“Photography helps people to see.” Berenice Abbott

το κίτρινο χρυσίζει στον ήλιο

το πλησιάζει 

ζητάει να ξαποστάσει

ή μήπως να ρουφήξει το νέκταρ...

ntina

Garry Winogrand : Φωτογραφίζω για να δω πώς είναι τα πράγματα φωτογραφημένα

Ο μεγάλος δάσκαλος Garry Winograhd...
Garry Winogrand: «φωτογραφίζω για να δω πώς είναι τα πράγματα φωτογραφημένα»
Ίσως θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη ζωή και το έργο τού Garry Winogrand με ένα απόσπασμα από την ολιγόλογη αίτησή του για την πρώτη χορηγία Guggenheim που είχε υποβάλλει το 1963, λίγο μετά την κρίση τής Κούβας...
«Κοιτάω τις φωτογραφίες που έχω κάνει ως τα τώρα, και με κάνουν να νοιώθω ότι πραγματικά δεν έχει καμία σημασία ούτε το ποιοι είμαστε ούτε το τι νοιώθουμε ούτε το τι θα απογίνουμε...
Οι επιθυμίες μας και οι επιτυχίες μας υπήρξαν φτηνές και ευτελείς...
Διαβάζω τις εφημερίδες,κάποια βιβλία.
Κοιτάω τα περιοδικά.
Όλα ασχολούνται με ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις.
Το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι πάμε χαμένοι και ότι η βόμβα μπορεί να μας αποτελειώσει οριστικά, αλλά δεν πειράζει, αφού δεν αγαπήσαμε τη ζωή.
Δεν μπορώ να δεχτώ τα πιο πάνω συμπεράσματα, κι έτσι πρέπει να συνεχίσω την φωτογραφική έρευνα πιο βαθιά.
Αυτό είναι το σχέδιό μου.»
Η φωτογραφία παρατηρεί ο Tod Papageorge, όπως και η ποίηση, δεν αποτελεί, όπως κακώς πιστεύεται, τον καθρέπτη τού κόσμου. 
Όπως όμως η ποίηση δεν μπορεί να εφεύρει μια άλλη, δική της γλώσσα, έτσι και ο φωτογράφος δεν μπορεί να εφεύρει έναν άλλο κόσμο. 
Εκεί ακριβώς οφείλουν την ένταση που δημιουργούν τόσο ένα ποίημα όσο και μια φωτογραφία, στο ότι δηλαδή είναι ταυτόχρονα κομμάτια τού κόσμου αλλά και πλάσματα (fiction). 
Εκεί οφείλεται επίσης και το ότι το περιεχόμενο ενός ποιήματος και μιας καλλιτεχνικής φωτογραφίας δεν μπορεί να συνοψιστεί σε μια ιδέα, σ’ ένα θέμα. 
Όπως δεν μπορούμε να πούμε, λέει ο Papageorge, ότι το θέμα τής «Ωδής για μια ελληνική λήκυθο» τού Keats είναι ότι η «προσμονή είναι ανώτερη από την πραγματοποίηση», το ίδιο δεν μπορούμε να πούμε ότι το θέμα μιας φωτογραφίας τού Winogrand είναι π.χ. ο πόλεμος ή τα γηρατειά.

Η φωτογραφική του μηχανή μία Leica M4

Garry Winogrand's Leica M4

ntina

Εκείνον τον παλιό καιρό

Τα καπνομάγαζα της Θεσσαλονίκης

Η Θεσσαλονίκη εκείνα τα χρόνια ήταν η πρωτεύουσα του καπνού. 
Μια βασίλισσα που είχε στη δούλεψή της χιλιάδες ανθρώπους. 
Και, προς Θεού, μόνο καλή δεν ήταν η δουλειά. 
Ήταν κουραστική και βρόμικη.

