Η μικρούλα αρκτική αλεπού που περπάτησε 2.175 μίλια (3.500 χιλιόμετρα) από το αρχιπέλαγος Svalbard της Νορβηγίας στον Καναδά στο διάστημα 76 ημερών
Ένα επικό ταξίδι πραγματοποίησε μια μικρή αρκτική αλεπού, η οποία βρέθηκε στον βόρειο Καναδά, περπατώντας συνολικά 3.506 χιλιόμετρα από τα νησιά Svalbard της Νορβηγίας, μέσα σε 76 μέρες.
Όπως ανέφερε σε δημοσίευμα της η εφημερίδα της Γροιλανδίας «Sermitsiaq», το ταξίδι της αλεπούς άφησε άφωνους τους επιστήμονες.
Οι ερευνητές στο Πολικό Ινστιτούτο της Νορβηγίας τοποθέτησαν στην μικρούλα αρκτική αλεπού μια συσκευή εντοπισμού και την απελευθέρωσαν στην άγρια φύση στην ανατολική ακτή του Spitsbergen πέρυσι τον Μάρτιο.
Σύμφωνα με το BBC, η αλεπού ήταν κάτω του ενός έτους όταν ξεκίνησε δυτικά προς αναζήτηση φαγητού. Έφτασε στην Γροιλανδία μόλις 21 μέρες αργότερα, προτού συνεχίσει για το δεύτερο μέρος του ταξιδιού της. Μετά από συνολικά 76 μέρες, εντοπίστηκε στο νησί Ellesmere του Καναδά.
Οι αρκτικές αλεπούδες είναι απίστευτα ανθεκτικά ζώα που μπορούν να επιβιώσουν σε πολύ ακραίες και χαμηλές θερμοκρασίες – τόσο χαμηλές όσο -50C. Οι αρκτικές αλεπούδες έχουν χνουδωτά πόδια, μικρά αυτιά και ένα μικρό ρύγχος για να τις βοηθά να διαχειριστούν το δριμύ ψύχος.
Αυτό που άφησε έκπληκτους τους επιστήμονες, δεν ήταν τόσο τα χιλιόμετρα της διαδρομής που κάλυψε η μικρούλα αρκτική αλεπού , όσο η ταχύτητα με την οποία τα κάλυψε – υπολογίζεται ότι διένυε κατά μέσο όρο περίπου 46 χιλιόμετρα την ημέρα, φτάνοντας μερικές φορές μέχρι και τα 155 χιλιόμετρα.
«Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας στην αρχή. Νομίζαμε στην αρχή ότι ήταν νεκρή, ή ότι την είχαν μεταφέρει εκεί με βάρκα, αλλά δεν υπήρχαν βάρκες στην περιοχή. Μείναμε κατάπληκτοι», δήλωσε η ερευνήτρια του Ινστιτούτου Eva Fuglei. Καμία αλεπού δεν έχει καταγραφεί να έχει ταξιδέψει τόσο μακριά, τόσο γρήγορα στο παρελθόν.
«Αυτή η μικρούλα αρκτική αλεπού πήγε πολύ μακρύτερα από οποιεσδήποτε άλλες έχουμε καταγράψει στο παρελθόν, κάτι που δείχνει την εξαιρετική ικανότητα αυτού του μικρού πλάσματος», ανέφερε.
Το Ινστιτούτο έδωσε και ένα γράφημα που δείχνει τη διαδρομή της αρκτικής αλεπούς, η οποία έκανε δύο στάσεις στην πορεία της.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μπορεί να κουλουριαζόταν στο χιόνι για να αντιμετωπίσει τις κακές καιρικές συνθήκες και ότι έβρισκε φαγητό, όπως θαλασσοπούλια, σε ανοιχτά κανάλια νερού.
Η συρρίκνωση των πάγων στην Αρκτική έχει αντίκτυπο στις αρκτικές αλεπούδες, οι οποίες δεν μπορούν πλέον να επισκέπτονται την Ισλανδία, ενώ εν ευθέτω χρόνω ο πληθυσμός του Svalbard θα μπορούσε να απομονωθεί.
