Ένα καταπληκτικό κασέρι, φτιαγμένο στο σπίτι σας,
από τα χέρια σας,
είναι αυτό που θα σας παρουσιάσω σήμερα...
Γευστικό και με ιδιαίτερο άρωμα αρέσει σε όποιον το δοκιμάσει...
Και-το κυριότερο-εύκολο να γίνει από όλους...
Για ένα μικρό κεφάλι κασέρι θα χρειαστείτε περίπου τρία κιλά γάλα...
Εγώ χρησιμοποίησα γάλα πρόβειο μαζί με κατσικίσιο, μισό-μισό...
Βάζω, λοιπόν, το γάλα σε μια κατσαρόλα πάνω στη φωτιά για να πάρει βράση...
...και 1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι χοντρό,
μέτρια αλατισμένο...
εσείς μπορείτε να βάλετε περισσότερο...
...το ανακατεύω ώστε να διαλυθούν καλά...
...και μόλις το γάλα αρχίσει να φουσκώνει...
...το ανακατεύω ώστε να διαλυθούν καλά...
...και μόλις το γάλα αρχίσει να φουσκώνει...
...και το ανακατώνω μέχρι να δω να κόβεται το γάλα, οπότε σβήνω τη φωτιά...
...κι από επάνω βάζω ένα πολύ βαρύ αντικείμενο..
...μετά από 1-2 ώρες περίπου ανοίγω την τσαντίλα, το τυρί είναι συμπαγές...
...το βάζω σε σχάρα με ένα ταψάκι ή πιάτο από κάτω, πρέπει να παίρνει αέρα από όλες τις μεριές...
...και το αλατίζω...
...από τις δύο μεριές με χοντρό αλάτι, την ποσότητα τη ρυθμίζετε ανάλογα με το πόσο αλατισμένο το τρώτε...
...το σκεπάζω με σίτα ώστε να παίρνει αέρα σε μέρος σκιερό, μέσα στην κουζίνα και περιμένω υπομονετικά, γυρίζοντας το από καιρό σε καιρό, μέχρι να...κιτρινίσει...
...την επόμενη μέρα το κασέρι έχει ήδη κιτρινίσει λίγο...
...και την επόμενη, δεύτερη μέρα ακόμη περισσότερο...
...και την τρίτη μέρα το κασέρι είναι έτοιμο...
Μπορείτε να το συντηρήσετε στην κατάψυξη ή κερώνοντάς το, να επαναλάβω πως το κέρωμα πρέπει να είναι καλό χωρίς κενά)...
Χρησιμοποιήστε το κατά βούληση...
Σας εύχομαι...καλή επιτυχία!!
Και μια παραλλαγή:
Σήμερα επισκέφθηκα πρώτη φορά την τόσο χρήσιμη και καλαίσθητη ιστοσελίδα σας, και η υπέροχη συντροφιά σας με ώθησε - μάλλον με είλκυσε ώστε να αναφέρω κάποιες πληροφορίες από τη δική μου εμπειρία σχετικά με την παρασκευή σπιτικού τυριού.
Η μητέρα μου το έφτιαχνε με πυτιά.
Όταν έμεινα μακριά από το σπίτι, και δεν είχα πυτιά για να παρασκευάσω τυρί, η μητέρα μου μου είπε ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω ξύδι ή λεμόνι.
Πολλά χρόνια τώρα παρασκευάζω τυρί με αυτόν τον τρόπο – δυστυχώς όταν έχω χρόνο.
Χρησιμοποιώ γάλα βιολογικό και μόλις αρχίσει να βράζει και πριν φουσκώσει, σύμφωνα με τις υποδείξεις της μητέρας μου, ρίχνω μέσα το ξύδι, προτιμώ το άσπρο αλλά το σκούρο μου φαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικό ή το λεμόνι.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σβήνω τη φωτιά.
Το γάλα κόβει αμέσως.
