Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022

Αυτάρκεια - Πως να αναγνωρίζουμε τα φαγώσιμα αγρια χόρτα του βουνού.

Η μεταναστευτική κρίση της Νέας Υόρκης.

                                   https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgjruPVUaenWXsXNr-SBeHwWCcTyZSnX52MedA-X5Sd3AzhxS8gqYcEcedn3_EJF8VITQUKmAWDKFZ_uY5yPZI9wYTQJM6lPdgRzN_M1B7AY6u4Pvi8V_IENZTyq0Yu9VU5XIz_PmvmSX_1EG8j6LqjbnfJbsg6BeyqalpvyGRxEjM70hU5Y4sPUYjK
Όπως είπαμε παλαιότερα, ο δυτικός πολιτισμός, κυρίαρχος για αιώνες, βρίσκεται σε παρακμή και παράγει διαρκώς κρίσεις για να ξεπεράσει τις προηγούμενες που δημιούργησε. 
Κι όταν ένας πολιτισμός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε εξωτερικός προκλήσεις και στις κρίσεις που εμφανίζονται στο εσωτερικό του, καταρρέει. 
«Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», όπως είπε κάποιος που ονόματα δεν λέμε. 
Υγειονομική κρίση, ενεργειακή κρίση, επισιτιστική κρίση, οικονομική κρίση (ύφεση σε συνδυασμό με αχαλίνωτο πληθωρισμό), κρίση των λιπασμάτων, κρίση των σιτηρών. 
Κρίση, με πιάνει κρίση και τα επόμενα 7.777 χρόνια είναι κρίσιμα.
Εξαιτίας όλων των παραπάνω, έπεται καινούρια μεταναστευτική κρίση. 
Η Νέα Υόρκη, ήδη την βιώνει. 
Ας δούμε το πώς και το γιατί. 
Ας δούμε λοιπόν τις παραμέτρους της...

Το μαγνητικό πεδίο της Γης εξασθενεί και οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν την αιτία


Είναι αυτή η σύνθετη δύναμη που μας προστατεύει από την κοσμική ακτινοβολία και παράγεται από τον πυρήνα της Γης που βρίσκεται σε βάθος περίπου 3000 χιλιομέτρων, 
ο οποίος περιέχει σχεδόν καθαρό σίδηρο, ενώ από πάνω του βρίσκεται ένας τεράστιος μανδύας από στερεά πετρώματα, λειτουργώντας σαν ένας αγωγός που παράγει ηλεκτρικά ρεύματα, καθώς οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι περίπου στους 5000 βαθμούς κελσίου, 
όσο δηλαδή είναι περίπου η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Ήλιου.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία 200 χρόνια το γήινο μαγνητικό πεδίο έχει χάσει περίπου το 9% της δύναμής του, 
επισημαίνοντας οι επιστήμονες ότι η εξασθένηση εντοπίζεται στην Αφρική και τη Νότια Αμερική και αναφέρεται ως “ανωμαλία του νοτίου Ατλαντικού Ωκεανού”.  
Μάλιστα, την τελευταία πενταετία, παρατηρήθηκε ένα δεύτερο σημείο εξασθένησης του μαγνητικού πεδίου στα νοτιοδυτικά τμήματα της Αφρικής, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να 
έχουν διαχωρίσει την ανωμαλία αυτή στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό σε δύο επίπεδα.
Οι επιστήμονες λοιπόν χρησιμοποιούν τα δεδομένα του δορυφόρου Swarm του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα την αιτία της εξασθένησης του μαγνητικού πεδίου στις συγκεκριμένες περιοχές, καθώς αυτοί οι δορυφόροι έχουν σχεδιαστεί για να προσδιορίζουν με ακρίβεια χιλιοστού τα διαφορετικά σήματα που προέρχονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης,
ενώ παράλληλα μπορούν να μετρήσουν το βαθμό της έντασης και της δυναμικής που έχουν.
O Γιούργκεν Μάτζκα που είναι επιστήμονας του Γερμανικού Κέντρου Έρευνας Γεωεπιστημών, λέει : 
” Η εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου στο νότιο κομμάτι του Ατλαντικού Ωκεανού έχει παρατηρηθεί την τελευταία δεκαετία, ενώ γίνεται όλο και πιο έντονη τα τελευταία χρόνια. 
Χάρις τους δορυφόρους Swarm που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, έχουμε τη δυνατότητα να μελετήσουμε αυτό το φαινόμενο. 
Μένει λοιπόν τώρα να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον πυρήνα της Γης κι έχει οδηγήσει σε αυτές τις αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης.”

