το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετ, 05/20/2015
στο ithacanet.gr
Αυτό θα έβαζα, για τίτλο μιας "επιστημονικής" συνέντευξης, για να αντικατοπτρίζει την ουσία των λεγομένων, αλλά το καθεστωτικό ΑΜΕ-ΜΠΕ έβαλε «δεν υπάρχει ψυχή, όλα πηγάζουν από τον εγκέφαλο».
Τη συνέντευξη έδωσε ο διάσημος καθηγητής Γιώργος Παξινός, ειδικός στη νευροεπιστήμη.
Αν στεκόταν μόνο στον τίτλο , δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω. Ο διαχωρισμός ψυχής και σώματος είναι μία φιλοσοφική επινόηση του Πλάτωνα, την οποία ο Παύλος αναπαρήγαγε, για συγκεκριμένο λόγο. Και οι επίσκοποι της χριστιανικής θρησκείας την υιοθέτησαν, σαν τον βασικό κανόνα της δικής τους κοσμικής λειτουργίας, για δικούς τους, επίσης, λόγους. Για να γίνω πιο σαφής, η Παλαιά Διαθήκη δεν κάνει διαχωρισμό ψυχής και σώματος και αυτή η άποψη του Απόστολου Παύλου δεν ήταν η κυρίαρχη, απ’ όσα άλλα έχει γράψει στις επιστολές του. Το κυρίαρχο ήταν η Αγάπη, όχι μόνο σαν Πίστη στο Θεό, αλλά σαν λόγος και έργο "ποιητών ανθρώπων".
Μετά απ' αυτό, όμως, ο γιατρός χρησιμοποιεί την επιστημονική του αυθεντία, για να αναπαράγει όλη τη δυτική θεολογία και ιδεολογία. Αυτή που ξεκίνησε από τον Αυγουστίνο, καθιερώθηκε από τον Λούθηρο και αναπαράχθηκε από τους φιλοσόφους, που η Δύση προώθησε σαν βολικές, για τους ισχυρούς, «αυθεντίες». Κατ’ αυτούς, ο άνθρωπος «δεν έχει ελεύθερη βούληση», «από τη φύση του, ρέπει προς το κακό και την εχθρότητα» και «δεν τον σώζει τίποτα, ό,τι κι αν κάνει, αν δεν θέλει η θεία Χάρη». Ακολούθησε μια «ιστορία» και μία «επιστήμη», που προσέφερε και την αναγκαία τεκμηρίωση. Όλο αυτό το ανακάτεμα μιας σημαδεμένης τράπουλας, για να βγαίνει, πάντα, το χαρτί που θέλει η Κεφαλαιοκρατία, το βρίσκουμε στη συνέντευξη του κ. Παξινού. Ο τρόπος του δεν είναι πάντα ευθύς, αλλά επιστρατεύει την ψυχολογία και τη λογοτεχνία, για να περάσει αυτό που θέλει.
Πονηρά, αποφεύγει να απαντήσει στην ερώτηση «Πόσο μοιάζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τον εγκέφαλο των ζώων; Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε επιθετικά ζωικά ένστικτα;»: «Δεν έχω βρει ανατομικές διαφορές μεταξύ του εγκεφάλου του ανθρώπου και των πιθήκων. Είναι βέβαια επικίνδυνο να βγάλει κανείς συμπεράσματα από αυτές τις ομοιότητες». Δε λέει το επιστημονικό ή το βγαλμένο από τη ζωή, πως ο άνθρωπος δεν είναι πίθηκος κι ας μη βρίσκει "ανατομικές διαφορές στον εγκέφαλο" τους. Δε λέει το επιστημονικό και βγαλμένο από τη ζωή ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι είτε κακός είτε καλός, κάτι που εξαρτάται από φυσικούς και πολιτισμικούς παράγοντες και, κυρίως, από την παιδεία του. Σπεύδει, όμως, να πει: «Πάντως κάτι χρειάζεται να γίνει με την επιθετικότητα, γιατί οι άνθρωποι σκοτώνονται για τόσες αιτίες, όπως φυλετικές ή θρησκευτικές». Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες αιτίες πολέμου, αλλά σ’ αυτές, μόνο, πρέπει να εστιάζουμε, για να βγάλουμε από μέσα μας κάθε τι που, θεωρείται «οπισθοδρόμηση». Η παιδεία που διδάσκει ο καθηγητής κ. Παξινός επικεντρώνεται, συνειδητά και σκόπιμα, στο "κακό", στο "επιθετικό" και το "εχθρικό" της φύσης του ανθρώπου. Έτσι νομιμοποιεί και αυτός την «έξωθεν» ή «άνωθεν» εξουσιαστική παρέμβαση, αυτή που θα βάλει τάξη στους "επιθετικούς" ανθρώπους, που «είναι λύκοι για τον άνθρωπο», όπως έλεγε και ο πατέρας της αγγλοσαξωνικής φιλοσοφίας Τόμας Χομπς.
