➀ διαφορές μεταξύ λοιμώξεων του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος
Το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου περιλαμβάνει τη ρινική κοιλότητα, όπως αυτή συνδέεται με τις ευσταχιανές σάλπιγγες και τους ρινοδακρυϊκούς πόρους, τον φάρυγγα, τη φωνητική συσκευή, την τραχεία, τους κύριους και θυγατρικούς βρογχικούς κλάδους (: το αγωγό σύστημα, που χερησιμεύει για την μεταγωγή του αέρα προς και από το παρέγχυμα.) και τους πνεύμονες -το παρέγχυμα, που λαμβάνει χώρα η ανταλλαγή αερίων.
Σε επαφή, επίσης, ευρίσκονται οι παραρρίνιοι κόλποι κια οι μετωπιαίοι κόλποι.
Τα κατά σειρά διαταγμένα αυτά όργανα, απεργάζονται τις αναπνευστικές οδούς.
Οι ενδοπνευμονικοί βρόγχοι και το πνευμονικό παρέγχυμα παριστούν το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα, ενώ τα υπόλοιπα, το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.
Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος περιλαμβάνουν το κοινό κρυολόγημα, την ήπια γρίπη, την αμυγδαλίτιδα, τη λαρυγγίτιδα, και τις λοιμώξεις των κόλπων προσώπου (ρινοκολπίτιδες).
➁ ⇒ Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. περιλαμβάνουν: το κοινό κρυολόγημα, την ήπια γρίπη, την αμυγδαλίτιδα, τη λαρυγγίτιδα, και τις λοιμώξεις των κόλπων προσώπου (ρινοκολπίτιδα,μετωπιαία κολπίτιδα).
Στα συχνότερα συμπτώματα των λοιμώξεων αυτών, συγκαταλέγεται ο βήχας.
Σημειώνεται όμως ότι ακόμη και οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού μπορεί να συνοδεύονται με συμπτώματα από το ανώτερο, όπως η ρινική συμφόρηση η καταροή, η κυνάγχη, πταρμός, μυαλγίες, κεφαλαγία.
➃ ⇒ Λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού
Τοπογραφικά, οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος μπορεί να εντοπίζονται στους βρόγχους (οξεία βρογχίτιδα), το πνευμονικό παρέγχυμα (πνευμονία) ή και στα δύο (βρογχοπνευμονίες).
Καθώς οι λοιμώξεις αυτές οφείλονται σε διαφορετικά παθογόνα, ενώ μπορούν εύκολα να διακριθούν, ακόμη και -ιδίως- κλινικά, είναι σαφές ότι η τακτική της επιπόλαιης επιλογής αντιβιοτικών από το Φαρμακείο ή το τηλέφωνο είναι εσφαλμένη.
Κάθε μια από τις παραπάνω λοιμώξεις οφείλεται σε διαφορετικά παθογόνα, και κλινικοαπεικονιστικά τροποποιείται ανάλογα με το παθολογικό υπόστωμα, το περιβάλλον και τον εμπλεκόμενο λοιμογόνο παράγοντα.
Τα κυριότερα συμπτώματά τους είναι βήχας, δύσπνοια, απόχρεμψη, αλλά επίσης μπορεί να συνυπάρχουν πυρετός, αδυναμία, εξάντληση, μυαλγίες, απώλεια βάρους, αιμόπτυση, συμπτώμστα από το Γαστρεντερικό, διάρροιες, έμετοι, ελαφρύς ίκτερος, καταροή, κυνάγχη, αίσθημα σύσφιγξης στο θώρακα.
Τέλος πολλές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού μπορεί να προάγονται, σε μερικές, ημέρες σε λοιμώξεις του κατώτερου και σε αυτές τις μεταναστευτικές καταστάσεις πάντα εμπλέκεται μια ιογενής λοίμωξη, η οποία προηγείται και προκαλεί κατάρρευση του τοπικού αμυντικού συστήματος, καθώς καταστρέφει την μηχανική κάθαρση στους αεραγωγούς και διευκολύνει τη διείσδυση παθογόνων στους ευαίσθητους ιστούς του πνευμονικού παρεγχύματος [κατιούσα φλεγμονή].
