πόλεμος είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ", δήλωσε ο ερευνητής François Du Cluzel.
Ο Γάλλος στρατιωτικός επιστήμονας είναι ο συγγραφέας ενός σημαντικού άρθρου με τίτλο "Γνωστικός πόλεμος" για τη δεξαμενή σκέψης Innovation Hub του ΝΑΤΟ.
Ο γνωστικός πόλεμος επικαλύπτει τον πληροφοριακό πόλεμο, την κλασική προπαγάνδα και τις ψυχολογικές επιχειρήσεις, διεισδύοντας βαθιά στον εγκέφαλο των αποδεκτών.
Στον πληροφοριακό πόλεμο γίνεται προσπάθεια ελέγχου της ροής των ειδήσεων.
Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις περιλαμβάνουν τον επηρεασμό των αντιλήψεων, των πεποιθήσεων και της συμπεριφοράς.
Ο στόχος του γνωστικού πολέμου είναι να "οπλιστούν όλοι" και "ο στόχος δεν είναι να επιτεθούμε στο τι σκέφτονται τα άτομα, αλλά στο πώς σκέφτονται".
Πρόκειται για έναν πόλεμο κατά της γνωστικής ικανότητας, του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε γνώση.
Στοχεύει απευθείας στον εγκέφαλο: συνίσταται στο να χακάρει το άτομο για να προγραμματίσει τον εγκέφαλό του.
Προφανώς, είναι ενοχλητικό να διαβάζει κανείς -σε ένα περιοδικό στρατηγικών μελετών της κορυφαίας στρατιωτικής συμμαχίας του κόσμου- έννοιες και στόχους αυτού του τύπου, που αρνούνται ριζικά την ατομική ελευθερία και τη δημοκρατία - τοτέμ και ταμπού της Δύσης - και φτάνουν μέχρι του σημείου να υπονομεύουν την ανθρώπινη φύση, την ανθρωπολογική δομή και ουσία του ανθρώπου.
Οι γιατροί Strangelovers του ΝΑΤΟ, για να πετύχουν τον στόχο να κάνουν τον καθένα μας όπλο, αναγκάζονται νά στραφούν σε όλα τα πιο καινοτόμα πεδία γνώσης: ψυχολογία,
γλωσσολογία,
νευροβιολογία,
λογική,
κοινωνιολογία,
ανθρωπολογία,
επιστήμες συμπεριφοράς, "και άλλα"
Αυτό το ασαφές "και άλλα" μπορεί να σημαίνει οποιοδήποτε πείραμα πάνω στη ζωντανή σάρκα του συγκεκριμένου ανθρώπου, έναν τεράστιο δυνητικό κίνδυνο για τη ζωή μας, την ελευθερία μας, ίσως και για την ίδια την επιβίωση του είδους homo sapiens.
Μια γιγαντιαία επιχείρηση κοινωνικής αρχιτεκτονικής που "ξεκινά πάντα με την κατανόηση του περιβάλλοντος και του στόχου- ο στόχος είναι να κατανοήσουμε την ψυχολογία του πληθυσμού-στόχου".
Ο στόχος στην εμπορική γλώσσα προσδιορίζει τους πιθανούς αγοραστές ενός προϊόντος ή τους αποδέκτες ενός διαφημιστικού μηνύματος, αλλά σημαίνει αντικειμενικός, στοχευμένος.
Μας λένε ξεκάθαρα: ο στόχος είμαστε εμείς, μόνο εσείς και εγώ.
Στή βάση παραμένουν οι παραδοσιακές τεχνικές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, βελτιωμένες από την τρέχουσα τεχνολογία και την πρόοδο της γνώσης.
"Η συμπεριφορά μπορεί πλέον να προβλεφθεί και να υπολογιστεί σε τέτοιο βαθμό", συνεχίζει ο Du Cluzel, "ώστε τα οικονομικά της συμπεριφοράς που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να ταξινομηθούν ως σκληρή επιστήμη και όχι ως ήπια/μαλακή επιστήμη"
Η διάκριση δεν είναι ασήμαντη, αφού η διαφοροποίηση αφορά τη μεθοδολογική αυστηρότητα, την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα των γνώσεων και των τεχνικών.
Με απλά λόγια, οι φυσικές επιστήμες περιγράφονται ως "σκληρές", ενώ οι κοινωνικές επιστήμες (ψυχολογία, κοινωνιολογία κ.λπ.) ως "μαλακές"
Το άλμα έγινε: οι επιστήμονες που υπηρετούν την τεχνο-δομή της εξουσίας πιστεύουν ότι έχουν φτάσει σε βεβαιότητες,
στην ανάπτυξη αδιαμφισβήτητων μεθοδολογιών με ασφαλή, αναμενόμενα αποτελέσματα,
επαναλαμβανόμενα σε τεράστια κλίμακα.
