από το χρονολόγιο του Θανάσης Πολυζόπουλος :https://www.facebook.com/thanasis.asmodeus.5/posts/pfbid02fRiED6BKH5CHaKGQGjQUjF1LXrtCsoNrVvPva4QC5LYzziWgw2mGhZwL2zYJYJgJl
"Ξέρω ότι έχω λιγότερο χρόνο να ζήσω από ό,τι νόμιζα πως έχω.
Νιώθω σαν ένα παιδί που του έχει δοθεί ένα κουτί σοκολάτες.
Του αρέσει να τις τρώει και όταν βλέπει ότι δεν έχουν μείνει πολλές, αρχίζει να τις τρώει με μια ιδιαίτερη βουλιμία.
Δεν έχω χρόνο για ανούσιες συζητήσεις περί σωστού και λάθους, κανέναν δεν θα αλλάξω, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Και δεν έχω καμία επιθυμία να διαφωνώ με ανόητους που δεν ενεργούν ανάλογα με την ηλικία τους.
Ούτε και υπάρχει χρόνος για να πολεμήσω με το γκρι.
Δεν πηγαίνω σε συναντήσεις όπου τα εγώ είναι φουσκωμένα και δεν αντέχω τους χειραγωγούς.
Απεχθάνομαι τους ζηλόφθονους ανθρώπους που προσπαθούν να συκοφαντήσουν εκείνους που είναι πιο ικανοί και να αρπάξουν τις θέσεις, τα ταλέντα και τα επιτεύγματά τους.
Έχω πολύ λίγο χρόνο για να ψάξω τίτλους, η ψυχή μου βιάζεται.
Υπάρχουν πολύ λίγες καραμέλες που έχουν απομείνει στο κουτί.
Ενδιαφέρομαι για τους ανθρώπους που γελούν με τα λάθη τους αυτούς που πετυχαίνουν, που καταλαβαίνουν το λειτούργημά τους και δεν κρύβονται από την ευθύνη.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θέλει να είναι στο πλευρό της αλήθειας, της δικαιοσύνης.
Γι' αυτό είναι η ζωή.
Θέλω να περιβάλλω τον εαυτό μου με ανθρώπους που ξέρουν πώς να αγγίζουν τις καρδιές των άλλων.
Που μέσα από τα χτυπήματα της μοίρας, ξέρουν πώς να σηκωθούν και να διατηρήσουν την απαλότητα της ψυχής.
Ναι, βιάζομαι, βιάζομαι να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να δώσει.
Θα φάω όλα τα γλυκά που μου έχουν απομείνει, θα έχουν καλύτερη γεύση από αυτά που έχω ήδη φάει.
Στόχος μου είναι να φτάσω στο τέλος σε αρμονία με τον εαυτό μου, τους αγαπημένους μου και τη συνείδησή μου.
Νόμιζα ότι είχα δύο ζωές, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο μία και θέλω να την ζήσω με αξιοπρέπεια". - Anthony Hopkins
Ο Anthony Hopkins στη ροή του χρόνου:
"Πεθαίνουμε από την υπερβολική σκέψη.
Σιγά σιγά σκοτώνουμε τους εαυτούς μας με το να σκεφτόμαστε τα πάντα. Σκέψου.
Σκέψου.
Σκέψου.
Ποτέ δεν μπορείς να εμπιστευτείς το ανθρώπινο μυαλό έτσι κι αλλιώς.
Είναι παγίδα θανάτου. ”
Anthony Hopkins
Η ιστορία του μουσικού άλμπουμ And the Waltz Goes On
Το And the Waltz Goes On είναι ένα άλμπουμ του Ολλανδού βιολιστή André Rieu στο οποίο συμμετέχει η σοπράνο του από την πόλη Christchurch, Hayley Westenra στο τελευταίο κομμάτι, "Dreaming of New Zealand"
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε παγκοσμίως στις 31 Οκτωβρίου 2011.
Παρουσιάζει βαλς από όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ένα "Valse Triste/θλιμμένο βαλς" από τη Φινλανδία, ένα μικροσκοπικό βαλς "La petite Valse" από τη Γαλλία, ένα δημοφιλές βαλς που ξεκίνησε τη ζωή του στη Γερμανία.
Στο επίκεντρο του άλμπουμ βρίσκεται ένα βαλς που συνέθεσε ο Ουαλός ηθοποιός Anthony Hopkins.
Το βαλς, που ονομάζεται "And the Waltz Goes On/Και το βαλς συνεχίζεται", συνετέθηκε από τον Anthony Hopkins το 1964.
Θαυμάστρια του Ολλανδού βιολιστή, η σύζυγος του Anthony Hopkins, έστειλε το βαλς του στον André Rieu για να το εξετάσει.
Εμπνευσμένος από το εκπληκτικό τοπίο της Νέας Ζηλανδίας και τη στάση "η ζωή πρέπει να συνεχιστεί" του λαού της απέναντι στις πρόσφατες φυσικές καταστροφές, ο André Rieu συνέθεσε ένα ονειρικό βαλς μαζί με τον πρώτο βιολιστή του, Frank Steijns, με τίτλο "Dreaming of New Zealand".
Το άλμπουμ περιλαμβάνει τόσο μια ορχηστρική έκδοση όσο και μια με αγγλικούς και Māori στίχους.
Το άλμπουμ έφτασε στο νούμερο ένα των επίσημων UK Classical Charts, καθώς και στο Classic FM chart, μετά την κυκλοφορία του στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στις 2 Οκτωβρίου 2012, το άλμπουμ πήρε την τιμή του "Classic FM Album Of The Year in association with MasterCard" από τα Classic Brit Awards 2012.
Στο βίντεο, ο André Rieu παρουσιάζει τον συγκινημένο Anthony Hopkins στο ακροατήριο και αφηγείται την ιστορία.
Ακολουθεί μία εκπληκτική εκτέλεση του "And the waltz Goes on"
