από όταν άρχισε να υπάρχει η φωτογραφία...

...Φωτογραφία,περιοδικό LIFE και Google...
...Το Google μαζί με το μεγάλο περιοδικό LIFE κυκλοφόρησαν ένα τεράστιο φωτογραφικό αρχείο με περίπου πάνω από 10.000.000 φωτογραφίες. 
Πάρα πολλές από αυτές δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ.
Οι φωτογραφίες είναι από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά και έχουν επεξεργαστεί πρόσφατα.
Παραθέτω ένα μικρό δείγματα από αυτή την συλλογή.

https://www.google.com/search?q=cowboys+source:life&udm=2

The Archives of the Planet και ένας αυτοχρωμικός κόσμος

The Archives of the Planet και ένας αυτοχρωμικός κόσμος...
...η μέθοδος με την οποία ο Albert Kahn προσπάθησε να υλοποιήσει τη μεγάλη ουτοπία: μια τράπεζα εικονογραφικών δεδομένων του πλανήτη στις αρχές του 20ού αιώνα...
την μεγάλη αυτή τράπεζα εικόνων την ονόμασε ''Αρχεία του Πλανήτη''...
...το ανεκτίμητο αυτό υλικό αποτελείται από ότι πιό σύγχρονο υπήρχε εκείνη την εποχή για την πιστή καταγραφή της πραγματικότητας :
στερεοφωτογραφία, 
αυτοχρωματική πλάκα - η πρώτη βιομηχανικά εφαρμοσμένη έχρωμη τεχνική και το κινηματογραφικό φιλμ...
Τα Αρχεία του Πλανήτη/Les archives de la planète, ήταν ένα πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε από το 1908 έως το 1931 για τη φωτογράφηση ανθρώπινων πολιτισμών σε όλο τον κόσμο. 

Χορηγός του ήταν ο Γάλλος τραπεζίτης Albert Kahn και το αποτέλεσμα ήταν 183.000 μέτρα φιλμ και 72.000 έγχρωμες φωτογραφίες από 50 χώρες. 

Ξεκινώντας από ένα ταξίδι γύρω από τον κόσμο που πραγματοποίησε ο Kahn με τον σοφέρ του, το έργο αναπτύχθηκε και περιελάμβανε αποστολές στη Βραζιλία, 

την αγροτική Σκανδιναβία, 

τα Βαλκάνια, 

τη Βόρεια Αμερική, 

τη Μέση Ανατολή, 

την Ασία και τη Δυτική Αφρική, μεταξύ άλλων προορισμών και κατέγραψε ιστορικά γεγονότα όπως τα επακόλουθα του Δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου, 

τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γαλλία και τον Τουρκικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Εμπνεύστηκε από τις διεθνιστικές και ειρηνιστικές πεποιθήσεις του Kahn. 

Το έργο σταμάτησε το 1931, αφού ο Kahn έχασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929. 

Από το 1990, η συλλογή διαχειρίζεται από το Musée Albert-Kahn και οι περισσότερες εικόνες είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο.

Τον Νοέμβριο του 1908, ο Albert Kahn, ένας Γάλλος τραπεζίτης από εβραϊκή οικογένεια που είχε κάνει περιουσία κερδοσκοπώντας στις αναδυόμενες αγορές, ξεκίνησε ένα ταξίδι γύρω από τον κόσμο με τον σοφέρ του, Alfred Dutertre.

Ο Dutertre φωτογράφιζε τα μέρη που επισκέπτονταν χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομαζόταν στερεογραφία, η οποία ήταν δημοφιλής στους ταξιδιώτες, 

καθώς οι φωτογραφικές πλάκες της ήταν μικρές και απαιτούσαν σύντομο χρόνο έκθεσης. Έφερε επίσης μια κινηματογραφική μηχανή Pathé και μερικές εκατοντάδες έγχρωμες πλάκες.

Σταμάτησαν πρώτα στη Νέα Υόρκη και ακολούθησαν οι καταρράκτες του Νιαγάρα και το Σικάγο. 

Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Ομάχα της Νεμπράσκα, ο Dutertre και ο Kahn συνέχισαν στην Καλιφόρνια, όπου ο Dutertre τράβηξε εικόνες από τα ερείπια του σεισμού του 1906 στο Σαν Φρανσίσκο.