Πάνω στο δικό μας φτηνό σώμα/In corpore vili, il nostro.
Το σκεπτικό είναι άψογο: δεδομένου ότι σχεδόν όλοι είναι ενεργοί στο Διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα, τα άτομα δεν είναι πλέον παθητικοί αποδέκτες προπαγάνδας.
Με τη σημερινή τεχνολογία συμμετέχουν ενεργά στη δημιουργία και διάδοσή της.
Η γνώση σχετικά με τον τρόπο χειρισμού/χειραγώγησης αυτών των διαδικασιών "γίνεται εύκολα όπλο"
Το παράδειγμα είναι η υπόθεση Cambridge Analytica.
Χάρη στα δεδομένα που παρασχέθηκαν εθελοντικά στο Facebook, καταρτίστηκαν ακριβή ατομικά ψυχολογικά προφίλ, που αφορούσαν μεγάλο πληθυσμό ψηφοφόρων.
Κανονικά, οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για την προβολή εξατομικευμένων διαφημίσεων, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς, όπως η νοθεία εκλογών και ο καθορισμός του αποτελέσματός τους.
Ο γνωστικός πόλεμος «εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του ανθρώπινου εγκεφάλου», αναγνωρίζοντας τη σημασία του συναισθήματος στην οδήγηση της γνώσης.
Η κυβερνοψυχολογία, η οποία μελετά την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων, μηχανών και τεχνητής νοημοσύνης, θα διαδραματίζει όλο και πιο σημαντικό ρόλο.
Άλλες τεχνολογίες είναι οι νευροεπιστήμες και οι αναδυόμενες νευροεπιστήμες και τεχνολογία (NeuroS/T ) καθώς και το NBIC (νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία, τεχνολογία πληροφοριών, γνωστική επιστήμη), συμπεριλαμβανομένων των εξελίξεων στη γενετική μηχανική.
Τα NeuroS/Ts μπορεί να είναι φαρμακολογικοί παράγοντες, σύζευξη εγκεφάλου-μηχανής, αλλά και ψυχολογικά ενοχλητικές πληροφορίες. Η επιρροή στο νευρικό σύστημα μέσω της γνώσης ή της τεχνολογίας μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη μνήμη,
την ικανότητα μάθησης,
τους κύκλους ύπνου,
τον αυτοέλεγχο,
τη διάθεση,
την αυτοαντίληψη,
την ικανότητα κατανόησης της λήψης αποφάσεων,
την αυτοπεποίθηση και την ενσυναίσθηση,
τη φυσική κατάσταση και το σθένος.
Ο Du Cluzel γράφει: «Η δυνατότητα του NeuroS/T να δημιουργεί διορατικότητα και η ικανότητα επηρεασμού της γνώσης, των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς των ατόμων έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών, καθώς και για στρατιωτικές και πολεμικές πρωτοβουλίες.
«Η ενόραση/διορατικότητα είναι η ικανότητα να βλέπει κανείς μέσα σε μια κατάσταση ή μέσα του: η καθαρή αντίληψη, η διαίσθηση εξωτερικών ή εσωτερικών γεγονότων.
Ο πόλεμος που επικεντρώνεται σε μεμονωμένες γνωστικές διαδικασίες αντιπροσωπεύει μια ριζική απομάκρυνση από τις παραδοσιακές μορφές πολέμου, οι οποίες, τουλάχιστον κατ' αρχήν, προσπαθούσαν να κρατήσουν τους αμάχους έξω.
Στον γνωστικό πόλεμο ο πολίτης είναι ο στόχος και ο εγκέφαλός του το πεδίο μάχης.
Αλλάζει τη φύση του πολέμου, τους παίκτες, τη διάρκεια και τον τρόπο που διεξάγεται ο πόλεμος.
Σύμφωνα με τον Du Cluzel, «ο γνωστικός πόλεμος έχει καθολική εμβέλεια, από το άτομο μέχρι τα κράτη και τις πολυεθνικές».
Δεν κερδίζετε πλέον καταλαμβάνοντας έδαφος ή βάζοντας σύνορα σε έναν χάρτη, γιατί «η εμπειρία μας διδάσκει ότι ενώ ο πόλεμος στο φυσικό πεδίο μπορεί να αποδυναμώσει έναν εχθρικό στρατό, δεν επιτυγχάνει όλους τους στόχους».