πηγή:
cnn.gr
itv.com
telegraph.co.uk
coat.no
Η αλεπού
Η αλεπού ,Vulpes είναι γένος θηλαστικών, που ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες.
Το πιο γνωστό είδος είναι η Κόκκινη αλεπού (Vulpes vulpes), της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό, με μαυριδερά το πίσω μέρος των αυτιών της και το μπροστινό μέρος των ποδιών της, ενώ το άκρο της ουράς της είναι πάντα λευκό.
Εμφάνιση
Εξωτερικά μοιάζει λίγο με τον σκύλο, αλλά η ουρά της είναι πολύ πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό, ενώ και το ρύγχος της πιο μακρόστενο.
Το μεγαλύτερο σε διαστάσεις είδος είναι η κόκκινη αλεπού, η οποία φτάνει σε μήκος έως και τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7 - 10 κιλά.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η ουρά της φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλη συγκριτικά με το σώμα της.
Στα περισσότερα είδη, τα πόδια της είναι κοντά και λεπτά και έτσι η ουρά της χρησιμεύει και σαν μέσο ισορροπίας.
Γεωγραφική διασπορά
Τις ξέρουμε ως πονηρές και πανούργες, στην πραγματικότητα όμως είναι φιλικές και ιδιαιτέρως περίεργες!
Πέρα από το παιχνίδι μεταξύ τους, δεν είναι ασυνήθιστο να παίζουν και με άλλα ζώα, όπως σκυλιά και γάτες, ενώ τρελαίνονται για μπαλάκια.
Είναι πανέξυπνες και συνηθίζουν να αρπάζουν με μαεστρία τα μπαλάκια από τα γήπεδα του γκολφ. Και βέβαια η σχέση της αλεπούς με τον άνθρωπο χάνεται στα βάθη του χρόνου: ήταν το 2011 όταν οι αρχαιολόγοι έμειναν έκπληκτοι ανοίγοντας τάφο ηλικίας 16.500 ετών σε κοιμητήριο της Ιορδανίας για να βρουν τα απομεινάρια ενός άντρα και της κατοικίδιας αλεπούς του!
Μιλάμε δηλαδή για τουλάχιστον 4.000 χρόνια πριν από την πρώτη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου και οικόσιτου σκύλου…
Η αλεπού εμφανίστηκε στη Γη πριν από 400.000 χρόνια και πιθανώς να υπήρξε και θήραμα για τους προϊστορικούς κυνηγούς.
Σήμερα συναντάται σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική.
Η Κόκκινη αλεπού ζει στην Ευρώπη, την Ασία, μια στενή λωρίδα της βόρειας Αφρικής, τη Βόρεια Αμερική (εισήχθη από το Ηνωμένο Βασίλειο στις ανατολικές ΗΠΑ στα μέσα του 18ου αιώνα και εξαπλώθηκε δυτικότερα), ενώ το 1855 εισήχθη και στην Αυστραλία.
Όχι μόνο δεν είναι σε κανένα μέρος απειλούμενο με αφανισμό είδος, αλλά αντιστρόφως η εκπληκτική της προσαρμοστικότητα έχει οδηγήσει πολλά άλλα λιγότερο ικανά είδη σε κίνδυνο εξαφάνισης ή και εξαφάνιση.
Διατροφή
Όλα τα είδη αλεπούδων είναι παμφάγα.
Το διαιτολόγιό τους αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ασπόνδυλα.
Ωστόσο, καταναλώνουν και τρωκτικά, λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά, καθώς και ερπετά , όπως φίδια, αμφίβια, χόρτα, μούρα, ενώ δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση και σε καρπούς , φρούτα, ψάρια, πτηνά, αυγά, σκαθάρια, έντομα και όλα σχεδόν τα είδη μικρών ζώων.
Τα περισσότερα είδη δείχνουν μεγάλη προσαρμοστικότητα σε πολλά διαφορετικά είδη τροφής και κατά μέσο όρο καταναλώνουν 1 κιλό τροφής την ημέρα.