Το μαζεύω σε λευκό τουλουπάνι, λεπτό βαμβακερό ύφασμα από το οποίο φτιάχνουμε και καλοκαιρινές κουρτίνες,
το στρίβω και το σφίγγω απαλά στο πάνω μέρος και το ακουμπάω σε πλαστικό σουρωτήρι. Καθώς φεύγει ο ορός, έτσι νομίζω ότι ονομάζεται το υγρό που τρέχει από το τουλουπάνι, σφίγγω απαλά το τουλουπάνι όλο και περισσότερο, ώσπου μένει ένα μικρό - σχεδόν στρογγυλό τυρί.
Τότε το αλατίζω ελαφρώς γύρω– γύρω και το αφήνω δύο με τρεις ημέρες σε ευάερο μέρος να πάρει κίτρινο χρώμα.
Πολλές φορές όμως δεν το αλατίζω καθόλου.
Το διατηρώ τρεις με τέσσερις ημέρες στο ψυγείο.
Όσο περισσότερο προχωρά το κίτρινο στο εσωτερικό, τόσο πιο σκληρό γίνεται το τυρί γιατί ξεραίνεται.
Η μητέρα μου το στράγγιζε σε καλαθάκια φτιαγμένα από κλαδί που τα κρεμούσε σε εξωτερικό χώρο, και μετά από δύο ημέρες το έκοβε σε κομμάτια περίπου τέσσερα επί τέσσερα εκατοστά και τα διατηρούσε σε αλατισμένο νερό.
Η αλμύρα του νερού, άρμη, ήταν τόση όσο να επιπλέει ένα αυγό και το πάνω μέρος του να μένει ακάλυπτο όσο ένα ευρώ, παλιά όσο μία δραχμή.
Με αυτό τον τρόπο το τυρί μπορεί να διατηρηθεί αρκετά.
Το δικό μας το καταναλώναμε το πολύ σε ένα μήνα.
Ίσως κρατά και περισσότερο.
Σήμερα που καταγράφω τη συνταγή, συνειδητοποίησα ότι βάζω εμπειρικά την ποσότητα λεμονιού ή ξυδιού στο γάλα.
Βάζω περίπου τον χυμό από ένα μικρό λεμόνι ή τέσσερις κουταλιές σούπας ξύδι ή και λίγο περισσότερο – μπορείτε να κάνετε τις δικές σας δοκιμές, για τρία λίτρα γάλα.
Το έχω φτιάξει με γάλα αγελάδας, προβάτου, κατσίκας ξεχωριστά ή ανακατωμένα, πλήρες ή ελαφρύ.
Ήταν πάντα επιτυχημένο και το κάθε τυρί ανάλογα με το συνδυασμό είχε διαφορετική φυσιογνωμία.
Φίλοι που χρησιμοποίησαν τη συνταγή μου είπαν ότι ήταν υπέροχο με βρώσιμα αρωματικά φυτά που έβαλαν μέσα.
Εμένα μου αρέσει ραντισμένο με λίγες σταγόνες ελαιόλαδο και πασπαλισμένο με τριμμένο θυμάρι ή ρίγανη.
Το υγρό που μένει το έχω χρησιμοποιήσει για την παρασκευή κέικ και ήταν πολύ νόστιμο.
Να είστε καλά.
Σήμερα επισκέφθηκα πρώτη φορά την τόσο χρήσιμη και καλαίσθητη ιστοσελίδα σας, και η υπέροχη συντροφιά σας με ώθησε - μάλλον με είλκυσε ώστε να αναφέρω κάποιες πληροφορίες από τη δική μου εμπειρία σχετικά με την παρασκευή σπιτικού τυριού.
Η μητέρα μου το έφτιαχνε με πυτιά.
Όταν έμεινα μακριά από το σπίτι, και δεν είχα πυτιά για να παρασκευάσω τυρί, η μητέρα μου μου είπε ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω ξύδι ή λεμόνι.