Με τον γνωστικό πόλεμο, ο απώτερος στόχος αλλάζει: «Όποια και αν είναι η φύση και ο σκοπός του πολέμου, τελικά καταλήγει σε μια αντιπαράθεση μεταξύ ομάδων που θέλουν κάτι διαφορετικό και η νίκη σημαίνει επομένως την ικανότητα επιβολής της επιθυμητής συμπεριφοράς σε ένα επιλεγμένο κοινό».
Επομένως, στην πραγματικότητα, είναι ζήτημα λειτουργίας μιας ιδεολογικής και συμπεριφορικής μετατροπής στον πληθυσμό -στόχο.
Εχθρός δεν είναι μόνο οι άμαχοι στα κατεχόμενα, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες, που σύμφωνα με το ΝΑΤΟ αποτελούν εύκολους στόχους για επιχειρήσεις πληροφοριών του εχθρού.
«Ο άνθρωπος είναι ο αδύναμος κρίκος.
Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί για την προστασία του ανθρώπινου κεφαλαίου του ΝΑΤΟ».
Μετά έρχεται η ειλικρινής ομολογία: «Ο στόχος του γνωστικού πολέμου δεν είναι μόνο να βλάψει τους στρατιώτες, αλλά και τις κοινωνίες.
Αυτός ο τρόπος πολέμου μοιάζει με σκιώδη πόλεμο και απαιτεί τη συμμετοχή ολόκληρης της κυβέρνησης για να τον πολεμήσει».
Επομένως, ο πόλεμος μπορεί να διεξαχθεί με ή χωρίς τον στρατό, και είναι δυνητικά άπειρος/ατελείωτος, «γιατί για τέτοιου είδους σύγκρουση δεν είναι δυνατόν να συναφθεί συνθήκη ειρήνης, ούτε να υπογραφεί παράδοση».
Είναι προφανές ότι πίσω από τον γνωστικό πόλεμο υπάρχει μια μάχη για τον έλεγχο του εγκεφάλου μας, δηλαδή των ιδεών, των συγκινήσεων και των συναισθημάτων, του αρχιτεκτονήματος των πεποιθήσεων και των συγκεκριμένων επιλογών.
Ο καθένας μας γίνεται όπλο, το οποίο ελέγχεται ή χειραγωγείται εξ αποστάσεως από όποιον ασκεί έλεγχο στον πολιτισμό, την επικοινωνία και την εκπαίδευση.
Ο Du Cluzel σημειώνει ότι «ο εγκέφαλος θα είναι το πεδίο μάχης του 21ου αιώνα» και ότι οι άνθρωποι είναι το έδαφος που πρέπει να κατακτηθεί.
Όπως συμβαίνει σε κοινωνίες φορτωμένες με υποκρισία, επιχειρεί μια αδύνατη ηθική δικαίωση/δικαιολόγηση.
«Ο άνθρωπος είναι πολύ συχνά η κύρια ευπάθεια (το κύριο τρωτό σημείο) και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί για να προστατεύσουμε το ανθρώπινο κεφάλαιο του ΝΑΤΟ, αλλά και για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα τρωτά σημεία των αντιπάλων μας».
Ωστόσο, το θέμα είναι η ρητή παραδοχή ότι «ο στόχος του γνωστικού πολέμου είναι να βλάψει τις κοινωνίες και όχι μόνο τον στρατό».
Η μελέτη περιγράφει αυτό το φαινόμενο ως το όπλο της επιστήμης του εγκεφάλου.
Αλλά φαίνεται προφανές ότι η ανάπτυξη του γνωστικού πολέμου θα οδηγήσει σε μια στρατιωτικοποίηση της ανθρώπινης κοινωνίας, από την ψυχολογία, από τις πιο στενές κοινωνικές σχέσεις μέχρι το ίδιο το μυαλό.
Αυτή η συνολική στρατιωτικοποίηση αντανακλάται στον παρανοϊκό τόνο της έκθεσης, η οποία προειδοποιεί για «μια ολοκληρωμένη πέμπτη φάλαγγα, όπου όλοι, εν αγνοία τους, συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα σχέδια ενός από τους ανταγωνιστές μας». Ιδού οι πραγματικοί συνωμοσιολόγοι!
Με άλλα λόγια, το έγγραφο δείχνει ότι το ΝΑΤΟ βλέπει τον δικό του πληθυσμό ως απειλή, πιθανά εχθρικά κελιά ύπνου, πέμπτες στήλες που αμφισβητούν τη σταθερότητα των «δυτικών φιλελεύθερων δημοκρατιών».
Η ανάπτυξη νέων μορφών υβριδικού πολέμου έρχεται σε μια εποχή που οι στρατιωτικές εκστρατείες στοχεύουν εθνικούς πληθυσμούς σε πρωτοφανή βαθμό.
