Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ασπιρίνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ασπιρίνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 5 Μαΐου 2021

Μελέτη ASCEND: έχει θέση η ασπιρίνη για πρωτογενή πρόληψη στους διαβητικούς ασθενείς;

Η πρόληψη των αθηροθρομβωτικών συμβαμάτων είναι ένας θεραπευτικός στόχος για τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. 
Η μελέτη ASCEND σχεδιάστηκε με σκοπό να απαντήσει το ερώτημα της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της χορήγησης ασπιρίνης σε διαβητικούς ασθενείς που δεν εμφανίζουν εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο (πρωτογενής πρόληψη) και έδειξε ότι ο αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας αντιστάθμισε τη μείωση των καρδιαγγειακών συμβαμάτων, εύρημα συνεπές με τα δεδομένα άλλων μελετών για πρωτογενή πρόληψη (1,2). 
Αυτές οι μελέτες δε, έχουν προκαλέσει τις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες (3) και τη μακροχρόνια γνώμη πολλών κλινικών ιατρών για το καθαρό όφελος της ασπιρίνης.
Η μελέτη ASCEND είναι μια διπλή-τυφλή τυχαιοποιημένη μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 15480 ασθενείς, ηλικίας ≥40 ετών (μέσης ηλικίας 63 ετών, 63% των συμμετεχόντων: άνδρες) και οι οποίοι εμφάνιζαν οποιοδήποτε τύπο σακχαρώδη διαβήτη – χωρίς εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο και για τους οποίους το πλεονέκτημα της χορήγησης αντιαιμοπεταλιακής αγωγής δεν ήταν ξεκάθαρο. Κριτήριο αποκλεισμού αποτέλεσε η απόλυτη ένδειξη ή αντένδειξη για τη χορήγηση της ασπιρίνης. 
Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε ασπιρίνη 100mg/ημερησίως (n=7740) είτε εικονικό φάρμακο (n=7740). 
Επίσης οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και ως προς την χορήγηση 1 gr/24ωρο ω-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων και εικονικού φαρμάκου. 
Η μέση διάρκεια παρακολούθησης των διαβητικών ασθενών ήταν 7.4 έτη. 
Όσον αφορά τα αποτελέσματα της ανωτέρω τυχαιοποίησης, σημειώνεται πως δεν δημοσιεύθηκαν στην μελέτη ASCEND.
Το πρωτογενές τελικό σημείο αποτελεσματικότητας αφορούσε στο σύνθετο σημείο αγγειακών συμβαμάτων (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, παροδικό ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ή θάνατος από οποιαδήποτε άλλη αιτία εκτός από ενδοκρανιακή αιμορραγία), ενώ το πρωτογενές τελικό σημείο ασφαλείας αφορούσε στο σύνθετο σημείο αιμορραγικών συμβαμάτων (ενδοκρανιακές αιμορραγίες, απειλητική για την όραση ενδοφθάλμιος αιμορραγία, γαστρεντερική αιμορραγία ή οποιαδήποτε σοβαρή αιμορραγία). 
Το δευτερογενές τελικό σημείο αφορούσε τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας του γαστρεντερικού συστήματος ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Όσον αφορά το πρωτογενές τελικό σημείο αποτελεσματικότητας, η ομάδα ασθενών που έλαβε ασπιρίνη, παρουσίασε λιγότερα σοβαρά αγγειακά συμβάματα συγκριτικά με την ομάδα ασθενών που έλαβε εικονικό φάρμακο (8,5% vs 9,6%, RRR=12%).  
Αντίθετα, ως προς το πρωτογενές τελικό σημείο ασφαλείας, η ομάδα ασθενών που έλαβε ασπιρίνη παρουσίασε περισσότερες μείζονες αιμορραγίες συγκριτικά με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου (4,1% vs 3,2%, RRI=29%). 
Ως προς το δευτερογενές τελικό σημείο δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων.
Συμπερασματικά, σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη που δεν εμφανίζουν εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο, η ασπιρίνη μείωσε τα σοβαρά αγγειακά συμβάματα, αλλά αύξησε τις μείζονες αιμορραγίες συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο.
Ωστόσο, η χρήση της ασπιρίνης θα πρέπει να εξατομικεύεται μετά από ακριβή υπολογισμό τόσο του κινδύνου αθηροθρόμβωσης όσο και του κινδύνου αιμορραγίας. 
Για κάποιους ασθενείς, ο καρδιαγγειακός κίνδυνος είναι «αρκετά υψηλός», οπότε και θα πρέπει να χορηγείται ασπιρίνη, ιδίως όταν ο αιμορραγικός κίνδυνος είναι χαμηλός. 
Η μείωση του αιμορραγικού κινδύνου με τη χορήγηση γαστροπροστασίας (4), θα μπορούσε να ανατρέψει τη σχέση οφέλους – κινδύνου υπέρ της ασπιρίνης.
Επιπλέον, δεδομένων των διαφορών στην παθοφυσιολογία του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2, η ασπιρίνη θα μπορούσε να έχει διαφορετικές επιδράσεις σε τέτοιους ασθενείς (5).
Στην ASCEND, <6% του πληθυσμού ήταν διαβητικοί τύπου 1, οι οποίοι και θα μπορούσαν να επωφεληθούν περισσότερο από την ασπιρίνη σε πρωτογενή πρόληψη καρδιαγγειακών συμβαμάτων.

