Ελεγχόμενη ασυδοσία Κώστας Καββαθά* * Στο αρχείο μου έχω χίλια δυό πράγματα .
Ανάμεσά τους και πολλά αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών.
Ξεφυλλίζοντας να βρω κάτι έπεσα πάνω σε γραπτά ενός πολύ αγαπημένου συγγραφέα και δημοσιογράφου του Κώστα Καββαθά, ναι, ναι του Κώστα Καββαθά των τεσσάρων τροχών που ποτέ δεν «μάσησε» τα λόγια του.
Που κάθε κείμενό του σε τρύπαγε στην καρδιά.
Ένα από τα πολλά του και αυτό που σας μεταφέρω εδώ.
Το μεταφέρω για να δούμε ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε, το μακρινό 1998 που φώναζε ο αγαπημένος Καββαθάς.
Είχε γράψει αυτό το άρθρο και είχε δημοσιευτεί στο «TO άλλο ΒΗΜΑ» την Κυριακή 15 Μαρτίου
Σήμερα 11-07-2021 όχι μόνο δεν έχει αλλάξει κάτι, αλλά οι καταστάσεις έχουν εκτραχηλιστεί - Κρίμα, πολύ κρίμα.
Είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Και από πολιτισμό; ΜΗΔΕΝ και ακόμα παρακάτω - υπό του μηδενός – ntina
Ελεγχόμενη ασυδοσία – Κώστας Καββαθά*
Τελικά αμείλικτο τίθεται το ρώτημα: Μπορεί ή όχι ο κάθε «γιωταχής» να σταθμεύει όπου του καπνίσει, όπως του καπνίσει, όταν του καπνίσει (όπως ζητούν οι «μαχητές» ενάντια στην ελεγχόμενη στάθμευση) ή, κατά πώς έχουν γίνει τα πράγματα, να υπάρχει κάποιος έλεγχος ώστε να μην παρουσιάζονται τα φαινόμενα αλητείας που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, με ή χωρίς «γιωταχί», αντικρίζει καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους;
Προς μεγάλη λύπη ορισμένων αφελών, που ίσως πίστεψαν ότι επειδή «μου αρέσουν τα αυτοκίνητα» θα ήμουν κατά του μέτρου της ελεγχόμενης στάθμευσης, δηλώνω ότι όχι απλώς το εγκρίνω αλλά εδώ και… 25 χρόνια γράφω πώς και πού πρέπει να εφαρμοσθεί.
Έγραφα, για παράδειγμα, ότι έπρεπε να υπάρχει νόμος που να λέει ότι για να μπορεί να αγοράσει «γιωταχί» κάποιος που κατοικεί στο αποκαλούμενο «κέντρο» πρέπει πρώτα να αποδείξει στις αρχές ότι διαθέτει χώρο στάθμευσης (όπως γίνεται στο Τόκιο). Εγραφα ότι οι δήμοι πρέπει να δίνουν σοβαρά κίνητρα (ακόμη και δωρεάν θέσεις στάθμευσης) σε όσους αγοράζουν και χρησιμοποιούν φιλικά προς το περιβάλλον οχήματα αλλά και δίκυκλα.
«Φώναζα» για την ανάγκη κάθε πολυκατοικία να διαθέτει τον δικό της χώρο στάθμευσης, ώστε να μένει χώρος για τους πεζούς.
Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε γιατί ο κάθε υπουργός, ίσως και η κάθε κυβέρνηση, υπέκυπτε στις απαιτήσεις των:
Καταπατητών δημόσιας γης (πηγαίνετε στον «Κρεμασμένο Λαγό» στη Βούλα να δείτε ώς πού έφτασαν οι ροζ «βίλες» και τι απέγινε το δάσος που κάηκε και κάηκε και ξανακάηκε).
Φρικτών μικρομεσαίων, που κάνουν την πιλοτή τους «παξιμάδι».
Μικρών και μεγάλων εργολάβων που δεν έχουν αφήσει τρύπα που να μην την έχουν μπαζώσει ή χτίσει επειδή «τα ‘χουν κάνει πλακάκια» με το «κράτος».
Τοπικών σατραπίσκων που έχουν μετατρέψει τις κοινότητες / δημαρχίες σε γκέτο, μεταβάλλοντας τους δρόμους μπροστά στις βίλες τους σε ιδιωτικά πάρκινγκ, στραγγαλίζοντας την κυκλοφορία και έτσι δηλητηριάζοντας 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους από τα αέρια του θερμοκηπίου των εκατοντάδων χιλιάδων «γιωταχί» που, για τους παραπάνω λόγους, σέρνονται σαν κάμπιες στις λιγοστές λεωφόρους.
Τίποτε δεν έχει γίνει σωστά από την ημέρα που ιθύνοντες και «λαός» απώλεσαν τη δικαιολογία να παριστάνουν τους ανήξερους. Και την απώλεσαν αφενός από την εξάπλωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης (και ιδιαίτερα της TV) και αφετέρου από την ανακάλυψη μιας ιδιότητας που αποκαλείται «κοινός νους».