Την 1η Δεκεμβρίου, οι δύο τους επιβιβάστηκαν σε ατμόπλοιο για τη Γιοκοχάμα στην Ιαπωνία. Καθ' οδόν, πέρασαν δεκαεννέα ώρες με ενδιάμεση στάση στη Χονολουλού της Χαβάης.

12 Δεκεμβρίου διέσχισαν τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας και έφτασαν στη Γιοκοχάμα έξι ημέρες αργότερα.

Μετά την Ιαπωνία, το ταξίδι τους στην Ασία τους πέρασε από την Κίνα, 

τη Σιγκαπούρη και τη Σρι Λάνκα.

Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, ο Kahn προσέλαβε δύο επαγγελματίες φωτογράφους, τον Stéphane Passet και τον Auguste Léon, ο τελευταίος από τους οποίους πιθανότατα ήρθε μαζί με τον Kahn σε ένα ταξίδι στη Νότια Αμερική το 1909, στο οποίο φωτογραφήθηκαν έγχρωμα το Rio de Janeiro και η Petrópolis

Άλλες πρώιμες αποστολές περιελάμβαναν μια επίσκεψη του Léon στην αγροτική Νορβηγία και τη Σουηδία το 1910

...και τώρα δείτε μερικές από τις ανεκτίμητες αυτοχρωματικές φωτογραφίες του μουσείου ...και είναι ναι, από μέρη της Ελλάδας...

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Archives_of_the_Planet
https://en.wikipedia.org/wiki/Albert_Kahn_(banker)
https://www.tovima.gr/2008/11/24/culture/o-aytoxrwmikos-kosmos/

Henri Dauman - o επιζών του ολοκαυτώματος και Γάλλος εμιγκρέ φωτογράφος της μεταπολεμικής πολιτικής κουλτούρας και των διασημοτήτων της τότε εποχής!!!

Αν και τα θέματα μπροστά στον φακό του είναι μερικά από τα πιο διάσημα πρόσωπα που έζησαν ποτέ, ο φωτογράφος του LIFE Henri Dauman κατάφερε να δημιουργήσει μερικές από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα χωρίς να γίνει ποτέ γνωστό όνομα. 

Φωτογραφίζοντας τους πάντες από τη Μέριλιν Μονρό μέχρι τον Έλβις Πρίσλεϊ έως τη Ζακλίν Κένεντι την ημέρα της κηδείας του συζύγου της το 1963, ο Dauman γέμισε τις σελίδες του LIFE,

του Newsweek και των New York Times, μεταξύ άλλων εκδόσεων, με φωτογραφίες από μεγαλύτερες στιγμές της αμερικανικής ιστορίας και της λαϊκής κουλτούρας.

Το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, βρίσκει τον Henri Dauman ορφανό στη Γαλλία και μη έχοντας κάποιον εκεί πια, επιβιβάστηκε στο SS Liberté με την κάμερά του και ξεκίνησε μόνος του για να συναντήσει τον Αμερικανό θείο του τον Δεκέμβριο του 1950. 

Ήταν μόλις 17 ετών!

Henri Dauman, ο επιζών του Ολοκαυτώματος και Γάλλος εμιγκρέ, ο οποίος ως φωτογράφος περιοδικών αποτύπωσε την άνοδο της μεταπολεμικής πολιτικής κουλτούρας και των διασημοτήτων με τις φωτογραφίες του, από την κηδεία του προέδρου John F. Kennedy, την είσοδο και την έξοδο του Elvis Presley από τον αμερικανικό στρατό και την Elizabeth Taylor να αντιδρά με ενστικτώδη τρόπο σε έναν αγώνα για τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών.

Ο Henri φέρνει τους θεατές πρόσωπο με πρόσωπο με τους σημαντικότερους παγκόσμιους ηγέτες και διασημότητες των δεκαετιών του '50, του '60 και του '70. 

Στη μοναδική του συλλογή, έχει στρέψει το φακό του σε πάνω από 100 ηγέτες, καλλιτέχνες, 

συγγραφείς και φωτογραφίες από όλο το κοινωνικό φάσμα για να δημιουργήσει βαθιά πορτρέτα της ζωής εκείνης της εποχής.

Τους αιχμαλώτισε στην άνοδό τους, 

στο απόγειό τους και ενέσκηψε με τον φακό τους  στα πιο βαθιά του ένστικτα, με μοναδική πρόσβαση, ειλικρίνεια και δεξιοτεχνία. Αυτές οι φωτογραφίες προσφέρουν μια οικεία ματιά στις προσωπικότητες πίσω από τα μεγαλύτερα δημόσια πρόσωπα της εποχής.