Συχνή είναι η διείσδυση του ίδιου του παθογόνου ιού προς τις κατώτερες αναπνευστικές μοίρες, οπότε και το παθογόνο αποτέλεμα είναι περισσότερο απειλητικό.
Στις πλείστες των περιπτώσεων, η λοίμωξη διαρκεί μέχρι 7 ημέρες, και συχνά η περίοδος αυτή διακρίνεται κλινικά σε στάδια, όπως η ερυθρά και φαιά ηπάτωση του πνεύμονος.
Τα στάδια διακρίνονται κλινικά επειδή παράγουν διαφορετικά στηθακουστικά φαινόμενα: Τρίζοντες, βρογχική αναπνοή, υπόστροφοι τρίζοντες.
Μετά την ανάνηψη καταλείπονται προσωρινές βρογχεκτασίες, που μπορεί να προσθέτουν χρονιότερα συμπτώματα ή και μείωση της τοπικής άμυνας του οργανισμού, για διάστημα περίπου 3-4 μηνών.
Στην περίοδο αυτή προφανώς ο αναρωννύων ασθενής είναι επιρρεπής για νέα λοίμωξη από ευκαιριακά μικρόβια.
➄ Η γρίπη των χοίρων Η1Ν1. Προκαλείται από το αντίστοιχο στέλεχος του ιού της γρίπης Α. Ονομάστηκε έτσι, έπειδή εμφανίζει ομοιότητες με τους ιούς που μολύνουν τους χοίρους.
Όπως όλες οι αναπνευστικές ιώσεις, η γρίπη των χοίρων εκδηλώνεται με συμπτώματα, όπως επί λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού, ή γενικά, όπως πυρετό, μυαλγίες, ρίγηαρθραλγίες. Επίσης εμέτους και διάρροιες.
Η τεχνητή ανοσία μικρής δάρκειας, συμπεριλαμβάνεται στα εμβόλια της κοινής γρίπης.
➅ η γρίπη των πτηνών
Προκαλείται επίσης από στελ;eχη του ιού τηςς γρίπης Α. και αφορά σε παραλλαγή του, την χαμηλής παθογόνικότητας Η5Ν1 LPA ή την Η7Ν9, υψηλής.
Η γρίπη των πουλιών μπορεί να αποβεί απειλητική για τη ζωή. , καθώς καταλήγει μεγάλο αροιθμός προσβληθέντων (40-50%).
Οι ποροσβληθέντες έχουν επαφή με άρρωστα πουλιάή τα περιττώματά τους, αλλά μπορεί να μεταδοθεί και από άτομο σε άτομο.
Θεραπευτικώς, χορηγούνται αντιικά φάρμακα.
Ο καλύτερος τρόπος αποφυγής της σοβαρής αυτής λοίμωξης είναι η αποφυγή με τον λοιμογόνο παράγοντα, που συνήθως ευρίσκετι στα πολιά και τους χώρους τους.
Υπάρχει και εμβόλιο, το οποίο μδεν εμκπεριέχεται στο εμβόλιο της εποχικής γρίπης. .
➆ εντεροϊοί.
Αναφέρονται σε ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού, χωρίς πολυομυελίδα, και είναι πού διαδεδομένοι, καθώς περοσβάλλονται 10-15 εκατομμύρια άτομα το χρόνο.
Υπάρχουν πολλά στελέχη ενδοϊών εκτός της πολυομυελίτιδας, ενώ πρoσώρας τουλάχιστον δεν υπάρχει ειδική αντιική θεραπεία για τους εντεροϊούς
➇ ⇒ Η γρίπη των ενηλίκων. Η εποχική γρίπη ή γρίπη των ενηλίκων προκαλείται από τους ιούς της γρίπης Α και Β. Μπορεί να είναι ήπια ή πολύ βαρύτερη, ακόμη και να οδηγεί τους ασθενείς σε ΜΕΘ.