Οι συνθήκες ήταν άθλιες. 
Θυμάμαι πως, όταν φεύγαμε από το εργοστάσιο, ήμασταν τόσο βρόμικοι, που δεν σταματούσε ούτε το αστικό λεωφορείο να μας πάρει.
Οι αναμνήσεις των καπνεργατών της δεκαετίας του ʼ80 στη Θεσσαλονίκη κρύβουν το άρωμα του καπνού που τύλιγε την πόλη, κάποιοι λένε πως θυμούνται τη μυρωδιά του καπνού πάνω στους ανθρώπους της Σταυρούπολης και που σε κάποια σημεία της το μυρίζει κανείς ακόμα.
Ένα άρωμα που είναι συνδεδεμένο με τα χρόνια της νιότης πολλών ανθρώπων εκείνων των χρόνων και πολλοί από αυτούς θα το χαρακτήριζαν περισσότερο ως βρώμα παρά ως άρωμα.

Ένα άρωμα που είναι συνδεμένο με την ιστορία της Θεσσαλονίκης, καθώς τα 50 και πλέον καπνομάγαζα, οι γνωστές καπναποθήκες, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για την πόλη από την εμφάνιση του καπνεμπορίου, που τοποθετείται γύρω στο 1870.
Η μυρωδιά του καπνού ήταν έντονη έως το 1990, αφού στη συνέχεια άρχισε να χάνεται λόγω της κατασκευής νέων κτιρίων με διαφορετική, πιο σύγχρονη τεχνολογία, αλλάζοντας, όπως ήταν αναμενόμενο, τα δεδομένα στο εμπόριο.
Στα καπνομάγαζα εργαζόταν αρκετός κόσμος στα καπνά. 
Με μέσον. 
Όσο γλαφυρό κι αν ακούγεται, κατά βάση έπρεπε να έχεις πολιτικό μέσον για να δουλέψεις στα καπνά. 
Και αντοχές, μεγάλες αντοχές στη βρώμα.
Ήταν καλή όμως δουλειά για όσους άντεχαν, εποχιακή εργασία με ένσημα και σταθερό ταμείο ανεργίας το χειμώνα, σε μια εποχή που ελάχιστοι εργοδότες κολλούσαν ένσημα στους εργάτες τους.
Καπνεργάτες για χρόνια στα καπνά της Θεσσαλονίκης εξιστορούν:

"Ήμουν εργάτρια από το 1982 έως και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990.
Καλή δουλειά και σταθερή, για όποιον είχε ανάγκη να δουλέψει. 

Εποχική, βέβαια, γιατί δουλεύαμε από τον Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις άθλιες συνθήκες εργασίας. 

Βρομιά, υγρασία και ανυπόφορη ζέστη.
Εγώ και πολλές ακόμα γυναίκες την είχαμε μεγάλη ;omvw ανάγκη τη δουλειά, που όπως και σήμερα που οι δουλειές είναι λίγες και ο καθένας δίνει μάχη για μια θέση εργασίας, τα καπνομάγαζα ήταν μια δουλειά όπως πολλές άλλες.

Ο κόσμος άντεχε αν πληρωνόταν και άντεξαν χιλιάδες άνθρωποι εκείνα τα χρόνια

Δεν θα ξεχάσω όμως την κούραση που ήταν πολύ μεγάλη, αλλά μεγαλύτερη ήταν η βρομιά.
Όταν φεύγαμε για να πάμε στο σπίτι, δεν σταματούσε ούτε το λεωφορείο της γραμμής να μας πάρει.
Όσο για ταξί, ούτε λόγος"

Από τη δεκαετία του 1980 μέχρι και τα πρώτα χρόνια του ʼ90 στη Θεσσαλονίκη δούλευαν περισσότεροι από 17.000 άνθρωποι στα καπνομάγαζα.
Το 80% ήταν γυναίκες.
Η δουλειά ήταν εποχική, κι αυτό βόλευε τις γυναίκες που τους υπόλοιπους μήνες αφιερώνονταν στην οικογένεια και στα παιδιά. 

Εξάλλου, όπως θυμούνται πολλές καπνεργάτριες, το διάστημα που τα καπνομάγαζα ήταν κλειστά, την περίοδο του χειμώνα, το ταμείο ανεργίας ήταν σταθερή... αξία, σε μια εποχή μάλιστα που ελάχιστοι εργοδότες κολλούσαν ένσημα στους εργάτες.
Πολλές γυναίκες δεν άντεχαν τη δουλειά λόγω των αντιξοοτήτων και της ανυπόφορης βρομιάς και δυσοσμίας, ωστόσο οι περισσότερες ήταν αναγκασμένες να την κάνουν.
Δεν ξέραμε άλλη δουλειά.
Σήμερα, η εικόνα των καπνομάγαζων, τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη, έχει ξεθωριάσει.