Ο καθηγητής αποκρύπτει το γεγονός ότι η φυλή, η συγγένεια, η συγκατοίκηση και η αναγνώριση ομοιότητας σε άλλους ανθρώπους, εξουδετέρωνε την επιθετικότητα, δημιουργούσε θεσμούς διευθέτησης διαφορών και όλα αυτά μαζί αποτελούν βασικό τρόπο ειρηνικής συμβίωσης, μέχρι σήμερα. Και οι θρησκείες είναι ένας από τους τρόπους, με τον οποίο ο άνθρωπος προσπάθησε να ρυθμίσει ειρηνικά τα της κοινής ζωής του. Το ότι κάποιοι χρησιμοποίησαν τη θρησκεία και τη φυλή, για να προκαλέσουν πολέμους, αυτοί οι κάποιοι δεν ήταν οι λαοί και οι φυλές, αλλά συγκεκριμένες εξουσίες. Αν όχι στον καιρό που διαμορφώθηκαν οι φυλές, σίγουρα, στην ιστορική και νεώτερη εποχή. Στη χιλιάδων χρόνων ζωή της ανθρωπότητας, τα χρόνια της ειρήνης ήταν, πάντα περισσότερα, από τα χρόνια του πολέμου. Αν ήταν αλλιώς, δεν θα ήμασταν 7 δισεκατομμύρια, σήμερα.
Ο επιστήμονας μας λέει ότι «κάτι πρέπει να γίνει με την επιθετικότητα», αλλά, προφανώς δεν ξέρει τι. Αν εγώ πω ότι η επιθετικότητα αντιμετωπίζεται με την καλλιέργεια ωραίων σχέσεων φιλίας και αγάπης, όπως μας λένε φιλοσοφίες και θρησκείες, ο κ. Παξινός έχει έτοιμη την απάντηση: «Στο συναισθηματικό πεδίο, π.χ. στην αγάπη, δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δεν μπορείς να κατευθύνεις τα συναισθήματά σου με τη θέλησή σου». Ο ρωμαιοκαθολικός φιλόσοφος, εκ των αγαπημένων των νεοφιλελεύθερων Κυρίαρχων, Πιερ Νικόλ, εμπνευσμένος από τον Άγιο Αυγουστίνο, είχε πει το 1670: «Οι άνθρωποι καίτοι κενοί φιλάλληλης αγάπης, λόγω της παρεκτροπής που επέφερε το αμάρτημα, παραμένουν, ωστόσο, πλήρεις αναγκών και οι μεν εξαρτώνται από τους δε σε άπειρα πράγματα. Για να ικανοποιηθούν, λοιπόν, αυτές οι ανάγκες, η απληστία πήρε τη θέση της φιλάλληλης αγάπης και το κάνει με τέτοιο τρόπο που δεν μας παραξενεύει αρκετά». Μέσα στους αιώνες, για την υπεράσπιση της απληστίας, που είναι η πεμπτουσία του Δυτικού "Πολιτισμού", το μόνο που άλλαξε είναι η επιστράτευση της επιστήμης.