Το αγριοράδικο βοηθάει τον οργανισμό του κάθε ατόμου πολύπλευρα, καθώς τα οφέλη του στην υγεία είναι πολλά και εκπληκτικά.

Πάρα πολλά άτομα νομίζουν ότι το αγριοράδικο, το Taraxacum officinale, είναι ένα ενοχλητικό ζιζάνιο και πάρα πολλές φορές, δυστυχώς, το καταστρέφουν από τους αγρούς με τους ψεκασμούς και τα φυτοφάρμακα-ζιζανιοκτόνα.
Και ενώ το θαυμάσιο αυτό βότανο, χρόνια τώρα, με καταγεγραμμένη ιστορία χιλιάδων ετών, χρησιμοποιείται ως τρόφιμο αλλά και ως ίαμα λόγω των ισχυρών φαρμακευτικών ιδιοτήτων του, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να υποτιμούν τα οφέλη του.
Αγριοράδικο ή ταράξακο με διωνυμικό όνομα Taraxacum officinale,
ποιός δεν το γνωρίζει;
αγριοράδικο ή
ταράξακο,
το πολύτιμο…
Το ταραξάκο για όσους δεν το ξέρουν είναι το γνωστό μας ραδίκι του βουνού
είναι το αγριοράδικο.
Το αγγλικό όνομά του “dandelion” είναι παραφθορά του γαλλικού dent de lion που σημαίνει “το δόντι του λιονταριού” και αυτό χάρη στα οδοντωτά  του φύλλα.
Taraxacum officinale και είναι λέξη ελληνική – αυτό που θεραπεύει τις ταραχές,
τις διαταραχές και τους πόνους του οργανισμού....
δείτε τη συνέχεια στο άρθρο μου στην ιστοσελίδα μου:https://botanologia.gr/agrioradiko-to-polytimo-poy-echei-charaktiristei-kai-os-quot-periergo-votano-quot/
και αν σας ενδιαφέρουν και αγαπάτε τα βότανα και τη φύση εγγραφείτε στο κανάλι μου για να εξερευνήσουμε μαζί τον μαγικό αυτό κόσμο!

