Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Η Ιερή Συμμαχία

photo by ntina

Η Ιερή Συμμαχία

Έξω έβρεχε δυνατά λες και έκλαιγε ο ουρανός.
Κανείς δεν ήξερε ακόμα για τις μυστικές διαπραγματεύσεις.
Όλοι περίμεναν ν’ αλλάξουν θέση οι άλλοι.
Εδώ και μήνες δεν είχε κουνηθεί κανείς.
Ενώ υπήρχε ανάγκη.
Τρομερή ανάγκη.
Το ταξίδι για τη Μάλτα είχε κρατήσει χρόνια.
Κι όμως ήταν στο πνεύμα του σαν να ήταν χθες.
Το παρελθόν και το μέλλον ήταν πάντα μαζί.
Τουλάχιστον μέσα στο πνεύμα του.
Είχε έρθει η ώρα της αλλαγής.
Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.
Τον είχαν ήδη ανάγκη εδώ και μήνες στο άλλο νησί.
Στην άκρη της Ανατολής.
Μόνο που στην Βενετία το νερό ανέβαινε.
Ψηλά.
Σαν την αγανάκτησή του.
Είχε όμως άπειρες αντοχές.
Κοίταξε από το παράθυρο.
Είδε την αντανάκλαση της Σελήνης.
Κάθε κύμα την άλλαζε.
Τότε σκέφτηκε το αδιανόητο.
Το θαλάσσιο πνεύμα.
Στη Βενετία είχε εισχωρήσει στην Πόλη.
Κι ενώ όλοι πίστευαν ότι ανήκε στη γη
ήξερε ήδη την αλήθεια
εδώ και αιώνες.
Ο Χρόνος ήταν μαζί του.
Αλλά οι άλλοι δεν ήταν με το Χρόνο.
Η βροχή σταμάτησε.
Το νερό δε σήκωνε πια τη σελήνη.
Έπρεπε να βυθίσει τη μισή.
Έτσι πήρε την απόφαση.
Θα έφευγε πριν τις διαπραγματεύσεις
για να προφτάσει.
Έβλεπε ήδη τα θύματα της βαρβαρότητας.
Κι ετοιμάστηκε για την αντεπίθεση.
Για τη συνέχεια.
Ο αετός θα πετούσε και πάλι.
Με τα γεράκια και τα λιοντάρια.
Ιερή Συμμαχία.

Οικονομικός εγκληματίας ο Ελληνικός λαός

Κυβέρνηση και ΟΟΣΑ θεωρούν ως μόνο υπεύθυνο της καταστροφής την Δημοκρατία
Κοινή γραμμή του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και της ελληνικής κυβέρνησης για το ποιος φταίει που η Ελλάδα έχει καταστραφεί.
Η αρχή έγινε από τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ, Ανγκέλ Γκουρία, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα "Il Solle 24 ore", ο οποίος ξελάσπωσε την Τρόικα για τις όποιες ευθύνες έχει για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Ο κύριος Γκουρία, ο οποίος πλέον έχει τον κύριο χειρισμό για την "επανασυγκρότηση" της χώρας μετά την συμφωνία του στο Παρίσι με τον κ. Τσίπρα, δήλωσε ότι για όλα φταίει η ίδια η Ελλάδα.
"Δεν ευθύνεται η Τρόικα για τα ελληνικά προβλήματα και είναι μη παραγωγικό να την κατηγορεί κάποιος".
Τόνισε δε, ότι τα προβλήματα του ελληνικού λαού δεν ξεκίνησαν πριν από πέντε χρόνια αλλά από πολύ πιο πριν.  

Όλοι αμόλυντοι πλην του ελληνικού λαού
Ο κύριος Γκουρία δεν θεωρεί την Κομισιόν (Ε.Ε) με τους κοινοτικούς νόμους και συμβάσεις που πάγωσαν επί δεκαετίες την παραγωγή στην Ελλάδα δίνοντας επιδοτήσεις μόνο για όσα αυτή θεωρούσε ότι συμφέρει τις ισχυρές χώρες της Δύσης.
Ούτε την θεωρεί υπεύθυνη ότι άνοιξε τις παγκόσμιες αγορές της Κίνας και της Βραζιλίας σε σημείο που οι μικρές χώρες της Ευρώπης να μην αντέξουν τον ανταγωνισμό και η εγχώρια παραγωγή να πέσει κατακόρυφα έναντι του κόστους που για την Κίνα π.χ ήταν μηδαμινό. 

