Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Το θέμα της αναγνώρισης και διαχείρισης των συναισθημάτων (συναισθηματική νοημοσύνη) είναι ίσως το σοβαρότερο θέμα στη ζωή μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται η υγεία και η ζωή μας ολόκληρη, όπως πολλές φορές έχουμε πει τόσο σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα όσο και σε βίντεο στο κανάλι μου στο youtbe.
Θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα ειδικό στα σχολεία από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Μάθημα συναισθηματικής νοημοσύνης.
Θα άλλαζε αυτό τον κόσμο μας προς το καλύτερο.
Η συναισθηματική νοημοσύνη
είναι η βάση της διαχείρισης του στρες.
Γιατί όσο "σωστά" (άσκηση, διατροφή, γείωση κ.λπ.) κι αν ζει κάποιος, αν τα συναισθήματά του τον ταλαιπωρούν η ανθεκτικότητά του απέναντι στο στρες θα είναι μικρή και θα οδηγηθεί σε νοσήματα και ταλαιπωρίες στη ζωή του.
Το σώμα μας μιλάει και μας βοηθάει πολύ σ΄ αυτό.
Πρέπει να μάθουμε να το ακούμε.
Νιώθουμε ευφορία;
Σημαίνει πως απολαμβάνουμε κάποιο θετικό συναίσθημα.
Νιώθουμε δυσφορία;
Σημαίνει πως κάποιο αρνητικό συναίσθημα μας παιδεύει λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με τον βαθμό δυσφορίας μας.
Συνήθως η διάρκεια της ευφορίας είναι απλά στιγμές ή το πολύ-πολύ κάποιες ώρες ή ημέρες, ενώ της δυσφορίας ατέλειωτες ώρες, ημέρες ή χρόνια…
Το να αποφασίσουμε να αρχίσουμε να παρατηρούμε τι ακριβώς νιώθουμε, είναι το πρώτο βήμα για την βελτίωση της υγείας και της ζωής μας, αφού και τα δύο έχουν άμεση σχέση με τα συναισθήματά μας.
Γιατί επηρεάζουν αυτά, μέσα από την επίδραση που έχουν στο γονίδιά μας (βελτιωτική ή καταστροφική της λειτουργία τους), τα κύτταρά μας και μέσω την κυττάρων του εγκεφάλου μας και τον τρόπο που χειριζόμαστε τις σκέψεις και τελικά τις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας…
Το επόμενο βήμα είναι να δώσουμε ένα όνομα στο συναίσθημά μας.
Να το αναγνωρίσουμε.
Οι ψυχολόγοι λένε πως αυτό μειώνει μέχρι και κατά 50% την επίδραση που το συναίσθημα αυτό έχει επάνω μας, όπως έχουμε ξαναπεί.
Είναι πραγματικά μεγάλη υπόθεση να μπορούμε να ονομάσουμε το συναίσθημά μας όταν αυτό μας δημιουργεί δυσφορία.
Πολλές φορές μάλιστα τη δυσφορία την θεωρούμε ευφορία, παρ΄ ότι καταλαβαίνουμε βαθιά μέσα μας πως αυτό που νιώθουμε μας «τρώει» την υγεία και τη χαρά της ζωής.
Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθούμε πως νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα όπως ζήλεια, κακία, άρνηση, φόβο κ.λπ.
Συνήθως αποδίδουμε αυτό που νιώθουμε σε εξωγενείς καταστάσεις ή συμπεριφορές δικαιολογώντας απόλυτα τον εαυτό μας.
Και αυτό είναι το μεγάλο λάθος…
Ζούμε στην ύλη και ως υλικά όντα είναι αδύνατον να αποφύγουμε την δυαδικότητα (καλό- κακό).
Τα αρνητικά συναισθήματα είναι κομμάτι της φύσης μας της υλικής, και πρέπει να τα αποδεχόμαστε, να τα αναγνωρίζουμε και να τα εκφράζουμε με τρόπους που δεν θα βλάπτουν εμάς ούτε άλλους.
Το να τα αρνούμαστε και να τα καταπιέζουμε δεν ωφελεί σε τίποτα γιατί αυτά θα βρουν τρόπο να εκφραστούν μέσα από το σώμα μας.
Και τότε η αντιμετώπισή τους θα είναι δυσκολότερη.
Η συχνή παρατήρηση του εαυτού και η διαπίστωση και αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων μας είναι τα πρώτα βασικά βήματα για την βελτίωση της υγείας και της ζωής μας.
Ο ρόλος της παρατήρησης
Το πρώτο βήμα για καλή υγεία και ζωή είναι η παρατήρηση.
Πρέπει να γίνουμε συνειδητοί παρατηρητές των πράξεων, αντιδράσεων και συναισθημάτων μας.
Πρέπει ουδέτερα και αποστασιοποιημένα να μάθουμε να παρατηρούμε το υλικό μας σώμα. Πώς κινείται, πώς εκφράζεται, πώς νιώθει…
Μπορούμε, και λίγο πολύ το ξέρουμε οι περισσότεροι αυτό, αλλά κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε, ιδιαίτερα όταν δεν μας αρέσει αυτό που αισθανόμαστε.
Η παρατήρηση όμως, η αποστασιοποιημένη,
δίχως κριτική παρατήρηση του εαυτού,
αλλά και των άλλων,
όπως και των πραγμάτων που μας περιτριγυρίζουν, οδηγεί τον νου σε χαλάρωση, σταματάει τις άσκοπες σκέψεις και αυξάνει τη διαίσθηση και τις ικανότητές μας, γιατί αφήνει ελεύθερη την επικοινωνία μας με την πνευματική μας φύση.
Όσον αφορά τον εαυτό,
η συνεχής παρατήρηση τόσο των αντιδράσεων του υλικού σώματος όσο και των συναισθημάτων μας, είναι ικανή σιγά-σιγά να μας απαλλάξει από παλιές πεποιθήσεις που επηρεάζουν την καλή υγεία και ζωή, δημιουργώντας εμπόδια, τριβές και δυσκολίες.
Σας έχω μιλήσει αναλυτικά για το μέρος αυτό του εγκεφάλου μας που ονομάζεται RAS σε παλαιότερα άρθρα μου.
Αν τα διαβάσετε με προσοχή θα καταλάβετε το πώς
η παρατήρηση μπορεί να βοηθήσει την υγεία και τη ζωή μας. Παρατηρώντας τα πράγματα γύρω μας όπως και όσα συμβαίνουν στο ίδιο μας το σώμα, δίνουμε στο RAS μας το μήνυμα ότι τα θεωρούμε σημαντικά και αυτό κάνει το
RAS να επιτρέπει την είσοδο αυτών των ερεθισμάτων στον εγκέφαλό μας, πράγμα που μέχρι τότε είχε αποκλείσει, θεωρώντας τα ερεθίσματα αυτά γνωστά...
Έτσι απολαμβάνουμε σιγά-σιγά όλο και περισσότερο τη ζωή και κατανοούμε όλο και περισσότερο τον εαυτό μας.
Όσο πιεστικό κι αν είναι το πρόγραμμα εργασίας σας, ή η ζωή σας γενικότερα, το να προσπαθείτε να παρατηρείτε αποστασιοποιημένα τον εαυτό σας, τους άλλους και τα πράγματα γύρω σας, δεν χρειάζεται χρόνο.
Χρειάζεται μόνον απόφαση να προσπαθήσετε να το εφαρμόσετε.
Εύχομαι ολόψυχα να το αποφασίσετε.
Με αγάπη
