Οι ευχές των Ελλήνων της αρχαιότητας ήταν ισάξιες της μόρφωσης και του πολιτισμού τους και απευθύνονταν κυρίως στην καλή σωματική και ψυχική ευεξία με συνηθέστερη την ευχή: «Έρρωσθε και ευδαιμονείτε», που σημαίνει να είστε υγιείς και ευτυχισμένοι!!
Ανάλογα με την εορτή έδιναν και την κατάλληλη ευχή και μια ευχή, που έδινε η μάνα στο γιο της και αποτελείτο μόνο από φωνήεντα, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο στην ελληνική γλώσσα με το μοναδικό ελληνικό αλφάβητο το οποίο γονιμοποίησε τον παγκόσμιο λόγο και μοίρασε αλφάβητα σε πολλές γλώσσες, ενώ δεν πήρε ποτέ τίποτα από κανένα άλλο αλφάβητο, όπως κάποιοι σκοπίμως και ψευδώς διαδίδουν, ακόμα και στην ελληνική εκπαίδευση.
Αυτή η φράση ήταν η εξής: "ΟΙΑ ΗΩ ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ" που σημαίνει: "Όπως η αυγή γιε μου να είσαι πάντα"
Οι ευχές των γενεθλίων ήταν πάμπολλες και πάνσοφες, αφού τα γενέθλια οι Έλληνες τα γιόρταζαν, γιατί έδειχναν την ηλικία, που προσδιορίζεται από τις φορές που βλέπει κάποιος τη Γη να περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, από τον οποίο προέρχεται και λέξη ηλικία!!!
Επίσης οι ευχές που ανταλλάσσονταν στις μεγάλες εορτές ήταν εξ ίσου σημαντικές!!
Γιορτές κατά το χειμερινό ηλιοτρόπιο ή ηλιοστάσιο γύρω στις 22-25 Δεκεμβρίου, ήταν τα Ηλιούγεννα, όπου γιόρταζαν την γέννηση του καινούργιου ΄Ηλιου που αρχίζει να μεγαλώνει τη διάρκεια των ημερών, μέχρι την εαρινή ισημερία και συγχρόνως γιόρταζαν και την γέννηση του Διονύσου (=Διός νους)!!
Η παρθένα Σεμέλη, που ήταν ανιψιά της Ευρώπης, γιατί ο πατέρας της, ο Κάδμος, ο ιδρυτής της Θήβας ήταν αδελφός της Ευρώπης, κυοφόρησε τον Διόνυσο, αλλά κατά τον αιφνίδιο θάνατό της το έμβρυο διασώθηκε και συνέχισε την κυοφορία του στο μηρό του πατέρα του Δία, οπότε ήταν γεννηθείς και όχι ποιηθείς από τον πατέρα του Θεό!!
Τον Διόνυσο τον επικαλούντο με τα ονόματα «σωτήρ» και «θείο βρέφος» και ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούσαν την ποιμενική του ράβδο!!
Οι Τιτάνες είχαν σκοτώσει τον Διόνυσο, γεγονός που προκαλούσε μεγάλη θλίψη, την οποία αντικαθιστούσε η χαρά της Ανάστασης του Διονύσου, την οποία ανακοίνωναν οι ιέρειες, χρησιμοποιώντας το σπίτι του Πανός σαν φάτνη, στα σπήλαια των βουνών και κρατώντας ένα μωρό φώναζαν ότι ο Διόνυσος ζει!!
Μια επιγραφή του Διόνυσου, γράφει: "Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα"
Αυτή η γιορτή είχε ταυτιστεί με τη γιορτή του Ήλιου και κατ’ επέκταση με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα, ο οποίος καθισμένος στο συρόμενο από άλογα άρμα του Ήλιου, σκόρπιζε το φως!!!
Κατά την εαρινή ισημερία, το φως του Ήλιου νικούσε το σκοτάδι και γινόταν η ανάσταση της φύσης όπου η τροφοδότρα μάνα Γη πρόσφερε τους καρπούς της!!!
Την παραμονή των μεγάλων εορτών ετελούντο ολονύκτιες προσευχές οι λεγόμενες αγρυπνίες και με ευρύτερο πλαίσιο εορτών τις "Παννυχίδες", που γίνονταν κυρίως προς τιμήν του Ασκληπιού, του Διονύσου, της Αφροδίτης στην Κύπρο, ενώ προηγουμένως γινόταν υδάτινη κάθαρση με ανταλλαγή ευχών, όπως και στα ιερά « Πλυντήρια» που εξαγνίζονταν βουτώντας στη θάλασσα του Φαλήρου, όπου μετέφεραν και έπλεναν το άγαλμα της Αθηνάς για εξαγνισμό και για να αποκτήσει εκ νέου θαυματουργές δυνάμεις!!!
Ο στολισμένος κλάδος ελιάς, η λεγόμενη Ειρεσιώνη, που την γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα, όπως μαθαίνουμε από τον Όμηρο, συμπληρωνόταν από πλούσια γεύματα,
μουσική,
χορό και πλήθος ευχών, όπως να έχει κάποιος την υγεία του, να έχει ευγενική εμφάνιση, να γίνει πλούσιος χωρίς να χρησιμοποιήσει δόλο και να περάσει τα νιάτα του μαζί με πιστούς φίλους!!!