Γκορτσιά ή αγριαχλαδιά, ένα ακόμη ξεχασμένο αλλά ωφέλιμο δέντρο

Γκορτσιά,
αγριαχλαδιά,
αγραπιδιά, ένα ακόμη ξεχασμένο αλλά ωφέλιμο δέντρο του τόπου μας.
Μπορεί ίσως να την προσπερνάμε απαρατήρητα, όμως ίσως δεν γνωρίζουμε την ιστορία της και τις πολλές θεραπευτικές της ιδιότητες. 
Η γκορτσιά λοιπόν είναι ένα μικρό δένδρο με ύψος που μπορεί να φθάσει τα 6 μέτρα. 
Είναι μια αγριοαχλαδιά, γνωστή με το επιστημονικό όνομα Πύρος η αμυγδαλόφυλλη/Pyrus amygdaliformis, διότι τα φύλλα της μοιάζουν λίγο με της αμυγδαλιάς. 
Έτσι την ξεχωρίζουμε από την Πύρο την κοινή/Pyrus communis, η οποία έχει στρογγυλωπά φύλλα, παρόμοια με της ήμερης αχλαδιάς. 
Την γκορτσιά μας θα τη συναντήσουμε και με πολλά ακόμη ονόματα, όπως γκοριτσιά, 
αμπουρτζιά, 
αγραπιδιά, 
αγκαθιά κ.λ.π. 
Μαζί με άλλα παρόμοια είδη και ασφαλώς την ήμερη αχλαδιά ανήκει στην οικογένεια Ροδίδες/Rosaceae, στην οποία ανήκει επίσης η μηλιά και άλλα οπωροφόρα δένδρα.
Η γκορτσιά είναι φυλλοβόλο δέντρο με αγκαθωτό, λείο και γκρίζο κορμό. 
Τα φύλλα της είναι στενόμακρα, σκουροπράσινα και λεία στο επάνω μέρος τους και πιο ανοιχτόχρωμα  και στην αρχή χνουδωτά στο κάτω και με μήκος περίπου 4 – 5 εκατοστά. 
Τα άνθη της βγαίνουν σαν μπουκετάκια σε ταξιανθία σκιαδιόμορφο κόρυμβο. 
Αποτελούνται από πέντε άσπρα πέταλα. 
Ανθίζει την άνοιξη (Απρίλιος – Μάιος). 
Ο καρπός της είναι μικρός και σφαιρικός, με διάμετρο περίπου 2 – 3 εκατοστά, πράσινος και στυφός όταν είναι άγουρος. 
Όταν ωριμάζει παίρνει το καστανοκίτρινο χρώμα και είναι πιο γλυκός. 
Φυτρώνει συνήθως σε υψόμετρο μέχρι 1500 μέτρων.
Όπως γνωρίζουν πολλοί γεωργοί και οπωροκαλλιεργητές, η γκορτσιά μπορεί να εμβολιαστεί και να μας δώσει μια ήμερη αχλαδιά, αρκετά ανθεκτική στις ασθένειες. 
Ήδη στο βουνό μας πολλοί γνώστες έχουν εμβολιάσει αρκετές γκορτσιές και έτσι ο περιπατητής μπορεί το καλοκαίρι να απολαύσει τους χυμώδεις καρπούς τους.
Η γκορτσιά χάρη στα φυτοθρεπτικά συστατικά που περιέχει δεν αποτελεί μόνο θρεπτική τροφή για τα ζώα, αλλά οι καρποί της έχουν και φαρμακευτικές ιδιότητες, είναι αιμοστατικοί και βοηθούν στη θεραπεία παθήσεων του πεπτικού και του αναπνευστικού συστήματα. 
Στην αρχαιότητα οι καρποί της γκορτσιάς ήταν εδώδιμοι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και καταναλώνονταν είτε φρέσκοι, είτε αποξηραμένοι. 
Η γκορτσιά έχει επίσης μεγάλη σπουδαιότητα για τη μελισσοκομία, λόγω της πρώιμης ανθοφορίας της και της πλούσιας ποσότητας νέκταρ και γύρης, ενώ οι καρποί της αποτελούν σημαντική τροφή της άγριας πανίδας, με χρήση και σε οικόσιτα ζώα.
Στην Κρήτη, όπου το φυτό ονομάζεται αγκούτσακας, αχλάδα ή και απλά αχλαδιά, με τους ώριμους καρπούς σίτιζαν τα γουρούνια και με τα άνθη του φυτού στόλιζαν το χώρο υποδοχής των σπιτιών.
Το εκχύλυσμα ή αφέψημα των καρπών συνιστάται ως διουρητικό και παυσίπονο σε περιπτώσεις παθήσεων της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας. 