Βγάζει από την πλάτη της Ε.Ε οποιαδήποτε ευθύνη φέρει που συνειδητά δεν έλεγχε πού πάνε οι επιδοτήσεις και σε ποιους, αλλά αντιθέτως φόρτωνε την Ελλάδα με χρήμα το οποίο χειριζόταν πάντα πολιτικά πρόσωπα που τα διοχέτευαν σε φορείς που εντελώς τυχαία εκπροσωπούνταν από κομματικά στελέχη ανάλογα του κόμματος που βρισκόταν στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Επίσης, δεν θεωρεί υπεύθυνη την ΕΚΤ η οποία για να σώσει τις ιδιωτικές τράπεζες κατέστρεψε τα δημόσια ταμεία της Ελλάδας λεηλατώντας πρώτα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και μέχρι σήμερα δανείζει ρευστό σε αυτές, χρεώνοντας τους Έλληνες πολίτες.
Τέλος άσπιλο και αμόλυντο είναι το ΔΝΤ το οποίο πρώτο από όλους έκλεισε συμφωνία δανείου με τον κ. Γ. Παπανδρέου με στοιχεία τα οποία ακόμα αμφισβητούνται για την αξιοπιστία τους.

Υπεύθυνη μόνο η Δημοκρατία
Ο κύριος Γκουρία, ξεκάθαρα χαρακτηρίζει τους Έλληνες ως τους μόνους υπεύθυνους για την τραγωδία της χώρας.
Ως την μόνη υπεύθυνη θεωρεί την ίδια την δημοκρατία, εφόσον οι κυβερνήσεις της είχαν το ελεύθερο να κλέβουν και να καταστρέφουν το κράτος με την εντολή που έδιναν οι Έλληνες μέσω της ψήφου.

Για τον συνεργάτη της κυβέρνησης κ. Γκουρία, ο οποίος διοικεί "αναπτυξιακά" και άλλες χώρες της Ευρώπης όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβενία (που "τυχαία" είναι στον πάτο της ανάπτυξης) δεν υπάρχει κανένας άλλος υπεύθυνος παρά μόνο οι λαοί που επέλεξαν τις κυβερνήσεις.

Δεν ανέφερε τι σχέσεις είχαν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας με την ΕΟΚ, την ΟΝΕ και την Ε.Ε και πώς αυτές ως πολιτικά κόμματα ήταν πάντα κάτω από την ομπρέλα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κομμάτων ( Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό, Λαϊκό, Αριστερό κλπ) και είναι μέχρι σήμερα. 

Ο "άξιος" υπουργός κι ο "ανάξιος" λαός 
Την θεωρία Γκουρία για το ποιος πταίει φαίνεται ότι ασπάζεται και ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, κ. Τσιρώνης.
Μιλώντας στο Athens Investment Forum που διοργάνωσε η Ένωση Εισηγμένων Εταιρειών, τόνισε ότι για τα προβλήματα της χώρα δεν έχουν την ευθύνη "οι εχθροί εξ εσπερίας"αλλά αυτοί που διαχειριζόταν τα κρατικά πράγματα. 

Από την δεκαετία του '60, για τον κ. Τσιρώνη, ξεκίνησε ένα πανηγύρι από εύκολο χρήμα το οποίο προερχόταν από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, από την ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας και από τα ευρωπαϊκά κονδύλια που "έγιναν από ευχή κατάρα".
Συνέχισε λέγοντας ότι "έπεσε πολύ χρήμα που δεν το αξίζαμε. Κάποιοι πλούτιζαν χωρίς να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες". 

Για τον υπουργό της κυβέρνησης καμία ισχυρή χώρα της Δύσης δεν φέρει ευθύνη παρά μόνο οι πολίτες που εξέλεγαν λαμόγια να τους εξουσιάζουν με αντάλλαγμα να "πέφτει χρήμα που δεν το άξιζαν".
Ο υπουργός στην φιλοσοφία του Θ. Πάγκαλου "μαζί τα φάγαμε" ξελασπώνει τους εταίρους δανειστές (συμπεριλαμβανομένων Αμερικάνων με σχέδια Μάρσαλ και την Σύμβαση Κούπερ η οποία έληξε το 2010 από την δεκαετία του '40 που είχε υπογραφεί) και πετάει την ευθύνη στον λαό που επέλεγε λαμόγια, κλέφτες, καταχραστές και "εχθρούς εκ πατρίδος" να τους εξουσιάζουν γλείφοντας κι αυτός από το κόκκαλο που πέταγαν συνειδητά οι "φίλοι εξ εσπερίας".  

