Απόψεις - Γιάννης Ναστούλης

άρθρο του Γιάννη Ναστούλη στο χρονολόγιό του:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02neoDtbTdnKxbWGF5oSGJ9SsPW3xmcLmfKMD1ThdB3xbyaC5Nk1KsWW3Jez9d4SU8l&id=100004131961003
Διαβάζω ότι οι Ρώσοι, λέει, δεν μπορούν να εξηγήσουν το μίσος του Έλληνα πρωθυπουργού εναντίον τους.
Η απλή απάντηση είναι ότι ο εν λόγω είναι στενότατα διασυνδεδεμένος με Δυτικά συμφέροντα, Δυτικοτραφής ο ίδιος και πρωθυπουργός κράτους οργανικά ενταγμένου στη Δύση. 
Επομένως δεν πρόκειται για μίσος, αλλά για πολιτική επιλογή, και εκεί τελειώνει.
Ωστόσο, η Ζαχάροβα οσμίζεται έναν παθιασμένο παράγοντα, ένα συναισθηματικό υπόβαθρο στον αντιρωσισμό του.
Όλα εξηγούνται
Η κυρία Γκραμπόβσκι είναι εκ Πατρός Πολωνή. Μάλιστα γόνος εμβληματικής οικογένειας Βιομηχάνων και ιδιοκτητών της εις Λόνδραν διάσημης Γκαλερί Γκραμπόβσκι. 
Εκ μητρός δε ανηψιά του Στάθη, του υπουργού του ΠΑΣΟΚ.
Τα παιδιά του λοιπόν είναι κατά 25% Πολωνοί.
Γνωρίζουμε, όσοι, ότι ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά υπαρξιακά μίση είναι των Πολωνών εναντίον των Ρώσων. 
Τι πιο λογικό οι αναπόφευκτες αιματασυγγενικές ωσμώσεις να οδηγούν κάποιον σε συναισθηματικές και νοερές ταυτίσεις? 
Μισώ αυτόν που μισεί η μάνα των παιδιών μου. Μισώ αυτόν που μισεί η πατρίδα της μάνας των παιδιών μου και των παιδιών μου.
Οκ, θα αντιτείνει κάποιος, μπορεί να είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά, όχι και ικανή. 
Σωστά. 
Αν και τα συναισθήματα δεν υπακούουν στους κανόνες της λογικής.
Υπάρχει και μια ακόμη συναισθηματική σύνδεση με τους Πολωνούς που διαφεύγει από πολλούς. 
Υπομονή!
Η προσγιαγιά του πρωθυπουργού είναι η Κατίγκω Βενιζέλου, αδελφή του Ελευθέριου. 
Μέσω του γάμου της με τον πολύ σημαντικό άνδρα, τον Κωστή Μητσοτάκη. 
Ο φέρελπις δικηγόρος, αλλά, άσημος αδελφός της μπαίνει στο μεγάλο σπίτι της ιστορικής οικογένειας των Ανδρεαδάκηδων, μετέπειτα Μητσοτάκηδων και του κόμματος του Κωστή, του "κόμματος των ξυπόλητων", το μετέπειτα Κόμμα Φιλελευθέρων!
Ο νεαρός δικηγόρος Ελευθέριος με τα πύρινα άρθρα στην εφημερίδα των Μητσοτάκηδων, δια της αδελφής μπαίνει στην Οικογένεια.
Έκτοτε, η ενιαία Οικογένεια δίνει κι άλλους καρπούς: ο Κυριάκος, υπουργός, παππούς του νυν Κυριάκου και γιος του Κωστή και της Κατίγκως, παντρεύεται τη Σταυρούλα Πλουμιδάκη, ανηψιά  από πρώτο ξαδέρφο του Βενιζέλου εκ μητρός, γόνος της περίφημης οικογένειας των Επαναστατών του '21 Χάληδων, και γεννούν μεταξύ άλλων τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον μπαμπά. 
Πολύπλοκες ενδοοικογενειακές και ενδοκομματικές σχέσεις!
Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να δεχθούμε ότι η Οικογένεια είναι το μεγαλύτερο πολιτικό τζάκι και οι κρητικές επαναστάσεις της οφείλουν πολλά.
Και τι σχέση έχουν αυτά με τους Πολωνούς?
Το 1919 ο Βενιζέλος (η Οικογένεια δηλαδή) στέλνει μετά από τηλεγράφημα του Κλεμανσό το περίφημο εκστρατευτικό Σώμα στην Κριμαία στο πλευρό των "Λευκών" να σκοτώσει τους Ρώσους επαναστάτες. 
Και τί στρατό! 
Τον καλύτερο! 24.000 (!!!) εμπειροπόλεμους απ τους βαλκανικούς, με 800 αξιωματικούς μπαρουτοκαπνισμένους, τα μεγαλύτερα ονόματα, ήρωες: Πλαστήρας, 
Κονδύλης, 
Γονατάς, 
Παπαδόγγονας, 
Τσολάκογλου, 
Σπαης, 
Καλαμπαλίκης κλπ! 
Με Μηχανικό, Υγειονομικό, πυροβόλα, μεγάλο ναυτικό. 
Πραγματικά μια πάνοπλη ανίκητη στρατιά που ηττήθηκε από τη λυσσασμένη αντίσταση των Μπολσεβίκων, μα κυρίως γιατί ετέθη υπό τις διαταγές των ηλιθίων Γάλλων, που έκαναν παν τι δυνατόν για να την υπονομεύσουν. 
Την ίδια ακριβώς Συμφωνία επανέλαβε προ ημερών ο ο πρωθυπουργός με τους Αμερικάνους! Να τίθενται οι αξιωματικοί μας κάτω από αμερικανική διοίκηση! 
Τι παράξενος... αταβισμός! 
Το τι ακολούθησε αυτή τη χίμαιρα που η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήθελε, καλύτερα να μη θυμόμαστε... 
Η καταστροφή της Σμύρνης ήρθε κι από αυτή τη χίμαιρα. 
Τέλος πάντων, εκεί στη Ρωσία οι Έλληνες πολέμησαν τους Ρώσους μαζί με δύο Μεραρχίες Πολωνών. 
Ναι, με τους Πολωνούς έχουμε συμπολεμήσει τους Ρώσους! 
Και ο Βενιζέλος έλαβε τον τίτλο του Τάγματος του Λευκού Αετού της Πολωνίας, την ανώτατη διάκριση του πολωνικού κράτους που δίδεται σπανιότατα σε ξένους!
Η Οικογένεια έχει πολλούς δεσμούς με την Πολωνία. 
Και σήμερα, τους συνδέει ένα αταβιστικό μίσος εναντίον των Ρώσων.
Περνάει στην οικογενειακή παράδοση, στα οικογενειακά μιμίδια.
Λέτε να ξαναδούμε Έλληνες και Πολωνούς να πολεμάνε μαζί Ρώσους υπό Γαλλική Διοίκηση?