Τα καπνομάγαζα μετά το 1990 άρχισαν να κλείνουν ένα ένα. 

Πολύς κόσμος έχασε τη δουλειά του. 

Κάποιοι για να συμπληρώσουν τα ένσημα πηγαινοερχόντουσαν καθημερινά σε καπνομάγαζα εκτός Θεσσαλονίκης.
Και μοιραία άλλαξαν χρήση.
Άλλα στεγάζουν ξενοδοχεία και άλλα διοικητικές υπηρεσίες.

Δεν παύουν όμως, δικαίως να απαιτούν μια θέση στην ιστορία της Θεσσαλόνικης και κατ’ επέκταση στην ιστορία της Σταυρούπολης, όπου ακόμα στέκουν σαν θεριά, διότι μέσα από αυτά, μια – κατά βάση -  αγράμματη γενιά μεγάλωσε και μόρφωσε τα παιδιά της με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, παρ' ότι ο καπνός κάλυπτε μόλις το 5% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης στην Ελλάδα, συντηρούσε 200.000 οικογένειες, προσφέροντας πρόσθετη απασχόληση σε ακόμη 40.000 ανθρώπους.

Επίσης το 1954 οι εξαγωγές καπνού κάλυπταν το ήμισυ των εσόδων από όλες τις εξαγωγές της χώρας.

Χάρτης Θεσσαλονίκης 17ος αιώνας – Piri Reis

Ένας εικαστικά πανέμορφος χάρτης της Θεσσαλονίκης που βλέπουμε στο flickr από το Walters Art Museum Illuminated Manuscripts.

Ο χάρτης βασίστηκε στον αρχικό χάρτη του Piri Reis του 1525 για τον Sultan Süleyman I.

https://www.flickr.com/photos/medmss/3905334954/sizes/h/

makthes.gr

https://taneatisgaleras.blogspot.com/

Σοκολάτα - Η τροφή των θεών, δεν είναι εξάρτηση αλλά αναγκαίο διατροφικό στοιχείο

Στη εποχή των Μάγια, οι καρποί κακάο χρησιμοποιούνταν ως νόμισμα, καθώς θεωρούνταν υψηλότερης αξίας από τον χρυσό. 

Λένε πως είναι υποκατάστατο του έρωτα.

Το κακό είναι πως ο έρωτας κάποτε τελειώνει, και πάντα αναρωτιέμαι παρέα με τον Thomas Eugene Robbins στον Τρυποκάρυδο του, πως κάνεις τον έρωτα να κρατήσει και αν η σοκολάτα είναι υποκατάστατο του έρωτα, ποιο είναι το υποκατάστατο της σοκολάτας;

Το να γεύεσαι λοιπόν σοκολάτα μοιάζει με ιεροτελεστία που πρέπει να καλύψει όλες σου τις αισθήσεις, όραση, όσφρηση, αφή και ακοή και τέλος απολαυστική γεύση.
Παλιότερα οι επιλογές που είχαμε όσο αφορά τη σοκολάτα ήταν απειροελάχιστες, σήμερα ακόμα και το μπακάλικο της γειτονιάς διαθέτει μεγάλη ποικιλία που μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα. 

Σοκολάτα γάλακτος, 

Λευκή Σοκολάτα, 

Σοκολάτα Υγείας καθώς και διάφορα σκευάσματα - καθώς και παγωτά - με άπειρους συνδυασμούς και προσθήκες άλλων προϊόντων.
Ακόμα και όσο αφορά το ρόφημα σοκολάτας, πλέον κυκλοφορεί σε πληθώρα γεύσεων και συνδυασμών.

Μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πίζας, διαπίστωσε ότι η κατανάλωση καθημερινά μιας μικρής μερίδας μαύρης σοκολάτας στην οποία έχουν προστεθεί φυσικές πολυφαινόλες από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, συσχετίστηκε με βελτιωμένη καρδιακή λειτουργία, αυξημένα επίπεδα καλής χοληστερόλης και προστασία των σημαντικών για την διατήρηση των αιμοφόρων αγγείων ενδοθηλιακών προγονικών κυττάρων

Σοκολάτα λοιπόν και η εμμονή μου με τις επιστημονικές-λατινικές ονομασίες φυτών και ζώων με οδήγησε στο υπέροχο όνομα του κακαόδεντρου : Theobroma cacao.
Ο νονός στη συγκεκριμένη βάφτιση ήταν ο γνωστός βοτανολόγος Linnaeus, το 1753.
Theobroma cacao λοιπόν, που σημαίνει «Η τροφή των Θεών», πόσο εύστοχο όνομα του έδωσε ο κυρ Linnaeus
Οι Γλωσσολογικές μελέτες μεταφέρουν τη λέξη κακάο μεταξύ 400 π.Χ. και 100 μ.Χ αν και υπάρχουν ενδείξεις για τη χρήση της από τους Ολμέκους το 1000 π.Χ.
Σοκολάτα ονομάζονται τα προϊόντα που παράγονται από τους καρπούς του κακαόδεντρου.
Οι Maya ήταν από τους πρώτους λαούς που χρησιμοποίησαν το κακαόδεντρο.
Ακολούθησαν οι Ολμέκοι και οι Αζτέκοι που γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες της σοκολάτας.
Δύσκολες εποχές και το κακάο ανήκε στους λίγους, δηλαδή στους αριστοκράτες και πολεμιστές που το χρησιμοποιούσαν ως οικονομικό μέσο ανταλλαγής  αλλά και ως θυμίαμα σε θρησκευτικές τελετές.
Οι Maya ήταν αυτοί που μετέφεραν ρίζες κακαόδεντρου από τα δάση της βροχής στις αυλές τους.
Δημιουργούσαν ένα είδος πικάντικου αφρώδους ροφήματος σοκολάτας αναμειγνύοντας σπόρους κακάο με πιπεριές τσίλι, νερό και άλλα μπαχαρικά.
Το ρόφημα αυτό είχε ιδιαίτερο κοινωνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα στη ζωή τους.
Πολλά χρόνια αργότερα, τον 16ο αιώνα οι Ισπανοί ανακαλύπτουν τη σοκολάτα.
Δε τους πολυάρεσε η πικρή της γεύση όμως και αποφάσισαν να τελέσουν ένα μυστήριο για να ενώσουν τη σοκολάτα με τη ζάχαρη. 

Το πολύτιμο μυστικό αυτής της ένωσης κρατήθηκε μακριά από τα αδιάκριτα μάτια της υπόλοιπης Ευρώπης για έναν αιώνα περίπου. 

Το 1657 δημιουργείτε στο Λονδίνο πρώτος «οίκος» σοκολάτας και προωθεί το ρόφημα σοκολάτας στους Ευρωπαϊκούς κύκλους.
Οι αριστοκράτες της εποχής κατανάλωναν τη σοκολάτα ως αφροδισιακό και ως αντίδοτο για την εξάντληση.
Οι Ιταλοί πειραματίστηκαν με την προσθήκη κακάο σε διάφορα φαγητά και στην Ισπανία ακόμα και σήμερα σερβίρουν μια αλμυρή σάλτσα με το ονοματάκι “mole” που συνοδεύει πολλά φαγητά.
Το 1674 κυκλοφορεί στην Αγγλία σοκολάτα σε στερεή μορφή με το όνομα «δάκτυλα σοκολάτας Ισπανικής Μόδας
Στην Ολλανδία ο Coenroad Johanes van Hooten εφηύρε μια μέθοδο με την οποία ήταν δυνατή η παραγωγή βουτύρου και σκόνης κακάο που οδήγησε στη σημερινή μορφή της σοκολάτας 