Βιβλιογραφία
McNeil JJ, Wolfe R, Woods RL, et al; ASPREE Investigator Group. Effect of aspirin on cardiovascular events and bleeding in the healthy elderly. N Engl J Med 2018; 379:1509-1518
Gaziano JM, Brotons C, Coppolecchia R, et al; ARRIVE Executive Committee. Use of Aspirin to Reduce Risk of Initial Vascular Events in patients at moderate risk of cardiovascular disease (ARRIVE): a randomised, doubleblind, placebo-controlled trial. Lancet 2018; 392:1036-1046
Bibbins-Domingo K; U.S. Preventive Services Task Force. Aspirin use for the primary prevention of cardiovascular disease and colorectal cancer: U.S. Preventive Services Task Force Recommendation Statement. Ann Intern Med 2016; 164:836-845
Saini SD, Schoenfeld P, Fendrick AM, Scheiman J. Cost-effectiveness of proton pump inhibitor cotherapy in patients taking long-term, low-dose aspirin for secondary cardiovascular prevention. Arch Intern Med 2008;168: 1684-1690
Zaccardi F, Rizzi A, Petrucci G, et al. In vivo platelet activation and aspirin responsiveness in type 1 diabetes. Diabetes 2016; 65:503-509
πηγή: ede.gr/

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Διπλή δόση ασπιρίνης για καλύτερη καρδιαγγειακή προστασία των διαβητικών

Σύμφωνα με νέα μελέτη
Διπλή δόση ασπιρίνης για καλύτερη καρδιαγγειακή προστασία των διαβητικών
Η λήψη ασπιρίνης δύο φορές την ημέρα, αντί για μία όπως συστήνεται σήμερα, μπορεί να ενισχύσει την καρδιαγγειακή προστασία στα άτομα με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μικρή μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), στη Λισσαβόνα.

Η καρδιαγγειακή νόσος είναι κύρια αιτία νοσηρότητας και θανάτου στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η αντιπηκτική αγωγή με ασπιρίνη είναι η πάγια κλινική πρακτική και οι κατευθυντήριες οδηγίες καθορίζουν τη λήψη της σε μια φορά ημερησίως.

Η ασπιρίνη μειώνει την συγκόλληση των αιμοπεταλίων περιορίζοντας έτσι την πιθανότητα σχηματισμού θρόμβου, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει στη συνέχεια εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα.

Όμως, η ασπιρίνη έχει σύντομη διάρκεια δράσης και μελέτες έχουν δείξει ότι η μια ημερήσια δόση δεν αναστέλλει πλήρως την λειτουργία των αιμοπεταλίων, όταν αυτή είναι αυξημένη, όπως συμβαίνει στους πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2.
Για τον λόγο αυτό, είναι και λιγότερο αποτελεσματική η ασπιρίνη στους διαβητικούς με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.
Όμως, παράμενε άγνωστο αν ίσχυε το ίδιο και για πάσχοντες χωρίς καρδιαγγειακό ιστορικό.

Ερευνητές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Αάρχους στη Δανία μελέτησαν αν φθίνει η δράση της ασπιρίνης κατά τη διάρκεια του 24ωρου σε 21 άτομα με διαβήτη τύπου 2 χωρίς καρδιαγγειακή νόσο και ιδίου φύλου υγιή άτομα, μετά από μια εβδομάδα θεραπείας με χαμηλής δοσολογίας ασπιρίνη.

Δείγματα αίματος ελήφθησαν στην αρχή της μελέτης και 1 ώρα μετά την πρόσληψη 75 mg ασπιρίνης, ώστε να καθοριστεί η λειτουργία των αιμοπεταλίων σε συνάρτηση με την ασπιρίνη και τα επίπεδα συγκόλλησης πριν από την αγωγή.
Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες έκαναν αγωγή για έξι ημέρες με μια δόση ημερησίως και τα δείγματα αίματος λαμβάνονταν μια ώρα και 24 ώρες μετά την λήψη.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν οι ασθενείς με διαβήτη και χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου είχαν χρονο-εξαρτημένη αύξηση στην συγκόλληση των αιμοπεταλίων κατά την 24ωρη βασική δόση ασπιρίνης. Το ίδιο συνέβαινε και στην ομάδα ελέγχου.
Αυτό σημαίνει ότι η ικανότητα της ασπιρίνης να αναστέλλει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και άρα να προλάβει την καρδιαγγειακή νόσο έφθινε όταν η χορήγηση γινόταν μια φορά το 24ωρο.

Συνεπώς, προτείνεται η διπλή δόση ασπιρίνης στο 24ωρο ώστε να υπάρχει αποτελεσματική αντιπηκτική δράση.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι, πριν την μελέτη, οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που δεν έπαιρναν ασπιρίνη είχαν αυξημένη συγκόλληση αιμοπεταλίων, συγκριτικά με τα υγιή άτομα.
Αυτό σημαίνει ότι τα αιμοπετάλια των ασθενών έχουν αυξημένες αιμοστατικές ιδιότητες, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου στη συγκεκριμένη ομάδα.
Μαίρη Μπιμπή