Από τα σχυνότερα συμπτώματα, πυρετός, ρίγη, κυνάγxη, ρινική καταρροή, μυαλγίες, αρθραλγίες, κεφαλαλγία και κόπωση.
Όχι σπάνια, εμφανίζονται διάρροια κι έμετοι, αν και τα συμπτώματα αυτά είναι συχνότερα στα παιδιά.
Οι επιπλοκές της γρίπης περιλαμβάνουν την βακτηρισκή πνευμονία, ωτίτιδες, παραρινοκολπίτιδες, αφυδάτωση και επιδέινωση χρόνιων παθήσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η ΧΑΠ κ.ά.
Η λήψη εμβολίου εποχικής γρίπης είναι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της γρίπης.
Όλοι οι υγιείς και κατάλληλοι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν εμβόλιο γρίπης κάθε σεζόν.
Χρειάζονται δύο εβδομάδες από τη στιγμή του εμβολιασμού για την ανάπτυξη αντισωμάτων στο σώμα για την προστασία από τη γρίπη.
Μερικά άτομα δεν είναι κατάλληλα για εμβόλια γρίπης.
Η ηλικία ενός ατόμου, το ιστορικό υγείας και οι αλλεργίες (συμπεριλαμβανομένης της αλλεργίας στα αυγά) πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πριν από τη λήψη γρίπης.
Oι παραρινοκολπίτιδες και οι ωτίτιδες συγκταλέγονται στις ήπιες επιπλοκές της γρίπης.
Η πνευμονία είναι, αντίθετα, μια δυνητικά πολύ σοβαρή επιπλοκή της γρίπης. που μπορεί να προκύψει είτε ως κατιούσα φλεγμονή από τους ιούς της γρίπης είτε από την ανάπτυξη ευκαιριακών βακτηριδίων, πνευμονιόκοκκος, αιμόφιλος κ.ά. που σαπροφυτούν στον φάρυγγα. Η μυοκαρδίτιδα, η εγκεφαλίτιδα, μυοσίτιδα ή ραβδομυόλυση και η ανεπάρκεια πολαπλών οργάνων και η σήψη είναι δυνητικές σοβαρές επιπλοκές.
Η γρίπη μπορεί, επιπλέον, να επιδιενώσει χρόνια προβλήματα όπως άσθμα, χρόνιες αποφρακτικές πνευμονοπάθειες και χρόνιες καρδιοπάθειες.
Οποιοσδήποτε μπορεί να αρρωστήσει με γρίπη (ακόμη και υγιείς) και σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με τη γρίπη μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά μερικοά ατόμα διατρφέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών που σχετίζονται με τη γρίπη.
άτομα σε υψηλό κίνδυνο.
Σ΄αυτά περιλαμβάνονται άτομα 65 ετών και άνω, άτομα οποιασδήποτε ηλικίας με ορισμένες χρόνιες ιατρικές παθήσεις (όπως άσθμα, διαβήτης ή καρδιακές παθήσεις, χρόνιες παθήσεις του αίματος), έγκυες γυναίκες και παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών, αλλά ιδίως εκείνα ηλικίας κάτω των 2 ετών.
➈ ⇒ κοινό κρυολόγημα. Πρόκειται για εξαιρετικά συχνή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού που προκαλείται από ένα από τους 57 τύπους αδενοϊών.
Τα προσβληθέντα άτομα, είναι μεταδοτικά, ήδη από την περίοδο πριν την έναρξη των συμπτωμάτων τους και παραμένουν μεταδοτικά, μέχρι την ανάρρωσή τους. Δηλαδή επί διάστημα περίπου 2 εβδομάδων.
Οι λοιμώξεις από αδενοϊό προκαλούν πυρετό (±), κυνάγχη και κεφαλαγία.