Κοινή γραμμή ενάντια στην Δημοκρατία
Ένας εκπρόσωπος της παγκόσμιας οικονομικής διαχείρισης, όπως ο Γκουρία, βρίσκει τον όμοιό του σε έναν υπουργό της Αριστερο-Οικολογίας που πολεμά για την "αξιοπρέπεια" του ελληνικού λαού. 

Πώς όμως συνάδει ένας λαός να είναι αξιοπρεπής όταν οι συνεργάτες της κυβέρνησης, όπως ο ΟΟΣΑ,  και οι υπουργοί της δηλώνουν ότι υπεύθυνος για την σημερινή αναξιοπρέπεια ήταν ένας λαός που εκμεταλλεύτηκε την Δημοκρατία, έφαγε αυτά που δεν του άξιζαν και έφερε την χώρα σε χρεοκοπία την οποία βοηθούν ανθρωπιστικά Παγκόσμια Λόμπι, ΔΝΤ και Θεσμοί-Επιτηρητές. 

Ως απόρροια των λεγομένων  του κ. Τσιρώνη,  αυτός ο λαός συνεχίζει να κάνει λαμογιές εφόσον στέλνει στην Βουλή ανθρώπους που έφθασαν την χώρα στην σημερινή τραγική θέση.
Μέσα στο κοινοβούλιο διά της δημοκρατικής ψήφου είναι στα έδρανα δεκάδες από αυτούς που εννοεί ο κύριος Τσιρώνης.
Ίσως τελικά αυτό που μπορεί να σώσει "κακούς" λαούς που τρώνε από αυτά που δεν του αξίζουν να είναι μια Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική όπως θέλει ο αμόλυντος κ. Γιούνκερ αλλά και πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας (κ. Σημίτης) που με την εντολή λαού έκλεβαν και μοιραζόταν τα λάφυρα με τον "κυρίαρχο λαό".

επτά (7) Απίστευτοι Τρόποι με τους οποίους Σαμποτάρουμε την Ευτυχία μας

Από τη Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια,
Νευροψυχολόγος
και από τον ιστότοπό της: greekpsychologypages.blogspot.gr
Μήπως σαμποτάρετε την ευτυχία σας χωρίς να το καταλαβαίνετε;
1.Θεωρούμε ότι κάθε δυσκολία ή λάθος μας είναι ολική αποτυχία.
Ακόμα και οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι τον κόσμο κάνουν λάθη, αντιμετωπίζουν δυσκολίες και προκλήσεις.
Πώς όμως καταφέρνουν να αισθάνονται ευτυχισμένοι παρόλα αυτά;
Η απάντηση είναι απλή: αντιλαμβάνονται ότι δυσκολίες και λάθη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, οπότε βρίσκουν τρόπο να τα αντιμετωπίσουν.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι οι δυσκολίες και τα λάθη είναι παροδικά, κάποια από αυτά μπορούν να τα ελέγξουν και όσα δεν περνούν από το χέρι τους τα αποδέχονται και δε σκάνε και πολύ για τα αρνητικά, επειδή έχουν τη ματιά τους προσηλωμένη στα θετικά.
Το πώς ερμηνεύουμε τα γεγονότα είναι πολύ σημαντικό, επειδή έτσι δημιουργούμε ένα θετικό ή αρνητικό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο κινούμαστε και επιλέγουμε το πώς θα αντιδράσουμε.
Γιατί, τελικά, η ευτυχία δεν είναι μια εξωτερική κατάσταση την οποία συναντούμε κάποια στιγμή, αλλά κάτι που βρίσκεται μέσα μας και το δημιουργούμε εμείς.