Ως ανεξάρτητος φωτογράφος, ο Dauman ήταν μόνος του ένα ολόκληρο πρακτορείο που άφησε το στίγμα του στα τέλη της δεκαετίας του '50 και στις αρχές της δεκαετίας του '60 με εικόνες που είχαν κινηματογραφική ματιά, μια ποιότητα, την οποία ο ίδιος απέδιδε στην αγάπη του για τον κινηματογράφο, ειδικά για τον σκιώδη κόσμο του φιλμ νουάρ που εξερεύνησε ως έφηβος ορφανός στο μεταπολεμικό Παρίσι.
Το 1958, απεικόνισε τον σχεδιαστή Yves Saint Laurent μέσα στη δίνη της Times Square, που έμοιαζε τόσο μέρος της όσο και μακριά από αυτήν. 
Την επόμενη χρονιά φωτογράφισε τη Μέριλιν Μονρόε και τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ, τον τότε σύζυγό της, κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας της ταινίας "Μερικοί το προτιμούν καυτό". 

Εκείνη τον κοιτάζει με αγάπη, αλλά ο κ. Dauman είπε ότι δεν είδε τον Miller να ανταποδίδει την αγάπη της.
"Πάντα προσπαθούσα να δείξω την προσωπικότητα των υποκειμένων όπως είναι, όχι την προσωπικότητα που προβάλλουν στο κοινό", είχε πει.
Το 1960, ο Dauman φωτογράφισε τον αγώνα τίτλου βαρέων βαρών Floyd Patterson-Ingemar Johansson στο Polo Grounds του Μανχάταν. 
Στο "Looking Up", θυμάται ότι τράβηξε μερικά πλάνα από τον αγώνα, τον οποίο κέρδισε ο Patterson, αλλά παρατήρησε μία σταρ του Χόλιγουντ δίπλα στο ρινγκ που ήταν πιο ενδιαφέρων: Η Λιζ Τέιλορ, με ένα αμάνικο, χαμηλοκομμένο φόρεμα, που φώναζε, φώναζε, φρίκαρε και ζητωκραύγαζε.
"όλα αυτά δημιούργησαν ιστορία", είπε.
Ο Dauman ακολούθησε τον John F. Kennedy από την εκστρατεία του για την προεδρία το 1960 μέχρι την ορκωμοσία του και τελικά την κηδεία του στις 25 Νοεμβρίου 1963. 
Εκεί απαθανάτισε τη Ζακλίν Κένεντι, με το πρόσωπό της πίσω από ένα μαύρο πέπλο, καθώς περπατούσε στη νεκρική πομπή πλαισιωμένη από τους αδελφούς του συζύγου της Ρόμπερτ και Έντουαρντ. 
Οι φωτογραφίες του καλύπτουν πέντε σελίδες του περιοδικού Life.
Ο Dauman έβρισκε πάντα κοινό έδαφος με τα άτομα που φωτογράφιζε, είτε ήταν η κοινή γλώσσα ή κάποιο κοινό γεγονός! 
Το 1960, φωτογράφισε τον Presley να μοιάζει απελπισμένος ενώ χαιρετούσε από ένα τρένο στο New Jersey καθώς κατευθυνόταν στο σπίτι του στο Memphis μετά την απόλυσή του από τον στρατό.
"Οι φωτογραφίες του ήταν τόσο ζωντανές, παρόλο που ήταν μια στιγμή της ιστορίας αποτυπωμένη στο χαρτί - κάθε μία είχε τη δική της ζωή", είχε δηλώσει ο φωτορεπόρτερ Lawrence Schiller, φίλος του κ. Dauman. 
"Άνοιξαν την πόρτα σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψεις, πέρα από αυτόν που έβλεπες".
Εκτός από το Life, η δουλειά του Dauman εμφανίστηκε από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του '70 στο περιοδικό The New York Times Magazine και στα περιοδικά Newsweek, 
Smithsonian, 
New York, Epoca, Der Stern και Paris Match. 
Η δουλειά του αποτύπωσε διαδηλώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα, σκηνές δρόμου στη Νέα Υόρκη και μια συμμορία του Μπρονξ που ονομαζόταν Savage Nomads.
Το 1966, πέταξε στη Σαϊγκόν για να βρει τον ηγέτη μιας ομάδας βουδιστών μοναχών που αυτοπυρπολήθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για τον πόλεμο του Βιετνάμ. 
Είπε στο ντοκιμαντέρ ότι είχε "διεισδύσει" στην ομάδα και βρήκε τον ηγέτη, τον Thich Tri Quang. 
Η φωτογραφία του εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού L'Express με τίτλο που μεταφράζεται ως "Ο άνθρωπος που κάνει την Αμερική να τρέμει".
Ο Henri David Dauman γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1933 στο Παρίσι. 
Οι γονείς του ήταν Εβραίοι μετανάστες από την Πολωνία. 
Ο πατέρας του, Isaja, γνωστός ως Charles, ήταν μόδιστρος. 
Η μητέρα του, η Chana/Blumenfeld Dauman, η οποία ονομαζόταν Annette, ήταν μοδίστρα.
Τον Μάιο του 1941, σχεδόν ένα χρόνο μετά την πτώση της Γαλλίας στη Γερμανία, ο πατέρας του κλήθηκε και συνελήφθη από το καθεστώς του Βισύ και αργότερα πέθανε στο στρατόπεδο θανάτου του Άουσβιτς. 
Τον Ιούλιο του 1942, όταν η γαλλική αστυνομία προσπάθησε να εισβάλει στο διαμέρισμά τους, ο Henri και η μητέρα του διέφυγαν κρυφά στο διαμέρισμα της θείας του Άννας. 
Αργότερα κατέφυγαν στα δυτικά προάστια του Παρισιού. 
Στο Limay, ο Henri φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός οικογενειακού γνωστού, ενώ η μητέρα του βρήκε καταφύγιο κοντά στο Mantes-la-Jolie.
Το Limay και το Mantes-la-Jolie έγιναν συχνά στόχοι γερμανικών αεροπορικών επιθέσεων- κάποια στιγμή μια γάτα που κρατούσε στην αγκαλιά του ο Henri χτυπήθηκε, ο ίδιος όμως σαν θαύμα, έμεινε σώος. 
Ο ίδιος και η μητέρα του σύντομα κατέφυγαν σε ένα αγροτόσπιτο στη Νορμανδία.
Μετά την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944, επέστρεψαν στο διαμέρισμά τους, αλλά ο χρόνος που πέρασαν μαζί ήταν σύντομος. 