Μοοιρεί να εμφανιστεί λεμφαδενίτιδα. Η ανάρρωση επέρχεται εντίος 1-2 εβδομάδων.
Δεν υπάρχουν κατάλληλοα αντιικά φάρμακα για τους αδενοϊούς.
➉ ⇒ βακτηριακή πνευμονία. για τη λεπτομερέστερη ανασκόπηση των λοιμώξεων του πνευμονικού παρεγχύματος, εδώ.
Η βακτηριακή πνευμονία είναι λοίμωξη του πνευμονικού παρεγχύματος και διακρίνεται από την οξεία βρογχίτιδα, βρογχιολίτιδα, που είναι λοίμωξη των αμιγώς αερροφόρων οδών.
Οι λοιμώξεις αυτές, εν γένει προκαλούν διαταραχές αερισμού αιματώσεως
Η βρογχοπνευμονία, αντίθετα, είναι λοίμωξη που προσβάλλει τόσο την αναπνευστική, όσο και την αγωγό μοίρα των πνευμόνων.
Οποιασδήποτε μπορεί να προσβληθεί, αλλά μεριθκοί είναι εκτεθειμένοι σε μεγαλύτερο κίνδυνο: εκείνοι που έχουν ήδη ιογε νή λοίμωξη, χρόνια πνευμονική πάθηση, διάγουν μετεγχειρητική περίοδο.
Το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου περιλαμβάνει τη ρινική κοιλότητα, όπως αυτή συνδέεται με τις ευσταχιανές σάλπιγγες και τους ρινοδακρυϊκούς πόρους, τον φάρυγγα, τη φωνητική συσκευή, την τραχεία, τους κύριους και θυγατρικούς βρογχικούς κλάδους (: το αγωγό σύστημα, που χερησιμεύει για την μεταγωγή του αέρα προς και από το παρέγχυμα.) και τους πνεύμονες -το παρέγχυμα, που λαμβάνει χώρα η ανταλλαγή αερίων.
Σε επαφή, επίσης, ευρίσκονται οι παραρρίνιοι κόλποι κια οι μετωπιαίοι κόλποι.
Τα κατά σειρά διαταγμένα αυτά όργανα, απεργάζονται τις αναπνευστικές οδούς.
Οι ενδοπνευμονικοί βρόγχοι και το πνευμονικό παρέγχυμα παριστούν το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα, ενώ τα υπόλοιπα, το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.
Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος περιλαμβάνουν το κοινό κρυολόγημα, την ήπια γρίπη, την αμυγδαλίτιδα, τη λαρυγγίτιδα, και τις λοιμώξεις των κόλπων προσώπου (ρινοκολπίτιδες).
➁ ⇒ Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. περιλαμβάνουν: το κοινό κρυολόγημα, την ήπια γρίπη, την αμυγδαλίτιδα, τη λαρυγγίτιδα, και τις λοιμώξεις των κόλπων προσώπου (ρινοκολπίτιδα,μετωπιαία κολπίτιδα).
Στα συχνότερα συμπτώματα των λοιμώξεων αυτών, συγκαταλέγεται ο βήχας.
Σημειώνεται όμως ότι ακόμη και οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού μπορεί να συνοδεύονται με συμπτώματα από το ανώτερο, όπως η ρινική συμφόρηση η καταροή, η κυνάγχη, πταρμός, μυαλγίες, κεφαλαγία.
➃ ⇒ Λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού
Τοπογραφικά, οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος μπορεί να εντοπίζονται στους βρόγχους (οξεία βρογχίτιδα), το πνευμονικό παρέγχυμα (πνευμονία) ή και στα δύο (βρογχοπνευμονίες).
Καθώς οι λοιμώξεις αυτές οφείλονται σε διαφορετικά παθογόνα, ενώ μπορούν εύκολα να διακριθούν, ακόμη και -ιδίως- κλινικά, είναι σαφές ότι η τακτική της επιπόλαιης επιλογής αντιβιοτικών από το Φαρμακείο ή το τηλέφωνο είναι εσφαλμένη.