Ποιο λάδι είναι πιο υγιεινό για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου;

Στο άρθρο μου “Βακαλάος:Πως τον ξαλμυρίζουμε και γιατί τρώμε βακαλάο στις 25 Μαρτίου” είδαμε πως ξαλμυρίζουμε τον μπακαλιάρο,τώρα ας δούμε και με τι λάδι μπορούμε να τον τηγανίσουμε.

Η επιλογή του σωστού λαδιού για το τηγάνισμα, μας απασχολεί πάρα-πάρα πολλές φορές  και αυτός ήταν ο λόγος που το άρθρο μου “Tο ελαιόλαδο είναι ένα από τα ασφαλέστερα λάδια για τηγάνισμα και μαγείρεμα σε υψηλές θερμοκρασίες” ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην ασφάλεια που μας προσφέρει το ελαιόλαδο στο τηγάνισμα ,αλλά και σε ένα μεγάλο κατάλογο δημοσιευμένης έρευνας που υποστηρίζει αυτή τη άποψη.
Ας παρακολουθήσουμε άλλη μία έρευνα του Πανεπιστημίου στο Leicester
Η επιλογή του σωστού λαδιού για να μαγειρέψουμε και να τηγανίσουμε είναι μια περίπλοκη δουλειά γράφει ο Michael Mosley,για αυτό μας παραθέτει τα αποτελέσματα βρετανικής μελέτης ,η οποία ανέτρεψε πολλά από αυτά που πιστεύονταν ως τώρα για τα λάδια και τα βούτυρα στο τηγάνισμα...read more...https://botanologia.gr/poio-ladi-einai-pio-ygieino-gia-to-tiganisma-toy-mpakaliaroy/