Οι Ottawa Times ανέφεραν ότι ο καναδικός στρατός εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να διεξάγει πόλεμο πληροφοριών εναντίον του πληθυσμού, δοκιμάζοντας τακτικές προπαγάνδας σε πολίτες.
Οι εσωτερικές αναφορές υποδηλώνουν ότι αυτές οι ειδήσεις ξεπερνούν μόνο την επιφάνεια ενός κύματος νέων αντισυμβατικών τεχνικών πολέμου που χρησιμοποιούνται από δυτικούς στρατούς σε όλο τον κόσμο.
«Ο γνωστικός πόλεμος επιδιώκει να αλλάξει όχι μόνο αυτό που σκέφτονται οι άνθρωποι, αλλά και πώς ενεργούν», έγραψε η καναδική κυβέρνηση σε επίσημη δήλωση.
«Οι επιθέσεις στο γνωστικό πεδίο περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση της κυβερνητικής, της πληροφόρησης/παραπληροφόρησης, της ψυχολογίας και των δεξιοτήτων κοινωνικής μηχανικής.
Ο γνωστικός πόλεμος τοποθετεί το μυαλό ως χώρο μάχης και αμφισβητούμενο πεδίο.
Στόχος του είναι να σπείρει παραφωνία, να πυροδοτήσει αντιφατικές αφηγήσεις, να πολώσει τις απόψεις και να ριζοσπαστικοποιήσει ομάδες.
Ο γνωστικός πόλεμος μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ενεργούν με τρόπους που μπορούν να διαταράξουν ή να κατακερματίσουν μια κατά τα άλλα συνεκτική κοινωνία».
Σχεδιάζουμε ένα θλιβερό πέπλο πάνω από τη συνοχή των δυτικών κοινωνιών.
Για τον Du Cluzel, ο γνωστικός πόλεμος είναι η τέχνη της χρήσης τεχνολογίας για την αλλαγή της γνώσης των ανθρώπινων στόχων.
Αυτές οι τεχνολογίες «ενσωματώνουν τους τομείς των NBIC: νανοτεχνολογία,
βιοτεχνολογία,
τεχνολογία πληροφοριών και γνωστική επιστήμη.
Όλα αυτά αποτελούν ένα είδος κοκτέιλ που σας επιτρέπει να χειριστείτε περαιτέρω τον εγκέφαλο».
Η νέα μέθοδος επίθεσης «υπερβαίνει κατά πολύ» τον πόλεμο πληροφοριών ή τις ψυχολογικές επιχειρήσεις.
«Ο γνωστικός πόλεμος δεν είναι απλώς ένας αγώνας ενάντια σε αυτό που σκεφτόμαστε, είναι ένας αγώνας ενάντια στο πώς σκεφτόμαστε και μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι».
Διακυβεύεται ο έλεγχος του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε γνώση.
Με άλλα λόγια, ο γνωστικός πόλεμος δεν είναι απλώς ένα άλλο όνομα για τον πόλεμο πληροφοριών.
Είναι ένας πόλεμος ενάντια στον ατομικό μας επεξεργαστή, τον εγκέφαλο.
Ο ερευνητής του ΝΑΤΟ επισημαίνει ότι «αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για εμάς στον στρατό» επειδή «έχει τη δυνατότητα, αναπτύσσοντας νέα όπλα και νέους τρόπους να βλάψει τον εγκέφαλο, να εμπλέξει τη νευροεπιστήμη και την τεχνολογία σε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις για να επηρεάσει την ανθρώπινη οικολογία. όπως όλοι γνωρίζετε ότι είναι πολύ εύκολο να μετατραπεί η πολιτική τεχνολογία σε στρατιωτική τεχνολογία».
Όσον αφορά το ποιος μπορεί να είναι ο στόχος του γνωστικού πολέμου, ο Du Cluzel επιβεβαιώνει ότι αφορά όλους.
"Ο γνωστικός πόλεμος έχει καθολικό πεδίο εφαρμογής, από το άτομο μέχρι τα κράτη και τους πολυεθνικούς οργανισμούς.
Το πεδίο εφαρμογής του είναι παγκόσμιο και έχει ως στόχο την κατάληψη του ελέγχου των ανθρώπων".
Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο όμορφο παραμύθι της ελευθερίας,
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
της δημοκρατίας και της ηθικής ανωτερότητας του δυτικού φιλελεύθερου μοντέλου, τότε ο γνωστικός πόλεμος πιθανότατα μας έχει ήδη προλάβει, μας έχει χειραγωγήσει και μας έχει αλλάξει κατά βάθος.