2.Θεωρούμε ότι πρέπει να έχουμε μπροστά μας εμπειρίες ή αντικείμενα χαράς και ευχαρίστησης.
Για πολλούς ανθρώπους η ευτυχία συνδέεται με εξωτερικά γεγονότα που φέρνουν ευχάριστα συναισθήματα, οπότε κυνηγάνε αυτά τα γεγονότα.
Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι ότι όταν μας ‘τελειώσουν’ τα γεγονότα (πχ διακοπές) ή τα αντικείμενα (πχ, πηγαίνω για ψώνια για να βελτιώσω τη διάθεσή μου, έχω βάλει στο μάτι ένα νέο ζευγάρι παπούτσια, κλπ), τότε ‘τελειώνει’ και η ευτυχία και η διάθεση πέφτει στο προηγούμενο χαμηλό επίπεδο.
Με αυτό τον τρόπο όμως ο άνθρωπος σκάβει τον ψυχολογικό λάκκο του, αφού το μόνο που καταφέρνει είναι να θέλει πάντα κάτι παραπάνω για να αισθάνεται καλά, αφού το προηγούμενο το είδε, το έζησε και στη συνέχεια χρειάζεται το παραπάνω για να φτάσει στο ίδιο επίπεδο ευχαρίστησης.
Ένα άλλο συχνό λάθος που κάνουν πολλοί άνθρωποι είναι όταν συνδέουν την ευτυχία τους με έναν μελλοντικό στόχο τύπου «θα είμαι ευτυχισμένη όταν χάσω τα περιττά κιλά μου» και άλλα αντίστοιχα, κάτι που σημαίνει ότι το άτομο αυτό είναι δυστυχές στην πορεία..
Η ευτυχία όμως δε βρίσκεται σε μικρές, σύντομες ‘δόσεις’ εμπειριών και πραγμάτων, αλλά βρίσκεται στις εμπειρίες που νοηματοδοτούν τη ζωή σε βάθος χρόνου, όπως το να έχει κανείς γερές φιλίες, οικογένεια, χόμπι, ενδιαφέροντα, να μαθαίνει νέα πράγματα, να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

3.Θεωρούμε ότι τα προβλήματά μας είναι τόσο σημαντικά, που δε μπορούμε να εκτιμήσουμε τους υπέροχους ανθρώπους γύρω μας.
Αυτό το λάθος στην αναζήτηση της ευτυχίας σχετίζεται λίγο με το παραπάνω:
όταν κανείς επικεντρώνεται στα προβλήματα και τις δυσκολίες του και έχει μοναδικό κέντρο αναφοράς τον εαυτό του και τις ανάγκες του, αγνοεί τους άλλους γύρω του.
Έτσι όμως η αναζήτηση της ευτυχίας καταντά μια εγωκεντρική, πεισματική και παιδιάστικη προσπάθεια τύπου «θέλω να είμαι ευτυχισμένος εδώ και τώρα, το απαιτώ!».
Για να βρει κανείς την ευτυχία καλό είναι να απομακρυνθεί κανείς από τις απόλυτα εγωκεντρικές ανάγκες του και να διευρύνει τους ορίζοντες του, καλλιεργώντας φιλίες, αναζητώντας εμπειρίες, προσφέροντας στους άλλους, και όχι μόνο ζητώντας και παίρνοντας ο ίδιος.

4.Θεωρούμε ότι αυτό που επιθυμούσαμε και τελικά αποκτήσαμε θα έπρεπε να είναι καλύτερο.
Πολλοί άνθρωποι περιμένουν με λαχτάρα κάτι, όπως ένα καινούργιο αντικείμενο, διακοπές, ένα γεύμα σε ακριβό εστιατόριο, αλλά όταν φτάνει η ώρα να αποκτήσουν ή να βιώσουν αυτό που ήθελαν, αντί να βυθιστούν στην ωραία εμπειρία βρίσκουν τα αρνητικά στοιχεία, τα μειονεκτήματα και, τελικά, θεωρούν ότι αυτό που ζουν δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που φανταζόταν.
Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να αισθανθούν την ευτυχία με έναν προκαθορισμένο και πολύ συγκεκριμένο τρόπο, με αποτέλεσμα να απογοητεύονται αν τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα είχαν φανταστεί.
Τώρα μάλιστα, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το πρόβλημα αυτό έχει πάρει μιαν άλλη διάσταση: πολλοί άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη να ποστάρουν φωτογραφίες που δείχνουν πόσο καλά περνάνε και πόσο ευτυχισμένοι είναι, και αυτό τους είναι πιο σημαντικό από το να περνάνε πράγματι καλά.
Το κλειδί της ευτυχίας είναι να προσπαθεί κανείς να βρει τα θετικά σε κάθε εμπειρία, να απολαμβάνει το κάθε τι όμορφο χωρίς να συγκρίνει, χωρίς να θεωρεί ότι κάτι άλλο έπρεπε να είναι στη θέση του και χωρίς να έχει αβάσιμες προσδοκίες.
Χρειάζεται να μπορεί κανείς να έχει την εμπειρία της ‘ροής’, σύμφωνα με τον Δρ.Csikszentmihalyi, ειδικό στην έννοια αυτή, που σημαίνει ότι κανείς πρέπει να ‘βυθίζεται’ αναπόσπαστα στην εμπειρία αυτού που κάνει, χωρίς να τον νοιάζουν άλλα πράγματα.