Ο άνθρωπος της καρδιάς μας

Δεν υπάρχει κανείς μας σε αυτόν τον κόσμο που να μην έχει βιώσει μια πλήρη κατάρρευση στη ζωή του ή και παραπάνω. 
Η κατάρρευση ήταν, είναι και θα είναι μέρος της ζωής, κι ένα από τα πιο δύσκολα τεστ. 
Είναι εδώ όμως  που θα δείξουμε από τι υλικά είμαστε φτιαγμένοι. 
Η ζωή θέλει να πολεμήσουμε. 
Να πολεμήσουμε για το ατομικό μας καλό ή για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας ή για το καλό της ίδιας της ζωής.
Πολλοί άνθρωποι εξαντλούνται, εγκαταλείπουν κι αφήνονται στην μοίρα τους, κι αυτό  δεν είναι  ό,τι καλύτερο. 
Ελάχιστοι, μια χούφτα άνθρωποι θα δείξουν τα δόντια τους στην ζωή. 
Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει όλοι να κάνουμε όταν  έρθει  μια κατάρρευση: 
Να την κοιτάξουμε κατάματα και να δούμε πως θα την αντιμετωπίσουμε, και όχι να εγκαταλείψουμε. 
Γιατί αν εγκαταλείψουμε η ζωή θα μας δώσει μια ακόμη μεγαλύτερη σπρωξιά και θα βρεθούμε σ΄ένα πιο σκοτεινό τούνελ και δεν είναι  αυτό που θα θέλαμε.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που έρχονται οι καταρρεύσεις και που όλοι όμως έχουν σχέση με την εξέλιξη. 
Είναι η  εξέλιξη που απαιτεί την καταστροφή για να χτίσει το νέο. 
Έτσι λειτουργεί η ζωή. 
Έτσι ήταν πάντα και έτσι πάντα θα είναι. 
Τα πάντα στην ζωή έχουν τον κύκλο τους. 
Την αρχή, την άνοδο, την κορύφωση, την παρακμή και το τέλος. 
Έτσι έχει σχεδιαστεί η ζωή.
Το καλό, το νέο, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το κακό, την καταστροφή του παλιού. 
Η πρόοδος είναι κρυμμένη μέσα σε αυτό το παιχνίδι. 
Το καλό και το κακό, το νέο και το παλιό εναλλάσσονται συνεχώς.
Δεν θα ζήσουμε για πάντα κι όλα όσα έχουμε και κάνουμε δεν είναι για πάντα. 
Η δουλειά μας, οι σχέσεις μας, ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους, το σώμα μας, η ψυχή μας, οι άνθρωποι μας, ό,τι αγγίζουμε, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι για πάντα. 
Οι άνθρωποι όμως συνδεόμαστε με όλα αυτά, κι είναι αυτή η προσκόλληση που προκαλεί πόνο όταν έρχεται η κατάρρευση.
Το όφελος από μια κατάρρευση είναι ότι μπορούμε να απελευθερώσουμε τον εαυτό  μας από αυτά τα ψυχικά και συναισθηματικά κλουβιά. 
Να τον απελευθερώνουμε δηλαδή από την προσκόλληση στο σώμα μας,  στην απληστία, στην επιθυμία για υλικά αγαθά, την προσκόλληση στους ανθρώπους γύρω μας, ακόμη κι αν αυτοί είναι πολύ δικοί μας κ.α.
Η κατάρρευση, μας κάνει ελεύθερους όπως ένα πουλί. 
Κρατάμε μόνο το μυαλό μας και πετάμε στον ουρανό, επιστρέφουμε πίσω στο κέντρο του εαυτού μας για να αρχίσουμε να δημιουργούμε μια νέα και καλύτερη ζωή. 
Μόνο η κατάρρευση μας δίνει αυτή την ευκαιρία.
Έχουμε λοιπόν δυο επιλογές: 
Είτε θα κλαίμε και θα λυπούμαστε τον εαυτό μας ή θα μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από την παγκόσμια κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, και θα οργανωθούμε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.
Η κατάρρευση μας δίνει την ευκαιρία μέσα σε λίγο χρόνο, να μάθουμε περισσότερα από ό,τι σε χρόνια, ακόμη και αιώνες  χαλαρής ζωής. 
Και με αυτά τα νέα υλικά  να χτίσουμε σε πιο σταθερά θεμέλια, μια νέα εντελώς διαφορετική ζωή, που θα είναι πιο κοντά στον εσωτερικό μας εαυτό.
Πρέπει να δείξουμε στην ζωή, πως ξέρουμε να πολεμάμε και δεν παραδιδόμαστε εύκολα. 
Να υποδεχτούμε την κατάρρευση ως το εργαλείο, που θα μας φέρει πιο κοντά στην καλύτερη έκδοση του εαυτού μας. 

Κι όταν με το καλό καταφέρουμε να υπερβούμε την κατάρρευση, είναι βέβαιο ότι θα έχουμε αποκτήσει περισσότερη ενσυναίσθηση και κατανόηση προς τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας, και θα είμαστε σίγουρα πιο δυνατοί και πιο καλύτεροι από πριν.
Θα έχουμε γίνει ο καλύτερος άνθρωπος της καρδιάς μας.
                                                                                   Ελένη Βουγιούκαλου, Πρόεδρο του Α.Λ.Π