Η μητέρα του πέθανε το 1946 μετά από κατάποση διττανθρακικού που είχε μολυνθεί με δηλητήριο, ένα από τα οκτώ θύματα ενός αδίστακτου φαρμακοποιού. 
Όταν οι συγγενείς του αρνήθηκαν να τον φιλοξενήσουν, ο Henri πήγε να ζήσει στο πρώτο από τα δύο ορφανοτροφεία που έγιναν σπίτι του. 
Ως έφηβος ορφανός είχε την ελευθερία να εργαστεί ως μαθητευόμενος φωτογράφος στο στούντιο, στη συνέχεια βοηθός φωτογράφου μόδας και φωτογράφου ψυχαγωγίας για το Radio Luxembourg και ένα πρακτορείο.
Στα τέλη του 1950, μετά από πρόσκληση ενός θείου του, μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη, αν και διατήρησε τη γαλλική υπηκοότητα σε όλη του τη ζωή.
Στη Νέα Υόρκη παρακολούθησε μαθήματα αγγλικών, πακετάρισε γυναικεία εσώρουχα σε μια γραμμή παραγωγής και εργάστηκε ως υπάλληλος γραφείου στο Βελγοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο. 
Το 1954 άρχισε να φωτογραφίζει Γάλλους πολιτικούς, καλλιτέχνες και αστέρες του κινηματογράφου για τη France-Amérique, μια εφημερίδα με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Ο Dauman γνώρισε τη μελλοντική πρώτη του σύζυγο, Denise Le Goff, σε μια εκδήλωση της France-Amérique. 
Η πρώτη αποστολή του Dauman για το Life ήταν ο γάμος της ηθοποιού Jean Seberg με τον François Moreuil το 1958 στη γενέτειρά της, το Marshalltown της Iowa. 
Το 1964, πάλι για το Life, φωτογράφισε μια έκθεση γκαλερί Pop Art στο Μανχάταν, "The American Supermarket", στην οποία απαθανάτισε τον Andy Warhol να στέκεται ανάμεσα σε χαρτοκιβώτια μεταφοράς που είχε ζωγραφίσει ο Warhol και μια στοίβα από κουτιά σούπας Campbell's, όπως τα 32 που είχε ζωγραφίσει ως γνωστόν δύο χρόνια νωρίτερα.
Το 1996, ο Dauman και η Time Inc. μήνυσαν τον Warhol στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων σχετικά με τη χρήση από τον Warhol της φωτογραφίας Dauman της Kennedy στην κηδεία του συζύγου της για έργα μεταξοτυπίας, συμπεριλαμβανομένου του "Sixteen Jackies" 
Η υπόθεση του Dauman διευθετήθηκε εξωδικαστικά.
Όταν το Vanity Fair γιόρτασε το έργο του το 2014, ζητήθηκε από τον Dauman να σχολιάσει ορισμένες από τις φωτογραφίες του, συμπεριλαμβανομένου του πορτρέτου του σκηνοθέτη Federico Fellini το 1970, ο οποίος εμφανίζεται σαστισμένος, με τα δάχτυλά του απλωμένα στο μέτωπό του.
"Ήθελα να κινηθεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, οπότε με τον δείκτη μου, τον έβαλα στη μύτη του και τον μετακίνησα λίγο. Και αυτή ήταν η αντίδρασή του!"