Στην Ελβετία πάλι το 1875 ο Daniel Peter μια μέρα που δεν είχε τι να κάνει και καθόταν παρέα με τον κύριο Henri Nestle, δημιούργησε τη σοκολάτα γάλακτος χρησιμοποιώντας συμπυκνωμένο γάλα από τις αγελάδες του κυρίου Nestle.
Πρέπει να αναφέρουμε κάπου εδώ ότι η λευκή σοκολάτα , δεν είναι είδος σοκολάτας γιατί δεν περιέχει ζωμό κακάο αλλά μόνο βούτυρο κακάο.
Σοκολάτα, τροφή θεών και ανθρώπων πια, σοκολάτα με τη βελούδινη γεύση που πλημμυρίζει και τρελαίνει τον ουρανίσκο γεμίζοντας μας ηδονή.
Σοκολάτα που τόσο άδικα έχει κατηγορηθεί για τη ζημιά που προκαλεί στην υγεία και στη ζυγαριά μας.
Γλυκιά σοκολάτα… που τελικά μόνο καλό μπορεί να κάνεις αν σε γευόμαστε με μέτρο.
Ας δούμε λοιπόν τι μπορεί να μας προσφέρει…
Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι απελευθερώνει τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου που μας βοηθάνε να ηρεμήσουμε, μειώνει το στρες, τον πόνο και την κατάθλιψη.
Σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο έντυπο FASEB Journal, ένα συστατικό της σοκολάτας μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό από πολλά γνωστά φάρμακα κατά του βήχα.

Φιλανδοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως η κατανάλωση της κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συντελεί στη δημιουργία ευτυχισμένων και ζωηρών μωρών
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο, η μαύρη σοκολάτα μπορεί να κατεβάσει την πίεση σε άτομα με υπέρταση. 

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαντ, η σοκολάτα μειώνει την πίεση, βοηθά την κυκλοφορία του αίματος και έχει ευεργετική επίδραση στον οργανισμό, όπως η ασπιρίνη.
Στο περιοδικό Nature δημοσιεύτηκε πρόσφατα μελέτη για τη μαύρη σοκολάτα και τις ευεργετικές της ιδιότητες για την καρδιά καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες που αποτρέπουν την απόφραξη των αρτηριών.
Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης αλλά και από το Εθνικό Ινστιτούτο Διατροφικής έρευνας της Ιταλίας τονίζει ότι το γάλα αναστέλλει τις ευεργετικές της ιδιότητες για την καρδιά, εξαιτίας της αντίδρασης που δημιουργεί με τις αντιοξειδωτικές ουσίες της σοκολάτας.
Μήπως απενεχοποιήσαμε λιγάκι τη σοκολάτα;
Μήπως τελικά μας κάνει περισσότερο καλό παρά κακό, αρκεί φυσικά να τη γευόμαστε με μέτρο;
Μήπως δεν είναι ακριβώς εξάρτηση αλλά αναγκαίο διατροφικό στοιχείο;

Σοκολάτα ή κουβερτούρα;

Και οι δύο «οικογένειες» σοκολάτας είναι προϊόντα του κακάου με την ίδια πάνω-κάτω σύσταση: στερεά κακάου, βούτυρο κακάου, λεκιθίνη. Αυτό που αλλάζει είναι η αναλογία των λιπαρών

 Και τώρα ας ετοιμάσουμε μια κλασική γκανάζ
Αποτελείται από ίσα μέρη κρέμας γάλακτος και σοκολάτας και είναι από τις πιο γνωστές σοκολατένιες παρασκευές με άπειρες χρήσεις. 

Η διαδικασία παρασκευής της είναι απλή, όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ώστε το αποτέλεσμα να είναι ομοιόμορφο.
Κόβουμε τη σοκολάτα σε πολύ μικρά κομμάτια, για να ελαττώσουμε το χρόνο λιωσίματος και να μειώσουμε τα εξογκώματα, και τη βάζουμε σε ένα μπολ.
Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε την κρέμα γάλακτος και την αφήνουμε να φτάσει σε σημείο βρασμού, προσέχοντας όμως να μην καεί.
Μόλις η κρέμα αρχίσει να βράζει, την αδειάζουμε μέσα στο μπολ με τη σοκολάτα και ανακατεύουμε με μια πλαστική κουτάλα μέχρι να λιώσει τελείως η σοκολάτα και να γίνει μια λεία γυαλιστερή sauce

Αυτή είναι η περίφημη ganache

https://taneatisgaleras.blogspot.com/