Χρησιμοποιώντας μπόλικη «επιστημονική» αλχημεία, μας λέει πως άλλο πράγμα αυτό που είσαι και άλλο πράγμα ο εγκέφαλος σου: «Νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις πως θα πας να δεις αυτή την ταινία και όχι την άλλη, όμως στην πραγματικότητα ο εγκέφαλός σου έχει αποφασίσει από πριν και σε ενημερώνει. Οι αποφάσεις σου είναι θέμα νευρώνων. Δεν είσαι παρά ένας φελλός πάνω στα κύματα του εγκεφάλου και όχι το ίδιο το κύμα». Εδώ έχουμε μια, ακόμα, κορυφαία απάτη. Δεν θα τη χαρακτηρίσω ασυναρτησία ή λάθος, αλλά συνειδητή επιλογή. Είναι δικό του πρόβλημα, αν το λέει ο ίδιος ή ο εγκέφαλος του, ή, απλώς, αυτός "δεν είναι παρά ένας φελλός". Μπορεί να μη πιστεύει στο Θεό ή στο διαχωρισμό ψυχής και σώματος, πιστεύει όμως σε μια «επιστημονική» Μεταφυσική, που διαχωρίζει τον εγκέφαλο από το σώμα και από αυτό που, τελικά, είναι ο άνθρωπος. Δεν έχει ακούσει ποτέ ότι η επιστήμη έχει ξεκαθαρίσει πως αυτό που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει από όλα τα άλλα ζώα, είναι η ικανότητα του ομιλείν. Και είναι η γλώσσα, που παίρνει εντολές από τον εγκέφαλο για το τι θα πει, αλλά είναι κι εκείνη που επηρεάζει τον εγκέφαλο.
Αν δεν το καταλάβατε, και η ηθική είναι θέμα νευρώνων του εγκεφάλου, οπότε, δεν χρειάζονται ηθικοί κανόνες ή κάθε είδους ρυθμιστές συμπεριφοράς, για την ανάπτυξη καλών ανθρώπινων σχέσεων. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει, με τη μόρφωση, καλύτερος ή χειρότερος, αφού δεν έχει ελεύθερη βούληση. Το ίδιο έλεγε και ο Λούθηρος:«Η ελεύθερη επιλογή είναι στην πράξη κάτι το πλασματικό ή μία λέξη χωρίς αντικείμενο». Επιστημονικές έρευνες και εμπειρίες ζωής χιλιάδων χρόνων, έγιναν σκόνη από τη θεολογούσα «επιστήμη» του κ. καθηγητή. Λέει ο σύγχρονος επιστήμων, που αναπαράγει τον Λούθηρο: «Για άλλα θέματα, πέρα από τα συναισθήματα, είναι δυσκολότερο να αποδείξει κανείς ότι επίσης δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση». Ώπα! Στα συναισθήματα μόνο δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση! Στα υπόλοιπα, το θέμα παίζεται. Μπορεί η Παιδεία, που έλαβε και ο ίδιος, να βελτίωσε τον εγκέφαλο του σε θέματα εξυπνάδας και γνώσεων, αλλά, από τα συμφραζόμενα, προκύπτει ότι "η αγάπη δεν καλλιεργείται" και, μάλλον, η επιθετικότητα είναι δεδομένη. Επιπλέον μας λέει ότι «Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ πέρα». Να μου επιτρέψει να πω ότι εγώ και πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, μπορεί να μην ξέρουμε, ακριβώς, ποιοι είμαστε, αλλά σίγουρα, ξέρουμε γιατί είμαστε εδώ και πού θέλουμε να πάμε. Και ο Σωκράτης, που είπε το "ουδέν οίδα" και το "γνώθι σαυτόν", ήξερε το ρόλο του και τον προορισμό του.
Κάπως έτσι, με φιλοσοφική και επιστημονική τεκμηρίωση, αφήνεται το πεδίο ελεύθερο στην Κεφαλαιοκρατία. Αυτή είναι, διαχρονικά, η Δύση. Θεός τους είναι ο Μαμωνάς.
Ο ποδηλάτης κ. Παξινός, όπως λέμε «Αμυράς» ή «Θεοδωράκης», ξέρει, μόνο, ότι είμαστε «επιθετικοί», έρμαια των νόμων της φύσης ή της μοίρας, αλλά ποτέ έρμαια των νόμων της καθεστηκυίας πολιτικής. Γι αυτό και μας προτείνει «Η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη». Μπορεί να μη μας σώσει η Θεία Χάρη ή η δική μας βούληση, αλλά μπορεί να μας σώσει η θεία Χάρη της Ε.Ε. . Όπως καταλάβατε, σ’ αυτό που ζει η Ελλάδα, δεν διακρίνει καμία επιθετικότητα, εκ μέρους των «δανειστών» και των πολιτικών υποτελών τους. Αντίθετα, μένοντας πάντα σύμφωνος με τη λογική του «κακού ανθρώπου», έχει ακούσει στην Αυστραλία, (τόπε, για να μη πει ότι συμφωνεί και ο ίδιος) πως οι Έλληνες «είναι διεφθαρμένοι, ότι δεν πληρώνουν τους φόρους τους (πράγμα εν μέρει σωστό), ότι έχουν τις πισίνες τους κλπ.». Άραγε, εκεί στην Αυστραλία, και με το κύρος που διαθέτει, έδωσε κάποια συνέντευξη, για να διορθώσει την εικόνα των Ελλήνων;
Πολύ άτυχος ο κ. Παξινός. Με το «Κόμμα των ποδηλάτων» πήρε 0,1%, στην Αυστραλία. Στην Ελλάδα θα ήταν βουλευτής και βάλε.
Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι δεν είναι η επιστήμη που ορίζει τις συμπεριφορές και τους σκοπούς του ανθρώπου. Η επιστήμη είναι ένα εργαλείο, για να υπηρετεί και να βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων. Αλλά, όπως φαίνεται και από τη συνέντευξη του κ. Παξινού, η επιστήμη και ο κ. Παξινός υπηρετούν τα κέρδη μιας στυγνής και απάνθρωπης Ολιγαρχίας, η οποία, βεβαίως, ούτε συνείδηση έχει, ούτε ηθική είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, φιλειρηνική.
Το χειρότερο δεν είναι τα όσα είπε ο κ. Παξινός, τα οποία, εξ άλλου, αναπαράγουν όλοι οι κορυφαίοι επιστήμονες. Το χειρότερο είναι ότι έχουν περάσει βαθειά μέσα στη σκέψη μας. Γι' αυτό και η συνέντευξη, με τα τόσα "ωραία", πέρασε ασχολίαστη. Κάποιοι, μόνο, κάτι ψέλισαν για εκείνο το "ναί" στην ευρωζώνη. Μετά από 200 χρόνια δυτικοκρατίας και ξεπουλημένων σ’ αυτήν πολιτικών, θρησκευτικών και πνευματικών ηγετών, έχουμε ξεχάσει την Ελληνική φιλοσοφία, τον δικό μας τρόπο πίστης, τη δική μας άποψη για τη φύση του ανθρώπου και των σχέσεων τους, τον δικό του τρόπο άσκησης πολιτικής. Με δυο λόγια, έχουμε ξεχάσει την Εκκλησία, είτε αυτή είναι του Δήμου είτε του Θεού.
ΑΛΛΟ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑ, αλλά οι νευρώνες του εγκεφάλου μας, αν και δεν εκπαιδεύονται, τελικά, έχουν εκπαιδευθεί αλλιώς. Κι όταν λέμε "Ελλάδα", εννοούμε Άνθρωπος και Ανθρωπότητα.
Τα ερωτήματα είναι πάντα τα ίδια και παραμένουν αναπάντητα, όχι μόνο από τις εξουσίες, αλλά και από τον έρμο λαό: «Ποιος αποφασίζει, ποιος πρέπει να αποφασίζει κι εσύ με ποιον είσαι; Με τους πολλούς ή με το 1% του πλανήτη;
Γιάννης Κων. Κρούσος
Φαρακλάτα Κεφαλονιάς
(Εικόνα: Έργο με led φως του Δον ΨΥΧΩΤΗ, από τη συλλογή Led It Be)
Bιογραφικό:
O Γιώργος Παξινός είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2012 και της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών από το 2009. Είναι διεθνώς γνωστός και πολυβραβευμένος για τη συμβολή του στη νευροανατομία και στη χαρτογράφηση του εγκεφάλου του ανθρώπου και των ζώων.
Τα συγγράμματά του και οι έρευνές του έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην καταπολέμηση νευροεκφυλιστικών παθήσεων όπως το Πάρκινσον και το Αλτσχάιμερ.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1944 και μετά το γυμνάσιο έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και μετά πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά.
Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο πανεπιστήμιο Γιέηλ των ΗΠΑ, από το 1974 μετακινήθηκε μόνιμα στην Αυστραλία, όπου μέχρι σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ και βασικός ερευνητής-επικεφαλής ομάδας στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας (Neuroscience Research Australia).
άλλη μία αναφορά για τον Παξινό στην lifo
lifo.gr
