στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά το αληθινό ταξίδι...

…Συχνά τη νύχτα, 

χωρὶς να το καταλάβω, 

ἔφτανα σε μια άλλη πόλη, 

δεν υπήρχε παρά μόνο ἕνας γέρος, 

που ονειρευόταν κάποτε να γίνει μουσικός

και τώρα καθόταν μισόγυμνος μες στη βροχή – με το σακάκι του είχε σκεπάσει πάνω στα γόνατα του ένα παλιό, φανταστικό βιολί, 

"το ακούς;" μου λέει, 

"ναί", του λέω, πάντα το άκουγα,
ενώ στὸ βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά το αληθινό
ταξίδι.  
Τάσος Λειβαδίτης
ntina

Ἐγὼ εἶμαι ὁ τόπος σοὺ ἴσως νὰ μὴν εἶμαι κανεὶς ἀλλὰ μπορῶ νὰ γίνω αὐτὸ ποὺ θέλεις...

Ἡ θάλασσα- πῶς ἔγινε ἔτσι ἡ θάλασσα;

Ἄργησα χρόνια στὰ βουνὰ-

μὲ τύφλωσαν οἱ πυγολαμπίδες.

Τώρα σὲ τοῦτο τ᾿ ἀκρογιάλι περιμένω

ν᾿ ἀράξει ἕνας ἄνθρωπος

ἕνα ὑπόλειμμα, μιὰ σχεδία.

Μὰ μπορεῖ νὰ κακοφορμίσει ἡ θάλασσα;

Ἕνα δελφίνι τὴν ἔσκισε μία φορὰ

κι ἀκόμη μιὰ φορὰ

ἡ ἄκρη τοῦ φτεροῦ ἑνὸς γλάρου.

Κι ὅμως ἦταν γλυκὸ τὸ κύμα

ὅπου ἔπεφτα παιδὶ καὶ κολυμποῦσα

κι ἀκόμη σὰν ἤμουν παλικάρι

καθὼς ἔψαχνα σχήματα στὰ βότσαλα,

γυρεύοντας ρυθμούς,

μοῦ μίλησε ὁ Θαλασσινὸς Γέρος:

«Ἐγὼ εἶμαι ὁ τόπος σοὺ

ἴσως νὰ μὴν εἶμαι κανεὶς

ἀλλὰ μπορῶ νὰ γίνω αὐτὸ ποὺ θέλεις».

Σεφέρης - ποιος άλλος!!!

ntina

Γίνε πολλαπλός σαν το σύμπαν...

...βλέπω μπροστά μου,

στον άχρωμο αλλά πραγματικό χώρο του ονείρου, τα πρόσωπα,

τις κινήσεις των ετερωνύμων μου...
...δημιούργησα μέσα μου διάφορες προσωπικότητες...
...δημιουργώ προσωπικότητες διαρκώς...
...κάθε όνειρό μου,αμέσως μόλις το ονειρευτώ, ανήκει σε κάποιον άλλο που μπορεί να το ονειρευτεί, όχι όμως εγώ...
Γίνε πολλαπλός σαν το σύμπαν...
Fernando Pessoa...
η ώρα του διαβόλου
ntina

Τ᾿ αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους - στο πέλαγο σέρνουν φωτιὲς τα καράβια

Ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι
σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
στο πλήθος σου το άϋλο που σφίγγει σαν φίδι
δὲν είναι ο ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη.
...................................................
Σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
Σ᾿ ανθρώπους κλειστούς που μετρούν τον καημό τους
δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη
τ᾿ αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους.
              
Σεφέρης...ο μεγάλος μας ποιητής!
ntina