Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Το πρόσωπο των ψυχικών διαταραχών μέσα από φωτογραφίες

Η φωτογράφος, Anne Betton, 37 ετών διαγνώστηκε με Διπολική Διαταραχή το 2009. 
Έκανε καριέρα στον χώρο τον επιχειρήσεων αλλά ένα επεισόδιο μανίας που το ακολούθησε ένα επεισόδιο κατάθλιψης την ανάγκασε να εγκαταλείψει τη δουλειά της και να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια. 
Το 2012, αποφάσισε να αλλάξει ρότα στην καριέρα της και να ασχοληθεί με τις τέχνες. 
Αυτή τη στιγμή έχει επικεντρωθεί στα πορτραίτα ανθρώπων που έχουν κάποια ψυχική ασθένεια. 
Η συλλογή με τις φωτογραφίες της έχει τίτλο «Putting a face on mental illness» και απαθανατίζει ανθρώπους που πάσχουν. 
Μέσα από το έργο της, η Betton αποσκοπεί στο να αποτυπώσει τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τις ψυχικές ασθένειες και να καταπολεμήσει το στίγμα που υπάρχει πίσω από διαταραχές όπως είναι η κατάθλιψη, η διπολική διαταραχή και η σχιζοφρένεια.
38 ετών, έχει πτυχίο τεχνολογίας. Είναι σε σχέση και έχει 2 παιδιά. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για να γίνει βοηθός νηπιαγωγού.
38 ετών, είχε ξεκινήσει να σπουδάζει για να γίνει γιατρός αλλά η ασθένειά του διέκοψε τις σπουδές του. Τελικά ανέκαμψε και πήρε δύο πτυχία.

47 ετών, παντρεμένη με 3 παιδιά. Είναι πιστοποιημένη βοηθός νηπιαγωγού.

52 ετών, παντρεμένος με 2 παιδιά. Εργάζεται σε γραφείο.
27 ετών, έχει μεταπτυχιακό από τη Σορβόνη.
33 ετών, σπουδάζει τέχνες.
43 ετώ, παντρεμένος. Είναι σεφ.

www.huffingtonpost.gr

Δεν φωτογραφίζω την φύση, αλλά τα οράματά μου

Δεν φωτογραφίζω την φύση, αλλά τα οράματά μου...
Man Ray

photo-αντανακλάσεις δίπλα στο κύμα

"όταν συμβουλευόμαστε τους κανόνες της σύνθεσης πριν από τη λήψη κάθε φωτογραφίας, είναι σαν να κάνουμε διαβούλευση με τους νόμους της βαρύτητας πριν βγούμε για μια βόλτα" 
- Edward Weston
 ntina

My flowers

θροΐζει η φυλλωσιά,
κρατήσου μπουμπούκι 
ο μίσχος σου αντέχει
ntina

τα παιχνίδια των χρωμάτων

λιλά και
η αρχαία πράσινη θάλασσα
ταράζετε
ntina

Ο καθρέφτης του ουρανού


"Φωτογραφίζουμε μόνο αυτά που αγαπάμε." Tim Walker

Σαν παλιά φωτογραφία



[...] η τέχνη αποτελεί για τον Αντόρνο έναν αυτόνομο χώρο και τα έργα της εκφράζουν μια κριτική αρνητικότητα σε σχέση με την κοινωνία που τα παράγει.
Μόνο η ενσωμάτωση αυτής της αρνητικότητας που δίνει στο έργο έναν ριζοσπαστικό και συχνά βίαιο χαρακτήρα τού επιτρέπει να είναι αυθεντικό.
Σε μια εποχή που η επικοινωνία αποτελεί έννοια η οποία καλύπτει σχεδόν κάθε δραστηριότητα, ο Adorno μάς θυμίζει ότι η μόνη νόμιμη επικοινωνία στον "διοικούμενο κόσμο" είναι εκείνη που προκύπτει από την άρνηση πρόσληψης και μεταφοράς των αξιών του.
Ωστόσο το έργο τέχνης δεν εξαντλείται σε αυτή την, απαραίτητη παρ' όλα αυτά, αρνητικότητά του.
 Ταυτόχρονα οφείλει να δείχνει και τα σημάδια μιας ειρηνευμένης εποχής, χωρίς το ίδιο ποτέ να ειρηνεύει, μιας εποχής που ο κόσμος θα έχει γίνει ανθρωπότητα: "χωρίς την προοπτική της ειρήνης η τέχνη θα ήταν τόσο αναληθής όσο και όταν θέλει να παρουσιάσει τη συμφιλίωση ως ήδη πραγματοποιημένη". 
Με αυτόν τον τρόπο το έργο τέχνης, εξ ορισμού προϊόν κοινωνικής εργασίας, επαναπροσεγγίζει την κοινωνία και, καταγράφοντας τον συσσωρευμένο πόνο της, δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα του στοχασμού.
(Νίκος Δασκαλοθανάσης, Το Βήμα, 8/7/2001)