Πολλά χρόνια τώρα παρασκευάζω τυρί με αυτόν τον τρόπο – δυστυχώς όταν έχω χρόνο.
Χρησιμοποιώ γάλα βιολογικό και μόλις αρχίσει να βράζει και πριν φουσκώσει, σύμφωνα με τις υποδείξεις της μητέρας μου, ρίχνω μέσα το ξύδι, προτιμώ το άσπρο αλλά το σκούρο μου φαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικό ή το λεμόνι.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σβήνω τη φωτιά.
Το γάλα κόβει αμέσως.
Το μαζεύω σε λευκό τουλουπάνι, λεπτό βαμβακερό ύφασμα από το οποίο φτιάχνουμε και καλοκαιρινές κουρτίνες,
το στρίβω και το σφίγγω απαλά στο πάνω μέρος και το ακουμπάω σε πλαστικό σουρωτήρι. Καθώς φεύγει ο ορός, έτσι νομίζω ότι ονομάζεται το υγρό που τρέχει από το τουλουπάνι, σφίγγω απαλά το τουλουπάνι όλο και περισσότερο, ώσπου μένει ένα μικρό - σχεδόν στρογγυλό τυρί.
Τότε το αλατίζω ελαφρώς γύρω– γύρω και το αφήνω δύο με τρεις ημέρες σε ευάερο μέρος να πάρει κίτρινο χρώμα.
Πολλές φορές όμως δεν το αλατίζω καθόλου.
Το διατηρώ τρεις με τέσσερις ημέρες στο ψυγείο.
Όσο περισσότερο προχωρά το κίτρινο στο εσωτερικό, τόσο πιο σκληρό γίνεται το τυρί γιατί ξεραίνεται.
Η μητέρα μου το στράγγιζε σε καλαθάκια φτιαγμένα από κλαδί που τα κρεμούσε σε εξωτερικό χώρο, και μετά από δύο ημέρες το έκοβε σε κομμάτια περίπου τέσσερα επί τέσσερα εκατοστά και τα διατηρούσε σε αλατισμένο νερό.
Η αλμύρα του νερού, άρμη, ήταν τόση όσο να επιπλέει ένα αυγό και το πάνω μέρος του να μένει ακάλυπτο όσο ένα ευρώ, παλιά όσο μία δραχμή.
Με αυτό τον τρόπο το τυρί μπορεί να διατηρηθεί αρκετά.
Το δικό μας το καταναλώναμε το πολύ σε ένα μήνα.
Ίσως κρατά και περισσότερο.
Σήμερα που καταγράφω τη συνταγή, συνειδητοποίησα ότι βάζω εμπειρικά την ποσότητα λεμονιού ή ξυδιού στο γάλα.
Βάζω περίπου τον χυμό από ένα μικρό λεμόνι ή τέσσερις κουταλιές σούπας ξύδι ή και λίγο περισσότερο – μπορείτε να κάνετε τις δικές σας δοκιμές, για τρία λίτρα γάλα.
Το έχω φτιάξει με γάλα αγελάδας, προβάτου, κατσίκας ξεχωριστά ή ανακατωμένα, πλήρες ή ελαφρύ.
Ήταν πάντα επιτυχημένο και το κάθε τυρί ανάλογα με το συνδυασμό είχε διαφορετική φυσιογνωμία.
Φίλοι που χρησιμοποίησαν τη συνταγή μου είπαν ότι ήταν υπέροχο με βρώσιμα αρωματικά φυτά που έβαλαν μέσα.
Εμένα μου αρέσει ραντισμένο με λίγες σταγόνες ελαιόλαδο και πασπαλισμένο με τριμμένο θυμάρι ή ρίγανη.
Το υγρό που μένει το έχω χρησιμοποιήσει για την παρασκευή κέικ και ήταν πολύ νόστιμο.
Να είστε καλά.
read more: vasanakia