Όλες οι αλεπούδες έχουν την χαρακτηριστική συνήθεια να θάβουν ,συνήθως με φύλλα,χώμα ή χιόνι , υπολείμματα τροφής όταν έχουν περίσσευμα, για να τα φάνε αργότερα
Αναπαραγωγή
Η περίοδος αναπαραγωγής των αλεπούδων ποικίλλει ευρέως, λόγω της μεγάλης γεωγραφικής τους εξάπλωσης και της ποικιλίας των ειδών.
Ειδικότερα στα μέσα γεωγραφικά πλάτη , όπως επομένως συμβαίνει και στην Ελλάδα, λόγω του ότι ο καιρός της αναπαραγωγής τους αρχίζει τον Ιανουάριο με Φεβρουάριο, η Κόκκινη αλεπού είναι κυρίως εξαιρετικά δραστήρια τον Μάιο, όταν μεγαλώνει τα μικρά της.
Τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κυκλοφορεί ακόμα και την ημέρα, καταστρέφοντας συχνότερα τα κονικλοτροφεία και τα κοτέτσια των ανθρώπων.
Μάλιστα όταν έρχεται ο καιρός της αναπαραγωγής, το θηλυκό σκάβει μία φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μία περιοχή η οποία ανήκει σε ένα συγκεκριμένο αρσενικό.
Μετά από 51 - 53 ημέρες, γεννιούνται 3 - 5 μικρά κουταβάκια, τα οποία αρχικά έχουν κάπως πιο γκρίζο τρίχωμα σε σχέση με τη μητέρα τους, ενώ στις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά.
Η μητέρα τους τούς φέρνει τροφή καθημερινά και κάθε φορά που γυρίζει στην φωλιά της ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
Στην ηλικία των 2 μηνών βγαίνουν από την φωλιά και αρχίζουν να παίζουν με την μητέρα τους και μεταξύ τους.
Σχέση με τον άνθρωπο
Αν και έχει μια ενστικτώδη δυσπιστία και φόβο απέναντι στον άνθρωπο, ωστόσο είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί απρόκλητη επίθεση αλεπούς σε άνθρωπο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλεπού όταν εξοικειωθεί με τον άνθρωπο, αρχίζει να του δείχνει εμπιστοσύνη και φιλική παιχνιδιάρικη συμπεριφορά, όπως αυτή του σκύλου.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ορισμένα είδη αλεπούδων έχουν εμφανιστεί στα προάστια ή ακόμα και στα κέντρα αρκετών πόλεων, μεταξύ των οποίων και σε αστικές περιοχές της Αθήνας, και φαίνεται να έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς στην ανθρώπινη παρουσία.
Ειδικότερα επίσης η Ασημένια αλεπού, μια ποικιλία της κόκκινης αλεπούς με μεγάλη ποσότητα μελανίνης, έχει υποβληθεί σε πρόγραμμα εξημέρωσης και τις τελευταίες δεκαετίες έχει γνωρίσει απήχηση ως κατοικίδιο, σε κάποια κράτη.
Εκτός από αυτήν, το μόνο άλλο είδος που θεωρείται κατάλληλο και χρησιμοποιείται ως κατοικίδιο είναι η Αλεπού Φενέκ.
Κουλτούρα σχετικά με την αλεπού
Εξαιτίας της συνήθειας της αλεπούς να ζει κοντά στα χωριά, έχει συνδεθεί με πολλές ιστορίες και παραμύθια πολλών πολιτισμών.
Είναι επίσης γνωστή και δημοφιλής για την μεγάλη της πονηριά, σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει διεθνώς η χαρακτηριστική φράση «Είναι πονηρός σαν αλεπού».
Ιστορικό παράδειγμα χρήσης αυτής της φράσης, ήταν για τον Erwin Johann Eugen Rommel Στρατάρχης του Γ΄ Ράιχ και ένας από τους ικανότερους στρατιωτικούς ηγέτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Για τις ικανότητές του αυτές, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο Αλεπού της Ερήμου - Desert Fox