Στην τηλεόραση είδαν πως ένας πραγματικά πολιτισμένος άνθρωπος δεν παρατάει το «γιωταχί» του όπου τον βολεύει. Εκεί είδαν τα αυτοκίνητα να σταματούν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί. Στις εφημερίδες και στα περιοδικά διάβασαν ότι δεν πρέπει να «καβαλάνε» τα πεζοδρόμια, να ξεριζώνουν τα λιγοστά δέντρα, να κλείνουν ακόμη και τις εισόδους των σπιτιών.
Τελικά αμείλικτο τίθεται το ρώτημα: Μπορεί ή όχι ο κάθε «γιωταχής» να σταθμεύει όπου του καπνίσει, όπως του καπνίσει, όταν του καπνίσει (όπως ζητούν οι «μαχητές» ενάντια στην ελεγχόμενη στάθμευση) ή, κατά πώς έχουν γίνει τα πράγματα, να υπάρχει κάποιος έλεγχος ώστε να μην παρουσιάζονται τα φαινόμενα αλητείας που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, με ή χωρίς «γιωταχί», αντικρίζειΤα ΜΜΕ τούς πληροφόρησαν ότι χωρίς μητροπολιτικό σχεδιασμό, και αν ο κάθε τοπικός «άρχοντας» κάνει ότι του καπνίσει (όπως συμβαίνει σε πολλές κομητείες των Αθηνών αλλά, όπως με πληροφορούν οι αναγνώστες της στήλης, και σε… χωριά), σύντομα οι πόλεις θα γίνουν όχι απλώς «απάνθρωπες» (άλλη κουταμάρα και αυτή γιατί δεν υπάρχει πιο ωραία «απάνθρωπη» πόλη στον πλανήτη από τη Νέα Υόρκη), αλλά τόποι όπου οι… συνοικιακοί πόλεμοι θα δίνουν και θα παίρνουν.
Τίποτε λοιπόν από όλα αυτά δεν έγινε, αλλά από καγκελάκια, μπάρες, σιντριβάνια και «αναβαθμίσεις» υποβαθμισμένων περιοχών άλλο τίποτε.
Οι ελληνικές πόλεις (και οι ελληνικοί δρόμοι) δεν εξυπηρετούν πλέον όλους τους πολίτες αλλά μικρά, σικάτα, άκρως εγωιστικά, 100% ρατσιστικά γκρουπάκια και γκρουπούσκουλα τα οποία, επειδή διαθέτουν το απαραίτητο «βύσμα» στο ένα ή στο άλλο κόμμα, μετατρέπουν τις περιοχές τους σε μικρούς, ιδιωτικούς «παραδείσους», πάντα βέβαια «για την υγεία των παιδιών τους».
Μακάρι να είχα τον χώρο για μερικές φωτογραφίες από αυτά τα γκέτο, για να δείτε πού και πώς παρκάρουν οι βυσματούχοι και πού οι απλοί πολίτες.
Ποια είναι τελικά η άποψη του γράφοντος;
Απλά… όλοι οι δρόμοι (με την εξαίρεση εκείνων που περνούν μπροστά από σχολεία, νοσοκομεία, οίκους ευγηρίας κλπ.) πρέπει να είναι ελεύθεροι για χρήση από όλους τους πολίτες.
Επειδή όμως υπάρχουν και πολλοί τοπικοί άρχοντες που τιμούν τη λαϊκή εντολή και θέλουν να κάνουν καλύτερη τη ζωή των πολιτών, επειδή καλώς ή κακώς ο σύγχρονος άνθρωπος χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιεί το επιβατικό αυτοκίνητο και επειδή η βελτίωση της ποιότητας απαιτεί χρήμα, λέω όχι απλώς «ναι» στην ελεγχόμενη στάθμευση αλλά ελπίζω να επεκταθεί παντού, ακόμη και στα γκέτο που ανέφερα πιο πάνω.
Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια οι (ιδιωτικές) εταιρείες που θα αναλάβουν το έργο να διαθέτουν ένα μίνιμουμ υποδομής (και σοβαρότητας) ώστε οι ελεγκτές τους να μη δίνουν την ίδια στιγμή 15 κλήσεις στο ίδιο αυτοκίνητο, σε 22 διαφορετικούς δρόμους της πόλης.
Μία ακόμη προϋπόθεση είναι να σταματήσουν οι κραυγές των λαϊκιστών, αλλά αυτό είναι μάλλον δύσκολο στη χώρα της φαινομενικής πραγματικότητας.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τους δεκάδες αναγνώστες της στήλης που έκαναν τον κόπο να γράψουν παρουσιάζοντας και άλλες συνήθειες της συνομοταξίας των Γ.Μ.Τ.Β. (γκλαμουρομπουρτζοτυρόβλαχων). Θα επανέλθουμε.