Σε μεγάλες γιορτές ζητούσαν την βοήθεια της Άρτεμης, για να βοηθήσει να παραμείνει αμόλυντη η ψυχή του ανθρώπου από κάθε κακό, να αποκτήσει καλή τύχη, να κάνει υγιείς σκέψεις, να έχει σεβασμό, ηθικές αρχές, πρόοδο κ.α. τα οποία θα έφερναν και την ευτυχία του!!!
Σπουδαίες ήταν επίσης οι ευχές στις μεγάλες γιορτές των Θεσμοφορίων, αφιερωμένες στην Θεά Δήμητρα (= μητέρα Γη), όπου έκοβαν μεγάλους άρτους σε μικρά κομμάτια, τις λεγόμενες αρτοκλασίες, και τα μοίραζαν σε εορταστικές εκδηλώσεις, που γίνονταν στις μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις και διαρκούσαν τέσσερις ημέρες, ενώ περιελάμβαναν τις επί μέρους γιορτές της Ανόδου, της Νηστείας και της Καλλιγένειας.
Ήταν αυστηρά γυναικείες γιορτές, με την απαγόρευση των ανδρών στους ναούς, κάτι που αντιστράφηκε όταν το ελληνικό μεγαλείο εγκλωβίστηκε μέσα σε βαριά σκλαβιά μετά την υποδούλωση στους Ρωμαίους!!!
Οι Ρωμαίοι κατακτητές κατέστρεψαν,
λεηλάτησαν,
έκλεψαν κάθε τι ελληνικό δημιούργημα, χωρίς όμως να μπορέσουν να υποδουλώσουν το αθάνατο ελληνικό πνεύμα και κατά πρωτοφανή τρόπο υποδουλώθηκαν απ’ αυτό!!
Στην προσπάθειά τους να αρπάξουν την κωδικοποιημένη ελληνική μυθολογία με οδηγό την έλλειψη της κατάλληλης μόρφωσης δημιούργησαν ένα κράμα από τις δικές τους παγανιστικές και ειδωλολατρικές δοξασίες και έφτιαξαν τον λεγόμενο από ορισμένους κύκλους "ελληνορωμαϊκό πολιτισμό", του οποίου την πραγματοποίηση μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα όταν σκεφτούμε ότι οι μεν Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων έφτιαχναν φρυκτωρίες,
πυραμίδες,
kολοσσούς,
μαυσωλεία,
κρατήρες δηλαδή κύπελλα κατασκευασμένα με γνώσεις νανοτεχνολογίας, όπως το κύπελλο του βασιλιά της Θράκης Λυκούργου,
μεταλλικά ρομπότ, όπως ο Τάλλως,
κατασκευαστικά εργαλεία όπως ο γερανός και πολιορκητικά μηχανήματα όπως ο κριός, υπολογιστές,
φορητά ηλιοτρόπια,
αγάλματα απείρου κάλλους και μεγέθους, όπως το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς και του Ολυμπίου Διός, κατασκευές ναών που γύριζαν στον άξονα τους όπως του Επικούριου Απόλλωνα στην Αρκαδία, για να βλέπει πάντα τον αστερισμό του Κυνός με τον τριπλό ήλιο τον λεγόμενο Σείριο, από τον οποίο έλεγαν ότι καταγόταν ο Απόλλωνας.
Και αυτός ο κατάλογος "ουκ έστιν τέλος" αλλά και Παρθενώνες έφτιαξαν, που ήταν ναοί του πνευματικού μεγαλείου σε αντίθεση με τους Ρωμαίους που έκτισαν το τεράστιο Κολοσσαίο και μέσα διαδραματίζονταν, μπροστά στα μάτια των αιμοδιψών, βασανιστήρια, σκοτωμοί ανθρώπων από ανθρώπους και κατασπαραγμοί των αντιφρονούντων από άγρια θηρία!!!
Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο πολιτισμών, οι οποίοι από τη φύση τους δεν θα μπορούσαν να ενσωματωθούν ή να ομογενοποιηθούν!!!
Από την ρωμαϊκή κατοχή οι ελληνικές ευχές που δίνονταν στις γιορτές δέχτηκαν μεταλλάξεις, οι οποίες ολοκληρώθηκαν κατά την περίοδο της Ανατολικής Ρωμαϊκής κυριαρχίας και σήμερα χρησιμοποιούμε κάποιες στείρες και στερεότυπες ευχές!!
Όλες οι ελληνικές ευχές είθε να συνοδέψουν όλους τους Έλληνες και να πραγματοποιηθούν, εν όψει των εορτών που περιμένουμε, και μάλιστα αυτή την εποχή που ο ελληνισμός τις έχει περισσότερο ανάγκη, αλλά πάνω απ’ όλες κυρίαρχη να είναι η ευχή: "’Ερρωσθε και ευδαιμονείτε"
κείμενο στο ebdomi της Φαίδρα Φραγκομανώλη - Κοκκόλα