κείμενο και επιμέλεια κειμένου ntina

και κάποιες από τις εμβληματικές του φωτογραφίες...

photocollages, photomontages, photomanipulation in the American Photography Museum

photocollages...
photomontages...
photomanipulation...
άν νομίζετε ότι η ''επεξεργασία'' της φωτογραφίας εμφανίστηκε ξαφνικά, με την έλευση του photoshop και των άλλων προγραμμάτων επεξεργασίας, τότε άς περιπλανηθούμε μαζί στις ''αίθουσες'' ενός εικονικού μουσείου -The American Photography Museum-
εδώ μέσα ξετυλίγεται η ιστορία της φωτογραφίας από τα μέσα του 19ου αιώνα...
και εδώ θα δείτε photocollages και photomontages που χρονολογούνται απο το 1850,1860!

https://photographymuseum.com/phofictionsmontages/

https://photographymuseum.com/phofictionsmontages2/

φωτογραφίες του κόσμου του χθες - μια τεράστια οικολογική καταστροφή

     πυροσβεστικές λέμβοι προσπαθούν να κατασβήσουν την πυρκαγιά στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου, με θαλασσινό νερό, στις 21 του Απριλίου του 2010....
δεν τα κατάφεραν....
στις 22 η εξέδρα βυθίστηκε στον κόλπο του Μεξικού και η πετρελαιοκηλίδα άρχισε το ανεξέλεγκτο ταξίδι της...

η εξέδρα πετρελαίου Ντιπγουότερ Χοράϊζον...

     η εξέδρα κατασκευάστηκε το 2001...

με τη συγκεκριμένη εξέδρα, είχε γίνει η μεγαλύτερη γεώτρηση πετρελαίου, σε βάθος 10,000 μέτρων.

     τον Απρίλιο του 2010, εκρήγνυται εκτοξεύοντας μια φλογερή "μπάλα" με μια έκταση 64 χιλιομέτρων από εκείνο το σημείο...

     επάνω στην εξέδρα εργαζόταν 126 άτομα, 94 άτομα σώθηκαν μέσω των εξωλέμβιων, και των διασωστικών ελικοπτέρων, εκ των οποίων οι 17 ήταν τραυματίες...

     η Αμερικανική Ακτοφυλακή αναζήτησε 11 άτομα, τα οποία έπειτα από τρεις μέρες διαπιστώθηκε ότι είχαν χάσει τη ζωή τους... 

    η εξέδρα βυθίστηκε στις 22 Απριλίου προκαλώντας πετρελαιοκηλίδα...

φωτογραφίες του κόσμου του χθες και γεγονότα που συντάραξαν τον κόσμο

Rikuzentakata and tsunami και
ένα πιάνο έμεινε να επιπλέει για να θυμίζει την καταστροφή!!!