5.Θεωρούμε πως οτιδήποτε μας ζορίζει, μας απομακρύνει από την ευτυχία.
Έτσι όμως δεν εκμεταλλευόμαστε ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά μας, από φόβο ότι θα ζοριστούμε και δε θα είμαστε ευτυχισμένοι. Στη ζωή όμως υπάρχουν πολλές δύσκολες εμπειρίες και καταστάσεις που, όμως, στη συνέχεια οδηγούν σε κάτι καλό, φέρνοντας μαζί τους θετικά συναισθήματα και ευτυχία.
Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να ζοριστεί για να πάρει ένα πτυχίο, να μάθει μια νέα δεξιότητα, να αναλάβει ένα δύσκολο πρότζεκτ, να αλλάξει εργασία, να χωρίσει από μια μακροχρόνια σχέση ή γάμο, αλλά στο τέλος να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, να αισθάνεται ευτυχία και να νιώθει καλά με τον εαυτό του και  τη ζωή που δημιούργησε.

6.Ψάχνουμε την ευτυχία υποθετικά, στα λάθος μέρη.
Το «Αν είχα αυτό, αν δεν είχα εκείνο, αν ήμουν έτσι, ή, αν ήμουν αλλιώς… θα ήμουν ευτυχισμένος» είναι τόσο συνηθισμένο λάθος, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται καν ότι το διαπράττουν.
Όταν όμως η αναζήτηση της ευτυχίας γίνεται έμμονη ιδέα και το άτομο βάζει όρους, όρια, προϋποθέσεις και κανόνες, τότε η ευτυχία απομακρύνεται.
Πολλές φορές οι άνθρωποι παρασέρνονται από τις διαφημίσεις, τις κοινωνικές απαιτήσεις ή τα πρότυπα που επικρατούν και κάνει λάθος στην κρίση του και πέφτει έξω σχετικά με το τι θα τους έκανε ευτυχισμένους.
Έτσι, μπορεί κάποιος να αγοράσει μεγάλο σπίτι, ή να ανανεώσει την γκαρνταρόμπα του, ή να χάσει κιλά ή να κάνει ένα ωραίο ταξίδι, αλλά να εξακολουθεί να μην αισθάνεται ευτυχισμένος, και αυτό πιθανότατα συμβαίνει επειδή θεώρησε ότι κάνοντας κάτι από αυτά, που τα κάνουν και οι άλλοι, θα τον έκανε ευτυχισμένο, χωρίς όμως να δώσει προσοχή στις δικές του ανάγκες και βαθύτερες επιθυμίες.  

7.Ψάχνουμε την ευτυχία υποθετικά, στα λάθος πρόσωπα.
Για πολλούς ανθρώπους η ευτυχία είναι συνδεδεμένη με τις σχέσεις τους.
Αυτό φυσικά από μόνο του δεν είναι κακό, το αντίθετο!
Οι καλές σχέσεις, φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές, επαγγελματικές, προάγουν την ευτυχία και την ευεξία του ατόμου.
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι όλες οι σχέσεις καλές, ούτε όλες οι σχέσεις έχουν όλες τις προϋποθέσεις να φέρουν την ευτυχία. Δυστυχώς, όμως, πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό στην ανάγκη τους να νιώσουν ευτυχισμένοι και έτσι τα δίνουν όλα στο λάθος πρόσωπο, επενδύουν στη λάθος σχέση και προσπαθούν κάθε φορά να δώσουν μια ευκαιρία, ενώ είναι φανερό (ή θα έπρεπε να έχει γίνει φανερό και ξεκάθαρο) ότι η σχέση δεν προχωράει ή το άλλο άτομο δεν είναι το κατάλληλο για αυτούς.
Άλλοι πάλι υποθετικά λένε «αν είχα παντρευτεί..», «αν είχα καλούς γονείς..», «αν η κολλητή μου δεν με είχε προδώσει..» κλπ, κλπ, «τότε θα ήμουν ευτυχισμένος/η», κάνοντας λάθος, γιατί έτσι, με ευχολόγιο, δεν έρχεται η ευτυχία.

Η ευτυχία έρχεται με την καλλιέργεια σωστών σχέσεων, όπου υπάρχει καλή διάθεση και αμοιβαιότητα, ένα υγιές πάρε-δώσε ανάμεσα στα μέλη της σχέσης, που καλλιεργούν θετικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον και με τη συμπεριφορά τους δείχνουν πώς νιώθουν για τον άλλον.