Κάθε μια από τις παραπάνω λοιμώξεις οφείλεται σε διαφορετικά παθογόνα, και κλινικοαπεικονιστικά τροποποιείται ανάλογα με το παθολογικό υπόστωμα, το περιβάλλον και τον εμπλεκόμενο λοιμογόνο παράγοντα.
Τα κυριότερα συμπτώματά τους είναι βήχας, δύσπνοια, απόχρεμψη, αλλά επίσης μπορεί να συνυπάρχουν πυρετός, αδυναμία, εξάντληση, μυαλγίες, απώλεια βάρους, αιμόπτυση, συμπτώμστα από το Γαστρεντερικό, διάρροιες, έμετοι, ελαφρύς ίκτερος, καταροή, κυνάγχη, αίσθημα σύσφιγξης στο θώρακα.
Τέλος πολλές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού μπορεί να προάγονται, σε μερικές, ημέρες σε λοιμώξεις του κατώτερου και σε αυτές τις μεταναστευτικές καταστάσεις πάντα εμπλέκεται μια ιογενής λοίμωξη, η οποία προηγείται και προκαλεί κατάρρευση του τοπικού αμυντικού συστήματος, καθώς καταστρέφει την μηχανική κάθαρση στους αεραγωγούς και διευκολύνει τη διείσδυση παθογόνων στους ευαίσθητους ιστούς του πνευμονικού παρεγχύματος [κατιούσα φλεγμονή].
Συχνή είναι η διείσδυση του ίδιου του παθογόνου ιού προς τις κατώτερες αναπνευστικές μοίρες, οπότε και το παθογόνο αποτέλεμα είναι περισσότερο απειλητικό.
Στις πλείστες των περιπτώσεων, η λοίμωξη διαρκεί μέχρι 7 ημέρες, και συχνά η περίοδος αυτή διακρίνεται κλινικά σε στάδια, όπως η ερυθρά και φαιά ηπάτωση του πνεύμονος.
Τα στάδια διακρίνονται κλινικά επειδή παράγουν διαφορετικά στηθακουστικά φαινόμενα: Τρίζοντες, βρογχική αναπνοή, υπόστροφοι τρίζοντες.
Μετά την ανάνηψη καταλείπονται προσωρινές βρογχεκτασίες, που μπορεί να προσθέτουν χρονιότερα συμπτώματα ή και μείωση της τοπικής άμυνας του οργανισμού, για διάστημα περίπου 3-4 μηνών.
Στην περίοδο αυτή προφανώς ο αναρωννύων ασθενής είναι επιρρεπής για νέα λοίμωξη από ευκαιριακά μικρόβια.
➄ Η γρίπη των χοίρων Η1Ν1. Προκαλείται από το αντίστοιχο στέλεχος του ιού της γρίπης Α. Ονομάστηκε έτσι, έπειδή εμφανίζει ομοιότητες με τους ιούς που μολύνουν τους χοίρους.
Όπως όλες οι αναπνευστικές ιώσεις, η γρίπη των χοίρων εκδηλώνεται με συμπτώματα, όπως επί λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού, ή γενικά, όπως πυρετό, μυαλγίες, ρίγηαρθραλγίες. Επίσης εμέτους και διάρροιες.
Η τεχνητή ανοσία μικρής δάρκειας, συμπεριλαμβάνεται στα εμβόλια της κοινής γρίπης.
➅ η γρίπη των πτηνών
Προκαλείται επίσης από στελ;eχη του ιού τηςς γρίπης Α. και αφορά σε παραλλαγή του, την χαμηλής παθογόνικότητας Η5Ν1 LPA ή την Η7Ν9, υψηλής.
Η γρίπη των πουλιών μπορεί να αποβεί απειλητική για τη ζωή. , καθώς καταλήγει μεγάλο αροιθμός προσβληθέντων (40-50%).