12 χρόνια μετά τον σεισμό των 9,1 βαθμών που συγκλόνισε την Ιαπωνία στις 11 Μαρτίου 2011, προκαλώντας ένα καταστροφικό tsunami που κατέστρεψε μεγάλο μέρος των ανθρώπινων υποδομών και άφησε πίσω του 20.000 νεκρούς.
Η Rikuzentakata, μια πόλη-λιμάνι που συνορεύει με τον κόλπο Hirota, βρίσκεται στο νομό Iwate στη βορειοανατολική Ιαπωνία. 
Σε τμήματα του νομού Iwate, το tsunami έφτασε σε ύψος πλημμύρας - ή μέγιστο σημείο πλημμύρας πάνω από το επίπεδο της θάλασσας 40,5 μέτρα!

Περίπου το 8% του πληθυσμού της Rikuzentakata χάθηκε από τα κολοσσιαία κύματα και το 80% των κατοικημένων περιοχών καταστράφηκε.

Το  tsunami παρέσυρε ένα πευκοδάσος που επρόκειτο να λειτουργήσει ως έλεγχος της παλίρροιας μεταξύ του κόλπου και της πόλης. 

Περίπου 70.000 δέντρα χάθηκαν στη θάλασσα. 

Αγροτικές εκτάσεις κατακλύστηκαν από θαλασσινό νερό για εβδομάδες.

η πόλη Rikuzentakata μετά το πέρασμα του tsunami 

21 Μαρτίου του 2010, ηφαιστειακή έκρηξη κοντά στον παγετώνα Eyjafjallajokull

21 Μαρτίου του 2010 - ρευστή ανάβλυζε η λάβα μετά την πρώτη εδώ και διακόσια χρόνια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη κοντά στον παγετώνα Eyjafjallajokull

Eyjafjallajokull/ο παγετώνας των νησιωτικών βουνών"!

Eyjafjallajokull - η λέξη είναι σύνθεση τριών διαφορετικών λέξεων.  

"Eyja" σημαίνει "νησιά" και αναφέρεται στα νησιά Vestmannaeyjar στα ανοικτά των ακτών της Ισλανδίας. 

"Fjalla" σημαίνει "βουνά". 

"Jokull" σημαίνει "παγετώνας". 

Έτσι, το ίδιο το σύνθετο σημαίνει "ο παγετώνας των νησιωτικών βουνών"

Το πανύψηλο, λοιπόν, καλυμμένο από παγετώνα, στρωματοειδές ηφαίστειο Eyjafjallajokull είναι ίσως το πιο διάσημο ηφαίστειο στον κόσμο σήμερα.

Το Eyjafjallajokull είναι το ηφαίστειο με το όνομα που κανείς εκτός Ισλανδίας δεν μπορεί να προφέρει. 

Το έχετε δοκιμάσει; Μπορείτε να πείτε το "Eyjafjallajokull" τρεις φορές πολύ γρήγορα; 

Δεν υπάρχουν πολλοί μη Ισλανδοί που μπορούν, αλλά σεβασμό σε όσους μπορούν, σωστά;

Το Eyjafjallajökull αποτελείται από ένα ηφαίστειο που καλύπτεται πλήρως από ένα κάλυμμα πάγου. 

Το κάλυμμα πάγου καλύπτει μια περιοχή περίπου 80 τετραγωνικών χιλιομέτρων  τροφοδοτώντας πολλούς παγετώνες εξόδου.

Το ηφαίστειο έχει εκραγεί σχετικά συχνά από την τελευταία παγετώδη περίοδο, πιο πρόσφατα το 2010, όταν, αν και σχετικά μικρή για μια ηφαιστειακή έκρηξη, προκάλεσε τεράστια διακοπή στα αεροπορικά ταξίδια στη βόρεια και δυτική Ευρώπη για μια εβδομάδα.

το Eyjafjallajökull και το σέλας.

https://volcano.si.edu/volcano.cfm?vn=372020

Φλώριδα - χαμηλές θερμοκρασίες:

Φλώριδα - φράουλες καλυμμένες με πάγο

δεκέμβριος του 2010 - χαμηλες θερμοκρασίες και οι φράουλες σκεπάζονται με ένα στρώμα πάγου!!!

https://www.theguardian.com/news/gallery/2010/dec/15/24-hours-pictures#/?picture=369782496&index=9

φωτογραφίες του Greg Semendinger για την 9/11/2001

φωτογραφίες του Greg Semendinger από την καταστροφή των δίδυμων πύργων, 

ο Greg Semendinger είχε τραβήξει αναλογικές φωτογραφίες, αλλά και ψηφιακές φωτογραφίες

https://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=123815835