Συνιστώνται και κατά των δηλητηριάσεων από μανιτάρια. 
Μια μέθοδος που έχει προταθεί είναι το βράσιμο των μανιταριών μαζί με άγρια αχλάδια.
Αναφέρεται πως στην Κρήτη το εκχύλυσμα του καρπού χρησιμοποιείτο κατά της διάρροιας. 
Επιπλέον, ένα ενδιαφέρον λαογραφικό στοιχείο που αφορά το νησί είναι ότι τα καβουρδισμένα και κονιορτοποιημένα φύλλα της γκορτσιάς ρίχνονταν μέσα στον καφέ όσων είχαν μυρμηγκιές, ο οποίος τους προσφέροταν με αυτόν τον τρόπο, όπως λέγεται, εν αγνοία τους.
Φυσικά όπως τονίζουμε σε κάθε σημείωμά μας, πριν χρησιμοποιήσουμε κάποιο βότανο, ακόμη και τη γκορτσιά, σαν φάρμακο, όχι σαν τροφή, πρέπει να ρωτήσουμε κάποιον ειδικό.
Η γκορτσιά και τα άλλα είδη της αχλαδιάς είναι γνωστά από την αρχαιότητα. 
Ίσως είναι η όγχνη του Ομήρου ή η άπιος του Θεόφραστου. 
Παλαιότερα, λοιπόν, πριν το έτος 1960, οι κάτοικοι των ορεινών χωριών μετέβαιναν κατά τον μήνα Οκτώβριο στις τοποθεσίες όπου υπήρχαν τρανές/μεγάλες αγριογκορτσιές/αγραπιδιές και μάζευαν σε μεγάλα τσουβάλια τα ώριμα γκόρτσα τους.
Τα εκλεκτότερα απ’ αυτά τα γκόρτσα τα μετέφεραν στο σπίτι τους και παρασκεύαζαν γλυκύτατο πετιμέζι, ενώ τα υπόλοιπα τα έριχναν ως ζωοτροφή στους οικόσιτους χοίρους τους.
Το αναφερόμενο πετιμέζι το παρασκεύαζαν ως εξής:
-. Έριχναν τα γκόρτσα μέσα σε ένα μεγάλο κακάβι/χάλκινο καζάνι και τα έβραζαν με νερό επί αρκετή ώρα, έως ότου μετατραπούν σε παχύρευστο πολτό. 
-. Κατόπιν στράγγιζαν/διήθιζαν τον εν λόγω πολτό, μάζευαν το σιρόπι του, έριχναν σ’ αυτό μία μικρή ποσότητα κασταλαγής/κοσκινισμένη στάχτη και το συγκέντρωναν σε κιούπια/πήλινα δοχεία.
-. Την επόμενη ημέρα έβγαζαν από τα κιούπια το σιρόπι, χωρίς την κατακαθισμένη στάχτη, και το έβραζαν μέχρι να γίνει παχύρρευστο πετιμέζι. 
-. Μ’ αυτό το πετιμέζι και με κομμάτια κυδωνιού και μήλου έφτιαχναν υπέροχα γλυκά κουταλιού.
-. Σε κάποια μέρη της Ελλάδας χρησιμοποιούσαν το πετιμέζι από τους καρπούς της αγραπιδιάς στην παρασκευή διάφορων γλυκισμάτων, όπως για παράδειγμα στους  κουραμπιέδες!
-. Έφτιαχναν επίσης με το πετιμέζι και μ’ αλεύρι νόστιμες μουστόπιτες και
-. Με ψίχα καρυδιού παρασκεύαζαν εξαιρετικά σουτζούκια, που τα έτρωγαν αργότερα τα μικρά παιδιά τους, όταν έπεφτε το πρώτο χιόνι στα βουνά
-. Σήμερα, μόνον κάποια άτομα που γνωρίζουν την σπουδαιότητα του δέντρου και δεν λογαριάζουν τον κόπο, επισκέπτονται τις αγραπιδιές των χωριών και γεύονται τα νόστιμα φρούτα τους.

Πες το με ένα λουλούδι - ένα πανέμορφο φθινοπωρινό κυκλάμινο

Ίσως αύριο.
Κάποιο κυκλάμινο πάσχιζε ν' αντέξει
που τό 'πιασε απότομα το φθινοπωρινό ανεμοβόρι.
Βέλαζε στο διάσελο η μοναξιά
και ηχούσαν τα κυπροκούδουνα τής απελπισίας.
Το σήμαντρο του Όρθρου δεν ακούστηκε σήμερα.
Τι απόγινε ο κοπαδιάρης ήλιος;
Η μέρα πέρασε γεμάτη ψύχος, γεμάτη σκότος,
καρτερώντας τουλάχιστον τον Εσπερινό.
Μα πάλι το σήμαντρο δεν σήμανε.
Η αγέλη κλείστηκε μοναχή στο μαντρί της.
Αύριο ίσως...
Ποίημα Νicolas cocaro
"Νοτιοαμερικάνικη Γη"
Μετάφραση Ν. Βιτσαξή