Οι ποροσβληθέντες έχουν επαφή με άρρωστα πουλιάή τα περιττώματά τους, αλλά μπορεί να μεταδοθεί και από άτομο σε άτομο.
Θεραπευτικώς, χορηγούνται αντιικά φάρμακα.
Ο καλύτερος τρόπος αποφυγής της σοβαρής αυτής λοίμωξης είναι η αποφυγή με τον λοιμογόνο παράγοντα, που συνήθως ευρίσκετι στα πολιά και τους χώρους τους.
Υπάρχει και εμβόλιο, το οποίο μδεν εμκπεριέχεται στο εμβόλιο της εποχικής γρίπης. .
➆ εντεροϊοί.
Αναφέρονται σε ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού, χωρίς πολυομυελίδα, και είναι πού διαδεδομένοι, καθώς περοσβάλλονται 10-15 εκατομμύρια άτομα το χρόνο. Υπάρχουν πολλά στελέχη ενδοϊών εκτός της πολυομυελίτιδας, ενώ πρoσώρας τουλάχιστον δεν υπάρχει ειδική αντιική θεραπεία για τους εντεροϊούς
➇ ⇒ Η γρίπη των ενηλίκων. Η εποχική γρίπη ή γρίπη των ενηλίκων προκαλείται από τους ιούς της γρίπης Α και Β. Μπορεί να είναι ήπια ή πολύ βαρύτερη, ακόμη και να οδηγεί τους ασθενείς σε ΜΕΘ.
Από τα σχυνότερα συμπτώματα, πυρετός, ρίγη, κυνάγxη, ρινική καταρροή, μυαλγίες, αρθραλγίες, κεφαλαλγία και κόπωση.
Όχι σπάνια, εμφανίζονται διάρροια κι έμετοι, αν και τα συμπτώματα αυτά είναι συχνότερα στα παιδιά.
Οι επιπλοκές της γρίπης περιλαμβάνουν την βακτηρισκή πνευμονία, ωτίτιδες, παραρινοκολπίτιδες, αφυδάτωση και επιδέινωση χρόνιων παθήσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η ΧΑΠ κ.ά.
Η λήψη εμβολίου εποχικής γρίπης είναι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της γρίπης.
Όλοι οι υγιείς και κατάλληλοι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν εμβόλιο γρίπης κάθε σεζόν.
Χρειάζονται δύο εβδομάδες από τη στιγμή του εμβολιασμού για την ανάπτυξη αντισωμάτων στο σώμα για την προστασία από τη γρίπη.
Μερικά άτομα δεν είναι κατάλληλα για εμβόλια γρίπης.
Η ηλικία ενός ατόμου, το ιστορικό υγείας και οι αλλεργίες (συμπεριλαμβανομένης της αλλεργίας στα αυγά) πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πριν από τη λήψη γρίπης.
Oι παραρινοκολπίτιδες και οι ωτίτιδες συγκταλέγονται στις ήπιες επιπλοκές της γρίπης.
Η πνευμονία είναι, αντίθετα, μια δυνητικά πολύ σοβαρή επιπλοκή της γρίπης. που μπορεί να προκύψει είτε ως κατιούσα φλεγμονή από τους ιούς της γρίπης είτε από την ανάπτυξη ευκαιριακών βακτηριδίων, πνευμονιόκοκκος, αιμόφιλος κ.ά. που σαπροφυτούν στον φάρυγγα. Η μυοκαρδίτιδα, η εγκεφαλίτιδα, μυοσίτιδα ή ραβδομυόλυση και η ανεπάρκεια πολαπλών οργάνων και η σήψη είναι δυνητικές σοβαρές επιπλοκές.
Η γρίπη μπορεί, επιπλέον, να επιδιενώσει χρόνια προβλήματα όπως άσθμα, χρόνιες αποφρακτικές πνευμονοπάθειες και χρόνιες καρδιοπάθειες.
Οποιοσδήποτε μπορεί να αρρωστήσει με γρίπη (ακόμη και υγιείς) και σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με τη γρίπη μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά μερικοά ατόμα διατρφέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών που σχετίζονται με τη γρίπη.
άτομα σε υψηλό κίνδυνο.
Σ΄αυτά περιλαμβάνονται άτομα 65 ετών και άνω, άτομα οποιασδήποτε ηλικίας με ορισμένες χρόνιες ιατρικές παθήσεις (όπως άσθμα, διαβήτης ή καρδιακές παθήσεις, χρόνιες παθήσεις του αίματος), έγκυες γυναίκες και παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών, αλλά ιδίως εκείνα ηλικίας κάτω των 2 ετών.
➈ ⇒ κοινό κρυολόγημα. Πρόκειται για εξαιρετικά συχνή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού που προκαλείται από ένα από τους 57 τύπους αδενοϊών.
Τα προσβληθέντα άτομα, είναι μεταδοτικά, ήδη από την περίοδο πριν την έναρξη των συμπτωμάτων τους και παραμένουν μεταδοτικά, μέχρι την ανάρρωσή τους. Δηλαδή επί διάστημα περίπου 2 εβδομάδων.
Οι λοιμώξεις από αδενοϊό προκαλούν πυρετό (±), κυνάγχη και κεφαλαγία.
Μοοιρεί να εμφανιστεί λεμφαδενίτιδα. Η ανάρρωση επέρχεται εντίος 1-2 εβδομάδων.
Δεν υπάρχουν κατάλληλοα αντιικά φάρμακα για τους αδενοϊούς.
➉ ⇒ βακτηριακή πνευμονία. για τη λεπτομερέστερη ανασκόπηση των λοιμώξεων του πνευμονικού παρεγχύματος, εδώ.
Η βακτηριακή πνευμονία είναι λοίμωξη του πνευμονικού παρεγχύματος και διακρίνεται από την οξεία βρογχίτιδα, βρογχιολίτιδα, που είναι λοίμωξη των αμιγώς αερροφόρων οδών.
Οι λοιμώξεις αυτές, εν γένει προκαλούν διαταραχές αερισμού αιματώσεως
Η βρογχοπνευμονία, αντίθετα, είναι λοίμωξη που προσβάλλει τόσο την αναπνευστική, όσο και την αγωγό μοίρα των πνευμόνων.
Οποιασδήποτε μπορεί να προσβληθεί, αλλά μεριθκοί είναι εκτεθειμένοι σε μεγαλύτερο κίνδυνο: εκείνοι που έχουν ήδη ιογε νή λοίμωξη, χρόνια πνευμονική πάθηση, διάγουν μετεγχειρητική περίοδο. Υπάρχουν περιπατητικές ή βαρύτερες μορφές της νόσου.
Από τα συχνότερα μικρόβια που προκαλούν πνευμονίες είναι ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος της γρίπης, το μυκόπλασμα, οπότε τα αντιβιοτικά είναι πολύ αποτελεσματικά.
➉➀⇒ Η οξεία βρογχίτιδα είναι λοίμωξη των αμιγώς αεραγωγών και συνήθως εκδηλώνεται με πυρετό, πολύ βήχα, κι απόχρεμψη,
Η απόχρεμψη έχει διαφορετικούς χαρκτήρες, ανάλογα με τον αιτιοπαθογενετικό παράγοντα που την προκάλεσε.
Η βρογχοπνευμονία, αντίθετα, είναι σοβαρότερη λοίμωξη του αναπνευστικού επειδή από παθοφυσιολογικής απόψεως προκαλεί ταυτόχρονα διαταραχές αερισμού αιμάτωσης, αλλά και διαταραχές ανταλλαγής αερίων.
Η οξεία βρογχίτιδα διαρκεί 5 ημέρες μέχρι 3 εβδομάδες.
➉➁ ⇒ Ιογενής πνευμονία. Είναι λοίμωξη του πνευμονικού παρεγχύματος που προσβάλλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, αλλά έχει μεγαλύτερη επίπτωση στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και άτομα με χρόνιες παθήσεις, όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιακή ανεπάρκεια κλπ.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ιογενής πνευμονία είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ παιδιών, ηλικίας < 5 ετών.
Συνήθως οφείλεται στους ιούς της γρίπης Α ή Β, στον ιό της παραϊνφλουέτζας, τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό, κια στελέχη αδενοϊών.
Η ιογενής πνευμονία είναι μεταδοτική, αν και λιγότερο παρ΄ό,τι η γρίπη.
Εκδηλώνεςται με βήχα απόχρεμψη πυρετό, ρίγος, εφιδράσεις, μυαλγίες, κεφαλαλγία, και σύγχυση.
➉➀ Λοιμώξεις από κορωνοϊό. Περιγράφονται 7 ειδικότερες λοιμώξεις οφειλόμενες σε στελέχη κορωνοϊού.
Κυμαίνονται από ήπιες ως πολύ σοβαρές, ανάλογα με τον τύπο του ιού.
Ο κωρονοϊός μετάλλασσεται πολύ εύκολα και επίσης έχει μεγάλη μεταδοτικότητα
Για μια πληρέστερη ανάλυση εδώ. .
Από τα συχνότερα μικρόβια που προκαλούν πνευμονίες είναι ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος της γρίπης, το μυκόπλασμα, οπότε τα αντιβιοτικά είναι πολύ αποτελεσματικά.
➉➀⇒ Η οξεία βρογχίτιδα είναι λοίμωξη των αμιγώς αεραγωγών και συνήθως εκδηλώνεται με πυρετό, πολύ βήχα, κι απόχρεμψη,
Η απόχρεμψη έχει διαφορετικούς χαρκτήρες, ανάλογα με τον αιτιοπαθογενετικό παράγοντα που την προκάλεσε.
Η βρογχοπνευμονία, αντίθετα, είναι σοβαρότερη λοίμωξη του αναπνευστικού επειδή από παθοφυσιολογικής απόψεως προκαλεί ταυτόχρονα διαταραχές αερισμού αιμάτωσης, αλλά και διαταραχές ανταλλαγής αερίων.
Η οξεία βρογχίτιδα διαρκεί 5 ημέρες μέχρι 3 εβδομάδες.
➉➁ ⇒ Ιογενής πνευμονία. Είναι λοίμωξη του πνευμονικού παρεγχύματος που προσβάλλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, αλλά έχει μεγαλύτερη επίπτωση στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και άτομα με χρόνιες παθήσεις, όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιακή ανεπάρκεια κλπ.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ιογενής πνευμονία είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ παιδιών, ηλικίας < 5 ετών.
Συνήθως οφείλεται στους ιούς της γρίπης Α ή Β, στον ιό της παραϊνφλουέτζας, τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό, κια στελέχη αδενοϊών.
Η ιογενής πνευμονία είναι μεταδοτική, αν και λιγότερο παρ΄ό,τι η γρίπη.
Εκδηλώνεςται με βήχα απόχρεμψη πυρετό, ρίγος, εφιδράσεις, μυαλγίες, κεφαλαλγία, και σύγχυση.
➉➀ Λοιμώξεις από κορωνοϊό. Περιγράφονται 7 ειδικότερες λοιμώξεις οφειλόμενες σε στελέχη κορωνοϊού.
Κυμαίνονται από ήπιες ως πολύ σοβαρές, ανάλογα με τον τύπο του ιού.
Ο κωρονοϊός μετάλλασσεται πολύ εύκολα και επίσης έχει μεγάλη μεταδοτικότητα
Για μια πληρέστερη ανάλυση εδώ. .
πηγή του άρθρου:http://respi-gam.net/node/5891
